Kolleci bitirdikdən sonra Gəncə şəhərinə az-az gedirdim. Bu il dəyərli qələm yoldaşlarımla görüşmək üçün Gədəbəydən Gəncəyə səfər etməli oldum. Küçələr mənə keçəl görünürdü. Tanıdığım bir yer vardı qarkomun qabağı, univermağın yanı gəncəlilərin dili ilə desək “qlavnı” vəssəlam ayrı bir yer tanımırdım. Dediklərinə görə Gəncənin gəzməli yerləri çoxdur. Mən gəzməmişəm. Heç kollecdə oxuyanda da, gəzməyi sevmirdim. Gəncə müəllimlər insititunun qabağında gündə bəlkə də on xarici maşın dayanırdı. Hər dəfə maşının səsi gələndə qızlar pəncərənin qabağına toplaşıb oğlanlara baxır çox vaxtda göz qaş edirdilər bir birlərinə… Mənsə sadəcə qızların bu əmməllərini seyr edib, düşünürdüm. Allahım nədən bu qızlar bu haldadırlar? O vaxtlar mənim iyirmi yaşım vardı…kolleci bitirənə kimi çoxu ərə getdi. Bir neçə qız isə gedib boşandı. Qrupumuzda bir qız vardı. Şəmkir rayonundan, adı Aygün idi. Bir oğlanla güya nişanlı idilər gəzmədikləri getmədikləri yer yox idi. Ilin sonunda oğlan Aygünü tərk etdi. Adı da bu oldu ki, oğlan nişanı qaytardı…nəisə sözüm bu deyil. Gəncə şəhəri o illərdən bu illərə çox dəyişmişdi küçələr tər-rəmiz yeni binalar tikilib, Heydər parkları salınıb, yol kənarı dükanlar hamısı sökülüb. Təkcə dəyişməyən Abbas səhətə işləyən üç nömrəli maşurut idi. Bu qədər inkişafın qarşısında əhali saat axşam yeddi oldumu, piyada iki km yol qət etməli olur. Hər kəs bilir ki, üç nömrə artıq işləmir. Təkcə demə mən bilmirəmmişəm üç nömrəli maşrutun halını. 2004-cü ildən bəri unutmuşdum. Qlavnıya getmək üçün gedib dayanacaqda dayandım ən azı bir yarım saat. Gördüm yox bu üç heç gələnə oxşamır beş nömrədə əyləşən sərnişinlərə yaxınlaşdım. Bağışlayın üç nömrə işləmir? Sərnişinlər hamısı bir ağızdan dilləndilər ay xanım siz gərək küçənin başına gedib iki nömrəli maşuruta minəsiz üç bu vaxtlar işləmir. Dedim; bəs bu əhali nə edir? dilləndilər əhalidə idman edir axşamlar nə etməlidirlər ki? Dedim heç nə Allah sağlamlıqlarını artırsın. Küçənin başına çatana qədər ən azı qırx dəqiqə ötmüşdü. Qayıdıb geri gələndə də gəncə sərnişinləri demiş çox mükəmməl idman etdim. Neçə gün Gəncədə qaldımsa eləcə idmanla məşğul oldum. Hava dəyişgənliyindəndimi bilmirəm Gəncə torpağına getdiyim gündən yemək yeyə bilmirdim üç gün idi ac idim axır çox gərginlik keçirməyə başladım düşündüm ki, bir gün yıxılacam küçəyə heç qaldırıb xəstəxanaya aparan da olmayacaq. Sağ olsun Şəfanı tortla çay aldı bir az toxtadım amma yenə də başım hərlənməyə başladı. Dəyərli yoldaşlarla xan bağında əyləşmişdik. Gördüm Məşədi İbad demiş “ Bu həna o hənadan deyil” heç hənanın yeridir? Gəncə kimi əzəmətli şəhərdə əyləşəsən ac qarına sonra da başın gicəllənsin. Yoldaşlara dedim ki, vəziyyətim yaxşı deyil. Bəlkə nəsə bir şeylər sifariş verək? dedilər hə əlbətdə nə sifariş verək? dedim yaxşısı budur baxın görək menyuda nə var… dönər yemirəm, lahmacun olsa yeyərəm afisantı çağırdıq. Ay oğlan lahmacun varmı? Dedi: bəli var. Dedim; bir ədəd gətirin amma qaynar olsun. Üstündən düz bir saat ötdükdən sonra soyumuş lahmacun masanın üstünə gəldi. Dedim ay oğlan mən sizə dedim axı isti olsun. Üzümə qayıtdı istidir də…. yox axı isti deyil? Dedi: Bizim ixtiyarımız yoxdur isitməyə yoldaşlar müdiri çağırdılar. Necə yəni ixtyarımız yoxdur? Siz buraya gələn müştərilərin hamısı ilə bu cür rəftar edirsiniz? Müdir gəldi nə lazımdır. Dedim lahmacunu isitmək lazımdır. Müdir dedikdən sonra lahmacun azacıq isidildi. Bu dəfə lahmacunun dadı damağımda qaldı. Bilmədim it əti idi ya inək… ətin üstünə də o qədər ədvalar əlavə olunmuşdu ki, lahmacundan başqa nə desən dad verirdi. Heç indiyə qədər Gəncə Lahmacunu qədər dadlı lahmacun yeməmişdim. Daha neyləyə bilərdim başım fırlanır ya lahmacunu yeməliyəm yada küçəyə yıxılıb xəstəxanalıq olmalıyam. Lap əsgərlik həyatı yadıma düşdü. Bir neçə il əvvəl qohumlardan biri əsgərlik həyatından danışdı… Füzulidə xidmət etmişdi. Dedi bir gün biyabanlıqda o qədər bərk acmışdıq ki, üstümüzdə olan yemək azuqəsi də bitmişdi. Bilmədik nə edək ilan tutub başından bir qarış, quyruğundan da, bir qarış kəsib od qalayıb bişirib yedik iki nəfər idik çasta geri dönənə qədər bizi aclıq ölümündən xilas etdi. Elə mən də bu hekayəni xatırlayıb xan bağında yediyim lahmacunu sona çatdırdım. Dörd gün dəyərli qələm yoldaşlarımla görüşüb müəyyən planlar hazırladıq. Nəhayət Gədəbəyin saf sularından içməyə, gecələr sud kimi ayın doğduğunu seyr etməyə qayıtdım. Payız ayları yayda olan gözəllikləri əvəz etməsə də, yenə də gözəlliklərlə dolu olan bu məkan insanın əhvalını yüksəldir. Quşların cəh-cəhi, otların kökündən süzülən sular diş qamaşdırır. Həm bu suların malicəvi əhəmiyyəti də çoxdur. Amma qızıl mədəninin zəhərli tullantıları əhalini cana gətirib. Havanları zəhərləyir. Mədənə yaxın kəndlərin heyvanları mədən gölünə çatar çatmaz başını yerə qoyur. Yenə də Gədəbəy ecəzkar bölgələrdən biridir. Bu ecazkar bölgəni erməni daşnaqlarıdan qoruyan şəhidlərimizə Allah rəhmət eləsin amin.