Ruhumun yolundan aza bilmirəm,
Ürəyin dərdini yoza bilmirəm,
Duyğular süzülüb dolur içimə,
Heyif hər birini yaza bilmirəm.
Uzaqdan duyulur şeirin ətri,
Hecalar yazdırır gedən sətiri,
Kəsib doğrayıram itməsin məna,
Heyif sonda qalır sözün kəsiri.
Axşamdan səhərə qonaq oluram,
Yaşaya-yaşaya seyrə dalıram,
Hecaya bölünür beləcə ömrüm,
Zaman axıb gedir, mən qocalıram.
dörd bir yanı xarabalıq..
burda olub nəhəng
məmləkət vaxtilə.
Nə səmti var nə yönü –
adamı sıxır tənhalıq.
Uçuq-sökük
çayır basmış qala,
uçulmuş divarları
dəlik-deşik.
Homerin yazısı
Nəsiminin dərisi
Füzulinin şamı
Afrodita-
qolları kəsili,
Şekspirin siqarı
Cabbarlının
çayı, qəndi, şərabı,
bir qadın tökür
göz yaşları .
Gedirəm…nəfəs tutulur..
Uzaqlaşıram
gözlərimi açıram –
bir dünya yaratmışam
söylədiklərim bir cərgə,
bir yerə toplamışam
olub qarışıq düşərgə.
Çıxım burdan ,
boğur məni sıxıntılar .
Keçirəm-
şam ,şərab , siqar,
üzərinə damcılayan göz yaşı,
kəsilmiş qollar
dəri üzərində yazı
bir də addımlar-
mənim addımım.
Bu insan taleyi
insan xəyalı.
Buraxın məni,-
fikrim azacıq titrək
azacıq da havalı.
qeyd- “Şekspir siqar istifadə etməyib ”
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Qapı açıq… taybatay…
Getmək ürək istəyir…
Bax bu il… elə bu ay
Ölmək ürək istəyir…
Ölməyə söz vermirəm…
Gedirəm…bax, gedirəm…
Sənə vida etmirəm…
Dərdə qonaq gedirəm…
Gedişlər möhtəşəmdi…
Yola salan sağ olsun…
Dilimdə pörşələndi
Burax, sözüm dağ olsun:
Könlünə xoş gəlmədim…
Yolum uzağa düşdü…
Mən səni tərk etmədim…
Səndən qabağa düşdüm…
İnsan cılızlaşır bəzən həyatda
varı olmasada ürəyi zəngin
yorsada hər addım onu həyat da
sevincli görünməz , görünər qəmgin…
Nə dosta inanar nə də ki yada
Ömür vəfa etsə yaşayar o da
sanki milyon ildir susuz səhrada
arzusu puç olar özüdə bədbin..
Sıxar ürəyini sözlər söhbətlər
çox gələr hər hansı bir hərəkətlər
sanki süfrəsindən bol bərəkətlər
çəkilər o zaman tükənər beyin….
Dilində ilahi əff et bizləri
daim söyləyəcək o son sözləri
o ilk baxışları, o ilk gözləri
gərə biləcəkmi onda siz deyin…?
Fidan ruhun yenə eşikdə yatar
gecələr sabaha bir məna qatar
gedirsən nə olar məni də apar
hisslərim hər zaman səni səsləsin..
Fabian bir anlıq xəyala dalmışdı.Keçmiş xatirələr yadına düşmüşdü. Hələ uşaq ikən atası anasını üst dodağının üst hissəsində yerləşən batmış hissədən öpür və sonra əlavə edir: -Göyərçinim,bilirsən səni nə üçün üst dodağınla burnun arasındakı hissəni öpdüm? Anası şirin gülümsəmədən sonra dinləndi: -Nə üçün canım? Atası özündən razı halda sevinib dedi: -Çünki,insan ana bətnində ilk olaraq bu hissədən inkişafa başlayır.Mən səni ilk yaranışından öpmək istədim… Bu dialoqdan sonra onlar hər ikisi ilandan qorxan uşaqlar kimi bir-birinə sarıldılar. Fabianın xəyalları uşaqlar evinin nəzarətçisi və idarəçisi Annanın qorxunc səsindən havada siqaret tüstüsü kimi yox oldu.Uşaqlar uzandıqları yerdən qalxıb cəld yerlərini yığdılar. Fabian və dostları danışmasalar da düşünürdülər.Buradan qaçmağı,polisə zəng etməyi sınaqdan keçirsələr də alınmamışdır.Hiyləgər Anna onları tutmuş və cəzalandırmışdı. Səbəbsiz döyülən,söyülən uşaqlar burada xoşbəxt deyildilər.Təbii ki,bura heç kim səbəbsiz düşməmişdi.Fabianın atası və anası qəzada həyatlarını itirmişdilər.Qohumlarından heç kəs Fabiana cavabdeh durmamışdı və onu uşaqlar evinə qoymuşdular.Annanın belə qansız olmağından uşaqlardan başqa heç kimin xəbəri yox idi.Çünki Anna ikiüzlü idi.Harda sərf edirdisə mülayim,harda işə yarıyırdısa sərt olurdu.Onun üçün insanlıq sözü çoxdan yox olmuşdu. Bir gün Fabian anasının və atasının səbəbsiz yerə söyülməsindən sonra qərara gəldi ki,mütləq Annanı qətlə yetirməlidir.Heç kim onun valideynlərini söyə bilməzdi.Hətta özü də.Anası və atası Fabian üçün müqəddəs idilər.Bunları düşünə-düşünə Fabian həyətdə yerdən yumruq boyda daş gətirib yatdığı çarpayının altına qoyur.Gecə Anna nəzarətə gələndə qaranlığda heç nədən şüphələnmir və yatmış uşaqların arası ilə əlində taxta gəzişir.Bu an Annaya arxadan yaxınlaşan Fabian çarpayının küncünə çıxır və daşın köməyi ilə cəld olaraq başına zərbə endirir.Gicgahdan tutan zərbənin gücündən Anna yerə sərilir.Bunu görən Fabian sakitləşmir və Annanın başına daha bir zərbə vurur.Anna yerindəcə keçinir. Səhər açılanda hamı yerindən qalxır və ağlamağa başlayırlar.Təkcə Fabian valideynlərinə görə qisas aldığı üçün sevinirdi.Amansız həyatın ona 13 yaşda nələri yaşatdığını bir anda gözü qarşısına gətirdi. Artıq günorta telefon zənginə dəfələrlə cavab verilmədiyinə görə idarədən bir nəfər uşaq evinə göndərilir.Gələn orta yaşlı,saçı seyrəkləşmiş işçi gözlərinə inanmır.Tez idarəyə zəng vurub hər şeyi çatdırır.Otuz dəqiqədən sonra polislər,həkimlər əraziyə doluşur.Bir həftədən sonra cinayət işi açılır və cinayət hadisəsi zamanı istifadə olunan,üstündə qan ləkəsi olan daşdan izlər tapılır.Fabianı həbs edirlər.O heçnə anlamır.Axı,o,düzgün davrandığına əmin idi.O,inanırdı ki,göylərdə anası və atası onunla fəxr edirlər. Beləliklə həyatın amansız qanunları daha bir körpəni vəhşicəsinə öz ağuşunda əzir.
İllərdir xalqına şeirlər yazan şairə Aysu Pərqu 87 yaşına bir gün qalmış özünü pis hiss edir.Öləcəyindən şüphələnən şairə bütün yaxınlarını yanına toplayır və son musiqili nitqini,incələnmiş və hecalanmış şeirini,bir növ vəsiyyətini sakit,aram səslə deməyə başlayır. Salam əziz dostlarım, Mənim təmiz dostlarım. Yaxşı ki,var idiniz, Ömrümə yar idiniz. Sizsiz bir şeir belə, Yazmamışam mən hələ. Sizin sayənizdə mən, Batmadım dənizdə həm, Çəkmədim kədər və qəm. Son sözümü dinləyin, Tək özümü dinləyin. Mənə qardaşsan Nicat, Anlatdın mənə həyat. Çətin günlərimdə sən, Dağ oldun qəlbimdə sən. Tutdun daim əlimdən, Qələm oldun dilimdən. Bu səbəbdən də sənə, Qələmi pay verirəm, Səmadan ay verirəm. Vahid səni sevirəm! Sən mənim həm həyatım, Həm sonsuz kainatım. Sən ata oldun mənə, Sən ana oldun mənə. Sevgindən ilham aldım, İçi şərab cam aldım. Ən çətin günlərimdə, Qaralmış dəftərimdə. Ömrümə maraq oldun, Yeni səhifə oldun, Tər təmiz varağ oldun. Buna görə qəbul et, Öz ömrünü məşğul et. Ağ vərəq verdim sənə, Sevgimi verdim sənə. Yenidən ağ varağdan, Lap əvvəldən,qabağdan. Yaxşı bəxtə laiqsən, Taca taxta laiqsən. Qızım qızılım mənim, Tənha,yalqızım mənim. Adı Bahar ,özü yay, Qışım,payızım mənim. Öz ayamam Pərqunun, Mənası deyil uzun. Qu quşunun lələyi, Dəyər sənə köməyi. Məndən xatirə qalsın, Məni yadına salsın. Pərqu kimi incə ol, Ən gözəl düşüncə ol. Heca-heca ömrümü, Hər səsimi,səmrimi. Sizə həsr edirəm, Sözə əsir edirəm. Son şeiri bitirdim, Heyif sizi itirdim…
…və bu şeirdən sonra Aysu Pərqunun gözlərində son dəfə işıq közərib söndü…
Hər kəsin acığına,
Can ulduzum parılda.
Məni bu gün ay kimi,
san ulduzum parılda.
Yaşıl otlar,göy səma,
Qan ulduzum parılda.
Ayparanı unutma,
An ulduzum patılda.
Odlan odlar yurduna,
Yan,ulduzum parılda.
Öz şərəfli adına,
Dan ulduzum parılda.
Xalqı yatıran şairi
Sayara dəvət etdilər
Dörd tərəfin bəzədilər
Var dövlət də vəd etdilər
Yaza yaza məhəbbətdən
Qızıllara qərq etdilər
Yazmadıqca həqiqətdən
Şimalı da şərq etdilər
Bir iki misra söz ilə
Aləmi cənnət etdilər
Şair oynadı köz ilə
Sonunda nifrət etdilər
Dövran keçdi zaman gəldi
Sarayları tərk etdilər
nağıl yazan şairlərə
Lənət deyib ərk etdilər
Sözlə quyu qazanları
Tarixdə bərbad etdilər
Həqiqəti yazanları
Ürəklərdə yad etdilər
Tərk edilmiş kəs üçün
Qatarlar soyuq olur
yata bilmir gecəni
Qaragün ayıq olur
Ayrılıq ritmindədir
Onun getdiyi qatar
Bu ayrılıq havası
Adamı bütöv udar
Qəmə boyun əyəcək
Ürəyində daşıyan
Həyatı da keçəcək
Bərabəryavaşıyan
Qatardan düşən kimi
Ümid edir düzələr
Dağ boyda ağrıları
Yavaş yavaş kiçilər
Gündüzlər işləyəcək
Gecə şeir yazacaq
Keçmişini unudub
Gələcəyə baxacaq
Vaxt aşırı yadına
Düşəcək ötən illər
Amma o dönməyəcək
Qayıdsa da fəsillər
Kitab təki varaqla
Ömrümü,hər anımı
Bəzən ürəkdən ağla
Nəm elə varağımı
Bəyəndikcə izlər qoy
Karadaşla,qələmlə
Fikrini fikrim ilə
Calaq elə,qələmlə
Qoyma toz bağlayım mən
Hədiyyə et birinə
Paylaşdıqca enəcək
Bu məhəbbət dərinə
Çay içə-içə oxu
Ətirlənsin düşüncə
Yolda,metroda oxu
Qatarlardan düşüncə
Bağışla ki,bitirəm
Epiloqum tükənir
Gözlərindən itirəm
Fikirlərim səslənir
Bəzən ürəkdən ağla
Nəm elə varağımı
Kitab təki varaqla
Ömrümü,hər anını
Neçin qarşıma çıxdın?
Biz ayrılandan sonra.
Könül mülkümü yıxdın,
Biz ayrılandan sonra.
Ağladı tər çiçəklər,
Ağladı saf mələklər,
Ağladı ağ ürəklər,
Biz ayrılandan sonra.
Doğmalar da yad oldu,
Adım çıxdı ad oldu,
Düşmənlər də şad oldu,
Biz ayrılandan sonra.
Özümə qapanmışam,
Səhv edib inanmışam,
Axırı oyanmışam,
Biz ayrılandan sonra.
Qarşıma çıxma daha,
Hisləri yıxma daha,
Qəlbimi sıxma daha,
Biz ayrılandan sonra.
Şeir də yazdım sənə,
Qəzəl də yazdım sənə,
İlk dəfə yazdım sənə,
Biz ayrılandan sonra.
AXŞAMÜSTÜ
Göylərdə kövrələn buludlar deyil,
Beynimin içinə dolan tüstüdü.
Bilirəm qarşıdan qaranlıq gəlir,
Yaman darıxıram, axşamüstüdü.
Qəlbin həm sevinci, həm də yası var,
Hər günün öz hökmü, öz dünyası var.
Ömrün səhəri var, günortası var,
Yaman darıxıram, axşamüstüdü.
Dünyanın üzünə gələndən bəri,
Həmişə sevmişəm nurlu səhəri.
Kimə xeyir verib axşamın şəri,
Yaman darıxıram, axşamüstüdü.
Alınmaz qalanı kim tikib görən,
Nə deyir hördürən, nə deyir hörən.
Geriyə qayıtmır qapıdan girən,
Yaman darıxıram, axşamüstüdü.
Səhər bu dünyanın hər şeyi təzə,
Günorta gözəllik gətirir gözə.
Axşam qaranlığı heç baxmır sözə,
Yaman darıxıram, axşamüstüdü.
SƏN YORULMADIN
Yollara baxmaqdan gözüm yoruldu,
Səni çağırmaqdan sözüm yoruldu.
İradə yoruldu, dözüm yoruldu,
Ey mənim inadım, sən yorulmadın.
Yerlərə, göylərə saldın səs-səda,
Uca zirvələri gətirdin yada.
Üfüqlər nə qədər geniş olsa da,
Ey qolum, qanadım, sən yorulmadın.
Bütün ömrün boyu yardın, yaratdın,
Arzuya yetişdin, mətləbə çatdın.
Ruhuma uyuşdun, könlümə yatdın,
Zəhmətim, ustadım, sən yorulmadın.
Düşmən bostanıma xeyli daş atdı,
Gah möhkəm tutdurdu, gah yavaş atdı.
Təmizlik, halallıq səni yaşatdı,
Məğrur istedadım, sən yorulmadın.
Allah, gözlərə bax
Belə baxış olmaz, bele göz olmaz,
Allah, gözlərə bax, nə gözəl baxır.
Belə atəş olmaz, belə köz olmaz,
Allah, gözlərə bax, nə gözəl baxır.
Göylər ulduz verib, ay verib ona,
Yerlər çeşmə verib, çay verib ona.
Peyğəmbər nurundan pay verib ona,
Allah, gözlərə bax, nə gözəl baxır.
Haqqın dərgahından enən işıqdı,
Ömrə naxış vuran bir yaraşıqdı.
Mən gül ağacıyam, o sarmaşıqdı,
Allah, gözlərə bax, nə gözəl baxır.
Baxışlar nə qədər həlim olarmış,
Gözün zarafatı zülüm olarmış.
Zülmün axırı ölüm olarmış,
Allah, gözlərə bax, nə gözəl baxır.
Ürək yüz parçadır, könül yüz para,
Bir gözəl gözündə çəkildim dara.
Öldürməz, əlindən canım qurtara,
Allah, gözlərə bax, nə gözəl baxır.
Çin qızı çin gözəli
Yanağın güldən zərif,
Belin telindən incə.
Dilin sözündən şirin
Sözün dilindən incə
Göy suların ağ quşu
Qızdan, gəlindən incə
Sən mənim nəzərimdə
Dünyanın ən gözəli,
Çin qızı, Çin gözəli!
Bu ağlıq ki, səndə var,
Süd gölündə çimənsən.
Bu ətir ki, səndə var,
Yamyaşıl bir çəmənsən
Yerini verə bilməz
Dünyanın min gözəli!
Çin qızı, Çin gözəli.
11 yanvar 2016-cı il tarixində, saat 12:00-14:00-da Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Azərbaycan Respublikasının “Xalq şairi”,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Fərdi təqaüdçüsü, Azərbaycan Aşıqlar Birliyinin sədri, “Nazim Hikmət” Beynəlxalq Ədəbiyyat Mükafatı laureatı, şair, ictimai xadim Zəlimxan Yaqub ilə son vida mərasimi Bakı şəhərində Təzə Pir Məscidində keçiriləcək.Sonra Xalq şairi Zəlimxan Yaqub I Fəxri Xiyabanda dəfn olunacaq.Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafına dair böyük xidmətlər göstərmiş sevimli Xalq şairimiz Zəlimxan Yaqub yanvar ayının 9-da saat 16 radələrində dünyasını dəyişib.
Qeyd edək ki, bundan öncə keçən ilin yanvar ayında Xalq şairi, Əməkdar incəsənət xadimi, Fərdi prezident təqaüdçüsü, şair, dramaturq, publisist Vaqif Səmədoğlu I Fəxri Xiyabanda dəfn olunmuşdu.
Gülnarə ŞÖHRƏDDİNQIZI,
“Möhtəşəm Azərbaycan”
Yanvar ayının 11-də saat 12:00-14:00-da respublikanın paytaxtı Bakı şəhərində TəzəPir Məscidində Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Azərbaycan Respublikasının “Xalq şairi”, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin fərdi təqaüdçüsü, Azərbaycan Aşıqlar Birliyinin sədri, “Nazim Hikmət” Beynəlxalq Ədəbiyyat Mükafatı laureatı, şair, ictimai xadim Zəlimxan Yaqub ilə son vida mərasimi keçirilib.Kütləvi informasiya vasitələrinin nümayəndələrinin iştirakı ilə keçirilən tədbirdə Azərbaycan Respublikası Milli Məclisinin deputatları, dövlət və hökumət nümayəndələri, eləcə də mədəniyyət, ədəbiyyat, incəsənət xadimləri iştirak ediblər.
Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyevin mərhumun ailəsinə və qohumlarına başsağlığı verib.Sonra Müqəddəs “Qurani-Kərim”dən ayələr oxunub və mərhum Xalq şairimiz I Fəxri Xiyabanda torpağa tapşırılıb.
Qeyd edək ki, Xalq şairi Zəlimxan Yaqub uzun müddət idi ki, böyrək çatışmazlığından əziyyət çəkirdi.Yanvar ayının 9-da saat 16 radələrində 65 yaşında ikən dünyasını dəyişib.Müalicə olunmaq üçün dəfələrlə dövlət hesabına Almaniya Federasiyana göndərilmişdi və ən ünlü həkimlərinin nəzarəti altında müalicəsini davam etdirmişdi.
Gülnarə ŞÖHRƏDDQIZI,
“Möhtəşəm Azərbaycan”
Azərbaycan ədəbiyyatına ağır itki üz verib. Müasir Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin fərdi təqaüdçüsü, Azərbaycan Aşıqlar Birliyinin sədri, xalq şairi Zəlimxan Yaqub (Zəlimxan Yusif oğlu Yaqubov) 2016-cı il yanvarın 9-da ömrünün 66-cı ilində vəfat edib.
Zəlimxan Yaqub 1950-ci il yanvar ayının 21-də Gürcüstanın Bolnisi rayonunun Kəpənəkçi kəndində anadan olub. O, 1967-ci ildə həmin kənddə orta məktəbi bitirdikdən sonra Azərbaycan Dövlət Universitetinin kitabxanaçılıq fakültəsinə daxil olub və 1972-ci ildə ali təhsilini başa vurub.
Ali məktəbi bitirdikdən sonra əmək fəaliyyətinə 1973-cü ildən “Azərkitab” sistemində müxtəlif vəzifələrdə işləməklə başlayan Zəlimxan Yaqub 1975–1982-ci illərdə Azərbaycan Könüllü Kitabsevərlər Cəmiyyətində redaktor, şöbə müdiri, 1982–1992-ci illərdə isə “Yazıçı” nəşriyyatının poeziya şöbəsində redaktor, şöbə müdiri vəzifələrində çalışıb.
Bədii yaradıcılığa gənc yaşlarından başlayan Zəlimxan Yaqub Azərbaycanın zəngin şeir ənənələrini uğurla davam etdirən şairlərdəndir. O, xalq yaradıcılığından məharətlə bəhrələnərək müasirlərimizin yüksək insani keyfiyyətlərini, ümumbəşəri və milli dəyərləri, tariximizin taleyüklü anlarını özündə əks etdirən əsərlər yaradıb. Şairin rəngarəng mövzulu və dolğun məzmunlu şeirləri poeziyamızın inciləri səviyyəsinə qalxaraq Azərbaycan ədəbiyyatında yeni söz kimi qəbul edilib. Onun qəhrəmanlıq ruhu, vətənpərvərlik hissi, azərbaycançılıq məfkurəsi ilə aşılanmış əsərləri əsl vətəndaşlıq mövqeyi nümayiş etdirərək gənc nəslin tərbiyəsində xüsusi əhəmiyyət kəsb edir.
Dilimizin bütün çalarlarından və tükənməz imkanlarından faydalanaraq yazılmış şeirləri şairin poetik təfəkkürünün məhsulu kimi öz xəlqiliyi, rəvanlığı, milli koloriti ilə səciyyələnir və böyük təsir gücünə malikdir. Zəlimxan Yaqubun tarixi şəxsiyyətlərə həsr etdiyi poemaları yaradıcılığının zirvəsini təşkil edir. Onun “Əbədiyyət dastanı” poeması Azərbaycan xalqının ümummilli lideri Heydər Əliyevə həsr olunmuş əsərlər arasında xüsusi yer tutur.
Zəlimxan Yaqubun aşıq yaradıcılığını dərindən bilməsi və onu bütün incəlikləri ilə qavraması şeirlərinin lirizmini daha da qüvvətləndirib. Poeziyasının dilinə xas olan şeiriyyat və axıcılıq Zəlimxan Yaqubun əsərlərinə bəstəkar və aşıqların müraciət etmələri üçün zəmin yaradıb.
Şairin əsərləri bir çox dillərə tərcümə olunub və sənətsevərlər tərəfindən rəğbətlə qarşılanıb. Müxtəlif ölkələrdə keçirilən poeziya gecələrində Zəlimxan Yaqub Azərbaycan ədəbiyyatını layiqincə təmsil edib. Onun yaradıcılığının Gürcüstanın ali mükafatı olan “Şərəf” ordeni ilə qiymətləndirilməsi şairin ölkəmizin hüdudlarından kənarda da geniş şöhrət qazanmasının təzahürüdür.
Zəlimxan Yaqubun ictimai fəaliyyəti də səmərəli olub. O, 1995–2005-ci illərdə iki çağırış Azərbaycan Respublikası Milli Məclisinin deputatı seçilib. Aşıqlar Birliyinin sədri kimi Zəlimxan Yaqub aşıq sənətinin inkişafında və təbliğində böyük əmək sərf edib. Şairin ədəbi-ictimai fəaliyyəti daim yüksək qiymətləndirilib. O, bir çox mükafatlara, o cümlədən Azərbaycan Respublikasının ali dövlət təltifləri “Şöhrət” və “Şərəf” ordenlərinə layiq görülüb.
Görkəmli şair, tanınmış ictimai xadim və səmimi insan Zəlimxan Yaqubun əziz xatirəsi xalqımızın qəlbində daim yaşayacaqdır.
Allah rəhmət eləsin!
İlham Əliyev
Artur Rasizadə
Oqtay Əsədov
Ramiz Mehdiyev
Elçin Əfəndiyev
Hacıbala Abutalıbov
Fatma Abdullazadə
Əbülfəs Qarayev
İsa Həbibbəyli
Anar Rzayev
Rafael Hüseynov
Fikrət Qoca
Söhrab Tahir
Nəriman Həsənzadə
Sabir Rüstəmxanlı
Ədalət Nəsibov
Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Azərbaycan Respublikasının “Xalq şairi”, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Fərdi təqaüdçüsü, Azərbaycan Aşıqlar Birliyinin sədri, “Nazim Hikmət” Beynəlxalq Ədəbiyyat Mükafatı laureatı, şair, ictimai xadim Zəlimxan Yaqubun “Məni sabahıma qovuşdur, ana” adlı yeni kitabı Bakı şəhərində, “Elm və təhsil” Nəşriyyatı tərəfindən 228 səhifə həcmində işıq üzü görüb.Kitabın redaktoru Azərbaycan Aşıqlar Birliyinin katibi, “Ozan” jurnalının baş redaktoru, Azərbaycan Respublikasının Əməkdar mədəniyyət işçisi Musa Nəbioğludur.Kitaba müəllifin heç bir kitabına daxil edilməyən şeirləri, “Çanaqqala dastanı” və “Şuşada balam qaldı” poemaları bir neçə hekayəsi daxil edilib.
Qeyd edək ki, bundan öncə Xalq şairi Zəlimxan Yaqubun 65 illik yubileyi münasibətilə “Şərq-Qərb” nəşriyyatı tərəfindən “Dünya çiçək, insan oğlu arıdı” adlı kitabı işıq üzü görmüşdü.
Gülnarə ŞÖHRƏDDİNQIZI,
“Möhtəşəm Azərbaycan”
Qarğış et
Sazağından çəkim,ah,
Baharımı,qar-qış et.
Kölən olum,ay Allah,
Onu mənə qarğış et.
Dəlisov,ərkəsöyün,
De ki,yıxılsın öyün.
Dilucu düyün-düyün,
Onu mənə qarğış et.
Sevincim qala-qala,
Kədərimi,yırğala.
Sağ,bəxtimi soy,tala,
Onu mənə qarğış et.
Bəxtəvərə,xoşbəxt demə,
Bəxt odur ki,bəxtə dinə.
Qədərimə,ya bəxtimə,
Onu mənə qarğış et.
08.01.16.
Boylanır nə boylanır?..
Qoyun-quzu yamaclara,
Haylanır nə haylanır.
Solğun günəş boz qaclara,
Boylanır nə boylanır?
Göyündən quş gəlib,gedib,
Dərdindən cuş gəlib,gedib.
Dağından qış,gəlib,gedib,
Yaylanır nə yaylanır?
Duman,dağların ətəyi,
Donub çobanın tütəyi.
Baldır,qüssəmin pətəyi,
Taylanır nə taylanır?
Ağdır,zirvələr üstü nə?
Dərdini çəkmiş üstünə.
Durmuş Nigarın qəsdinə,
Huylanır nə huylanır?
07.01.2015.
Qac-biz tərəflərdə şumlanmış və dincə qoyulmuş sahə anlamında.
QƏRİBLİK ÖMRÜMÜN YÜKÜ OLUBDUR
Həsrət dağlarını aşıram hər gün.
Qeriblik ömrümün yuku olubdur.
Dumanlı dağlara baxıram hər gün.
Xəzan saçlarımı yaman yolubdur.
Qeriblik ömrümün yuku olubdur.
Sən varkan sənsizəm ay elim-obam.
Sönübdü Ağdamda çoxdandı sobam.
Hələdə qövr edir sinəmdə yaram.
Açılan güllərim çoxdan solubdu.
Qeriblik ömrümün yuku olubdur.
Mehri deyər Qarabağsız neylərəm.
Qürbət eldə için-için göynərəm.
Mən Şuşamı,Cıdırımı istərəm.
Həsrət oxu ürəyimi oyubdu.
Qeriblik ömrümün yuku olubdur.
QƏRİBLƏR AĞLAYANDA
Daş-kəsək də ağlayar,
Qəriblər ağlayanda.
Dünya ona dar olar,
Qəriblər ağlayanda .
Bulud dolar,boşalar,
Çaylar daşar,dolanar,
Yas saxlayar sonalar.
Qəriblər ağlayanda .
Dağlarda dilə gələr,
Susar güllər-bülbüllər.
Solar eldə çəmənlər,
Qəriblər ağlayanda .
Göyərər qara daş da,
Yanağa düşər yaş da.
Əgər ki,görsən harda?
Qəriblər ağlayanda .
Mehri qərib,qəmlidi
Dərdi,vətən dərdidi.
Ömürdə tez gedəndi,
Qəriblər ağlayanda .
SONU OLARMIŞ.
Şirin nağılların sonu olarmış,
Uydurub yalandan ,büküb yalana,
Əyninə geydiyi donu olurmuş,
Şirin nağılların sonu olurmuş.
Vədəsi,zamanı gəlib çatanda,
Şirin yalanlara ,acı qatanda,
İnanıb ,uyuyub ,şirin yatanda,
Şirin nağılların sonu olurmuş.
Vədəsi boş olan biri varmışın,
Biri yoxmuşuna çatıb dayandıq,
Şirin nağılların oduna yandıq,
Şirin nağılların sonu olarmış.
Uşaqkən inandıq biri varmışa,
Biri yoxmuşunu tamam unudub,
Bir gün acısını yamanca daddıq,
Şirin nağılların sonu olarmış.
Həqiqət axtarmaq düşmədi yada,
Vədəyə inanıb ,inandıq yada,
Bəzən unutduq ki bir gün dünyada,
Şirin nağılların sonu olarmış.
Şirin nağılların sonu olarmış,
Uydurub yalandan,büküb yalana,
Əyninə geydiyi donu olarmış,
Bir gün nağılların sonu olarmış.
08 01 2016.
YUXUMA GƏLƏRSƏN.
İllərin qanadlarından qanadlanıb,
Könlümdə dolanır bir arzu ,istək.
Ötən günlərin üstündən adlayıb,
Qərib bir axşama,qərib qonaq tək ,
Yuxuma gələrsən yenə bir axşam.
İşinin-gücünün ağırlığından,
Yorulub gündüzün yorğunluğundan.
Düşüb yollarının cığır ,izinə,
Baxıb ürəyinin gizli sözünə,
Yuxuma gələrsən yenə bir axşam.
Qürurum yolhmu kəsən sərhəddim,
Bir zaman səsinə laqeyd dayandım,
Qərib həsrətimi yoluna sərdim,
Bu həsrət oduna birgə yanmağa,
Yuxuma gələrsən yenə bir axşam.
Bir tale yaşayıb şirin yuxuda,
Həyatın ən şirin laylası kimi,
Könlüm səksəkədə,qara -qorxuda,
İtmiş günlərimin qayğısı kimi,
Yuxuma gələrsən yenə bir axşam.
İllərin qanadlarından qanadlanıb,
Könlümdə dolanır bir arzu ,istək.
Ötən günlərin üstündən adlayıb,
Qərib bir axşama qərib qonaq tək,
Yuxuma gələrsən yenə bir axşam.
14 11 2015
Zamana buraxdım olub keçəni
yara da sağalır keçən zamanla
qəlbim unudarmı bilmirəm səni
bələdə unudar gəl bunu anla…
Dözmür həsrətinə yuxum gecəmdə
döyünən ürəkdə yanır sinəmdə
baharda ən gözəl lalə çəməndə
gözəldir bax o da solur zamanla…
Ruhum içim sudur sevginə möhtac
nə qədər var olsan duyar ehtiyac
qaça bilərsənsə bu yol səndə qaç
axı qaçmaq olmur ötən zamanla…
Nə var olduğuna inandır məni
yada ki elə et unudum səni
bir alma birinə bənzəyər yəni
yanağı qızarar yetişən anda…
Qoy mənim ruhumu bəzəsin duam
Fidanam mən belə çətin qocalam
hər gün mən sevginə verərək salam
qaynayır elə bil coşqun qanımda
nə yaxşı sevgin var mənim yanımda…
Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,
Ustad Şəhriyarın xatirəsinə
Ustad babam, ildırımlar səngiyib,
Sellər, sular cilovlanıb, ləngiyib.
Sənsiz qəlbim yavaş vurur, təngiyib,
Şair babam adın yenə dildədir,
Şan- şövkətin qəlbimizdə,eldədir.
Ustad babam, artıq sular durulub,
Şimalımda azad dövlət qurulub.
Həsrət qoyan məftillər də yorulub,
Indi xalqın bir- birini yad edir,
Şimal gülür, Cənubu da şad edir.
Ustad babam,zamananı haxladım,
Qismət oldu gəlib səni yoxladım.
Sevə- sevə məzarını qoxladım.
Övladınam, Səni deyib gəlmişəm,
Yas içində ustada baş əymişəm.
Ustad babam səd duvarlar uçuldu,
Düyünlənmiş düyünümüz açıldı.
Qələmindən qəlbimə nur saçıldı,
Ömür sənə kaş ki, vəfa edəydi,
Şəhriyarla, Bəxtiyar cüt gəzəydi.
Ustad babam, ruhun gəzir yelinən,
Çağlayırsan Arazımda selinən.
Qovuşmusan o tay, bu tay- elinın,
Şair babam tam vüsala az qalıb,
Heyratımız ənginliyə ucalıb.
Ustad babam, sis,dumanım çəkilib,
Yaman günün vərəqəsi bükülüb.
Övladların ayrılmayıb, bərkiyib,
Yaxşılığı gözə çıraq ediblər,
Yamanlığı eldən qıraq ediblər.
Ustad babam, gözün yolda qalmasın,
Soyunacaq bir gün elin çalmasın.
Millət niyə “haqq etdiyin”almasın?
Yüksəldəcək günəştəkin bayrağı,
Təbriz, Baki bir- birinin dayağı.
07.01.2016.
Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,
Həsrətimdən qisas alım doyunca,
Görməmişdim səni ömrüm boyunca.
Torpağını gözüm üstə qoyunca,
Dalğalandı ürək adlı dənizim,
Təbrizim, ay Təbrizim.
Qurban olum Şəhriyarın sözünə,
Düşdüm doğma nəğmələrin izinə.
Könül verdim hər dağına, düzünə,
Çiçək açdı qızılgülüm, nərgizim,
Təbrizim, ay Təbrizim.
Məğrur başın illərdi ki, dumandı,
Qov üstündən buludları amandı.
Türk düşməni hiyləgərdi, yamandı,
Türkdür türkün dostu, yarı, əzizim,
Təbrizim, ay Təbrizim.
İnqilablar şimşəyindir hey çaxan,
Qəhrəmanlıq salnaməsi Səttar Xan.
Xiyabani, Pişəvəri, Bağır xan,
Qaranlıqdan doğan parlaq gündüzüm,
Təbrizim, ay Təbrizim.
Qoy başını bir də duman almasın,
Heydər baba, zirvəndə qar qalmasın.
At başından istibdadın çalmasın,
Sevicinə, vüsalına gül düzüm,
Təbrizim, ay Təbrizim.
06.01.2016.
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Dostum… küsə bilərsən
Yenə ikinci oldun…
Getdi bütün sevgilər…
Mənsə seyrçi oldum…
Sənə “bağışla” demək
Günahım sayılacaq…
Dodağım büküləcək…
Gözlərim qıyılacaq…
Bu qız sənə tanışdı…
Darıxar özü üçün…
Gəl, bir şeir danışım…
Elə-belə… söz üçün…
Küssək də hər axşamdan
Bu günlə barışmışıq…
Bir də… soruşmasan da
“O”nunla ayrılmışıq…
Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,
Həsrət küləyitək aradan əsən,
Dedilər qayçısan vətəni kəsən,
Bu qara yalana necə dözəsən?
Sənsiz nəyə lazım baharım, yazım
Yurdun yaraşığı ,ey Xan Arazım.
Qaldın qovğasında illərin, ayın,
Seyrindən doymayır o tay, bu tayın,
Tezliklə başlanar büsatın, toyun,
Budur ürəkdəki ən böyük arzum
Yurdun yaraşığı, ey Xan Arazım.
Lal axan suların dərindir, dərin,
Əbədi yox olsun qəmin, kədərin,
Gümüş kəmərindir, xan Xudafərin,
Şəninə söz deyir sədəfli sazım,
Yurdun yaraşığı ,ey Xan Arazım.
Qüssə də, kədər də eldən qaçacaq,
Sərhəd dirəkləri çiçək açacaq,
Daha çox bəndlərin işıq saçacaq,
Dövranla səsləşən şirin avazım,
Yurdun yaraşığı ,ey Xan Arazım.
05.01.2016.
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin və Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, “MƏŞƏL” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalın məsul katibi , Şair Etibar Vəliyev – Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin “Azərbaycan” jurnalında poeziya söbəsinin müdiri, uşaq ədəbiyyatı seksiyasının rəhbəri, Azərbaycan Respublikası Milli Radio və Televiziya Şurasının ekspert şurasının üzvü Şair Qəşəm Nəcəfzadəyə şeir həsr etdi.
(Şair dostum Qəşəm Nəcəfzadəyə)
Oğul fəryadıdır “Ay vətən” şeiri.
Vətən vuqarımdı, yazım, yazmayım?!
Doğmadır vətənin hər qarış yeri.
Dövlətim, varımdı, yazım, yazmayım?!
Zəngilan, Qubadlı, Şuşa, Laçınım.
Cəbrayıl, Xocalı, canımdı, canım.
Ağdam, Kəlbəcər də qaynayan qanım.
Dərdim, qubarımdı, yazım, yazmayım?!
Bu həsrət, bu hicran olmayaydı kaş.
Həsrətli gözlərdə qurumur ki yaş.
Səninlə Şuşaya gedərik qardaş.
Arzum, muradımdı. yazım, yazmayım?!
Ev nədi, daxmanı yozanlar da var.
Ayağın altını qazanlar da var.
Bir quru sağola yazanlar da var.
Xəcalət, arlmdl, yazım, yazmayım?!
Sönməyən bir ocaq, can Azərbaycan.
Torpağın alacaq, can Azərbaycan.
Tam, butöv olacaq, can Azərbaycan.
Arzum, diləyimdi, yazım, yazmayım?!
Lalənin bağrına elə qan çıxıb,
Görsən,deyərsən ki,burda can çıxıb.
Məni xatırlamaq yadından çıxıb,
Sevdası başqadır bu ayrılığın.
Sazın sinəsinə hər eşq sim çəkib,
Məni bu görüşə öz nəfsim çəkib.
Bunu kim yaradıb,belə kim çəkib,-
Son nəğmə rəsmidir Qu ayrılığın?!
Hələ barışmaz ki bu eşq,bu dinlə,
Sevib adam oldun ibadətinlə.
Hər gün həsrətimi üst-üstə çinlə,-
Tökdüyüm qanını yu ayrılığın!
Cəmilə oğlunu Lamiyəni evə çağırdığı üçün danlayırdı.
– Bəs, sən boşanmaq istəyirdin? Nə tez dəyişdin fikrini?
Səfər – Pis-yaxşı ailəmdi. İstəmirəm dağılsın.
– Dünənəcən belə danışmırdın, az qala yalvarırdın ki, boşanasan.
Səfər səsini bir az yüksəltdi.
– Dünənəcən Fidanın ailəli olduğunu bilmirdim çünki. Unutma, Lamiyə içkili vəziyyətimdən istifadə edənəcən onun başına məni sən salmışdın. Lamiyəylə ailə qurmağımın günahkarı da sənsən
– Yenə günahkar mən oldum. Neynək. Gedin yaşayın. Amma o gəlini birdə evimdə görməyim. Get, sənə xəyanət edən qadınla yaşa.
– Ufff… Sənə qalsa, Fidan da xəyanət etmişdi.
Cəmilə özünü itirdi, Fidana tələ qurduğunu bir anliq unutdu. Cavab verməyə tələsdi.
– Fidan sənə xəyanət etməmişdi.
Səfər şübhəylə anasına baxdı.
– Nə bilirsən? Şəkili sən göstərmişdin.
Cəmilə cavab verə bilməyib susdu. Səfər anasının əvəzinə cavab verdi
– Fidanı tələyə saldığını boynuna alırsan.
– Mən heç kimə tələ qurmamışam. Neçə ildir atan da, sən də mənə şübhəylə baxırsız. Bəzən ikinizdən də yoruluram.
Səfər şübhəli baxışlarla anasına baxa-baxa otaqdan çıxdı. Pilləkənləri düşüb qonaq otağına keçdi. Otaqda bacısı Aybənizdən başqa heç kimi görmədi.
Səfər – Lamiyə hardadı?
Aybəniz – Eve getdi.
– Məni niyə gözləmədi?
Səfər cibindən telefonunu çıxardıb Lamiyəyə zəng etdi. Lamiyə taksidən şəhərə baxırdı. Gözləri dolmuşdu. Telefonun zəngini eşidib çantasından götürdü
Səfərin adını görüb telefona cavab verdi.
– Allo
– Məni niyə gözləmədin?
– Aybəniz məni evdən qovdu.
– Necə? Yaxşı. Mən özüm gələcəm
Səfər telefonu cibinə qoydu, astaca Aybənizə yaxınlaşdı.
– Sənin Lamiyəylə problemin nədir?
– Mən ona heç nə deməmişəm.
– Evdən qovmusan.
– Həmişəki Lamiyədir. Artistlik elədi yenə.
– Sən yaxşısı budur öz problemlərinlə başını qat, qızınla məşğul ol. Sənin seçimin mənimkindən uğurlu deyil.
Səfər otağına getmək üçün ikinci mərtəbəyə çıxdı. Deyilənlər Aybənizin qəlbinə dəysə də, fikir vermədi. Telefonunda Elçinlə birgə çəkdirdiyi şəkillərə baxdı. (daha&helliip;)
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri,
”Möhtəşəm Azərbaycan” müstəqil ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
”Qızıl qələm”, “Həsən bəy Zərdabi”, “Qafqaz-Media” mükafatları laureatı,
Əməkdar jurnalist
Dərdi dərd edəndə dərdə çevrilir,
Ürəkdə boy atır, sərdə çevrilir,
Dərd var, öndə durur – mərdə çevrilir,
Dərd var namərd kimi arxadan gəlir.
Haçandı bu çax-çax baş aparmayır,
Zirvənin gözünü yaş aparmayır,
Sel gəlib gərədən daş aparmayır,
Daşlar kövrək vurur, çarxa qan gəlir.
Qanqallar calanır yolumun üstə,
Tonqallar qalanır yolumun üstə,
Ümidim can verir qolumun üstə,
Mən candan oluram, xalxa can gəlir.
Tufandı, şimşəkdi, qasırğalı el,
Firon qulağında bir sırğalı el,
Buğdanın ətrinə yadığardı el,
Bəs bu nə tamdı ki, arpadan gəlir.
Vaxtdı, qara ruhu odandan ayır,
Bəxtdə uduzanı, udandan ayır.
Buyur bu şəfəqi o dandan ayır,
Suya şəfəq düşür, arxa dan gəlir.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri,
”Möhtəşəm Azərbaycan” müstəqil ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
”Qızıl qələm”, “Həsən bəy Zərdabi”, “Qafqaz-Media” mükafatları laureatı,
Əməkdar jurnalist
Haray yox, bir titrək havaram sənsiz,
Çatmaram arzuma – ha varam – sənsiz.
Fərqi nə, ya yoxam, ya varam sənsiz,
Silinməz bu qəlbin yarası yəqin.
Səhv etsəm el-aləm yamanlar məni,
Tərk etməz qəlbimə damanlar məni.
Alar ağuşuna dumanlar məni,
Bilmərəm dünyanın harası yəqin.
Əyilməz – bu yurdun nər manı varsa,
Tanrının haqq adlı fərmanı varsa.
Bir dərdin minbir də dərmanı varsa,
Tapılar bunun da çarası yəqin.
Boş qalmış ələyin yiyəsi mənəm,
Oxlanmış kürəyin yiyəsi mənəm.
Bu sınıq ürəyin yiyəsi mənəm,
Parası gümandı, parası yəqin.
Doğmadan yan qaçıb yada varalı,
Yurdumun hasarı yaman daralır.
Bir ömür yaşaram – ağlı, qaralı,
Aği müəmmədı, qarası – yəqin!
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru
Didərgindi qarabağlı,
Pərişandı indi halı,
Neçə-neçə dağ qartalı,
Qolsuz, qanadsız qalıbdı.
Yurd-yuvasız qalmışıq biz,
Qaçqın, köçkündü elimiz,
Dünyaya çıraq ölkəmiz,
İşıqsız, odsuz qalıbdı,
Başımızı qatıb nağıl,
Dağıl belə dünya dağıl,
Vətən deyən neçə oğul,
Qılıncsız, atsız qalıbdı,
Məddahlar plov, bal yeyir,
Gecə-gündüz tərif deyir,
,Haqq söyləyən neçə şair.
Təltifsiz, adsız qalıbdı.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru
Günəş tək nurludu ömrü, həyatı,
Hər anı mənalı layla, bayatıı,
Canıdı, gözüdü doğma övladı,
Müqəddəs varlıqdı, mələkdi, ana.
Sevgisi tükənməz ürəkdə, canda,
Ümidin itirməz ən çətin anda,
Dünyanın tacıdı, qocalanda da,
Hər evə çıraqdı, bəzəkdi, ana.
Təbiət nurlanır üzü güləndə,
Daş da muma dönür onun əlində,
Bir sirr, möcüzə var şirin dilində,
Hamıya, hər kəsə gərəkdi, ana,
Ürəyi günəş tək sönməyən məşəl,
Hamıdan ucadı, hamıdan gözəl,
Ən incə nəğmədi, ən şirin qəzəl,
Gül kimi zətifdi , kövrəkdi ana.
Hər sözü mənalı, hər kəlməsi “can”,
Qızına, oğluna doğma, mehriban,
Ömrünü şam kimi əridər hər an,
Heç zaman solmayan çiçəkdi ana.
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyi və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Cənubi Qafqaz Xalqları üzrə xüsusi müxbir”i,
İraq Türkmən Yazarlar Birliyinin, Dərbənd Ədəbiyyatçılar Birliyinin, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü
Tarixləri ötüb yaşın,
Min tarixdir dağın, daşın..
Göylərə ucalıb baışın,
Dağ vüqarım ulu Dərbənd.
Divarların min əsərdir,
Keçmişlərdeən edir təsir.
Səndə dağ küləyi əsir,
Dağ vüqarım ulu Dərbənd.
Dədəm Qorqud yaddaşısan,
Koroglunun savaşısan.
Əsrin bilinməz yaşısan,
Dağ vüqarım ulu Dərbənd.
Göz oxşayan meşələrin,
Şixsalahın suyu sərin.
Anasısan göy xəzərin,
Dağ vüqarım ulu Dərbənd.
Tarixlərdən qoymusan iz,
Bir diyarsan candan əziz.
Sənə kəşik cəkir dəniz,
Dağ vüqarım ulu Dərbənd.
Zeynəbin vuran ürəyi,
Səndə yazılıb taleyi.
Ozan Qorqudun beşiyi,
Dağ vüqarım ulu Dərbənd.
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyi və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Cənubi Qafqaz Xalqları üzrə xüsusi müxbir”i,
İraq Türkmən Yazarlar Birliyinin, Dərbənd Ədəbiyyatçılar Birliyinin, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü
Kimlər durub keşiyində?
Sökülüb ev, eşiyin də.
Ilan yatır beşiyində,
Yol gözləyir Qarabağım.
Qəribsəyib cıdır düzü,
Görən yoxdur əyri, düzü.
Xəcalət çəkirəm duüzü,
Yol gözləyir Qarabağım.
Topxanası viran olub,
Isa bulağı qan dolub.
Xarı bülbül saçın yolub,
Yol gözləyir Qarabağım.
Xankəndi göz yaşı tökür,
Xocalım qəddimi bükür.
Aglar qəlbim hönkür hönkür,
Yol gözləyir Qarabağım.
Qız, gəlinim əsarətdə,
Can qalmadı bu millətdə.
Laçınım, Şuşam həsrətdə,
Yol gözləyir Qarabağım.
Zəngilan, Zəngəzur, Ağdam,
Viran oldu elim, obam.
Alınacağ bu intiqam,
Yol gözləyir Qarabağım.
Fizuli, Qubadlı, qandı,
Kəlbəcər od tutub yandı.
Yolunda düşmən dayandı,
Yol gözləyir Qarabağım.
Ağdərə göyə sovruldu,
Ağdaban yandı qovruldu.
Göyçəmə qıfıl vuruldu,
Yol gözləyir Qarabağım.
Daglarım küsgün dayanıb,
Şəlaləm qana boyanıb.
Düşmən çox erkən oyanıb,
Yol gözləyir Qarabağım.
Zeynəbəm, aglayır sözüm,
Həsrətdir yurduma gözüm.
Bu aciya necə dözüm?
Yol gözləyir Qarabağım.
Dəyişən bir sənsən, birdəki zaman
Yer də həmən yerdir göy də həmən göy
Sənin bu dünyayla işin olmasın,
Yetər deyindiyin arxasınca hey.
Bir damla göz yaşın sonda ölən köz,
Dilinlə gor eşmə ürəyimdə sən.
Dünən sevincimə şərik olan, qız,
Bu gün kədərinlə ürəyimdəsən.
Əllərim bulaşır göz yaşlarına,
Alın yazısıdır-göz yaşı deyil,
Qucub dizlərini hönkürmə belə ,
Dizlərin eşqinə baş-daşı deyil.
Qapımı açmışam dağlara sarı,
Dağlardan əsən meh üzümdən öpür.
Neçə kədərimə dağlar hasarım,
Gözüm zirvələrin gözündən öpür.
Qürubun gözündən qərib bir həsrət,
Günəşin üzündən qəm-qüssə yağır.
Bu günüm ömrümə yazılan qismət,
Sabahım RƏBBİMİN əlinə baxır.
Solur buludların qızıl yanağı,
Qaralır səmanın mavi bənizi.
Çəkdikçə ay üzdən bəyaz düvağı,
Əriyir göylərin zülmət dənizi.
Ulduzlar səmada yanan çıraqban,
Gecənin qoynunda Ay ocaq çatır.
Bu gecə sükuta qərq olur hər yan,
Bu gecə hər nə var ürəyə yatır.
An ana calanıb gecədən keçir,
Bir də ayılıram- gecə yarıdır.
Sən demə xəyalım gecədən keçib
Yuxumu qaçıran sözün yarıdır.
Bu gecə sıgınıb tənhalığıma,
Barışa bilmirəm dərdlə,qədərlə.
Bürünüb ümidin bəyazlığına,
Vaxtı öldürürəm xatirələrlə.
Gecəmi vaxt yeyir,özümü sözüm,
Söz-söz boşalıram varağın üstə.
Sözümün əlindən əlimi üzüb,
Yeriyə bilmərəm ayağım üstə.
Qapımı açmışam dağlara sarı,
Dağlardan əsən meh üzümdən öpür.
Neçə kədərimə dağlar hasarım,
Gözüm zirvələrin gözündən öpür.
Azərbaycan Quba
04.05.2001.
Bayırda külək əsir,
Vıyıltısı içimdə.
Sazaq qəlbimi kəsir,
Bürünüb xəyalına.
Birazdan qar yağacaq,
Həyat mətəl qalacaq.
Misralar da donacaq,
Bürünüb xəyalına.
Ağaclar yarpağını,
Saxlaya bilmir daha.
Bir-bir yerə düşürlər,
Bürünüb xəyalına.
Sevgi tablosu çəkir,
Göy üzündə buludlar,
Küləklər rəngi yayır,
Bürünüb xəyalına.
Ürək damarlarımda,
Sən adlı tromb gəzir.
Ölüncə daşıyacam,
Bürünüb xəyalına.
29.12.2015
Günəş olub həyatıma doğanım,
Sənsən ilham pərim, sözümün üstə.
Sevinc verib, qəm-kədəri boğanım,
Demərəm qaşın var gözünün üstə.
Məni məndən alıb, aparan səni,
Çəkib xəyalımı qoparan səni.
Hər gecə yuxuda taparam səni,
Qoymaram yanasan közümün üstə.
Söz vermişəm, and içmişəm düzünə,
Ömür böyü düz baxaram gözünə.
Bir telini dəyişmərəm yüzünə,
Xəyalın baş qoyar dizimin üstə.
Yadlar baxıb bizə, köksün ötürüb,
Bu sevgi günahın Tanrı götürüb.
Nur yağışda sənə pənah gətirib,
Söykərəm üzümü üzünün üstə.
30.12.2015
Nəşəm qəmdən aşağıdır,
Üzümdəki yaş, ağıdır.
Gözlərimdən yaş axıdır,
Yoxdur həyası- dərdimin.
Tükənməyir, yetmir sona,
Vərdiş edib, qəlbə qona.
Gündə girir dondan-dona,
Mindi boyası,-dərdimin.
Hay verən yoxdur səsimə,
Nə zilimə, nə pəsimə.
Necə qıyım özgəsinə,
Özüm geyəsi dərdimi?
Pəl qatır, xoş diləyimə,
Hopub qana, iliyimə.
Neştər olub ürəyimə
Batır tiyəsi dərdimin.
Könül sızlar, hər gün, hər ay,
Bir kimsədən gəlməz haray.
Ürəklərdə qurub saray,
Üzdə dəyəsi*- dərdimin.
Andıra qalmış birdimi?
Dərdim açılmaz sirdimi?
Mən belə dərd istəmirəm,
Gəlib aparsın dərdini,
Ay ellər , deyəsən yenə sökülür ,
Eşqin səmasında dan yavaş-yavaş .
Möhnətin yüküylə belim bükülür ,
Yenə də üzülür can yavaş-yavaş .
Yenə də başlanır əzab , əziyyət ,
Yenə halım fəna , pisdir vəziyyət .
Bu halda da vardır özgə məziyyət ,
Eşq ilə qaynayır qan yavaş-yavaş .
İdrakım sevgiyə tuşlanır yenə ,
Yuxusuz gecələr başlanır yenə .
Gözlərimin yaşı daşlanır yenə ,
Dəryalar yaranır , san , yavaş-yavaş .
Qalib Şamxaloğlu sevgi xəstəsi ,
Dərmanı yarının bircə busəsi .
Yara yetişməsə bu şikəstəsi ,
Viranəyə dönər kan yavaş-yavaş .
Deyirlər , dünyadan yaz ,
Dünyadan mən nə yazım ?!
Әyrisi baz , düzü qaz ,
Dünyadan mən nə yazım ?!
Dərdlərimlə dərdləşən ,
Gündən günə sərtləşən ,
Mərdləri namərdləşən ,
Dünyadan mən nə yazım ?!
Dahiləri xəstədir ,
Cahil dəstə-dəstədir ,
Haqq işimiz nəhsdədir ,
Dünyadan mən nə yazım ?!
Artıb pulu , parası ,
Xançoban üz qarası ,
Dübaydadır Sarası ,
Dünyadan mən nə yazım ?!
Başbiləni baş qatan ,
Millətin haqqın satan ,
Haqqı qəflətdə yatan ,
Dünyadan mən nə yazım ?!
Bizlərə torba tikir ,
Başları bir-bir əkir ,
Şamxaloğlu dad çəkir ,
Dünyadan mən nə yazım ?!
17 sentyabr 2009
Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,
Aşiqəm, qadan allam,
Qolum boynuna sallam.
Amandır uzaq getmə,
Mən sənsiz necə qallam?
Aşıq deyər başından,
Torpaqından, daşından.
Söhbət yurddan düşəndə,
Boğular göz yaşından
Yollarımı alıb çən,
Ürəyimdə kədər, qəm.
Həsrətin pəncəsində,
Sənsiz necə qalım mən?
Öz- özümü öymərəm,
Boşuna söz demərəm.
Mənə qismət olmasan,
Toy libasın geymərəm.
Şimşək təkin çaxaram,
Atəş olub yaxaram.
Yar gözümə görünsə,
Ulduz kimi axaram.
Qəm neyin çalana gəl,
Qaydına qalana gəl.
Əğyar qədrini bilməz,
Qadanı alana gəl.
03.01.2016.
Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,
Əfsanəmdir, tariximdir, həm varlığım,
Yenilməyən, od bayraqlı sərdarlığım.
Əshabül-kəhf, Nuh yaddaşlı, daş yarlığım,
Nəqşicahan, Nuhçıxanım, Naxçıvanım!
Daş dövründən bu günümə iz salmısan,
Hünərinlə, qeyrətinlə, ucalmısan.
Zəmanənin tufanından ad almısan,
Nəqşicahan, Nuhçıxanım, Naxçıvanım!
Hər qarışı savaşlardan söhbət açan,
Zirvəsində şahinləri yüksək uçan.
Ata-Ana Odlar Yurdu,-Azərbaycan,
Nəqşicahan, Nuhçıxanım, Naxçıvanım!
Bir kimsənin torpağında tamahı yox,
Tarix boyu gözü, könlü olubdur tox.
Bol sərvəti yad gözlərə tuşlanmış ox,
Nəqşicahan, Nuhçıxanım, Naxçıvanım!
Dağlarında bənd olubdur göyün tağı,
Sipəridir,səngəridir hər bir dağı.
Kəmki, Darı, Əlincəsi, Haçadağı,
Nəqşicahan, Nuhçıxanım, Naxçıvanım!
Döyüşlərdə oğulları öndə gedər,
Alimləri, dahiləri,-bax nə qədər.
Məmməd Səid, Cəlil, Cavid,, Ata Heydər,
Nəqşicahan, Nuhçıxanım, Naxçıvanım!
04.01.2016.
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Dərdi yanına sal gətir,
Yeni görüşə gələndə…
Özünə eynək al gətir…
Böyütsün məni gözündə…
Bəxtimin kiçik qızıyam…
Falçı deyib gəlişini…
Qəlbində ağrı, sızıyam,
Qoru üzdə gülüşünü…
Mənə “Qırmızıpapaq” al,
Öz içimdədi canavar…
Nağıl dünyandaca qal…
Ölsəm bundan sənə nə var?
Unutmuşdum…Bu görüşə
Sevgini gətirmə, yaxşı?
Nolsun söylənirik dərddən,
Nə sən aşıq, nə mən naşı…
İkimiz də uduzmuşuq…
Sən sevgini…Mən də səni…
Ayrılığı unutmuşuq…
Görüşə səslədim səni?
Ehh…Qırmızı şal gətir,
Tamamlansın bəzəyim də…
Özünə eynək al gətir…
Böyütsün məni gözündə…
Gəncə
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Bir qədəh sevinc icmişəm
sağlığına… sağlığına…
Utanmayıb oynamışam
yoxluğuna… yoxluğuna…
Adını deyib gəlmişəm,
düşmüşəm yolun ağına…
Adımı yaza bilmişəm
çəkdiyin həsrət dağına…
Bağışla… Ömrüm günahdı…
Batırma eşqi günaha…
Dilimdəki bu son “ah”dı…
Badədir, sağlığına…
Gəncə
fa
Alnıma yazılan yazıya bir bax,
Kim bilir daha nə görəcək gözüm?!
Vaxtsız sönən məhəbbətin yasına,
Görəsən çoxmu yaş tökəcək gözüm?!
Üzümdə izini buraxır illər,
Saralır içimdə açılan güllər.
Gün-gündən rəngini itirir tellər,
Deyəsən çuxura düşəcək gözüm!
Düz yollarım döndü oldu çəpəki,
Dağ-dərə önümü kəsib hələ ki.
Çox yüyürdüm çatammadım sənə ki
Elə baxa-baxa öləcək gözüm.
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Məni bir az fağır saxla , ilahi,
Boyum çatmır səsim çatan yerə ki.
Sözlərimi ağır saxla, ilahi,
Ağır olub hər qapıdan girə ki…
Yerin, göyün yiyəsi bildim səni,
Yerdə, göydə səbrin yiyəsisənmiş.
Heç baxmırsan nələr olur dünyanda,
Dünyanın yox, qəbrin yiyəsisənmiş.
Göy üzündən yaxşı görünmürmü yer?
Bir yerə düş, yeri tanıdım sənə.
Ölüsündən xəbərin var, bilirəm,
İnsanlari diri tanıdım sənə.
Gözümüzün içi sudu, üzü nəm,
Boğuluruq, yaxşılara qayıq ol.
Seçmək olmur əyrisini düzünnən,
Birdən sən də aldanarsan, ayıq ol.
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Buludların ac it kimi
Elə hürür ki, üstümə, ilahi,
Məni yağışın tutacaq.
Qapından qayıdır dualarım da,
Məni qarğışın tutacaq.
Ömrüm il – il tökülür,
Daşlayıblar ömrümü.
Bir ulduzsuz gecəyəm,
Bir kimsəsiz küçəyəm.
Bu dəlisov yağışlar
Xoşlayıblar ömrümü.
Eh! Daha əlimi açmaram sənə,
Eh! Daha əllərim qoynumda qalar.
Asaram özümü goyün üzündən,
İlahi, ölümüm boynunda qalar.
Ay ellər,bilmirəm niyə dinmirlər,
On bir yox,on iki oylağım gedib.
Xankəndinin adın niyə demirlər,
Məktəb dərsliyində on bir yazırlar.
Niyə bu tarixi düzgün yazmırlar?
İyirmi altı dekabr ilk gedən şəhər,
Xankəndi olubdu bəlkə bilmirlər.
Min doqquz yüz doxsan birdə ay ellər,
Xankəndindən elimi qovladılar.
Niyə bu tarixi düzgün yazmırlar?
On iki yara var mənim qəlbimdə,
On iki ad yatır bu ürəyimdə.
On iki qisas var bu əllərimdə,
Qövr edir sinəmdə axı yaralar.
Niyə bu tarixi düzgün yazmırlar?
Məktəb dərsliyində bunları gördüm,
Qalmadı kimsəyə qalmadı sözüm,
On iki şəhəri axtardı gözüm.
Məni dara çəkdi yenə o dağlar,
Niyə bu tarixi düzgün yazmırlar?
Mehri deyir,on iki şəhər gedib,
Düşmən ürəyimin başını didib.
Yenə o yurdlardan xəbərlər gəlib,
Pozulur sərhədlər,heç dayanmırlar,
Niyə bu tarixi düzgün yazmırlar?
Kiyev 07-04-2015
(İşğal oldu26-12-1991 )
Mən gəzdiyim oylaqlarda,
Xankəndimdə düşmən gəzir.
Qızıl kimi torpaqlarda,
Xankəndimdə düşmən gəzir.
Biz yer verdik erməniyə,
Nankor çıxdı bu çörəyə,
Həsrətliyik el görməyə,
Xankəndimdə düşmən gəzir.
Xankəndiydi onun adı,
Özü boyda bir dünyaydı,
Yapışdı Stepan adı,
Xankəndimdə düşmən gəzir.
Vətən, bir gün gələcəyəm,
Öz adını verəcəyəm,
Səninlə bir güləcəyəm,
Xankəndimdə düşmən gəzir.
Mehri deyib,deyəcəkdi,
Vətəninə gələcəkdi,
Düşmənləri əzəcəkdi,
Xankəndimdə düşmən gəzir.
Kiyev 04-04-2015
Ürəyimə axıb dolan,
Bu həyatdan qüvvət alan,
Arzularım ,istəklərim,
Könlümdəki duyğularım,
Ömrün tale qarğışına,
Duyğu seli yağışına,
İslanmışam,ömür yarı,
Könül dolu arzularım ,
Mənim varım,dövlətimdir,
Həsrət dolu yanğılarım,
Topladığım sərvətimdir.
Yoxdur daha ağrı acım,
Bu həyatın çətinliyi dərd əlacım,
Alışmışam bu həyatın sərt üzünə,
Arzularım,istəklərim,
Könlümdəki duyğularım,
Ömrü sarmış qayğılarım,
Nəyim varsa alışmışam,
Mən həyatın sərt üzüylə barışmışam.
Yoxdur daha qorxum mənim,
Boranından ,tufanından,
Lap dəhşətli bir anından.
Mən özümü tanıyıram,
Bu həyatın sərt üzündən gəlib keçən,
Çətin yolda çətinliyə alışmışam.
MEHRİBAN. 01 01 2016.
Zaman keçir dövran keçir ,gün keçir,
Öz ömrümüz hərdən bizdən yan keçir,
Taleyimiz bəxt əlindən su içir,
Yarı gerçək,yarı yalan dünyadı.
Bu dünyada kim qazana ,kim yeyə,
Yalan görən ,hər yalana düz deyər,
Nəyin var talayıb ,qəddini əyər,
İndi yaman götür,talan dünyadı.
Taxt üstünə taxt gətirsən fayda yox,
Ömürlərdi gəldi-gedər qayda yox,
Neçə gəldi,neçə getdi say da yox,
Taxtlısını taxtdan salan dünyadı.
Böl əlində qazandığın tikəni,
Əlin tutsun yükü ağır çəkən
Yamanları yaxşı yola çəkən ol,
Yaxşı adla sənə qalan dünyafı.
Salxımlanar,yolların buz naxışı,
Qar üstündə bir iz donar,büsbütün.
Ağacların koğuşunda can verər,
Həsrətimi keçər,adlayar çətin.
Buz ürəyin köləsiyəm,haçandı,
Qarı qışa,qışı qara qatmışam.
Vücudumda rüzgarı var,nəmi var,
Öləziyir,ömür adlı yanan şam.
Bəs deməzmi,çəkdirdiyi fələyin,
Yığmayır,bu dərdin əlin-ətəyin.
Çalammazsan,bu dağların havasın,
Çoban qızı buz tutanda tütəyin.
Gileyini,xalıtəki dürmələ,
Əzəl-axır anan-dədən dünyadı.
Çağasında çırtma çalıb sevinən,
Diri gəlib ölü gedən dünyadı.
02.01.16.
Yeriyib yıxılaram,
Duraram,ağır-ağır.
Sənsizəm,yollarıma,
Yağış yağır,qar yağır.
Mənə həsrət rəngini,
Çöz dedin,sonucu sən.
Bu yoldan o yana yox,
Bu yolun son ucu sən.
Sərmişəm,başım üstə,
Çəkib,dərdimi bir-bir.
Dilim qabar,deməkdən,
Ay insafsız,ya səbir!
Toxu məni,ilməyəm,
Nədir,bunca qaş-qabaq.
Gileyin əlindəyəm,
Yığıldım,yumaq-yumaq.
Yeriyib yıxılaram,
Duraram,ağır-ağır
Sənsizəm,yollarıma
Yağış yağır,qar yağır…
03.01.16.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru
Qələm dostumuz Qədiməli Əhmədin “Hələ də baxırsan” şeirinə cavab olaraq.
Uzaq yollara baxıram,
Sənsizlikdə üşüyürəm,
Bəzən öz-özümə,
Yetmək üçün hey qaçıram,
Tövşüyürəm.
Deyirsən, yarpaqların,
Vaxtsız saraldı…
Ruhumu çiskin aldı.
Sənsiz heç nəyin,
Ətri, dadı yox!
Qəlbimdə sənsizliyin adı yox!
Nə yanında ola bilmirəm,
Nə sənsiz qala bilmirəm.
Sonra deyirsən ki,
Hələ də baxırsan uzaq yollara,
Ruhundan tökülən sarı yarpaqlara!!
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru
Qələm dostumuz Qədiməli Əhmədin “Dibi görünmür bataqlıqların” şeirin oxudum. Xəyalən məni çox uzaqlara apardı. Ürəyimdə belə bir şeir qaynaqlandı.
Ölüm bir keçiddir,
Axirət dünyasına.
Əbədilik sevdasına.
Bəlkə də,
Məhəbbətdə dərinlik azalıb,
Yanan ürəklərə
Sərinlik azalıb.
Kəndimizə gedəndə,
Xəyalımdan uşaq vaxtı gördüyüm
Qayıtmayan səhər keçir.
Gəlin köçdüyüm,
Havası tutqun,
Bəzən, gecələri qorxunc şəhər keçir.
Ölüm də axirətə qədər,
Bu dünyada
Yaşayır qəribliyini.
Özümüz bilmədən,
Körpələrimiz də,
Gözümüz önündə,
Yaşayır gələcək yetimliyini.
… Ölüm bir keçiddir,
Axirət dünyasına.
Əbədilik sevdasına.
Fikirləşəndə…ürəyə salmamaq olmur,
Vaxtı çatıbsa,
Bu dünyada qalmaq olmur…
Payız elə getdi, qış belə gəldi,
Ayrılıq küləyi əsdi bir ucdan.
Görüşə bilmədik, bu necə dərddi?
Qar da yolumuzu kəsdi bir yandan.
Sanki acıq çıxır təbiət bizdən,
Görüşmək vədəmiz uzanır yaman.
Həsrət də qar kimi gözlərimizdən,
Yağıb sinəmizdə qoparır tufan.
Bölündük sevginin fəsillərinə,
Eşqimiz, baharkən, özümüz qışıq.
Bəlkə ömrümüzün son illərindən,
Bəxtin yollarına atılmış daşıq?!
Eh… yenə səbrimin üstünə əsir,
Sənin göndərdiyin şaxta, qar, boran.
İnan ki, yolumu eşqimiz kəsir,
Yoxsa, bu yollarda kimdi ki, duran?!
Sən getdin göynədi sinəmdə ürək,
Yox olub əridi ömrün illəri.
Soldu qucağımda arzularım tək,
Dərib gətirdiyin sevda gülləri.
Sən getdin… arxanca baxan gözlərim –
Su səpdi yoluna aydınlıq üçün.
Dilimdə ilişib qalan sözlərin,
Bir haray salmadı, bilmədim neyçün?
Sən getdin… eşqinin bahar naxışı,
Min ilmə toxudu payız ömrümə.
Gözümdən süzülən sevda yağışı.
Sanki qılıncını çəkdi könlümə.
Get gülüm, – qınama sənsiz səbrimə,
Küləklər yan alar, sellər yan alar.
Get barı, tez qayıt, mənim xətrimə,
«Sənsizlik» dərd olub məndən can alar.
( ilin ilk şeiri)
Vəsf edə bilmirəm ötən illəri,
Ömrümə yazılıb, qaradan-qara.
Hansı gözəlliyi tutub gözümə,
Deyim ki, cəfakeş oldun ömrümə.
Sözüm var dilimdə bitməz tükənməz,
Bu dövran, dilimi, lal eləyibsə,
Rəssam tək, firçanı çəkib üzümə,
Bəs necə baxım mən, elin gözünə.
Hər ötən illərin yarası dərin,
Qatbaqat şerimdə, qövr eyləyibdir.
Çevrilib bir azda arxaya baxsam,
İllərin, naləsi dövr eyləyibdir.
Deyirəm, bu ildə ilk sözüm kimi,
Bilmirəm ələkdən, ələnən nədir.
Ən böyük istəyim, zalım fələkdən,
Verməsin dərdləri bir dözüm kimi.
Ağırdı, çəkməyək dərdlərin yükün,
Çiynimiz qabardı, əllər buxovlu.
Nənələr əyirən kələf dolaşıb,
Kilimlər toxunmur, əldə bu xovlu.
02.01.2015.
Bir daha görməzsən gözündə məni,
Həsr edib yazdığın sözündə məni.
Ayaqlar altında kölgələr kimi,
Axtarıb tapmazsan özündə məni.
Sürüyər dolanbac bu dövran səni,
Yadından çıxarmaz bu mövlan səni.
Ruhuma qarışıb, uçsan göylərə,
Sındırıb yıxacaq bu cövlan səni.
Soruşub demərəm, hara detmisən,
Qəlbimi dəlib sən, yara getmisən.
Vəfasız, bəlkə də məni unudub,
Bir başqa sevdaya, yara getmisən.
Yoluna çıxmaram dön demək üçün,
Yandırdın canımı sön demək üçün.
Sevgimlə kiçildin, azdın yolunu,
Ümidsiz buraxdım öl demək üçün.
02.01.2016.
“Sən yalnız sevgi şeirləri yaz!” – bunu çoxları deyib mənə…
Sevgi nə cür olur – izahı varmı?
Düşüncəm – sevgidi, ruhum – sevgidi.
Görəsən sevənin günahı varmı?
Göz yaşım – sevgidi, ahım – sevgidi.
Sevgidən doğulub mənim hər anım,
Ota da sevgim var, quşa da sevgim.
Hər kiçik zərrəyə qaynayır qanım,
İnsana da sevgim, daşa da sevgim.
Minbir rəngə çalır təbiət yenə,
Hər gülün ləçəyi öpülsün gərək.
Çöllərə imılıq yağış yerinə
İnsanın sevgisi səpilsin gərək.
Torpaqdan cücərən yaşıllıq deyil,
Sevgidir – Tanrının öz ülfət payı.
Sevgiyə dönməsə, bil ki, haqq deyil –
Təmizlik, halallıq, mərifət payı.
Bu da bir sirr olub yer yaranandan,
İnsan olan niyə insanı sevdi?!
Hikmətin nuruyla qəlb daranandan,
Məhəmmədi sevdi, İsanı sevdi.
Adəmin Həvvaya mehri yaşatdı
Bu sonsuz ərzi də, insanlığı da.
Möcüzə yaradan sehri yaşatdı
“Quran”ı, “İncil”i, İsalığı da.
İdrakın gücü yox – dərk edə bilsin,
Yer niyə Göy ilə həmahəng durur?
Sevgi qanad verir – yol gedə bilsin
İnsanın sınmayan eşqi – qüruru.
Sevgi – ürəklərdə çağlayan bulaq,
Bu sudan dadmağa tələsər hər kəs.
Bir qəlbi min qəlbə bağlayan bulaq,
Min il aşıb-daşa, eşqi tükənməz.
Sevgiylə doğulur insan anadan,
Qonur çiynimizə sevgi mələyi,
Sevir ölə-ölə, ölür sevdadan,
İnsanın sevgiyə təşnə ürəyi.
29. 06.2009