Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalı

Blog

  • Ahmet Divriklioğlu (Tufan).”MAHZUN TURNALAR GEÇER”

    Tanrı dağlarından ince yel eser
    Tuna’nın köpüren yüzünü öper
    Şahittir cümle canlı
    Yardır, gül kokar endamlı
    Yıllar var ki hasretiz, gönlüm gamlı
    İçimden mahzun turnalar geçer

    Mahzun turnalar geçer
    Pir-i Türkistan semalarından
    Su içerler Issık Gölden, Ceyhundan
    Domurur alınlarından ter
    Derim: kader neden bize küser
    İçimden fırtınalı bulutlar geçer

    Gözlerimin önünden tarih geçer
    En önde Börteçine
    Ardında Asenalar, Kürşadlar saf tutarak ilerler
    Atilla mızrak vurur Avrupa’nın kalbine
    Korkut Ata, Oğuzhan’a baht diler
    İçimden bin çadırlı Türkmenler geçer

    Hunlar geçer, Göktürkler geçer
    Peşinden Avarlar, Hazarlar, Uygurlar geçer
    Karahanlılar, Gazneliler at teper
    Selçuklular, Harzemşahlar, Altınordalar
    Timur, Babür, Osmanlılar
    İçimden öfkeli, gür naralar geçer

    Kafkaslardan, rüzgâr kanatlı küheylanlar geçer
    Ceylan endamlı taylar peşinde
    Çelik bilekli çeriler, üstünde
    Islık çalar gökte oklar
    Boşalır kirişler, sadaklar
    İçimden yalınkılıç alperenler, Alparslanlar geçer

    Boğazdan gemiler geçer
    Gün devrilir, asır geçer
    Tarih geçer gözlerimin önünden
    Mohaç’ta, Çanakkale’de, Sakarya’da
    Ben vardım, ben
    Ve
    Mahzun turnalar geçer şimdi içimden
    Mahzun turnalar geçer gök kubbemden
    Mahzun turnalar geçer……….\

  • İSLAM DİNİ VƏ ESTETİKA

    12166075_535708359944816_1213034042_n

    İslam dinində keyfiyyət

    Gözəlliklər – gözəl məkanlar, yeməklər, quşlar, uşaqlar, bitkilər, əşyalar … hər kəsin çox sevdiyi nemətlərdir. Dünyada elə insan ola bilməz ki, bu gözəlliklərdən zövq almasın və ətrafında, həyatında gözəlliklər görmək istəməsin. Yüksək zövqə malik insanlar, bu gözəlliklərdən zövq almağı və gözəllikləri yaratmağı bacaran insanların da varlığı ayrı gözəllikdir.
    Təəssüf ki, cəmiyyətimizdə “gözəllik”, “keyfiyyət”, “estetika” kimi anlayışlarla İslam sözünü birlikdə eşitmək, demək olar ki, qeyri-mümkündür. Hətta bir çox müsəlman ölkələrində “kasıb olmaq, köhnə paltar geyinmək, çirkli yerdə yaşamaq, baxımsız olmaq” müsəlman xüsusiyyəti kimi qəbul edilir. Kim ki nə qədər bu şeylərə əməl edərsə, sanki o insan ən təqvalı, dünyadan və nəfsindən keçmiş mömin hesab olunur. Bu məqalədə də ələ aldığım mövzu İslamda gözəlliklərin yeridir. Bəs İslam dini belədirmi? İslam bizdən nə tələb edir?
    Gözəl geyinmək, incəsənətə və estetikaya dəyər vermək müsəlmanların ən bariz xüsusiyyətlərindən biri olmalıdır. Çünki hər bir müsəlman İslam dininin təmsilçisidir. Müsəlman da geyimi ilə İslamı təmsil edir. Məsələn, gənc bir qız düşünün. Bu qız baxımlıdır, gözəl geyinir, musiqiyə qulaq asmaqdan zövq alır, saçlarının baxımına diqqət edir. Əgər bu qız bir xurafatçının yanına getsə və “mən İslam dinini yaşamaq istəyirəm, bunun üçün nə etməliyəm” – deyə soruşsa, alacağı ilk cavab “get, əyin-başını düzəlt, örtün, dünyəvi zövqlərdən uzaq dur” – deyiləcək. Bəs belə bir qız İslamı yaşamaq istəyərmi, o İslamı ki, xurafatçılar elə göstərir ki, “nə gözəl geyim, nə musiqi, nə incəsənət, nə də keyfiyyət” var. Əlbəttə ki, heç kəs istəməz. Məhv dünyada ateizmin geniş yayılmasının səbəblərindən biri də xurafatçıların təqdim etdiyi bu “İslam dini”dir.
    Bir dinin mənbəyi həmin dinin haqq kitabıdır. İslam dininin də mənbəyi Quran və Quranı təbliğ edən və həyatına tətbiq edən Peyğəmbərimizdir. Gəlin Quran və Peyğəmbərimizin həyatındakı gözəlliklərə verilən dəyərə baxaq:
    Allahın Peyğəmbəri (səv): «Allah-Taala gözəldir və gözəlliyi sevir. Nemətinin nişanəsini bəndəsində görməyi də sevir. .. ». (Kənzul-ummal, hədis 17166)
    Allahın Peyğəmbəri (s.a.v.v.): «Allah-Taala möminin öz qardaşlarının yanına səliqəli və bəzənmiş halda getməsini sevir». (Məkarimul-əxlaq, c.1, səh.85, hədis 1)
    Bu hədislərdən də gördüyümüz kimi, Peğəmbərimiz (səv) həmişə gözəlliyə, gözəl və təmiz geyinməyə, estetikaya diqqət çəkmiş və ətrafındakı möminləri də buna təşviq etmişdir. Hədislərdən də görünür ki, Peyğəmbərimiz (səv) dövrün ən gözəl və müasir paltarlarını geyinmişdir. Bəzi mənbələrdə daima yanına daraq, güzgü, misvak, diş çöpü, qayçı, sürmə qabı kimi əşyalar götürdüyü bildirilir. Bundan başqa, Allah Quranda təmiz paltarlar və gözəlliklərlə bağlı bunları bildirir:
    «De: Allahın öz bəndələri üçün yaratdığı zinəti və təmiz ruziləri kim haram buyurmuşdur? De: Bunlar, dünyada iman gətirən üçündür, Qiyamət günündə isə yalnız möminlərə məxsusdur». (Əraf surəsi, ayə 32)
    Libasını təmizlə! Pis şeylərdən uzaqlaş! (Müddəssir surəsi, 4-5)
    Həm Qurandan, həm də peyğəmbərimizin hədislərindən göründüyü kimi, İslam dini insanları gözəl olan hər şeyə təşviq edir. Demək ki, gözəl, səliqəli və təmiz geyinmək Quranın bildirdiyi ibadətlərdən biridir. İnsanları yaradan Allahdır, onların nələrdən xoşlanacağını da bilən Allahdır. Allah insanlara gözəlliyi xüsusilə sevdirib, niyə İslam dini vasitəsilə bunları haram etsin ki?! Əlbəttə ki, Allah qulları üçün bu gözəllikləri yaradıb, insanların şükür edərək bu nemətlərdən istifadə etməsi də Allahın sevdiyi əməllərdən biridir. Möminlər gördükləri hər gözəlliyin Allahın gözəlliyinin bir təcəllisi olduğunu bilir və bu gözəlliklər onların qəlblərini fərəhləndirir. Gözəlliklərin daha yaxşı fərqinə varmaq isə Allahı daha çox anmalarına və şükür etmələrinə səbəb olur.
    Beləliklə, müsəlman şükür edərək və verilən hər bir nemətin Allahdan gəldiyini bilərək bu dünyada gözəl yaşayacaq, bu dünyada cənnət mühiti yaratmaq üçün cəhd edəcək. Odur ki, gəlin həm gözəl və üstün əxlaqımızla, həm də yaratdığımız estetik və keyfiyyətli mühitlə İslamın necə gözəl din olduğunu dünyaya göstərək.

    Xəyalə SƏFƏROVA

  • Yalçın YÜCEL.”KÖYLÜ DURSUN”

    175054_178868168822977_4360000_o

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Horoz ötümüyle yekindi yatağından. Yamalığı en az olan şalvarını giydi o gün. Usulca yerdeki yatakların yanından geçiverdi. Fazla gıcırdamasın diye, sığacak kadar açtı kapıyı. Bir yılanın yerde sürünmesi sessizliğinde süzüldü dışarıya. Uzun uzun gerinerek soludu sabahı. Bir kayanın üzerine oturup, tezek kokan tek odalı evine baktı. Karıları ile birlikte tezekten örmüşlerdi onu. Üstüne sarı toprak taşımıştı günlerce. Bittiği gün sanki dünya onların olmuştu. Çocukların gözlerindeki aydınlık, serçelerin cıvıltıları gibiydi. İnsanın kendi evinin olması, sırtını sağlam bir kayaya dayamaktan farklı değildi. Tezekten de olsa, tezek de koksa koynuna sokulacak bir sıcaklıktı o ev. Ama her şey bir evle bitmiyordu. Üç beş keçi, birkaç tavuk ve ara sıra gidilen toprak işçiliği yetmiyordu artık onlara. “Şehre gedek be Dursun, biz de çalışırık olur gider.” demişti üçüncü karısı Hüsniye. Düşünmüş, taşınmış karar vermişlerdi hep birlikte. “Önce ben gedem, bir görem, iş var mıdır?” demişti günler öncesi. Bunun için şehre gidecekti bugün. Hüsniye’nin getirdiği sütü hızla yudumladı. “Çocuklar sana emanet Hüsniyem; hele ben bir gedem, iş bulduğumda gelir sizi de götürrüm.” “Olur” dedi Hüsniye. “Yolun açık olsun, güle güle gedesin herif, Allah kısmetimizi artırsın inşallah.” ”Amin” dedi uzunca. İçinde ısınan bir umutla yekindi yerinden. Kapıya dönüp baktı bir kez daha. “Kalkmadılar. Uyurlar hepsi de.” dedi Hüsniye. Bahçelerin yanından hızla yürüyüp geçti. Köyün altından geçen, şehir yoluna geldiğinde minibüs dolmuştu bile. Koltukların yanındaki boş yere çömeldi hemen. Şoför kendi gibi yere çömelen diğer adama da dönerek, “Sizi şehre girmeden önce indiririm, oradan öte yürümeyi kabul ediyorsanız tamamdır, yoksa inin.” Kendi gibi, yanındaki de kabul etti bu durumu. Her zaman aynı olan bir durumdu bu zaten. Şehre yakın polis denetimi olduğundan fazla yolcu böyle giderdi de, yine de sürerdi bu yanlış.
    Gökyüzüne kavak gibi uzayan binaları görünce, şehre geldiğini anlamıştı Dursun. O gün nedense daha uzak bir yerde bıraktı minibüs. Tozlu yolları yürürken içine bir korku düştü. Gittikçe de büyüyordu bu korku. Koca şehir sanki üzerine üzerine geliyordu. Sesler ne kadar da çoktular öyle. Keşke gelmeseydim diye düşünürken, adına apartman dedikleri binaların yanı başında buldu kendini. Yeni bitmiş, on iki katlı bir apartmanın tam da önündeydi. En üst katını göreyim derken az kalsın düşüyordu. “Vay be!” dedi içinden. “Nasıl dikmişler bu binayı böyle?” Hızla uzaklaşmak istedi önce. Biraz ötede geri durdu. “Olmaz Dursun, olmaz. Bu löküs binada sana kapıcılık düşürürler mi heç.” “Niye düşürmesinler? dedi bir ses. Geri döndü. Elinden geldiğince yavaş hareket ediyordu. Kapının önünde, çalışanlara bağırıp duran kravatlı adama takıldı gözleri. Çekingenliği daha da arttı. Ayakları titremeye, yürek atışları hızlanmaya başlamıştı. Tam geri dönecekti ki bir ses tüm sessizliklerin üstünü kapatıverdi: “Kimi ararsın, neye bakarsın be adam?” Köyünün dağları geldi o an usuna. Boynunu doğrultarak: “Beyim, ben kapıcı olmak istiyom da!” “Hiç kapıcılık yaptın mı bir yerde?” “Yok beyim, köyümde çalıştım yalnızca.” “Hangi köy lan?” “Topraklar köyü beyim.” “Neredeymiş bu köy?” Hösiin ağanın köyü beyim.” “Ulan, Hösiin ağa kimdir?” “Aman beyim öyle dime, yerin kulağı vardır valla, ya bir duyarsa?” “Duyarsa duysun, senin ağanın burada sözü geçmez. Sen tahsilini söyle bakalım, okula gittin mi?” “Yok beyim, ne okulu! Karın tokluğuna çalıştık bunca zamandır. Sonra çoluk çocuk çoğalınca geçinemez olduk.” “Eee! Burada geçinebilecek misin?” “Valla beyim, bir kapıcı olursam çok eyi olacak emme…” “Emmesi yok be adam, akşama kadar en az on tanesi kapıcılık diye geliyorlar yanıma. Hem en az lise mezunu olsun istiyoruz. Sende tahsil olmadığına göre, bu iş de yatar.” “Beyim, her işi yaparım. Ayağının altını öpim. Allah gulunun rızkını verirken, sen ne diye karşı durursun? Ben bu apartumanı çok beğenmişem beyim, yap bir eyilik gel, yemin ederim pişman olmazsın.” “Ulan, yok dedim ya, özelliklerin tutmuyor işte.” “Tuttururuz beyim.” Dursun’un bu sözünden sonra gülmeye başlamıştı adam. Güldükçe yüzü kırmızılaşıyor, altın dişleri daha da ortaya çıkıyordu. Gülmesi birdenbire kesiliverdi. Dursun’un omuzlarından tutarak: “Adın ne senin bakalım?” “Dursun, beyim.” “Ulan Dursun sevdim seni. Bu apartmanı yapan da, sahibi de benim. Sen gel, benim inşaatlarda çalış. Olur mu?” “Olmaz beyim!” “Ula deyyus iş aslanın ağzında, sen iş seçiyorsun. Kapıcılık dışında ne dilersen dile benden.” “Sağlığını dilerim Beyim.” Yüzünden kan damlıyordu sanki. Göbeğini hoplatarak: “Bırak ulan, sağlığım senden mi sorulur, sağlık benim sağlığım.” “Yannış annadın beyim, ben eyi niyyet gösterdim sadece.” “Tamam, tamam. Başlatma şimdi iyi niyetine. Hoşlandım dedim ya. Neyse ki bu apartmanda hep kiracı olacak. Onun için aldım seni kapıcılığa. Bak, şu kapının içinde duran siyah gömlekli adam var ya…” “Görmişem beyim.” “ Sen ona git, o gerekeni yapacak. Tamam mı Dursun?” “Tamamdır beyim. Allah her tuttuğunu altın eylesin emi. Ver elini öpeyim.” ’’Ulan Dursun, başlama yine, biraz daha konuşursan vazgeçerim bak.” Daha konuşacaktı ya; susuverdi. Siyah gömlekli adamın yanına gidecekti ki, göbekli adamın seslendiğini duydu. Bir koşuda geri gidiverdi yanına. “Buyur beyim.” “Lan Dursun, seni işe aldık almaya da, çocuk kaç tane sormadık.” “Ellerini öperler, dokuz tene beyim.” “İşte şimdi olmadı. Lan, bu kadar çocuğu nasıl yaptın? Kendini besleyemezken bir de dokuz çocuk! Apartmanda bu kadar çocuk istenmez. Yedisini köyde bırakacaksın; buraya ikisi bile çok, anladın mı Dursun?” Aman beyim, etme eyleme, çocuklar nasıl yaparlar? Anam, babam desen çok ihtiyarlar, bakamazlar beyim.” “Ne ederse etsinler be adam, bana mı sordun yaparken.” “Beyim ne olur sen etme, valla evin içinden çıkartmam heç birini. Bir tenesini dışarıda görürsen, işi kendiliğimden bırakır, köye dönerim beyim.” “Dursun ne saçmalarsın böyle, çocuklar sürekli evin içinde dururlar mı hiç?” “Dururlar beyim, avratlarıma çıkarmayacaksınız dersem, valla çıkarmazlar beyim.” “Dursun oğlum, senin kaç avradın vardır?” “Üç tene beyim, ellerini öperler.” “Ulan, bırak el öptürmeyi. Dokuz çocuk, üç de hanım, ne evde ne de bizde hayır koymazsınız siz. Sen en iyisi köyüne geri dön. Bu senin için de hayırlı olur Dursun.” “Aman beyim!” “Beyi meyi yok Dursun, senden hoşlandım ama bu yetmez. Şu parayı da alıp, doğru köyüne git. Sana ve ailene güzel bir yaşam dilerim.” “Beyim, valla çıkartmam dışarı…Eğer avratlarıma çok diyorsan, ikisini boşarım senin için olur mu beyim?”

  • Yalçın YÜCEL.”ÖLÜM”

    175054_178868168822977_4360000_o

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Ölüm, en korktuğumuz şey mi? Kişiye göre değişiyor bu görüş. Kimimiz ölümden daha çok korkarken, kimimiz sevgi yokluğundan, çürümüş düşünceden, buzlaşmış duygulardan korkuyor. Bir de ölümü kucaklamak isteyenler var. Acılar içerisinde kıvranan, çaresiz derde düşenler ölümü kurtuluş görüyor. Hasta yakınları da öyle. Ölümü bir gül bahçesi olarak görenlerde var. Korkmuyor gibi görünse de, bu kişilerin içleriyle çelişki yaşadığını fark edebilirsiniz. Gömütler hangimizi ürkütmez, keyfimizi kaçırmaz ki? Oysa tüm canlılar, doğada ki her şey, bir görüntünün içindedirler. Ne görüntüsü derseniz, iki yanı var bunun: Bir yanı yaşam görüntüsü, öbür yanı ise ölüm…
    Zamanı durdurmanın bir yolu yok. Geçip gidecek hep, durmayacak bir yerde. Çocukluktan yaşlılığa, değiştirecek sürekli bizi. Çoğu kez kendimizi tanımakta bile güçlük çeker olacağız. Bu süreçte biri bizi bir yerlerde bekleyecek. Nerede derseniz, belli değil. Bunun için yaşlı olmakta gerekmiyor. Beklenen olmak yetiyor ölüme. Zenginlik, yoksulluk herkes için değil. Ama ölüm hepimiz için var. Kimsenin kimseye ayrıcalığı da yok. Bu yüzden midir ki yalnızlık korkutur hep. Belki de ölümden kaçmak, korkumuzu azaltmak için sokulmuşuz birbirimize.
    Her ölüm, tanıdığımız birinin yitip gitmesi, bizi ölüm düşüncesi ile karşı karşıya bırakır. Önce kendimiz için korku yaşarız. Sonra sevdiklerimiz, değer verdiklerimiz için gelir duygular. O an yaşam tüm ağırlığını duyurur bize. Yaşamın sevinçleri, yaşam savaşımlarımız bir bir gelip geçer yanı başımızdan. En son geldiğimiz noktada tek bir gerçek kalır ortada: Ölüm tedirginliği… Bir gün nasıl olsa herkes ölecek. Geride derin izler bırakanlar hariç, hepsi unutulacak zamanla. Zaman bunun için akıp gider diyorum hep. Bir nehir gibi sürükleyip götürür, anılarla birlikte. Bir gün hiç olmak, böyle çıkar ortaya. Çok daha ötelerde, bir iki nesil sonra kim bilebilir ki, buralarda yaşam sürdüğünüzü? Gömüt diye sesleneceksiniz belki de. Yıllar hangi gömütleri bırakmış ki bize, seninki kalacak. Belki bir alışveriş merkezi, belki de bir park olacak üstünde. Üstünde diyorum yine, bir yanılgıya düşerek. Acaba sen o gömütte olacak mısın? Bir uyku gibi işte, uyuyup uyanmadığını düşün; ölüme benziyor sanki? Toprak olacağımız söyleniyor. İçimize köklerini yayarak, üstümüzden uzanan ağaçların olması usumuza bu kez bir başka soru bırakıyor: Ağaç sizinle mi yaşayacak, bakacak çevreye, yoksa siz mi ağaç olacaksınız?
    Sevgiyi tüm yüreklere yayan Yunus Emre ölüm konusunu şiirlerine yansıtırken insanoğluna da bir açıda seslenişte bulunur : “Bir gün ol Hazrete karşı/Varam ağlayu ağlayu/Azraile hem canımı/Verem ağlayu ağlayu/Çün Azrail ala canım/Geçe benim ömrüm günüm/Kefen ola cümle donum/Geyem ağlayu ağlayu/Ben yürüyem yana yana/Gözüm yaşım döne kana/Bir gün şol karanlık sine/Girem ağlayu ağlayu/Mühür uralar dilime/Zincir uralar koluma/Amel defterim elime/Alam ağlayu ağlayu/Aşık Yunus budur işi/Yoluna fedadır başı/İman et bize yoldaşı/Deyem ağlayu ağlayu” Şiire ilk bakışta Yunus’un ölümden korktuğu, yaşamının son bulmasından üzüntü duyduğu usunuza takılabilir. Oysa Yunus’ta ki derinsel düşünce ve duygu güzelliği bunun tersini ortaya koyar. Ağlayışı, yaratana ulaşacağı için sevincidir aslında. Bir başka şiirinde öbür dünyanın güzelliğinden söz ederken her güzelliğin oluşumundaki gerçek gizeminse Allah’tan kaynaklandığını belirtir. Yine bir şiirinin son bölümünde de asıl sevginin, sevgilinin Hak yolunda çizilen bir ömrün sonunda karşımıza çıkacağını bir Yunus Emre anlayışıyla satırlarına aktarır. “Yunus ver canını Hak yoluna/Can vermeyince canan bulunmaz” Elbet ki, bu yalan dünya, ortaya koyduğumuz güzellikler ve çirkinliklerle bizleri asıl yaşama, her şeyin yaratıcısı Allah’ a ulaştıracaktır. Yaratıldığımız gibi güzel kalabilmişsek ne mutlu o zaman.
    Şark – İslam tefekkür tarihinin en değerli temsilcisi Mevlana ise “Tabutum Yürüyünce” şiirinde ölüm gerçeğini olağanüstü bir anlayışla dile getirir: “Öldüğüm gün, tabutum yürüyünce, bende bu dünya derdi var sanma/Bana ağlama, yazıklar olsun, vah vah deme. Şeytanın tuzağına düşersin işte vah vahın sırası, o zamandır, o zaman yazıklar olsun denir. Cenazemi gördüğün zaman, ayrılık deme. Benim buluşmam, görüşmem o zamandır/Beni mezara koyunca elveda elveda demeye kalkışma. Mezar, cennet topluluğunun perdesidir/Batmayı gördün ya, doğmayı da seyret. Güneşle aya, batmadan ne vakit bir ziyan gelir ki?/Sana batma görünür ama o, doğmadır, parlamadır. Mezar, hapishane görünür ama, canın hapisten kurtulmasıdır/Yere hangi tohum ekildi de bitmedi, yetişmedi? Niçin insan tohumuna gelince bitmeyecek, yetişmeyecek zannına düşüyorsun?” Mevlana’nın toprak ve tohum üzerindeki düşüncesine bir başka şairimiz Karacaoğlan şu dizeleriyle katılır: “Yürü bire yalan dünya/Sana konan göçer bir gün/İnsan bir ekin misali/Seni eken biçer bir gün” Karacaoğlan bir başka şiirinde ise şu görünen yaşamın bir teraziden ibaret olduğunu anlatır bizlere; sevaplar ve günahlar kefesi. “Üryan geldim gene üryan giderim/Ölmemeğe elde fermanım mı var/Ezrail gelmişte can talep eyler/Benim can vermeğe dermanım mı var/Dirilirler dirilirler gelirler/Huzur-ı mahşerde divan dururlar/Haramı var diye korku verirler/Benim ipek yüklü kervanım mı var”
    Giz dolu bir kelime bu ölüm sözcüğü… İçi bir okyanus gibi gittikçe derinleşen, gittikçe bulanıklaşan… Bir tek ortak nokta ise toprak. Aşık Veysel’in dediği gibi, “ Bizim sadık dostumuz yalnızca topraktır.” Bizi kucağına alıp, tekrar kavuşma sevinci ile kendine dönüştürecek toprak. İnsan kendini saran çemberin içinde dönüp duruyor gibi sanki. Bizden önce geçmiş zamanlara gidecek olursak, bizim için onlar hiç yaşamamış gibidirler. “İnsanlar yaşatarak yaşar birbirini ve hayat meşalesini birbirine devreder koşucular gibi.” Lucretius’un bu sözü insanoğlunun kısacık olan yaşamını nasılda özetleyivermiş.
    Yaşamımızı ölüm kaygısıyla, ölüm düşüncemizi de yaşama sarılabilmek kaygısıyla bulandırıp durmuşuz hep. Dünyaya geldiğimiz günden beri bir yandan yaşamaya, bir yandan ölmeye başladığımız gerçeğine inanmak istememişiz bir türlü. Kolumuzda sürekli taşıdığımız o saatin, yaşamımızı kemiren bir ağaçkakandan farkı ne sizce? Yaşamımızın bir mum gibi eridiğini görmek bazılarımızı mutlu kılıyor ki, altınla, elmasla süslüyorlar o zaman göstergecini. Belki de varlıklı görünmekle kurtaracaklarını sanıyorlardır. Bilmezler ki yaşamın gittiği yolun, yol çalışması, levhası takılmayan çukurları da vardır. Oralarda artık yokuzdur. Kısa ya da uzun, önemli olan yaşamın değerini bilebilmektir. Yaşamı doya, doya yaşamak, onu gökçek kılanda asıl budur. Nasıl olsa bir gün herkes ölecek deriz, gün bugün, saat bu saat… Oysa yaşamın içinde yapılması gerekli görevlerimiz de vardır. Dünyanın tadını, tuzunu, acısını duymalıyız. Biz insanoğluna sunulmuş bu güzellikler içinde zamanı boşuna tüketmeden harcamalıyız. Değersiz çekişmelerle, saçma sapan çıkarcı hesaplarla, yaşamı kendimize zehir etmek bizi çok daha tez tüketir. Bir ot kendisinden çok daha uzun ve kalın kökler arasına incecik kökleriyle uzanır. Oralarda bir parça toprak, birkaç damla su yeter ona. Sonrasını güneşe bırakır. Dev bir çınar kadar mutludur o küçücük dünyasında. Sonunda ot da ölecektir, çınarda. Bakınız bu konuda büyük düşünür Lucretius ne diyor: “Nasıl doğuşumuz bizim için her şeyin doğuşu olduysa, ölümümüz de her şeyin ölümü olacak. Öyle ise, yüz sene daha yaşamayacağız diye ağlamak, yüz sene önce yaşamadığımıza ağlamak kadar deliliktir.”
    Oysa çevrede karşılaştığımız onca konular vardır ki, yine çoğumuz görmezlikten geliriz. İnsancıl duygularımız sanki birdenbire bir serçe gibi kanatlanıverir. Daha da yetmez gibi ardına düşer kovalarız onu. Yüreğimiz taşlaşır bir anda. Bir kısmımız yakıştırmayız bu durumu. Hatta böylesi insanlıktan ırak kişilere yaşamı da çok görürüz. Böyle geçer içimizden. Eğer, kötülükleri kötüleri silerek gökçek bir dünya yaratmak istiyorsak, bu da bir noktada çıkış noktası sayılabilir. Çözüm müdür? Elbet ki böyle bir şey düşünülemez derim. Çünkü insan yok etmek için değil, var olanı güzel kılmayla yükümlüdür. İnsan olmak yardım etmek, acıları mutluluklara dönüştürmek için bir çaba değil midir? Doğanın görkemli yapısı karşısında hangimiz bir hayranlık duymayız ki? Duyarız da, neden bu güzellikleri koruma yerine ortadan kaldırmaya, köreltmeye çalışırız? Nedir bu kişide ki karmaşa? Bence her şeyin yüzünde kalan bakışlarımız kadar, derinlere inemeyen düşünce yapımız da suçluluk taşır. Bencilliğimiz, korkaklığımız ve doyumsuzluğumuz yaşamı çoğu yerde düşündürür. Hepimiz yaratanı sonsuz bir sevgiyle sever, ona bağlı yaşarız. Yaratanı severken yarattıkları karşısında nedense aynı özeni göstermekten uzak düşeriz. Güneş, penceremizi ışıtıp ısıtırken, kimin içindir, bir kısmımız düşünmeyiz bile. Doğada olan her şey bizimle konuşmak isterken, kaçımız o sese kulak veririz acaba? Beynimizde taşıdıklarımızla, ortaya koyduklarımız arasındaki bu farklar, düşünürsek ne kadar karşıtlık oluştururlar böyle? Sorular soruları oluşturur hep. Bu durumsa, insan yanımızı büyük ölçüde ortaya koyuverir.
    “Son uyku mu? Hayır, ölüm son uyanıştır.” Diyor Scott. Acaba Scott’un dediği gibi ölüm son uyanış mıdır? Ölümle birlikte sanki çaresizliğimizde geliyor, insan olarak. Bu gerçeği yaşamı süresince anlayamayan insanlar ölümün fısıltısıyla kendi gerçeklerine dönseler de, zaman artık yanlarında değildir. Büyük gördükleri yapılarının içinde, öylece düşerler yere. Tüm varlıklarını da geride bırakarak. Ya dost sandıkları insanlara ne demeli? Hepsi bir gömülüşün ardından çekip gitmezler mi? Ya birde, iyilikten yana hiçbir iz bırakmamışlarsa.. .Orhan Veli bu konuya, “Ölüme Yakın” adlı şiiriyle nasılda yaklaşıvermiş: “Ölürüz diye mi üzülüyoruz/Ne ettik, ne gördük şu fani dünyada/Kötülükten gayri?/Ölünce kirlerimizden temizlenir,/Ölünce biz de iyi adam oluruz;/Şöhretmiş, kadınmış, para hırsıymış,/Hepsini unuturuz.”
    Yaşam sürecini kısa bulanlar da, sanırım epeyce var aramızda. İnsana sonsuz bir yaşam verilmiş olsaydı, durmadan yaşayacağı için, yapısının değişmezliği ve zekasının darlığıyla, bir yerlerde tıkanıp kalacaktı. Bu tıkanıklıkta, öyle bir tiksinti ile bakacaktı ki çevresine, kendini bile tanıyamaz duruma gelecekti nerdeyse. Umut edilenler bir süre sonra mutsuzluk sofrasını da açacaktı ortaya. Yoksulluk ve acının olmadığı bir yerde zenginlikten, sevinçten ne tat alacak ki insan? Ne olursa olsun yaşam acı ve tatlı yönleriyle anlamlıdır. Sonunda ölüm de olsa. Bir gidiştir yalnızca ölüm. Geri dönüşü olmayan bir gidiş.
    Gerçekten ölmeden önce, belki de binlerce kez ölürüz yaşamın derin çizgisinde. Ama her umut, her sevinç bir başka yaşamı koyar önümüze. Ölmeyi göze almak, kendi gerçeklerimizle karşı karşıya getirir bizi. Açan her gül gibi, sen de solarsın, geriden gelen tomurcuklara yer açmak için.

  • Harika UFUK.”Anneme”

    huh

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Duydum da öldüğünü, acı bir feryat saldım,
    Bu umulmaz darbeyi hain felekten aldım,
    Sensiz geçer mi günler, işte ben öksüz kaldım,
    Zindan olan evime ışık yakmaya geldim!

    Ebediyen kaybettim seni en genç çağımda,
    Kopuyor figan şimdi eski şen ocağımda,
    Bak güzide çiçekler topladım kucağımda,
    Mukaddes mezarına çelenk takmaya geldim!

    Ölürken göremedim senin nurlu yüzünü,
    Yummak nasip olmadı fersiz kalan gözünü,
    Mukaddermiş duymamak son şefkatli sözünü,
    Cismin gibi dünyadan ben de akmaya geldim!

    Ermişse cismen ölür; fakat ruhu gülermiş,
    Ermiş cenneti bilir, cennet onu dilermiş,
    Ağlayınca melekler, gözyaşını silermiş,
    Ben de bu pencereden sana bakmaya geldim!

    Adana.1970.MAYIS

  • Harika UFUK.” Anneler”

    huh

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Sevgi, saygı, inanç ile örülmüş,
    Kalpten kalbe giden yoldur anneler.
    Her iki dünyada kutsal görülmüş,
    Cennet bahçesinde güldür anneler.

    Onulmaz dertlerin tek ilacıdır,
    Her zaman her yerde hep baş tacıdır,
    Kâbe’yi görmeden onlar hacıdır,
    Zümrüttür, yakuttur, laldır anneler.

    Sevgi, şefkat pınarıdır gözleri,
    Kalbe ılık ılık akar sözleri,
    Sütlerinden temiz olur özleri,
    Renk renk çiçek yüklü daldır anneler.

    Gönül sarayının güzel sultanı,
    Anneler kanatsız melektir tanı,
    Onlarla HARİKA günün her anı,
    Arı kovanında baldır anneler.

    Adana.12 MAYIS 2010.ANNELER GÜNÜ

  • Şair Süleyman Rzazadənin 65 illik yubileyinə həsr olunmuş tədbir keçirilib

    Fevralın 22-də Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Natəvan klubunda “Şam” Ədəbi Birliyinin üzvü, “Qızıl qələm” mükafatı laureatı, şair Süleyman Rzazadənin anadan olmasının 65 illik yubileyinə həsr olunmuş tədbir keçirilib.Kütləvi informasiya vasitələrinin nümayəndələrinin iştirakı ilə keçirilən tədbirdə mədəniyyət, ədəbiyyat, incəsənət, o cümlədən yubilyarın qələm yoldaşları və yaxın dostları yaxından iştirak ediblər.
    Tədbiri giriş sözü ilə açan Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Prezident təqaüdçüsü, şair Əziz Musa ilk növbədə, tədbir iştirakçılarını salamlayaraq, yubilyarın həyat və yaradıcılığı haqqında tədbir iştirakçılarına məlumat verib.Sonra sözü Xalq şairi, Əməkdar incəsənət xadimi Fikrət Qocaya verib.Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin I katibi, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Fərdi təqaüdçüsü Fikrət Qoca bugünkü tədbirin keçirilməsinin əsas səbəbkarı şair Süleyman Rzazadə haqqında xoş xatirələrini bölüşüb, doğum gününü təbrik edib, yeni yaradıcılıq uğurları diləyib.Tədbirin aparıcısı şair Əziz Musa bugünkü tədbirin gerçəkləşməsində Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin sədri, Xalq yazıçısı Anar başda olmaqla, zəhməti keçən hər kəsə sonsuz təşəkkürünü bildirib.Tədbirin gedişatında şair Süleyman Rzazadənin qələm yoldaşları və yaxın dostları öz arzu və istəklərini dilə gətirib, xoş xatirələrdən ürəkdolusu danışıblar, yeni yaradıcılıq uğurları və fəaliyyəti diləyiblər, müxtəlif illərdə yubilyar haqqında qələmə aldıqları yaradıcılıq nümunələrindən tədbir iştirakçıları üçün səsləndiriblər.Şair Süleyman Rzazadənin anadan olmasının 65 illik yubileyinə həsr olunmuş tədbirin yüksək səviyyədə keçirilməsinə şərait yaratdığına görə Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Rəhbərliyinə və kollektivinə sonsuz təşəkkürünü bildirib, məmnunluq hissi duyduğunu dilə gətirib.Tədbirdə iştirak edən hər kəsə dəvəti qəbul edib, gəldikləri üçün öz təşəkkürünü bildirib.Tədbirin sonunda isə xatirə şəkilləri çəkdirilib.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

  • Sevgi daim qorxuya qalib gəlir

    1454091062_221397_344361012345946_1260623174_o

    Qorxu insanın ən güclü hissidir. Qorxu hissi nişan alındıqda insanlar adi vaxtlarda edə bilməyəcəklərini edir, normal şəraitdə düşünə bilməyəcəklərini düşünürlər. Mühakimə yürütməkdə çətinlik çəkir, müstəqil düşüncədən məhrum olurlar. Bu səbəbdən də cəmiyyətdə qəzəb yaratmağa çalışanlar daim bu qorxu hissindən istifadə etməyi qarşılarına məqsəd qoyurlar. Buna da, adətən, müvəfəq olurlar.
    Terror deyildikdə xalq arasında ilk ağla gələn şey zorakılıq və öldürmədir. Halbuki fransızca “terreur” sözündən gələn və latın mənşəli olan terrorizmin əsl mənası “qorxudan titrəmə” və ya “titrəməyə səbəb olmaqdır”.1 Dolayısilə terrorda məqsəd cəmiyyətləri həmişə qorxuda saxlamaq, yəni cəmiyyət içində siyasi məqsədli qorxu yaratmaqdır. Şiddət qorxunun yollarından sadəcə biridir. Bu bəzən təzyiq, üstünlük, təhdid, şantaj etmə kimi üsullarla də təmin edilə bilər. Belə bir şəraitdə qorxu hüquq və ədalət kimi legal anlayışların önünə keçir, insanları əsir alır və onların gündəlik həyatlarına hakim olur. Qorxunun hakim olduğu cəmiyyətlər artıq aralarında millət və birlik anlayışlarını itirməyə başlayır, “biz və başqaları” anlayışını inkişaf etdirib bölünür, zaman keçdikcə məhsuldarlığını, yaradıcılığını, zövqlərini itirir. Müəyyən bir müddət sonra cahil və əsəbi insanlar daha əsəbi hala gəlir, fanatiklər daha da fanatikləşir. Azadlıq əleyhdarları hüquq müdafiəçilərinin önünə keçir. Bir az yaxından baxdıqda, cəmiyyət içində parçalanma istəyən “başqalarına” tab gətirə bilməyən, digər etnik mənsubiyyətlərə, dinlərə və baxışlara qəzəblə baxanlar bu qorxu şəraitindən ən çox istifadə edən insanlar halına gəlirlər.
    İllərlə terror fəlakəti ilə iç-içə yaşamış Yaxın Şərq cəmiyyətləri bu qorxunun hansı nəticələrə səbəb olduğunu, cəmiyyət içində necə dəhşətli mənzərə yaratdığını zaman keçdikcə gördülər. Terrorizmin geniş yayıldığı ölkələrdə ixtilafların baş verməsi, müsəlmanların öz aralarında belə bölünməsi terrorun həm səbəbi, həm də nəticəsidir. Müsəlmanlar öz aralarında ittifaq etmədikcə radikallaşma və terrorun inkişaf etməsi üçün daha rahat şərait yaranmış, terror artdıqca da müsəlmanlar arasındakı parçalanma daha da şiddətlənmişdir. Bundan başqa, qorxunun təkan verdiyi şiddət və qəzəb daha da güclənmişdir. Bu qəzəbinin böyük hissəsinin Qərbə qarşı olduğunu da burada xatırlatmaq lazımdır.
    Avropada terror qorxusunu da bu aspektlərdən qiymətləndirmək lazımdır. Uzun müddətdir ki, Yaxın Şərqdə davam edən radikal və ya kommunist terror Avropa siyasətçiləri tərəfindən göz ardına vurulmuş, radikalizmə qarşı yalnız bombalarla cavab verilmiş, kommunist terror isə nəzərə alınmamışdır. Hazırda Avropa bu qorxu mühitini özü yaşayır. İllərdir yolda gördüyü bir çantaya şübhə ilə baxan, avtobusda tərləyən insanları canlı bomba zənn edən, kütləvi yaşayış sahələrinə girməkdən çəkinən Yaxın Şərq cəmiyyətlərinin yaşadıqları dəhşəti bəlkə də ilk dəfə anlayır. Lakin bu məqamda çox diqqətli olmaq lazımdır. Çünki qorxu, şiddət havadarlarının daim hədəf aldığı nəticədir.
    Avropa mədəniyyəti azadlıq, demokratiya, insan hüquqları, incəsənət, musiqi, elm kimi gözəllikləri ilə dəyərli mədəniyyətdir. Yaxın Şərq insanlarının qorxu kabusunu yaşamalarını istəmədiyimiz kimi, Avropa xalqlarının da bu qorxunu yaşamasını istəmirik. Bu səbəbdən bu xəbərdarlıq nəzərə alınmalıdır: bir cəmiyyətdə qorxunun artırılması yolu ilə qəzəbli insanlara meydanın boş buraxılması, irqçilərə imkan verilməsi, İslam düşmənlərinin yolunun açılması, daha çox zorakılıq istəyənlərin intensivləşməsinə şərait yaradılması böyük fəlakətləri özü ilə birlikdə gətirəcək. Bu, həmin cəmiyyət daxilində azadlıqlara son qoyulması deməkdir. İllərdir insan hüquqlarının qalası halına gəlmiş gözəl Avropa mədəniyyəti qəzəbli insanlar ucbatından bu xüsusiyyətini itirə bilər. Şiddəti dəstəkləyən irqçi və qəzəbli insanların artdığı, qorxu içindəki Avropa cəmiyyəti yeniliklərin öncüsü ola bilməz, kəşflər edə bilməz, elmdə inkişaf edə bilməz. Sənətdə mükəmməl əsərlər yaradıla bilməz, memarlıqda estetika və zərafət olmaz, texnologiya, sənaye kimi sahələrdə yeni ideyalar inkişaf edə bilməz. Sağlam düşüncə ilə hərəkət etmə qabiliyyətini itirər. Ancaq qorxar, gizlənər, şübhələnər və daha çox qorxar.
    Belə böyük bəlaya qapı açmamaq üçün bilinməlidir ki, qorxu güclü ola bilər, amma sevgi daima qorxunu məğlub edir. İnsanların sevgi ilə birlik olmaları, dostluğu möhkəmləndirmələri və siyasətçilərin zorakılığı zorakılıqla dəf edəcəkləri inancını bir kənara qoymaları bunu dərhal təmin edəcək. Şiddət yaradan qrupların şiddətlə son qoyulacağına inanmaq ağılsızlıqdır. Keçən 20 il zorakılığın heç bir nəticə vermədiyini, əksinə, şiddəti daim bəslədiyini bizə sübut edib. Bu vəziyyət bəzi ağıllı cəmiyyətlərə məlumdur. Ötən günlərdə İngiltərədə ingilis hökumətinin Suriyada İŞİD hədəflərini vurmaq planına qarşı həyata keçirilən “Dont bomb Syria” (Suriyanı bombardman etməyin) etirazları minlərlə insanı bir araya toplamış güclü etirazlardır.2 Bu etirazların artması insanların və siyasətçilərin sevgi cəmiyyətləri yaratmasına daha rahat şərait yaradacaq.
    Artıq siyasətçilər terror təşkilatlarına qarşı silah tuşlamaq əvəzinə onları dəyişdirəcək maarifləndirmə siyasətinə cəmlənməlidirlər. Terror və şiddətə həqiqətən son vermək və öz cəmiyyətlərini bu qara dəlikdən xilas etmək istəyirlərsə, bunu daha əvvəl heç tətbiq etmədikləri və qəti nəticə gətirəcək elmi bir yanaşma ilə həyata keçirməlidirlər. Artıq zorakılıqdan deyil, sülhdən danışmalıdırlar. Sevgi və sülhdən müharibə və qarşıdurmaların çox olduğu vaxtlarda danışmaq lazımdır. Sülhdən və çözümdən danışan insanlar olmadığı müddətcə, zorakılığın həyatımıza hakimiyyətini qarşısını almaq çətindir.
    1)https://en.wikipedia.org/wiki/Terrorism
    2) http://www.theguardian.com/politics/2015/nov/28/thousands-attend-protests-against-uk-airstrikes-on-syria
    Adnan Oktarın «Arab News»də dərc edilən məqaləsi:
    http://www.arabnews.com/columns/news/849176

  • Əsrimizin bəlası – sevgisizlik

    axv

    İnsanların çoxu, demək olar ki, hər gün yedikləri yeməklərin, gəzdikləri məkanların, əyləncələrinin fotolarını sosial şəbəkələrdə paylaşır. Burda pis bir şey yoxdur, anormal olan bu insanların bir çoxunun dünyanın müxtəlif bölgələrində sırf aclıqdan nə qədər insanın ölməsindən xəbərsiz olmasıdır… Xəbərdar olsalar belə, etinasız yanaşmalarıdır.
    Dünyada insan haqlarından danışılır, amma bu barədə danışanlar insan haqqlarının nə olduğunu, hansı haqqları müdafiə etdiklərini unudublar. Dünyanın gözü önündə Yərmuqda, Madayada insanlıq dramı baş verir, insanlar aclıqdan it-pişik yeyir.
    Suriyada insanların aclıqdan ölməsi adi hala çevrilmişdi, yaxın zamanda isə mediaya sızan şəkillər diqqətləri Madayaya cəlb etməyi bacardı. Son zamanlarda burada insanların qidasını otlar təşkil edirdi, amma soyuqdan otlar da quruyanda insanlar tamamilə aclığa tərk edildilər. Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsi və BMT- nin etdiyi yardımlar isə yetərli deyil.
    Bu zaman problemə başqa yöndən yanaşmaq lazım gəlir, insanlarda yaranan laqeydlik, sevgisizlik, qəddarlığın yerinə mərhəmət, sevgi, qayğıkeşlik hisslərini oyatmaq. Problemleri mumkun qədər ictimailəşdirib cəmiyyətdə qınaq yaratmaq. Bu, bəlkə də problemin həll yolu deyil, amma zülmün daha çox yayılmasının qarşısını az da olsa almış olur.
    Medianın üzərinə bu məsələdə böyük məsuliyyət düşür. Xəbərlərdə, verilişlərdə, müzakirələrdə daha çox sevgi, mərhəmət aşılayan söhbətlərə, mövzulara yer verilməli, insanların vicdanlarını oyadacaq şəkildə proqramlar hazırlanmalıdır. Ətrafına qarşı həssas, incə düşüncəli olan cəmiyyət formalaşdırmaq lazımdır. Dünyanın bir çox yerində aclıqdan, soyuqdan əziyyət çəkən insanlar, körpələr varkən, geyindikləri geyimləri və ya hazırlanan yeməkləri bəyənməyib mübahisə edən insanların olduğu verilişlər əvəzinə televiziya kanallarında, internet səhifələrində yardim mahiyyətli, gözəl əxlaqdan bəhs edən yayımlar verilməlidir.
    Dünya sizin gördüyünüz kimi dəbdəbədən ibarət deyil, bir də görmədiyiniz yaxud, görmək istəmədiyiniz üzü var, müharibələrin, aclığın hökm sürdüyü dünya. Və düşünməyin ki, bütün bu dəhşətlərdən sığorta olunmusunuz.
    İnsanlardan istənən bacardıqları qədər bu insanlara yardım etmələridir, kim necə bacarırsa. Ən azından sadəcə bir dua ilə…

    Aysel Vəlizadə

  • Hər şeyə xeyir gözü ilə baxmaq

    her-seye-xeyir-gozu-ile-baxmaq-ymk

    Hadisələri xeyir gözü ilə dəyərləndirməmək, daim narahatlıq və qorxu içində olmaq, ümidsizlik və kədər imanın qəlbə tam yerləşmədiyinin əlamətidir.

    Hadisələri xeyir gözü ilə dəyərləndirməmək, daim narahatlıq və qorxu içində olmaq, ümidsizlik və kədər imanın qəlbə tam yerləşmədiyinin əlamətidir. Möminin isə heç nəyə kədərlənməməsi, bədbinliyə qapılmaması onun Quran əxlaqını doğru anladığının göstəricisidir. Hadisələrə xeyir gözü ilə baxmaq, əslində, cəmiyyətdə əksər insanların tez-tez dilə gətirdiyi ifadədir. İnsanların çoxu baş verən gündəlik hadisələrdə “bir xeyir var” və ya “xeyirdir inşaAllah” kimi sözlərdən istifadə edir. Ancaq bu ifadə, əsasən, ya vərdişdən, ya da xalq arasında ənənə olduğuna görə işlədilir. Halbuki bu insanların əksəriyyəti hər işə xeyir gözü ilə baxmağın, əslində, nə demək olduğunu və necə tətbiq edildiyini dərk etmir.

    İnsanın yaxşı və ya pis, müsbət və ya mənfi kimi görünən bütün hadisələrə mütləq xeyir gözü ilə baxması Allaha səmimi imanından və mühüm bir həqiqəti bilməsindən irəli gəlir. Bu həqiqəti dərk etmək insana dünya və axirətdə böyük uğur qazandırır, həyatına rahatlıq verir.

    Allaha iman gətirən bir insan çatışmazlıq və ya xəta kimi görünən hadisə ilə qarşılaşdıqda bunun özü üçün mütləq ən xeyirlisi olduğunu bilir. Qədərə iman gətirdiyinə görə “heyif”, “kaş ki” kimi sözləri həyatından tamamilə çıxarır. Yəni “bu hadisə xeyirlidir, lakin növbəti dəfə eyni səhvi etməyim, bu hadisədən ibrət götürüb doğrunu edim”, – deyə düşünür.

    İnsan yenidən eyni çətinliklə qarşılaşsa və ya eyni səhvi etsə belə, hər şeyin xeyir və hikmətlə yaradıldığını əsla unutmamalı və növbəti dəfə doğru olanı etməyə niyyətlənməlidir. Hətta eyni hadisə dəfələrlə təkrarlansa da, müsəlman bunun xeyir olduğunu bilməlidir. Çünki bütün hadisələr ən kiçik təfərrüatına qədər Rəbbimizin nəzarəti altındadır.

    Axirətdə peşman olmamaqİnsan Rəbbimizdən fasiləsiz olaraq xeyir və hikmət gəldiyini bilsə, qəlbi rahat olar. Bu həqiqəti qavramaq mömin üçün böyük nemətdir. Dindən uzaq yaşayan insan mənfi kimi görünən hər hadisəni öz əleyhinə dəyərləndirdiyinə görə daima sıxıntı çəkir. Mömin isə daima hikmət və xeyir gözü ilə baxmağın sevincini yaşayır.

    Hadisələrə şər gözü ilə baxmaq Quran əxlaqına ziddir və insanın axirətdə peşman olmasına səbəb olar. Çünki Allahın müəyyən etdiyi qədər qüsursuz yaradılmışdır.

    İnsan tələskən olduğuna görə bəzən başına gələn hadisədəki xeyiri dərhal görməz. Həmin an bunu görə bilmədiyinə görə də öz zərərinə olan şeydə inadkarlıq edə bilər. Allah Quranda insanın bu tələskən cəhətini bildirmişdir: “İnsan (özünə) xeyir dilədiyi kimi, şər də diləyir. Doğrusu, insan tələsəndir”. (İsra surəsi, 11)

    Halbuki insan doğru və yaxşı hesab etdiyi şeylərdə israr etməməli, bunları əldə etmək üçün tələsməməli, Allahın qarşısına çıxardığı hadisələrdəki xeyir və hikmətləri görməyə çalışmalıdır. Məsələn, maddi imkanının artmasını istəyən insan bunun üçün səy göstərər. Ancaq səyinə baxmayaraq bu istəyi reallaşmaz. Əgər insan bu vəziyyəti öz əleyhinə zənn edərsə, yanılar. Əlbəttə, hər kəs Allah yolunda sərf etmək üçün qazancını artırmağa çalışar və bunun üçün dua edər. Ancaq bu, həyata keçmirsə, deməli, böyük xeyir var. Bəlkə həmin şəxsi əldə edəcəyi var-dövlət Allahın yolundan azdıracaq, şeytanın tələsinə salacaq. Belə bir hadisənin ardında insanın yaxın zamanda görəcəyi və ya axirətdə qavrayacağı bir çox xeyir gizlənə bilər.

    Hər insan həyatında çatışmazlıq kimi görünən hadisələrlə qarşılaşmış, sonra bu hadisələrin nə qədər xeyirli olduğunu görmüşdür. Ancaq unutmaq olmaz ki, insan çatışmazlıq kimi görünən hadisələrin xeyirli tərəfini həmin vaxt qavramaya bilər və hadisələrin xeyrini illər sonra öyrənə bilər və ya heç öyrənə bilməz. Bəlkə də Allah qarşısına çıxan çətinliyin xeyrini ona axirətdə göstərəcək. Təvəkkül etmiş və qədərə təslim olmuş insan hər hadisəni xeyir gözü ilə dəyərləndirməli və Allahdan razı olmalıdır.

    Qeyd etmək lazımdır ki, xeyir gözü ilə baxmaq hadisələrə laqeyd yanaşmaq demək deyil. Əksinə, insan başına gələn hadisələrdə əlindən gəldiyi qədər tədbirli olmalı, hər yola əl atmalıdır. Cahiliyyə əxlaqında hər hadisəyə laqeyd qalan bəzi insanlar var. Belə insanlar həm laqeydliklərinə, həm də sadəlövh hərəkət etdiklərinə görə ağıllı davranmazlar. Allah bir ayədə belə bildirir:

    Yer üzündə baş verən və sizin başınıza gələn elə bir müsibət yoxdur ki, Biz onu yaratmamışdan əvvəl o, yazıda olmasın. Şübhəsiz ki, bu, Allah üçün çox asandır. Bu, sizin əlinizdən çıxana kədərlənməməyiniz və sizə də verilənə sevinib qürrələnməməyiniz üçündür. Allah özünü bəyənən, (özü ilə) fəxr edən heç bir kəsi sevməz! (Hədid surəsi, 22-23)

  • Bütün Müsəlmanlara Çağırış

    butun-muselmanlara-cagiris-uAH

    Dünyanın hər yerində – Fələstində, İndoneziyada, Şərqi Türküstanda, Patanidə, Misirdə, Suriyada və s. müsəlmanların şiddət və zülm içində yaşadıqları məlumdur.

    Əksər müsəlman ölkələrində müharibə və daxili iğtişaşlar hələ də davam edir. Bu müharibələrdə yüz minlərlə silahsız insan həyatını itirmiş, qadınlar təcavüzə uğramış və işgəncə görmüş, milyonlarla müsəlman yurd-yuvalarından didərgin düşmüş, şikəst qalmış, yaxınlarını itirmişlər. Hələ də məsum uşaqlar güllələrə hədəf olur, körpələr qundaqda qətlə yetirilir, qaçmağa çalışanların əksəriyyəti həyatlarını itirirlər. İnsanlar görülməmiş vəhşiliklə üzləşirlər…

    Dünyanın hər yerində – Fələstində, İndoneziyada, Şərqi Türküstanda, Patanidə, Misirdə, Suriyada və s. müsəlmanların şiddət və zülm içində yaşadıqları məlumdur.

    Müsəlmanların yaşadığı bir çox ölkədə qadınlar və uşaqlar zülmə məruz qalır, əziyyət görürlər. Müsəlmanlar tək-tək müstəqilliklərini itirir. Vicdanlı insanların onlara yardım etməsini gözləyir, amma səslərini eşitdirə bilmirlər.

    Əziyyət görən və şəhid edilən bu müsəlmanların varlığından hər kəs xəbərdardır. Çünki hər gün qəzetlərdə və televiziyalarda bu biçarə, zavallı, kimsəsiz və ehtiyac içindəki insanların rəsmlərini və ya videolarını görürük. Bir çoxları bu insanların düşdüyü vəziyyətə görə onlara acıyır. Ancaq bir müddət sonra danışdığı mövzunu və ya baxdığı kanalı dəyişdikdə, ya da oxuduğu qəzetin səhifəsini çevirdikdə onların varlığını unudur. Bir çoxu bu insanları çətin vəziyyətdən xilas etmək üçün kömək etməyi, müsəlmanların bir-birilərinə görə məsuliyyət daşıdıqlarını düşünmürlər. “Dünyada o qədər zəngin, güclü ölkələr və ölkə başçıları varkən bu insanları xilas etmək mənəmi qalıb?” düşüncələri ilə məsuliyyəti başqalarının üstünə atırlar.

    Bu cür insanlar “evimdə və işimdə problem yoxdur, ticarətim yerində, uşaqların məktəbində də hər şey qaydasındadır” – deyərək kənara çəkilməyi üstün tuturlar. Halbuki bu davranış yalnızca dünyaya böyük hərisliklə bağlanan, keçici və çox qısa həyatında dünya mənfəətlərinin arxasınca qaçan insanlara məxsusdur. Müsəlman səssiz qaldığı və fikrən mane olmadığı bu zülmün bir gün özünə də böyük zərər verəcəyini unutmamalıdır. Bir ucu özünə dəyməyən şiddətə səssiz qalmağın böyük vicdansızlıq olduğunu bilməlidir. Xüsusilə də mənasız məsələlərdə “aslan” olanların bu cür vacib hadisə ilə qarşılaşarkən məsuliyyəti başqalarının üstünə atması ciddi əxlaq pozğunluğudur. Allah rizası üçün cəhd etməli olduğu halda, zülm görən müsəlmanları yalnız buraxmaq, “o ölkədən bizə nə, biz öz ölkəmizə baxaq” məntiqi ilə hərəkət etmək, kənardan hadisələrin sakitləşməsini seyr etmək səmimi və həqiqi müsəlmanlıq deyil.

    Hər bir vicdanlı müsəlman zülm görən insanları xilas etmək məsuliyyətini şəxsən hiss etməlidir. Həll yolu isə çox asandır: müsəlmanlar tezliklə bu fitnəyə qarşı birlik olmalıdır. Bütün müsəlmanların bu məsuliyyətinə Uca Allah belə diqqət çəkmişdir:

    Sizə nə olub ki, Allah yolunda və: “Ey Rəbbimiz! Bizi əhalisi zalım olan bu şəhərdən çıxart, bizə Öz tərəfindən bir himayəçi təyin et, bizə Öz tərəfindən bir yardımçı təyin et!” – deyən zəif kişilər, qadınlar və uşaqlar uğrunda cəhd etmirsiniz? (Nisa surəsi / 75)

    Firuzə Həsənzadə

  • Eldar Nəsib SİBİREL.Şeirlər

    ens

    ŞAİR HAQQ YOLUNDA….

    Ey medal ölüsü, təltif ölüsü,
    Ey şöhrət ölüsü, tərif ölüsü,
    Misranı beynimə mismarlama gəl.
    Bu gün dilin üstə can verən sözü
    Əl altdan sabaha ismarlama, gəl.

    Səsin öz başına düşməsin, qağa?
    Köksün öz qəlbinə genmi, darmı-gör.
    Sabah bu vətəndə dəfn olunmağa
    Qəbrinə bir qarış torpaq varmı? gör.

    Aldığın təltifi köksünə sıxıb,
    Yamanca ayırdın özünü xalqdan.
    Sənətə bir qazanc yeri tək baxıb,
    Haqqı taptalayıb, danışdın haqqdan.

    Mədənə bağlandı qəlbin, ürəyin
    Səsin qəlbindən yox, qarnından gəlir.
    Unutma bu xalqın duzu, çörəyi
    Getməz, belə getməz burnundan gələr.

    De, şairlik hara, məddahlıq hara?!
    Kimdən bu xislətə inam dilərsən.
    Şair xalq yolunda çəkilər dara.
    Sənsə xalqı satıb, hökmüdarından
    Mükafat dilərsən, ənam dilərsən.

    Gedər bu var-dövlət, ürəyin bir vaxt
    Səni öz içindən haraylar, səni……
    Adam tək ağ günə çıxartdı, ancaq
    Şair tək öldürdü saraylar səni.

    Ey məddah, ey yaltaq, çəkil kənara.
    Haqqın şairinin qoy səsi gəlsin.
    Ölü ilhamını get, göm məzara
    Bahar ilhamların nəfəsi gəlsin.
    Şair öz xalqının olar içində
    Şair öz xalqının ölər içində.

    28.01.1999.

    Könül, qəm eləmə…

    Könül, qəm eləmə, gen gəzsə əgər
    Bir zaman vurğunun, dəlin olanlar.
    Ağzını açmamış tutsa dilindən,
    Ağzıyın içində dilin olanlar.
    Bu da bir dünyadır…var boşu, bərki
    Hamıdan sədaqət ummağı tərgi.
    Nə vaxtdan özünə gün ağlayıb ki,
    Ürəyi obanın, elin olanlar.
    Duzsuzlar duz gəzsə şorunu görməz.
    Köksündə açılan şırımı görməz.
    Külüyün altında qorunu görməz,
    Nə çoxdur başına külün olanlar.
    Səsi haqdan gəlir şerin, sənətin,
    Ancaq bu hikməti anlayar çətin,
    Ayağı altında şanın, şöhrətin
    Hər zaman pəyandaz, kilim olanlar.
    Sibirel, əyrilər əyəmməz səni.
    Bədxahlar, xəbislər öyəmməz səni.
    Öyrənə-öyrənə bəyənməz səni
    Köçürə-köçürə alim olanlar.

  • Rahilə DÖVRAN.Yeni şeirlər

    rxd

    Şairə-jurnalist-publisist
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

    NƏ DEYİM

    Sonetlərim – silsiləsindən

    Qəlbim doluxsunmuş payız səması,
    İncitək gilələr süzür yanaqdan.
    İçimdə başlayıb dünya savaşı,
    Ən incə hisslərim keçir sınaqdan.

    Könül intizarda,gözümdə həsrət,
    Gəl desən şimşəyə dönərəm hər an.
    Kimi gözləyirəm,bilmirəm fəqət,
    Ruh məni tərk edib qalıb quru can.

    Bir ümid yaşatdım,hər an içimdə,
    Gözlədim yolunu,güman içində
    Gözlədim,gözlədim,gəlmədin yenə.
    Xəyalın buraxmır heç tənha məni,

    Unuda bilmirəm ən son kəlməni,
    Nə deyim mən sənə,-üzü dönənə?

    20.02.2016.

    MƏNİM TALEYİM

    Sonetlərim – silsiləsindən

    Soyuq bir qış günü gəldim dünyaya,
    Ulduzlar yanırdı qurd gözü kimi.
    Bulud pərdə idi parlayan aya,
    Günəş səmaların əzizi kimi.

    Qarlar qərq etmişdi gülü, çiçəyi,
    Nəğməkar bülbüllər dönük çıxmışdı.
    Həyata göz açan körpə ürəyi,
    Fələyin qəzəbi vurub yıxmışdı.

    Bu qarlar, şaxtalar çökdü canıma,
    Ömrümə, günümə, saat, anıma.
    Bir günüm olmadı acı, qəhərsiz.
    Yalvardım Allaha mən səhər, axşam,
    Ömrümə, günümə xoşbəxtlik alam.
    Taleh bir at verdi yüyən, yəhərsiz.

  • Rəhim MEHNƏT.Yeni şeirlər

    12584137_533420616825212_752487860_n

    SƏN ELƏ MƏNİM EVİMSƏN

    Yoxdu səndən başqa evim,
    Sığındığım tək yerimsən.
    Özümü sənə tapşırdım,
    Sən, elə mənim evimsən…

    Fikirləri yığ bir yerə,
    Düşüncələr sizə gəlir.
    Dur ayağa aç qapını,
    Sən, elə mənim evimsən…

    Qarşıla xəyallarımı,
    Yer ver ona baş köşədə.
    Qonaq elə otağında,
    Sən, elə mənim evimsən.

    Çək nazını, oxşa onu,
    Yoxdu başqa gedəcəyi.
    Ürəyin ünvanın sonu,
    Sən, elə mənim evimsən.

    19.02.2016

    QOY NAZINI MƏN ÇƏKİM

    Qumral gözlüm, yada salıb andığım,
    Gecələri həsrətinə yandığım,
    Gündə yüz yol başına dolandığım,
    Gəl yanıma, qoy nazını mən çəkim…

    Sənsizliyin olur mənə dörd divar,
    Nə pəncərə, nə də ki, bir qapı var.
    Ürəyimin adın boyda çatı var,
    Gəl yanıma, qoy nazını mən çəkim…

    Könlümü fəth edib, qəlbimi çalan,
    Girib həyatıma, yurd-yuva salan,
    Ey mənim yanımda ömürlük qalan,
    Gəl yanıma, qoy nazını mən çəkim…

    Ömrümə yazılan güllü yazımsan,
    Dilimdən düşməyən xoş avazımsan,
    Sinəmə sıxdığım telli sazımsan,
    Gəl yanıma, qoy nazını mən çəkim…

    17.02.2016

  • Abdulla MƏMMƏD.Şeirlər

    12647929_456084107917624_702711598_n

    DÜNYA

    “Keçi can hayında,qəssab piy gəzir,”
    Gör kimlər qoynunda yarınır,Dünya.
    Başlılar başını götürüb gedir,
    Başsıza baş olur harının,Dünya.

    Səni duyan kəslər vaxtsız qarıyır,
    Abrına sığınır baxtsız qarıyır.
    Özündən qaçanlar dərdə yarıyır,
    Qoruya-qoruya arını,Dünya.

    Nə var yaşamağa-ürək boşdusa,
    Ürəksiz yanında sözün başdısa…
    Düzə göz yumduğun ehtiyacdısa,
    Zəlzələ dağıdar barını,Dünya.

    Ayıl,bu qəflətdən bir gözünü aç,
    Acın gözü toxdur,toxun gözü ac.
    Qiyamət gününə qalıbmı əlac?
    Soyub talayırlarvarını,Dünya!

    Azərbaycan.Quba.
    10.09.2000.

    BULUDLARLA SALAMLAYIR GÖY YERİ.

    “Qubanın təbiəti” silsiləsindən

    Şahdağından,Babadağdan yön alan,
    Çaylarının nəğməsi min avazlı.
    Dərələrdən cığırlara boylanan
    Nərğiz nazlı,lalə nazlı-ğül nazlı.

    Burda dağın duruşunda bir vüqar,
    Yaşıl meşə Əlçapanın kürkümü?
    Şahdağının çal saçları dümağ qar
    Bu mənzərə təbiətin hökmümü?!

    Möcüzəmi daş üstündə ağaclar,
    Burda ot da daş üstündə göyərir.
    Sanki sirdir bu yerlərdə nə ki var-
    Buludlarla salamlayır göy yeri.

    Burda çılğın dağ çayının özəyi,
    Şəlalə də daim coşur, hayqırır.
    Dağ kəlləri Babadağın bəzəyi,
    Səmasında qartalları qıy vurur.

    Qayalar da burda qartal duruşlu,
    Bulaqların buz suları bal dadır.
    Dərə boyu daim eniş-yoxuşlu,
    Kəmər yollar yolçuları aldadır.

    AZƏRBAYCAN.QUBA.
    1986.

  • Müzəffər MƏZAHİM.Yeni şeirlər

    mm

    ANASIZLIQ

    Dünyanı salıbdır nəzərimdən anasızlıq,
    Min dərd keçiribdir üzərimdən anasızlıq.

    Həsrətdən ürək çırpınır atəşlər içində,
    Çıxmaz nə yadımdan, nə sərimdən anasızlıq.

    İnsafı olaydı azacıq taleyimin kaş,
    Başdan silinəydi qədərimdən anasızlıq.

    Etmiş məni ahu kimi ağlar bu yaşımda,
    Sonsuzdur, böyükdür kədərimdən anasızlıq.

    Əhvalımı sorsan deməyə söz tapa bilməm,
    Onsuz da yağır tər-təhərimdən anasızlıq.

    Həsrətlə keçən günlərimin yoxdur hesabı,
    Boylanmadadır hər səhərimdən anasızlıq.

    Bihudə deyildir dözümün yaşı durulmaz,
    Dolmuş içimə öz qəhərimdən anasızlıq.

    Qəlbimdə, Müzəffər, əbədi sızlayacaqdır,
    Daim anasızlıq, anasızlıq, anasızlıq.

    LAYİQ OLSAM

    Ana yurdum,-taleyimin, baxtımın,
    Ana dilim,- varlığımın aynası.
    Səndən ayrı qəlbim bir an toxtamır,
    Sən anamın şirin-şəkər laylası.

    Od ürəkli oğulları görənlər,
    Odlar yurdu söylədilər adına.
    Şöhrətinə uzananda yad əllər,
    Kür biləkli Babək çatdı dadına.

    Şah Xətai qələmiylə dilini,
    Qılıncıyla torpağını qorudu.
    Yad sözlərin sovurduqca külünü,
    Düşmənlərin “məğrur” qəddi qurudu.

    Düşündükcə taleyini bu gün mən,
    Nə Arazda günah gördüm, nə səndə.
    Baş açmadıq bu qarışıq düyündən,
    Gec ayıldıq,- yolumuzu kəsəndə.

    Ürəyinə od götürüb odundan,
    İgidlərin qanda qeyrət bəsləyir.
    Yüz illərdir ad saxlayıb yadında,
    Dədəm Qorqud sahibini gözləyir.

    Layiq olsam o inama, o ada,
    Halal etsən çörəyini, bəsimdir.
    Sərhədlərə sığışmayan inadam,
    Şimşəklərim harayımdır, səsimdir.

    Babalardan əmanətim, mirasım,
    Sevincinlə, kədərimlə mənimsən.
    Gələcəyə qanadlanan murazım,
    Əsrlərdən keçib gələn ünümsən.

  • Qalib ŞAMXALOĞLU.Yeni şeirlər

    qsm

    ( əsl ziyalılara aid deyil , ziyanlı ünsürlərə xitabən )

    Ay məni özündən savadsız sayan ,
    Mənim bildiyimi bilə bilməzsən .
    Mən üzüldüyümə gülə bilərsən ,
    Mənim güldüyümə gülə bilməzsən .

    Sənin diplomun var , başınsa boşdu ,
    Arxanca hərə bir lağlağı qoşdu .
    Sənin bir kəlmənlə ilhamım coşdu ,
    Mənimlə döş-döşə gələ bilməzsən .

    Mən səni saymıram ziyalı kimi ,
    Sənə pay verırlər it yalı kimi .
    Olmusan kiminsə əyalı kimi ,
    Üstündən bu adı silə bilməzsən .

    Mənim şairliyim xor gəlir sənə ,
    Mənim can dediyim çor gəlir sənə .
    Haqqın yolu tələ , tor gəlir sənə ,
    Ölsən də , adamtək ölə bilməzsən .

    Qalib Şamxaloğlu nahaqqa qənim ,
    Bir dağam başımda dumanım-çənim .
    Ay mənim daldada dil-dil ötənim ,
    Aşkara ötməyi hələ bilməzsən .

    23 aprel 2015

    * * *

    Aşiqləri Məcnun gözü məstanələr eylər
    Eşq ilə fəd`a ömrünü divanələr eylər .

    Cismin o gözəl duyğulara etməyə qurban
    Şəm`in oduna bi`əti pərvanələr eylər .

    Gerçək sevən , hətta , əzabından dəm olarmış
    Hicran ilə dəm olmağı peymanələr eylər

    Daşlar dil açar ülvi vüsal təntənəsindən
    Dilsiz , lal olan daşlara sevda nələr eylər

    Dərd ilə kədərdən hələ əl çəkmədi Qalib
    Qəmxariləri qəmgin o qəmxanələr eylər

  • Naxçıvan Muxtar Respublikası Yazıçılar Birliyində Xocalı soyqırımı ilə bağlı tədbir keçirilib

    Fevralın 21-də Naxçıvan Muxtar Respublikası Yazıçılar Birliyində XX əsrin ən böyük və dəhşətli faciəsi olan Xocalı soyqırımının qurbanlarının xatirəsini anmaq və yada salmaq məqsədilə tədbir keçirilib.Kütləvi informasiya vasitələrinin nümayəndələrinin iştirakı ilə keçirilən tədbirdə Naxçıvan Muxtar Respublikası Yazıçılar Birliyinin və üzvləri də yaxından iştirak ediblər.Tədbiri giriş sözü ilə açan Naxçıvan Muxtar Respublikası Yazıçılar Birliyinin sədri, Naxçıvan Muxtar Respublikası Ali Sovetinin deputatı, millət vəkili, şair Asim Yadigarı ilk növbədə, tədbir iştirakçılarını salamlayaraq, keçən əsrin 90-cı illərin əvvəllərində Azərbaycanda Sovet hakimiyyətinin varlığına son qoyulmasından sonra dünya ictimaiyyətinin diqqət mərkəzində saxladığı Xocalı soyqırımı nəticəsində yüzlərlə günahsız insanın öz doğma dədə-baba torpaqlarından didərgin düşdüyünü, bir qisminin isə erməni silahlı qüvvələrinin bölmələri tərəfindən xüsusi amansızlıqla qətlə yetirildiyini bildirib.Sonra tədbir iştirakçıları Azərbaycan xalqına qarşı törədilmiş ən böyük və dəhşətli faciə olan Xocalı soyqırımının ildönümü ilə bağlı öz fikir və düşüncələrini bölüşmüş, müxtəlif illərdə faciə ilə bağlı qələmə aldıqları bədii yaradıcılıq nümunələrini səsləndirmişdilər.Xocalı soyqırımının qurbanlarının xatirəsini anmaq və yada salmaq məqsədilə silsilə tədbirlərin həyata keçirilməsinin cəmiyyətin bütün üzvləri üçün böyük əhəmiyyət kəsb etdiyini bildiriblər.Yetişməkdə olan Azərbaycan gəncliyinin inkişafına və dünyagörüşünə müsbət təsir göstərmək üçün keçən əsrin 90-cı illərin əvvəllərində Sovet ordusunun və erməni silahlı qüvvələrinin bölmələri tərəfindən Azərbaycan xalqına qarşı törədilmiş faciə nəticəsində yüzlərlə günahsız insanın ruhuna dualar oxunub, Uca Allahdan rəhmət dilənib.Gənc nəslin vətənpərvərlik ruhunda tərbiyə olunması məqsədilə silsilə tədbirlərin keçirilməsinə dair işlərin uğurla davam etdiyini xüsusilə qeyd ediblər.Tədbirin sonunda isə xatirə şəkli çəkdiriblər.

    Rahilə DÖVRAN,
    Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Naxçıvan bölməsi üzrə xüsusi müxbiri.

  • Şəfa VƏLİYEVA.”İLKDƏN SONA GEDƏN YOLDA”

    1915291_748109358667106_2463672035380493579_n

    AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    Üşümək… adicə bir kəlmədi, soyuqda üşüyərlər. İsti gələr, keçər gedər bu üşümək… Qalar xatirəsi…

    Üşüməyin xatirəsi də üşüdür adamın ürəyini. Beynini o üşüdüyün günə kökləyəndə ürəyindən keçən qanın da “sərinliyini” hiss edirsən elə bil… İndi gülüb keçən də tapılacaq bu üşüməyin fəlsəfəsində azmağıma. Eynimə almıram, əminəm ki, dodağı qaçanlar Dəyanət Osmanlının şeirlərini oxumayıblar.

    Pəncərəmdən qarlı bir gecə keçir,
    Üşüdüyün günün fotosu
    Gözlərimə baxır divardan.
    Yadındamı,
    Necə çarəsizdim
    Sən titrərkən soyuqdan.

    Ən əzizinin, bir ürək daha doğmasının üşüdüyünü görüb də çarəsiz qalan adamın içindəki yanğıya da acığı tutur, o yanğıdan bir ovuc götürüb sevdiyinin canındakı soyuğun başına əndərə bilmir deyə… Dəyanət Osmanlının şeirlərinin hər biri fərqli tablo…

    “İlk və son” kitabını vərəqlədikcə rəsm sərgisindəymişəm kimi bütün şeirlərin doğulduğu anı, “inqə” səslərini, bu səsin ağrılarla çarpışmasını “gördüm”… Dünyanın tüm rənglərində, hətta, rəngərin tüm çalarlarında…

    Qar yağır soyuq qış gecəsinə.
    Çay evində qoca rəssam
    Ən çox sevdiyi
    Bozarmış-saralmış tablosuyla
    Ödədi bütün borclarını.

    lll

    Axşam tramvayında
    Xidməti hissəyə dönürdü
    Bir inşaat əsgəri.
    …Ötən gün yazdığı
    Sevgi məktubunu xatırlayırdı…

    Bu “baxıb gördüyüm” tabloların çoxu mənim tanışlarımdı… Bir-birimizin gözünün içinə dik baxa bilməyəcəyimiz qədər əskilib tanışlığımızın tarixi… Çardağın bir küncündə qırmızı donlu gəlinciyin pırtlaşıq saçlarının arasından görünür tanışlığımızın ad günlərini qeyd etdiyimiz köhnə təqvim… Və… Dəyanət Osmanlı adlı şairin yazdıqları həyatın özünü boylandırır gah qızılı, gah da tünd-qəhvəyi çərçivəli tablolardan… Təqvimlər də gündən-günə qorxudur adamları, etiraf etmək çətindi, amma dolayısıyla bunu hamımız dilimizə gətiririk… Ya da belə deyim, dilimizdən, cümlələrimizdən qova bilmirik təqvimdən qorxduğumuzu… Tabloların bütün fon rənglərində cəsarət hayqıran şair ruhu da təqvimdən qorxurmuş… Bu qorxular fəsil-fəsil rənglənib şeirlərdə…

    Qar basır dekabrı,
    Bütün umudları
    Aparır divanə külək
    Qiyamətin xarabalığına…

    Dekabrda “sısqalaşmış” ağacların, bükülmüş damların, küçələrdən üz döndərmiş pəncərələrin qorxutduğu şair…

    Fevral,
    Qar,
    Çərşənbə…
    Külək qışı qovur, əzizim.

    “Yaza nə qaldı?”-deyə gün sayan, qışın qovulmasından təsəlli tapan şair…

    Heç nə yadımda yox,
    Hər şeyin nurani üzü
    Soyuğa,
    Qaranlığa bənzər.
    Viranəyə dönüb
    Sentyabr şənbəsi.

    Çəkilən pərdələrin arxasından boy göstərən bozumtul hava, yarpaqların yoxluğunu özünə dərd edib qaş-qabağını tökmüş ağaclar və xatirələrinin ən “soyuğunu” ürəyinə geyinmiş şair…

    Eşikdə aprel gecəsi,
    Ağaclar yalqız,
    Budaqlar səs salır qorxusundan.
    Küləksə oxuyur:
    -keçər, ağacım, keçər…

    Tənhalığından ürpənən, küləyin ağac budaqlarındakı rəqsindən ilhamlanaraq “həyatda hər şey müvəqqətidir” teoremini yaşamıyla aksioma olaraq təsdiqləyən şair…

    Dəyanət Osmanlının etirafı misra-misra olsa da bir-birini bağrına basmağı bacarır bu misralar… Və qucaq-qucağa, bəzən çiyin-çiyinə, bəzən də sadəcə əl-ələ verib şair ürəyinin ağıla, ölçüyəgəlməz hisslərinin ağırlığına dayanırlar… Aradabir bu misralar bənd-bənd xəbər ötürürlər yolları uzaq düşmüşə…

    Bildinmi nələr oldu,
    Sənin ayrılıqdan sonrakı sevincin,
    Sevginin yasından çıxmış
    Tənhalığım mənim
    Bir-birini bağışlayıb,
    Bir-birinə sarıldı…

    Və şair əmindi ki, xəbər yolların o başındakı mənzilə yetişir… Şairdən küsənlər şeirdən küsməzlər axı… Şairi tənhalıqla baş-başa qoymaq yeni şeirlərin cücərməsinə cəhddi bəlkə də… Ən gözəl şeirlər şairin sevgisindən və özündən ibarət “çoxluğundan” doğulur…

    Sevildiyim qədər
    Yalnızlığım var,
    Bəlkə də çox.
    Amma təkliyimi
    İtirdiyim qədər xoşbəxtəm.
    Bax, belə…
    Sənə məktub yazıram
    Ayrılıq qorxusundan,-deyir…

    lll
    Sən könül bağıma girəli
    İçim ələk-vələkdi,
    Nə aparıb getmisən,-deyir…

    lll

    Özün bilərsən
    Hər şey yuxutək bitəndə,
    Məni bir qurd kimi sevəydin
    gərək,-deyir…

    Deyə-deyə də İlkdən Sona doğru gedən yolda şeir boyda öz ölçü vahidini yaradır Dəyanət Osmanlı… O ölçü vahidinin adı çox sadədir: “Və…” “Və bütün şairlər şeir-şeir doğulur, şeir-şeir ölür, şeir-şeir əbədiyyət olur… Və… Şükür şairinə, Tanrım!”

    525-ci qəzet
    16 fevral 2016

  • Şəfa VƏLİYEVA.Yeni şeirlər

    1915291_748109358667106_2463672035380493579_n

    AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    Deyirlər çoxdandı şeir paylaşmıram… bu şeirin 13 dəq yaşı var …

    Başımdan sevda havası
    Duman-duman çəkilir…ey…
    Kədərlə sevinc davası
    Baxış-baxış sökülür… ey…

    Ey… bəxti olmayan sevdam,
    Xoşuna gələn bəddimi?
    Ey…yoxluğuyla ovudan
    Hisslərimin sərhəddini…

    Yox-dediyin əbədi Var!
    Var-dediyin könlü yıxar…
    Adında eşq məbədi var…
    Əlim günbəzinə qalxar…

    Çox sevdim bu kitabı. Hədiyyə edən hər iki nəfər Var olun! Həmişə bir yerdə olun! Kəndinizin aşağısındakı çay kimi dumduru ürəyiniz var olsun! Albalı çiçəklərinə yazılmış hayku və tankalar barədə qərib fikirlər var beynimdə… axı mən hələ ötən yay yazmışdım :

    Yazda tumurcuq solan
    Albalı çiçəyiyəm…
    Ayrılıqla süslənən
    Güllərin göyçəyiyəm…

    Ürəyimi üzməz ta
    Ağarmayan dan yeri…
    Gözümdə biri ölüb…
    Burda astadan yeri…

    Yeri… izin qalmasın
    Ömrümün bu üzündə…
    Canım boyda sual var
    -Ay qız kimsən?-sözündə…

  • Şair Süleymanın 65 illik yubileyi münasibətilə tədbir keçiriləcək

    picture

    22 fevral 2016-cı il tarixində saat 14:00-da respublikanın paytaxtı Bakı şəhərində fəaliyyət Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Natəvan klubunda Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, “Şam” Ədəbi Birliyinin üzvü, “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı, şair Süleymanın anadan olub 65 illik yubileyi münasibətilə tədbir keçiriləcək.Kütləvi informasiya vasitələrinin nümayəndələrinin iştirakı ilə keçiriləcək tədbirdə mədəniyyət, ədəbiyyat, incəsənət xadimləri, o cümlədən yubilyarın qələm dostları və yaxın dostlarının iştirakı nəzərdə tutulub.İştirak etmək istəyən hər kəs dəvətlidir.

    Ünvan: Azərbaycan Respublikası, Bakı şəhəri, Ə.Xəqani küçəsi 25, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üçüncü mərtəbəsi

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

  • “Sən gecikmə” kitabı işıq üzü görüb

    Müasir Azərbaycan ədəbiyyatının nümayəndəsi, gənc yazar Şəhriyyə Qəzənfərqızının “Sən gecikmə” adlı kitabı 2016-cı ildə Bakı şəhərində, “Elm və təhsil” nəşriyyatı tərəfindən, 103 səhifə həcmində, 300 tirajla işıq üzü görüb. Kitabın redaktoru müəllifin özüdür.Kitabın ön sözü şair, Azərbaycan Yazıçılar Birliyi İdarə heyətinin üzvü, Uşaq Ədəbiyyatı Şöbəsinin rəhbəri, “Azərbaycan” jurnalının poeziya şöbəsinin müdiri, Avropada keçirilən 38-ci Beynəlxalq Poeziya Festivalının iştirakçısı Qəşəm Nəcəfzadədir.
    Kitaba hekayələr, esselər, mənsur şeirlər daxildir. Kitab müəllifin oxucularla sayca birinci görüşüdür. Geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulub. Oxucular və tənqidçilər tərəfindən rəğbətlə qarşılanacağına ümid edirik.
    Xatırladaq ki, Şəhriyyə xanım Qəzənfərqızı həm də redaktor kimi fəaliyyət göstərir.Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin “aybkitab” layihəsi çərçivəsində işıq üzü görən “Silə” kitabının redaktorudur.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

  • “Günəşin düşmədiyi odalar” kitabının təqdimat mərasimi keçiriləcək

    28 fevral 2016-cı il tarixində, saat 15:00-da respublikanın paytaxtı Bakı şəhərində fəaliyyət göstərən “Kitabevim.az” mağazasında yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsi, gənc xanım yazar, “Yenibaxis.az” saytının təsisçisi və baş redaktoru Aysel Abdullazadənin adlı ilk kitabının təqdimat mərasimi keçiriləcək.Tədbirdə Kütləvi informasiya vasitələrinin nümayəndələrinin, mədəniyyət, ədəbiyyat, incəsənət xadimlərinin, o cümlədən müəllifin qələm dostlarının iştirakı da nəzərdə tutulub. İştirak etmək istəyən hər kəs dəvətlidir.

    Ünvan: Azərbaycan Respublikası, Bakı şəhəri, 28 may metro stansiyasının yaxınlığında yerləşən AK Mərkəzin II mərtəbəsi

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

  • “Bilqamıs-bəşəriyyətin ümumi epodudur” kitabının təqdimatı keçiriləcək

    picture

    3 mart 2016-cı il tarixində, saat 14:00-da respublikanın paytaxtı Bakı şəhərində Azərbaycan Yazıçılar Natəvan klubunda tanınmış şair-jurnalist-tədqiqatçı Niftalı Göyçəlinin “Bilqamıs-bəşəriyyətin ümumi eposudur” kitabının təqdimat mərasimi keçiriləcək.Tədbirdə Kütləvi informasiya vasitələrinin nümayəndələrinin, mədəniyyət, ədəbiyyat, incəsənət xadimlərinin, alimlərin, tədqiqatçıların, o cümlədən müəllifin qələm yoldaşlarının və dostlarının da iştirakı nəzərdə tutulub. İştirak etmək istəyən hər kəs dəvətlidir.

    Ünvan: Azərbaycan Respublikası, Bakı şəhəri, Ə.Xəqani küçəsi 25, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üçüncü mərtəbəsi

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

  • “Günəşin düşmədiyi odalar” kitabı işıq üzü görüb

    Yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsi, gənc xanım yazar, “Yenibaxis.az” saytının təsisçisi və baş redaktoru Aysel Abdullazadənin adlı ilk kitabı üzü görüb.Kitab” bugünkü toplumun yaşantısını əks etdirən şeir-esseləri özündə ehtiva edir.
    Yazarın yaradıcılığının əsas mövzusu toplumda qadın problemi olduğundan, bu, şeirlərində də öz təsirini göstərməkdədir. Toplumun qadın üzərində aşağılayıcı nəzərləri, qadın dışlanması, qızların təhsilinə xüsusi önəm verilməsinin vurğulandığı bu şeirlərdə xanım yazar birbaşa mesajlarla oxucusuna təsir etməkdədir.
    Kitab geniş oxucu kütləsi, xüsusən də gənclər üçün nəzərdə tutulub.

  • “Bilqamıs-bəşəriyyətin ümumi eposudur” kitabı işıq üzü görüb

    Tanınmış şair,tətqiqatçı-jurnalist, Niftalı Göyçəlinin bu günlərdə “Bilqamis- bəşəriyyətin ümumi eposudur” kitabı işıq üzü görüb.Bu dastan 1985-ci ildə rus dilindən Azərbaycan dilinə İsmayıl Vəliyev tərəfindən sətri, bəzi yerlərdə qafiyəli tərcümə olunmuşdur. Sonra H. Kazımova da dastanı sətri tərcümə etmişdir. Orijinaldan ingilis dilinə tərcümə edildiyi zaman bəzi gil lövhələr tapılmadığından dastanın məzmununda qırılmalar vardır. Lakin tanınmış şair,tətqiqatçı-jurnalist Niftalı Göyçəli dastanı nəzmə çəkərək məzmundakı qırılmaların yerlərini öz təxəyyülünün köməyi ilə doldurmuşdur. Bunlardan əlavə, müəllif o dövrə aid tarixi hadisələri, eyni zamanda bəzi toponim və hid-ronimləri də mövzuya daxil etmişdir.Kitabın elmir redaktoru və ön söz müəllifi professor Ramiz ƏSKƏR,bədii redaktorları tətqiqatçı jurnalistlər Qabil Zimistanoğlu və Savalan Talıblıdır.Müəllif bu yaxınlarda ” Bilqamis- bəşəriyyətin ümumi eposudur” kitabını geniş oxucu kütləsinə təqdim edəcək.

    Savalan TALIBLI,
    “Ədəbiyyat-Az.Com”

  • “Vətən cəsarətdən başlayır”

    Hər birimiz fərd olaraq ictimayət nümayəndəsiyik. İctimayətdə cərəyan edən hadisələr bilavasitə bizim bacarıqlarımızdan və düşüncələrimizdən asılıdır. Cəmiyyətin formalaşması, sağlam gələcəyə zəmanət, sağlam düşüncə və sağlam şüurdan başlayır. Mən bir pedaqoq kimi, daima çalışmışam ki, bizim gələcəyimiz olan gənclərimizdə özünə inam hissi aşılayım. Bir müəllimin düzgün qurduğu təlim strategiyası gələcəkdə bir cəmiyyətin davamlı uğuruna zəmin yaradır. Eyni zamanda da bir müəllimin bilərəkdən və ya bilməyərəkdən düzgün qurmadığı təlim tərbiyə işləri bir cəmiyyəti uçruma apara bilər. Bu səbəbdən şagirdlər arasında özünə inam hissini qabartmalıyıq. Əslində müasir təlim olan Kurikulum sistemi də şəxsiyyət yetişdirmək dedikdə, hər bir məsələnin, problemin çözümünü tapa bilən vətəndaşlar yetişdirməkdən bəhs edir. Azərbaycan xalqı tarix boyu özünə inamlı, cəsarətli qəhrəman oğullar yetişdirmişdir. Qəhrəmanlarımız və Şəhidlərimiz şanlı tariximizin əsas səhifəsidir.
    Bəs görəsən qəhrəman olmaq üçün necə olmaq lazımdır? Əslində qəhrəman olmaq üçün qeyri adi bir bacarıq tələb olunmaz. Qəhrəman olmaq üçün vətənini ürəkdən sevmək, əsil vətəndaş olmaq gərəkdir. Əsil vətəndaş: xalqına, dövlətinə və dövlətçiliyinə xidmət edən, həmçinin vətəni, namusu, tarixi torpaqları uğrunda canından keçməyə düşünmədən razı olanlardır. Lakin bu o, demək deyil ki, biz əsil vətəndaş olmaq üçün mütləq şəhid olmalıyıq. Biz vətəndaşlıq borclarımızın hər birini laiqincə yerinə yetirməli, lazım gələrsə vətən uğrunda canımızdan keçməliyik. Necə ki, əsil qəhrəmanlıq səlnaməsi olan, Azərbaycan və dünya tarixinə öz adını yazdıran Mübariz İbrahimov lazım gələndə Vətən sağ olsun deyib öz tarixi torpaqlarımızda şəhid oldu. Mübariz İbrahimov Qəhrəmanlığın yeni səhifəsini yazdı.
    Müasir dövrün Koroğlusu, Nəbisi, Babəki idi Mübariz İbrahimov. O, 7 fevral 1988-ci il Biləsuvar rayonunun Əliabad kəndində doğulub. 1994-cü ildə şəhid M.Piriyev adına Əliabad kənd orta məktəbinə daxil olmuşdur. 2005-ci ildə orta təhsilini başa vurub, hərbi xidmətə çağrılmışdır. Hərbi xidmətini 2007-ci ildə çavuş rütbəsində başa vurub. 2009-cu ilin avqust ayında yenidən gizir rütbəsində hərbi xidmətdə çalışmağa başlayıb. Bir müddət sonra öz arzusu ilə cəbhə bölgəsindəki hərbi hissələrdən birində xidmət etməyə başlayıb. 18 iyun 2010-cu il tarixində gecə saat 23:30 radələrində gizir Mübariz İbrahimov böyük cəsarətlə, təkbaşına iki ordu arasındakı bir kilometrlik minalanmış sahəni keçərək, Ermənistan Silahlı Qüvvələrinin çox sayda əsgər və zabitini gözlənilməz birinci həmlədə məhv edir. Sonra isə düşmənin öz silahlarını özünə qarşı istifadə edərək 5 saat onlarla təkbətək döyüşür. Qəhrəmanımız düşməni ağır itkilərə məruz qoyur, onların zəif cinahlarını üzə çıxarır. Azərbaycan döyüşçüsü səhər saatlarında qeyri-bərabər döyüşdə qəhrəmancasına şəhid olur. Bu faktları öyrəndikcə insanın ruhu göynəsə də qurur, iftixar hissindən, gözlərimiz dolur, ürəyimiz dağa dönür. Bu gün Mübariz İbrahimovun cəsarət məktəbinin minlərlə davamçıları vardır.
    Həmin ildə Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyev Azərbaycan Milli Ordusunun giziri Mübariz Ağakərim oğlu İbrahimova “Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı” adının verilməsi barədə sərəncam imzalamışdır. Mübariz İbrahimovun meyidi 6 noyabr 2010-cu ildə qarşı tərəfdən alınmışdır. 2010-cu il noyabrın 7-də Azərbaycan Respublikası Müdafiə Nazirliyinin Təlim-Tədris Mərkəzində keçirilən vida mərasimində Azərbaycan prezidenti İlham Əliyev də qatılıb. Sonra şəhid qəhrəman İkinci Fəxri xiyabanda dəfn olunmuşdur. Mübariz İbrahimov dövlətimiz üçün çox böyük sücayət göstərərək qəhrəmanlıq göstərmişdir. Qarşılığında isə Dövlətimiz də onun bu tarixi qəhrəmanlığını dəyərləndirmiş, onu 2010-cu ildə “İlin adamı” adına laiq görülmüşdür. M. İbrahimov cəsarəti ilə üçrəngli bayrağımızı Vətən göylərinə öz müqəddəs qanı ilə çəkmişdir. Bəlli olur ki, cəsarət-özünə inamdan, Vətən isə cəsarətdən başlayır.

    Ziba Məmmədova
    Ağsu rayon R.Hüseynov adına kəndoba kənd tam orta məktəbinin kimya-biologiya müəllimi

  • Şəfaqət CAVANŞİRLİ.”Sevginin gözləri” romanının XXXIII hissəsi

    http://s017.radikal.ru/i405/1601/36/333ddbb0f8b0.jpg

    Cəmilə maşından düşüb hovuza tərəf asta addımlarla gəldi. Kərim evə tərəf gedəndə arxasınca onu səslədi.
    – Kərim
    Kərim geri döndü. Cəmilə Kərim ona yaxınlaşana qədər diqqətlə gözlərinin içinə baxdı.
    Cemilə – Peşman olmadın ki?
    – Nə üçün?
    – Yeməyə aparmışdın. Peşman olmadın?

    Kərim yorulmuşdu, Cəmilənin sualına cavab verib söhbəti uzatmaq istəmirdi.

    – Xahiş edirəm, fəlsəfi söhbətlərini saxla,sonra danışarıq.

    Kərim evə getmək istəyirdi, Cəmilə qolundan tutdu.
    – Niyə? Həqiqətləri bilmək istəmirsən?

    Kərim şübhəylə Cəmiləyə yaxınlaşdı.

    Cəmilə – Bakirəliyimi, neçə ilimi sənə verdim. Bugünümüzə baxıram, özümü qurbanlıq qoyun kimi hiss edirəm. O qadın… sənə rast gələnəcən sevirdin məni.

    – Cəmilə, hansı həqiqətdən danışırsan?
    – Hələ də onu sevirsən. Gərək ondan bugün iyrənəydin. Məndən qaçdın, ondan qopa bilmədin. Necə ola bilər? Başım çıxmır e, bizim cəmiyyətdə zorlanan qadınlara yaxşı baxmırlar. Kişilər xortdan görmüş kimi ya qaçırlar, ya da istifadə edirlər. Bəs, sən hardan gəlmisən? İki-üç kişi birdən zorladı, yenə də qəbul elədin.
    – Ona görə ki, iyrəniləsi o deyildi.
    – Əlimi vicdanıma qoyuram,haqlısan. Sən də əlini vicdanına qoy ki, mənə qarşı haqsızlıq elədin. Neçə il sənə sadiq qalan qadını yatağında kişilərin sayını bilməyən fahişəyə dəyişdin. Mən sənə xəyanət edə bilmədim, lakin əvəz-əvəz olduq.
    Kərim əsəbləşdi, düşünürdü ki, Cəmilədən şübhələnməkdə haqlıymış. Yenə də inanmaq istəmirdi.
    Kərim – Deki fikirləşdiyimi etməmisən.

    Cəmilə bir addım da Kərimə yaxınlaşdı.
    – Etmişəm.

    Kərim Cəmiləyə şillə vurdu. Cəmilə özünü itirdi, hovuza düşdü

    Eldar evine gizli girmiş adamın arxasınca həyətə qaçanda adam dəmir qapıdan qaçırdı. Yerdə uzanmış cangüdəni görən Eldar dayandı.
    Yaxınlaşıb qolundan tutub silkələməyə başladı:
    – Samir…Samir.
    Samir zarıyırdı – Məni vurdu.
    Eldar Samirin dediklərindən və əliylə ayağından tutandan sonra fikir verdi, cangüdəni budundan yaralanmışdı.
    Samir – Burnuma neyse tutdu, huşumu itirdim. Müqavimət göstərəndə bıçaqladı.
    – Sənə nəysə demədi?
    – Heç nə.
    Eldar Samirin telefonuyla “Təcili Yardım” – ın nömrəsini yığdı.
    – Bizə kömək edin.

    Cəmilə hovuza düşəndən sonra özünü itirmədi. Boğulmamaq, hovuzdan çıxmaq üçün üzməyə başladı. Çıxmağına az qalmışdı, Kərim saçlarından tutdu, özü də hovuza girib Cəmilənin başını suya saldı.

    – Deməli, kişi tutub qadın zorladırsan, hə?

    Aybəniz mətbəxdə çay içə-içə telefonda mesaj yazırdı. Həyətdən eşitdiyi səs diqqətini dağıtdı. Evin qapısını açıb hovuzun içində atasının anasını boğduğunun şahidi olanda ayaqyalın qaçmağa başladı.
    – Ata, sən neynirsən? Ata…Ata…

    Kərim qızını eşitmirdi. Aybəniz özünü hovuza atdı. Atasının qolundan tutub güclə anasından ayırdı. Cəmilə başını hovuzdan çıxartdı, dərindən nəfəs almağa başladı. Nəfəs ala-ala qırıq-qırıq sözlərlə Kərimi hədələyirdi
    – Səni məhv edəcəm. Ayaqlarıma düşərsən.

    Kərim Cəmilənin üstünə getmək istəyirdi, qızı ortalarına keçdi. Ağlaya-ağlaya yalvarırdı:
    – Bəsdirin, qurban olum,bəsdi. Adamda arvadını öldürər?
    Kərim – Anan kimi qadını gərək tikə-tikə doğrayaydım.
    Cəmilə qışqırmağa başladı. – Niyə ay alçaq? Deyimdə niyə məni boğurdu. Fahişəsinə görə. Evlənib arvad olub axı!.. Xanım olub, güldən ağır söz demək olmaz.
    Kərim – Boşayacam səni, əşyalarını yığ, rədd ol bu evdən.
    – Özün gedərsən.

    Kərim Cəmilənin üstünə gedib vurmaq istədi, yenə qızı müdaxilə etdi.
    Aybəniz – Lazım deyil, ata. Sabah gedəcək. Səfərə deyərəm, gəlib aparar.

    Cəmilə qışqırdı – Bu evdən ancaq meyidim çıxar mənim. Mən yox,sən gedəcəksən.

    Kərim diqqətlə Cəmilənin gözlərinə baxdı.
    – Sənin xatirən olan evdə yaşamağa dəyməz. Səfər də iyrənəcək səndən. Tələsmə! Səni ölməkdən betər günə salacam

    Kərim hovuzdan çıxıb evə tərəf iti addımlarla getdi. Evin qapısını açıb içəri girməsiylə uşaq kimi ağlaması bir oldu

    Eldar qucağında yatmış oğlunu yatızdıran Fidanı sakitləşdirməyə çalışırdı.

    – Başa düşürəm.Günah məndədir. Camalın buracan gələcəyi ağlıma gəlməzdi.

    – Niyə? Camal sənin düşmənindir Eldar. Bizi öldürməmiş dayanmayacaq. Vicdansızlığa bax, oyanmasaydım, uşağı öldürəcəkdi.Dayın nəvəsi nə vaxt gələcək?
    – Yoldadır. Bir müddət Qadirin evində qalarsız. Uşağı ver mənə, lazım olan paltarlarını yır-yığış elə.
    – Bəs sən?
    – Mən xəstəxanaya getməliyəm. Samirin yanında olmalıyam.
    – Narahatam sənə görə.
    – Mənə heç nə olmayacaq.
    – Nə vaxt gələcəksən?
    – Səhər gələrəm yəqin.
    – Uff! Camal adlı zibilə düşmüşük, çıxa bilmirik

    Fidan körpəni Eldara verdi, otağına keçdi. Evin qapısı döyüləndə Eldar qapını açdı. Gələn Eldarın dayısı nəvəsi Qadir idi. Yanında ozü yaşında oğlanla gəlmişdi. Eldar şübhəylə oğlana baxdı. Qadir yanındakı oğlanı Eldarın nigaran olmaması üçün tanış etdi.
    – Narahat olma, Sərdardı. Dostumdur.
    – Keçin içəri.
    Oğlanlar evə girdilər
    Eldar – İlk dəfədir bizə gəlirsən, o da belə vəziyyətdə. Üzürlü sayın.

    Qadir – O nə sözdü? Olan işdi. Ev yiyəsiylə danışmışam.
    Eldar təəccübləndi. – Ev yiyəsi nədir? Öz evində qalmırsan?
    – Evimi ehtiyyacdan çoxdan satmışam. Kirayədə qalıram. Narahat olma, bina evidir. Həyətdə gözətçisi də var. Gedəndə özün də görəcəksən.
    – Mən gələ bilməyəcəm. Uşaqla yoldaşımı apar, səhər zəng edərəm, xəstəxanaya gələrsən. Oturunda. Mənim başım şişib, sizə nə olub?

    Qadirlə Sərdar divanda oturdular.
    Eldar Qadirə – Gəlin bacın hazır olanacan dostuna da, özünə də çay süz. Görürsən ki, qucağımda uşaq var.

    Qadirlə dostu Eldarın sözlərinə gülümsədilər. Qadirin könlündən Eldara zarafatyana sataşmaq keçdi.
    – Görürəm,görürəm. Çöldəki hökümlü Eldardan əsər-əlamət qalmayıb.

    Sərdarla Eldar güldülər.
    Eldar – Səni də görəcəm. Axmağın biri axmaq.

    Səfər qonaq otağında televizora baxırdı. Lamiyə arxayın yataq otağının qapısını bağlayıb, əl telefonu ilə anasını yığdı. Zəngə bir qadın cavab verdi
    – Allo
    – Necəsən?
    – Yaxşıyam. Nəysə olub?
    – Ay ana, sənə zəng etmək üçün gərək pis hadisə baş versin?
    – Nə bilim? Ailə quran gündən xoş günün olmayıb. Ona görə həmişə narahat oluram.
    – Hər şey yaxşıdır, şükür. Səfər necə dəyişibsə, özüm də tanıya bilmirəm. Qəzaya düşəndən bəri elə bil yerinə başqa Səfər gəlib.
    – Maşallah de, göz dəyib eləyər. Bir uşağınız da olsa, daha sizə heç kim bata bilməz.
    – Kaş əvvəldən yaxşı olardı. Yanımda olardı, mən də…
    Lamiyə ah çəkdi
    Aynur – Bir səhv idi. Unut getsin. Gələcəyə bax. O biri əclaf səni narahat eləmir?
    – Tahir? Yox. Daha ona da maraqlı deyiləm.
    – Olmalıydın?
    – Başım tamam qarışdı, niyə zəng etdiyimi yaddan çıxartdım. Mənə biraz pul lazımdır.
    – Nə qədər?
    – Hardasa 1000-1500 manat.
    – Bu pulu neynirsən?
    – Həkimə gedəcəm. Səfər istəyir uşağımız olsun.
    – Lap yaxşı, Səfər özü aparsında. Daha məndən niyə pul istəyirsən?
    – Bir qızın var, onada pul qıymırsan. Nə isə… sağ ol.

    Lamiyə anasının danışmağına imkan vermədi, adboy düyməsini basdı. Telefonuna zəng gəldi. Zəng edən Zəminə idi
    Lamiyə telefona cavab verir.
    – Allo. Zaman
    – Lamiyə xanım, lazım olan artıq əlimdədi.
    – Səni görən olmadı?
    – Fidan gördü. Birdə…
    Lamiyə şübhəylə: Birdə?
    – Birdə cangüdəni bıçaqlamalı oldum.
    – Necə? Bir dəqiqə, bir dəqiqə! Ölüb eləmədi ki?

    Bu zaman Səfər otağın qapısını açıb içəri keçdi. Lamiyə Səfəri qarşısında görəndə telefonu sinəsinə sıxdı.
    Səfər – Kimlə danışırsan?
    – Qapı ağzında məni dinləyirsən?
    – Lamiyə, kiminlə danışırdın?
    Lamiyə udqundu – Anamla.

    Səfər asta addımlarla yaxınlaşanda Lamiyə geri gedirdi.
    Səfər – Özünü niyə itirirsən? Rəngin də qaçdı.
    – Niyə itirməliyəm ki?
    Lamiyənin əl telefonuna zəng gəldi. Lamiyə telefona baxdı.
    – Anamdı.
    Səfər qəfildən telefonu Lamiyənin əlindən aldı. Telefonun ekranında ” Ana ” yazılmışdı.
    Səfər telefona cavab verdi:
    – Allo Aynur Səfərin səsini eşidəndə təəccübləndi.
    – Səfər? Lamiyə hara getdi?
    – Aşağıda atamın yanındadır.
    Lamiyə təəccüblə Səfərə baxırdı. Bir tərəfdəndə ürəyi qorxudan əsirdi.
    Aynur – Yaxşı, Lamiyəyə deyərsən sonra məni yığar.
    – Deyərəm. Sağ olun.
    Səfər telefonu Lamiyəyə uzatdı.
    – Birdə özünü şübhəli aparma. Atam gəlib. Bizimlə qalacaq.
    – Niyə? Yəni deyirəm, nə qədər istəyir qala bilər,öz evidir. Nəysə olub eləməyib?
    – Uzun söhbətdi. Ananla danış, aşağı düş.
    – Yaxşı. Səfər otaqdan çıxdı.
    Lamiyə anasının nömrəsini yenidən yığdı.
    Qadir Fidanı və oğlunu dostu Sərdarla doqquz mərtəbəli binada kirayə yaşadığı üç otaqlı evə gətirdi. Çamadanlarını yataq otağına gətirib, Fidanla birlikdə mətbəxə keçdi. Mətbəx bir az səliqəsiz idi.
    Qadir – Bağışla sən allah, qəfildən oldu, yır-yığış edə bilmədim.
    Fidan gülümsəyir – Narahat olma, başa düşürəm.
    – Zəhmət olmasa, telefonunu ver.
    Fidan qucağında körpəsi yataq otağına keçdi. Yatmış oğlunu çarpayının üstünə qoydu. Cibindən telefonunu çıxardıb Qadirə tərəf uzatdı. Qadir Fidanın telefonuna nömrəsini yazıb, adını qeyd elədi, sonra geri qaytardı
    – Nə lazım olsa zəng elə. Canla-başla qulluğunda hazıram.

    Qadir Fidanla sağollaşıb evdən çıxdı. Fidan Eldara zəng etdi.
    – Necəsən?
    – Yaxşıyam. Qadirgil getdi?
    – Hə. Samir necədir?
    – Budundan bıçaqlayıblar. İndi tikiş qoyublar.

    Aybəniz anasının otağına iri fincanda çay gətirdi. Cəmilə paltarını dəyişmişdi, əynində ağ xələt yatağında oturmuşdu. Cəmilə isti çaydan içə-içə Kərimə qarğış edirdi.
    – Köpəyoğlu! Hələ sən Cəmiləni yaxşı tanımırsan. Başına oyun açım, sən də bax. Rəhmətlik baban olmasaydı zibil idi atan. O boyda kişinin kürəkəni olmasaydi, kim idi onu icra başçısı qoyan.
    Aybəniz maraqla anasını dinləyəndən sonra dedi:
    – Atamı birinci dəfə idi belə gördüm. O sənə güldən ağır söz də deməzdi.
    – Atamı bu həddə çatdırmaq üçün neyləmisən?
    Cəmilə susurdu, qızının sualına cavab vermək ürəyincə deyildi.
    – Sən bizim işimizə qarışma.
    – Mən sizin işinizə qarışmıram. Belə başa düşdüm ki, Səfər qarışmalı olacaq. Şəkərdi, yazığın gəlmir atama?
    – Atan məni boşasa, hələ gör neynirəm.

    Aybəniz hiss olunurdu ki, narahatdır. Ona elə gəlirdi ki, anasını bugünəcən yaxşı tanımayıb.

    Səhər-səhər Kərim pencəyini geyinə-geyinə otağından çıxdı. Lamiyə səhər süfrəsini hazırlamışdı.Səfər əlində təndir çörəyi qapıdan içəri girdi. Qapıda atasıyla üz-üzə gəldilər.
    Səfər – Bıy, gedirsən?
    Kərim gülümsədi ; – Sabahın xeyir.
    Lamiyə – Süfrəyə əyləşmirsiz?
    – Tələsirəm, axşama çatdıraram özümü.
    Səfər – Hara gedirsən.
    Kərimlə – Gecə vəkilimlə danışmısam. Məni gözləyir.
    Səfərlə Lamiyə bir-birilərinf baxdılar.
    Səfər – Vəkili neynirsən? Axşam da heç nə demədin bizə. Evə də zəng etdim, cavab verən olmadı.
    – Bugün ərizəmi yazacam. Sonra da ananla boşanacam.
    Səfər atasının anasının boşanmaq istədiyini biləndə təəccübləndi
    – Ata, boşanmaq nədi?
    – Məndən heç nə soruşma. Vaxtı çatanda sənə hər şeyi deyəcəm. Anana görə məndən incimə. Bu işdə mənə kömək elə. Bilmədiyin çox şey var.
    – Ona görə istefa vereceksen ki, boşandığınızı heç kim bilməsin? Bilmirəm nə deyim.

    Kərim qapını açdı, evdən çıxdı. Səfər Lamiyəyə – Lap qanım qaraldı.
    Lamiyə – Təhminəyə görə boşanırlarlar?
    Səfər süfrə arxasında oturdu.
    – Əlbəttə yox. Təhminə ailə qurub.
    – Maraqlıdır,niyə boşayır?
    – Bilmirəm. Onsuzda aralarındaki iplər qırılmışdı.Gərək həkimə zəng edəm, görüşü təxirə salam
    – Həkim? Həkim nədi?
    – Deyirdim bugün günorta həkimə aparım səni, alınmayacaq. Anamın yanına gedəcəm.
    – Məni niyə?
    – Demişdim axi!… Uşağa görə.
    Lamiyə əlindəki fincanı özünü itirib yerə saldı.
    – Mən uşaq istəmirəm…

    Ardı var.

    Şəfaqət CAVANŞİRZADƏ

  • Sayana Vəliyevanın doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (18 fevral)

    1455771853_12729280_1693319857620031_3994297933826814362_n

    Allah imanını, nurunu, sevgini, səmimiyyətini artırsın.

    Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyi Sizi yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin nümayəndəsini, istedadlı qələm sahibini, gənc xanım yazarını doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir! Dodaqlarınızdan gülüş, yanaqlarınızdan təbəssüm əskik olmasın! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!

    Mətbuat xidməti

  • İSLAM DİNİ VƏ ESTETİKA

    12735527_533834843465501_944239649_n

    İslam dinində keyfiyyət
    Gözəlliklər – gözəl məkanlar, yeməklər, quşlar, uşaqlar, bitkilər, əşyalar … hər kəsin çox sevdiyi nemətlərdir. Dünyada elə insan ola bilməz ki, bu gözəlliklərdən zövq almasın və ətrafında, həyatında gözəlliklər görmək istəməsin. Yüksək zövqə malik insanlar, bu gözəlliklərdən zövq almağı və gözəllikləri yaratmağı bacaran insanların da varlığı ayrı gözəllikdir.
    Təəssüf ki, cəmiyyətimizdə “gözəllik”, “keyfiyyət”, “estetika” kimi anlayışlarla İslam sözünü birlikdə eşitmək, demək olar ki, qeyri-mümkündür. Hətta bir çox müsəlman ölkələrində “kasıb olmaq, köhnə paltar geyinmək, çirkli yerdə yaşamaq, baxımsız olmaq” müsəlman xüsusiyyəti kimi qəbul edilir. Kim ki nə qədər bu şeylərə əməl edərsə, sanki o insan ən təqvalı, dünyadan və nəfsindən keçmiş mömin hesab olunur. Bu məqalədə də ələ aldığım mövzu İslamda gözəlliklərin yeridir. Bəs İslam dini belədirmi? İslam bizdən nə tələb edir?
    Gözəl geyinmək, incəsənətə və estetikaya dəyər vermək müsəlmanların ən bariz xüsusiyyətlərindən biri olmalıdır. Çünki hər bir müsəlman İslam dininin təmsilçisidir. Müsəlman da geyimi ilə İslamı təmsil edir. Məsələn, gənc bir qız düşünün. Bu qız baxımlıdır, gözəl geyinir, musiqiyə qulaq asmaqdan zövq alır, saçlarının baxımına diqqət edir. Əgər bu qız bir xurafatçının yanına getsə və “mən İslam dinini yaşamaq istəyirəm, bunun üçün nə etməliyəm” – deyə soruşsa, alacağı ilk cavab “get, əyin-başını düzəlt, örtün, dünyəvi zövqlərdən uzaq dur” – deyiləcək. Bəs belə bir qız İslamı yaşamaq istəyərmi, o İslamı ki, xurafatçılar elə göstərir ki, “nə gözəl geyim, nə musiqi, nə incəsənət, nə də keyfiyyət” var. Əlbəttə ki, heç kəs istəməz. Məhv dünyada ateizmin geniş yayılmasının səbəblərindən biri də xurafatçıların təqdim etdiyi bu “İslam dini”dir.
    Bir dinin mənbəyi həmin dinin haqq kitabıdır. İslam dininin də mənbəyi Quran və Quranı təbliğ edən və həyatına tətbiq edən Peyğəmbərimizdir. Gəlin Quran və Peyğəmbərimizin həyatındakı gözəlliklərə verilən dəyərə baxaq:
    Allahın Peyğəmbəri (səv): «Allah-Taala gözəldir və gözəlliyi sevir. Nemətinin nişanəsini bəndəsində görməyi də sevir. .. ». (Kənzul-ummal, hədis 17166)
    Allahın Peyğəmbəri (s.a.v.v.): «Allah-Taala möminin öz qardaşlarının yanına səliqəli və bəzənmiş halda getməsini sevir». (Məkarimul-əxlaq, c.1, səh.85, hədis 1)
    Bu hədislərdən də gördüyümüz kimi, Peğəmbərimiz (səv) həmişə gözəlliyə, gözəl və təmiz geyinməyə, estetikaya diqqət çəkmiş və ətrafındakı möminləri də buna təşviq etmişdir. Hədislərdən də görünür ki, Peyğəmbərimiz (səv) dövrün ən gözəl və müasir paltarlarını geyinmişdir. Bəzi mənbələrdə daima yanına daraq, güzgü, misvak, diş çöpü, qayçı, sürmə qabı kimi əşyalar götürdüyü bildirilir. Bundan başqa, Allah Quranda təmiz paltarlar və gözəlliklərlə bağlı bunları bildirir:
    «De: Allahın öz bəndələri üçün yaratdığı zinəti və təmiz ruziləri kim haram buyurmuşdur? De: Bunlar, dünyada iman gətirən üçündür, Qiyamət günündə isə yalnız möminlərə məxsusdur». (Əraf surəsi, ayə 32)
    Libasını təmizlə! Pis şeylərdən uzaqlaş! (Müddəssir surəsi, 4-5)
    Həm Qurandan, həm də peyğəmbərimizin hədislərindən göründüyü kimi, İslam dini insanları gözəl olan hər şeyə təşviq edir. Demək ki, gözəl, səliqəli və təmiz geyinmək Quranın bildirdiyi ibadətlərdən biridir. İnsanları yaradan Allahdır, onların nələrdən xoşlanacağını da bilən Allahdır. Allah insanlara gözəlliyi xüsusilə sevdirib, niyə İslam dini vasitəsilə bunları haram etsin ki?! Əlbəttə ki, Allah qulları üçün bu gözəllikləri yaradıb, insanların şükür edərək bu nemətlərdən istifadə etməsi də Allahın sevdiyi əməllərdən biridir. Möminlər gördükləri hər gözəlliyin Allahın gözəlliyinin bir təcəllisi olduğunu bilir və bu gözəlliklər onların qəlblərini fərəhləndirir. Gözəlliklərin daha yaxşı fərqinə varmaq isə Allahı daha çox anmalarına və şükür etmələrinə səbəb olur.
    Beləliklə, müsəlman şükür edərək və verilən hər bir nemətin Allahdan gəldiyini bilərək bu dünyada gözəl yaşayacaq, bu dünyada cənnət mühiti yaratmaq üçün cəhd edəcək. Odur ki, gəlin həm gözəl və üstün əxlaqımızla, həm də yaratdığımız estetik və keyfiyyətli mühitlə İslamın necə gözəl din olduğunu dünyaya göstərək.

    Xəyalə SƏFƏROVA

  • Şəfa Nuru doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (17 fevral 1991-ci il)

    sxp

    Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyi Sizi, yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsini, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının elektron orqanları Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktor müavinini və əmədaşını doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, ailə səadəti, ədəbi-bədii yaradıcılığında bol-bol uğurlar diləyir!
    Dodaqlarınızdan gülüş, yanaqlarınızdan təbəssüm əskik olmasın! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!

    Mətbuat xidməti

    Şəfa NUR (Piriyeva Şəfa Söhbət qızı) 1991-ci il 17 fevral Masallı rayonunda anadan olmuşdur. Orta məktəbə Masallı rayonunun Qəhrəman İsmayılov adına orta məktəbinə getmişdir. İxtisasca Tibb bacısıdır. Ailədə 5 nəfər.Ata-Söhbət Piriyev, ana Eliza Piriyeva, bacı Ülkər Piriyeva, qardaşı Röyal Piriyev. Hal-hazırda Bakı Slavyan Universitetinin Yaradıcılıq fakültəsinin tələbə -dinləyicisidir. İngilis, Rus, Ərəb, Türk dillərini bilir. Yaradıcılığa uşaq yaşlrından başlamışdır. Həyat, İnsanoğlu axtarışda, Bir Yudum Vicdan, Mərifət bucağı, Xoşbəxt və Bədbəxt damlalar adlı şeir və esselərin və başqa şeirlərin müəllifidir. Şeir, esse, bayatılar yazır. Şefa Nur imzasıyla yazır. Youtub kanalında- Şefa Nur İnsanoğlu axtarışda, Şefa Nur- Heyat adlı esseləri var.
    “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin üzvüdür.Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktor müavinidir.

    Zaman axıb gedir, mən qocalıram

    Ruhumun yolundan aza bilmirəm,
    Ürəyin dərdini yoza bilmirəm,
    Duyğular süzülüb dolur içimə,
    Heyif hər birini yaza bilmirəm.

    Uzaqdan duyulur şeirin ətri,
    Hecalar yazdırır gedən sətiri,
    Kəsib doğrayıram itməsin məna,
    Heyif sonda qalır sözün kəsiri.

    Axşamdan səhərə qonaq oluram,
    Yaşaya-yaşaya seyrə dalıram,
    Hecaya bölünür beləcə ömrüm,
    Zaman axıb gedir, mən qocalıram.

    İnsanoğlu axtarışda

    Əslində,
    bəlkə də, insanı ac qoyan, yaşamağı mümkünkən,
    yaşamadığı xoşbəxt anlardır… və…
    beləcə, kimsə görməsin deyə,
    gündüzləri gülüb, gecələri ağlayar insan…
    Bəlkə də, yanlış insanlar üzündən
    qırılan xəyallardır onu ağladan.
    Necə deyib müdrik? –
    sözlərinə diqqət etməli insan –
    gün gələr düşüncələrinə çevrilər o sözlər,
    düşüncələrinə diqqət etməli insan –
    gün gələr də, duyğularına çevrilə bilər,
    oysa, insan duyğularına da diqqət etməli! –
    bir gün gəlib, davranışa çevrilər duyğu dediyin…
    beləcə, onlar da alışqanlığa çevrilə bilər,
    alışqanlıqlar – dəyərlərə,
    SƏS… SÖZ… RƏNG…
    52
    dəyrlər – xarakterə çevrilə bilər..!
    Xarakter! – bu artıq Həyatla baş-başa qoyar sizi…
    İnsanoğlu axtarır:
    Bugünündə Dünəni…
    …Dünən, Bugün, Sabah…
    Heç nə, heç yerdə, hüç cür qane qılmır onu…
    Sanki hər şey köhnədir
    axtaran insana…
    köhnəlik – bu ancaq xatirədir…
    …axtarır insanoğlu… insanoğlu axtarır…
    Musiqi dinləyir, şeirlər yazır –
    yazır, öz içini azaltmaq üçün…
    …axtarır insanoğlu…
    Axtarmaq mübarəkdir..!

    Həyatdır…

    Yaşayırıq…
    Yalançı dünyanın doğru zamanında.
    …Tanrıdan aldığımız bir ovuc ömürün
    oğru zamanında.
    Hərdən yolda qalır gözümüz…
    Özümüzü tapana qədər.
    Uşaq vaxtı o qədər yalanlara inanmışıq-
    Səhərdən axşama…
    Axşamdan yatana qədər…
    İndi daha doğru olan zamana da inanmaq istəmirik…
    Gözümüzün içinə qədər yalanı gətirib
    günahı zamanın çiyinlərində
    gömək istiyirik…
    …və bəzən də bacarırq da.
    Daha bilmirik ki..
    Həyatdır …
    Yaşayırıq…
    Yalançı dünyanın doğru zamanında.

    * * *

    … Hərdən yolda qalır gözümüz…
    Özümüzü tapana qədər.
    Uşaq vaxtı o qədər yalanlara inanmışıq-
    Səhərdən axşama…
    Axşamdan yatana qədər…
    İndi daha doğru olan zamana da inanmaq istəmirik…

  • Yalçın YÜCEL.”Var Ve Yoksun”

    175054_178868168822977_4360000_o

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Ararım ıslak kıpırtısını bulutun
    Boşanıp geldiğinde sağanak
    Yanı başıma düşer yağmurun
    Yapraklarımdan süzülürken
    Okşarsın üşüyen tenimi
    Ve güneş sarı uzantılarla sarar günü
    İçimde taşıdığımsa sevdandır
    Tohum olup bir düşsen toprağıma
    Büngülder her yanım
    Öbek öbek açar yeşilin
    Duraksatırsın yamaçlarımı
    Tüm tümcelerim esrir
    Islak dudaklarınsa koşup durur içimde
    Bütün gece yağması için
    Umutla beklerim yağmuru
    Islaklığını yaşarım göğün sesinde
    Bittiğinde bulutların kıpırtısı
    Kısır döngü tekrar başlar
    Islak uzanışını
    Ararımda bulamam
    Var ve yoksun

  • Yalçın YÜCEL.”Var mısın?”

    175054_178868168822977_4360000_o

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Yılların ardından çıkıp geldi
    Dikildi karşıma
    Gözlerimin içine içine bakıp
    Dedi, var mısın?

    O an
    Bütün günler üzerime geldiler sanki
    Yüreğimin üstüne çıkıp oturdular, tepindiler
    Tam da kaygılarımla tartışırken
    Dedi, var mısın?

    Oysa yeni düzeltmişken sevda günlerimi
    Nereden çıktı sanki
    Hem de tam karşımda durup
    Var mısın derken
    Yeniden karıştı duygularım

    Aklaşmış saçlarım bakakaldılar öylece
    Yüreğim derin bir kuyuya attı kendini
    Beynim yüzme bilmeyen düşüncelerle daralıverdi birden
    Nice yıllardan sonra
    Var mısın derken

    Anılarda kalmak der sözcüklerim ona yalnızca
    Unutmak elbet ki yanlış olur
    Bıraksak, öylece kalsalar eskisi gibi desem
    Kararlıdır biliyorum bu kez
    Dudaklarının kıpırtısı bile o sekiz harf
    Var mısın?

  • Harika UFUK.”Allah’tan Başka Yar Yok”

    huh

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    İnançsız sevginin, aşkın adı yok,
    Allah’tan başka yar bulamazsın ki…
    İmansız hayatın hiçbir tadı yok,
    Allah’tan başka yar bulamazsın ki…

    Etrafa alıcı gözlerle bakın,
    Dünyada kimin var Allah’tan yakın,
    Arama bir başka sevgili sakın,
    Allah’tan başka yar bulamazsın ki…

    İstersen epeyce yaklaş Maçin’e,
    Dilersen uzaklaş hatta git Çin’e,
    Tavsiyem önce bak kendi içine,
    Allah’tan başka yar bulamazsın ki…

    Geçici sevdayı aşk sanmayasın,
    Dünya nimetine hiç kanmayasın.
    Dünyevi zevkleri çok anmayasın,
    Allah’tan başka yar bulamazsın ki…

    Bir gün değil, her gün aşkın günüdür,
    Harika sohbetin, meşkin günüdür,
    Cennette kurulan köşkün günüdür,
    Allah’tan başka yar bulamazsın ki…

    Adana.14.02.2014.Saat: 09.45

  • Harika UFUK.”Allah Affetsin”

    huh

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Dünyada hatasız tek kul olamaz,
    Kusur işlediysek Allah affetsin!
    Kaderinde yoksa aşkı bulamaz,
    Kusur işlediysek Allah affetsin!

    Olmayacak dua istemez âmin,
    Hep dürüst davrandım, ederim yemin,
    Kalbini kırınca üzüldüm demin,
    Kusur işlediysek Allah affetsin!

    Vicdansız insanın gözleri dolmaz,
    Kim yuva yıkarsa yuvası olmaz,
    Her iki dünyada mutluluk bulmaz,
    Kusur işlediysek Allah affetsin!

    Harika yuvayı dişi kuş yapar,
    Sahip çıkmaz isen kuşu kurt kapar,
    Hak bin kapı açar, bir kapı kapar,
    Kusur işlediysek Allah affetsin!

  • Hülya ASLAN

    12717573_1071486479569397_4164233705096688672_n

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

  • Hülya ASLAN’IN EDEBİİ ÖZGEÇMİŞİ

    ha

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Sivas’ın Divriği İlçesinde Doğmuş , Divriği Mustafa Necati İlkokulunu, Divriği Nuri demirağ Ortaokul ve Lisesini , memleketinde okumuştur. Edebiyata ilgisi İlkokulda bayramlarda şiir okumakla başlamış olup, okul duvar gazetelerinde yazarak devam ettirmiştir. Eskişehir Anadolu Ünversitesi İş idaresi bölümü mezunudur. 1975 Tarihinde Adıyaman’ın Besni ilçesinde PTT Santral memuresi olarak göreve başlamış,1977 tarihinde Milli Eğitim Müdürlüğü Kültür Bölümüne yatay geçiş yaparak 1995 yılında bu güzide kurumdan kültür şefi olarak emekli olmuştur.
    Ortaokul ve lise yıllarından bu güne şiirle ilgilenmektedir,Dağ Adamı,Dağlı Gönül,Şafak Dağı,Hay hay,Sakine,Malatya, Sağdıç Emeği, Nemrut Dağı ‘’adlı şiirleri türkü olarak bestelenmiş, birçok şiiri de Cd.albümde yer almıştır. ‘Çağdaş Kadın’ adlı şiiri 25 Nisan 1995-1996 Tarihinde (Polonya Swiatowego Festiwalu Marii Konopnickie) Uluslararası şiir festivalinde ödüle değer görülmüş 15 günlük Polonya Gezisi tatil hediyesi ile taltif edilmiştir.
    Gazete ve dergilerde yazıları ve şiirleri yayınlanan Hülya Aslan’ın ‘’Gönül Gözü’’adlı bir şiir kitabı bulunmakta, roman denemesi ile ilgili çalışması da devam etmektedir.

  • Hülya ASLAN.”UZAK SEVGİLİ”

    ha

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Kapkara hüzün bulutları sarıyor yalnızlığımı
    Hasret kovarım rüylarımda
    Gitmek bilmiyor yol vermiyor ki yasaklar
    Eğe kemiğinden sunulmuş hayat bana
    Ne yapsam- ne yapsam , bir türlü düzelmiyor
    Beklemekmi? beklemek ha! Bırak Allah aşkına
    Gece ,gündüz amansız savaşlar..
    Kan yağıyorken dünyamıza
    Hedefsizce savruluyor umutlarım
    İşte böyle bir zamanda bile, yoksun yanımda
    Ben- ben şimdi mecburum sürgün akşamlarıma..
    Uzak sevgili,
    Gönlüm hep seninle yüklü bir gemi
    Sevdadır yelkeni sevgiye yönü
    Issız limanlarda beklediğim
    Sonsuz mavilerde özlediğimsin
    Özlemimsin.
    Ay ışığında yakamozlar Martı kanadında özgürlük
    Bin selam , bu yürek sana doğru
    Yoksun ama yanımda
    Hıçkırıkla karışık sesin kulaklarımda
    Bir hâyâl meyvesidir tadın,tadın dudaklarımda
    Uzak sevgili ,
    Seni unutabildim desem yalan olur
    Aşk’a dönük yenilmişliğime simge bu gözyaşlarım
    Haykırıyorum adını duymasan da
    Eğer,
    Eğer şiir olmuşsa sözlerim
    Mutlak senin içindir inan sevgili.

    ‘’GÖNÜL GÖZÜ’’ Hülya ASLAN

  • Şemsetttin DERVİŞOĞLU.”İki Can Gördüm”

    \

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Dün akşam şöyle bir uzandım parka
    Yarınımız olan iki can gördüm
    Er’de kola gömlek hatunda hırka
    Han’ına yaslanan bir sultan gördüm

    Hayatı savurmuş feleğin yeli
    Gözde feri noksan titrekti eli
    Omuzları yorgun bükülmüş beli
    Saçları kar beyaz bir canan gördüm

    Yaşı doksan amma hala hilal kaş
    Diğeri vakarlı, dimdik gökte baş
    Ne hüzün var idi ne farklı telaş
    Her iki yüreği pek yaman gördüm

    Bakışları asil, duruş yüceydi
    Birisi padişah biri eceydi
    Vakit daralmıştı hatta geceydi
    Karanlığı bile nurlu an gördüm

    Göz göze idiler ne gam ne tasa
    Yorgun dizlerine güç verdi asa
    Dervişçe bir sevda vardı hülasa
    Ömre ömür katan şeref şan gördüm

    05.07.2011

  • Şemsettin DERVİŞOĞLU.”Kükre Mehmedim”

    \

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Haydi, Mehmed’im haydi kükremenin zamanı
    Boğsun hain itleri şu Gabar’ın dumanı
    Bu kurtuluş yolunun yoktur başka gümanı
    Hesabını görüver defterin dür ininde
    Kan kustur kahpelere yitip gitsin kininde

    Dostun ile düşmanın duruşunu anlasın
    Benim diyen her bir dağ inim inim inlesin
    Şüheda huşu ile kalkıp seni dinlesin
    Çanakkale’de deden rahat yatsın sininde
    Kan kustur kahpelere yitip gitsin kininde

    Yıllar yılı havlayıp it diye ürenlerin
    Demokrasi adına seni hor görenlerin
    Milletimin başına türlü ağ örenlerin
    Ermenilik yatıyor kapkaranlık dününde
    Kan kustur kahpelere yitip gitsin kininde

    Attığın her bir mermi vatan diye çağlasın
    Karayı çok bağladık gayrı onlar bağlasın
    Türk’ün anası değil haininki ağlasın
    Karabasanlar doğsun gündüzünde tününde
    Kan kustur kahpelere yitip gitsin kininde

    Anadan yardan ırak düşmeyesin cüdaya
    Dervişlerin deminde el açasın Huda’ya
    Eğil de kulak kabart gaipteki nidaya
    Allah Allah diyesin kıblegâhın yönünde
    Kan kustur kahpelere yitip gitsin kininde

  • Yalçın YÜCEL.”Ölünce Ben”

    175054_178868168822977_4360000_o

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Ölünce ben
    Kitaplarım ve dergilerimle
    Gömün beni

    Üstümde
    Naneler olsun, papatyalar da
    Ve kasımpatıları renk renk
    Siyahsız bir toprakla zemin

    Ölünce ben
    Bir şiirim olsun mezar taşımda
    Satırlarımda yalnızlığım
    Bir de mor sümbüller olsun üstümde

    Okunursam şiirimle ordayımdır
    Belki kasımpatılardan
    Belki de mor sümbüllerden bakarım
    Gülümserim belki de

    Bilirim ki sessizlik uzanacaktır mezarımda
    Ne bir dua, ne de güzel bir söz
    Gelmese de yanı başıma
    Beklemem, gücenmem yine de

    Bir iki nesil sonra
    Zaten zordur anımsanmak
    Artık ben yokumdur düşüncelerde
    Ölüm de yaşlanmıştır, mezarım da

  • Yalçın YÜCEL.”İşte İstanbul”

    175054_178868168822977_4360000_o

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Balık kokmuş yürüdüğüm kaldırım
    Adımlar balık
    Sahil boyu ekmek arası balık
    Eminönü’nde vapur sesleri ve deniz
    Gelip geçenler koca bir insan seli
    İstanbul burası
    Güneşi erkence doğup, geç batan şehir
    Her köşesinde bir başka evren
    Gecelerin ölümsüz zenginleri
    Ve ekmek artıklarında doyan açlıklar
    Hepsi bir arada
    Mavi sularda gezinen balıklar gibi

    Birbirini süzerken büyür burada korkular
    Neresinden baksan gizem doludur yaşam
    Bir yanda balık ve deniz
    Öte yanda koca Sinan
    Sanki sıkılır, utanır gibi şu yıllanmış tarih
    Fatih Sultan kim bilir ne derin düşünür şimdi
    İstanbul’u istiyorsun ya benden
    İşte sana İstanbul
    Taşı toprağı altın mı bilmem

  • Harika UFUK.”Allah’ına gadar Adanalıyık!”

    huh

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Adana’mın taştan yoluna gurban,
    Allah’ına gadar Adanalıyık!
    Gururlan; asildir, yiğittir oban,
    Allah’ına gadar Adanalıyık!

    Sözümüzü ortaya goruk giderik,
    İsteyenler alsın biz bunu derik,
    Analıkızlıyı iştahla yerik,
    Allah’ına gadar Adanalıyık!

    Takayı kındırın burası sıcak,
    Aman azıcık ha manık dıkılcak
    Bocidi getirin, kırıldı nacak,
    Allah’ına gadar Adanalıyık!

    Peşkir ıslak, gurumadı mintanlar,
    Abo ceremizi gırmış gıranlar,
    Ondan kellim gaçmış korkak davşanlar,
    Allah’ına gadar Adanalıyık!

    Dezzem oğlu alak bir kazangevrek,
    Küncüsü bol olsun yiyip bitirek,
    Ganala gidek de azıcık çimek,
    Allah’ına gadar Adanalıyık!

    Emmim gızı gıllik kahkeler çok az,
    Cıbıl karıya bak, yanındaki daz,
    Hava da çok sıcak, çekilmez bu yaz,
    Allah’ına gadar Adanalıyık!

    Cemalpaşa, Topel, Özen’e binek,
    Altıncı durakta barabar inek,
    Şalgamı içince geriye dönek,
    Allah’ına gadar Adanalıyık!

    Devrisi gün gardaş baraja gidek,
    Aşörtmen cebine koyak çeğerdek,
    Celfini, cülüğü acık seyredek,
    Allah’ına gadar Adanalıyık!

    Çarşı pazar esvap alak dediydik,
    Onbaşılarda da kebap yediydik,
    Cömertik herkeşe keş ödediydik,
    Allah’ına gadar Adanalıyık!

    Topuğuna basıp giydik kundura,
    Bayaktan bideri attık tarlaya,
    Yazıda zibildir be banadura,
    Allah’ına gadar Adanalıyık!

    Sözüm özüm birdir, her lafım essah,
    Eşgere gonuşma, gızarım vallah,
    Zumzuğu fururum yürü lan yallah,
    Allah’ına gadar Adanalıyık!

    Duzsuz aşı yemek, datlı severik,
    Gafamız gızarsa hemen döverik,
    Bazen ana avrat dümdüz söverik,
    Allah’ına gadar Adanalıyık!

    Çocuklar mocuklar gulle oynarlar,
    Avratlar Tekir’de yayla yaylarlar,
    Gıranlar durmazlar guşu avlarlar,
    Allah’ına gadar Adanalıyık!

    Gözümüz gönlümüz toktur eşgere,
    Doldururuk aşı yuka lengere,
    At değiştirmek ki geçerken dere,
    Allah’ına gadar Adanalıyık!

    Gadanı alayım ne hal gelmişsin,
    Haymanın altında çok dinelmişsin,
    Cılk adama göre sen avelmişsin,
    Allah’ına gadar Adanalıyık!

    Ayağım zıypınca, ziplendi cıncık,
    Dineleyim şurda bacım birazcık,
    Kele şu herif de ne gadar gıcık,
    Allah’ına gadar Adanalıyık!

    Burası evin mi atma mitili,
    Laylona doldurup dökme zibili,
    Sen adam olmazsın vırrığı yelli,
    Allah’ına gadar Adanalıyık!

    Bici bici yerik, şalgam içerik,
    Ne anadan ne de yardan geçerik,
    Eyiliği eker, sevgi biçerik,
    Allah’ına gadar Adanalıyık!

    Harika’m malıyla oldu malamat,
    Şu dünyada görmek istersen rahat,
    Adana’ya gelip kasaveti at,
    Allah’ına gadar Adanalıyık!

  • Harika UFUK.”Adım: Harika Ufuk’tur!”

    huh

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Ben kendimi anlatayım;
    Adım: Harika Ufuk’tur!
    Mertlikten almışım payım,
    Adım: Harika Ufuk’tur!

    Gökten yağmur gibi yağdım,
    Bazen yükseklere ağdım,
    Ben Çukurova’da doğdum,
    Adım: Harika Ufuk’tur!

    Hem bugünden, hem yarından,
    Muhabbetin pazarından,
    Karacaoğlan diyarından,
    Adım: Harika Ufuk’tur!

    Vatan benim ekmek aşım,
    Namerde eğilmez başım,
    Hal bilenlere sırdaşım,
    Adım: Harika Ufuk’tur!

    Bugünüyüm, yarınıyım,
    Muhabbetin deriniyim,
    Karacaoğlan torunuyum,
    Adım: Harika Ufuk’tur!

    Şiir benim ağız tadım,
    Sevgidir büyük muradım,
    Yürüyorum adım adım,
    Adım: Harika Ufuk’tur!

  • “Ədəbiyyat-Az.Com” saytının 4 yaşı tamam olur

    4

    Sayt 2012-ci il fevral ayının 14-də Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının maliyyə dəstəyi ilə həyata keçirilən “Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində istifadəyə verilib.
    2013-cü ilin sentyabr ayından etibarən, Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Tokat şəhərində fəaliyyət göstərən TOSAYAD (Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği) rüblük orqanı “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisi ilə qarşılıqlı əməkdaşlıq və tərəfdaşlıq münasibətlərinin inkişafına dair tədbirlər planı hazırlayıb həyata keçirir.
    Çağdaş dönəmdə Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Tokat və Adana şəhərlərində fəaliyyət göstərən “Kümbet”, “Usare”, “Edebiyat Yaprağı”, “Güzlek” dərgiləri, “Son nokta”, “Çukurova Metropol” qəzetləri ilə əməkdaşlıq əlaqələrini uğurla davam etdirməkdədir.
    2015-ci ilin avqust ayının 26-da TOSAYAD Başkanı Sayın Remzi Zengin tərəfindən qəbul edilmiş qərara əsasən, İki Qardaş ölkənin milli və mədəni həyatında fəal iştirakına görə, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının elektron orqanı Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalı TOSAYAD-ın rəsmi media tərəfdaşı və Azərbaycan təmsilçisi seçilib.
    2013-cü ildə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondu tərəfindən maliyyələşdirilən və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi tərəfindən həyata keçirilən “Gənc Yazarların Bakı Görüşü” layihəsi çərçivəsində işıq üzü görən “Çağdaş Azərbaycan ədəbi qurumları” tanıtım kitabının “Azərbaycan ədəbi elektron məkanı (vebsaytlar) bölməsində Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının elektron orqanı Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalı haqqında bilgilər öz əksini tapıb.
    2013-2014-cü illərdə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondu tərəfindən maliyyələşdirilən və həyata keçirilən layihələrin rəsmi media tərəfdaşı olduğuna və fəal iştirakına görə, dəfələrlə sertifikatlara layiq görülüb və mükafatlandırılıb.
    Hal-hazırda Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətindən, Qaza Respublikasından, Ukrayna Respublikasından, Dağıstan Respublikasından Ədəbiyyatsevərlər gündəlik olaraq, fəaliyyəti izləyir və yeni yaradıcılıq nümunələri ilə yaxından tanış olmaq imkanı əldə edirlər.

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının elektron orqanı Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

  • Məntiq yoxsa Vicdan

    Məntiq və vicdan hərəsi özlüyündə insanın həyatını yönləndirən əsas istiqamətləndirici meyarlardır. İnsanların bir qismi məntiqlərini, başqa bir qismi isə vicdanlarının səsini əsas olaraq qəbul edib həyatlarını buna görə yönləndirirlər. Bəs bu anlayışlar nədir və hansına tabe olmaq lazımdır?
    Məntiqi riyazi düsturla müqayisə etmək olar. Yəni məhvumları riyazi düstur formasına salıb müqayisə edərək nəticə çıxarmağa məntiq deyə bilərik. Bütün cəmiyyətlərdə məntiqlə hərəkət etmək çox yayğındır və bu doğru kimi qəbul edilir. Hətta məntiqlə deyil, vicdanla hərəkət edən insanlara əksər insanlar qınayıcı nəzərlərlə baxırlar. Məntiqə görə hərəkət etməyin həyatda ən əhəmiyyətli yolgöstərici kimi təqdim edilməsinin əsasında, əslində, qədim yunan filosoflarının materialist izahları dayanır. Məntiq hər zaman materialist izahların əsası kimi təqdim edildiyi üçün cəmiyyət tərəfindən də materialist anlayış kimi mənimsənilib və tətbiq edilir. Məntiq insanın qarşısına çıxan hadisələri öz mənfəətinə görə müqayisə etməsidir. Məntiqin əsasında mövcud variantlar arasındakı faydaların müqayisəsindən doğan maddiyyatçı bir baxış bucağı dayanır.
    Vicdan isə Allahın ilhamıdır. Vicdan anlayışı insanlar arasında iç səs olaraq qəbul edilir. Bu “iç səs” dediyimiz səsin qaynağı da təbii ki, Allahdır. Yəni vicdan, əslində, Allahın insana doğru ilə yanlışı ayırd edə bilməsi üçün ilham etdiyi bir yönləndirmədir. Vicdan hər kəsdə vardır. Yəni Allah doğru ilə yanlışı hər kəsə ilham edir. Edilməli olan isə daimi olaraq vicdanın səsini əsas alaraq hərəkət etməkdir.
    Hərəkətlərimizin, qərarlarımızın əsası olan bu iki məhvumdan hansını seçməli, hansı ilə yaşamalıyıq?
    Dünya təsadüfən öz-özünə formalaşmayıb, canlılar təsadüfi təbiət hadisələri ilə yaranmayıb. Maddənin maddi əsası yoxdur, gördüyümüz, bildiyimiz heç bir şeyin maddi əsası yoxdur. Bizə göstərilən kainat, dünya, hadisələr, insanlar- hamısı tək mütləq varlıq olan Allah tərəfindən yaradılıb və anbaan yaradılmaqdadır. Dolayısı ilə dünyaya, həyatımıza da materialist bir baxış bucağı ilə baxmağın əsası olmaz. Allahın varlığının, dinin doğruluğunun mütləq olması faktı bizə hərəkətlərimizi, qərarlarımızı da necə seçəcəyimiz barəsində doğru variant təqdim edir. Bu doğru variant vicdandır. Vicdana görə hərəkət etmək eyni zamanda həqiqi imanın və səmimiyyətin də göstəricisidir. Allaha, həqiqətən, iman edən və səmimi şəkildə Allah üçün yaşayan bir insan hər zaman vicdanına görə davranar. Vicdani yanaşmada gələcək hesabı, maddi mənfəət olmaz. Məntiqi yanaşma ilə vicdani yanaşmanın fərqi də məhz burda ortaya çıxır. Məntiqin əsasında materialist düşüncə durduğu üçün qərar anında məntiqi yanaşma tətbiq edildiyində ölçü olaraq seçimlər arasında gələcək potensial, maddi dəyər, dolayısı faydalar və s. kimi maddiyyatçı bir müqayisə olur. Vicdani yanaşmada isə o anlıq ortadakı variantların hansının Allah rızasına uyğun olduğuna baxılır, veriləcək qərarın dünyəvi nəticələri hesablanmadan, içdən gələn və Allahın ilhamı olan yaxşılıq hissinə, yəni vicdana tabe olaraq, Axirət düşünülərək, Allahın rizası düşünülərək qərar verilir. Əslində, məntiqi yanaşmanın doğuracağı nəticə daha faydalı olmalı ikən əksinə, vicdani yanaşıldığında hər zaman ən gözəl nəticələr ortaya çıxır. Çünki dünya maddi deyil, metafizikdir və dünyadakı işlərdə metafizik olaraq nəticələnir. Bunun üçün də məhz doğru yanaşma forması hər zaman vicdani yanaşmadır.
    Müsəlman hər zaman vicdanını dinləyər və hər qərarı vicdanla müəyyənləşdirərək qəbul edər. Bu gözəl əxlaqın kütləvi təsiri isə daimi olaraq sevgi, şəfqət, fədakarlıq və yardımlaşma şəklində təzahür edər. Çünki hər zaman vicdani davranan bir insan daimi olaraq fədakar olacaq və yaxşılıq etmək üçün çalışacaq və təbii ki, kütləvi olaraq hər kəs bu cür əxlaqa sahib olsa, dünyada heç bir müharibə, sıxıntı, aclıq, heç bir neqativ hallar olmaz. Çünki bu cür olduğu təqdirdə heç kəs mənfəət yarışına girib bir-birini əzməz. Məhz vicdani yanaşmanın qlobal təsiri də dünyaya sülhün hakim olması ilə nəticələnər. İnsanlara vicdani yanaşmaq əxlaqını təlqin edən amil də dindir. Dolayısı ilə dünyada sülhün,əmin-amanlığın, şəfqətin, sevginin hakim olması üçün materializmin aradan qaldırılması, din əxlaqının dünyaya yayılması əsas şərtdir.

    Savalan MƏMMƏDLİ

  • Əsmər Rəsulovanı doğum günü münasibətilə təbrik edirik! ( 14 fevral 1989-cu il)

    12669551_226857784318523_409251581548515580_n (1)

    Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyi Sizi, yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsini, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının elektron orqanları Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Publisistika” bölməsinin xüsusi müxbirini və əmədaşını doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, ailə səadəti, ədəbi-bədii yaradıcılığında bol-bol uğurlar diləyir!
    Dodaqlarınızdan gülüş, yanaqlarınızdan təbəssüm əskik olmasın! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!

    Mətbuat xidməti

  • “İlin ən fəal gənc yazarı” müsabiqəsinin qalibi açıqlandı

    Fevralın 13-də Bakı Beynəlxalq Mətbuat Mərkəzində “Qafqaz Media” İctimai Birliyinin keçirdiyi “ilin ən fəal gənc yazarı” müsabiqəsinin qalibi açıqlandı.Kütləvi informasiya vasitələrinin nümayəndələrinin iştirakı ilə keçirilən tədbirdə müsabiqənin iştirakçıları da iştirak edirdilər.Bu müsabiqədə ən yüksək səs faiziylə Qabil Ədalət 1-ciliyi qazandı. O diplom və hədiyyə ilə təltif edildi. Digər gənc yazarlar da həvəsləndirici diplomlarla təltif olundular.

    Çinarə ÖMRAY,
    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalı

  • Sərvər KAMRANLI.”TOPAZ” (miniatür hekayə)

    se

    İstirahət günü olduğundan metroda adam seyrək idi. Nəinki yaşlılar və qadınlar, hətta oğlanlar üçün də oturmağa yer vardı. Bir neçə stansiya yol getmişdim ki, növbəti stansiyada qatara bir ağsaqqal mindi. Əlindəki ağzı açıq çantasını yerə qoyub, mənimlə üzbəüz oturacağın birində əyləşdi. Oturar- oturmaz çantadan iri lupalı eynəyini götürüb gözünə vurdu. Sonra əlini paltosunun döş cibinə saldı. Bir az eşələndi…
    …Kişinin ətrafında cavanlar əyləşmişdi, hamısı da telefonla oynayırdı. Kişinin eynəyi gözünə vurub tələsik əlinə cibinə salması istər-istəməz marağıma səbəb oldu. “Görəsən, hansı kitabı və ya qəzeti çıxaracaq?” Hələ üstəlik, ətrafında telefonla oynayan adamları da qınadım. “Bunlara bax hələ. Utanmırlar. Bu ağsaqqal bu yaşda nə isə öyrənməyə çalışır bunlar isə… ”
    Elə bu anda ağsaqqal bayaqdan bəri eşələdiyi paltonun cibindən çıxardığı bükülmüş kağızı iri lupalı eynəyinə tərəf yaxınlaşdırdı. Köksünü ötürə – ötürə elə yaxından baxırdı ki, mən qarşı tərəfdə eynəyin lupalarından kişinin bəbəklərində hərəkət edən hərfləri aydın görürdüm.
    “TOPAZ”a qoyduğu pullar yazılmışdı…

  • İltimas Səmimini doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (14 fevral 1987-ci il)

    12736109_520015738179672_1175662765_n

    Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyi Sizi, yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsini, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının elektron orqanları Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Yönətim Kurulunun Fəxru üzvünü və əmədaşını doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, ailə səadəti, ədəbi-bədii yaradıcılığında bol-bol uğurlar diləyir! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!

    Mətbuat xidməti

    Təbriz türk şəhəridir Təbriz İranın deyil

    (Xalqın sevimli şairi qəlbən həmişə
    bu xalqa bu vətənə bağlı olan
    Ustadım Sabir Rüstəmxanlının

    “Təbriz buna yenilməz yenilsə Təbriz deyil”
    şeirini oxuyub təsirləndim və bu Şeiri yazdım)

    Hicranlara qərq olub mərd oğullar vətəni,
    Torpağın iniltisi yaman ağladır məni.
    Ulu türkün diyarı Babəklərin məskəni,
    Farsın zalımlığıdır günah zamanın deyil,
    Təbriz türk şəhəridir Təbriz İranın deyil.

    Xalqımın hər bir sözü düşmənlərə ox olub,
    Həqiqətin bağrına dağ basanlar çox olub,
    Həqiqət ki,yaşayıb dağ basanlar yox olub.
    Təbriz türk şəhəridir Təbriz İranın deyil.

    Elə bil dilə gəlib Xətainin məzarı,
    Deyir kim parçalıyıb sizin odlar diyarı?
    Titrədin yeri göyü ey türkün övladları,
    Təbriz türk şəhəridir Təbriz İranın deyil.

    Urmiyada,Zəncanda nə vaxt olar zəfərim
    Xıncım–xıncım bölünmüş yurd vətən qəm kədərim,
    Hanı bəs basılmayan qoç Koruğlu hünərim.
    Təbriz türk şəhəridir Təbriz İranın deyil.

    Qoy alışsın qəlblərdə yurd vətən məhəbbəti,
    Babəkin cəsarəti, Cavanşirin qeyrəti.
    Əzəldən ərən olub fəqət bu türk milləti,
    Təbriz türk şəhəridir Təbriz İranın deyil.

    Təbrizə baxmıram mən İran torpağı kimi,
    Təbrizə baxıram mən türkün bayrağı kimi,
    Ulu Dədə Qorqudun doğma ocağı kimi,
    Təbriz türk şəhəridir Təbriz İranın deyil.

    Vətənin taleyinə Şəhriyar çox ağladı,
    Bu taylı qardaşların ürəkləri dağladı.
    Qan sızılan ürəyin yarası köz bağladı,
    Təbriz türk şəhəridir Təbriz İranın deyil.

    Vurğunun,Bəxtiyarın, dərdi elə bir olub
    Hər an onlarla bahəm Ulutürk, Sabir olub,
    Hicranlı ürəklərin məlhəmi şeir olub,
    Təbriz türk şəhəridir Təbriz İranın deyil.

    Alovlu ürəyimin söhbəti çox ,sözü çox,
    Bu həsrətin, bu qəmin ,sayə gəlməz közü çox,
    Tarixdə həqiqətin möhür kimi izi çox,
    Təbriz türk şəhəridir Təbriz İranın deyil.

    Yad ellərdən yurduma fəqət budur xəyanət,
    Hekəl kimi lal olub dinə bilmir həqiqət,
    Ulu türk babalardan Təbriz bizə əmanət,
    Təbriz türk şəhəridir Təbriz İranın deyil.

    Özgənin fərmanına kim istəyər baş əymək,
    Bunu anlamalıdır fərman verəndə gərək.
    Yumruq kimi bir olub xalqım bunu deyəcək,
    Təbriz türk şəhəridir Təbriz İranın deyil.

    Dünya xəretəsində yurdumu belə görən,
    İnan çoxdur dəlilim elə əski tarixdən.
    Dözməz buna vicdanım dinlə məni dinlə sən,
    Təbriz türk şəhəridir Təbriz İranın deyil.

    Qoy məni öldürsünlər həqiqəti deməkdən,
    Qorxmuram şair kimi mən fitnədən, kələkdən,
    Böyük bir fəhrə ilə söyləyirəm ürəkdən,
    Təbriz türk şəhəridir Təbriz İranın deyil.

    Təbrizə baxmıram mən İran torpağı kimi,
    Təbrizə baxıram mən türkün bayrağı kimi,
    Ulu Dədə Qorqudun doğma ocağı kimi,
    Təbriz türk şəhəridir Təbriz İranın deyil.

    SİLİNMƏYƏN TARİXƏM

    Vətən,
    mən bir evə və bir evin,
    Küncünə sığan
    şairlərdən deyiləm!
    Məmləkətin üstündə dalğalanan
    Bayraq!
    Dərbənddən,
    Həmədana uzanan yol,
    Əyilməyən millət,
    silinməyən tarixəm..

    QIFILLDAYIBDIR FƏLƏK

    Qəlbimin ağrısına çara yoxdursa əgər,
    Ölümlə mübarizəm demək hədərdir- hədər.
    Ahım ərşə dirənir yenə açılmır səhər,
    Mən səhər görməmişdim qıfıllamış qapı tək.
    Səhərini üzümə qıfılldayıbdır fələk.

    Vaxtsız köçha köçümdür- karvan düşür yoluna,
    İndidən belə dərdimə çətin çarə qılına.
    Yanan da tapılmayır bir bəndənin halına,
    “Göznən qaş arasında” ölüm gerçəkdir, gerçək,
    Səhərini üzümə qıfılldayıbdır fələk.

    Özümlə aparıram çəkdiyim ağrıları,
    İstəmirəm dünyanda nə dövləti, nə varı.
    Vaxtsız olan ölümə ağlamayın siz barı,
    Zaman-zaman karvanlar öz vaxtında köçəcək,
    Səhərini üzümə qıfılldayıbdır fələk.

    Səadət arzuladım bəs səadətim hanı,
    Sınaqlarda ötüşdü ömrümün hər bir anı.
    Ağrıyan ürəyimin artıq yoxdur gümanı,
    Fəqət zaman dayandı ömrüm sonudur demək,
    Səhərini üzümə qıfılldayıbdır fələk.

    Yenə alın yazımdan, yenə bəxtimdən geley,
    Çarə yoxdur ürəyim, Tanrı qapısını döy.
    Bu qaranlıq gecədə mürküləyib yerlə göy,
    Hardan əsdi bəxtimə hardan əsdi bu külək.
    Səhərini üzümə qıfılldayıbdır fələk.

    Daha kövrək qəlbimdə solur şirin arzular,
    Qaranlığa gedən yol, sonun işıqmı olar?
    Gözlərim bulud kimi gah boşalar gah dolar,
    Belə bəxtsiz taleyim axı nəyimə gərək.
    Səhərini üzümə qıfılldayıbdır fələk.

    Bir səs-səmir gəlmədi Tanrının dərgahından,
    Oyananda olmadı ürəyimin ahından.
    Fəqət qəlbim qəm çəkir çiynimin günahından,
    Məni yıxıb incidir başıma gələn kələk,
    Səhərini üzümə qıfılldayıbdır fələk.

    15.10.2014.

    GÖYDƏN YER ÜZÜNƏ AZADLIQ YAĞIR!

    Gözlərim bulud tək dolub boşalır,
    Yenə dərd içində sızlayır qəlbim.
    Elə bil başıma dünya daralır ,
    Ağlayır qələmim, hönkürür təbim.

    Ağlımı başımdan alan nisgilim,
    Daha ürəyimdə dözüm qalmayıb.
    Uğursuz aylarım, uğursuz ilim,
    Daha deyiləsi sözüm qalmayıb.

    Bu nədir yer üzü geyinib qara,
    Elə bil, həyatla vidalaşırıq.
    Bu nədir qədalar verməyir ara,
    Yenə də hayharay, yenə qışqırıq.

    Elə bil, həyatla vidalaşırıq.
    Bu dünya tabuta bənzəyir fəqət,
    Ölülər daşınır yaranışından.
    Dirilən təbiət, ölən təbiət,
    Baş açmaq olmayır davranışından
    Ölülər daşınır yaranışından.

    Dünya qurulanda səhvmi qurulub,
    Yoxsa idrakımız zəifdir hələ.
    Sular bulanıqmış, sular durulub,
    İnsanlar çətinki, bu sirri bilə
    Bəli idrakımız zəifdir hələ.

    Ey höküm verənim, fərman yazanım,
    İmzana, möhrünə aşiqdir qəlbim.
    Sənin hüzüründə necə dayanım?
    Həddini aşmasın bu şıltaq təbim.
    İmzana, möhrünə aşiqdir qəlbim.

    Dəyəndə başımız əhləd daşına,
    Anladıq həyatın nə olduğunu.
    Sən ey əhləd daşı aç öz sirrini,
    Dərk eylə insanın yorulduğunu.

    Anladıq həyatın nə olduğunu.
    İdrak yorularmı, bəli yorulur,
    Yorulur qəlb kimi, yorulur tez- tez.
    Bu həyat doludur mözüzələrlə,
    Bu nədir, İlahi baş açmırıq biz?

    Gecəni əynindən soyunur sabah,
    Ömrün göylərində şimşəklər çaxır.
    Kaş ki, oyananda görəydim , Allah,
    Göydən yer üzünə Azadlıq yağır!

    25. 10.2014.

    MARAFON YARIŞIDIR

    Çiynimdə daşıdığım
    qəm yükü,
    hələ zaman-zaman
    çiynimdə
    qalacaq…
    Gəl mənim tənha
    qəlbim
    məni yarı yolda saxlama,
    ölümə hələ
    hazır deyiləm.
    Başımın üstünmdə
    dolaşan əcəl buludları
    bir azdan ölüm nəğməsini
    oxuyacaq.
    Bu çəmənlikdən
    bir az usaqlarda
    dolanaq
    nədənsə burnuma
    zəhər qoxusu gəlir…
    Ətəyini çırmala
    gəl qaçaq
    bu körpüdən.
    bacardığımız qədər qaçaq
    axı dünya MARAFON yarışıdır.

    26. 10.2014.

    YARADAQ

    Siqaret çəkən qadın
    Artıq hamımız
    siqaret aludaçısı
    olmuşuq,
    Siqaret çəkdiyini
    məndən gizlətmə.
    Varsa birini mənə ver
    dərdimizlə baş –başa
    oturub çəkək.
    başımızdan
    elə tüstü çıxsın ki,
    tüstünün içində
    bizi görən olmasın.
    və sonra rahatca
    öpüş səhnəsi yaradaq.

    26. 10.2014.

  • Eldar Nəsib SİBİREL.Şeirlər

    ens

    Mənəm

    1976

    Sənli günlərimi yadıma salıb,
    Fikri çözələnib, sökülən mənəm.
    Gəlmirsən, ümidim yaman azalıb,
    Gözləri yoluna dikilən mənəm.

    Sevirdin , günahın, suçun mən idim,
    Quşdan qanad alıb uçan mən idim,
    Yazdın, çiçək-çiçək açan mən idim,
    Qışsan, ləçək- ləçək tökülən mənəm

    Qəlbinə hamıdan yaxın da məndim,
    Gözlərindən qaçan yuxun da məndim,
    Onda yollarına çıxanda məndim,
    İndi yollarından çəkilən mənəm.

    Ürəklərə yazılan ad-

    Eldar Nəsibli Sibirel 19iyun 2008

    (Mustafa Kamal Ataturkə)

    Sevdi Vətənini canından artıq,
    Ədalət yolunu tutası oldu.
    Dünyaya gələndən igidlik, mərdlik
    Arzusu, istəyi,butası oldu.

    Meylini qartal tək saldı zirvəyə.
    Oldu arxasıza pasiban, yiyə.
    O haqqın bağrından qopmuşdu-deyə,
    Haqqın səsi oldu, sədası oldu.

    Türkün tarixlərdə izi var-deyib.
    Hər zaman deməyə sözü var-deyib.
    Döyüşdə bükülməz dizi var-deyib
    İnam tonqalını çatası oldu.

    Qorxub çəkinmədi fırtınalardan,
    Böyük bir milləti qurtardı dardan
    Yağı doymayanda vuruşmalardan
    Sulara qərq olub batası oldu.

    Boğdu namərdliyin hər səs-küyünü,
    Açdı düşmən vuran kilid,düyünü.
    Bütün dünya gördü böyüklüyünü,
    Səsi ulduzlara çatası oldu.

    Sibirel,bu dünya qoca dünyadı.
    Çox-mən-deyənləri bir-bir sınadı.
    Qəlblərə yazıldı Atatürk adı,
    O türk dünyasının atası oldu.

    Bu Gecə Bir Mənəm,

    Bir Də Ki, Qələm-1972

    Bu gecə qəlbimdə bulud yığını,
    Bəs dəli hisslərin şimşəyi hanı?!
    Bu gecə qəlbimə sükut yığılıb,
    Bu gün ulduzlardan nəğmə istərəm,

    Bəs zalım gecənin ürəyi hanı?!
    Bu gecə bir mənəm, bir də ki, qələm.
    Sükut da soyuqdur daş kimi bu gün.
    Gərək gecənin də nazını çəkəm,
    Qəlbimdən bir nəğmə eşitmək üçün.

    Mən ölmədim-1989

    Bu dünyaya niyə gəldim, bilmirəm?!
    Zalım fələk, sənə yoxdur sözüm hey.
    Dizin-dizin süründürdün dünyanı,
    Yollarında qabıq qoydu dizim hey.

    Ayrı saldın vətənimdən, elimdən,
    Kilidləyib qıfıl asdın dilimdən.
    Nəyim vardı, tutub aldın əlimdən,
    Mənə qaldı bu dünyada dözüm hey.

    Daşdan deyil, ağacdandır otağım,
    Ağac üstə saman döşək yatağım.
    Neçə dosta məzar oldu qucağım,
    Mən ölmədim, deyən bərkdi üzüm hey.

  • Eldar Nəsib SİBİREL.Şeirlər

    ens

    NƏ TAPAR…

    1987

    Bu dünyayın milyon-milyon sirri var
    Sualından, sorğusundan savayı.
    Kim düz baxıb gözlərinə ölümün?
    Qurd ürəkli doğrusundan savayı.

    Ər qəzəbi çaylar kimi bulanıb,
    Vaxt olub ki, dağı, daşı dolanıb
    Bu dünyada kimlər yaxşı dolanıb?
    Oğrusundan, əyrisindən savayı.

    Öz yolundan nə vurulur, nə sapar?
    İlhamıyla qaya yarar, dağ çapar.
    Bu dünyada sənətkarlar nə tapar?
    Ürəyinin ağrısından savayı.

    QORUYAQ

    İnanma naşılar çətin,
    Kəsə yolunu həsrətin.
    Ülvi, Təmiz məhəbbəti
    Ötüb keçəri hisslərdən
    Qoruyaq, sonra gec olar.

    Ömrümüz qayğı dənizi,
    Silkələr qayıq tək bizi,
    Səmasını qəlbimizin,
    Hər vaxt çənlərdən, sislərdən
    Qoruyaq, sonra gec olar.

    Bu elin dərdini çəkən,
    Uğrunda qanını tökən,
    İstedadı qönçə ikən
    Bədxahlardan, xəbislərdən
    Qoruyaq, sonra gec olar.

    İnsanın dostu, həyanı,
    Qışda çətirli dünyanı
    Yazda ətirli dünyanı
    Qan arzulu iblislərdən
    Qoruyaq, sonra gec olar.

    12.08.1973

    DUYAN OLSA

    Misra-misra ürək sancar sinəmdə,
    Elə sanma ağrısından üzülləm.
    Ömrun-günün səhərində şeh kimi,
    Çiçəklərin yanağına düzülləm.

    Dağ çayından ahəng alıb bu nəbzim,
    Tufan olsa dalğasıyam dənizin.
    Qayaların sərtliyindən, əzizim,
    Göz yaşıtək damcı-damcı süzülləm.

    Bir vüsalın güneyində gözüm var,
    Hələ onun zirvəsində gözüm var,
    Bu dünyada mənim bircə üzüm var,
    Duyan olsa bir baxışdan sezilləm.

    Arzularım, duyğularım təzə-tər.
    Qara bulud görən kimi tez ötər.
    Hədəfindən yayınsa da nə qədər,
    Dəyər bir gün hədəfinə söz gülləm.

    Daha məni xəyalına gətirmə,
    Yollarında, izlərində bitirmə,
    Demədimmi, gülüm, məni itirmə,
    Tapammazsan axtarsan da yüz ilnən.

    1980

    DÜNYADAN – 20.01.1999

    Vətəni min yerə böldü nadanlar,
    Çətin vətənsizlər bu dərdi anlar.
    Hər dərdin əlacı olan loğmanlar,
    Getdi özləri də naçar dünyadan.

    Eşit canım, gözüm, bu həyat ki var.
    Kimiyə qapazdır, kimyə tumar.
    Nəfəsi tox, bir ürək məhəbbət umar
    Nəfsə qul, var-dövlət qucar dünyadan.

    İsgəndər qılıncı olmasa ağlın,
    Kəsilməz heç zaman düyünün, bağlın.
    Cini şüşəsindən çıxan nağılın
    Gəzmə kilidinə açar dünyadan.

    Bu qədər zülm olmaz, bu qədər əzab,
    Filəm ki, bu dərdə gətirmişəm tap.
    Fələyin özüylə çəksəm haqq-hesab
    Başını götürüb qaçar dünyadan.

    Yaşama möhnətin əli əlində
    Sevincin bəmində, qəmin zilində.
    Sibirel, bir ömrün dar mənzilində
    Heyfini almağı bacar dünyadan.

  • Təranə TURAN RƏHİMLİ.”Nəvai Mətin portreti”

    teranexanim

    Filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, dosent
    Prezident təqaüdçüsü

    Mən onu ilk növbədə sədaqətli dost kimi tanıdım. Daha sonra Azərbaycan mədəniyyətində özünəməxsus xidmətləri olan rəssam, yüksək ədəbi zövqü ilə seçilən, sözə dəyər verməyi bacaran sənətkar-ziyalı, Uluslarası Aktivist Sənətçilər Birliyinin Azərbaycan təmsilçisi və rəsm komitəsinin başqanı olaraq misilsiz təşkilatçı kimi məharətlərini gördüm.
    2013-cü ildə sosial şəbəkə yayımlarında Akif Səmədə həsr olunmuş şeir müsabiqəsi keçirildiyini oxuyanda şairin köhnə dostlarından biri kimi buna çox sevindim. Akif Səmədə ithaf etdiyim şeiri müsabiqəyə göndərdim və beləcə həmin müsabiqənin təşkilatçısı, çox istedadlı rəssam, millətpərvər insan, qədirşünas ziyalı Nəvai Metin bəylə tanışlığın, ülvi dostluq ünsiyyətinin təməli qoyuldu. Görkəmli şair-publisist Akif Səməd bədii irsinin təbliği yönündə gördüyü işlər – Rəşid Behbudov adına Mahnı Teatrında şairin 55 illik möhtəşəm yubiley tədbirinin keçirilməsi, onun yaradıcılığına dair məqalələrin yazılıb nəşr edilməsi, Uluslarası Aktivist Sənətçilər Birliyinin Beynəlxalq Akif Səməd Ödülünün təsis olunması, UASB-nin”Akif Səməd” adlı xüsusi buraxılışının nəşri, bütün bunlar bilavasitə Nəvai Metinin yorulmaz xidmətləri, ən başlıcası isə, dostluğa sədaqəti, ədəbiyyatımıza, mədəniyyətimizə təəssübkeş münasibəti sayəsində ərsəyə gəlib. Akif Səməddən söz düşəndə ona olan böyük dost sevgisini ifadə etməyə söz tapa bilmir. Rəssamın yaradıcılığını ilk dəfə mətbuata təqdim edən şair dostunun Nəvai Metin qəlbindəki, xatirələrindəki yeri bir başqadır. Rəssam Akif Səmədlə dostluğun yeni pöhrələr atdığını, şairin sayəsində dostların daha da çoxaldığını söyləyir: “Bir də görürdün yanında bir adam gətirib, deyirdi ki, siz tanış olsanız yaxşıdı, indiki dostların bir çoxu ilə belə tanış olmuşam, Akif Aşırlı da belə dostlardandı”.
    Onunla hər ünsiyyətimdə xarakter cizgilərinə əlavə olunan yeni çalarlar Nəvai Metinin təsəvvürümdəki bitkin obrazını yaradıb: mənəvi keyfiyyətlərə yüksək dəyər verən, haqq-ədalət prinsipini hər şeydən uca tutan, milli-vətənpərvər duyğulara, insanpərvərliyə həmişə sadiq qalan bir əqidə, məslək adamı – RƏSSAM obrazı. Nəvai Metin incəsənətin ən qədim tarixə malik bu növünə, rəssamlıq sənətinə təkcə seçdiyi sənət, ixtisas kimi dəyər vermir, onu həm də həyatının ümdə amalı, arzularının təntənəsi, insan qəlbinin imkanlarının tərənnümçüsü kimi görüb-qiymətləndirir. O, mürəkkəb və şərəfli bir sənətin yaradıcısıdır və bu ecazkar aləmə gələnədək, rəssamlıq sənətinə yiyələnənə qədər keçilməz dağlar aşıb, qarşısındakı hər maneəni dəf edə bilib.
    Nəvai Metin 1965-ci ildə Azərbaycanın şeir, sənət ocaqlarından biri Qazaxda dünyaya göz açıb. Sevimli nənəsi Səadət xanımın himayəsində böyüyüb. Daha dəqiq desək, Səadət xanım nəvəsinin “nazı ilə oynayıb”, onu hər qayğıdan, qəmdən-kədərdən uzaq böyüdüb, əsil insani dəyərləri mənimsəməsində nəvəsinə örnək olub. Uşaqlıq illərini keçirdiyi Zəlimxan kəndində ilk dəfə rənglər dünyasına vurulub və onun uşaq yaddaşında həkk olunan bu vurğunluq bir ömür boyu hafizəsinə, qəlbinə hakim kəsilib. Hələ birinci sinfə gedəndə onu balaca rəssam kimi tanıyırdılar. Atası rəssam olmağına razı deyildi, oğlunu dəqiq elmlərlə bağlı ixtisaslara yönləndirmək istəyirdi, onunsa gələcəklə bağlı öz planları vardı. Səkkizinci sinifdən sonra sənədlərini götürüb Əzim Əzimzadə adına rəssamlıq məktəbinə vermək, rəngkarlığın sirlərinə daha yaxından bələd olmaq, səriştəli rəssam kimi yetişmək arzusuyla yaşayırdı.
    Rəssam olmaq yolunda ilk addımlarını atdığı o uzaq illəri belə xatırlayır: “Səkkizinci sinfə qədər əlaçı olmuşam. Həmişə fikirləşmişəm ki, rəssam çox savadlı olmalıdır. Amma rəssamlıq məktəbinə getməyim deyə qəsdən sənədlərimi yubatdılar. Sənəd verməyə gecikdim və and içdim ki, daha dərs oxumaq bitdi. Bilirdim ki, evdəkilərin məqsədi məni AZİ-yə gətirməkdi (indiki
    Neft Akademiyasına), çünki ağsaqqalımız – dayım orada çalışırdı. Buna görə bizim qohumlar hamısı AZİ-ni bitirib, dayım onlar üçün bir mayak olub. Nə isə, yaxşı oxumadım ki, məni də ora aparmasınlar”.
    Beləcə, orta məktəbi bitirən kimi sənədlərini götürüb valideynlərindən xəbərsiz, bir rəssam yanında şəyird olmaq məqsədilə Bakıya gələn gənc buradakı tanışlardan birinin məsləhətiylə sənədlərini Razindəki (indiki Bakıxanov qəsəbəsi) rəssamlıq üzrə peşə məktəbinə verməyi düşünür. Çünki onuncu sinfi bitirənin sənədlərini Ə.Əzimzadə adına Rəssamlıq məktəbinə götürmürdülər. Lakin sonra qərara alır ki, ilk olaraq APİ-nin (indiki ADPU-nun) Bədii Qrafika fakültəsinə sənəd versin, əgər imtahandan kəsilərsə, peşə məktəbinə getsin. Əlbəttə, onun bu qərarı ailədə narazılıqla qarşılanır. Çünki nənəsi oğluna, onun dayısına ünvanladığı məktubda yazmışdı ki: “Nəvai instituta qəbul olunmasa, birinizin ayağı kəndə dəyməsin!” Buna görə də anasını narazı salmaq istəməyən dayı ərköyün bacıoğlunu dilə tutur ki, AZİ-yə sənəd versin. Qətiyyətli gəncin “yox” cavabından sonra dayısı hirslənib ona görə təxirə saldığı elmi ezamiyyətinə – Kiyevə gedir. İlk sınaqda bəxti gətirən gənc Nəvai instituta qəbul edilir və artıq ixtisas istiqaməti bəlli olur.
    Ali təhsilini uğurla başa vurandan sonra sərbəst təyinat alır, İcra Hakimiyyətində, Müdafiə Nazirliyində bir sıra vəzifələrdə çalışır. Nəvai Metin keçdiyi fəaliyyət yoluna nəzər salanda: “Yolum hamar olmadı, endim, qalxdım, amma əsasən yuxarıdaydım. İşimi qurdum, şirkətimi yaratdım. Ömrümdən ötən əlli ildə yaxşı pullar qazandım, irili-xırdalı dostlar qazandım, amma qazandığım pulları və xırda dostları xərclədim getdi, iri dostlara dəymədim, qorudum, xəsislik elədim” deyir. Sənətkarların maddi sıxıntısına da onun özünəməxsus baxışı var. Müsahibələrindən birində oxuyuruq: “Mən rəsm çəkirəm, başqa yerdə işləyə bilmərəm” fikriylə yaşayan rəssamlar mütləq çətinliyə düşməlidir. Rəsm çəkmək könül işidir, amma könül işiylə qarın doymaz. Bununla yalnız könlünü şad edə bilərsən. Amma boya almaq üçün pul lazımdı, pul qazanmaq üçünsə işləmək”.
    Azərbaycan mədəni ictimaiyyəti rəssamın uğurlarını 90-cı illər mətbuatından – ilk olaraq “Mərhəmət” jurnalının səhifələrindən tanıyır. Akif Səməd jurnalın oxunaqlı saylarından birində çox sadə, lakin maraqlı və orijinal bir təqdim sözüylə Nəvai Metin yaradıcılığını tanımağa dəvət edirdi: “Rəssam var ki, adam, at, it şəkli çəkə bilmir, nəsə çəkir və adını da nəsə “izm” qoyur, amma Nəvai adam, at, it şəkli çəkə bilir…” Bu həm də Nəvai Metinin sənətkar üslubu ilə ilkin tanışlıq yaradan bir qənaət idi. Həqiqətən də Nəvai Metin mücərrədçi deyil, o, rəssamlığı reallıq prizmasından dəyərləndirir.
    Sonralar rəssamın sənət nailiyyətləri bir-birini əvəz etdi, əsərləri müntəzəm olaraq televiziya verilişlərini və mətbuat səhifələrini süslədi. 2005-ci ildən Rəssamlar İttifaqının üzvü seçildi. 2012-ci ildən Türkiyədə Uluslararası Aktivist Sənətçilər Birliyində fəaliyyətə başladı, birliyin həm üzvü, həm də Azərbaycan təmsilçisi və rəsm komitəsi başqanı kimi çoxsaylı uğurlara imza atdı. UASB GALERY-nin yaradılması, burada ən gənc nəsil də daxil olmaqla Azərbaycan rəssamlarının sərgilərinin təşkil edilməsi, eləcə də azərbaycanlı rəssamların Türkiyədə sərgilərinin təşkili, onların Beynəlxalq İncəsənət Festivallarında iştirakı belə uğurlar sırasına daxildir. Tanınmış cavan rəssam Naqiyə Rzayevanın, gənc rəssam Afaq Həbibinin rəsm sərgiləri bu qəbildəndi. Hazırda Nəvai Metinin əsərləri Amerika, Polşa, İsveçrə, Türkiyə, Rumıniya, Qazaxıstan incəsənət həvəskarlarının kolleksiyalarını bəzəyir.
    O, həmişə milli-tarixi varlığımızla bağlı məsələlərə vətəndaş-sənətkar həssaslığı ilə yanaşıb, əsərlərində bunu dönə-dönə müşahidə etmək olur. 80-ci illərin sonlarından Azərbaycanda başlanan Azadlıq Hərəkatı zamanı o hələ tələbə idi. Həmin vaxt milli kimliyimizlə bağlı mövzular ədəbiyyatın və incəsənətin mərkəzi mövzuları sırasında yer alırdı. Nəvai Metin bu illərdə özünün sonralar məşhurlaşan “Şəhriyar” potretini çəkir. Bu portret rəssamın ölkəmizdəki məşhirluğunu təmin edən əsərlərdən biri kimi yadda qalır.
    Nəvai Metin günümüzün reallıqlarına biganə qalmayan, onlara dərhal reaksiya verən sənətkarlardandır. Türkiyədə Soma mədən faciəsinə, Bakıda 19 may yanğın hadisəsinə həsr etdiyi əsərləri rəssamın millət dərdinə dərin kədərini əks etdirməklə yanaşı, ümumxalq hüznünün rənglərlə dolğun ifadəsi, faciə qurbanlarına sənətkar ağısıdır. Qeyd etmək lazımdır ki, rəssamın yanğın hadisəsinə həsr etdiyi əsər Azərbaycan rəngkarlıq sənətində yeni üslub tərzi ilə seçilir. Həmin əsər 3D formatlı rəsmin Azərbaycan rəssamlığında ilk iki nümunəsindən biri kimi, vitraj və peyzaj yaradıcılığının vəhdətindən ibarət ecazkar sənət örnəyi olaraq diqqəti cəlb edir. Nəvai Metin sənətdə bir çox uğurlara “ilk” sözünü əlavə edən, ilk imza atan sənətkarlarımızdandır. Yaxın vaxtlarda UASB ART Gallery-də rassamın fərdi sərgisində sərgilənən əsərlərlə, onların üslub yeniliyi ilə yanaşı, seyrçiləri heyrətləndirən bir məqamı xüsusi vurğulamaq istəyirəm. Nəvai Metin sərginin açılışında seyrçilər qarşısında canlı olaraq portret çəkməyi reallaşdırmaqla Azərbaycanda bu istiqamətdə ilk addımı atdı. Ölkəmizdə seyrçinin gözü önündə çəkilən bu ilk portret cəmi 45 dəqiqəyə ərsəyə gəldi və yaradılan obrazın düşündürücülüyü hər kəsi valeh etdi.
    Nəvai Metin klassiklərin, xüsusilə intibah rəssamlarının – Da Vinçi, Van Qoq, Titsian, Rembrant və başqalarının əsərlərini hər bir rəssam üçün doyulmaz mütaliə hesab edir. Nəvai Metin bu böyük rəssamları mənəvi ustadları kimi görürsə, təhsil illərində sənətin ilk sirlərini öyrəndiyi aristokrat təbiətli, yüksək ziyalı etikasına malik, Məhəmməd Əmin Rəsulzadə nəslinin layiqli davamçısı rəssam Rəis Rəsulzadəni isə bu gün də həqiqi ustadı və müəllimi kimi yüksək dəyərləndirir.
    Dahi Lev Tolstoy yazırdı ki, “gözəllik və xeyirxahlıq eyni şeydir.” Və bu gözəllik həyatı ifadə edirsə, onun əsrarəngizliyini duymağa səsləyirsə, uzun-uzadı düşündürürsə, deməli həqiqətən bizə yaşadığımızı xatırladır. İnsana yaşadığını xatırlatmaqdan böyük xeyirxahlıq isə yoxdur. Rəssamlıq, rəsm əsəri məhz belə bir gözəllikdir – heyrətamiz, sükuta dalmış kimi görünən, əslində isə hərəkətli, çılğın bir gözəllik. Nəvai Metin belə bir gözəlliyin yaradıcısıdır. Onun “Göyəzən” peyzajına baxıram. Seyr etdiyim ecazkar mənzərə, Emil Zolyanın təbirincə desək, “insan duyğusunun süzgəcindən keçmiş təbiət” məni özümdən alıb uzaqlara aparır. Qeyri-ixtiyari Səməd Vurğunun “Göylərə baş çəkir Göyəzən dağı” misrasına işarə ilə şairə verilən sualı və böyük şairin cavabını xatırlayıram. Göyəzənin təpə olduğunu bilə-bilə niyə dağ kimi təsvir etdiyini soruşan şəxsə Səməd Vurğun “hünər odur təpəni dağ kimi təsvir edəsən, dağı təpə kimi yox” cavabını verir. Nəvai Metinin “Göyəzən”i də Səməd Vurğun şeirində olduğu kimi əzəmətlidir, vüqarlıdır, həmin məğrurluğu, mətinliyi ilə dayanıb. Rəssamın bu peyzajı ilə bağlı ondan soruşurlar: “Göyəzən hardan baxanda belə görünür?” O, təmkinlə cavab verir: “Bakıdan”.
    Nəvai Metin sənəti Azərbaycanın hüdudlarından kənarda da düşündürə, həyəcanlandıra bilir. Onun dəfələrlə Ankarada, Marmarisdə, İzmirdə, Kuşadasında, Elazığda keçirilən rəsm sərgiləri, həmin sərgilərdə nümayiş olunan əsərlərin yaratdığı unudulmaz təəssürat, həmçinin Türkiyənin TRT, Ege TV televiziya kanallarınının qonağı kimi çıxışlarının maraqla qarşılanması bunu bir daha təsdiqləyir. O, türkiyəli rəssamlar – Cüma Ocaklı, Süleyman Şahin, Hülya Sezgin, Savaş Simitli, Handan Kayakökü, Memik Kibarkaya kimi məşhur sənətkarlarla sıx yaradıcılıq əlaqələri saxlayır. Azərbaycan rəssamlıq sənətini Türkiyədə layiqincə təmsil edən Nəvai Metin milli incəsənətimizin bu mühüm istiqamətini lazımi səviyyədə təbliğ edir. Azərbaycanlı rəssamın Türkiyə mədəni mühitində kifayət qədər tanınması, görkəmli incəsənət xadimlərinin onun sənət uğurları haqqında yüksək qənaəti Nəvai Metinin hər iki ölkənin rəssamı kimi nüfuz qazandığının göstəricisidir. Təsadüfi deyil ki, kopenhagenli jurnalist-yazar Zeynel Kozanoğlu onun “yer üzünün geniş sənət çevrələrində Türk dünyasının bir sənətçisi olaraq ” tanındığını qeyd edir. UASB başqanı Ümit Yaşar Işıkhan yazır: “Rənglərin də dili vardır… hər tabloda anladılmak istəyən, əslində çağımızın insanının içində gizlədiyi gözləntilər vardır. Nəvai qardaşım nə xoşbəxtdir ki, bəşəriliyi aşmış evrensel bir duyarılıqla sevgi mesajını həyatla, insanla paylaşmaqdadır”.
    Memik Kibarkaya “ruhuyla rəsm çəkən adam, ünü Türkiyə Cümhuriyyətinə yayılmış Nəvai Metin” yaradıcılığını yüksək dəyərləndirir. Görkəmli rəssam Cüma Ocaklı onun palitra rəssamı, rənglərlə düzgün işləyə bilən bilən sənətkar”, istanbullu sənətşünas alim, Yedi Tepe Universitetinin professoru Kaya Özsezgin “portret janrında çəkə bilmək texnologiyasını mükəmməl bilən peşəkar rəssam”, UASB qurucu üzvü İskan Kazak “Azərbaycan və Türkiyə arasında çox önəmli sərgilərə və sənət layihələrinə imza atan” incəsənət xadimi olduğunu vurğulayırlar. Ankaralı sənətkar Çoban Rəssama görə Nəvai Metin bütün Türkiyənin tanıdığı, iki ölkə arasındakı “mədəni əlaqələrin ən böyük elçisi, gözəl bir empressionist, gözəl bir rəssam”dır.
    Nəvai Metin haqqında təkcə rəssamlar mühiti deyil, bütövlükdə milli-mədəni mühit yüksək fikirdədir. Bunu rəssamın yaradıcılığı, şəxsiyyəti barədə sevimli aktyorlarımız, Xalq artistləri Arif Quliyev, Ramiz Məmmədov, İlham Namiq Kamal, tanınmış şairlər İbrahim İlyaslı, Nazilə Gültac, Cığatel və başqalarının fikir və rəyləri bir daha təsdiqləyir.
    Onun haqqında oxuduğum fikirlər, mötəbər sənət adamlarının qənaətləri hər iki ölkənin mədəni mühitində, Azərbaycan və Türkiyənin sənət dünyasında Nəvai Metinin mükəmməl portreti olduğu qənaətini yaradır. Bu portret yazıçı Aslan Quliyevin dediyi kimi, “rənglər və işıq dünyasının adamı”, qəlbinin işığını, dünyamızın işığını, günəşin işığını, kədərin və sevincin işığını” əsərlərinə hopduran bi rəssamın gözlərdə və könüllərdəki cizgilərinin məcmusudur.
    Həyatla, insanlarla rənglərin diliylə danışan, saatlarla rəsmlərlə söhbət edən, ağ kətan üzərindəki hər yeni əsəri təzə bir ömür kimi görüb mənalandıran Nəvai Metin portretidir.

  • Abdulla MƏMMƏD.Şeirlər

    12647929_456084107917624_702711598_n

    GEDƏSİYƏM SÖZ ÇİYNİNDƏ

    Bir gözümdə dəli sevdam,
    Bir gözümdə bəyaz günah.
    Sağ ovcumda ürəyimdir,
    Sol ovcumda güman,Allah!

    Üzümə gülən qədərim
    Sevindirir doğmaları.
    Sözümə qibtə edənə
    Nuş olmur söz loxmalarım.

    Eşqlə yandım diri-diri,
    Hər günümü üzdü gülüm.
    Kül altında közüm diri,
    Gələn günə közdü külüm.

    Yarı bəndə,yarı mələk,
    Yarı sevinc,yarı dərdəm.
    Yarı röya,yarı gerçək,
    Qədərimin yarı dərdəm.

    Yarı quldur,yarı cənab,
    Yarı yolun yarı canım.
    Sevincimə yarımadın,
    Barı dərdə yarı canım.

    Söz altında yoxdur yerim,
    Yol gedirəm,haqq əynimdə.
    “Ol” sözündən yaranmışam,
    Gedəsiyəm söz çiynində.

    GƏRƏK ÇIXMAYAYDIN YOLUMA BİR DƏ

    Gərək çıxmayaydın önümə bir də,
    Kaş elə qalaydın dünənimdə sən.
    De,niyə dönmüsən günümə bir də?
    Sən ki sənə bağlı dünənimdəsən.

    Yadıma düşdükcə sənli o çağım,
    Yenə də ürəyim yerindən çıxır.
    Külü də sovrulub sənli ocağın,
    Başımın üstündə şimşəyi çaxır.

    Yeriyir üstümə dərd dönə-dönə,
    Yeyir ürəyimi sənli fikirlər.
    Sən özün-özünü saldın düyünə,
    Dumanlı,çisənli,çənli fikirlə.

    Düşüb şübhələrin bəd qəlibinə,
    Dedin:”Yanılmışam sevən anımdan.”
    Köçürə bilmədin məni qəlbinə,
    Kəsildin məhəbbət imtahanından.

    Getdin,qədərimə yar oldu dünyan,
    Əsdi qara yellər yollarım üstə.
    Payız yarpağı tək saraldı sevdam,
    Eşqin gül tək soldu qollarım üstə.

    Geyib dərd donunu kəsilir qənim,
    Sevdalı dünənim,yaslı bu günüm.
    Məni də salmısan gözümdən-məni,
    Gözümdən düşənlə necə öyünüm?!

    Dəlir ürəyimi məsum görkəmin,
    Gözümə dağ çəkir baxışların da.
    Mənə bəxş etdiyin ayrılıq qəmi
    Sızlayır alnımın qırışlarında.

    Gərək çıxmayaydın yoluma bir də,
    Kaş elə qalaydın dünənimdə sən.
    Söylə necə dözüm sən boyda dərdə,
    Necə zənn eləyim dünənimdəsən?!

    Azərbaycan.Quba.
    09.07.2000.

  • Müzəffər MƏZAHİM.Yeni şeirlər

    mm

    HƏLƏ

    Mən öz məsləkimin, öz amalımın,
    Bir arzu qanadlı quşuyam hələ.
    Gərək sədlər aşan xoş xəyalımın,
    Şirin dünyasında yaşayam hələ.

    Kürə pıçıldayır dərdini Araz,
    Həsrət payımıza çox düşüb”bir az”,
    Qəlbimi didsə də yetişmiş muraz,
    Gərək ürəyimdə daşıyam hələ.

    Fikir üyüdürəm, söz ələyirəm,
    Sönmüş ocaqları çözələyirəm,
    Vətənin dərdini təzələyirəm.
    Yara bağlamaqda naşıyam hələ.

    Yolum hamar oldu yamana kimi,
    Haqqım büdrəmədi yalana kimi,
    Buludlar qaralar dolana kimi,
    Mən ömrün bəmbəyaz qışıyam hələ.

    Dünya başdan-başa müəmma, təzad,
    Fikirlər dolaşıq, xəyallar azad,
    Məslək yollarında bələdçim həyat,
    Bu yolda bir ümid daşıyam hələ.

    BİR GÜN

    Bir gün Babək inamından doğulub,
    Bu dünyaya gələsiyəm, gələsi.
    Xəyanətin yarasından sağalıb,
    Ömrüm boyu güləsiyəm, güləsi.

    Sinəmdədir ağrıları hər dağın,
    Daha yada fürsət verməz korluğum,
    Vətən adlı bu müqəddəs varlığın,
    Gözlərinin giləsiyəm, giləsi.

    Şöhrətimi yadellilər çox danıb,
    Arzularım tonqal-tonqal qalanıb,
    Dustaq olub ulu dilim, talanıb,
    Hələ yadlar köləsiyəm, köləsi.

    Bu torpağa bəd fikirlə gələnin,
    Millətimə tənə edib gülənin,
    Vətənimi parçalayıb bölənin,
    Ürəyini böləsiyəm, böləsi.

    Coşqun-coşqun dalğalardan keçərəm,
    Araz-Araz sularından içərəm,
    Sərhədləri doğrayaram, biçərəm,
    Koroğlunun dəlisiyəm, dəlisi.

    Misri qılınc, – misri qəzəb əlimdə,
    Oğuzların cəng havası dilimdə,
    Geci-tezi bu böhtanlar selində,
    Varlığımı biləsiyəm, biləsi.

    Qalx a Dədə, al Qopuzu, çal görək,
    Bəlkə onda cana gələk, kükrəyək,
    Bu min ilin yuxusunu ləkətək,
    Tariximdən siləsiyəm, siləsi.

    Bağışlama günahımı, amandır,
    Yollarımız hələ çəndir, dumandır,
    Belə gündə bağışlanmaq yamandır,
    Bir də yatsam öləsiyəm, öləsi.

  • Qalib ŞAMXALOĞLU.Şeilər

    qsm

    * * *

    Bilmədik ki , kimdən talanıb gedən
    Milyonun , milyardın hayı çıxıbdı!
    Başda oturanın , gör , neçəsinə
    Aşotla Avanes dayı çıxıbdı

    Bu məzlum milləti sarıb ətalət,
    Yayılır bir ucdan aclıq , səfalət!
    Qeyb olub bu yurdda haqqla ədalət
    Bar verən ağaca ayı çıxıbdı!

    Gücü çatmır tuta bu sarayları,
    Bu bərkgedənləri , bu daydayları,
    Sürüşür Bakının torpaq layları,
    Üstünə altdakı layı çıxıbdı!

    Görəndə deyirsən sərgidi dünya,
    Qalib , fırıldaqdı bu gidi dünya!
    Bir vaxtlar lap təzə tər idi dünya,
    Köhnəlib , onun da zayı çıxıbdı!

    15 yanvar 2005

    ANA VӘTӘN HAQQINDA

    Biz Cavanşir , Babək nəsli , Koroğlu xələfiyik
    Haqsızlığa qarşı çıxan ədalət tərəfiyik ,
    Oğuz boyu Türk oğlu Türk , qızılbaş səfəviyik ,
    Şücaətlə coşar , çağlar qaynardı türk qanımız ,
    Dastan olub tarix boyu şöhrətimiz, şanımız!

    Həm Zəngəzur , həm Göyçəli, həm də Qarabağlıyıq ,
    Aranında aranlıyıq , dağlarında dağlıyıq
    Hər birimiz bir qəhrəman Azərbaycan oğluyuq ,
    Ana yurda bağlanıbdı ruhumuzla canımız ,
    Dastan olub tarix boyu şöhrətimiz, şanımız!

    Mənfur yağı pusqudadır hər an izləyir bizi ,
    Qalib deyir , əsir yurdlar müdam səsləyir bizi ,
    Hələ döyüş qarşıdadır zəfər gözləyir bizi ,
    Doğulacaq Mübariztək neçə qəhrəmanımız
    Dastan olub tarix boyu şöhrətimiz, şanımız!

  • Rəhim MEHNƏT.Yeni şeirlər

    12584137_533420616825212_752487860_n

    DƏYMƏSİN

    Çöldə yaman soyuqdu,
    Geyin xəyallarımı.
    Əynini qalın elə,
    Soyuq belə dəyməsin.

    Telinə yağan yağış,
    Ürəyimi isladır.
    Xəyaldan çətir düzəlt,
    Yağış telə dəyməsin.

    Qoxunu duymaq üçün,
    Çıxmışam sizin yola.
    Adını təkrar edim,
    Dodaq dilə dəyməsin.

    Bayırda əsən külək,
    Qanını qaraltmasın.
    Sarım dörd bir yanını,
    Telin yelə dəyməsin.

    11.02.2016

    ƏTİR QOXUNU

    Gəl qısıl qoynuma, ay canım-gözüm,
    Öpüm tellərindən çəkim qoxunu.
    Sarılıb boynuna, söhbətim-sözüm,
    Tənha gecələrdə qatım yuxumu.

    Saxla əllərini əlimin üstə,
    Adın qabar qoyub dilimin üstə.
    İstə qumral gözlüm, canımı istə,
    Sənə peşkəş edim azı, çoxumu.

    Diqqətlə qulaq as mənim sözümə,
    Danışma, gözünü zillə gözümə,
    Söykə yanağını, söykə üzümə,
    Sapla ürəyimə müjgan oxunu.

    Sənə yazdığımı ürəkdən dedim,
    Ölüncə yanında mən gəlim-gedim.
    Əynimə geyəndə hər gün hiss edim,
    Bütün paltarımda ətir qoxunu.

    12.02.2016

  • Pula çevrilmiş insanlar… (satirik, tənqidi yazı)

    ge

    İnsanlar da pul kimidir… Funksiyaları var… Pula çevrilib bəzi insanlar… Pul əlində çox olduqca, pul funksiyalarını daşıyır onlar…

    Pulla bu həyatda az qala hər şeyi almaq olar… Pula satılır… Bəzi insanlar belə pula satılır…

    Xoşbəxtliyini də pulla ala bilərsən… Sağlamlığını da…

    Pulun olmayanda xoşbəxt ola bilmirsən, pulla satılanları ala bilmirsən deyə… Ac qarnına xoşbəxtlik olacaq qida?Əsla!

    Pulsuz olsan, sağlamlığın da, gedər əlindən… Pulsuz səni nə müayinə edərlər, nə müalicə, nə də cərrahiyyə əməliyyatına salıb, qurtararlar həyatını, pulsuz ölümə məhkumsan, xəstəsənsə…

    Pulla sevgini də almaq olur… Az olub məgər pula görə sevənlər, ailə quranlar, pula görə boşanan, ailəsini atanlar? Hətta balaca uşaqlarını da pulla ala bilərsən… Onlar belə əlinə baxırlar ki, nə almısan?

    Pulun başqa forması rüşvət, hörmətdir, bir də ki, can rahatlığıdır…

    Nə qədər çox olarsa, o qədər sənə də tələb çoxalacaq…

    Pulun olduqca, ağlını gərək itirməyəsən… Gözə də gəlməyəsən… Gözə gəldinsə, paxılların, tozsoran tozu soyuran kimi səni soyuracaq, aldadıb, pulunu əlindən alıb, havaya sovuracaq insanların, qeybətini edənlərin, şər-böhtanların, söz-söhbətlərin qurbanına çevrilmək üçün pulunu, özünü gözə soxmayasan gərək…

    Susmağı öyrən… İşin, maaşın, digər qanuni gəlir mənbələrin haqqında danışma… Əsl insan kimi bu həyatı yaşamağı öyrən…

    Pul sənə hörmət, şöhrət, uğur, sevgi və daha çox pul gətirər…

    Pul sənə bilik və təcrübə də verər…

    Pulla alarsan təhsilini, pulla düzələrsən işə…

    İşlədikcə, pulunu çıxartmağa çalışarsan… Çox pul qazandıqca, daha çox pul qazanmaq istəyərsən…

    Pulla növbəti işə düzələrsən…

    Çox pulun olduqca, itirərsən bank hesabındakı məbləğini, depozit seyflərindəki dəyərliləri, ev, mülklərinin sayını…

    Pulun çox olduqca, özünü də itirə bilərsən zamanla…

    Pul kimi cansız olarsan zamanla…

    Pul kimi sənin də funksiyan olar…

    Səni də puluna görə dəyərə mindirirlər, dəyəri ölçürsən, dəyəri ölçmək üçün bir vasitəyə çevrilirsən… Dəyərin olduqca, dəyərsizləşirsən… Yeni dəyər meyarı çıxana qədər…

    Pul kimi sən də ödəniş vasitəsisən… Kiminsə yerinə borc, kredit ödəmək, kiminsə üçün nəsə aldıqda, ödəniş etmək, kiminsə xərclərini qarşılamaq, adından istifadə edilmək kimi hallarla rastlaşarsan…

    Kimsə adından istifadə edər, adın vizit kartına çevrilər sanki…

    Qazandığın pulun bir zaman əvəzini ödəyəcəksən, baha başa gələcək bu ödəniş sənə…Altından çıxa bilməzsən bəzən…

    Pul kimi səni də dövriyyəyə buraxarlar, yarınmalı olacaqsan, yarınmadığın adam qalmayacaq, dövriyyədə olduqca, yorulursan, gündəmdə olan pul kimi yüz əl, sima görürsən, məkan və zamanlar dəyişir, dövriyyədə çox olduqca, yararsız hala düşürsən, dəyərdən düşürsən, ya dövriyyədən çıxarılırsan, ya da yeni pul ilə əvəz edirlər səni… Ya da özün yeni pula çevrilirsən, dəyişilirsən…

    Pul kimi yığım vasitəsisən… Sənin ətrafına yığılırlar, ya sən yığırsan ətrafına, ya sən kiminsə ətrafına yığılırsan… Kimin üçün sən əmanət olursan, kimin üçün borc, kimin üçün aktiv, kimin üçün passiv-öhdəlik…

    O qədər yığırlar ki, sən boğulursan çoxluqdan, daralır yerin, yığılırsan boğaza…

    Pul kimi sən də dünyaviləşirsən, sosiallaşırsan, məşhurlaşırsan, bazarda tələb və təklifi formalaşdırırsan… Tələb artdıqca sənə, olursan gündəmdə, qaldırırsan qiymətini… Tələb azaldıqca, gündəmdən düşürsən, dəyər-dəyməzinə satırsan özünü… Ya da üzürsən… Üzdükcə, üzülürsən… Üzməyi bacarmadığın halda, boğulub ölürsən…

    Pul kimi sən də təminat qismində çıxış edirsən… Kiməsə zamin olursan, kiminsə arxasında durursan, kiməsə dayaqsan… Kimsə təminat kimi dayanır arxanda…

    Pul kimi xəzinəni xatırladırsan, öz xəzinən var, qorunduğun yer, ehtiyata çevrilirsən… Pulun çox olduqca, büdcəyə, xəzinəyə gah yaxın olursan, gah da ki, uzaq…

    Pul kimi mübadilə vasitəsisən… Mübadilə edilirsən, mübadilə edirsən… Mübadilə zamanı formalaşır dəyərin, sənə olan tələb və təklif…

    Hər kəsin pulla ifadə olunacaq bir dəyəri, qiyməti var…

    Bəs sənin pulla ifadə olunan dəyərin, qiymətin hansı məbləğ arasındadır?

  • Rahilə Dövranı doğum günü münasibətilə təbrik edirik!

    rd

    Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyi Sizi, Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsini, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvünü, “Qızıl qələm” media mükafatı laureatını, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Naxçıvan Muxtar Respublikasındakı xüsusi müxbirini və əmədaşını doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, ailə səadəti, ədəbi-bədii yaradıcılığında bol-bol uğurlar diləyir! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!

    Mətbuat xidməti

    HƏLƏ VAXT VAR DEYƏN KƏSİN

    Hələ vaxt var deyən kəsin,
    Dünya çox çəkdi nazını.
    Fələk qəfil kəsdi səsin,
    Dünən qıldıq namazını.

    Inanmırdı Haqq yazana,
    Rişxənd edərdi azana.
    Çırpınırdı çox qazana,
    Itirdi çoxdan azını.

    Tamah hissi alovlandı,
    Gah itirdi, gah qazandı.
    Imanını, dini dandı,
    Kəsdi nəzir, niyazını.

    Qafil idi, yazıq nadan,
    Enməzdi göydən, fəzadan.
    Qorxmazdı qədər, qəzadan,
    Əcəl sıxdı boğazını.

    Nə görmüşdü pulda, varda?
    Qazandığı qaldı burda.
    Görən necə yatır gorda?
    Yazan yazdı son yazını.

    09.02.2016.

    GÖNDƏRƏSƏN

    Camalını görcək, aşiq olmuşam,
    Ağlar bulud kimi, yaman dolmuşam.
    Payız yarpağıtək, inan solmuşam,
    Könül isitməyə, yay göndərəsən.

    Gələsən ömrümə bahar,yaz kimi,
    Qonasan sinəmə telli saz kimi.
    Çəkəsən cəfamı sərvi-naz kimi,
    Bu aşiq qəlbimə pay göndərəsən.

    Ağ atlı igidsən, kəhər belində,
    Səmum küləkləri, tumar telində.
    Sənə vurulmamaq, deyil əlimdə,
    Sevda harayıma, hay göndərəsən.

    Vəsfi- tərifin çox, olub yanımda,
    Mehri- məhəbbətin, coşub qanımda.
    Eşqin məskən salıb qəlbdə, canımda,
    Sevgimə- sevgini, tay göndərəsən.

    Dəyərin dərk edək zamanın, anın,
    Gəl tutaq nəbzini fani dünyanın.
    Sənsiz yaman olar, ömrü Dövranın,
    Zülmət gecəsinə, ay göndərəsən.

    10.02.2016.

  • Yalçın YÜCEL.”Anlatmak İstediğim”

    175054_178868168822977_4360000_o

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Gelincikler ayrı düştü saplarından
    Savruldu rüzgarın içine kırmızı
    Bir gece vardı uyumayan
    Bir de sevgim
    Düşüncelere koyarken beni
    Bir çiçeğin üzerinden kayıp giderken
    Su damlası kadar güzeldin elbet
    Öylece sevdim seni
    Bütün anlatmak istediklerimle
    Koşup geldim yanına
    Sen süzülürken toprağa
    Tutamadım ucundan
    Yine sensiz kaldı anlatmak istediklerim