Ağla, bulud, ağla. Yoxsa sənin də
Gözlərin quruyub, yaşın qurtarıb?
Daşla, fələk, məni. Nə dayanmısan?
Yoxsa daş atmaqdan daşın qurtarıb?
Sevgi də, nifrət də qəlbdə bəslənir,
İnsan fərdilənir, insan kəslənir.
Atamın dilində tez-tez səslənir:
“Ölən ölüb gedib, başın qurtarıb”.
Gözlərim yaşlıdı, ağlardı indi,
Qəlbim yaralıdı, dağlardı indi,
Elnur, darıxma heç, bahardı indi,
Boranlı, çovğunlu qışın qurtarıb.
Əziz dostlar sizin qarşıdan gələn yeni il münasibətilə ürəkdən təbrik edirəm, bu bayram yeni il olmasada həmrəylik bayaramıdır, bəzilərimizin sıxıntı içində qarşıladığı bayram olsada yetərki üzümüzdən o gülüş təbbi sevinc hissləri əskik olmasın hər birinizin bayramı mübarək olsun…..
Sevinerdim öncələr gələndə mən yeni il
sanki yeni gün kimi günəş doğardı üzə
indi soruşsalar da ürəyimdə elə bil
Heç xoşbəxtlik, sevinc də inan dəyməyir gözə.
Kasıb bilmir doyursun evindəki uşağı
evsiz bilmir bir koma tapıb örtsün sazağı
gecələrdə dumanlı olur ayın qabağı
inanmıram mən daha eşitdiyim bir sözə…
Pulla imiş sən demə aldığımız nəfəsdə
üzümüzdəki gülüş, fikirdəki həvəsdə
varlılarda yarışır kasıblarla həvəsdə
ilahi sən rəhm elə bu son zamanlar bizə…
Qoy keçmişdə qoyaq biz kədəri qəmi dostlar
Heç bilmirik bizidə hara aparır yollar
yazıqdır bu gəncliklər, gec qalmışıq insanlar !
hər kəsin dodağında deyiləcək bir düzə……
Getmisənsə dönmə daha
Hər aşiqin öz ahı var,
Pənahsızın pənahı var.
Bu gecənin sabahı var,
Bu gecə də bat günaha,
Getmisənsə dönmə daha.
Bu ev sənsiz,ocaq sənsiz,
Bu tin sənsiz,bucaq sənsiz.
Həsrətlidir,qucaq sənsiz.
Bat,batdıqca,bat günaha,
Getmisənsə dönmə daha.
Yar,sığışmır,evə özüm,
Gedişinə necə dözüm.
Üzülürəm,düzüm-düzüm,
Çatmayırsa yol sabaha,
Getmisənsə dönmə daha.
Şimşək oldum başın üstə,
Durna oldum dəstə-dəstə.
Ürək deyir,bəs de,bəs de.
Bu eşq mənə gəldi,baha,
Getmisənsə dönmə daha.
Gedib gelişi olmayıb…
Bir yol yadına salmayıb,
Onsuz ümidim qalmayıb…
Yenə ümid yox sabaha
Getmisensə, dönmə daha
Necə dərddi, necə qubar…
Helə də meni sığallar,
Geri dönməyəcək çağlar…
Nə qədər yalvar Allaha
Getmisənsə, dönmə daha…
Bu nə kədərdi, nə də qəm,
Bu nə zildi, nə də ki bəm…
Yol-yoldaşım, ömrə həmdəm,
Toxunub batma günaha,
Getmisənsə, dönmə daha…
Çatırıq ömrün sonuna,
Beləmi qıydın quluna?
Gedib deyersiniz ona…
Budur ilqar, budur vəfa?
Getmisənsə, dönmə daha…
Məni özgə yerdən özümə qaytar.
Yalanlar içində, bir düz gəzirəm,
Mən eşqi anladan bir üz gəzirəm.
Zülmət gecələrə gündüz gəzirəm,
Düzü də üzü də gündüzə qaytar,
Məni özgə yerdən özümə qaytar.
Günahkar zamandır,sözümə baxmır,
Döndürüb özümdən,gözümə baxmır.
Zəmanə haqq demir,düzümə baxmır,
Sözü də gözü də düzümdən qaytar
Məni özgə yerdən ,özümə qaytar.
Kopək arxa durmur,qurdlar at minir,
Namərd, mərdi çapır,nəsil,zat minir.
İlahi bu yerdə nahaqq haqq minir,
Atı da zatı da nahaqqdan qaytar,
Məni özgə yerdən, özümə qaytar.
Bıçaq çörək kəsmir,biçaq baş kəsir,
Ömür zülmə dözmür,həyat yaş kəsir.
Namərdin“mərd”sözü inan daş kəsir,
Başımın, daşını -yaş-ımdan qaytar,
Məni özgə yerdən, özümə qaytar.
05.12.2013.
DOST SÖYLƏMİŞƏM
Dilində xoş nəğmə,əlində qələm,
Gözündən boylanır bir gözəl aləm,
Fikri ,duyğuları safdır ,bilirəm,
Mən belə insana dost söyləmişəm.
Yoxdu bir kimsəyə kini,nifrəti,
El-oba içində saf məhəbbəti,,
Layiqdir ,hər yerdə şanı şöhrəti,
Mən belə insana dost söyləmişəm.
Zəifə arxadır ,acizə dəstək,
Bir arzu,bir məqsəd ,tək bircə istək,
Uzaqdı yalandan ,varlığı gerçək,
Mən belə insana dost söyləmişəm.
Düşmən utandırar hər bir əməli,
Dosta məhəbbətli tutan əlləri,
Həqiqət söyləyər danışan dili,
Mən belə insana dost söyləmişəm.
Mehriyəm ürəyim qalar onunla,
Həyatım fərəhlə dolar onunla,
Hər yerdə,hər zaman varam onunla,
Mən belə insana dost söyləmişəm.
28 12 2015.
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyi və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Cənubi Qafqaz Xalqları üzrə xüsusi müxbir”i,
İraq Türkmən Yazarlar Birliyinin, Dərbənd Ədəbiyyatçılar Birliyinin, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü
KÖNLÜM HAKİMİ
Səni gördüm vuruldum,
Gözləməkdən yoruldum.
Həsrətindən kor oldum,
Sən unutdur dərd qəmi
Gəl ol könlüm hakimi.
Məni pərişan etmə,
Ürəyumi incitmə.
Məni tərk edib getmə,
Xoş et hər dəqiqəmi,
Gəl ol könlüm hakimi.
Gülüş bitir üzümdə,
Dünya heçdir gözümdə.
Anlamıram özümdə,
Öz halımı, dərdimi,
Gəl ol könlüm hakimi.
Sənsən mənim gözümdə,
Bitib səbrim, dözüm də.
Bir mənasan sözümdə,
Sənə verdim qəlbimi,
Gəl ol könlüm hakimi.
Zeynəbəm, söz ehliyəm,
Eşq əlindən dəliyəm.
Sənə əsir kimiyəm,
Yaralama eşqımı,
Gəl ol könlüm həmdəmi.
YALAN PUL
Bu dünyanı əsirinə götürüb,
İnsanları dərdə qəmə salan oul.
Əziyyəti kasıblara ötürüb,
Özü varli ciblərinə dolan pul.
Bahalaşıb çörəyimiz, çayımız,
Kəsilibdir hər tərəfdən payımız.
Dərdli ötür, hər ilimiz, ayımız,
İnsanları eyləyibdir talan pul.
Yumurtanın qiyməti ətdən baha,
Ümid yoxdur heç bu günnən sabaha.
Kasıb, əllərini açıb Allaha,
İnsanları əsarətə alan pul.
Zeynəb, yazıb sızlasa da qələmin,
Vecinə gəlməyir cümlə aləmin.
Allah özü göstərəcək kərəmin,
Əl çirkidir, dərdir, sərdir, yalan pul.
ALIN BU KƏDƏRİN ƏLİNDƏN MƏNİ
Alıbdı dövrəmi bir acı kədər,
Alın bu kədərin əlindən məni.
Dara çəkir qəlbimi düşüncələr,
Sinəmdə çəkirəm elin dərdini,
Alın bu kədərin əlindən məni.
Dərdliyəm,dərdimə bir çarədə yox,
İllərdi sancılıb sinəmə bir ox.
Niyə unutdular bilməm,vətəni?
Harda gəzim bu dərdimə çarəni?
Alın bu kədərin əlindən məni.
Mən kədər əhliyəm,nədir bu halım?
Tapdaqlar altında qalıb torpağım,
İllərdi sönübdü yanan çırağım.
Unutmaq olarmı,Ağdam elini?
Alın bu kədərin əlindən məni.
Siz Şuşa deməyin,ağlayar gözüm,
Qarabağsız,şikəstəyə yox dözüm,
Xan əmi deyir ki,yox daha sözüm.
Oxumuyun bu elsiz şikəstəni,
Alın bu kədərin əlindən məni.
Mehrini də dərd üzəcək,ay ellər,
Baxçasında solub çoxdan çiçəklər,
Yorur məni ötdükcə acı illər.
Nə qədər işğalda qoyaq vətəni?
Alın bu kədərin əlindən məni.
ALIN BU KƏDƏRİ,ƏLİMDƏN MƏNİM!
Yenə qan ağlayır viranə könlüm,
Alın bu kədəri,əlimdən mənim.
Axtarır itiyin,bu yaşlı gözüm.
Sığmayır sinəmə kədərim,dərdim,
Alın bu kədəri,əlimdən mənim.
Çıxardın gözümü ,vətən görməyir,
Qopart ürəyimi,elin istəyir,
Doğra ayağımı,vətənə getmir.
Batırın nitqimi,səsim çıxmasın.
Alın bu kədəri,əlimdən mənim.
Vətənsiz,bir qərib istəmirəm mən,
Artıq iyrənirəm özüm,özümdən.
Dostlar inciməyin mənim sözümdən,
Əgər çatmayırsa vətənə əlim,
Alın bu kədəri,əlimdən mənim.
Ömrü bada verdim,vətən gedəndən,
Qopubdu ürəyim sanki içimdən,
Ölsəm nalə gələr,mənim qəbrimdən.
Bəlkə vaxtsız məzarıma mən girim?
Alın bu kədəri,əlimdən mənim.
Mehri bir duyğudu,xəyal qoynunda,
Özü burda,ruhiysə torpağında,
Tanrıda vermədi,bizə amanda.
Sığmayır sinəmə kədərim,dərdim,
Alın bu kədəri,əlimdən mənim.
Kiyev 12-04-2015
QARABAĞIN ACI DƏRDİ
Bir gün bulud aldı vətən üstünü,
Dağlarda titrədi güllə səsindən.
Qovdular milləti öz obasından,
Qovdular milləti Xankəndimizdən.
Qovdular milləti dağdan,dərədən
Qovdular milləti ev-eşiyimizdən.
Azğın ermənilər it tək qudurdu,
Kiçikli-böyüklü evdən qovurdu.
Başladı bəlası Qarabağımın,
Bəlalı yurdumun torpaqlarımın.
Mundar ermənilər azğınlaşırdı,
Qudurub elimə tamah salırdı.
Susurdu mərkəzdə hakimiyyətdə,
Düşmüşdü el-obam ağır bir dərdə.
Erməni neftini tökürdü Ruslar,
Bizim xayinlərdə hey susurdular.
Vətən igidləri şəhid olurdu,
Yox idi nizamlı bir sərbəst ordu.
Qırğına gedirdi o boyda diyar
Daşnaqlar beləcə ayaq aldılar.
Bir gun Ağdamlılar qalxdı ayağa,
Dedi qudurubdu deyəsən dığa.
Yığışdı igidlər,yığışdı o gün,
Dedilər qırağın onların gözün.
Bərdə gəldi,Yevlax gəldi Ovşarda,
Ağcabədi,Gəncə gəldi o anda.
Qalxdı millət,yürüş etdi nə fayda,
Atıldı önünə o gün yaylıqda.
Əliylə,Bəxtiyar şəhid verildi,
Daha da artıldı millətin dərdi.
Qırdılar insanın qalxan əlini,
Anlamadı mərkəz elin dərdini.
Elin qollarını bağladı mərkəz,
Millətin qarşısın saxladı mərkəz.
Erməni qudurdu bildiyin etdi,
Hər yerdən güllələr səsi gəlirdi.
Beləcə başladı elimdə döyüş,
Hər gün şəhidlərdən səda gəlirdi.
Xankəndi dönmüşdü qan çanağına,
Gedirdi millətin soyqırımına.
Döyüşlər başladı,töküldü qanda,
Dəhşətlər yarandı Kosalılarda.
Malbəyli boğuldu qanın içində,
Ruslar birləşərək ermənilərlə.
Yağdırdı yurduma odu-alovlu,
Baxmırdı körpəyə,nə də qocaya.
Çatmırdı bu elin səsi-səmiri,
Nə mərkəzə,nədə ki,bu dunyaya.
Döyüşlər gedirdi eldə-obada,
Silaha sarıldı hətta uşaqda.
Vətəni satırdı satqın alcaqlar,
Al qana batmışdı bütün torpaqlar.
O illər tarixdən bizə bəllidi
İgidlər döyüşdə canın verirdi.
Çoxları Bakıda alver edirdi
Elin köməyinə kimsə gəlmirdi.
İtirdik Salatın,birdə Gültəkin,
Hayına gəlmişdi onlar vətənin.
Çingiz fəryad ilə dağlar gəzirdi,
Dönün vətən oğlu,dönüm deyirdi.
Təxribat gedirdi eldə-obada,
Torpaq satılırdı düşmənə,yada.
Çingizi vurdular,şəhid etdilər
Millətin ürəyin al-qan etdilər.
Şirini minaya saldılar bir gün,
Təbriz şəhid etdi,bu yolda özün.
Doxsan iki bizə ası kəsildi
Bir gecə alışdı,göylər də yandı.
Xocalı xalqına hücum başlandı,
25-i fevral dəhşətli gecə.
Xocalı bir anda qana boyandı,
366-ı ermənilərlə.
Milləti çovğunda dağlara saldı,
Əlif sinə gərdi düşmən gücünə.
Çırpındı qəlbində o,nifrətiylə,
Çəkilməyi o,ar bildi özünə.
Vuruşdu sübhəcən öz dəstəsiylə,
Neçə şəhid gördü o gözləriylə.
Vətəni uğrunda şəhid getdilər,
Geri çəkilməyi düşünmədilər.
Köməksiz qoydular Xocalı xalqın,
Arxası boş qaldı bu insanların.
Gecə yandırıldı Xocalı kəndi
Mərkəzsə bu zülmü heç düşünmədi.
Şaxtalı bir gecə,qar yağdı dizdən,
Elə bil bezmişdi,Allahda bizdən.
Dağıldı meşəyə,dağlara onlar
Ağdama çatmağa can atırdılar.
Neçəsi pusquya düşdü onların
Hər yerdə qızardı rəngidə qarın.
Vəhşi ermənilər azğınlaşmışdı,
Faşist ideyasın işə salmışdı.
Neçə igidlərin başı kəsildi,
Hamilə qadınlar süngülənirdi.
Gözlərin çıxardıb onlar meyidin,
Kəsirdi əsgərin silahlı əlin.
Qocaya-uşaqa baxmırdı onlar,
Bu rusla birləşən alçaq insanlar.
Yox-yox insan deyildi onlar
Dilsiz körpəyədə qıydılar onlar.
Gördükcə onlarda bu vəhşiliyi,
Qıydılar bacıya,qıydı qardaşlar.
Ata oğlun vurdu,oğul atasın
Ana qucağında boğdu balasın.
Düşmənin əlinə keçməsin deyə,
Ana qəst elədi dilsiz körpəyə.
Qızmışdı beləcə andraniklər
Səkkizi Şuşaya hücum etdilər.
Satdılar Şuşanı,satdılar dəhşət!
Cənnəti verdilər bu erməniyə.
Neçə igidlərim şəhid oldular
Daşaltında pusquda qırıldılar.
O gün əldən getdi bizim Şuşamız,
Satdı gözəl yurdu,satdı vicdansız.
Növbəti bir hədəf Laçınım oldu
O dağların gülü,çiçəyi soldu.
On səkkizi getdi dağlar qartalı
Qəhrəman Laçınım başı bəlalı.
Xocavənd döyuşdü odlu-alovlu,
Köməksiz qaldılar bu döyüşlərdə.
Hələdə susurdu mərkəz nədənsə
Köməyə gəlmirdi buraya kimsə.
Doxsan iki belə bir tarix oldu,
Neçə igid döyüş qurbanı oldu.
Gəlirdi doxsan üç,gəlirdi yaman,
Sanki qəst edirdi bu elə dövran.
İkisi apreldə getdi Kəlbəcər,
Yenə ayılmadı yatan ölülər.
On yeddisi aprel Ağdərə getdi,
Neçə igidlərim şəhiddə getdi.
İyirmi üç iyul dəhşətdi,dəhşət!
Töküldü çöllərə bu dərdli millət
O boyda bir şəhər oldu məşəqqət.
Qanla suvarıldı o gün torpağım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Xıdırlını ermənilər yandırdı,
Sarcalıdan var-dövləti apardı,
Qaradağlı bizə həsrətlə baxdı.
İndi səbalarla gəlir sorağım.
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Əhmədağalıda,Qalayçılarda,
Şurabatda,Güllücə,Şotlanlıda,
Papravənddə,Ağdamkənddə,dağlarda.
Şəhid oldu neçə-neçə övladım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Allahverdi,Eldar elin oğluydu,
Ala Yaqub döyüşlərdə ad qoydu,
Şəhid oldu şəhidliyə qovuşdu.
Dağlarda əks etdi mənim harayım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Ağdam getdi,Asif dözmədi dərdə,
Fred adın qoydu ona,vətən də,
Xudu pusqu qurdu dağda-dərədə.
Dedilər itməsin ismətim-arım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Şirin canın verdi,Ağdam yolunda,
Canpolad vuruldu döyüş boyunda,
Təbriz qanın tökdü vətən uğrunda.
Dedi qoy ordunu önə aparım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Şelli Xosrov canın verdi Şellidə,
Sanki dəryalarda batdı gəmimdə,
Dönmədi döyüşdən Şelli Bəylərdə.
Qan ağladı hər qaya,hər dağlarım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Neçə şəhidləri dağdan gətirdik,
Torpaq necə getdi,onu bilmədik
Döyüş yollarında igidlər verdik.
Müqəddəs torpağa töküldü qanım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Sonadək vuruşdu Nazim elimdə,
Ad qoydu bu yolda igid Cəfər də,
Dözürük hələ ki,bu ağır dərdə.
İl ötür dərd ilə gəlir sabahım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Təyyarı itirdik biz yana-yana,
Gör gəlib çıxmışıq hansı dövrana,
Düşmüşük Ağdamın biz sorağına.
Tez-tez deyir mənə körpə övladım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Nəsrəddin də vətənində can qoydu,
Ana oğul deyib saçını yoldu,
Ruhlar pərvaz edib bizlərdən sordu.
Haçan alınacaq yağıdan qanım?
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Qartal dağ başına yaralı qondu,
Yenə acı hicran qəlbimi soydu,
Soltan da bu yolda ömrünü qoydu.
Əlçatmaz olubdu mənim dərmanım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Ağdam Qarabağın vuran qoluydu,
Viranə etdilər bu gözəl yurdu,
Ağdam da o gündən bir xəyal oldu.
Sındı şah vüqarım,qeyrətim,arım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Xankəndi dönmüşdü qan çanağına,
Dəhşətlər gəlirdi xalqın başına.
Alov bürümüşdü dörd bir tərəfi
Düşmən susamışdı insan qanına.
Bir-bir torpaqlarım əldən gedirdi,
Mərkəzsə susurdu biganə idi.
Cabrayıl,Fizuli Qubadlım mənim
Zəngilanım,çiçekli elim mənim.
Döyüş yollarında şəhidlər verdi,
Sığmayır dünyaya elimin dərdi.
Araz boyu səpələndi millətim
Sinəmdə çat verdi mənim bu dərdim.
Töküldü Araza körpə uşaqlar,
Erməni zülmündən can qurtaranlar.
Araz boyu insan seli axırdı,
Ana fəryad edib bala axtardı.
Həyat insanların qəsdinə dolmuş,
Azğın ermənilər yaman qudurmuş.
Səpələnib dağa-daşa millətim,
Kor olaydı görməyəydi gözlərim.
Araz boyu şəhidlərim düzülüb,
Göz yaşları Araz boyu süzülüb.
Qatışıbdı həsrət dolu bir çaya,
Gəlmədi kimsələr köməyə,haya.
5-ci fəsil
BİR GÜN QARABAĞIN AÇILAR YOLU
Hə mənim nəvələrim eşidin,
Elin faciəsin sizlərdə bilin.
Biri vardı,biri yoxdu beləcə
Çəkmişik əzabı bizdə beləcə.
O gözəl yurdlarım xaraba qaldı,
Biri satdı,birisə torpaq aldı.
Köçkün,didərgin deyirlər bizə,
Vurulub alnıma bu söz möhürlə.
Gözlədik el yolun bizdə illərcə,
Sanki qəlbimizə vuruldu nizə.
Əsrin dörddə biri belecə ötdü
Çoxları dözmədi,dünyadan köçdü.
Mənimdə ömrümə bir şey qalmayıb,
Bu köçkün sözündən edirəm ayıb.
İnaniram qayıdacaq torpaqlar,
Dönəcək yurduna məzlum insanlar.
Bir gün doğacaqdı günəş,bilirəm
O günü görəcəm? Onu bilmirəm.
Ümüd sizlərədi ay igidlərim,
Ölsəm,bil yumulmaz mənim gözlərim.
Qayıtsa torpaqlar,gedərsiz ora,
Mənimsə ürəyim olubdu yara.
Gedib gorgahları bir-bir gəzərsiz,
Ata-babalara salam verərsiz.
Ziyarət edərsiz şəhidləridə,
Doğruldarsız ölən ümüdləridə.
Qəbrimin üstünə bir gün gələrsiz,
Mən öləndən sonra sizdə deyərsiz.
Biri vardı,biri yoxdu uşaqlar,
Olubdu bu yurdda igid babalar.
Canların veriblər,şəhid olublar,
Vətənin yolunda igid durublar.
Bəli ay uşaqlar,Qarabağımız,
Düşmən əlindədi torpaqlarımız.
Əsirlikdə qalıb ərənlərimiz,
Artıq tükənibdi bilin səbrimiz.
Neçə qız-gəlinim əsir düşübdü,
Neçə ocaqların közü sönübdü.
Bakirə qızları düşmən apardı,
Bu qoca qəlbimə yaralar saldı.
Azəri görəndə gözü bərələn,
İndi torpaqları alıbdı bizdən.
Yaralar ürəkdə hələ qan verir,
Düşmən vəhşiliyin dünya da bilir.
Doğacaqdı batan günəş,bilirəm
Həsrət ilə o günü gözləyirəm.
Ya siyasət,ya döyüşdü yolumuz,
Vardı bizim dəyanətli ordumuz.
Komandan əmriylə bir gün qalxarıq,
Xankəndinə bayraqları taxarıq.
İnanıram günəş bizə güləcək,
Bu millətim oz yurduna dönəcək!!!
Bakı 12-03-2013,20-12-2015
Əllərimə toxunan,
Əlində gözüm qalıb.
Şəlalə zülflərində,
Telində gözüm qalıb.
Qoyma könlüm üzülə,
Qəm sinəmə düzülə.
Şəhdi-şəkkər süzülən
Dilində gözüm qalıb.
Gör sənsiz nə haldayam,
Başı qalmaqaldayam.
Bəminlə xəyaldayam,
Zilində gözüm qalıb.
Əhdə sadiq yarınam,
Əsil xiridarınam.
Şirə çəkən arınam,
Gülündə gözüm qalıb.
Gəl, qurtar məni dərddən,
Könlümü şad et hərdən.
Gərdənin ,,mina gərdən”
Belində gözüm qalıb.
Ol könlümün hakimi,
Ovut Mais Təmkini.
Qoy deyim, sənin kimi,
Evimizə nur saçan
Gəlində gözüm qalıb.
Gəlində gözüm qalıb
Biz güvənən dağların özü darda qalıbdı,
Laqeyid oğullardan onu düşmən alıbdı.
Arxa söykəyəmmirik yaman uzaq olubdu,
İndi qalıb nagman, yaman ahu-zardadı
Biz güvənən dağların başı boran qardadı.
Bilirsizmi nə çəkir, yağı düşmən əlində?,
Dindirmə, dilə gəlsə, qan ağlaya dilində,
Nələr, nələr qalıbdı off,, Qarabağ elində,
Vaqifin, Natavanın indi ruhu hardadı?,
Biz güvənən dağların, başı boran-qardadı.
Dağlar haray-hay çəkir əsirlikdə ağlayır,
Onu duyan hər kəsin, ürəyini dağlayır.
Eləbilir ölmüşük bizlərə yas saxlayır,
Daha ətir verməyir xarıbülbül xardadı,
Biz güvənən dağların başı boran-qardadı.
Əsirlikdə qız-gəlin indi qarı olublar,
Yolları gözləməkdən, saralıblar, solublar.
Tüpürüblər bizlərə, bulud kimi dolublar,
Bizlərdən yar olmadı, indi özgə yardadı.
Biz güvənən dağların, başı boran-qardadı.
Bu haqda çox düşünür Nail qalıb naguman,
Yazıq dağlardan ayrı, çoxu çəkir vay, aman.
Yazıq dağların başı, qəmdən olub qar, duman,
Ürəyi dərd əlindən, elə yanır “nardadı”,
Biz güvənən dağların, başı boran qardadı.
GÖR KİMSƏN MƏNİMÇÜN
Söyləyim, dinlə gör, kimsən mənimçün:-
Sevdalı canımın ruhu, nəfəsi.
Sevdamın qəlbdəki, döyüntü səsi.
Məhəbbət dünyamın eşq ilahəsi…
Söyləyim, dinlə gör, kimsən mənimçün:-
Sevgili könlümün istək, arzusu.
Sevdiyim Rəbbimdən, bir eşq ruzusu,
Atəşli qəlbimə, sərin kuzə su…
Söyləyim dinlə gör kimsən mənimçün:-
Ürək, qəlb sirdaşım, ana, həm bacı.
Vüqarlı başımın, qızıldan tacı,
Bütün dərdlərimin çarə, əlacı…
Söyləyim dinlə gör, kimsən mənimçün:-
Şan, çöhrət, şərəfim, hər vaxt üz ağım.
Çətində, dar gündə arxam, dayağım,
Düz yol göstərənım, nurlu mayağım…
Söyləyim, dinlə gör, kimsən mənimçün:-
Qüdrətim, sərvətim, dövlətim, varım.
Yeganə sahibim, tək iqtidarım,
Cismimi bölsələr, mənim tən yarım…
Soyləyim, dinlə gör, kimsən mənimçün:-
Dövrana çağlayan qələm, söz verən.
Dövrana qatlaşan,ömür, gün sürən,
Dövransız ömrünü əbəs, puç görən…
Bildinmi kimsən?…
26.12.2015.
K Ü L Ə K
Dolan gəl kəndimin üstündən bəri,
Yurdumdan bir ovuc toz gətir, külək.
Həsrətdən quruyub dilim, dodağım,
Sinəm od tutubdur, buz gətir, külək.
Bülbültək qalmışam gülünə həsrət,
Ayına, gününə, ilinə həsrət.
Nə mənə şan gərək, nə də ki, şöhrət,
Bir tikə çörəklə,duz gətir, külək.
Tikanlı tellərdə sızlar xatirə,
Qərib düşüncələr kədər bitirə.
Qönçələr ürəkdən axdı sətirə,
Sən ən kiçiyini, üz gətir, külək.
Şimşəklər Oğuzun qılınc səsitək,
Səma ulduzunun hər biri çiçək.
Tapılan muncuqlar göz giləsitək,
Fələyin boynuna düz gətir, külək.
Olsa da ey külək, nə qədər çətin,
Yetir yurda Haqqın vüsal qismətin.
Bu təşnə Dövrana, zəfər şərbətin,
Fərəh badəsində , süz gətir, külək.
27.12.2015.
– Sən burda neynirsən, ə? – Rəflərə ərzaq məhsulları düzən dükançı geri çönəndə piştaxtanın qabağında dayanmış uşağı görüb soruşdu. Onun nə zaman içəri girdiyindən xəbər tutmamışdı.
– Şəkər almağa gəlmişəm, – uşaq yavaşca mızıldadı.
– Pesok?
– Anam, şəkər, dedi.
Dükançı dəqiqləşdirmək üçün yan tərəfdəki ağzıaçıq şəkər kisəsini göstərib soruşdu:
– Bunnan? Şəkər tozu?
– Hə, – uşaq təsdiqlədi.
– Nə qədər?
– Üç kilo.
Dükançı tərəzidə şəkər çəkə-çəkə uşaqla sual-cavabını davam etdirdi:
– Kimin oğlusan?
– Ramizin.
– Artist Ramizin?
– Hı…
Dükançı qəsəbənin özündəndi. Nəinki məhəllədəkilərin, qəsəbədəkilərin də yeddi arxa dönənini tanıyırdı.
– Genə artistlik eləyir? – Uşaq cavab verməyə ehtiyac duymadı. Bilə-bilə soruşduğunu yaxşı bilirdi. – Yekə kişi iş tapıb özünə…
Atası haqqında deyilənlərdən narazı qalan uşaq bu dəfə də dillənmədi. Ona böyüyün üzünə ağ olmamağı öyrətmişdilər.
Dükançı ağzını düydüyü sellofan şəkər torbasını uşağa verməmişdən əvvəl soruşdu:
– Anan pulunu göndərib?
– Ala, – uşaq başını tərpədərək əlindəki kağız pulu ona sarı uzatdı.
Dükançı üç kiloqram şəkərin haqqını şifahi hesablayıb həmin puldan çıxdı, qalığını qaytardı. Birdən nəsə xatırlayıb:
– Dayan görüm, ə, – dedi. – Dükana borcunuz var?
– Yox.
Dükançı inanmadı. Haçan ödədiklərini unutmuşdu. Rəfdən götürdüyü “borc dəftəri”ni vərəqlədi, uşağın atasının adını axtardı.
Uşaq bu müddətdə əlindəki pulu saymağa başladı. Onun hesablamasıyla dükançının qaytardığı pulun qalığı nə az, nə çox, düz otuz qəpik artıq gəldi.
Dükançı, nəhayət, dəftərdə axtardığını tapdı. Uşağın atasının adının üstündən qalın bir xətt çəkilmişdi. Dəftəri örtüb:
– Gedə bilərsən, – dedi.
Uşaq oğurluq üstündə yaxalanmış adam kimi diksindi. Ovcundakı pulları gizlədib cəld qapıya cumdu. Tələsdiyindən ayağı nəyəsə ilişdi. Az qaldı yıxılsın. Şəkərlə dolu sellofan torbanı dükanın qapısına dayaq verərək özünü birtəhər düzəldib bayıra atıldı.
Xeyli aralanandan sonra çönüb hürkək-hürkək arxaya boylandı. Dükançının pulu səhv qaytardığını duyub dalınca gələcəyindən narahatdı. Gəlmədiyini görüb
ovcundakı pulları bir də saydı. Otuz qəpik artıqdı.
Bu, oğurluq kimi bir şeydi. İlk dəfəydi başına belə bir iş gəlirdi. Pulu qaytarmaq lazımdı. Dükançıya dərs olardı! Yekə kişi haqq-hesabını apara bilmir, hələ bir onun atasını bəyənmir, lağ eləyir!
Amma dükançının həqarəti onu tezcə də fikrindən daşındırdı. Atası haqqında dediyi sözlər qəlbinə bərk toxunmuşdu. Atası kukla teatrının aktyoruydu. Onunla fəxr edirdi. Çox da maaşı azdı. Ailəsini güclə dolandırırdı.
Keçən həftə onları məktəbdən şəhərə, atasının oynadığı tamaşaya baxmağa aparmışdılar. Tamaşanın axırında Təpəgözü öldürən atasını uşaqlarla bərabər müəllimlərin də ayaqüstə necə alqışladıqlarını görmək lazımdı! Sinif yoldaşları atasına görə ona qibtə ilə baxırdılar!
Gərək şəkəri heç o dükançıdan almayaydı. Anası ora göndərsə də, qonşu məhəllədəki dükana gedəydi.
Məhəllələrində iki ərzaq dükanı vardı. Biri məhəllənin baş tərəfindəydi, o biri ayaq tərəfində. Baş tərəfdəkinə xeyli borcluydular. Anasının verdiyi pul o borcu ödəməyə, üstəlik üç kiloqram şəkər almağa çatmazdı. Bu dükana borclarını keçən ay üzmüşdülər. Deməsə də, uşaq anasının borclardan yana utanıb dükana çox vaxt onu göndərdiyini başa düşürdü. Balaca deyildi. Dördüncü sinifdə oxuyurdu.
Anası hər dəfə dükandan qayıdanda məktəbdə xərcləmək üçün ona on qəpik verirdi. Onları xərcləmir, yığıb saxlayırdı. “Azərbaycan nağılları” kitabını alacaqdı. Müəllimindən o kitabda maraqlı nağıllar olduğunu eşitmişdi. Dükançının artıq qaytardığı otuz qəpik göydəndüşmə bir fürsətdi. Onun üstünə anasının verəcəyi budəfəki on qəpiyi də gələndə qırx qəpik edəcəkdi. Haçandan bəri arzuladığı nağıllar kitabını almağa da elə məhz qırx qəpiyi çatmırdı.
Darvazalarına yaxınlaşanda ovcundakı pulları bir də saydı. Şübhə yoxdu, otuz qəpik artıqdı. Onu ayırıb gödəkçəsinin cibində gizlətdi. Anası bilsə, dirənəcəkdi ki, apar qaytar. Ancaq uşaq daha həmin pulu dükançıya qaytarmaq fikrində deyildi.
Onu darvazanın ağzında anası qarşıladı. Birdən əlini üzünə aparıb bərkdən dedi:
– Bu nədi, ay bala? Torbanı hara ilişdirmisən?
Qorxmuş halda əlindəki sellofan şəkər torbasına baxdı. Altı deşilmiş, şəkər yarılanmışdı.
Arxaya çöndü. Torbanın deşiyindən süzülüb tökülən şəkər yolda ağ, nazik iz salmışdı.
“Ədəbiyyat” qəzeti
26 dekabr,2015-ci il.
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Məni məndən alar gedər
Vüsaldan üzülən ümid…
Gəlmədin ki, sevinim…
Gəl dedim ki, sevirdim…
Gəlmə… de ki, sevincim,
Ümidim öldü, adam…
Eşqdən böyük dərdsənmiş…
Eşq ən böyük dərd-sərmiş…
Eşqdən böyük dərd gəlmiş:-
Ümiddən döndüm, adam…
Sevdam özümə zülmüm…
Sevdam… özüməm… zülmüm…
Sevdam… özüm… ən zülmüm:-
Ümidlə öldüm, adam…
Toy nəğməsi…
Əlinə düzülmüş o göyçək xına,
Bəzəsin ömrünü ömrün boyunca…
Dədə evindəki “qız otağın”a
Birdə bax , birdə bax , bir də doyunca…
Həyat cənnət olsun ayağın altda,
O göyçək gözündən sevinc tökülsün…
Sabah açılmasın gün ağaranda,
Sevdiyin güləndə gecən sökülsün…
Ağlama kövrəlmə bu toy günündə
Yaşın o daş-qaşa təzə nur əkir…
Xoşbəxt ol , xoşbəxt ol – yeddinci qatda
Kövrəlmə uzaqda bir göz yol çəkir…
Şair təbim…
Aşır-daşır sığışammır,
Bu dünyaya şair təbim…
Atır oxu qüssə-dərdə,
Dönür yaya şair təbim…
Aşır ömrümün boyunu,
Aşır könlümün boyunu,
Oyuna qatır oyunu,
Kövrələndə şair təbim…
aparır sabaha məni
Bəlkə neçə əsrlərdi…
Başıma salacaq dəni
Ömrümə yox şair təbim…
Paydı vallah əvəzi yox
kədərin də ləzzəti çox…
Tutacaqdır hər zaman tox
Gözlərimi şair təbim….
Sevgi yaş tanımır…
Sən mənim ömrümə gələndə gülüm,
Cığaz ürəyimin dörd yaşı vardı…
Mənim əllərimdə sənin əllərin
Bütün uşaqların “beşdaş”ı vardı..
Pöhrə sevgi idik həyat bağında
Ehh şirin-şirin də söhbət edərdik…
Arada öpərdim qızıl saçından
Sevgiylə odlanıb eşqə gedərdik…
Nənəmə vermişdin şəklini gülüm
“Nəvənə verərsən” demişdin hələ…
Ay allah dörd yaşın sevgisinə bax
Qüdrəti oxşardı çağlayan selə…
Düşür hər xatirə yadıma bir-bir
Neyləyim kövrəldir şair qəlbimi..
Nə olsun uşaqdıq? Qanıram indi
Hələ sevməmişəm sən tək heç kimi
Şairə sevmək olmazmış…
Yolunda daş kəsək bitər.
Gələn gedər gedən ötər.
Quru canı batar itər.
Şairə sevmək olmazmış.
Naləlidi dili könlü…
Ağ bəxti var qara günlü…
Başdan başa eşqdi ömrü…
Şairə sevmək olmazmış…
İnsanlarda könül çiymiş
Həyat çiymiş , ömür çiymiş..
Eşq şairə qənimiymiş
Şairə sevmək olmazmış..
Yenə ərşə qalxıb , diləyim Allah…
Yenə ərşə qalxıb diləyim Allah
İlhama köklənən günlərimdəyəm…
Gülüşü unudub yanağım Vallah
Qüssədən yüklənən günlərimdəyəm…
Elə gözüm baxır yola yol çəkir…
Heç bilmirəm dərdim nədir , ünüm nə?
Bu durğunluq vərəqlərə nur əkir
Şeirlər çoxalır , noolsun? günüm nə?
Həsrətmi bu qədər qəlbimi yoran?
Yoxsa qəriblikdi ya da ki nədi?
Yaman deyinirəm vallah ömürdən
Həyatın çörəyi dizlərimdədi…
Hər gecə yadım düşərdin ama.
Bu gecə yadıma yaman düşmüsən.
Bəlkədə sən başa düşərdin ama.
Sadəcə sevgiyə yalan düşmüsən.
Gəlməyir yuxuda gözümə yatım.
Bürünüm uşaqtək özümə yatım.
De necə uzanım, de necə çatım?
Bu gecə yadıma yaman düşmüsən.
Bəlkədə yatmısan sən indi rahat.
Mənəsə yoldaşdır qəm indi rahat.
Gör necə həsrətin salıbdır qanat.
Bu gecə yadıma yaman düşmüsən.
Gecələr sən belə olursanmı heç?
Ağlayıb gizlincə dolursanmı heç?
De görüm yar məni sorursanmı heç?
Bu gecə yadıma yaman düşmüsən.
Sən idin ömürdə mənim amalım.
Getmisən itibdir əqlim, kamalım.
Bil daha qalmayıb taqətim, halım.
Bu gecə yadıma yaman düşmüsən.
Bitməyir necədə uzanır gecə.
Həsrətlə başıma dolanır gecə.
Min fikir başımda yaranır gecə.
Bu gecə yadıma yaman düşmüsən.
Burda asta yeriyin
Burda asta danışın
Hər şəhid arzusundan
Od götürün alışın.
Bu yer haqla nahaqqın
Savaşından yaranıb.
Anam Azərbaycanın
Göz yaşından yaranıb.
Burda zirvə ömürlü
Ərlər, ərənlər yatır.
Canını bu torpağa
Qurban verənlər yatır.
Azadlığ ilk bahar
Havasında uyuyur
Anam Azərbaycanın
Laylasında uyuyur.
Azadlıq dünyamızdan
Onlar agahdır bu gün.
Məzarları bir xalqa
Ziyarətgahdır bu gün.
Hər məzarın üstündə
Qərənfil-ürək qanı
Bu qərənfil sevgilər
Mat qoyub bu dünyanı.
Gələcək nəsillərin
İçməyə and yeridir
Azadlıq səmasının
Qızaran dan yeridir,
Şəhidlər xiyabanı
İgidlər xiyabanı.
DÜNYAYA BAXIRAM
Tarixlə üz-üzə dayanıb bəzən,
Ayları, illəri xəlbirləyirəm.
Əsrlərdən gələn bir anı bəzən,
Şeir misrası tək əzbərləyirəm.
Bir xoş təbəssümdən, bir xoş qılıqdan,
Çəkilir ömrümün qürub sarısı.
Bəzən təmənnalı bir yaxşılıqdan,
Mənə bir pay düşür-ürək ağrısı.
Şahların önümdə əyilir başı,
Qorxudan cəllad da çağıra bilmir.
Bir dəli quyuya atdığı daşı,
İndi yüz ağıllı çıxara bilmir.
Döyüşdə mərdlərin pozulub səfi,
Harda ki, xəyanət durub qəsdinə.
Birinin sarayda çəkdiyi kefin,
Ağrısı bir xalqın düşüb üstünə.
Öz türk soyumuzdan ayırmaq üçün,
Bizə fars-deyiblər ərəb deyiblər.
Haqqı qorumaqçün babalar o gün
Ümid bir sənədir yarəb-deyiblər.
Haqqım var zoruyla öyünənlərin,
Qırıb sümüyünü kül-xınc eyləyim.
Ürəyi qarnında döyünənləri,
Tanrının başına qaxınc eyləyim.
Qəmi puçurlayar hər yaz dərdimin,
İzini qar-yağış itirə bilməz.
Ağzı açılıbdır Araz dərdimin,
Selini dərələr götürə bilməz.
Hər vaxt həqiqətin əlini sıxıb,
Haqqı diləmişəm haqq aşığından.
İndi azadlığın taxtına çıxıb,
Dünyaya baxıram öz işığımdan.
Sərhəd dirəkləri dikəlib bir-bir,
Nə zəvvar qalıbdır o yerdə,nə pir.
Haçandır dan üzü sökülmək bilmir,
Basıbdır bağrına qürub ŞUŞANI.
Ruhsuz da oynayır bədən yerindən,
Təmənna gözləmə gedən yerindən.
Bu başı bəlalı Vətən yerindən,-
Zalımlar nə yaman qırıb ŞUŞANI.
Nəğmə bəstələyib gündə bir ahla,
Döyüşə gedirik qoşunsuz şahla.
“İtkin şişəstə”ylə, “yetim segah”la,-
Necə ovunduraq qərib ŞUŞANI?!
Sarıb səmamızı qara buludlar ,
Sabaha güman da öldü manatla !
Heç oldu , puç oldu əllərdə nə var
Az olan imkan da öldü manatla !
Qeybə çəkilibdi haqqla ədalət ,
Bürüyür ölkəni zülüm , zəlalət !
Daha əlli faiz artdı səfalət ,
Ac Azərbaycan da öldü manatla !
Yenə dağılacaq neçə yuvalar ,
Bizə qan ağladır zatı yavalar !
Arxivə gedəcək bütün tavalar ,
Çömçə də , qazan da öldü manatla !
Ta verir bu xalqa belə məsləhət ,
Hadı Rəcəbli ki , edin qənaət !
Daha insanlıq da olacaq qəhət ,
Hörmət , ehtişam da öldü manatla !
Qalib Şamxaloğlu düşübdü dərdə
İnsan insan kimi yaşamır Yerdə !
Kimsə gəlməyəcək insafa bir də ,
Tərazi mizan da öldü manatla !
BİLƏSƏN GƏRƏK
Dərdimin üzünü ağ edən gündən,
Sevinə bilmirəm gözüm doyunca.
Qoşulub ömrünə canımdır gedən,
Ağrına,acına dözür doyunca.
Sən mənim gözümə çəkilən həsrət,
Özümü unudub sənə yanıram.
Gözümdə əksindir yerinə qismət,
Hara gedirəmsə səni anıram.
Qəlbimi salmışam sənin dalınca,
Getmisən köksümdə ürəyin qalıb.
Məni məndən etmə mənim olunca,
Elə zənn eləmə-ürəyim qalıb.
Sənsiz dünya mənlə yol gedə bilmir,
Elə səninlə də düz oxumur,düz…
Qəlbim sənsizliyi dərk edə bilmir,
Qayıt,inadından bir yolluq əl üz!
Günlərə bağlayıb sənli gümanı,
Alışıb yanıram hey için için.
Söylə darıxmırmı ürəyin,canım,
Sevib-sevildiyin o günlər üçün?!
Sənsiz bu dünyayla getmirəm yola,
Nələr çəkdiyimi biləsən gərək.
Gözündən gözünə çəkdiyin yolla
Qayıdıb,özünə gələsən gərək!
NƏLƏR ÇƏKDİYİMİ BİLƏSƏN GƏRƏK.
Dərdimin üzünü ağ edən gündən,
Sevinə bilmirəm gözüm doyunca.
Qoşulub ömrünə canımdır gedən,
Ağrına,acına dözür doyunca.
Sən mənim gözümə çəkilən həsrət,
Özümü unudub sənə yanıram.
Gözümdə əksindir yerinə qismət,
Hara gedirəmsə səni anıram.
Qəlbimi salmışam sənin dalınca,
Getmisən köksümdə ürəyin qalıb.
Məni məndən etmə mənim olunca,
Elə zənn eləmə-ürəyim qalıb.
Sənsiz dünya mənlə yol gedə bilmir,
Elə səninlə də düz oxumur,düz…
Qəlbim sənsizliyi dərk edə bilmir,
Qayıt,inadından bir yolluq əl üz!
Günlərə bağlayıb sənli gümanı,
Alışıb yanıram hey için için.
Söylə darıxmırmı ürəyin,canım,
Sevib-sevildiyin o günlər üçün?!
Sənsiz bu dünyayla getmirəm yola,
Nələr çəkdiyimi biləsən gərək.
Gözümdən gözünə çəkdiyin yolla
Qayıdıb,özünə gələsən gərək!
XOŞBƏXT ELƏMƏYƏ GƏLMİŞƏM SƏNİ
Kövrək xatirəndə qalan izlərim,
Əbədi həkk olsun ömür yolunda.
Sənə həsrət qalan yorğun gözlərim,
İzn ver dincəlsin gül camalında.
Çıxart xəyalından aşkara məni,
Bəxtim qoy bəxtinə zəmanət olsun.
Xoşbəxt eləməyə gəlmişəm səni,
Ömrün də ömrümə əmanət olsun.
Eşqinlə çək çıxart ürəyimi, gəl,
Təkliyin qaranlıq gor quyusundan.
İllər yolumuzda olmasın əngəl,
Doğulaq taleyin kor quyusundan.
İNSANLIĞA
Bir günahkar bəndə varsa, yox nicat insanlığa,
Hər bir insan saf əməl versin zəkat insanlığa.
Qoy arınsın büs-bütün hər cür günahdan bəndələr,
Eyləsinlər çox savab işlər barat insanlığa.
Durmadan karvan gedir, yollar uzaqdır, yük ağır,
Sən də ver öz töhfəni, vaxtında çat insanlığa.
Vermə əldən insafı, fürsət var ikən adil ol,
Pak əməllər bəxş edər sonsuz həyat insanlığa.
Sözlərinlə gəl, Müzəffər, qəlbləri abad elə,
Mənəviyyat müjdəni şövq ilə qat insanlığa.
Şikayətəm, mən gileyəm,
Gün görməyən, don quzeyəm.
Ağlatdığın qəmli neyəm,
Nədir mənlə qəsdin dünya?
Hanı sənin ədalətin?
Qismət,ruzin, səxavətin?
Nədir mənim qəbahətim?
Hey ipimi kəsdin dünya…
Atdığım zər yekdi, dudu,
Kor bəxtim də, üzə durdu.
Gedən vurdu, gələn vurdu,
Tapdaladın, əzdin dünya.
Yoxsa məni hədəf gördün,
Yük atıtək qoşdun, sürdün.
Mən yandırdım, sən üfürdün,
Qara yeltək, əsdin dünya.
Öldürmədin, öləmmədim,
Xətir, hörmət görəmmədim.
Dərdi sənlə böləmmədim,
Məndən uzaq gəzdin dünya.
Dövran Tanrı əmanəti,
Var şöhrəti, dəyanəti.
Şair sevməz xəyanəti,
Nahaq ondan küsdün dünya…
24.12.2015.
Axdı qəlbdən dilə, bir neçə kəlmə,
Söyləyim, qulaq as, sən yavaş- yavaş.
Sırınıb qəlbimə qəm ilmə- ilmə,
Dərddə qərq oluram, mən yavaş- yavaş.
Olsa da könlümdə hisslər dum- duru,
Zaman alazlayır əqli, şüuru.
Azalır günbə-gün gözlərin nuru,
Ələnir saçlara, dən yavaş- yavaş.
Itib damaq dadı, hər bir nemətdə,
Xoş bir şey görmürəm, bu əlamətdə.
Artıq söz dinləmir vücud, qamət də,
Azalır hünər, güc tən yavaş- yavaş.
Yaxamdan əl çəkmir dərd, bəla, qada,
Gərəksiz olmuşam qohuma, yada.
Xəyal da, güman da, çatmayır dada,
Itir zehin, yaddaş, zənn yavaş- yavaş.
Ümidim, pənahım,tək Ulu Rəbbim,
Ey Dövran,Onunçün döyünür qəlbim.
Rəhm etsin, sönməsin ilhamım, təbim,
Çəkilsin başımdan, çən yavaş- yavaş…
25.12.2015.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru
Könlüm, gözüm gülməz bir də,
Dövran bizi salıb dərdə,
Qərib insan qərib yerdə ,
Ağlamaz, öz yurdu olsa.
Göylər sevməz bəxti kəmi,
Vürər bizə hər sitəmi,
Bəndə ürəyində qəmi,
Saxlamaz, öz yurdu olsa.
Hər kəs sevər binəsini,
Yurd unutmaz yiyəsini,
İnsan vallah sinəsini,
Dağlamaz, öz yurdu olsa.
Öyrən indi bəmə, könül,
Qoy bu dərdi dəmə, könül.
Əziz Musa qəmə könül,
Bağlamaz öz yurdu olsa.
Sorğu gəzir,ürək dolu,
Hesab sorur öz-özündən:
Dünya səndə nəyim qaldı?
Şirin-şirin arzularım,
Yığın -yığın duyğularım,
Dünya dolu qayğılarm.
Əlim gəlməz bir çiçəyin,
Yarpağını qoparmağa,
Gəlişim tək gedişimdə,
Sirrli aləm aparmağa.
Bilinməzsə bu dünyaya
Nə gəlişim ,nə gedişim
Nə faydası gəlişimin,
Bu dünyadan gedişimin.
Qalmayıbsa varlığımın
yoxluğumun bir mənası,
Yaşamağın nə mənası?
Bu dünyaya gələn insan,
İnsan kimi yaşamasa,
Yaşamağın nə mənası.
Dünya səndə nəyim qaldı?
Yoxsa cavab bu sorğuya,
Qalmayıbsa sözü,izi
Ürək dolu bircə sözü,
Yaşamağın nə faydası
Sorğu gəzir ürək dolu,
Dünya səndə nəyim qaldı?
25 12 2015.
Yağan yağışda islanmaq,
Qışın sazağında donmaq,
Yayın istisinə yanmaq,
Yaşamaq deyil ki ,hələ.
Sevirəm deyib bağırmaq,
Mən varam deyib çığırmaq,
Dərdlə içində ağrınmaq,
Yaşamaq deyil ki,hələ.
Kimlərəsə boyun əymək
Kiminsə çörəyini yemək
Günlərini hədər saymaq.
Yaşamaq deyil ki hələ.
İnsanlığın halına yanmaq,
İnsan tək yaşayıb,insan tək qalmaq
İnsanlığın zirvəsinə ucalmaq.
Yaxşı əməllərlə dillərdə qalmaq,
Yaşamaq elə budur,yaşa ey insan.
Ömür sənə verilib ,sənindir ,amma,
İnsan olduğunu unutma ,danma,
Günəşin oduna tək-tənha yanma,
El -oba dərdinə,birlikdə yansan
Yaşamaq elə budur ,yaşa ey insan.
Düzlük silahını saxla əlində,
İşində,gücündə ,hər əməlində,
El oba içində ,hörmət,ehtiram,
Çəkilsin hörmətlə hər yerdə adın,
Yaşamaq elə budur ,yaşa ey ,insan.
26 12 2001
Qadasın alardım, tozun alardım,
Mən ki, dəlisiyəm daş gözəllərin.
Öpüb gözlərimin üstə qoyardım,
Canlana bilsəydi heykəl əllərin.
Biraz da sükutdur elə yaşamaq,
Biraz da dincəlsəm kölgəndə sənin.
Sənin dayandığın zirvəyə ancaq,
Ölənlər yetişir ölkəndə sənin.
Utanma gözümün içinə baxıb,
Min il yaşamısan, min il ölmüsən.
Sən bu ucalığa səsinlə qalxıb,
Bir heykəl diliylə kiridilmisən.
Yanında yerim var aman günüdür,
Min insan ömründən bahalı heykəl.
Hər gün bu vətəndə nişan günüdür,
Elləri qanımla xınalı heykəl…
Qadasın alardım, tozun alardım,
Mən ki, dəlisiyəm daş gözəllərin.
Öpüb gözlərimin üstə qoyardım,
Canlana bilsəydi heykəl əllərin.
Təkliyinlə doldurarsan otağı,
Gözlərindən yuxun ərşə çəkilər.
Boylanarsan pəncərədən aşağı,
Görərsən ki, buza dönüb səkilər.
Ürəyinin alovunu, odunu,
Ovcundaca kiridərsən, kiriməz.
Unutduqca ayrıldığın qadını,
Səkilərin buzu hələ əriməz.
Dizlərini ürəyinə sıxasan,
Buza dönər gözlərinin yaşı da.
Pəncərədən hey aşağı baxasan,
Səki üstə keçirəsən qışı da…
Bəhanə tap, gözlərinlə ha yol çək,
Gələcəkdi, gəlmədi yol uzaqdı.
Qış günündə səki üstə mənim tək,
Darıxanlar hamısı yalquzaqdı…
Təkliyinlə doldurarsan otağı,
Gözlərindən yuxun ərşə çəkilər.
Boylanarsan pəncərədən aşağı,
Görərsən ki, buza dönüb səkilər…
Şair-publisist, AYB-nin üzvü və AJB-nin üzvü, I qrup əlil Ofelya Mədətqızı 6-cı dəfə oxucuları ilə görüşə gəlib. “Mən səni özümə qaytaracağam” adlı kitabın 1-ci və 2-ci fəsilləri müəllifin tale yazıları, ölümlə çarpışan zaman sözdən və zamandan imdad diləməsi, söz meydanında özünü tapması ilə bağlı yazılarla yadda qalır. 3-cü fəsildə söz adamlarının, qələm yoldaşlarının müəllif haqda fikirləri toplanıb. 5-ci fəsildə Ofelya Mədətqızı özünü bir publisist kimi tanıdır. Digər fəsillərdə müəllifin şeirləri, rübai və poemaları cəmlənib.
Inanırıq ki, kitab geniş oxucu kütləsinin diqqətini cəlb edəcək, onun mütaliəsinə sərf etdikləri, itirdikləri vaxta heyfsilənməyəcəklər.
Şəfa VƏLİYEVA,
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görəkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin, Avrasiya Yazarlar Birliyinin və Gürcüstan Yazıçıları Milli Akademiyasının üzvü, tanınmış yazıçı Eyvaz Zeynalovun Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin İstanbul şəhərində “Eski bisiklet” (“Köhnə velosiped”) adlı hekayələr kitabı “Anatolia” nəşriyyatı tərəfindən 160 səhifə həcmində, 2000 tirajla işıq üzü görüb.Kitaba 20 hekayə daxil edilib.“Eski bisiklet” kitabı artıq Türkiyənin ən önəmli topdan kitab satışı firmalarına göndərilib.Kitabın pərakəndə satış qiyməti təxminən 6 ABŞ dollar qiymətinləndirilir.
Qeyd edək ki, bundan öncə tanınmış yazıçı Eyvaz Zeynalovun “Bələdçi” romanı Azərbaycan türkcəsindən Alman dilinə tərcümə olunub.Alman dilinə çevirəni isə yazıçı M.M.Kiehldir.Kitab Almaniyanın “Vintervork” nəşriyyatı tərəfindən çap olunub.Müəllifin sayca doqquzuncu kitabı olan “Bələdçi” romanı Almaniyanın Frankfurtdakı Beynəlxalq Kitab sərgisində nümayiş etdirilmişdi.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
Getməmişəm hələ mən
Kimsənin ayağına.
Gəlsəm, üzümə vurma,
Qucaqla, bas bağrına.
Gərək yiyəsi olsun
Bu həyatda itun də.
Elə bil ki artqdı
Indi bir yetimin də.
Lap acı söz desən də,
Onu da de ürəkdən.
Ürəksiz bir söz desən,
Çıxıb gedəcəyəm mən…
Bilmirəm nə deyim sənə bu yaşda,
Ilk dəfə vurulan uşaq deyiləm.
Bir az utancağam,bir az da tənbəl,
Neyləyim, elə də qoçaq deyiləm.
Kəsdirib qapımı budu son bahar,
Ayağım altında xəzəldi illər…
Mənim qız qaytaran vaxtım ha deyil,
Elə görən kimi sevə gözəllər.
Yoxsa sən gecikdin bu ömrə-günə,
Bilmirəm, gec tapdım bəlkə mən səni.
Bir nakam sevdanın naxışıdı bax,
Alnımın qırışı,saçımın dəni.
Bir eşqin acısı sızlar içimdə,
Adını sinəmə yazıb ayrılıq.
Mən çoxdan ölmüşəm bir buz ürəkdə,
O gündən qəbrimi qazııb ayrılıq.
Demirəm halıma acı bir azca,
Səndən bir cabab da gözləmirəm mən.
Bir az ürəyimi boşaltdım yetər,
Bundan sonrasını özün bilərsən…
Məni o küçədən keçirmə daha…
Mənə nağıl danış,gələcəyimdən,
Bəxtimdə var isə, güləcəyimdən.
Hələ neçə küçə ,keçəcəyimdən,
Söylə sən haqqımı bitirmə daha,
Məni ,o küçədən keçirmə daha.
Mənim o küçədən ayaq izim var,
Bir cüt ağlargözlü ümidsizim var.
Ona deyilməmiş sirrim-sözüm var.
Qoy bir ümid olum,itirmə daha,
Məni o küçədən keçirmə daha.
Yağan yağışlardan,əsən küləkdən,
Arzumu gözümdə qoyan fələkdən.
Ayaq izlərim də doydu ,kələkdən,
Qoy bir ümid olum,itirmə daha,
Məni o küçədən keçirmə daha.
Gəl ayrılaq birdəfəlik…
Həsrət hicran yorub bizi,
Döndərib haqq üzümüzü.
Odumuzun sönüb közü,
Gəl ayrılaq birdəfəlik.
Fələk salıb dağa-daşa,
Qəhərliyəm başdan-başa.
Ömür ötür gahdan-kaşa
Gəl ayrılaq birdəfəlik.
Sevgi belə yaşanmaz ki,
Ürək sevər yaşlanmaz ki.
Bulaq sızar,daşlanmaz ki,
Gəl ayrılaq birdəfəlik.
Mənim olan de nəyindi,
Sevincim qara geyindi.
Həyat demədi,deyindi,
Gəl ayrılaq birdəfəlik.
Ayrılıgın yox qaydası,
Qovuşmağın nə faydası.
İkimizçün ən yaxşısı,
Gəl ayrılaq birdəfəlik.
26.12.2014
Gəl boyuna qurban gəl sevim səni…
Men belə dəliyəm,Məcnuna tayam,
Bəzən coşub-daşib gôzümden çayam,
Bu cür istəmirəm,canıma qıyam,
Gəl,boyuna qurban gəl,sevim səni.
Məndə ki,bu eşq var,yaxar ha yaxar,
Baş üstə şimşəyin çaxar ha çaxar.
Bir gün məni üzüb yixar ha yixar,
Gəl boyuna qurban gəl,sevim səni.
Gündə dilim deyər adını sənin,
Ruhum arzu edər,dadini sənin,
Anla belə yandım,oduna sənin,
Gəl boyuna qurban gəl,sevim səni.
Cahanda görmədim sən tək cananin,
Ölləm,qurbanıyam dərdim qananin.
Qoy dönüm,başina min yol dolanım,
Gəl,boyuna qurban gəl sevim səni.
Üzübsən canimi məndən bixəbər,
Mən səni sevmişəm,səndən bixəbər.
Deyilsən üsuldan ,çəmden bixəbər,
Gəl,boyuna qurban gəl sevim səni.
Dağlarin qoynunu sarıbdir,duman,
Zirvənin könlüne gəlibdir iman.
Bu eşqdə bir sən ol,halımı qanan,
Gəl boyuna qurban gəl sevim səni.
Baxıram,ûzûnə,qaşların hilal,
Öldürür,sürüyür,məni bu məlal.
Inan,gözüm,canım,mənimsən,halal,
Gəl,boyuna qurban gəl sevim səni.
Bu qaşlar,bu gözlər,kimdə var,kimdə,
Odlayır,yandirir,məni qəlbimdə.
Görmək istəyirəm səni,evimdə,
Gəl,boyuna qurban gəl sevim seni.
25.10.2013
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Cılız mətbəx qadınları susmağı öyrənir.. çünki onları cəmiyyətlə qorxudublar… təsəvvür edə bilərsən bunu?
Hər ikisi susdu… dəqiqələr sonra qaşlarını çataraq :
-etməsən olar!-dedi.- onsuz da cəmiyyət ancaq təsəvvürdədi. Ətrafımızda heç zaman cəmiyyət yox, adamları düşünürük biz. Adamların cəmiyyət olub-olmamağı məlum deyil….
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Yaxşı ki, soruşmadın
Bu il də əhvalımı..
Gözümdən oğurladın
Köhnə, nimdaş halımı…
Sən soruşmadın deyə
Mən də “sənsiz” olmadım…
“Darıxmaqdan ölməyə”
Bir il cığır salmadım…
Amma… birdən inciyər
O kiçik söz:-necəsən…
Gərək elə mən deyəm?!
Özün söylə! Necəsən?…
Sənin yerişinin adı başqadır,
Qalxır xumar-xumar toz ayağından.
Bir sevda rəsmidir rəngsiz,boyasız,
Yollara tökülür iz ayağından.
Sevgiyə ibadət eyləsə bəşər,
Yaxşı əməllərə məğlub olar şər.
Boynuna məhəbbət kəməndi düşər,-
Asılıb qalarsan öz ayağından.
Mənim qəlbimdəki bu eşq təpəri,
Ana təbiətin sirridir,pəri.
Zirvəyə ucalmaq istəyənləri,-
Sınağa çəkərik biz,ayağından.
Bu dənizin sahilindən
arzular uzaq görünür.
Bu dənizin sularında
balıqlar yazıq görünür.
Adamlar axışıb axşam
dəniz havası almağa,
Yosunlar ilişib yenə
balıq yerinə qarmağa.
Bürküdən nəfəsi durub,
Dənizin havası çatmır.
Üzündə dərd qaysaqlayıb,
Dalğalar hey vurur, batmır.
İçindən qara qan axır,
Gecə tək donu qaradı.
Gəl qayıdaq, gedək evə,
Dənizin qanı qaradı.
Məni tanımadın, körpə ağacdım,
Vaxtsız doğradılar, kölğəm olmadı.
Böyük ağacların kötüyü qalır,
Bir kötük boyunda izim qalmadı.
Sən hardan biləsən soyuqdu mənə,
Ruhumun paltarı çoxdan çürüyüb.
Elə dərd biçmisən boyuma gəlmir,
Məni sabahımın dərdi bürüyüb.
Nə deyib çıxasan haqqın üzünə,
Belə ayrılıqlar dərddi Allaha.
Gözümdən düşdüyün yola düşürəm,
Səni axtarmağa gedirəm daha.
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Buludların ac it kimi
Elə hürür ki, üstümə, İlahi,
Məni yağışın tutacaq.
Qapından qayıdır dualarım da,
Məni qarğışın tutacaq.
Ömrüm il – il tökülür,
Daşlayıblar ömrümü.
Bir ulduzsuz gecəyəm,
Bir kimsəsiz küçəyəm.
Bu dəlisov yağışlar
Xoşlayıblar ömrümü.
Eh! Daha əlimi açmaram sənə,
Eh! Daha əllərim qoynumda qalar.
Asaram özümü goyün üzündən,
İlahi, ölümüm boynunda qalar.
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Bətnimdə böyüyən adam,
Bir ömür gözləyir səni.
Ömrün yaşına gələcək,
Həyat başına gələcək.
Qoy səni aldatmayım ki,
“Dünya xoşuna gələcək”…
Bətnimdə böyüyən adam,
Dünya bətnim kimi deyil,
Enişi var, yoxuşu var.
Bu dünyaya hər gələnin
Torpağa bir qapı açıb
Bu dünyadan çıxışı var.
Qapı-qapı qəbrlərini tanı,
Bunu, onu, o birlərini tanı.
Bizi saxlayır, böyüdür,
Dayədi bu dünya bizə.
Dünyadan ev olmaz, balam,
Kirayədi dünya bizə.
Bətnimdə böyüyən adam,
Müxtəsəri,
Anan mənəm, atan odu.
Evin budu, odan odu.
Səni hər gün əzizləyən
Bacın, qardaşın da var.
Daşın üstə daş qoymağa
Balaca daşın da var.
Ürəyimiz üzünə
Açılıbdı taybatay,
Gözləyirik aybaay.
Fərqi yoxdu, oğlan ya qız,
Balamsan, balamsan mənim.
…7 …8 …9
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Göydə ulduz əlçim-əlçim,
Gözlərimə baxar, gedər…
Bu həsrətə dözəcək kim,
Həsrət məni yaxar, gedər…
Göydə ulduz qatar-qatar,
Sərnişini xəyalındı,
Bəxtim elə yatar, yatar,
Röyası da hicranındı…
Göydə ulduz birər-birər,
Hərəsi bir güvən, ümid…
Məni məndən alar gedər,
Vüsaldan üzülən ümid…
Göydə ulduz düzüm-düzüm,
Unutdurar məni mənə…
Daha yoxdur sənə sözüm,
Qaytar ver özünü mənə… (c)
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Inanma hər deyilənə
Hələ sənə nə yazmışam? (Intiqam)
Mənim sənə yazdıqlarım
Bu yay torpağı oxşadı…
Döndü üzü qiblə sarı
Tərsa eşqimə baxmadı…
Eşq-naməhrəm… eşq-səd günah…
Eşq -beş ləçəkli zanbaqmı?
Eşq-kitabsız bir səcdəgah
Eşqli-məbəd Şamxatımı?
Elə asan öldürürlər
Sevgi rəngli ümidləri…
Tanrı qıymazdı belə…
Ayırmazdı sevənləri…
Vallah, bizi ayıranlar
Allahını tanımadı…
Bəlkə, eşqə tapınanlar
Allahından yarımadı?!
Düşünərdim silməm səni.
Getdin daha görməm səni.
Necə sevdim bilməm səni.
Mən ki sevmək istəmədim.
Dönə-dönə dedim qəlbə.
Daha çıxım gedim qərbə.
Necə kömək edim qəlbə?
Mən ki sevmək istəmədim.
Çox saxlama gülüm məni.
Qoy aparsın ölüm məni.
Bağışlasın könlüm məni.
Mən ki sevmək istəmədim.
Tək yanında mən olmuşam.
Bu həsrətdən yorulmuşam.
Axı necə sən olmuşam?
Mən ki sevmək istəmədim.
Yox ümüdə bir çıxıntı.
Yıxır məni hey sıxıntı.
Var qəlbimdə bir qırıntı.
Mən ki sevmək istəmədim.
Bağışlamır ürək məni.
Hədəf alıb dirək məni.
Bağışlaya gərək məni.
Mən ki sevmək istəmədim.
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
bu sənsiz neçənci ildi?
mənsizliyi sayırsanmı?
qayıdıb gələn ümidi
qapınıza qoyursanmı?
yollarına tən gələcək,
saçlarım qayçı tanımır…
“bu yolla gedən gələcək”…
təsəllilər nağıllanır…
Əlahəzrət darıxmağı,
möhtərəm kədəri dandım…
sənsizlik vermədi ağıl,
neyləyim, ağıllanmadım…
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Bilirsən, mən gənc öləcəm,
Yarıtmıyacam bu bəxti…
Bir bənd ağıya dönəcəm
Ürəyində… müvəqqəti…
Gözümdə əksin qalacaq,
Ürəyimdə yara izin…
Bir ilə unudulacaq…
Bu da ki, sənə son sözüm:
“Yolun düşsə, salam denən
Qara-qırmızı lentlərə…
Adımı əyninə geyən,
Bəzənən qara mərmərə…”
2014…
Dəyməsin gülümə o kobud əllər
Gülümün gül ömrü itər azalar
Xəzanə bürünər qönçə güllərim
Bülbülün qəlbini qüssə-qəm alar.
Qoxusu dünyanı məst edən gülüm
Səni vəsv etməyə gücüm yetərmi
Eşqisiz gül ömrü yaşayan gülüm.
Bu sevgim bu eşqim,sənə yetərmi?
Xisləti naqislər, eşqi naqislər
Duymaz ki, gül ömrü, gül sevgisi nə
Alışan ürəkdi hər açan fidan,
Dəymə, gül ömrünə, gül sevgisinə.
Bülbülü, gülünə qısqanma könül
Bülbülün sevgisi, gül sevgisidir.
Güllər elə sevgi, elə eşqidir,
Göylərdən yol gələn haqqın səsidir.
03.29.2014
Sevgini etiraf etdiyində sən mənsən dedin,səni özümdə tapdım. Bəs zaman ötdükcə bildinmi mən sən olmaq istəmirəm. Bir söz deyə bilərəm. Yetər ki, sən özünü sevə biləydin. Sən məni özünə dəyər verdiyin qədər sevdin. Sənin gözlərində öz dəyərin yox ki…Mən sən olmaq istəmirəm. Sən həmişə özünü hamıdan sonda gördün, amma öldün hammı üçün öldün, can qoydun, yalnız bu həyatda özündən doydun. Özünü sevmədiyin halda necə sevə bilərdin məni? Kaş özünü sevə biləydin, özünə sevginlə öyə biləydin, özünün var olduğunu görə biləydin. İstəmirəm, artıq son olmaq istəmirəm. Qəlbini bükən don olmaq istəmirəm. Mən sən olmaq istəmirəm, sən olmaq istəmirəm. Bilmirəm yaddaşında varam, yoxam, azam çoxam. Artıq bu yadlığa toxam. Özünü sevməyan insan, bilirsən nə vaxtsa yoxsan? Axı ömür deyil, yüz, doxsan. Budur sənə sualım. Özünü sevməyən, başqasını necə sevə bilər? Sən sevmədin məni, çünki özünü sevmədin, sözünü sevmədin, qəlbinin yanar közünü sevmədin. Sən həyatı sevmədin. Demə mənə sən mənsən. Yox, yox mən sən olmaq istəmirəm. Mənim sevən qəlbim var, sənə sevgim var. Axı mən özümü də sevdim. Sevdimsə demək sən varsan, ömrümə müjdəsən gələn baharsan. Bahar çiçəyin deyləmsə necə mən sən olum? Mən sən olmaq istəmirəm. Səni vəsv etdim şerimdə, sözümdə, biçildin qəlbimə, dikildin gözümə həyata sənlə baxdım. Artıq qəlbim də baxmır sözümə. Mən sən ola bilmirəm,axı son ola bilmirəm. Şeirin sözün vardı, göm etdin qəlbinə, artıq yazmırsan söyləmirsən nə mənə, nə heç kimə. Vəsv etdiyin bənövşələr, nərgizlər, lalələr də küsüb səndən, mən küsən kimi. Yalandır sevgin, sevmədin məni. Demə ki, sən mənsən.. yox, yox, mən sən deyləm, sən olmaq istəmirəm. Sevmədim, özünü , bilmədin yerini. Get, get, biganə aşiq, özünü sevəndə, sevərsən məni… TƏRANƏ ŞƏMS. 19.12.2015.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və
“Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru
Ana, əllərinə yaman möhtacam,
Gəl yenə tumarla, əzizilə məni.
Bir ağız layla çal, laylasız acam,
Kədərdən, nisgildən təmizlə məni.
Həm mənə yol göstər, həm təsəlli ver,
Günahım varsa da de, danla məni.
O ağ saçlarını sinəm ütsə sər,
Ay ana, sən düşün, sən anla məni.
Uşaq gülüşlərim ağlayır indi,
Sanki yaz taleyim qışa dönübdü,
Gərəkli illərim, sənli günlərim,
Ay ana, gözümdə yaşa dönübdü.
Gəl ana, yenə dur başımın üstə,
Saçlarım əlində bir sığal yeri,
Bir az təsəllinlə, bir az ümdilə,
Ötən günlərimi sən qaytar geri.
Gəl ana, sığınım isti köksünə,
İtən dincliyimi axtarım, tapım.
Nəmli gözlərində baxıb əksimə,
Baharlı illərin ətrinə hopum.
Saralır ömrümün bahar çəməni,
Barı bircə fəsil yazım ol, ANA.
Kədər beşiyində Sən Nəcibənin .,
Yenidən qayğısı, nazı ol, ANA.
G Ə M İ Q A Y A
Daş dövrünün düşüncəsi,
Daşdan qopan insan səsi.
Əsrlərin daş nəğməsi
Hər vərəği bir sal-qaya,
Daş kitabım, Gəmiqaya.
Tutub əldə ox-kamanı,
Dayandırıb vaxt, zamanı.
Tariximin əhd-peymanı
Iffət, namus, qeyrət, həya,
Daş kitabım, Gəmiqaya.
Məkanıdır ilk insanın,
Gündoğanın, günbatanın.
Əkiz tayı Qobustanın,
İlk əlifba bu dünyaya,
Daş kitabım Gəmiqaya.
Valeh edibdir bəşəri,
Od oğlunun daş əsəri.
Daşa yazılmış zəfəri
Rəsm, təsvir gəlməz saya,
Daş kitabım, Gəmiqaya.
Başı üstə duman, tüldür,
Dörd bir yanı çiçək, güldür.
Hər səhifəsi milyon ildir
Sığmaz əsrə, günə, aya,
Daş kitabım, Gəmiqaya.
23.12.2015.
O L A S A N
Səni görüm a bəxtəvər,
Hər bir zaman var olasan.
Toxunmasın sənə nəzər,
Xoşbəxt, bəxtiyar olasan.
Gəlib çatıb bahar çağın,
Allanıbdır gül yanağın.
Gəl mən olum güvənc dağın,
Sən döşümdə qar olasan.
Gülüm , mən eşq bağbanıyam,
Gül- çiçəyin həyanıyam.
Qismətsə, bəxti sınıyam,
Gül bağçamda nar olasan.
Yetsə mənə gül nəfəsin,
Oxuyaram eşq nəğməsin.
Bahəm gəlsin məlhəm səsin,
Sinəm üstə tar olasan.
Arzu, istək, amal ilə,
Namus, iffət, kamal ilə.
O gül- çöhrə, camal ilə,
Bu Dövrana yar olasan…
22.12.2015.
ÜRƏYİNDƏ
Öldürüb xəyalımı,
Basdırma ürəyində.
Mən olmasam dayanar,
Döyünməz ürəyin də.
Kipriyində yaş eylə,
Mən axım yanağında.
Hıçqırıq boğar səni,
Dərd qoyar ürəyində.
Sevgi baxmayır yaşa,
Yolunda duran daşa.
Dönərəm soyuq qışa,
Don tutar ürəyin də.
Başın üstə buludam,
Şimşək olub çaxaram.
Çevrilərəm yağışa,
Yağaram ürəyində.
24.12.2015
SƏNSİZLİK
Bu gün sənin fikirlərin,
Yazılıbdı sətir-sətir.
Qar yağışın əvəzinə,
Göydən sənsizlik ələnir.
Buludlarda topalanır,
Səni alıb yağmaq ücün.
Bu qış vaxtı qar dənəsi,
Yolda sənsizlik dilənir.
Yoxluğunu kimə deyim,
Hara baxsam sən görünür.
Üşüyürəm yenə Gülüm,
Sənsizlik mənə bürünür.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru
DAĞLARDA
Can gətirdim qəlbim , ruhum,
Qaldı dağlarda, dağlarda.
Qartallar da qanadını,
Saldı dağlarda, dağlarda.
Köçdü elin ağbirçəyi,
Yandı yurdun ən göyçəyi,
O yerlərin tər çiçəyi,
Soldu dağlardq, dağlarda.
Qırildı kamanın simi,
Aça bilmədik tilsimi,
Gözlərimiz bulud kimi,
Doldu dağlarda, dağlarda.
Öz yurdundan köçdü ellər,
Susdu cəh-cəh vuran dillər,
Üstümüzü qəfil sellər,
Aldı dağlarda, dağlarda.
Əziz Musa boylan geri,
Dolanan yox o pirləri,
Viran qalan yurd yerləri,
Xaldı dağlarda, dağlarda.
QARADI
O dağlarım, o düzlərim talanıb,
Cəbrayılım od, alova qalanıb,
Dərdim, qəmim bir-birinə calanıb,
Qarabağsız ayım, günüm qaradı,
Daha məni nə danışdı, nə dindi,
Dərdimizin çarəsi yox, nədəndi,
Yada qalan yurdum, yuvam, Vətəndi,
Qarabağsız ayım , günüm qaradı.
Qəm-kədərlə dayanmışam baş-başa,
Qan çilənib o torpağa, o daşa,
Güman qalıb son döyüşə, savaşa,
Qarabağsız ayım günüm qaradı.
Şirin-şirin yuxularım çin olmur,
Qərib yerdə ötən günüm, gün olmur,
Neyləyim ki sünbülümüz dən olmur,
Qarabağsız ayım, günüm qaradı.
Bu qismətə, bu yazıya nə deyim,
Açılmayır qara bəxtim, taleyim,
Yerə, göyə çatmır daha gileyim,
Qarabağsız ayım, günüm qaradı.
Əl atırıq boşa çıxır,
Hanı sənin yaxan,dünya?
Yediyin şair ətidir,
Qana batıb çuxan,dünya.
Sevdim üzə gülən dərdi,
Ürəyimi eşqə sərdi.
Başa çıxardıb namərdi,
Mərdə qurşun sıxan dünya.
Məni vurub Yerə dayaq,-
Nə fırlanırsan baş-ayaq?
Gəl edam-edam oynayaq,-
Gör necə çarmıxam,dünya!
BU BAHAR ALNİMA YAZİLİB MƏNİM
Bu bahar alnima yazilib mənim,
Göyün göz yaşlari həsrət payimdir.
Bu yaz buludlari bəyaz kəfənim-
Qüssəmə tələsən qismət payimdir.
Bu yaz ürəyimdə kövrəlir sözüm,
Bahar sevincimin yuxusu gəlir.
Bu yazi tutubdur ayazin gözü,
Bu yazdan payizin qoxusu gəlir.
Çəkir pərdəsini buluddan göylər,
Günəşin həyasi buluda cökür.
Qaşi düyünlənib göyün bu səhər,
Görkəmi bağrimin başini sökür.
Buludlar küləyin önündə aciz,
Göylər nə cəkirsə-buluddan çəkir.
Yağir yaz yağmuru yuyunur yol, iz,
Torpaq ruzusunu buluddan çəkir.
Bu yaz çiçəkləmir gözümdə dünya,
Özüm də sözümdə deyiləm, Allah!
Yaman adiləşir gözümdə dünya,
Özüm öz gözümdə deyiləm, Allah!
Gözüm zirvələrin zirvə qarinda,
Əlim ümidimin ətəyindədir.
Dünya öz işində, öz axarinda,
Dünənim bu günün ələyindədir.
Bu bahar gözümdə dönübdür heçə,
Qarişiq düşübdü sayi günlərin.
Toxtamir gündüzüm, kirimir gecəm,
Elə hey yerində sayir günlərim.
Hay verən tapilmir hayima bu yaz,
Qədərmi dolanir başimin ustə?
Düşür ayriliqlar payima bu yaz,
Qismətim duz qatir aşimin ustə…
İçimi gəmirir ayriliq qurd tək,
Çölümü talayir çiskin, duman, çən.
Bölünə bilmirəm, Allahim, yurd tək,
Çixila bilmirəm bütövlüyümdən.
Həsrət sinəsini üstümə gərir,
Özümə qayidir köksümdəki ah.
Bu yaz həsrətimdə ümid göyərir,
Göyərmir ömrümün payizi, Allah!
Bu bahar alnima yazilib nədi-
Tale yazisimi Tanridan mənə?!
Səmanin nizami pozulub nədi-
Göy yeri bürüyür bəyaz kəfənə…
QARA SAÇLARINDA QAR OLACAĞAM
Bir zaman gələcək peşimançıliq,
Sənin ürəyini qübar edəcək.
Onda məni gəzib-arayacaqsan,
Yollar ayagını qabar edəcək.
Mən isə gileyli gilavar olub,
Siğal çəkəcəyəm telinə sənin.
Bu günlər vədəsiz ötən qatar tək,
Çətin ki qayida əlinə sənin.
Qoşulub qəlbinin harayina mən,
Gözündə bulud tək qaralacağam…
Ömrünün şaxtalı qış dönəmində,
Qara saçlarında qar olacağam!
GÜLƏ-GÜLƏ
S.Vurğuna nəzirə
Keçdi yağlı vəzifəyə,
Cavan vaxtı gülə-gülə.
Sağ cibinə , sol cibinə
Rüşvət axdı gülə-gülə.
Öz nəfsinin oldu qulu,
Şirin bildi haram pulu.
Yaman azdı bu düz yolu,
Yoxuş çıxdı gülə-gülə.
Dedim: Oğlan ayıq tərpən,
Dedi: Mənə dərs demə sən.
Dedim: Axı ilişərsən,
Durub baxdı gülə-gülə.
Tapdadığca həddi , qını,
Varı artdı , coşdu qanı.
Dağdan ağır el haqqını,
“Daşa çaxdı gülə-gülə.”
Qorumadı şərəfini,
Düzlər açdı kələfini.
Öz əlilə öz evini,
Özü yıxdı gülə-gülə.
GÜNAH UCUNDAN
Baxışın umulu , sözün vədəli,
Adət eləmisən verib almağa.
Sənin davranışın güya sadəlik,
Güya yol açırsan xeyirxahlığa.
Üzünə dost deyib güldüyün kəsin,
Dalınca atmağa daş axtarırsan.
Hələ girlənsən də əl altda özün,
Qoltuğa almağa baş axtarırsan.
Güya böyük-kiçik yerini bilir,
Gah şirə dönürsən , gah da tülküyə.
Biri göz ağartsa qəddin əyilir,
Dağ boyda vücudun dönür kölgəyə.
“Yoxdur çörəyimin duzu”-deyirsən,
Şübhələr içində gəzir ürəyin.
Ömründə bir dəfə düz dedin , əhsən,
Axı duzu olmaz haram çörəyin.
Gahdan ilişirsən köhnə val kimi,
Hər sözə cavabın “bəlli-bəlli”-dir.
Gahdan yazıq-yazıq durub lal kimi ,
Suala dönməyin lap gülməlidir.
Acgözlük ucundan , tamah ucundan,
Sən öz mənliyini satmısan pula.
Hamının bildiyi günah ucundan,
İndi də dönmüsən müti bir qula.
OLDU (“SARVANİ” tərzi)
Sənə “Gülüm” dediyim vaxt…
… yəqin payız vaxtı imiş,
Gülüm soldu!
“Həsrət ölüm” dediyin vaxt…
…arzunun bəxt taxtı imiş,
Ölüm oldu!
Sənsiz qaldım; tənha, yalnız…
…dərdlərimlə dərdləşdim mən,
Zülüm oldu!
Ay ruhumu qoparan qız…
…odlandıqca sərtləşdim mən,
Külüm oldu!
Küləklərlə sovruldum hey…
…uc-bucaqsız səhralarda,
Gölüm oldu!
İçdən-içdən qovruldum hey…
…sağ görünən orda-burda,
Çölüm oldu!
SON MƏNZİL
Şeir gözlüm, göz naxışın can alır,
Qorxuram gözünə göz dəyər birdən.
Elə bil, ləl axır dodaqlarından,
Sözünə kənardan söz dəyər birdən.
Çiçəklər qoxuna heyran olarlar,
Ən gözəl çiçəkdən gözəlsən, gülüm.
Sən Allah, küçəyə-bacaya çıxma.
Qısqanclıq zülümdü, ölümdən zülüm.
Cənnətin həvəsi yoxdur içimdə.
Cənnətsən qiyamət qopana kimi.
Ölüb-dirilmişəm, bəlkə, min dəfə,
Mən səni dünyada tapana kimi.
Şeir gözlüm, gözlərində ölərəm.
Qorxuram gözünə göz dəyər birdən.
Qoy agah olsun ki, son mənzilimsən,
Hardasa bir mənzil gözləyər birdən.
UŞAQ OLASAN
Səhər yuxudan oyanıb
Görəsən uşaq olmusan,
Darıxdığın dünənlərə
Bu gündən qaçaq olmusan.
Dəli kimi oynayasan
Ən ağıllı oyunları.
Çoban olub otarasan
Oyuncadan qoyunları.
…sonra satıb quzuları
Gözəl maşınlar alasan.
Birin edib toy maşını,
İçinə də yar alasan.
Bir nəfərlik toy edəsən
Şahid ola oyuncaqlar.
Yayda dənizə gedəsən,
Baxasan ki, yağıbdı qar.
Sürüşəsən bu dünyadan
Öz qurduğun dünyalara.
Dünən qaranlıq olsa da,
Sabah bəlkə daha qara?!…
Beləcənə keçə ömrün,
Bu boyda nahaq olmusan.
Səhər yuxudan oyanıb
Görəsən uşaq olmusan..
YENİDƏN DOĞULMAQ
Dünya yaman dərindi.
Düşünürəm necə olar
Bu dünyada boğulsam?!
Ya da yanıb kül olaraq,
Küləklərin təsirindən
Hər tərəfə dağılsam…
Yüz il sonra…
…və yenidən
Yaradanın izni ilə
Bir bədəndə yığılsam.
Tanıyaram öz özümü
Mən yenidən doğulsam?!
YENİ SEVGİ
Dərdlər dərdlə unudulmaz!
Dərd üstünə dərd gəldikcə,
Ürəyini hey dəldikcə,
Xoşbəxtlik də unudular…
Unudular dinləyəndə
Sevindiyin nəğmələr də.
Unudular düşünəndə
Dodaqları qaçırdan o sevgilər də.
Unudular uşaqlığın sevinc dolu oyunları,
Unudular məhəbbətin
ürəyində alovlanan sevinc varı.
Təkcə dərdlər unudulmaz.
Unudulmaz düz bildiyin yalanların,
Yalanların sonrasında olanların.
Çarə etməz qalanların
hər gün gələn dərdlərinə.
Hey dərinə… ən dərinə…
Dalarsan və sonu olmaz.
Dərdlər dərdlə unudulmaz.
…Ya getməli bu dünyadan.
Ya da dərdin ağuşundan
almalıdı səni sevgi.
Yeni sevgi.
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Beynəlxalq “Rəsul Rza” mükafatçısı
BAXDIM
Baxdım göyün dibsiz dərinliyinə,
Atdım əllərimi nəfəs dərmədən.
Bilmədim, çatdımı atdığım yerə?
Hələ də havadan asılı qalıb…
Qayıtmır əllərim,qayıtmır nədən?
Batır qulaqlarım yabançı səsdən.
Yer çəkir özünə ayaqlarımı,
Gözlərim göylərdə düşür həvəsdən.
Ayaqlarım batır bataqlıqlara,
Görürəm bu,zaman qanunlarıdı…
Kimsə də kimsənin çəkir nazını.
Dünyanın özü də dəyişik salır,
Adam balasıyla it balasını…
İNTİZAR
Bir cənub diyarıyam,
Quşlar uçub gələr…
Gözlərim yol çəkər,
Yollar gözlərimi çəkər…
Quşlar ucub gələr,
Dəstədən üzülub qalar,
Perik düşən sonam gəlməz…
Nə payızım payız olar,
Nə yazım yaz…
Bir cənub diyarıyam
Gözü yollarda qalan…
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin mətbu orqanı “Azərbaycan” jurnalının dekabr sayında Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Məsul katibi, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, şairə-jurnalist Mayisə Əsədullaqızının şeirləri dərc olunub.
Qeyd edək ki, bundan öncə şairə-jurnalist Mayisə Əsədullaqızının məqaləsi “Ulduz” jurnalında dərc olunmuşdu.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru
DÜŞÜNCƏLƏR
…Elə bilirsiniz ki,
Biz özbaşınayıq?!
Tanrı nəzarət edir,
Və bir gün bizi,
Öz müqəddəs dərgahına
Aparacaq.
Aparacaq və sorğu-sual
Başlanacaq.
Mən qorxa-qorxa, öz günahlarımı,
Alacam boynuma.
Dəqiq bilirəm.
Deyəcəm ki,
Məktəbli olanda, bacım yuxudan
Oyanmamış,
Bantlarını hörüklərimə taxıb,
Gedərdim məktəbə.
Amma, əynimdəki formanı
Bibimqızı özü vermişdi.
Milyoner olmamışam,
Kimisə, olmayan kabinetimdən qovmamışam.
Qazandığım nə olubsa,
Körpələri böyütdüm.
Bəzən, sevinərək
Ana kimi öyündüm…
Az-çox qazancımı, bəzən,
Şükür edə-edə,
Borclarıma ödəmişəm.
Bəzən, yazılıb tamamlanmamış
Kitabıma Allahdan heç ilham
İstəməmişəm.
Çünki,
Qarşıda daha böyük
Çətinliklər olacaq.
İlham pərisi özü ilə bərabər,
Dərddən-qəmdən savayı,
Bir şey gətirən deyil.
Ürəklərdə inam bitirən deyil,
Sabahlara güman yetirən deyil..
Və,
Özümdən zəifə daş atmamışam,
Kimisə böhtanlamamışam…
Elə bilirsiniz ki,
Biz özbaşınayıq?!
Nə vaxtsa, bunu biləcəyik,
Tanrıya hesab verəcəyik…
MƏNƏ SEVGİDƏN DANIŞ…
(ixtisarla)
…Gözlərini görəndən,
Qəm kədəri atmışam,
Sənə qovuşmaq üçün,
Nələrə qatlaşmışam,
Sənsizliyə inciyib,
Küsmüşəm, ağlamışam,
Gəl keçək bu sədləri,
Sən də, mənimtək alış,
Sən Allah yalvarıram,
Mənə sevgidən danış…
(bəzən ötən illərə dönməmək olmur)
Ölüm-nemətlər xası,
Dönüm beş arşın ağa.
Ürəyimin parçası,
Daha durum ayağa.
Köç etməmiş nə qalıb,
Varlığım çilik-çilik-
Mən gedirəm,hələlik.
Şaxta vurub qurutdu,
Od təpəmdən tökülmüş.
Vaxt lil suyu durultdu,
O qəlb yerim deyilmiş.
Məgər kimsə kam alıb,
Sevgi yoxkən bir qəpik?-
Mən gedirəm,hələlik.
Baxmadım ki özümə,
Yara bağlı olandan.
Çoxu düşdü izimə,
Sən kənarda qalandan.
Rəngim,ruhum saralıb,
Üst-başım çirkli,şölük-
Mən gedirəm,hələlik.
Keçər beş il,on beş il,
Üzləşdirər təsadüf.
Sorarsan nədir,Aqil,
Niyə halın dəyişib?
Görəcəksən qocalıb,
Bel bükük,əldə çəlik-
Mən gedirəm,hələlik,
Mən gedirəm,hələlik…
Әzəldən taleyi bəd gəlib deyə ,
Səfalət olubdur qisməti xalqın !
Zamanın amansız gərdişlərinə
Getdikcə çoxalır heyrəti xalqın !
Həmişə düz yolu yoxuşa döndü ,
Dərdin rüzgarıyla ocağı söndü !
Elə parçalandı , elə bölündü ,
Bir yol alınmadı vəhdəti xalqın !
Qəflətdə yataraq biz batan olduq ,
Vazgenə , Aşota yurd satan olduq !
Yağıya güllə yox , gül atan olduq ,
Yatıbdır hiddəti , nifrəti xalqın !
Şamxaloğlu deyir , vətən bağında ,
Bir xoş gün görmədi heç bir çağında !
Yadda əsir qalan Qarabağında
İndi qan ağlayır qeyrəti xalqın !
20 dekabr 2015
Bizə qaz çəkilməyib , odun da yoxdu vallah
Tək odun dərdi deyil , qayğımız çoxdu vallah!
Sənin hənirin gəlir , dəhşət soyuqdu vallah ,
Bizdə sıfırdı rifah , gəlmə biz tərəflərə ,
Şaxta baba, sən Allah, gəlmə biz tərəflərə!
Bir az külək əsəndə işığı söndürürlər ,
Məmurlar bu milləti soyuqdan öldürürlər !
Dolları qaldırırlar , manatı endirirlər ,
Xeyirlə açmır sabah , gəlmə biz tərəflərə ,
Şaxta baba, sən Allah, gəlmə biz tərəflərə!
Sən gələndə uşaqlar evdə də tir-tir əsir ,
Həyətə düşmək olmur , şaxta qılınctək kəsir
Onsuz da bu hökumət bizi edibdir yesir ,
Sən də qazanma günah , gəlmə biz tərəflərə
Şaxta baba, sən Allah, gəlmə biz tərəflərə!
Qalib deyir , nədənsə hər işimiz axsayır ,
« Analoqsuz inkişaf » elə yerində sayır !
Gəlişinlə kasıblar bir az da kasıblayır
Әrşə ucalıbdı « ah » , gəlmə biz tərəflərə ,
Şaxta baba, sən Allah, gəlmə biz tərəflərə!
QOYURAM…
Kədərlə dolan ömrümə,
Səadəti kəm qoyuram.
Tanrı sevinc tumu səpib
Mən çıxarıb qəm qoyuram.
Dərdimi bilə bilmirəm,
Özümə gələ bilmirəm,
Ürəkdən gülə bilmirəm,
Üzümə görkəm qoyuram.
Qəlbimə eşq əkən qızın,
Yoluma göz dikən qızın,
Həsrətimi çəkən qızın
Gözlərində nəm qoyuram.
Subaylıq daşın tullayıb,
Gəncliyi qəbrə yollayıb,
Iyirmiyə əl sallayıb,
Otuza qədəm qoyuram.
SEVGİYƏ NAĞIL DEMƏ…
Bənzətmə sevgini quru nağıla,
Qıyma ümidlərim sına, dağıla.
İnsan gərək sevgi ilə doğula,
Bu sevgiyə nağıl demə, əzizim.
Xoş ovqatı, səfası var sevginin,
Bəzən üzən cəfası var sevginin,
Hər ürəkdə yuvası var sevginin
Bu sevgiyə nağıl demə, əzizim.
İnsanlara əl uzadar, əli yox,
Qəlb oxşayar, könül açar, dili yox,
Bu sevginin nöqtəsi, vergül yox,
Bu sevgiyə nağıl demə, əzizim.
Sevgi bitməz əsla, böyüyər, şişər,
Sevən ürək eşqlə közərər, bişər,
Nağıl bitər, göydən üç alma düşər,
Bu sevgiyə nağıl demə, əzizim.
VƏTƏN
Vətən, sənin hər daşına qurbanam,
Hər daş altda bir şəhidin ruhu var.
Sevinc gəzə bilməz yaralı könlüm,
Ürəyimdə anaların ahı var.
Əsirlikdə elim var, axtarmıram,
Çəkir zülüm, dərd, qübar, axtarmıram,
Bu halına günahkar axtarmıram,
Vətən deyən hər kəsin günahı var.
Dünya gəzən şöhrətimə göz dikib,
Əsir tutub, qeyrətimə göz dikib,
Torpağıma, sərvətimə göz dikib,
Düşmənimin çox gözəl iştahı var.
Vətən oğlu, torpağa yas saxlama,
Hər verilən vədə ümid bağlama,
Müjdə gözlə, dik dur, Anam, ağlama,
Alacağıq, bu günün sabahı var..!