Hörmətli qələm dostlarımız, dəyərli poeziyasevərlər!

Sizi 25 may 2019-cu il tarixində (şənbə günü) saat 12:00-da Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, “Mərhəmət Elçisi” jurnalının baş redaktoru, “”Kərəmi”ni çalma, qardaş”, “Dəfn olunan nişan üzükləri”, “Taxtım-tacım, qara bəxtim Qarabağım”, “Vətənsiz keçən ömür”, “Dərdimi, qəmimi sənə danışım”, “Mənim qəm dünyam” kitablarının müəllifi, şair, publisist Nizami Kolanlının yenicə işıq üzü görmüş “ÖMRÜN PAYIZ FƏSLİ” kitabının təqdimat mərasiminə dəvət edirik.

Tədbir Sumqayıt şəhərindəki Heydər parkında yerləşən “Poeziya evi”ndə keçiriləcək.

Rəsmi informasiya dəstəyi: http://edebiyyat-az.com və

http://gundelik.info

Təşkilatı dəstək: Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatı.

İnformasiya dəstəyi: “Mərhəmət elçisi” jurnalı

Azərbaycan şairi və yazıçısı Əli Rza XƏLƏFLİ

Əli Rza Xələfli (Əzizli Əlirza Zal oğlu) — Azərbaycan şairi və yazıçısı, “Kredo” qəzetinin baş redaktoru.

Həyatı

Əli Rza Xələfli 1953-ci ildə Cəbrayıl rayonunun Xələfli kəndində doğulmuşdur. 1975-ci ildə Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin filologiya fakultəsini fərqlənmə diplomu ilə bitirmiş, doğulduğu rayonun Şahvəlli, Tatar və Aşağı Xələfli kəndlərində müəllim işləmişdir. Həmin illərdəki pedaqoji fəaiyyətinə görə “Qabaqcıl maarif xadimi” fəxri adına layiq görülmüşdür.

1980-ci illərin əvvəlindən mətbuatda çalişir. 1980-1993-cü illərdə rayon qəzetində müxtəlif vəzifələrdə çalışdı. “Xudafərin”, “Qoşa qanad”, “Qarabağ” və “Həyat” qəzetlərində xüsusi müxbir, şöbə müxbir, şöbə müdiri və redaktor əvəzi vəzifələrin işləmişdir.

Ə.Xələflinin ədəbi-publisistik yazıları və şeirləri dövrü mətbuatda müntazam çap olunur.

2002-ci ildə “Qızıl qələm” medalı mükafatına, 2003-cü ildə “Məmməd Araz”ali ədəbi mükafatına, 2004-cü ildə Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Bədii Ədəbiyyatı Təbliq Bürosunun “Qılınc və qələm” yaddaş mükafatı, 2008-ci ildə Beynəlxalq Rəsul Rza mükafatına, 2010-cu ildə Şahmar Əkbərzadə adına Beynəlxalq Ədəbiyyat mükafatına layiq görülmüşdür.

2002-ci ildə Əli Rza müəllim Azərbaycan Yazıçıları və 1984-cü ildən Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, 1980-cı ildən Qabaqcıl maarif xadimi, 2010-cu ildə isə Prezident təqaüdçüsüdür.

1999-ci ildən Kredo qəzetinin baş redaktorudur.

Ailəlidir. İki oğlu, bir qızı var.

Əsərləri

“Karvan körpüdən keçir” (1997),
“Baş daşımın yazıları” (1998),
“Yurdun övladları” (Elçin Kamal birlikdə, 2000) ədəbi-bədii publisistik,
“Sözə doğru” (2003) ədəbi-tənqidi,
“Ocağımın işığı” (2001),
“Həsrət körpüsü” (2006), müəllifi,
“Dünyanın söz üzü” (2007),
“Adı Şadiman olanın…” (2009),ədəbi-tənqid
“Axtala əfsanəsi” (2010),ədəbi-tənqid
“Qırmızı həqiqətlər”(2011),ədəbi-tənqid
“Od” (2012)
“Həyatın Dastanı: ədəbi-fəlsəfi düşüncələr. Hamlet İsaxanlı nın “Ziyarət” poemasının motivləri əsasında”, “Xəzər Universitəsi Nəşriyyatı” (2012)
Redaktoru və tərtibçi müəllifi olduğu kitablar
“Mənəviyyatın ekologiyası” (2005)
“Fənayənin sualları” (2006)
“Yana-yana qaşadim” (2006),
“Koroğlu hoydu dəlilərim, hoydu” (şair İslam Sadıqla birlikdə, (2006)
“Yağış damlasıyam” (2007)
“Zal ağacı” (2007)

Xarici keçidlər

Dünyaya, insana, tanrıya sevginin qaynağı – Əli Rza Xələfli poeziyası
Azərbaycan Yazıçılar Birliyi. Əli Rza Xələfli – 60
Çağdaş ədəbiyyat cəfakeşi – Əli Rza Xələfli
“Qarabağ dünən, bu gün və sabah” 5-ci elmi-əməli konfransının MATERİALLARI (2006-cı il). Mərziyyə Nəcəfova – Vətən ruhuna hakim kəsilən şerlər

Şairə Adilə Nəzərinin “Topla məni, İlahi!” adlı yeni kitabının təqdimat mərasimi və imza günü keçirilib

Gündəlik.info xəbər verir ki, 18 may 2019-cu ildə “Kitab Evi” İctimai Birliyi Kitabevim.az mağazalar şəbəkəsinin 28 may filialında Adilə Nəzərin “Topla məni, İlahi” şeirlər kitabını təqdim edib.
Yazıçı Səfər Alışarlı tədbiri açaraq Adilə Nəzərin bədii yaradıcılığı ilə yanaşı, elmi və ictimai fəaliyyətini qeyd edib və kitabın ön söz müəllifi olaraq, Adilə Nəzərin yetkin poeziyasının canlı və cansız aləmi əks etdirən mahiyyətin təsviri olduğunu, onun hər bir şeirində ifadə orijinallığı və fəlsəfi təfəkkür dərinliyinin oxucunu heyrətləndirdiyini bildirib.
Əjdər Ol, Vaqif Nəsib, Əsəd Cahangir, Ramiz Qusarçaylı, İbrahim İlyaslı, İnqilab Orxan, Aləm Kəngərli, Kəmaləddin Qədim, Ayaz Arabaçı, Fərqanə Mehdiyeva, Mübariz Məsimoğlu, Rəfiqə Abbasova, İlqar Türkoğlu, Arzu Nehrəmli, Rəbiqə Nazimqızı, Narıngül Nadir və başqaları şairin yaradıcılığı haqqında dəyərli fikirlər səsləndirıblər, onlar Adilə Nəzərin şair olaraq nəfəs diapazonunun genişliyindən bəhs edərək, onun poetik ilhamının təbiət təsvirlərində, vətənpərvərlik mövzularında və lirik şeirlərdə məhdudiyyət tanımadığını vurğulayıblar.
Müəllifin şeirləri şairin özü və tədbir iştirakçıları tərəfindən oxunub, nəğməyə çevrilən şeirlərindən birini müğənni-bəstəkar Çilənay Hüseynova ifa edib.
İştirakçılar müəllifin öz səsindən və bədii qiraətcilər tərəfindən şeirlər dinləyib və Adilə Nəzəri yeni kitabının işıq üzü görməsi münasibəti ilə təbrik edib, ona uğurlar arzulayıblar.

Hüseyn İbrahimovun 100 illik yubileyinin qeyd edilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı

Hüseyn İbrahimovun 100 illik yubileyinin qeyd edilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı

2019-cu ilin may ayında Azərbaycanın Xalq yazıçısı Hüseyn Məmmədəli oğlu İbrahimovun anadan olmasının 100 illiyi tamam olur.

Hüseyn İbrahimov yarım əsrdən artıq bir dövrü əhatə edən səmərəli ədəbi fəaliyyəti ilə müasir Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafına töhfələr vermiş özünəməxsus yaradıcılıq üslubuna malik simalardandır. Ədibin uğurlu axtarışlarının nəticəsi kimi müxtəlif janrlarda meydana gətirdiyi əsərlərdə müasirlərimizin zəngin mənəvi aləmi dolğun əks etdirilmiş, mədəniyyət tariximizin yetirdiyi bir çox görkəmli simaların işıqlı obrazları parlaq bədii boyalarla təcəssümünü tapmışdır. Uzun illər Naxçıvanın ictimai-siyasi həyatının fəal iştirakçısı olmaqla Hüseyn İbrahimov regionda mədəni mühitin tarixi ənənələrinin qorunub saxlanılması və eləcə də müstəqillik ideallarına sadiq yaradıcı ədəbi qüvvələrin öz potensiallarını lazımınca gerçəkləşdirə bilmələri üçün böyük əmək sərf etmişdir.

Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 109-cu maddəsinin 32-ci bəndini rəhbər tutaraq və Azərbaycan ədəbiyyatı qarşısında xidmətlərini nəzərə alaraq, Xalq yazıçısı Hüseyn İbrahimovun anadan olmasının 100-cü ildönümünün qeyd olunmasını təmin etmək məqsədi ilə qərara alıram:

1. Azərbaycan Respublikasının Mədəniyyət Nazirliyi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin təkliflərini nəzərə almaqla, Xalq yazıçısı Hüseyn İbrahimovun 100 illik yubileyinə dair tədbirlər planını hazırlayıb həyata keçirsin.

2. Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabineti bu Sərəncamdan irəli gələn məsələləri həll etsin.

İlham Əliyev
Azərbaycan Respublikasının Prezidenti
Bakı şəhəri, 18 may 2019-cu il.

Mənbə: http://www.president.az

“Açık Kara” dergisinin 15. sayısı yayında

İmadəddin Nəsiminin anadan olmasının 650 illiyi münasibətilə“Cahana sığmazam” adlı ədəbi almanax işıq üzü görüb

Bu yaxınlarda böyük Azərbaycan şairi, filosof, alim İmadəddin Nəsiminin anadan olmasının 650 illiyi münasibətilə“Cahana sığmazam” adlı ədəbi almanax işıq üzü görüb.

“Elm və təhsil” nəşriyyatında nəşr olunan poetik toplunun baş məsləhətçisi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin birinci katibi, Xalq şairi Fikrət Qoca, redaktoru və tərtibçilər: AYB-nin üzvü, Beynəlxalq Rəsul Rza ədəbi mükafatı laureatı, Prezident mükafatçısı, şair Balayar Sadiq və AYB-nin üzvü, Beynəlxalq Rəsul Rza ədəbi mükafatı laureatı, şair Tahirə Məğrurdur.

Bu poeziya almanaxında müxtəlif ədəbi nəsillərin və çoxçeşidli ədəbi-bədii düşüncəyə malik qələm sahiblərinin şeirləri toplanıb. İnanırıq ki, poeziyaseverlər və ədəbi ictimaiyyət poetik toplunu “Nəsimi ili”nə ədəbi töhfə kimi qarşılayacaq.

20 may 2019-cu ildə saat 13:00-da Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin “Natəvan” klubunda “Nəsimi ili” münasibətilə çap olunmuş ədəbi almanaxın təqdimatı keçiriləcək. Ədəbi ictimaiyyət və poeziyasevərlər dəvətlidir.

Mənbə: http://pressaz.az

Melek Temelin iki yeni kitabı yayında

Hasan AKAR.”URFA /SİVEREK HACI PINARIN DÜZÜ’NDEN ERZURUM TORTUM ŞELALESİNE UZANAN BİR AŞKIN ÖYKÜSÜ VE TÜRKÜSÜ:”

BAKKAL MAHMUD’UN KIZI

“Bir sigara iç oğlan / Gel kapıdan geç oğlan
Seni bana vermezler /Bu sevdadan geç oğlan
Hacı pınar’ın düzü /Mevlâm ayırdı bizi
Bakkal Mahmud’un kızı/ Yaktı yandırdı bizi “
Bu türkü Siverek’te yaşanmış bir aşkın sonunda dökülmüş ‘acumuklu bir destan’ gibi dudaklardan. Sonra bu işin ustaları tarafından derlenmiş, musiki katılmış kulaklarımıza hoş gelsin diye. Sevdalar, pınarlardan öyle bir akmış ki… Yakmış yandırmış söyleyenlerini de…
Diyor ya, Bedri Rahmi Eyüboğlu:
“Ah bu türküler,
Ana sütü gibi candan,
Ana sütü gibi temiz.
Türkülerde tüter dağ dağ, yayla yayla,
Köyümüz, köylümüz, memleketimiz.”
Rahmetli Müslüm Gürses’in, Abdullah Yüce’nin zirveye çıkışlarında dillerinden düşmedi bu türkü. Huri Sapan’ın plaklarından farklı çıktı sanki bu ezgi. Urfa’dan derlenen bu türküyü bizler de çok dinledik. En son “Müslüm” filminde seyriyle beraber derinliğine daldık bu kulaklarımıza hoş gelen ama öyküsünü sonradan öğrendiğimiz türkünün.
Öyle ya: Her aşığın bir ahı var…
Bundan üç yıl önce Tokatlı şairlerimizden Süreyya Kaya, Elazığ-Diyarbakır Kültür Buluşmalarında tanıştığı Feray Sayan adında bir hanımefendiden bahsetti bana. Anneannesinin 1915 yılında tehcir sırasında acı şartların getirdiği olaylar döneminde Niksar’dan Urfa/ Siverek’e gelin olduğunu, annesinin de kendi annesinden dinlediği hatıralarla büyüdüğünü ve Niksar’ı çok merak ettiği halde bir türlü gidemeyişindeki hasreti dile getirdi.
Biz de Feray Hanım’la bir müddet sonra tanıştık ve gerekli mesajları aldık. Zamanla görüşmelerimiz arttı ve o yılların kayıtlara girmeyen bazı acı hatıralarını dinledim ondan.
Sonrası bizi Urfa /Siverek’te annesinin yaşanmış bir öyküsüne ve yakılan “Bakkal Mahmud’un Kızı “ türküsüne getirdi.
Biz önce Feray Sayan Hanım’dan kısaca bahsedelim:
1959 Siverek doğumlu. Daha yirmi günlükken İstanbul’a taşınmışlar. Babası kullandığı kamyonunu satarak İstanbul’da taksi hattı satın alıp çalışmaya başlamış ama günün birinde astım hastalığına yakalanmış. Tedavi için gittiği doktor ona oksijeni bol kendi memleketini önerince ailecek 1965 yılında Siverek’e geri dönmüşler. İki yıllık istirahattan sonra iyileşmiş ama maddi yönden sıkıntıya girince Ceylanpınar Devlet Üretme Çiftliği’nde işe başlamış.
Kendisi, babasının görevi nedeniyle taşındıkları Urfa Ceylanpınar’da Ceylan İlkokulu’nu, Ceylanpınar Ortaokulu’nu daha sonra taşındıkları Diyarbakır’da Ticaret Meslek Lisesi’ni bitirmiş. 1982 yılında yaşıtı Celal ile evlenmiş dört kız evladının annesi olmuş. Halen eşi ve kızları ile birlikte Diyarbakır’da yaşıyor ve bazı sivil toplum kuruluşlarında insanlara faydalı olmaya gayret ediyor. AFASDER (Anadolu Sanat Eğitim ve Spor Derneği, Diyarbakır Kültür, Turizm ve Musiki Derneği üyeliği ve Yeniden Yaşam Kanserle Mücadele Derneği Yönetim Kurulu Üyeliği yapıyor. Ayrıca bir siyasi partinin de çalışmalarına aktif bir şekilde katılıyor.
Feray Hanım’dan kısaca da olsa bahsettikten sonra Niksar ve Siverek arasında uzun bir tarihi yolculuğa başlayalım.
Milletlerin kaderinde olduğu gibi o ülkelerde yaşayan insanların da tarihin seyri içinde değişik kaderleri vardır. İşte bu elinizde olmayan kaderin sizi ne zaman nereye sürükleyeceğini bilemezsiniz. Tehcir adını verdiğimiz fırtınalı yılların ve göçün hazin hikâyesi içinde bulursunuz dillere destan olan Bakkal Mahmut’u ve eşi Naciye’yi.
Mahmut, Urfa’nın Siverek kazasından yakışıklı, uzun boylu yağız bir zabittir. Askerliği Niksar’a çıkmıştır. Şimdiki gibi değil tabii o vakit askerlik… Bir cepheden bir cepheye… Niksar Kalesindeki Askerlik Şubesinde görevlidir. Osmanlı Devleti’nin buhranlı yıllarına denk gelir onun askerliği. Önce Balkan Savaşları, peşinden Birinci Dünya Savaşı… Bir yanda Çanakkale, bir yanda Ruslarla bitmeyen savaşlarımız ve binlerce Mehmetçiğin donarak şehit olduğu, esir düştüğü Sarıkamış felaketi. Bu zor şartlarda isyanlar sonucunda devletin güvenliği ve geleceği için vatanından, Anadolu’dan göç ettirilen insanların sefaleti. Yani Tehcir…
Diğer yanda da bu fırtınanın içinde Nadya ve eşi komşularının : “Gitmeyin biz sahip çıkarız” sözlerine rağmen kucaklarındaki iki yaşındaki yavrularıyla çaresizlik içinde kalabalığa karışarak terk ederler güzelim yeşil Niksar’ı… Yollar kimini menziline götürür kimini yarısında bırakır. Nadya bu hazin göç sırasında sevgili eşini kaybeder ve çaresizlik içinde yola devam eder.
İşte Mahmut’la tanışması da bu sırada gerçekleşir. Kafileyi korumakla görevli askerler içinde olan Mahmut yüzlerine güzelliğini gizlemek için kömür karası sürmüş ancak ellerini unutmuş kucağında küçük çocuğuna sarılan bu kadına acır ve ilgi duyar. Atından iner ve matarasındaki su ile yüzünü yıkattığı Nadya’nın güzelliği karşısında önce şaşırır ne diyeceğini ne edeceğini bilemez, biraz bekleyip süzerek sorguladıktan sonra:
-Gel seni bizim memlekete götüreyim. Der.
Çaresizdir zaten memleketinden ayrılışın ve sevdiği eşinin kaybı ile yaşadığı acı içinde yapılan bu beklenmedik teklifi kabul eder Nadya , atının terkisine bindiği yakışıklı zabitle uzun bir yolculuktan sonra kendisini Siverek’te bulur.
Siverek’te Müslümanlığı kabul ederek Naciye adını alır ve evlenirler. Yıllar geçer birbirlerini severler ve iki erkek Recep ve Mustafa ile iki kız Münire ve Nadime gelir, Niksar’dan kucakta gelen ve Sabri adını verdikleri evlatlarına kardeş olarak.
Niksar’da iken maddi durumları iyi olan Naciye’nin ailesinin kumaş mağazaları vardır, kendisi de iyi bir terzi olarak yetişmiştir. Gelirken biriktirdikleri altınları elbisesine özenle dikerek Siverek’e gelinceye kadar saklamasını bilmiştir. Altınları bozdurup o zaman göre Siverek’te pek bulunmayan büyük bir bakkal dükkânı açarlar.
Naciye’de terzilik yaparak aileye yardımcı olur hem de o şehrin sosyal yaşantısına ayak uydurmaya gayret eder. Mahallesindeki bir komşusundan Kur’an-ı Kerim okumayı öğrenir, namazını da ölünceye kadar bırakmaz. Elbette bu kolay olmaz her yerleşim bölgesinde olduğu gibi o da yerli-yabancı çekişmesinden dolayı bazen sıkıntılar yaşarsa da zamanla kendisini sevdirmeyi başarır.
Bu arada Niksar’dan haberler gelmiş :”Gel geri dön Niksar’a “ diye ama o mutlu bir yuva kurduğu Siverek’te kalmayı tercih etmiş. Bundan sonra zamanla mektuplaşmalar da kesilmiş irtibat tamamen kopmuş.
Niksar’dan getirdiği oğlu Sabri diğer kardeşleriyle beraber büyümüş ama 13-14 yaşına gelince biraz da çevresinin verdiği rahatsızlık sonucu: “Anne ben Suriye’ye gideceğim” deyip tutturmuş. Annesinin itirazına rağmen helallik alıp Halep’e giderek orada bir marangozun yanında çırak olarak çalışmaya başlamış. Ustası onu iyice yetiştirmiş ve çocuğu da olmadığı için evlat edinmiş. Zamanla iyi bir usta olan Sabri buradaki ailesinin desteğiyle 25 yaşına gelince Amerika’ya giderek iş hayatına orada devam etmiş ve evlenerek mutlu bir yuva kurmuş. Türkiye’ye bir daha da dönmemiş ancak uzun yıllar ailesiyle mektuplaşmayı sürdürmüştür.
Eşi Mahmut’un vefatından sonra içine kapanan Naciye’nin Niksar Kalesi eteklerindeki Maduru Mahallesi’nde başlayan hayatı Siverek’te daha genç sayılabilecek bir dönemde, 63 yaşında sona ermiştir.
GELİNCE ‘BAKKAL MAHMUD’UN TÜRKÜSÜ’NE’
Bunu da, Bakkal Mahmut’un torunu Feray Hanım’dan dinleyelim:
“Dedemin Siverek Hacıpınar düzündeki çeşmenin çok yakınında zamanın bütün ihtiyaçlarına cevap veren bugünkü marketlere benzer büyük bir dükkânı varmış. Eşi Naciye’nin Niksar’dan getirdikleri altınlarla açmışlar burayı.(Hacıpınar Düzü denilen yere 1933 yılında Taş ustası İbrahim Yane tarafından Selçuklu mimarisine uygun bir çeşme yapılmıştır.)
Süvari Alayı olarak bilinen askeriye o dönem bütün ihtiyaçlara cevap verdiği için dedemin dükkânından mal alıyormuş. Dillere destan bir güzellikte 1927 doğumlu olan annem Münire de dedemin olmadığı zaman dükkânı bekliyor ona yardımcı olmaya çalışıyormuş. Askeriyeye erzak alışları sırasında görevlendirilen Erzurum’un Tortum kazasının bir köyünden Hakkı adında bir jandarma eri bu alışveriş sırasında zamanla anneme âşık oluyor. O yıllarda 14 yaşlarında olan annem de Palandöken Dağlarının bu yağız Dadaşının aşkına gel zaman git zaman kayıtsız kalamayıp karşılık veriyor. Birbirlerini delicesine seviyorlar.
O yıllarda askerlik süresi bugünkü gibi değil elbette, otuz aymış. Annemi Siverek’te edindiği tanıdıkları vasıtasıyla istetiyor ama dedem: “Erzurum bize çok uzak, hasretine nasıl dayanırız?” diye vermiyor.
Sonra araya Siverek Bucak Aşiretinin ileri gelenlerini koyup iki aşkı kavuşturuyorlar. Dolayısıyla annem henüz 14-15 yaşında iken evleniyor. 1.5 yıl kadar askerlik bitinceye değin evli kalıyorlar. Siverek’te bu mutlu evlilikten 1943 yılında annem daha 16 yaşında iken Güngör adını verdikleri nur topu gibi bir de kızları oluyor. (Şu an İstanbul da yaşıyor.)
Askerlik bitince artık memleketin yolu gözüküyor. Vedalaşıp birkaç parça eşya ile trenle Erzurum’a oradan kamyonla Tortum’a gidiyorlar. Meğer Hakkı askere gelmeden önce Tortum’da amcasının kızı ile evliymiş ama bu durum nüfus kaydında görünmüyormuş. Üstelik bir de kızı varmış. Kapıda annemi kucağında kızı ile kuması karşılıyor ama elden gelen bir şey yoktur. Yığılır bir an ne edeceğini ne diyeceğini bilemez, peşinden koşarak geldiği aşkının yüreğinde iki kadının yer almasını hazmedemez. Sanki Tortum şelalesinin suları kurur gözlerinde bir an. Gökyüzüne bakar, ellerini açar bir şeyler mırıldanır, yanaklarından sızan yaşlar içinde ne dediği bilinmez.
Haliyle annem orada kaldığı iki yıl içerisinde çok eziyet yaşıyor. Neredeyse hemen her gün ev, merek, tarla arasında mekik dokuyor ve işlerinin pek çoğunu anneme gördürüyorlar. Köyde 1945 yılında Enver adını verdikleri bir oğulları oluyor. Artık severek peşinden geldiği Hakkı’nın evinde kendisine reva görülenlere dayanamaz hale geliyor. Acıları büyüyor büyüyor sonra bir yanardağın patlayıp sönmesi gibi aşkı da lavlarla eriyip kayboluyor kısa zaman içinde.
Düşünür taşınır gitmekten gayri yol bulamaz derdine. Aklına memleketine haber göndermek gelir ama nasıl? Annem Siverek’te ilkokuldan mezun olmuş. Kayınbiraderine bir mektup verip Tortum’dan göndermesini istiyor. Kayınbiraderi annemi çok sever, sözünü tutarmış. Alıp ağabeysinden habersiz mektubu Siverek’e postalıyor.
Mektup Siverek’e gelince aile toplanıp Mustafa dayımı Erzurum’a gönderiyorlar. Trenle Erzurum’a giden dayım annemin köyüne ulaşıyor. Bakıyor ki kardeşi perişan bir vaziyette ve oldukça zayıflamış. Kucağındaki çocuğunu emziriyor. Eniştesi Hakkı’ya :
-Sen neden yalan söyledin, bekârım diye bizi kandırdın. Sevmek böyle midir? Diye çıkışıyor.
Mustafa dayım, yirmi yaşındaki annemi ve iki yeğenini alıp Siverek’e dönmüş. Bir kaç yıl sonra Hakkı’nın kardeşi Siverek’e gelmiş:”Seni Tortum’a götüreyim” Diye ama annem de ailesi de razı olmamış. O vakit kardeşi :”Geliyorsan gel yoksa çocukları götüreyim “Demiş. Kız annede kalmış, erkek olanı Enver’i almış Tortum’a dönmüş. Bu olaydan sonra haliyle boşanma da gerçekleşmiş.(Hakkı’nın da daha sonra ailesiyle birlikte Erzincan’a oradan da İstanbul’a göç ettiğini hatta iki kardeş Enver ile Güngör’ün (Yılmaz) orada görüştüklerini öğreniyoruz.)
Münire ve Hakkı’nın bu derin ama sonu bahtsız aşkı unutulmaz. Gazinolarda Abdullah Yüce’nin, Müslüm Gürses’in Huri Sapan’ın ve nice sanatçının mikrofonlarında şenlenir. Plaklara alınır, kasetlere kaydedilir, beyaz perdede şekillenip tüm dünyaya yayılır.
Bunu sağlayan da onların aşkına bir vefa borcu misali kayıtsız kalmayan komşuları Bandocu Mehmet Efendi’dir.
Onların bu aşkına şahit olan müzikle de uğraşan komşusu Bandocu Mehmet Öcal yıllar sonra bu türküyü yakıyor. Türkü ilk kez gün yüzüne çıkınca çevre tarafından biraz ayıplanmış, neden bu türküyü ona yaktı diye eleştirilmiş.
Bu dramın ardından birkaç yıl geçiyor annemi Diyarbakır’dan, asılları Siverekli Mehmet adında bir delikanlının ailesi istiyor. Dedem ve anneannem de razı olunca annemi Siverek’ten Diyarbakır’a gelin getirmişler. Bu evlilikten ağabeyim Cihat (1955 ) ve 1959’da ben doğmuşum. Babam maddi sıkıntı çekmeye başlayınca beş altı yıl kadar Urfa Ceylanpınar Devlet Üretme Çiftliğinde çalıştı, sonra yine beraber Diyarbakır’a döndük.
Bu türkülere konu olan güzeller güzeli annemi 1983 yılında kaybettik. Babam Mehmet de 1922 doğumlu idi, o da iki yıl sonra 1985 yılında aramızdan ayrıldı. Ruhları şâd olsun diyebiliyorum ancak her gün dualarımda yaşatmaya çalışıyorum bir evladı olarak.”
Evet, bugün bu aşkın şahitleri Siverek’teki Hacıpınar Çeşmesi de, Tortum Şelalesi de sessizce akmak ve akmamak arasında zamana direniyor. Faruk Nafiz’in ‘Çoban Çeşmesi’ şiirinde dediği gibi:
“Ne şair yaş döker, ne âşık ağlar,
Tarihe karıştı eski sevdalar.
Beyhude seslenir, beyhude çağlar,
Bir sola, bir sağa çoban çeşmesi.”
O derin Leyla ile Mecnun misali aşklar bitiyor, yaşanmıyor bugün artık. Kuruyorlar bir bir… Yatağını bile ıslatmıyor, ırmaklara ulaşamadan kayboluyor sular… Bakkal Mahmud’un dünyalar güzeli kızı Münire ve Erzurum’un dadaşı Hakkı’nın aşkı gibi…

Şair-ədəbiyyatşünas Rafiq YUSİFOĞLU.Seçmə şeirlər

SƏNİN BİRCƏ SÖZÜN

Sevgi əridərmiş dumanı, çəni,
Güllərin xətrinə yağış yağarmış…
Bir sözün özümə qaytardı məni,
Bir sözün içinə dünya sığarmış…

Əgər sevmirsənsə, yanıma gəlmə,
Qəlbimi yenidən salma həvəsə.
Məni xoşbəxt edib o bircə kəlmə,
Durmuşam sözünlə nəfəs-nəfəsə.

Dilsiz qayalar da dinə bilərmiş,
Həsrət şöləsi var közün içində.
Söz görüş yerinə dönə bilərmiş,
Yaşamaq olarmış sözün içində…

Ayrılıq dönərmiş bir yalquzağa,
Heyf, qanadlanıb uça bilmədim.
Illərlə qaçsam da səndən uzağa,
Mən öz taleyimdən qaça bilmədim…

Aldım göz altına dostu, düşməni,
Mən piyada oldum, sənsə, yar, atlı.
Önünə bənd vurub sevgi çeşməmin
Özüm də bilmədən dərya yaratdım…

Baxırsan uzağa, gözlərin dolub,
Sel gəldi, şəhəri, kəndi dağıtdı.
Sənin bircə kəlmən qumbara olub,
Mənim ucaltdığım bəndi dağıtdı…

01.03.2014

CƏNNƏT ADASI

Gəmi ilə Marmarisdən
Cənnət adasına üzdük.
Dörd yanı ləzzətlə,
heyranlıqla süzdük.
Ancaq heç bu ada
o qədər də seçilmirdi
digər adalardan.
Doğrusu, baş açmıram
adalara ad qoyan
adamlardan…
Burda könül yaxır,
göz oxşayır hər yan. –
Adalara,
dənizin gözəlliyinə
baxırıq heyran-heyran…
Əslində gözəllikdi,
həyat eşqidi
qəlbimizi sevgi ilə dindirən.
Əslində insanların qəlbindəki
məhəbbətdi
hər yeri, hər yanı
cənnətə döndərən…
O yerdə ki, insan var,
sevgi var,
ora bəşər övladının
topdağıtmaz odasıdı…
Əslində Yer özü
Kainat dənizində bir
cənnət adasıdı…

24.08.2013
Marmaris

MƏNİM DÜŞÜNCƏM

İçimdə arzular
köz kimi işarır
həsrətli baxışların
yadıma düşüncə.
Qaranlıq qəlbimi
ay kimi nurlandırır
fikrim, düşüncəm…
Gözlərim önündən
səninlə birgə qalxdığım dağlar,
səninlə birlikdə köksündən
su içdiyim dərələr keçir.
Gözlərim önündən
nə qədər könül oxşayan
mənzərələr keçir.
Həmişə məəttəl qalsam da
dünyanın işinə,
Zəngin bir insana
çevrilmişəm
düşünə-düşünə…
Fikirlərimə borcluyam
istidə töyşümürəmsə,
soyuqda üşümürəmsə.
Sahibinə çevrilmişəm onun
nəyi düşünmüşəmsə,
kimi düşünmüşəmsə…
Mənim ürəyim
bəzən gümanlar,
bəzən şübhələr,
dumanlar içindədi.
Ancaq nə yaxşı ki,
mənim düşüncəm
Dünyanı gözəlləşdirmək
gücündədi…

01.01.2013

BİRCƏ GÜNAHIM VAR

Mən mələk deyiləm, adi bəşərəm,
Günaha batırır həyat adamı.
Nəfsin qulu olsam, adiləşərəm,
Qoruya bilmərəm təmiz adımı.

Sınaram,
ancaq ki, çətin əyiləm,
Bişmişəm zamanın qilü-qalında.
Başkəsən deyiləm, quldur deyiləm,
Zərrəcə gözüm yox dünya malında.

Adın var qəlbimin hər yarasında,
Bir eşq ağacıyam, barım sevgidi.
Az-çox hörmətim var el arasında,
Qazancım sevgidi, varım sevgidi.

Özümü görürəm sənin gözündə,
Salmısan qəlbimi oda, bilirsən.
Bircə günahım var bu yer üzündə, –
Səni sevməyimdi o da, bilirsən…

Ocaq çatanlar var mənim ahımdan,
Gölməni tay tutma dəniz sevgimə.
Tanrı özü keçsin qoy günahımdan,
Xeyir-dua versin təmiz sevgimə…

20.07.2012
Ramazanın ilk günü

Şairə Adilə Nəzərinin yeni kitabının təqdimat və imza günü keçiriləcək

Biyografya: Oğuz Alp PAKÖZ

Kahramanmaraş’ta 1947 yılında doğdu. İlk ve orta öğrenimini Kahramanmaraş’ta tamamladı. İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesinden 1974 yılında mezun oldu. Mezuniyet sonrası Kahramanmaraş’ta pratisyen doktor olarak meslek hayatına başladı. Askerlik görevi sonrasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesinde biyokimya bölümünde ihtisas yaptı. Mecburi hizmetini Çorum, Elbistan ve Kahramanmaraş Devlet Hastanelerinde tamamladı. 1984’ten sonra Kahramanmaraş’ta özel laboratuvar çalıştırmaya başladı. Bu görevi 2008 yılının Eylül ayına kadar devam etti. Bu tarihten sonra Kahramanmaraş’ta bir özel hastanede çalışmaya başladı. O günden beri aynı hastanede laboratuvar sorumlu doktoru ve baştabip olarak görev yapmaktadır. Oğuz Paköz evli, dört çocuk babasıdır. İki yıl (bir dönem) Türk Ocağı başkanlığında bulundu. Rauf Denktaş’ın Kahramanmaraş’ı ziyareti onun başkanlığı dönemindedir. Dört defa Tabip Odası başkanı seçildi. Kahramanmaraş Meslek Odaları Birliğinin kurucuları arasında yer aldı ve uzun süre başkanlığını yaptı. Yine aynı dönemde Güney İlleri Tabip Odaları Birliği’nin kurucu üyeleri arasında yer aldı. Oğuz Paköz 2002 yılında kurulanKahramanmaraş Kültür ve Sanat Evi (KÜSEV)Derneğinin kurucularındandır ve bu derneğin kurulduğu günden beri başkanıdır. Bu derneğin yayın organı olan sanat ve edebiyat dergisi Alkış Dergisinin dernek adına sahipliğini ve başyazarlığını on sekiz yıldıryapmaktadır.
Yayınlanmış Eserleri: Kılgı (Deneme), Var Varanın (Deneme), Sür Sürenin (Manzum Hikaye), Bombalar Öldürmez Sevgiyi (Hikaye), Türkülerle giden İlbey (Hikaye), (İlk Çıngı İlk Çılgınlık) Maraş Destanı (Destan), Ahırdağı Destanı (Destan), Maraş Senin Nazın Var (anı ve İnceleme), Kurtlar Köyünün Görkemlisi (Roman)

“KARDELEN” DERGİSİ

[thumb]http://gundelik.info/uploads/posts/2019-04/1555094784_kardelen-100-gundelik.info.jpg[/thumb]

KARDELEN DERGİSİ
fikrin değerini bilenlere…
Üç ayda bir çıkar
Fiyatı: 5.00 YTL
Yıllık abone bedeli: (Posta bedeli ile birlikte) 20 YTL, Yurt dışı 15 Euro

Posta çeki: Ali ERDAL 1215004
Banka hesap numarası:
Ziraat Bankası Bilecik Şubesi: 0118 38793261 5001
fikrin değerini bilenlere…

Sahibi ve Yazı İşleri Md.
Kalemli Ltd Şti. Adına: Ali ERDAL
Editör: Av. Kadir BAYRAK
Site Editörü: Yavuz SERT
Temsilcilik sorumluları:
Bursa: Feyza BAKAN
Köprübaşı ve Sürmene (Trabzon): Mehmet BALCI
Gemlik: Turgay ERTEM
Kütahya: Veli YILMAZ
KAPAKLAR
Fikir: Kardelen (istişare)
Grafik: Emre KAYMAZ

DİZGİ: Kalemli Ltd. Şti. BİLECİK
BASKI: Sakarya Gazetecilik Matbaacılık – BİLECİK

İRTİBAT: İstiklal Mah. Çalış Sk. İlbey İş Merkezi No:2-6 Kat:2 Daire:28 Bilecik
Büro: 0 228 212 55 88 * Faks: 0228 212 87 10
0 505 212 75 88 – 0 505 212 75 83

* Başta gelecek sayı konusu ve yazı gönderme tarihi olmak üzere
dergimizle ilgili bilgiler, sitemizden de takip edilebilir:
Neşri istenen eserler, Word dosyası olarak gönderilmeli:
kardelen@kardelendergisi.com
Eserlerin iadesi beklenmemeli.
Yazıların sorumluluğu, yazarlarına aittir. Kaynak gösterilerek alıntı yapılabilir.

“Yarpuz” Edebiyat Dergisinin 3. sayısı yayında

YARPUZ 3

Her uğraş alanının kapsamı vardır. Bir de bu kapsamın çevresinde görünen, onunla bütünleşen onsuz düşünülemeyen, olmazsa olmazları… Tıpkı, ay ve haresi gibi. Mehtabı haresiz tahayyül edemeyiz.

Avcılık yapıyorsanız avcılıkla ilgili tüm malzemeleri, hangi bölgede ne tür avcılığın yapıldığına kadar her şeyi ister istemez öğrenirsiniz. Hatta kara avcılığı ise dağların isimlerine kadar ezbere bilirsiniz. Edebiyatta da durum böyledir. Yazarların hele de şairlerin hareleri de yağmur, kar, bulutlar, mevsimler, kuşlar, çiçeklerdir. Evet, çiçekler…

Yarpuz’un üçüncü sayısının kapağında Kalender çiçeğine (Geranium Kalenderianum) yer verdik. Bilim dünyasına yeni giren çiçeklerden biri Kalender çiçeği. Prof.Dr. Ahmet İLÇİM kazandırmış literatüre. Kapak fotoğrafı da yine onun objektifinden.

Kalender çiçeği, Binboğa Dağlarının Güvek denilen mahaldeki Kalenderlerin Yaylası’nda yetişiyor. Mayıs ayının ortalarında yeşil yaprakların arasından beyaz bir gülümseme görürseniz bilin ki o Kalender çiçeğidir. Binboğaların utangaç ve mütevazı gelini ters lalelerin komşusudur o.

***
Afşin’e özlemle seslenen Mehmet Binboğa, Gök Lale ile sevdası Anadolu topraklarını aşan Necdet Ekici, ağız
özelliklerini diyaloglarda eriten Ahmet Süreyya Durna, çilekeş Anadolu kadınını Ayişe Nine’de somutlaştıran Mehmet Gören, çiçeklere bakışımızı değiştirecek yaklaşımıyla İnci Okumuş öyküleriyle katkıda bulundular.

Gönül dünyamızın sultanlarını bu topraklardan devşiren İbrahim Şaşma’nın mensur şiiri, Doğu Türkistan’daki zulmü gündeme getiren Hızır İrfan Önder ve Sarıkamış şehitlerini yâd eden Mustafa Gül, Yarpuz’un mayıs sayısına farklı bir misyon kazandırdı.

Bu sayı ile Yarpuz’a on yürek insanı dâhil oldu. Giderek çoğaldığımıza, zenginleştiğimize inanıyoruz. Daha da çoğalmak ve zenginliğimizi sizlerle paylaşmak istiyoruz.

Keyifli okumalar…

Yarpuz Edebiyat Dergisi

Dos. Dr Alpaslan DEMİR HOCAMIZ Sosyal Bilgiler Topluluğu Osmanlıda Sosyal Hayat Konferansında

Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Sosyal Bilgiler Topluluğu Osmanlıda Sosyal Hayat Konferansı TOSAYAD yayın organı “Kümbet” dergisinin Hakem Heyeti üyesi Dos. Dr Alpaslan DEMİR HOCAMIZın çıkışı

Gülnarə Sadiqi doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (14 may 1985-ci il)

Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərliyi və kollektivi Sizi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin üzvünü, Prezident təqaüdçüsünü, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Gəncəbasar Bürosunun Rəhbərini və əmədaşını doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, dodaqlarınızdan gülüş, yanaqlarınızdan təbəssüm əskik olmasın! Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, ailə səadəti, ədəbi-bədii yaradıcılığında bol-bol uğurlar diləyir! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!

Mətbuat xidməti

* * *

(aldığım ağır bir xəbərin təsirindən)

Bu gecə bir bala anasız qaldı.
Bu gecə bir qadın ana olacaq,
Bu gecə hardasa adsız diyarda
Bir körpə əlləri yetim qalacaq.

Bir ana baladan ayrıldı deyə,
Yerlə-göy gərilib, sarsılıb yaman.
Bir ana nəfəsi ərşə qalxarkən
Bir bala ümidi torpaq olacaq.

Bu gecə bir bala yaman göynədi,
Sıxdı ürəyinə qara bir daş
Itirdi ananı, boyladı kədər
Cənnət qapısında kədərli bir daş.

Bir qadın evindən köç etdi vaxtsız,
Bir ana sarsıldı, ana ağladı
Bir qadın evindən köç etdi vaxtsız
Bir bala əlləri anasız qaldı.

* * *

Bilirsən, səndən sonra nələr oldu?
Oğlum ağlamağı öyrəndi,
Elə mən də.
Ikimiz də gizlətməyi öyrəndik…
Məcbur kişi kimi geyinməyə başladım,
Sənsizliyi hiss etməsin deyə
Saçımı da qısa kəsdim,
evdə bərkdən danışmağa başladım.
Kişi olmağa çalşdım,
iki nəfər olmağa…

Bilirsən, səndən sonra yuxusuzluq öyrəndim,
Paltarını yumadım,
köynəyini yumadım qoxunu saxlasın deyə.
Evdə siqaret yandırdım –
Tüstüsü od vurdu evin divarlarına,
Alovlandı ev, yandı ev,
içində də mən, bizlər.
alovdan başı gicəlləndi evin.
Kül qabının hönkürtüsü məni xəyaldan oyadır –
Içi boşdur, bir tütün də belə kül olmayıb.
Amma, hər tərəf küldür evdə.
Səndən sonra dünyalar da qarışdı,
Iqlim dəyişdi,
hava dəyişdi –
Indi əvvəlki tək
qar yağmır dekabrda.
Bircə sən dəyişmədin.
Dondun qaldın daş üstündə.

Şair İbrahim İlyaslı “Qızıl Kəlmə” Ədəbi Mükafatına layiq görülüb

Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, “Mahmud Kaşqari Medalı” laureatı, Əli Kərim adına Sumqayıt şəhər Poeziya Klubunun sədri, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Portalının Sumqayıt bürosunun rəhbəri, şair İbrahim İlyaslının “Şair olmaq zülümdür” adlı yeni şeirlər kitabı Azərbaycan Respublikasının Mədəniyyət Nazirliyinin müvafiq qərarı ilə 2018-2019-cu illərdə Poeziya nominasiyası üzrə “Qızıl Kəlmə” Ədəbi Mükafatına layiq görülüb.

Qeyd edək ki, bundan öncə şair İbrahim İlyaslı Ümumtürk mədəniyyəti qarşısında göstərdiyi xidmətlərə görə “Mahmud Kaşqari Medalı”na və ədəbiyyat sahəsindəki fəaliyyətinə görə “Şahmar Ələkbərzadə adına Beynəlxalq Ədəbiyyat Mükafatı”na və Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin “İstiqlal marşı”nın müəllifi Mehmet Akif Ərsoyun yadigarı “SEBİLÜRREŞAD” Dərgisi Yönetim Kurulu Başkanı sayın Fatih Bayhan və EkoAvrasiya Yönetim Kurulu Başkanı sayın Hikmet Erenin müvafiq qərarıyla Türk dünyasına xidmətlərinə görə mükafata layiq görülmüşdü.

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti və İctimaiyyətlə əlaqələr şöbəsi.

“Ədəbiyyat adamı” mükafatının qalibləri müəyyənləşib

Azərbaycan Yaradıcılıq Fondunun ötən ildən təqdim etməyə başladığı “Ədəbiyyat adamı” mükafatının qalibləri müəyyənləşib.

“Ədəbiyyat adamı” adlanan bu layihə çərçivəsində istər ölkə daxilində, istərsə də ölkə xaricində çoxşaxəli, çoxspektrli tədbirlər, konfranslar, poeziya gecələri, görüşlər, kütləvi açıq mühazirələr, qapalı seminarlar keçirilməsi, mükafatların verilməsi nəzərdə tutulub.

Fondun daxili müzakirələri nəticəsində aşağıdakı beş yazıçı bu ilin qalibi seçilib: Şərif Ağayar, Vaqif Yusifli, Vaqif Nəsib, Mehman Qaraxanoğlu, Aysel Əlizadə.

Mükafatın məbləği 1000 manatdır.

Mükafat qaliblərə gələn həftə təqdim ediləcək.

“Ədəbiyyat adamı” mükafatının hər il may ayında beş nəfərə təqdim edilməsi nəzərdə tutulub.

Qeyd edək ki, ötən il “Ədəbiyyat adamı” mükafatına tənqidçi Elnarə Akimova, yazıçı- tərcüməçi Nəriman Əbdülrəhmanlı, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Bədii Tərcümə və Ədəbi Əlaqələr Mərkəzinin sədri, şair Səlim Babullaoğlu, “Dünya ədəbiyyatı” jurnalının baş redaktoru, ədəbiyyatşünas Seyfəddin Hüseynli, və professor Şirindil Alışanlı layiq görülmüşdü.

Mənbə: http://www.edebiyyatqazeti.az

“Qızıl Kəlmə” Ədəbi Mükafatının qalibləri açıqlanıb

Mədəniyyət Nazirliyinin “Qızıl Kəlmə” Ədəbi Mükafatının 2018-2019-cu illər üzrə qalibləri müəyyənləşib. Müsabiqədə 5 nominasiya üzrə 58 əsər iştirak edib.

Qaliblər aşağıdakı şəxslərdir:

Nəsr nominasiyası üzrə

Şərif Ağayar. “Arzulardan sonrakı şəhər” kitabı
Mübariz Örən. “Balıq gülüşü” kitabı

Poeziya nominasiyası üzrə

Salam Sarvan. “Heykəl tənhalığı” kitabı
Vaqif Bəhmənli. “Qansız savaş” kitabı
İbrahim İlyaslı. “Şair olmaq zülümdü” kitabı

Ədəbi tənqid və publisistika nominasiyası üzrə

Yaqub Babayev. “Azərbaycan ədəbiyyatı tarixi (XIII-XVIII əsrlər)” kitabı
Abid Tahirli. “Mətbuat: millətin dili, gücü və güzgüsü” kitabı

Orijinaldan bədii tərcümə nominasiyası üzrə

Vilayət Hacıyev. Haynrix Böllün “Kişisiz ev” romanı
Seyfəddin Hüseynli. Culian Barnsın “Aqibət duyğusu” romanı

Uşaqlar üçün yazılmış bədii əsərlər nominasiyası üzrə

Reyhan Yusifqızı. “Dostum Mimi” kitabı
Solmaz Amanova. “İlmənin macəraları” kitabı
Rafiq Yusifoğlu. “Nağıl qapısı” kitabı

“Qızıl Kəlmə” Ədəbi Mükafatı çərçivəsində “Şans” ödülü

Şahanə Müşfiq. “Şahanənin nağılı” kitabı
Sadıq Qarayev. “Sahibsiz kölgələr” kitabı

Mükafatın təqdimatı mayın 17-i, saat 15:00-da Beynəlxalq Muğam Mərkəzində keçiriləcək. Qaliblərə diplom, pul mükafatı və xüsusi plaket hədiyyə ediləcək.

Mənbə: http://www.edebiyyatqazeti.az

Ustad Aşıq Şəmşirin şeiri “Hece Taşları” dərgisində çap olunub

Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Kahramanmaraş şəhərində fəaliyyət göstərən “Hece Taşları” aylıq şeir dergisinin yeni 51. sayısında Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar İttifaqının üzvü, Əməkdar mədəniyyət işçisi, Ustad şair Aşıq Şəmşirin “Kimi” şeiri Azərbaycan türkcəsində dərc olunub.

“Hece Taşları” aylık şiir dergisinin 51. sayısı yayında

Başkasının ağzı ile konuştuk, kendi aklımızda kiracı olduk, bütçemize uygun muhavazakar, otellerde yerimizi ayırttık, alkol yok çok şükür diskoda barda, yasak değil elbet eylenmek gülmek, neşemize biraz neşe katalım, biz de eller gibi sitres
atalım, bu fırsat bir daha ele mi geçer, devlet denizinin sahillerinde, haşemayı giyip spor yapalım, kazancını kim yanında götürdü, yalancı dünyadan bir yer kapalım.

Mevkilere makamlara gelince, kalbimizin kulağını tıkadık, güneş gözlüğüyle baktık gözlere, kimseyi yüzünden okuyamadık, kuşlar ürktü avcumuzu açınca, yetimi mazlumu tanımaz olduk, verirken kibrimiz tavana vurdu, alırken yüzümüz hiç kızarmadı, keser gibi kendimize yonttukça, göbeğimiz dizimize yaklaştı, sayısı çoğaldı putlarımızın, hangisine secde etsek her akşam, öbürü sabaha yüz azdırıyor.

Derdimizi sevip ne yapacağız, herkes birbirinin etini yiyor, yedikçe semirdik birbirimizi, dünyayı kurtarmak bize mi düştü, elimize fırsat bir daha geçmez, yiyelim içelim keyif çatalım, her hafta başka bir şehre uçalım, sabah kahvaltısı mesela van’da, öğlen yemeğinde antep yapalım, akşama boğazda balık yiyelim, berat kandilinde edirne yapıp, vaaz dinleyelim selimiye’de, verdiği nimette şükür diyelim.

Napolyon buşuna para dememiş, yanlış anladıysam berat düzeltsin, eskidenmiş ekmek arası köfte, çok oldu açalı maymun gözünü, baldırı çıplaklar başka ülkede, göbeğini kaşır komşularımız, mutfağında güzel aşçıları var, gece gündüz kapısında güvenlik, özel okullarda tüm çocukları, yüksek tahsilini paris’te yapar, her çocuğun
ayrı arabası var, itiş tıkış gitmez metrobüslerde, muhtaç değil şükür kimse kimseye.

Tayyib ATMACA

Adilə NƏZƏR.Yeni şeirlər

Filologiya üzrə fəlsəfə doktoru,
AYB-nin üzvü, “Kitab Evi” İctimai Birliyinin sədri

SÖZ

Söz yerdən göyədək ucalan bir taxt,
Canımı söz üçün oda yaxmışam.
Yeni bir fikirlə toqquşduğum vaxt,
Heyrətdən lal kimi donub baxmışam.

Sözüm var, üz edib üzə tutmağa..
Yaxşını yamandan uca tutmağa.
İnsan tapmayanda əl uzatmağa,
Sözün ətəyindən tutub qalxmışam.

Dəniz tək dalğalı olduğum olub,
Çəmən tək saralıb solduğum olub.
Buludun yerinə dolduğum olub,
Şimşəyin yerinə özüm çaxmışam.

Mən sözdən yarandım, mən özüm sözəm,
Düz yol məndən keçib, mən həmin izəm.
Dəyəri ölçülməz suyam, təmizəm –
Sevdalı bir gözdən sızıb axmışam.

Sehr sözdə olur, sirr sözdə olur,
Ən qiymətli gövhər, dürr sözdə olur.
Bu qəfəs dünyada hürr sözdə olur,
Sözə əsir düşüb, azad çıxmışam.

* * *

Buluda bel bağlama, göz yaşın olan yerdə,
Gözün qələm gəzməsin, yaddaşın olan yerdə.
Ürəyinə yüklə sən həyat adlı hər yükü,
Kimsədən ağıl umma, öz başın olan yerdə.

ULU EŞQİN KÖZÜNDƏ

Yenə də çəkilmişəm tənhalığa bu axşam,
İlham mələkləriylə vuruşan anlardayam.
Bir kimsə xəbər tutmur ağrı-acılarımdan,
Qəlbimdən əllərimə süzülən qanlardayam.

Əhvalatlar, dramlar, faciələr müfəssəl,
Hisslərin çılğınlığı qələmimə sığışmır.
İp atır Ay saçıma, ulduzlar ondan əfzəl
Çəkir baxışlarımı, göz ilməkdən yığışmır.

Yaradanın sirrindən kim baş çıxara bilər,
Yaşam üçün ölüm bir əyləncə vasitəsi.
Bədən adlı geyimi soyunan əbədi ruh,
Yenə yeni bir sirrin sorağının təşnəsi…

Səngimək bilmir hələ köksümdəki sancılar,
Geniş üfüqlər gəzir ruhum göyün üzündə.
Od, atəş axtarıram, pərvanə tək sancılam,
Bəlkə rahatlıq tapam ulu Eşqin közündə.

***

Tanrım, qul olsam da varlıyam səndən,
Baxma ki, dilimdə min bir ahım var.
Sənin mənim kimi günahkar bəndən,
Mənim sənin kimi bir Allahım var!

ARAM OLURAM

Mən mən olmağı unutdum,
Daha dönüb şam oluram.
İpimin ucu tutuşdu,
Od-alova ram oluram.

Dünən, bugün, sabah kimi,
Hər damlada bir ah kimi,
Əriyirəm günah kimi,
Azaldıqca tam oluram.

Ulduzum axdı yüzəcən…
Sükutam başdan dizəcən.
Bomboş küçəydim, təzəcə
Ev oluram, dam oluram.

Canımı Eşqə dilədim,
Çeşməni dərya elədim.
Ruhumu elmə bələdim,
Gördüm yenə xam oluram.

Göz doymaz dünya rəngindən,
Tanrı bəxt verdi- ləngindən,
Aldıqca həyat cəngindən
Hər nəfəs, aram oluram.

DÜNYAYA MƏLƏKLƏR GƏTİRİB MƏNİ

Adil Allah, nəyə görə bu adı,
Mənim taleyimə yaraşdırıbsan?
Məgər mən sənin tək ədalətliyəm?
Bəlkə hesabları qarışdırıbsan?!

Verdiyin acını hey şirinlədim,
Nə şikayət etdim, nə də inlədim.
İçimdə hər zaman səni dinlədim,
Qəlbimi haq üçün alışdırıbsan.

Arzular, xəyallar itirib məni,
Dünyaya mələklər gətirib məni,
Özünə qızlığa götürüb məni
Bu zalım həyatla barışdırıbsan.

ZƏFƏRİ GÖZLƏYİRƏM

Dur bitsin bu ağı, qalx bitsin bu hüzün,
Vətənin önündə ağ olsun qoy üzün,
Gəl də tut, əsgərim, verdiyin o sözü,
Mən də öz gücümü gücünə qataram.

Dözərəm ağrısı, əzabı çox olsa,
Dözərəm ən qanlı, ən iti ox olsa…
İnamım sarsılsa, ümidim yox olsa,
Hüzuru mən necə taparam, taparam…

Tökülən o qanlar getməsin qoy hədər.
Zəfərlə dön geri qurtarsın bu kədər.
Qalxaram o zaman lap boyuna qədər
O açıq alnından öpərəm, öpərəm.

ƏSGƏRLƏRƏ

Gəlir qar, yağış, doluyla,
Vuracaq güclü qoluyla,
Gedir türklərin yoluyla
Boyuna qurban olduğum.

Alışdırır ürəkləri,
Yorur qoşun, bölükləri..
Xatırladır Göy Türkləri
Soyuna qurban olduğum.

Söz deyəndə də bərk deyir,
Əməldə bitir əkdiyi.
Düşmənin üstə çəkdiyi
Hoyuna qurban olduğum.

Boz qurd olub saldırdığı,
Bayraq edib qaldırdığı,
Azadlığa çaldırdığı
Toyuna qurban olduğum.

ÖMÜR

Birinci onillikdə –
Gecə ilə gündüzün fərqini heç hissetmədim,
İkinci onillikdə –
Gecələr də gündüzlər kimiydi –
hər şey gözəldi..
Üçüncü onillikdə – gecələri sağ,
gündüzləri sol əlimə aldım,
əllərim uyuşdu deyə,
ikisini bir ələ almaq istərkən
gündüzü salıb qırdım…
Dördüncü onillikdə gecəni nəfəs kimi çəkdim,
gündüzdən qalan qırıqları çəkdim üzümə…
Gecələr içimdəki gecəyə gömüldüm,
gündüzlər üzümdəki qırıqlarla təbəssüm etdim…
səs etdim, ün etdim…
amma günümü gün
etmədim…
Beşinci onillikdə –
oyanmadığım gündüzləri,
yatmadığım gecələri yuxuda görürdüm.
Çünki, sadəcə…
artıq nə gündüz vardı, nə gecə…

BU ÖMRÜ SÜRÜYÜB APARACAĞAM

Göydə şimşəklərə çaxma demirəm,
Desəm göy qurşağı inciyər məndən.
Gözümün yaşına axma demirəm,
Axıb süzüləcək incə yerindən.

Göz yaşı gözümün nurun artırır,
Bilirəm nə üçün ağlayıram mən.
Üzümün, gözümün təbəssümünü,
Yarın görüşünə saxlayıram mən.

Ruhun libasını bu gün bu yerdə,
Kimi nazik geyər, kimisi qalın.
Bu ömrü sürüyüb aparacağam,
Elə başı açıq, ayağı yalın.

Sevinmə, qalmaram əldə-ayaqda,
Dönmərəm hər könlün rübabına mən.
Sarıllam vüsala aparan yolda
Bir eşqin ən dadlı şərabına mən.

Bilirəm, dediyim xoşuna gəlir,
Onun bəyəndiyi gözüm üstədir.
Bir gün sevgilimə deyəcəyəm ki, –
Könlüm cənnətinin ətrin istəyir.

TANRIM, DÖN BİR MƏNƏ BAX

Tanrım, dön bir mənə bax,
Nə ev oldum, nə oba.
Üzümdə güllər açdı,
Can evimsə xaraba.

Şimşəyinəm hönkürüm,
Buludunam, qoy yağım.
Solumda ağrı çoxdu,
Qurbanın olsun sağım.

Bir bax, Eşqin havası
Kül etdi axır məni.
Verdiyin qələm deyil,
Qopuzdu, yaxır məni.

Çaldıqlarım təzəydi,
Dəyişdi xəzan oldu.
Olmaz, olmaz, dedilər,-
Qadından ozan, – oldu…

Ruhumdakı bu yanğı
Axı nədi? – bilmirəm.
Kirpiklərim düşməndi,
Yuxu nədi bilmirəm.

Alnımı boş qoydun ki,
Öz adını yazasan?!
Tanrım, dön bir mənə bax
Özünü arzulasan…

DÜNYA TƏZADLAR ADASI

Bir ucundan mələk tutub,
bir ucundan şeytan tutub
aparırlar bu dünyanı
ta əzəldən əbədə.

Gələn gedər, gedən gələr…
Varlıqların kəmiyyəti
keyfiyyətin üstələr…
Nəfsilə yaşayanların
canları günah geyər,
Nəfsini öldürənlərin
ruhuna savab gələr…

“Qüvvə”liyəm deyir çoxu –
bilinmir ağ, ya qara?…
Gözlərindən oxuyuram
Bütün bəşər “aman!”da…
Kimin nəfsi arxayındır
bu qarışıq zamanda?…

Dünya mənəm, dünya sənsən,
qulağında sırğa elə bir kərə –
nütfə kürə, dünya kürə, yer kürə…

Mütləqi var, ötərisi,
əbədisi, keçicisi…
Cismanisi, ruhanisi –
boşdur birlik ideyası,
dünya – təzadlar adası…
Allah deyir – sirr saxlamaq ibadətdir, ay ömrüm.
Desəm,
yəqin hamı kimi olmayacaq ölümüm…
Süpürəcək bu dünyanı
saçlarımın nəsimi…
Görkdü mənə gözlərindən toru silmiş
Həllac Mənsur, Nəsimi…

Kimlər kimə biyətdədir,
söyləməz dil, – nəbadə…
Bir ucundan mələk tutub,
bir ucundan şeytan tutub
aparırlar bu dünyanı
ta əzəldən əbədə.

İSTƏDİM

Əritdim könlümdəki qışın buz heykəlini,
Sevdim Yaradanımın hər gözəl əməlini…
Buraxdım bu dünyanın daş kimi bərk əlini,
Səxavətli bir qəlbə dolmaq, dolmaq istədim.

Yanıb yaxılım dedim, Ağcaqum düzü kimi,
Bir dərvişin dilində Haqqın haq sözü kimi,
Qəflətdə yatanlara bəsirət gözü kimi,
Hikmət, ziya, nur, işıq olmaq, olmaq istədim.

Toxunduğum göynətdi hey barmaq uclarımı,
Təbib gəzdim sağaltsın dodaq uçuqlarımı…
Bəxtimin yolları tək dolaşıq saçlarımı,
Açıb dəli küləyə yolmaq, yolmaq istədim.

Qaranlıq düşüncələr içində yoruldum, ah,
Savab bildim sevgini, sevməyin nəyi günah?!
Bağışla Adiləni, ey qiblə, ey Qibləgah,
Eşqə sarı üz tutub namaz qılmaq istədim.

Bu gün mahnıları da dağlara pay eləmək,
Şeirləri yağış tək çöllərə səpələmək,
Qarışıq buludları qara torpağa örtmək,
Ağappaq bir sevgidə ölmək, ölmək istədim.

Şəfəq NASİR.”İşıqlı ömrün akkordları…”

O, işığı çox sevirdi, hələ uşaqlıq çağlarından qəlbində şiddət edən bu sevgiyə, istəyə qovuşmaqdan, onun nuruna bələnməkdən ötrü xəyalında yaratdığı qövsi-quzeh paklığında nurlu bir aləmə sarı yol başlamaq arzusu ilə çırpınırdı. Gözünə-könlünə saçılan o işığın yaratdığı aydınlıqda özünü elə azad və rahat hiss edirdi ki! Onun axıb gəldiyi çeşmənin gözündən bol-bol içmək, nurlanmaq, özü boyda işıq olub, ətrafına saçmaq, qaranlıqları aydınlatmaq, insanlara bol-bol sevinc bəxş etmək xəyalı ilə yaşayırdı. Balaca oğlan böyüdükcə, hər kəsin ruhunda, düşüncəsində bir ziya ocağının közərməsini arzulayırdı. Bu arzunu, istəyi həyatı boyu adında, əməllərində yaşadan Allah adamı, bir ilıq aprel səhərində qos-qocaman türk yurdu Ərdəbilin Əndəlib kəndində dünyaya gələn Mir Cəlal Əli oğlu Paşayev idi. Onun közündə-könlündə bir mayak təki daşıdığı sevginin adı isə maarif işığı idi…
Azərbaycanın xalq şairi Mirvarid Dilbazi Mir Cəlal haqqında bir məqaləsində yazırdı: “Mən Mir Cəlal Paşayevi üç zirvənin fatehi kimi xatırlayıram: alim, pedaqoq, yazıçı. Mir Cəlal müəllim fəth etdiyi çox çətin elm zirvəsində müzəffər fateh kimi dayandı, mütəfəkkir alim kimi tanındı”. Bu, gəlişigözəl, həm də təsadüfdən yaranan fikir deyildi. Mir Cəlal Paşayevin adı XX əsr Azərbaycan ictimai-ədəbi fikir tarixinə görkəmli yazıçı, ədəbiyyatşünas alim, pedaqoq kimi yazılmışdır. Onun doğulduğu, təhsil aldığı, əmək fəaliyyətinə qədəm qoyduğu ilk vaxtlardan elmi-ədəbi yaradıcılığın bir neçə qanadında özünü təsdiq etməsi, bu müqtədir şəxsiyyətin hələ işıq axtardığı uşaqlıq çağlarından qəlbində rişə atmışdı. Arzularının ilk beşiyi Əndəlibin yaddaşında yaşatdığı gözəl, füsunkar mənzərəsi, qədim Gəncənin maarif ocağının istisi, paytaxt Bakının qaynar, elmi, ictimai, ədəbi mühiti Mir Cəlalın sözün həqiqi mənasında həyatına, tərcümeyi-halına, ömür salnaməsinə özünün bənzərsiz nəqşlərini saldı…
Filologiya elmləri doktoru, professor, yazıçı-publisist, ədəbiyyatşünas alim, tənqidçi, pedaqoq, ictimai xadim Mir Cəlal Paşayev Azərbaycan ədəbiyyatına genişəhatəli yaradıcılığı ilə xidmət göstərmiş ədəbi şəxsiyyətlərdəndir. Onun həyatı başdan-başa özünü, eləcə də gənc nəsli yetişdirmək, ədəbi prosesləri izləmək, tədqiq etməsi ilə səciyyəvi xarakterə malik olmuşdur. Zəhmət dolu illərin çətinliklərinə sinə gərən və zamanın nəhrində, həyatın keşməkeşlərində bərkiyən vətəndaş alimin, ziyalının həyat yolu, irsi Azərbaycan ədəbiyyatşünaslıq elminin, ədəbi tənqidin və bədii ədəbiyyatın inkişafına özünün mükəmməl təsirini göstərmişdir. Eləcə də ötən əsrin 30-70-ci illərində maarifçilik işığının xalqın həyatına gün təki saçması, böyük bir müəllim ordusunun yetişməsi həm də onun adı ilə bağlıdır, desək, yanılmarıq. Bu mənada görkəmli yazıçının, elm və ədəbiyyat xadiminin, pedaqoqun sənət taleyi, daim ədəbi axtarışda, yazıb-yaratmaqda keçən ömür yolu yeni nəsil üçün bir örnək olmuşdur.
Mir Cəlal həqiqət işığına, haqqa, ədalətə tapınan əməlisaleh insan olduğundan Azərbaycanın elmi, ictimai-ədəbi mühitinə səpdiyi toxumlar belə bir münbit şəraitdə günəş işığından güc alaraq yetişmişdir. Onun yetirmələri, tələbələri, Mir Cəlal məktəbinin müdavimləri qəlblərində və əməllərində daşıdıqları o işığın aydınlığında fəaliyyət göstərmişlər. Xalqın inkişafı yolunda ömür əritmək, çoxçeşidli yaradıcılığını ədəbiyyat tariximizin yaddaşına ötürməkdə Mir Cəlalın xidmətləri böyükdür.
Mir Cəlal Paşayevin həyat yolunda atdığı ilk addımlar Gəncədən başlamışdır. Atası və qardaşı ilə bu şəhərə köçdüyündən uşaqlıq, yeniyetməlik dövrü də bu qədim diyarda keçmişdir. İbtidai sinfi burada oxumuş, 1924-1928-ci illərdə Gəncə Darülmüəllimində təhsil almışdır. Müəllimlik fəaliyyətinə isə Gədəbəy yeddiillik məktəbindən başlamışdır. Bir qədər burada işlədikdən sonra yenidən Gəncəyə qayıtmış, 1 nömrəli şəhər məktəbində direktor vəzifəsində işləmişdir. Lakin o, təhsilini davam etdirmək istəyir, bu məqsədlə də 1930-1932-ci illərdə Kazan Şərq Pedaqoji İnstitutunun ədəbiyyat şöbəsində təhsil alır. Onun ədəbiyyata ciddi marağı bu illərdə daha da artır. 1934-cü ildə isə “Sağlam yollarda” adlı ilk kitabı ilə ədəbiyyata pasport alır. Onu da xatırladaq ki, Mir Cəlalın ədəbi yaradıcılığının formalaşmasına Gəncə ədəbi mühitinin böyük təsiri olmuşdur. Onun ilk qələm məhsulları “Qırmızı Gəncə”, “Yeni fikir”, “Hücum” “Gənc işçi”, “Kommunist”, “İnqilab və mədəniyyət” və sonralar da digər mətbu orqanlarda göründü. Ciddi, yeni və öz mövzuları ilə ədəbiyyata gələn Mir Cəlal müəllimin yazıçılığa olan meyli, məhəbbəti qəlbini ahənrüba kimi özünə çəkmişdi. Çünki hələ erkən yaşlarından həyatın hər üzünə bələd olması, müxtəlif xarakterli adamların həyat tərzini izləməsi və bu həyatın insanların təbiətində, vərdişində yaratdığı təbəddülatlar ədəbi yaddaşında bir tablo yaratmışdır. Mir Cəlal bu tabloda görüb-duyduqlarını təsvir etməyə, sadə insanların obrazını yaratmağa, yalanı, saxtakarlığı qılıncdan kəsərli qələmi ilə ifşa etməyə bir ehtiyac duyur, yaradıcılıq eşqilə çırpınırdı. İllər ötdükcə formalaşan, zənginləşən ədəbi yaddaşının işığında altı roman (“Dirilən adam”, “Yaşıdlarım”, “Yolumuz hayanadır”, “Bir gəncin manifesti”, “Açıq kitab”, “Təzə şəhər”), 300-ə yaxın hekayə və povestləri, xeyli oçerkləri ilə böyük şöhrət qazanan Mir Cəlal mükəmməl yazıçı olduğunu ədəbi məhsulları ilə sübut etdi. Burda bir məqalədə onun yaradıcılığından əhatəli şəkildə bəhs etmək imkanı olmadığından yalnız “Bir gəncin manifesti”indən bir məqamı yada salmaq istəyirəm. Onun yazıldığı tarixdən 80 ilə yaxın vaxt ötməsinə baxmayaraq, əsər öz təravətini, oxucu marağını bu gün də saxlamaqdadır. “Bir gəncin manifesti”nin gənclərin sağlam ruhda yetişməsinə, vətənpərvərlik, insansevərlik ruhunda tərbiyə olunmasına təsiri olduqca böyükdür. İnana bilmərəm ki, qardaşının ölümündən sarsılan, haray qoparan Mərdanın: “Bahar, mənim mələr quzum, körpə qardaşım, indi sən hardasan? Qalx qardaşım, buzlu torpağın altında olsan da, ailəmizə bax…” – deyə, ürəkləri parçalayan monoloqu oxuyanların gözü yaşarmasın.
Aydındır ki, cəmiyyət həyatında qazanılan uğurlarların ən ümdəsi, onun milli-mənəvi dəyərlərə söykənməsidir. Bu dəyərlərin yeniləşən həyatımıza təsirində ədəbiyyatın, zaman-zaman yetişən ziyalıların rolu böyükdür. Ustad yazıçılarımız da öz əsərlərində Azərbaycan həyatını, onun mentallığını, milli-mənəvi xüsusiyyətlərinin daşıyıcısı olan insanların xarakterik obrazlarını yaratmışlar. Mir Cəlalın bədii yaradıcılığında yeni insanın obrazı, onun istək və arzuları, cəmiyyətə aşıladığı əxlaqi dəyərlər böyük səriştə və ustalıqla təsvir olunmuşdur. Bunlar mütəfəkkir yazıçının, milli xarakterli hekayələr, romanlar müəllifinin bədii yaradıcılığında, ədəbi fəaliyyətində ayrıca bir səhifədir. Zənnimizcə, Mir Cəlalın yaradıcılıq yolunu böyük ömrün monoqrafiyası, salnaməsi, epopeyası adlandırmaq doğru olar.
Keçdiyi ömür yolu ilə gələcək nəslə, örnək olan Mir Cəlal həyatın burulğanlarında bərkdən-boşdan çıxmış, ətrafında baş verən hadisələrə ayıq yazıçı müşahidələrilə yanaşmış, müxtəlif mövzularda yaratdığı əsərlərilə ədəbiyyat tariximizi zənginləşdirmişdir. O, çoxsaylı bədii əsərlərində xalq ruhunun, həyatının ictimai-mənəvi problemlərini açmağa çalışmışdır. Bunlar yazıçının bədii yaradıcılığı ilə fəth etdiyi birinci zirvədir…
Sonra Mir Cəlalın həyatının Bakı dövrü başladı. Bədii yaradıcılıqla yanaşı, elmə olan marağı onu Azərbaycan Dövlət Elmi Tədqiqat İnstitutunun aspiranturasına gətirdi. Mir Cəlal müəllim yaradıcılığının ikinci qanadı olan elmi axtarışlarında da eyni həvəslə və böyük səylə çalışdı. “Füzulinin poetikası” adlı namizədlik işi (1940), “Azərbaycanda ədəbi məktəblər” (1947) doktorluq dissertasiyası məhz Mir Cəlalın idrakı, elmi-ədəbi-nəzəri təfəkkürünün işığında ərsəyə gətirdiyi sanballı tədqiqatlar Azərbaycan ədəbiyyatının tarixinə yazıçının, alimin töhfəsi idi. Hər iki monoqrafiya humanitar sahələrdə təhsil alan tələbələrdən ötrü tutiya mənbə, elmi məxəzlərdir. Mir Cəlalın bədii yaradıcılığında olduğu kimi, elmi tədqiqat əsərləri də bu gün bir çox istiqamətdən tədqiqat obyekti olaraq işlənilir. Onların hər biri ayrılıqda və ümumilikdə tədqiqat predmetidir. Bu mənada bir çox tədqiqatçı alimlər öz məqalələrində onun orijinal mövzuları ilə elmdə ilk cığır açdığını, həm də böyük vətəndaşlıq məsuliyyəti ilə ədəbiyyat tariximizə xidmət etdiyini vurğulamışlar. Filologiya elmləri doktoru, professor, AMEA-nın həqiqi üzvü, əməkdar elm xadimi, yazıçının nəvəsi Nərgiz Paşayeva qeyd edir ki, Firidun bəy Köçərlidən sonra Azərbaycan ədəbiyyatı tarixini yazan – Nizami Gəncəvidən başlamış özünəqədərki dövrə kimi ədəbi şəxsiyyətləri monumental əsərlərində təqdim edən Mir Cəlal Paşayev olmuşdur. Bu və ya digər elmi-ədəbi faktlar bir çox görkəmli ədəbiyyatşünaslar, diçilər, filosoflar tərəfindən də ictimai fikir tariximizdə öz əksini tapmışdır. Alimin elmi əsərləri sırasında bir neçəsinin adını xatırlatmağı vacib sanırıq: “C.Məmmədquluzadə realizmi haqqında”, “Ədəbiyyatşünaslığın əsasları”, “XX əsr Azərbaycan ədəbiyyatı: Ali məktəblər üçün dərslik”, “Azərbaycanda ədəbi məktəblər (1905-1917)”, dörd cilddə “Seçilmiş əsərləri” və sair. Bu, fatehin fəth etdiyi ikinci zirvədir…
Mir Cəlal Paşayev Azərbaycan elmi-pedaqoji mühitində “Müəllimlər müəllimi” kimi işıqlı, nurlu bir ad almışdır. Bu adı o, 40 ildən çox pedaqoji fəaliyyətlə məşğul olduğuna, ən başlıcası, bu peşəyə özünün həyat təcrübəsindən topladığı çeşid-çeşid detalları, ştrixləri gətirdiyinə, onun müqəddəsliyini qoruduğuna görə qazanmışdı. Mir Cəlal Paşayev Bakı Dövlət Universitetinin filologiya və jurnalistika fakültələrində mənim də nəslim daxil olmaqla bir neçə nəslin müəllimi olmuşdur. Biz həm də onun tələbələrindən dərs almışıq. O zaman müşahidə etmişdim ki, onlarıın hər birinin hazırlıqlı olmasında, tələbə ilə davranışında, qayğıkeşliyində Mir Cəlal məktəbinin ənənələri yaşayır.
Mir Cəlal haqqında məqaləni işləyərkən müəllimim haqqında oxuduğum əsərləri xatırlamağa çalışdım. Onların sırasında özünün yetişdirdiyi, gələcəyinə ümid bəslədiyi tələbələrindən professor Xalid Əlimirzəyevin (o, ümidləri hələ müəlliminin sağlığıda doğrultmuşdu) ustadı haqqında böyük fəxarət, qürur hissilə yazdığı “Mənəvi borc” kitabını yada salmaya bilmirəm. “Mənəvi borc” böyük ehtiramın, qədirdanlığın ifadəsi olaraq, eləcə də elmdə və ədəbi mühitdə bir şəxsiyyət kimi yetişməsində böyük rolu olan müəllimi professor Mir Cəlal Paşayevin əziz xatirəsinə həsr olunmuşdur. Bu əsərdə Xalid müəllim müqtədir şəxsiyyətin elmi, ədəbi yaradıcılığını, əsərlərinin siqlətini, ideya və məzmununu nəzəriyyəçi alim kimi xarakterizə etmişdir. O, ustadı, müəllimi Mir Cəlal Paşayevin xarakterini bir neçə istiqamətdən açmaqla onun parlaq obrazını yaratmışdır. “Mənəvi borc”da Mir Cəlal müəllimin elmi, ədəbi yaradıcılığı, pedaqoji fəaliyyəti ilə yanaşı, insani keyfiyyətləri – xeyirxahlığı, saflığı, səmimiyyəti, qətiyyəti, istedadlı insanlara dayaq durması, eləcə də yazıçının obrazı gerçəkliyin işığında elə gözəl, unikal ştrixlərlə təsvir edilib ki, buna həqiqi mənada heyrətlənməmək olmur. Xalid müəllim yazır: “Mir Cəlal müəllim məni dəfələrlə həyatın bataqlıqlarından çıxarıb. Çox işdə arxam, dayağım olub. Həmişə kürəyimdə onun isti nəfəsini hiss etmişəm, amma bütün bunların əvəzində bir dəfə də olsun ona təşəkkür etməyə, minnətdarlığımı çatdırmağa imkan verməyib. Etdiyi yaxşılıqları, göstərdiyi hamilik yardımını da özünün müəllimlik və böyüklük borcu hesab edib”. Ən başlıcası da həmin dövr, Mir Cəlal epoxasının əzəməti gözümüzün qarşısında canlanır. Bu isə pedaqoq Mir Cəlalın fəth etdiyi üçüncü zirvədir…
Burda mövzu ilə səsləşdiyindən, filologiya elmləri doktoru, professor Teymur Əhmədovun müqtədir yazıçı, ədəbiyyatşünas alim, pedaqoqun həyat və yaradıcılıq yolunu işıqlandıran, özünün məziyyətləri, məna dəyəri ilə ictimai-ədəbi cəmiyyətdə böyük maraqla qarşılanan 2 cilddə “Mir Cəlal” kitab-albomuna da diqqət yönəltməyi məqsədəuyğun sayırıq. Əsərdə M.Cəlalın həyat və fəaliyyəti ayrıca fəsillərdə maraqlı mövzular üzrə qruplaşdırılıb. “Ədəbi-nəzəri düşüncələr”, “Əbədiyaşar ümumxalq sevgisi”, “Fotosənədlər, əlyazmalar, epistolyar irs”, “Gəncədən keçən yollar”, “Həyatımda yaratdığım ən böyük əsərim – ailəmdir” və bu kimi digər mövzular Mir Cəlalın sənət dünyasını, mənəvi aləmini güzgü kimi əks etdirir.
“Həyatımda yaratdığım ən böyük əsərim – ailəmdir”, Mir Cəlal həmişə bu fikirdə olmuş, ömür-gün yoldaşı, övladları ilə birgə olmaqdan böyük zövq aldığını demişdir. Taleyin xoş bir məqamında qoşalaşan ömrün içində bu kök barlı-bəhərli ağac kimi qol-budaq atdı, böyüdü. Bu qol-budağın hər biri kökün nəcibliyini, əxlaqını, mənəvi varidatını hifz edərək ailənin şərəfini uca tutmağı bacardı.
Mir Cəlalın uzaq Novosibirskdən ömür-gün yoldaşı Püstə xanıma yazdığı bir məktubdan sətirlər: “… Gözüm balalarımızı axtarır. Qulağıma Arifin, Elmiranın səsi gəlir. Elə bilirəm bu saat Əliş səslənəcək, məni çağıracaqdır. Yəqin, Hafiz yeriyir. Rəna onu tutub gəzdirir. Ailəmizin xoşbəxt saatları – axşamüstü hamımızın bir yerdə deyib-güldüyümüz yadıma düşür. Deyirəm əsl həyat, əsl səadət odur. Mən bir də o saatlara qovuşmaq, bir də balaları başıma yığıb şən uşaq səsləri şəraitində nahar eləmək, demək-gülmək həsrətilə yaşayıram”. Bu, yazıçının “Həyatımda yaratdığım ən böyük əsərim – ailəmdir”, fikrinin həqiqi ifadəsidir.
M.Cəlalı hər zaman böyük sevgi, minnətdarlıq hissilə xatırlayan, mənəvi-əxlaqi dəyərlərini üzə çıxaran Nəriman Həsənzadənin onun haqqında yazdığı xatirəsində belə bir cümlə var: “Mir Cəlal işığı çox sevirdi. Evə gələn kimi bütün çil-çırağı yandırardı”. Bu, zahirən bir insanın həyatda vərdiş etdiyi sadə hərəkətini xatırladır. Başqa bir tərəfdən, bu vərdişi, əslində, Mir Cəlalın daxilən işıqlı insan olması, ictimai əhəmiyyətli hadisələrə qəlbinin işığı ilə nəzər salması kimi anlamaq, yazıçının yaşam düsturu da adlandırmaq olar. Bəli, cəmi 70 ilə sığan bir ömrün, Mir Cəlal məktəbinin işığı o qədər gurdu ki, onun nurundan hələ neçə-neçə nəslin övladlarının faydalanacağı mütləqdir…

Gənc xanım yazar Afət Viləşsoyun tirajla “Mənim adım Vətəndir” adlı yeni şeirlər və hekayələr kitabının təqdimat mərasimi və imza günü keçiriləcək

27 may 2019-cu il tarixində saat 14:00-da Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) Natavan klubunda Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin (DGTYB) üzvü, Prezident təqaüdçüsü, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, istedadlı gənc xanım yazar Afət Viləşsoyun tirajla “Mənim adım Vətəndir” adlı yeni şeirlər və hekayələr kitabı təqdimat mərasimi və imza günü keçiriləcək.

Kütləvi informasiya nümayəndələrinin, ictimaiyyət nümayəndələrinin, mədəniyyət, ədəbiyyat, incəsənət xadimlərinin, müəllifin yazar dostlarının da iştirakı gözlənilir. İştirak etmək istəyən hər kəs dəvətlidir.

Qeyd edək ki, gənc xanım yazar Afət Viləşsoyun tirajla “Mənim adım Vətəndir” adlı yeni şeirlər və hekayələr kitabı təqdimat mərasimi və imza gününün rəsmi informasiya dəstəyi Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyi (gundelik.info) və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalıdır (edebiyyat-az.com).

Ünvan: Azərbaycan Respublikası, Bakı şəhəri, Səbail rayonu, Ə.Xəqani küçəsi 25.

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti və İctimaiyyətlə əlaqələr şöbəsi.

Afət Viləşsoyun “Mənim adım Vətəndir” adlı yeni şeirlər və hekayələr kitabı işıq üzü görüb

Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin (DGTYB) üzvü, Prezident təqaüdçüsü, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, istedadlı gənc xanım yazar Afət Viləşsoyun tirajla “Mənim adım Vətəndir” adlı yeni şeirlər və hekayələr kitabı “Elm və təhsil” nəşriyyatı tərəfindən 152 səhifə həcmində, 300 tirajla işıq üzü görüb.

Kitabın redaktoru Bakı Dövlət Universitetinin müəllimi, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Sevinc Muğanna, önsöz müəllifi Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş məsləhətçisi, «Gəncəbasar” bölgəsinin rəhbəri, “Nəsr” bölməsinin redaktoru, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB), Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin (AJB) və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin (DGTYB) üzvü, Prezident təqaüdçüsü, Gənclər mükafatçısı, gənc xanım yazar Şəfa Vəlidir.

Qeyd edək ki, bundan öncə şairə Afət Viləşsoyun “Çiçək nəğməsi” (2004), “Könül pıçıltısı” (2006), “Salam, Tanrım” (2008), “25 Nar çubuğu” (2010), “Söyüd balası” (2012), “Anama məktub” (2016) adlı şeirlər kitabı nəşr olunmuşdu.

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti və İctimaiyyətlə əlaqələr şöbəsi.

Mehman Rasimoğlunun “Doğmalar da yadlaşırmış” adlı yeni şeirlər kitabı işıq üzü görüb

“Gənc Ədiblər Məktəbi” 2-nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) və “Varislər” ədəbi birliyinin (Tovuzda fəaliyyət göstərən) üzvü, Prezident təqaüdçüsü Mehman Rasimoğlunun“Elm və təhsil” nəşriyyatı tərəfindən “Doğmalar da yadlaşırmış” adlı yeni şeirlər kitabı 172 səhifə həcmində, 200 tirajla işıq üzü görüb.

Kitabın redaktoru və önsöz müəllifi Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş məsləhətçisi, «Gəncəbasar” bölgəsinin rəhbəri, “Nəsr” bölməsinin redaktoru, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB), Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin (AJB) və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin (DGTYB) üzvü, Prezident
təqaüdçüsü, Gənclər mükafatçısı, gənc xanım yazar Şəfa Vəlidir.

Kitab müəllifin oxucularla sayca 3-cü görüşüdür. Kitabda müəllifin son illərdə qələmə aldığı ədəbi-bədii nümunələri, poeziya örnəkləri yer alıb. Geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulub. Ədəbiyyatşünas-alimlər, poeziya həvəskarları, ədəbiyyatsevərlər tərəfindən rəğbətlə qarşılanacağına ümid edirik.

Qeyd edək ki, bundan öncə şair Mehman Rasimoğlunun “İlk məhəbbətim” (2012) və “Könlüm məhəbbətin harayındadı” (2015) şeirlər kitabı nəşr olunmuşdu.

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti və İctimaiyyətlə əlaqələr şöbəsi.

Şair Riyaz Demirçinin “Hasret Durağı” adlı yeni şiirler kitabı yayında

Esat ERBİL.Yeni şiirler

Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Irak temsilcisi

Anne Sevgisi

ŞİİR : Esat ERBİL

NOT : Nekadarda Annem Vefat etmiş ve Allahın rahmetine kavuşmuştur, hayattayken ona bu Şiiri yazdım ve Müzisyet arkadaşlarımda güfteye bir güzel beste yaptılar, Anneler günü münasebetiyle Tüm Türk Dünyasının annelerine armağan ediyorum. Derin sevgi ve saygılarımla.

Uzun gecelerde bana bakardın,
O, şirin uykudan yatmaz kalkardın,
Ninniler okurken üstüm örterdın,

Nakarat … Anne, anne can anne
Ben sana kurban anne
Yüreğim çırpınıyor
Adında her an anne.

Beni büyütmede acılar çektin,
Mutlu yarınlara fidanlar diktin,
Dünyada ezildin belini büktün,

Nakarat … Anne, anne can anne
Ben sana kurban anne
Yüreğim çırpınıyor
Adında her an anne.

Seni seveceğim başım tacısan,
Tüm dayılarıma şirin bacısan,
Biz hastalanirken tek sen acısın,

Nakarat … Anne, anne can anne
Ben sana kurban anne
Yüreğim çırpınıyor
Adında her an anne.

Riyaz DEMİRÇİ.Yeni şiirler

Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Irak temsilcisi

Ağ Olmaz Kara Bahtım

Ezelden yazılıptır ağ olmaz kara bahtım
Aşk gögünde yıldızken ey vah ne erken aktım
Bir daha geri dönmez geçen mutlu günlerim
Felekte acımadan yıktı sultanlık tahtım
Ağlama sen gözlerim feryad etme ay gönül
İhtiyar oldun ama kalmıştır hale vaktım

Neşeli Aşk

Bir kaş altı bakışla aşkına daldırdı yar
Bu zavallı gönlümü figana saldırdı yar
Yerimde rahat iken sevdaya kandırdı yar
Bırakmaz gönlüm seni aşkımın tek varısın

Gülüşün hayalimde geceler getmez oldu
Zaman anı saymaktan saatler bitmez oldu
Bir teselli aradım gözlerim yatmaz oldu
Bırakmaz gönlüm seni kalbimin tek yarısın

Seni seveni günden kalbim öyle yanırı
Seni değil bir insan belki melek sanırı
Yalanıda söylesen gönül sana kanırı
Bırakmaz gönlüm seni ömrümün baharısın

Bir çılgına dönmüşüm yar sevdanın yüzünden
Yolumdan çıkmam amma sevda yolun düzünden
İçim umut doludur neşeside gözünden
Bırakmaz gönlüm seni bağımın tek berisin

Sağlıkla Yaşa

20-27 Ocak 2006 tarihinde Ankara’da
düzenlenecek olan “Şairler Vicdanında DOĞRAMACI”
konulu şiir şöleni münasebeti ile

Irak Türkmenlerinin önderi sayılan
prof.Dr.Sayın İhsan DOĞRAMACI
olan bu büyük adam için yazılmıştır.

Her yerde duyulur bilginin sesi
Bilkenti yaptırdı aslan yuvası
Bunlara şahittir Erbil kalesi
Doğdu doğuşunda bir parlak yıldız
Dünya biliminde yansıtıyor iz

Sensin Türkmenlerin parlak çırağı
Sensin milletimin şansı, yüz ağı
Elinde yükseldi Türkmen bayrağı
Seninle her zaman gurur duyarız
Düşmanların gözün her an oyarız

Doğramacı bin yıl sağlıkla yaşa
Dünyaca bellidir Türkmensin paşa
Yardımın çıkmıştır Erbil’de başa
Sen yücelttin bizi bu duruşunla
Ezdik düşmanları kılıc, kurşunla

Demircioğlunun sözleri düzdü
Çaresiz gönlüne dertleri yüzdü
Hangi kalem kara şansımı çizdi
Kaftan kafa çıkmış adı hocamın
Sonsuz ışığıdır zülmet gecemin.

Sen Her Zaman Ulusun

Sen her zeman olusun
Senindir çöl minaresi
Nesrin erbilde senindir
Senindir fuat şeh mustafa
Cercis ali bahçeçide senindir
Senindir kemal letif
Senindir ömer akbas
Adnan terzi de senindir
Kale gibi yüce minare gibi
Herzaman başın yüksektir
İçten yaralı yüzün güler
İlhanlı serçuklu atebegler
Kara koyunlu ak koyunlu ve
Celairiler nesliyiz
Yılmaz evladıyız bizler.

Səxavət İZZƏTİ (ƏNDƏLİB).Yeni şeirlər

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının İran İslam Respublikası üzrə yeganə təmsilçisi

KÜÇƏ MIZDƏN

Sənin həsrətinlə a kövrək maral,
Yanan küçəmizdən keçirəm indi .
Mənimlə danişan xatirələrdən,
Dinən küçəmizdən keçirəm indi.

Dərd çalır, ğəm çalır sazının simi,
Əl vursan ağlıyar kövrəkdir himi,
Sənin eşqin kimi, ürəyın kimi,
Donan küçəmizdən keçirəm indi.

Qaldı bu küçədə nəyim var nəyim,
Sınan telli sazım, ağlıyan neyim,
Bir gün əllərində şair üurəyım,
Sınan küçəmizdən keçirəm indi.

Dözdüm hər zülümə dedim qədərdi,
Kimlər bu küçədən gəlib gedrdi,
Mənim keçirdiyim əzabı, dərdi,
Qanan küçəmizdən keçirəm indi.

“Əndəlib” dərd gəzir döşümün üstə,
Daşım dayanmadı daşımın üstə,
Dönüb ağ buluda başımın üstə,
Qonan küçəmizdən keçirəm indi.

MƏN SƏNİ UNUDA BİLMƏDİM GÜLÜM

Sən məni unutdun xeyrin olsun,
mən səni unuda bilmədim gülüm!
Yazıram sevənlər oxusun bilsin,
mən səni unuda bilmədim gülüm!

Hələ yadımdadı ilk baharıdı,
Əl çatmaz zirvələr tala qarıdı,
Səni ilk gördüyüm birgün varıdı
O günü unuda bilmdim gülüm!
mən səni unuda bilmədim gülüm!

Duymadım baharı, itirdim yayı,
Keçdi ömrüm günüm keçdi havayı!
Unutdum hər şeyi səndən savayı,
Tək səni unuda bilmədim gülüm!

Ey mənim ömrümün amanın kəsən!
Mənim günlərimə şəriksən nəsən?
Gecədə gündüzdə ürəyimdəsən,
mən səni unuda bilmədim gülüm!

İçim için-için qaynayır mənım,
Həsrətin içimdə oynayır mənim,
Bir misirə dilimdə göynəyir mənim-
«Mən səni unuda bilmədim gülüm»

Sevgilim ömrü, günü unutdum,
Səhəri, axşamı, danı unutdum,
Belə fikr eləmə səni unudum,
Mən səni unuda bilmədim gülüm!

ANAMIN ƏLLƏRİ

Üzümə toxandı bir gül yarpağı
Ay ana əllərin yadıma düşdü
Yarpaqlar bəzədi bağçanı, bağı
Ay ana əllərin yadıma düşdü

Saldığın ağacın gülü danişdi
Çaldığın laylanın dili danişdi
O alma naqqışlı xali danişdi
Ay ana əllərin yadıma düşdü

Anasız bu dünya ahdı, azardı
Nə yaxşı dünyada analar vardı
Qızım qollarını buynuma sardı
Ay ana əllərin yadıma düşdü

Enişlər, yoxuşlar üzümə durdu
Ağrılar, acılar ömrümü yurdu
Sənsiz keçən ömür ağır ömürdü
Ay ana əllərin yadıma düşdü

Alışan ocağam, qovrulan sacam
Yüx olan varlığam dağılan gücəm
Əlin ver əlimə sənə möhtacam
Ay ana əllərin yadıma düşdü

KƏSMƏ ŞİKƏSTƏ

Yox əzzim çağırıb yox əzzim deyib
Mənimlə ağladı kəsmə şikəstə
Bəlkə də, mənimlə köhnə tanışdı
Məni qucaqladı kəsmə şikəstə

Əzzim deyə-deyə ketdi əzizlər
Qurtardı tükəndi bitdi əzizlər
Onun nəvasiylə yatdı əzizlər
Yenə də çağladı kəsmə şikəstə

Yordu ilim ayım günüm könlümü
Dərdlərə, ğəmlərə ğənim könlümü
“Əndəlib” yenədə mənim könlümü
Özünə bağladı kəsmə şikəstə

Münevver DÜVER (Türkiye Cümhuriyyeti, Adana).Muhteşem şiir

Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

Ne Güzel Şehirsin Konya

Sanayiyle, tarımıyla öndesin
Ne güzel şehirsin sen böyle Konya.
Mevlâna’nın gösterdiği yöndesin
Ne güzel şehirsin sen böyle Konya.

Meram bağın huzur verir insana
Alaaddin Tepesi’nden baksana
Yapay Göl’e dere olup aksana
Ne güzel şehirsin sen böyle Konya.

Selçukludan beri ismin dillerde
Sendeki güzellik yok hiç illerde
Taht kurmuşsun bütün her illerde
Ne güzel şehirsin sen böyle Konya.

Hazreti Mevlâna büyük bir dahi
Binlerce yetişmiş burada ahi
Sevgiyle kırılmış toprağın sahi
Ne güzel şehirsin sen böyle Konya.

Münevver’de geldi gezdi her yanı
Hem güneşi gördü hem doğan tanı
Unutamam inan artık bu anı
Ne güzel şehirsin sen böyle Konya.

Münevver Düver

Wie schöne Stadt Konya

Mit der Industrie, der Landwirtschaft
bist du, schöne Stadt Konya.
Die Richtung des Mevlana
bist du, schöne Stadt Konya.

Eine Person mit dem Band des Friedens, namens Meram
Schauen Sie sich Aladdin an
Fleiß wie ein Künstlicher See mit dem Akzent
bist du, schöne Stadt Konya.

die Sprachen der Name der Seltschuken
Innerhalb derer keine Schönheit in den Provinzen ist
Hab den Thron von allen Provinzen gebaut
Das bist du, schöne Stadt Konya.

Selbst Mevlana, eine großer Mann
schulte Tausende hier erwachsen
Die wahre Liebe des Bodens ist gebrochen
Das bist du, schöne Stadt Konya.

Münevver’ kam und tourte auf allen Seiten,
Die sich aus sowohl der Sonne und die Natur verbunden fühlt
Ich glaube, ich kann diesen Moment jetzt nicht vergessen
Dich, du schöne Stadt Konya.

Düver Münevver
Çeviri: Aibek Kochkorov- Kırgızistan

Harika UFUK.”Anneler”

Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

Sevgi, saygı, inanç ile örülmüş,
Kalpten kalbe giden yoldur anneler.
Her iki dünyada kutsal görülmüş,
Cennet bahçesinde güldür anneler.

Onulmaz dertlerin tek ilacıdır;
Her zaman, her yerde hep baş tacıdır;
Kâbe’yi görmeden onlar hacıdır;
Zümrüttür, yakuttur, laldır, anneler.

Sevgi, şefkat pınarıdır gözleri,
Kalbe ılık ılık akar sözleri,
Sütlerinden temiz olur özleri,
Renk renk çiçek yüklü daldır anneler.

Gönül sarayının güzel sultanı,
Anneler kanatsız melektir tanı,
Harika onlarla günün her anı,
Arı kovanında baldır anneler.

HARİKA UFUK
ADANA, 12 MAYIS 2010
ANNELER GÜNÜ

NOT 1: Bu şiir 14.05.2018 tarihinde Edebiyat Evi Sitesinde “Yıldızlı Yazı” olarak seçildi.

Tayyib ATMACA.”Dokunan şiirler”

Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

Her şeyin içinin boşaltıldığı bir zaman tünelinden geçiyoruz.
22 hece taşları 5. yıl 50. sayı on5nisan2019
wuw
wuw
dışta tutarsak, genel olarak özsüz bir şiir. İnsanlığın ortak değerlere ilişkin düşünsel bir altyapıdan yoksun ne yazık ki. Bu da şairlerin yeterince okumadıklarını, geçmiş kültürden, özellikle şiir birikiminden
yeterince beslenmediklerini gösteriyor: Dolayısıyla formunu ve özünü kaybetmiş bir şiir, şiir olmaktan
öte bir söz yığınından ibaret kalıyor. Okura bir estetik tat vermiyor. Okurun hayalini harekete geçirecek,
okurla şiir arasında ünsiyet oluşturacak bir yapıya sahip değil günümüz şiiri. Hayatla bağı zayfı. Şair ne
kendi içine ne de dışına yolculuk yapıyor. Böyle bir yolculuğa çıkmış olsa mutlaka birimizin kapısının
önünden geçecektir.
Dünya dilleri arasında Arapça, Farsça ve Fransızca ile birlikte Türkçe de şiir diline en yakın dillerden
biri olduğu hâlde, günümüz şiirinde âdeta kekeme bir dil haline sokuldu Türkçe. Bir Yahya Kemal’in, bir
Necip Fazıl’ın, bir Nazım Hikmet’in, bir Cahit Sıtkı Tarancı’nın, bir Ziya Osman Saba’nın, bir Behçet Necatigil’in şiirindeki Türkçenin tadına günümüz şiirinde de varma hakkı yok mu şiir okurunun?
Görüldüğü gibi konu, bir yıllığın sınırlı sayfalarda sığmayacak boyutta; enine boyuna tartışılması, izlenmesi gereken bir konu. Yukarıda kısaca değindiğimiz hususları daha bir somutlaştırmak ve örnekleme
açısından 2018’de bazı dergilerde yayımlanan şiirlerden bölümler alacağım.
“Masada makas mor/ Kerpetenle manipülasyon/ Malulen kısır kusursuz kısıt/ Korkak marjinal/ Tutmadan sakal tıraşına/ Cinsiyetleri hadım etmek gibiyim”
“Beni kör bir bıçaktan oydular/ sona eleştiriler sana/ keskin keskin soluklarla/ bir kervan göçmüş de/
boynundaki uçmaktan/ aşağıyyyya sarkan dünyaya/ hayretimi mazur gör/ öksürüp ökşurup kendi dileyen/
bir veremliyim belleğinden gizlenen/ ölüm kafa yorulacak bir şey değil/ değil ölüm kafa yorul: ancak şey bir/
ölüm: kafa karış tr an bir şey” (Arif Ay’a katılmıyorum.)
“Annem dua ederken gözlerini kapatıyordu/ Dünyaya/ Dara düşünce Allah’a sarılıyordu/ Nur üstüne
nur/ Pırıl pırıl inci mercan/ Ziyadesiyle temizdi/ Göğsünde Allah sevgisi” (Arif Ay’a burada katılmadım.)
“Rabbim, ben bir musalla gördüm babamın yüzünde/dua etmiyordu, sövüyordu elinde sigarası/ kimsesi
yok babamın ama insan olarak o yüzden/insan olarak kimsesi olmaz babaların biliyorum/biliyorum Rabbim, babam da biliyor çok günah/kendi kendine konuşuyor, sövüyor bu da günah/ama sen, Rabbim yine de
kimsesi olmayan/ babaları lütfen koru.” (Arif Ay’a kısmen katılmıyorum. Son iki dize dokundu.)
“Çayın kandırma kuvvetini bulduğumuz doğrudur hakim/ bey/ Şekerli ve demli içtiğimizde/ Bozuk
bir pusula olsak da/ Allah’ı bulduğumuz da/ Sahi Allah demişken/ Sen hiç Allahsız bir dilenci gördün mü
hakim bey?”
“Şair aşka yaya yürür/ Kaldırım taşlarına gölgesi düşen esrik saçları şehrin/ Dudaklarından şair ipliği
getirir tebessüm/ Yoğurt lafa tutulunca olur ayran/ Kız istemeye giden şaire/ Kelimelere değip yere düşen çiçekler şahit/ Hukuk kuralları doldurmaz batarya/ Kadınlar şiirden anlayınca anne olurlar/ Bunu anlamaz
gözleri yarı yolda kalan/ Kafka’nın sırtında uyuyan kifayetsiz kafiye” (Arif Ay’a katılıyorum.)
Bunlar Arif Ay’ın inceledikleri dergiler ve şiir kitaplarındaki şairlerin karın gurultularından bazıları.
Şiir Yıllığını baştan sona okuduğumda buna benzer yüzlerce artçı gurultunun altını çizmiştim ama sözü
uzatmanın bir manası olmaz düşüncesiyle alıntılamaktan vazgeçtim. Bunun yerine Arif Ay’ın “Seçilen
Şiirler”inden bize dokunan “Dize Seçki”leri ile yazımızı sürdürelim istedim.
“Kırgınlık mı yorgunluk mu/ Hangisi daha ağır” Abdulkadir Budak, “Unut kalbim her şeyi, bundan
böyle,/ Sînede yarım bırakılmış bir heyecan kalır.” Abdurrahman Alkan, “zaman kargaşasında eriyip gidiyoruz/ kara bulutların soluğuna karışıyor sesimiz” Arzu K. Ayçiçek, “aşk da eskidir işte kumların tarihi
kadar/ taş parça parça yumuşar/ kalp damla damla erir” Bahtiyar Aslan, “bu karamsar imge yakışır mı bu
şiire?” Celâl Soycan, “Dayandık duvarına nihayet karanlığın/ Kılıçları göz görmüyor artık/ Ne zor söylemek
bunu biliyorum” Cengizhan Orakçı, “Biz onu dilsiz cerenlere dil veren sesinden duymuştuk” Cevat Çapan,
“Damla damla bir türkü yayıldı ilkin/ İlkin bir gül kokusu düştü evlere” Emrehan Parlak, “Dertlerimi
söylesem birinin ruhu acır” Enis Akın, “Gerçi bütün çekmeceler dolu olsa da/ Ali’yi anlatmaya yeter mi
hurufat” Faruk Uysal, “Ölümden sonraya hazırla beni” Fatma Şengil Süzer, “Ninem daha gelinken düşürmüş saç bağını/ Hangi türküyü söylese sözleri hep kırışık” Gökhan Akçiçek, “Şiir senin kırlarında toplanır!”
Haydar Ergülen, “Kopar gider can bedenden ve yavru kuş yuvadan/ Senden öyle bir ayrılışla ayrılacağım”
Hicabi Kırlangıç, “hep aynı kırık camdan baktık sokağa/ hep aynı yerden kanadı dizimiz” Hülya Sezen,
“Nice yokuşu inip çıka yoruldu gölgem,/ usandırdı hergünü kopyalayıp yaşamak.” Hüseyin Atabaş, “Ölünce
tam öleceksin yaşayacaksan tek nefes/ Yarım dünya olmaz yeni içindeki çekirdekten” Hüseyin Atlansoy,
“Gözünü toprak doyuracak şimdi gözü açık gidenin/ Göze toprak, yüze toprak tadına doyumsuz toprak”
Hüseyin Karaca, “Gecenin kolları gibi ağaçlar, Karanlığı renklendirir yapraklar… /Sensizlik bitimsiz şarkıdır…/Sensizlik çözümsüz sorudur…/ Sensizlik sonsuz med cezirdir.” İbrahim Eryiğit, “Geceden gelmişsin,
yıldız gibisin” İbrahim Tenekeci, “dağın arkası dağ/ ötesi herkesin şehri” İbrahim Yolalan, “Doğdum bay-
on5nisan2019 hece taşları 5. yıl 50. sayı 23
wuw
wuw
rak asmılşar kerpiçten damımıza/ Anam geçindi bildim yurt dediğin mezardır” İsmail Kılıçarslan, “ayrılığı
taşıdım nereye gitsem/ susarak bekleyen iki ele benzedim/ birbirine yabancı iki ele…” İzzet Göldeli, “Yine de
bir dağ doğuruyor içinde gökyüzü/ Sulardan aynalardan saklasan da yüzünü!” Mehmet Aycı, “Bu kış uzun
sürecek diyor balkona konan serçe/ uzundüşler kur, dizeler örtmez üstünü” M. Mahzun Doğan, “dağıttım
kırdım döktüm/dökülen bir içim var demek ki” Mehmet S. Fidancı, “belki seküler aşklardan biri çarpar/
rüyalarında bile incinen bana” Mehmet Narlı, “ölümü yaklaştırıyor bütün yollar/ yollar yollara çıkıyor yollar hep ölüme” Mehmet Solak, “Köy kabristanına defnettiler kalbimi” Mehmet Yıldız, “Bir kuzey ülkesine
gitmek istiyorum/ Oturup bir ulu ağacın gölgesinde/ Uzak rüzgârları anlamak için” Metin Celâl, “Her aşk
kendi toprağının rengini alır” Metin Fındıkçı, “Zahmet sarmadan, tutmuyor yeryüzünde rahmet.” Metin
Erol, “Ölüm böyle bir şey işte/ Giremez ölü odasına çocuklar” Mustafa Özçelik, “Yağmuru seven/ Yağmurla
konuşan Allah’ım/ Bulutlar gönder bize” Mustafa Ruhi Şirin, “Kuşlar göçüp gidince yalnız kaldı gökyüzü”
Nihat Hayri Azamat, “Çok sevmişken ölelim olsun hayat güzel” Nurettin Durman, “Göğsümü ateşle dolduran bu çağ/ Yıkılsın, yıkılsın artık bir akşam/ Bir çöplüğün sonsuz karanlığına” Nurullah Genç, “yüzüm
artık toprağa benziyor… /yüzüğün taşı nedensiz kırılınca anladım/dünyanın ilk gününün bahar olduğunu”
Orhan Tepebaş, “Sanki kuşların içinde kuşlar koşuyor/ Sanki kanatların içinde kanatlar” Osman Serhat
Erkekli, “Yaprak ölse de ağaç ölmüyor” Osman Serhat, “Şimdi sen sustuğun için/ Sustuğunu sanıyorsun her
şeyin” Özcan Ünlü, “Bulutlar dağlardan öte yük taşır” Recep Garip, “tanrım, söylenmemiş sözlerimiz için
vaktimiz var mı biraz” Selçuk Küpçük, “Sahipsiz mısralarda unutulan zarif bir imgeyim ben/ Satır aralarına gömdüm kimsesizliğimi” Semra Kızmaz, “Hangi yana seslensen sus’ta bir çığlık kopar…/ Son gülüşüm
lütfen zarif olsun Allah’ım” Serap Kadıoğlu, “içimden susuyorum kana kana” Serdar Kacır, “unutmanın
kardeşi, bir sözün eskimesi” Şadi Kocabaş, “karnı çiçek tozu dolu bahar” Şakir Kurtulmuş, “Düpedüz
ustasını yere gömerler/üstünü örterler yalnızlığının” Şemsettin Ünlü, “Bunca sevgini son ânı mıydı burası”
Turgay Fişekçi, “martıların çığlıklarıyla uyanıyorum/ elimle itip alnıma düşen bulutu/ bana kalan günlerimi sayıyorum” Tuğrul Tanyol, “gel gülümseyen bir adam yap bu kırgın yüreklerden” Vefa Taşdelen, “Söylemiştin yalnız yatanın yalnız öleceğini/ sadece bunu yazdım solduran günlüğüme.” Veysel Çolak, “Acele iç
acele çalış acele yaşa/ Öl acele” Vural Kaya, “elimde bir tek/ yokluğun kaldı” Yusuf Çotuksöken.
Sadece bana dokunan dizeleri almaya çalıştım. Arif Ay’ın seçmiş olduğu şiirlerden bana dokunmayanları elbette bir başkasına dokunabilir. Şayet bir başkasına da dokunmazsa acıyalım o şairin haline.
Gelelim tekrar tekrar okuyup şiir budur dediğim hem gönlümü her ruhumu dinginleştiren şiirlere:
“ben yoksam/ sinede bu ateş neyin nesi/ ellerimi yakan ne/ ben varsam eğer/ senin yanışın niye” Arif
Ay, “Bir yanımız dağ, bir yanımız deniz/ Deriz ve devam ederiz yürümeye/ Geçmez aklımızın ucundan yaşamak telaşı/ Eksilerek azalarak yarılarız yolu/ Eksilerek azalarak yol yarılar bizi/ Yerimiz yok atlaslarda,
ismimiz gelip geçici/ Kalbimiz ne çok mülteci….” Burhan Sakallı, “Börek açan ev süpüren saksılara çiçek
eken/ Bir tetiği en güzel yerinden çeken de sensin/ Bir söküğü en güzel yerinde diken de/ Kara çığırtıları susturuyor senin sesin” Cengizhan Genç, “Üç kere öptüm sözcükleri/ Terledim, yine öptüm/ Bir içerden bir dışardan öptüm… Kim sever kış sürgününü/ Günlerin azabı yığıldıkça birbiri üstüne/ Allı turnalar geçmiyor
çoktandır türkülerden/ Dünya! Ne kadar da benzettin kendine beni” İsmail Karakurt, “Denizin üstü gemi/
dümeninde dolunay/ geminin altı deniz/ ambar dolu mülteci/ Ay çalındı geceden/ Denizin üstü karanlık/
beşi bebek, yetmiş çocuk/ karanlığın altı dehliz/ arkadaşları kara balık/ Ay çalındı gemiden/ Denizin üstü
soğuk/ sınırı dikenli tel/ denizin altı oyuk/ alın yazıları ecel/ Ay çalındı denizden” Refik Durbaş, “Ninova
tabletleri okunmaz demeyin kolay okunur/ Anlatır görene yok oluşunu asurun ya da nemrut ateşlerinin/
Eskici pazarında satılır gibi tarih çöplüğünde kalakalırlar öyle/ Yazılır çizilir derlenir toparlanır dünya halini öğüten eski değirmen….. Seninse bombaların var, mermilerin çok, silahların var oğlu var/ Ama çınlar
bir söz gelip dayanınca bıçağın dayandığı yere/ Çınlar dünyanın en ince uğultusu, görürsün sen yaklaşıp
geleni/ Biz çok inandık göğün orduları var ve Allah mülkü her yanda/ Ve Allah bizimle, varsın şeytan seninle olsun; amerika seninle/ Tamam anladık kıyamete kadar mühlet aldın, bağır hiç durma/ Şarlatanlık yap
takla at, çoğalt insanlık pazarında ölmümün kappazanını/ Ya biz ne yapalım dünya garipliğinde ne gelsin
elimizden…” Seyfettin Ünlü.
Bir şiirin sancısı, bir kitabın doğumu elbette birden bire olmuyor. Bir “Molla Kasım” sizin gönül teri
döktüğünüz şiirleri şiirden saymıyor, nefsinizi okşamıyor olabilir ama kıssadan hisse çıkarmanıza vesile
olabilir. Eğer bir Molla Kasım’a ihtiyaç duyarsanız Arif Ay’ın bunu nefsine yontmadan hakkıyla yapar.
Öncelikle böyle bir yıllığın hazırlanması biraz da tohumdan mutfağa, mutfaktan sofraya doğru uzun
bir emek gerektiren bir çalışma. Arif Ay’ın bu titiz çalışmasıyla birlikte bir yaraya neşter vurması biraz da
şairlerin iç hesaplaşmalarına bir vesile olur düşüncesindeyim. Bu vesile ile bir yılın dökümü sayabileceğim bir şiir seçkisi okumuş oldum. Selam olsun kalbimize ve ruhumuza dokunan şairlere…

Üşüyen gözlerin insanı Arif EREN

Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

Derinsel bir kişiliğe sahip şair Arif Eren’in ilk kitabı, “Bu Kent Sende Kalsın (1965) “ dışındaki dört şiir kitabını onu
tanıdıktan sonra okudum.Konuşurken şiirsel bir anlatısı var Eren’in.İçindeki edebiyat sevgisinin büyüklüğü sanki bakışlarına
yansımış gibi. Zaman zaman sizi bırakıp gidiyor bakışları. Sonrasında çok daha dirilikle geliyor karşınıza. Umut ettiği ortamı
bulamamışlığın verdiği bir de tedirginlik var üzerinde. Hep bir özlem olup büyümüş gittikçe. Okumayı sevmiş, kendi
dünyasında bir çevreyi çok istemiş durmuş hep. Çoğu kez yalnızlığının bir köşesinde kurmuş o dünyayı.

Eren dostlarını seçerken çok ölçülü hareket ediyor.Kendisini daha da büyük yalnızlıklara götürmeyecek dostluklar kurmak
istiyor bu yüzden.Dostluğumuzun ilk başlangıcında hep tedirgin gördüm onu.Sonrasında rahatladı,genişletti dostluk
sofrasını.Haksız da bulamadım onu bu konuda.Yazarlar kendi dünyalarını ortaya koyarken, kuralcıdırlar
seçimlerinde.Bunu,dünyalarını hep dingin tutmak için yaparlar.Arif Eren’in yapıtlarını onu tanıdıktan sonra okudum desem
yanlış olmaz sanırım.

Yurt Tespihi, şairin ikinci yapıtı.Mayıs 1975’te basımı yapılmış. İlk sayfayı çevirdiğinizde “Sevgi Yürekte Büyür “ adlı şiiri
çıkıyor karşınıza. Şiirde özdeki sevginin anlamı yansıdığınca,derinselliği kendi gördüğünce çıkıyor yuvasından.

“Karanlığın tanı sevgidir/ Işık diyenler çirkinleştiriyor dünyayı /Yüreklere işlemiş renk körlüğü /Güzellik kanda değil,güldedir.

“Bu dizelerde oluşturduğu sevginin
Dörtlüğünde Türkçenin güzelliğini, kalıcılığını, akıcılığını son derece anlamlı bir anlatımla ortaya koyuyor. Aynı zamanda
şiirlerindeki dil yenileşmesi de sıcacıktır Eren’in.Yürek Sıkıntısı adlı şiirinde:
“Gurub daldan düşecek bir nar/ Birazdan aralanır kapısı akşamın /Yürekte sıkıntı, dalda isak, gölde kurbağa /O bitmez
feryada tekrar başlarlar /Üç sesten söylenir hüzün”
Sıkıntısını doğayla paylaşır.İçindeki hüznü seriverir doğanın kucağına.Böylece sıkıntısının büyüklüğünü, derinlerden geldiğini
koyar önünüze. İkinci kitabında serbest olan seslenişi, üçüncü kitabında biraz daha ölçüye, uyuma yönlenmiştir.Kişiliğindeki
ağırlık ve kuralcılık sanki şiirlerine de yansımıştır Eren’in.
Dördüncü kitabı Görkemli Denge’de daha bir genişlik, daha bir özgürce anlayış ortaya çıkar.Özlemleri vardır ; hem
koşullarının yoksunluğunu, hem tutkularının sınırını bilmek için.Bir arının balını yapmak için, binlerce kez çiçeklere konuşu
gibidir Eren’in şiirsel yanı.Şiirinin kozasını örerken içinde kalmayı düşünmez.Onca,kozanın her yönüyle seçkin olması
önemlidir.
“Üşüyen çocukların,yaşlıların,hastaların/ Gözlerim üşüyor bakınca gözlerine”
“Gözlerimin uyku perdesini açtırdı tren düdüğü/ Pencereden birkaç ev ve raylar gözlerimin gördüğü/ Bulunduğum
kompartımanda herkes uyuyor/ Onlara veda etmek mümkün olmuyor/ İstasyonda inecekleri indirip gitti tren /Bu yolculardan
biriydi Arif Eren”
Arif Eren,yukarıdaki ayrı ayrı dizelerde de görüldüğü üzere söyleyeceklerini bir çırpıda ve herkes gibi söylemez.Dizelerinde
gördüğümüz bir başkalıktır.Olgunlaştırılmıştır anlatımlar.Ham bir sunu, onun da kaçtığı bir noktadır.Ele aldığı konularda yeni
açmış bir düşünce gibi gelir yanı başınıza.Sözcüklerin her biri kelebek kanadı olur sanki. “Renk yarışında görürsün çiçekleri/
Birbirinden taze,birbirinden alımlı/
Kırlarda seyrana çıkan güzellerin /Burcu burcu çiçek kokar elleri”
Yukarıdaki dizelerinde bu duygulan nasıl da yaşatır size.Bir anda o kırlarda bulursunuz kendinizi.Belki de bir çiçek merhaba
der yaklaşıp.Eren; her şeyin yerli yerine oturduğu, ölçülü,simetrik,sarsıntısız,doğal bir aydınlığa,aklın ve uygarlığın doğayla
pekiştirilen düzenine,yozlaşıp bozulan toplum yaşamındaki düzene öylesine içten uzanır ki,okudukça bütünleşir,kol kola
girersiniz sözcüklerinde.
Havuz şiirinde,doğal yaşamın düzen içerisindeki seyrini aktarırken yine o havuzda insanın bozukluğa uğrayışım,bir alabalık
örneklemesiyle doğadaki giz dolu yaşamı ustaca sergiler size.
“Bu havuzun berrak suyunda /Alabalıklar huzur içinde gezinir /Bir başkasına benzemekten çekinir/ Ayrı bir üslupta yüzer
/Hiçbirinin melezlik yok soyunda/
Havuzun suyu aynı,dağ gölü gözüyle /Gene de has yavrular üretmek /Bir köşeli hüzün demek/ Sevincin olur onları yüzerken
görmek /Dünya gözüyle/
Havuzlar yapılıyor büyüklü küçüklü /Rasgele sularla doluyor artık /Ustadan nasip almayan çıraklık /Her suda yaşamaz
alabalık/ Onun suyu saf köpüklü”
Kitabının sonunda yer verdiği Selimiye adlı şiirinde Selimiye’yi bir nesir anlatımıyla şiirleştirip,yansıtır bize. Şair bu şiirinde
aynı zamanda iç dünyasındaki inanç örüntüsünü de İslam’ın güzelliğinde adeta Selimiyeleştirir.Arif Eren’in şiirindeki değişimi
izlerken,dil beğenisinin bu değişime paralel gittiğine tanık oluyoruz.Kelimeler onun için yaşanmış durumların çağrışımları
olmaktan çok,yaşanmış durumların yansıyışlarıdır.Eren kelimeleri aklıyla kavradığı için,öztürkçeyi de korkusuzca kullanıyor.
Arif Eren’in son kitabı,“Zaman Yerinde Durmaz” 2006 yılında baskıdan çıkmış.Otuz yedi şiirden oluşan yapıtta,içinde
yaşamımızın sürüklenip gittiği “zaman” ilk konu olarak alınmış.Sonra yine “zaman” sürdürmüş etkisini.Dünyadaki
yaşam,ölümlerin ardındaki insan,insan yaşamındaki değer yargısı,anıların içinden seslenişler,insanca yapı,mutlu olabilmek,öz
değerlerin kaybı,yalnızlık,yürek yalnızlığı,dostluk,doğa aşkı,Kahramanmaraş üzerine, Afganlıların özgürlük savaşı,Eren’in bu
kitabındaki konularını oluşturmuş.Zaman geçtisi ile başlayıp,genelde yalnızlığı işledikten sonra ölüme uzanış gerçeği ile son
bulmuş.Yazın insanı,sanatçı denince çoğu kez yalnızlık akla gelir.Yazar bu yalnızlığında üretkendir.Bu yalnızlığında daha
ötelere taşır kendini,yılmadan. Sanatçı yalnızlığını büyütürken,o yalnızlıkta da büyür durmadan.Bakınız,Eren bir yalnızlık
şiirinde nasıl da etkili bir sesleniş yapıyor köşesinden.Ama öyle bir köşe ki orası,gün hep pırıl pırıl parlıyor.Gök ve yer
kucaklamış düşünceyi…
“Düşün ki şairsin yeni şiirlerin var/
13.05.2019 Yalçın Yücel – Biyografya
www.biyografya.com/biyografi/4960 4/5
İnsanları sağır bir yerde/ Kime okursun/
Yağmadıktan sonra neye yarar /Diyelim ki gökyüzünde bulutsun”
Şairin kendisini gizlemesine de karşıdır Eren.Mademki güzel sözleri,dizeleri döküyorsa şair,o zaman okunmalı,anlaşılmalı
diyor.Bulut yağmadıktan sonra bulut olmuş neye yarar elbet.Yazın insanı ve sanatçı da bir bulut gibi ürettikleri ile kucaklamalı
toplumu.Yazarı, sanatçıyı ölümsüzleştiren de geride kalan yazıları,resimleri değil midir?
“Harer,dilimde sıraya girdiler arkası arkasına /Sana bir hoş geldin demek için”
Sözcüğüyle şiir unutulur mu dersiniz?Belki yıllar ötesinde bir edebiyat dergisinde,belki de gelecekte yazılacak denemelerde
yer alacaktır bu sözcükler.Ses ipine asılan sözler belki de hep gülümseyecek Arif Eren’si bir bakışla ufkunuzdan.Bir şey var ki,
Eren’in son kitabının son sayfasındaki “Şimdiden Allahaısmarladık.”sözüne güle güle demeyeceğim, diyemeyeceğim
elbet.Güzel ve özlü şiirlerini sağlamca uzanan ipine daha nice yıllar asman dileğiyle,düşünce diline sağlıklar Arif Eren.
Yalçın YÜCEL
(İnceleme-Eleştiri, Arif Eren Hayatı Eserleri Şiirleri yapıtında yer aldı.)

Arif EREN.Muhteşem şiirler

Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

AFGAN GÜNEŞİ TEKRAR BÜYÜYECEK

Gökten Hindikuş dağlarına
Paraşütler gibi iniyor kar.
Bu dağlarda
Özgürlüğe musallat tırtılla
Özgürlüğü can-evinde saklayan
Afganlı mücahitlerin savaşı var.

Hindikuş dağlarının göklerinde
Ufaldı güneş,
Ay’a hasret kaldı gözler.
Napalm bombası, makineli sesi ve tank paletleri
Tedirgin etti kurdu-kuşu,
Tedirgin olmadı mücahitler.

Miramşah ve diğer gerilla kamplarında
Dalkılıç gibi yiğitler
Nöbet tutmaktan
Gözleri unutmuş uykuyu,
Düşman askerinin bir sesi duyulsa,
Ateş kusacak ellerindeki tüfekler.

Bu savaş ustaları, emperyalist düşmanı
Ganimet silahlarla vuruyorlar cephede.
Kışın
Kan dondurucu soğuğunda
Yürekleri ve tetik çeken parmakları
İmanla ısınıyor kardan siperlerde.

Bir gün Hindikuş dağlarının göklerinde
Yine büyüyecek güneş,
Görünecek dolunay
İnancıyla bileğli yiğitler,
Dağlardan vatan topraklarına
Seller gibi inecekler…

BİR KUŞTUR ZAMAN

Yüzde kaşlar nasıl yakışmışsa gözlere,
Dil konuşurken öyle olmalı kelimeler.
İnsan yüreği yufkadır,
Kırılır kötü sözlere.

Kökü derinde olan sabrın
Sonunda hep hayır vardır.
Zaman ufkundan güneş gibi
Bir gün doğar, beklenen yarın.

Aceleyle tanış olmak niye?
Belirli bir zaman sonra,
Yeşil ekin değirmende un olur,
Sabır en iyi sermaye.

Sorguya çekmeli insan kendini
Vicdanıyla baş başa kaldığı an.
Hatanın tekrarına izin yok,
Kafesten çıkan bir kuştur zaman…

BU KENT SENDE KALSIN

Sen, evinde olacaksın
Bir kış gecesi
İstasyonda tren
Kalkış saatini beklerken.
Gene yedi kat gökyüzü
Yırtılır gibi gürleyecek
Ve yağmur yağacak.
Biliyorum, bu kentten giderken
Gölgem bile
Yanımda olmayacak.

Bir geceleyin terk edeceğim
Bu kenti.
Arkamdan ne el sallanacak,
Ne de yanımda biri olacak.
Gelişim gibi
Yine yalnız gideceğim bu kentten.
Kendi kendinle
Bir başına kaldığın zaman,
Yüreğindeki sevda bulutu
Yağmur gibi çiseleyecek gözlerinden.

Aradan yıllar geçecek,
Çoluk-çocuğa karışacaksın.
Bir gün
O şarkı söylenirken,
Yüreğinde
Bir sızı duyacaksın,
İçinden
Bizim şarkımızdı bu diyeceksin.
Kiminle olursan ol
Kendini yalnız hissedeceksin…

DÜŞÜNCE YOLCUSU

Gözlerimin gölünde fırtına var
İki yana sallanır durur kirpiklerim
Bir şeyden ürken ceylanlar gibi
Uyku suyunu içmez gözbebeklerim.

Bitmek bilmeyen düşünce yolunda
Bir yolcuyum tan atana dek
Nice ovalar, dağlar aştım
Sevinç ve hüzün çiçekleri devşirerek.

Kimi ovalar şenlik içinde
Yüz görümü ister kozalar
Bir düğün sevinci yaşattı bana
Telli duvaklı pamuklar.

Kimi ovalarda bir hüzün sessizliği
Talihini ağartmamış kara toprak
Yağmur bulutlarından umut kesince
Mümkün olmaz buraları sulamak.

Kurak topraklar gibi dilim dilim
Dilimlendi yüreğimde duygular
Biliniz ki insanı insan değil
İnsanı vicdanı sorgular…

GÜZ DÜŞÜNCELERİ

Yaprakların sararınca benizleri,
Azalır damarlarında özsu,
Çözülmeye başlar kımıl kımıl.
Dalları sımsıkı tutan elleri
Boşlukta sallanırken tutunmak için,
Bulamazlar incecik bir dal,
Tanrı’sız insanlara benzer halleri.

Rüzgârın elinde dişli işkencelere
Acımasız sürüklenirken yapraklar,
Unutulmuştur dallar tarafından,
Bir seyir bile olmayacaklar serçelere.
Bu yapraklardan daha kötü
Bir ölüm ve diriliş var
Tanrı bilmezlere…

Biyografya: Arif EREN

Şair ve yazar. 20 Kasım 1938’de Kahramanmaraş’ta doğdu. İlk ve ortaokulu burada okudu. İlköğretmen Okulu ve
Erzurum Eğitim Enstitüsü Edebiyat Bölümünü bitirdikten (1963) sonra Karaman Lisesi, Bursa Kız Öğretmen Lisesi, Bursa
Anadolu Lisesi, Kahramanmaraş Kız Meslek Lisesi, Ticaret Lisesi ve Eğitim Enstitüsünde Türkçe ve edebiyat öğretmenliği
yaptı. Ocak 1993’de kendi isteği ile emekli oldu.
İlk şiiri 1964’de Konya’da Şair Feyzi HalIcı’nın çıkardığı ve yayımını daha sonra Ankara’da sürdürdüğü Çağrı dergisinde
yer aldı. Sonra; Hisar, Varlık Yıllığı, Türk Edebiyatı, Millî Kültür, Dolunay, Yeni Edebiyat Yaprağı, Defne, Ilgaz, Elif, Toprak, Tepe
Edebiyatı, Seviye, Kültür ve Sanat, Doğuş Edebiyat, Palandöken, Harman, Çınar, Genç Kardelen, Alkış, Güneysu, Kırağı gibi
çeşitli kir ve sanat dergilerinde şiir ve yazıları yayımlandı.
Ocak 2016 yılında iki aylık olarak yayına başlayan Mevsimler e-dergisinin sahibi ve genel yayın yönetmeni olan Arif
Eren’in şiir ve yazıları Mevsimler dergisinde yayımlıyor.
2005 yılında Antalya Şair, Ozan, Yazar ve Ressamlar Kültür Derneği (ANŞOYAD) tarafından 2. Şairler Buluşması’nda
“Yılın Akdeniz Büyük Şiir Ödülü”ne layık görüldü.
2014’de Sütçü İmam Üniversitesi tarafından Türk edebiyatına, Kahramanmaraş kültür ve sanatına yaptığı katkılardan
dolayı ” Takdir Ödülü” ile ödüllendirildi.
“Ortada net bir fotoğraf var ve bu fotoğrafa göre Arif Eren şiire sadık bir şairdir. Az ama öz yazar, gündemdeki konu
şiir oldu mu antenlerine çarpan her sesi süzgeçlerden geçirir, kalıplara döker ve çok titiz çalışır. Şairin yalın bir dili var.
Toplumcu yanı, eğitimci yanı, her eserinde ön plana çıkar. Toplumun her kesimiyle ılık bir diyalog kurmaya yeterli bir
Türkçeyle şiiri kanatlandırır.” (Bahaeddin Karakoç)
“Şiirin yapısını derinlemesine incelediğimizde benzer sesli kelimelerle şiirde iç ahenk sağlandığını
görüyoruz. Aliterasyonlardan yararlanmak, şairin belirgin bir özelliği…” (Şevket Bulut)
Şiirlerinin Yer Aldığı Antolojiler:
Ajans Türk Şiir Antolojisi (Haz. Necdet Evliyagil, 1966, Değişik yıllar), Resimli Malazgirt Şiirleri Antolojisi (Haz. M. Göktürk
Uytun, 1971), Şiir Burcunda Çocuk Antolojisi (Haz. H. Özbay, B. Karakoç, M. Taşcı, 1993), Dolunay Şiir Güldestesi (Haz.
Bahaettin Karakoç, 1993), Kahramanlık Destanları ve Türküleri Antolojisi (Haz. Cevdet Alperen, 1993), Dolunay Sevda Şiirleri
Antolojisi (Haz. Ramazan Avcı, Mine Tuygun, 1997), Şiirlerle Öğretmen Antolojisi (Haz. Cevdet Alperen), Maraşlı Şairler,
Yazarlar, Alimler (Haz. Cemil Çiftçi, 2000), Dünyanın Bütün Çiçekleri – Öğretmen Şiirleri Antolojisi (Haz. Mustafa Özçelik,
2006), Kahramanmaraşlı Şairler Antolojisi, (Haz. Ramazan Avcı, 2008), Şiirlerle Kahramanmaraş Antolojisi (Haz. Ramazan
Avcı, 2008), Türk Edebiyatında Maraşlılar (Haz. Yaşar Alparslan – Yrd. Dr. Lüt Alıcı – Serdar Yakar, 2009), Dilimiz Yunus Söyler
(Haz. Mustafa Özçelik, 2012), Şairlerin Dilinden Kahramanmaraş (Haz. Ramazan Avcı, 2013), Akdeniz’in Altın Kenti
Kahramanmaraş (2014), Karacaoğlan’dan Günümüze Kahramanmaraşlı Şairler (Haz. Ramazan Avcı, 2015).
ESERLERİ (Şiir):
Bu Kent Sende Kalsın (1965), Yurt Tesbihi (1975, 2. Baskı 1977, MEB tarafından tavsiye edildi), Hayatı Huzura
Ayarlamak (1985), Görkemli Denge (1996), Zaman Yerinde Durmaz (2006), Arif Eren Hayatı-Sanatı- Şiirleri (2010).
KAYNAKÇA: İhsan lşık / Yazarlar Sözlüğü (2. Bas., 1998) – Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi (2001) – Türkiye Edebiyatçılar ve
Kültür Adamları Ansiklopedisi (Cilt 3, 2006), İlhan Geçer / Bu Kent Sende Kalsın (Ilgaz dergisi, Mayıs 1996), İrfan Ünver
Nasrattinoğlu / Arif Eren’in Yurt Tesbihi (Arif Eren Hayatı- Sanatı- Şiirleri, 2010, s. 29), Şevket Bulut / “Arif Eren’in Mayın Gibi
Kuşattı Kar Şiiri” (Kırağı dergisi, 15.4.1996), Sevinç Çokum / Görkemli Denge (Türkiye gazetesi, 18.04.1996), Hasan Hüsrev /
Arif Eren Bey (Türk Edebiyatı, Ağustos 1996), Arif Eren Özel Sayısı: Bahahettin Karakoç / Görkemli Denge – Nuhuz Olcay Kılıç
/ “Kendini Bilmez Öze Uzak Olanlar”), Tebernüş / Arif Eren’le Şiir Üzerine – Yaşar Faruk İnal / Yurt Tesbihi, Ahmet Beyoğlu /
Arif Eren / (Kültür Dünyası, Eylül 1998), Abdülkadir Güler / Arif Eren ve Görkemli Denge (Çağrı dergisi, Ağustos 1998),
Ramazan Avcı / Selimiye’yi Abideleştiren Şiir Selimiye (Yeni Ortam gazetesi), Cevdet Alperen / Arif Eren Hakkında Genel Bilgi
(Bir Tebessüm dergisi, 2 Haziran 2002), Osman Aytekin / Nefesimiz Gül Bahçesi, 2010), Mustafa Özçelik / Görkemli Denge
(Arif Eren’in Hayatı – Sanatı – Şiirleri, 2010, s.80), Arif Eren Bilgi Teyidi (Kasım 2017).

Biyografya: Tayyib ATMACA

Şair. 1962, Topaktaş köyü / Afşin / Kahramanmaraş/ doğumlu. Osmaniye Ticaret Lisesi (1980) mezunu. Osmaniye’de
askerî bir komutanlıkta sivil memur olarak çalıştı.
İlk şiiri (Bir Söyleyebilsem), 1979 yılında Kelebek gazetesinde yer almıştı. Diğer ürünlerini Güneysu, Erciyes, Mina,
Dolunay, Palandöken, Karçiçeği, Kardelen, Türk Edebiyatı, Millî Kültür, Genç Dost, Tepe Edebiyat, Harman, Çınar,
Gündönümü, Çırağı dergileri ile Hergün, Millet, Ortadoğu, Bayrak, Türkiye, Zaman, Millî Gazete, Akit, Yeni Düşünce
gazetelerinde yayımladı.
ESERLERİ (Şiir):
Hüzünlerin Düğünü (1980), Külüngün Taşlara Çizdiği Nakış (1993).
KAYNAK: İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2007, 2009).

Biyografya: Yalçın YÜCEL

Şair ve yazar, dergi yönetmeni. 1 Kasım 1953, Kahramanmaraş doğumlu. Şair ve yazar Şevket Yücel (1930-2001)’in
oğludur. İlk, orta ve lise öğrenimini doğduğu kentte yaptı. 1973 Adana Eğitim Enstitüsü Matematik Bölümünde eğitimini
sürdürdü. 1977 yılında ise Kahramanmaraş MYO makine-motor bölümünden mezun oldu. 1978-79 Kahramanmaraş’ta ki
okullarda öğretmen olarak görev aldı. 1979-80 askerliğini yedek subay olarak İstanbul’da yaptı. Askerlik dönüşü Dokumacılar
Un Fabrikasında müdür olarak çalıştı. 1981 Devlet Su İşleri XX. Bölge Müdürlüğü’nde teknik personel olarak çalışmaya
başladı. Yirmi beş yıl makine işletme şe olarak çalıştıktan sonra, 2006 yılında kendi isteğiyle emekliye ayrıldı.
Yalçın Yücel, ortaokul öğrenciliği yıllarında başlayan yazma uğraşına, lise öğrenciliği yıllarında resim çalışmalarını da
ekledi. İlk yazıları 2002 yılında Adana’da çıkan Söylem dergisinde yayımlandı. Daha sonra aynı derginin yönetiminde de yer
aldı. Alkış, Zeytin Dalı, Edebiyat Yaprağı, Ekin Sanat, Öğretmen Dünyası, Sarı Zeybek ve Yorum Edebiyat Sanat Eki, Avrupa
Olay, Edik, Usare, Güzlek, Mevsimler gibi dergilerde ve Azerbaycan Kültür ve Edebiyat Portalı’nda şiir, deneme, öykü ve
eleştiri yazıları yer aldı.
2010 yılında, Kahramanmaraş Ekspres gazetesinin genel yayın yönetmenliğini yaparak; bu gazeteye kültür, sanat ve
edebiyat ağırlıklı bir nitelik kazandırdı. Bunun ardından birer yıl ara ile iki şiir kitabı yayımladı. 2013 yılında Yorum Gazetesi
edebiyat / sanat ekinin genel yayın yönetmenliğini yapmaya başladı. Bir dönem Kahramanmaraş Kültür Sanat Evi’nin ve Alkış
dergisinin yönetiminde de görev aldı. 2015 yılında Döş Cebim ve Çocuklar Bir Başka Güzel adlı iki şiir yapıtı daha yayımlandı.
2015 Usare dergisinin (Edebiyat-sanat) yayın yaşamını başlattı. 2016 Güzlek dergisini (Edebiyat-Sanat) çıkardı. Türkiye
Yazarlar Birliği üyesi olan Yücel halen bu iki derginin genel yayın yönetmenliğini de yürütmektedir.
Yalçın Yücel, Kahramanmaraş’ta ikamet etmekte olup, Selma Yücel ile evli; Pelin, Yeşim, Batur Kutay adlarında da üç
çocuk babasıdır.
ESERLERİ (Şiir):
Yaşamı Aralamak (2011),
İçimde Üşüyor Günlerim (2012),
Döş Cebim (2015),
Çocuklar Bir Başka Güzel (2015).
KAYNAKÇA: Adil Bozkurt / Çok Başlıklı Bir Irmak (Alkış Dergisi, Sayı: 64, 2012), Osman Nuri Poyrazoğlu (Şair Yalçın
Yücel’den İki Yapıt (Öğretmen Dünyası, Sayı: 2012), Bilgi Formu ve Teyidi (2014, 2017), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli
Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (C. 12, 2017).

Biyografya: Harika UFUK

Şair ve yazar. 23 Temmuz 1955, Adana doğumlu. Eserlerinde “Harika” mahlasını kullandı. Adana I. İnönü İlkokulu, Ziya
Paşa Ortaokulu ve Adana Kız Öğretmen Okulunu bitirdikten sonra İstanbul Atatürk Eğitim Enstitüsü Türkçe Bölümünde
yüksek öğrenimini tamamladı. Çeşitli okullarda sınıf öğretmenliği, Türk dili ve edebiyatı ve Türkçe öğretmenliği yaparak 2004
yılında emekli oldu. Sonraki yıllarda özel dershanede eğitimci olarak çalıştı. Şiir, resim, el sanatları, müzik, çocuk kitapları ve
senaryo yazımı ilgi alanları oldu. Çeşitli derneklerde çalışmalar yaptı. Özgür Pencere, Tema, İLESAM, Çukurova Halk Ozanları
Kültür ve Araştırma Derneği, Çukurova Edebiyatçılar Derneği, Adana Kültür Sanat Derneği üyesidir Bekâr, Sena Morkal, Seda
Morkal adında iki çocuk annesidir.
Yazı ve şiirleri Adana Milli Eğitim Bülteni, Yeni Adana, Adana Yenigün, Doruk gazeteleri ile Söylem, Aykırısanat,
İmgelem, Lâl, Ankara Ekin Sanat, Alternatif Sanat, Ardıç Kuşu, Çukurovadan Dünyaya Kadirli dergilerinde ve çeşitli
antolojilerde yayımlandı.
Pek çok şiiri bestelendi. Karslı Murat Çobanoğlu adına düzenlenen yarışmada şiir dalında Âşık Kahraman ödülünü
alarak Türkiye ikincisi oldu (2006), aynı aşık adına düzenlenen bir başka yarışmada Adanalı Kul Mustafa Onur Ödülünü aldı
(2007). Karslı Murat Çobanoğlu adına düzenlenen bir diğer yarışmada Âşık Şenlik ödülüne değer görüldü ve ‘Muamma’
dalında Türkiye birincisi oldu (2008).
ESERLERİ (Şiir):
Çiçek Açtı Yalnızlığım (2005), Canım Türkiyem (2008).
KAYNAKÇA: Turuncu Antoloji (2008), Ankara Rüzgârı Antolojisi (haz. Ahmet Eroğlu, 2008), İhsan Işık / Resimli ve Metin
Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (c. 11i 2009)

“Alkış” dergisinin 104. sayısı yayında

Yalçın YÜCEL.”Gül kokusu”

M.Nedim TEPEBAŞI.”GERÇEKLER YÜZÜNÜ MUTLAKA GÖSTERİR”

Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

Genelde Hazreti Yunus Camii civarında, öğleden sonraları, merkeze gidecek öğrenciler kendilerini alacak sürücülere işaretle isteklerini belirtiyorlar. Yakın bir zamanda şehir merkezine inerken genç bir arkadaş el etti, durmak için pek de müsait bir durum olmamasına rağmen durdum, nereye gideceğini bilmiyorum, o da benim istikametimi bilmiyor, “Bizi de götürebilir misiniz?” dedi. “Buyurun” dedim, “Ama biz üç kişiyiz” dedi, ben de “Olsun” dedim. Lise öğrencisi arkadaşlar. Yolumuza devam ederken güzergâh üzerinde ortak bir noktamızın olduğu anlaşıldı. Onlar öğrenci belli, fakat gördüm ki onlar beni merak ediyorlar. Ben oralı olmasam da onlar bazı sorular soruyorlar. Nihayet birisi; “Abi ne iş yapıyorsunuz?” dedi. Ben de bir iş yapmıyorum deyince herhalde cevabım biraz garip geldi. Öyle ya arabasına bindikleri adam kim? Baktım olmayacak, kısaca kendimi tanıttım.
Gençlik konusunda yeni bir çalışma yapıyorum, inşallah tamamlayabilirim. Aslında kısa zamanda bitirmek istiyorum, ancak bitirsem de şartlar belli, ne kadar zaman bilgisayarda kalacak onu bilemem. Gençlere, “Ben gençlik üzerine bir çalışma yapıyorum, sizden duymak istiyorum; gençlik nereye gidiyor?” dedim. Birisi, hemen çok kısa ama net cevap verdi; “Maddeye!” dedi. “Nasıl yani bu kadar mı kötü?” dedim, “Evet abi, bu kadar kötü, siz ne kadar biliyorsunuz bilemem ama durum hiç iyi değil.” dedi. Elbette ki ben onlar kadar akranlarının durumunu bilemem, onlar birbirlerini daha iyi tanıyorlar.
Sözünü ettiğim durumdan bir müddet sonra, şehrin en merkezine en yakın bir yerdeki taziye evine girmek için en yakın bulduğum bir yere arabayı park ettim, az yukarıda polis ekibi zannederim operasyon yapıyordu, burnumun dibinde diyebileceğim yakınlıkta gördüğümü hiç anlatmayayım. Taziye evinde bulunan kişilere bir şeyler dememek için kendimi çok zorladım ama nihayetinde; “Cemaat, abiler, arkadaşlar! Lütfen, gençlerinizle, çocuklarınızla biraz ilgilenin, tavsiye ederim, onların size ihtiyacı var.” ve benzeri birkaç cümle söyledim. Gördüm ki durumlardan hepsinin haberi var, fakat ne yapacaklarını bilememekten muzdaripler.
Bazen sosyal medya aracılığıyla madde bağımlılığının artmasından dolayı sızlanmalarımı, operasyonlarla gündeme gelen uyuşturucu kullanımındaki artışlarla ilgili paylaşımlar yapıyorum, üzülerek söylüyorum bu paylaşımlarım pek ilgi görmüyor veya görünüş öyle, gerçi benim paylaşımlarımın görüntüsü hep öyle yani okunsa bile ilgi gördüğüne dair pek belirti yok. Demek ki toplum ya duyarlılığını kaybediyor ya da; “Aman, sen de!” diyor veya bazı arkadaşlarımın dediği gibi “Aman biz ortalıkta görünmeyelim” deniliyor. Bulunduğum her ortamda da gençlik konusundaki duyarsızlığa dikkat çekmeye çalışıyorum, galiba ben anlatamıyorum ki bu söylediklerim de ilgi görmüyor, ya da en duyarlı kişiler bile bu işlerden elini eteğini çekmiş durumda. Birinci olan konular hayatımızdan çıkmak üzere, gündemde yok onlar. Peki, ne var gündemde; bunun cevabını aslında herkes benden daha iyi biliyor.
Şunu söylemek durumundayım ki; lafla gençliğe sahip çıkılmıyor, olacağı da yok. Bazı topluluklar bulduklarıyla yetiniyor ve teselli buluyorlar. Bu tür oluşumların başında zaten donanımlı kimse de yok. Bu sözüme alınganlık gösterip kızanlar olacaktır elbette, olsun, ben gözlemlerimi söylüyorum. Büyük çoğunluk, etraf toplama, para kazanma, daha çok kazanma çabasında. Herkes bilmeli ki maazallah gençlik yıkılırsa, altında kalacaklar hepimiz olacağız.
Düşünmek bile istemiyorum ama gerçekler yüzünü bir gün mutlaka gösterir.

NOT: Bu yazı 01.05.2019 tarihinde YORUM GAZETESİ’in yayınlanmıştır.

BUKET GÜLEKOĞLU İLE RÖPORTAJ

Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

10-16 MAYIS ENGELLİLER HAFTASI

Sevgili Buket’ciğim, 10-16 Mayıs Engelliler Haftası nedeniyle seninle planladığımız bu röportajla engelli dostlarımızın sıkıntılarını gündeme getirmek istedim. Engelin hakkında merak ettiklerimizi yanıtlayabilir misin? Ne zaman, nasıl oldu? Duygularını ve yaşadığın zorlukları, kısaca kendini anlatabilir misin?
Adana’da dünyaya geldim. İlkokulu Öğretmen Zeynep Erdoğdu İlkokulunda tamamladım. O yıllarda az da olsa görebiliyordum. Gözlük takıyordum ama görmekle ilgili büyük sıkıntılar yaşıyordum. Bu rahatsızlık iyice artınca ilkokulun ardından eğitim hayatımı bitirmek zorunda kaldım. Bilinçsiz, amaçsız iki yılı geçirdim.
Peki, bu amaçsız geçen iki yıldan sonra neler oldu?
İki yılın ardından tesadüfen görme engelliler için özel bir okul olduğunu öğrendim. Bu şöyle oldu: Ablam dershaneye gidiyordu. Birgün arkadaşıyla konuşurken İngilizce öğretmeni olmak istediğini söylemiş. Arkadaşı da benim ablam da İngilizce öğretmeni, üstelik görme engelli diyince ablam şaşırmış. O da ablasının Gaziantep’te Görme Engelliler İlköğretim Okulu’nda İngilizce öğretmeni olduğunu söylemiş. Ablam eve gelince annemlerle gizli gizli bir şeyler konuşmaya başladı. Merak ettim. Bana söylediklerinde çok mutlu oldum. Ortaokul yaşantımı tamamlamak amacıyla Gaziantep Görme Engelliler İlköğretim Okuluna yazıldım. Burada üç yıl yatılı olarak kaldım. Yaşadığım birçok sıkıntıya rağmen eğitim hayatıma tekrar dönmüş olmak beni sonsuz mutlu etti. Ortaokulu tamamladıktan sonra yeniden Adana’ya döndüm ve burada İbrahim Atalı Çok Programlı Lisesinde okudum.
İlk yılımda ilk tercihim olan Niğde Şehit Ömer Halisdemir Üniversitesi Türkçe Öğretmenliği Bölümünü kazandım ve 2009 yılında bu üniversiteden mezun oldum. 2010 yılında ise Adana Ahmet Sapmaz Ortaokuluna Türkçe öğretmeni olarak atandım. Hala orada görev yapmaktayım.
Milli Eğitim’in kadrolu öğretmenisin. Görme engelli bir öğretmen olmak nasıl bir durumdur?
Engelli bir öğretmen olmak bizim için zor değil ama elbette insanlar açısından zordu. Başladığım okulda öncelikle önyargılarla karşılaştım. Öğrencilerden çok veliler bunu yaptılar. Daha ilk atandığım dönemde idareye ve çeşitli yerlere benimle ilgili şikâyetler gitmiş. “O, çocuğumu okutamaz. Ders veremez.” “Çocuğum dersten eksik kalır.” gibi… Ardından da ben bunları duyunca bir veli toplantısı yaptım. “Sevgili velilerim beni henüz tanımıyorsunuz. Evet, önyargılarınız var ama benim sizden istediğim şu: Bana bir- iki aylık bir izin verin. Beni izleyin, çocuklarınızı izleyin. Onlar dersten geri kalıyorlarsa hala memnun değilseniz gelin sizinle birlikte istifamı ben yazayım. “ dedim.
Bu toplantının ardından bir iki hafta sonra bir velim okul koridorunda yolumu kesti. Sesi titreyerek ağlamaklı bir şekilde benden özür diledi. Hakkımı helal etmemi istedi. Elbette benim için problem yoktu. Bu olaydan sonra da okulda velilerimle öğrencilerimle ya da idare ile de hiç sıkıntı yaşamadık.
Sevgili Buket görme engelli bir öğretmen olarak ders işlerken sıkıntı yaşıyor musunuz?
Engelli bir öğretmen olmak da dışarıdan göründüğü kadar zor değil. Neden zor değil? Teknolojik açıdan soracak olursanız zaten bilgisayarlarımız ve telefonlarımız artık konuştuğu için akıllı tahtalara bunları yansıtabiliyoruz ve dersi oradan istediğimiz şekilde işleyebiliyoruz. Bunun dışında da eğer öğrencilerle iyi iletişim sağlarsanız, onların seviyesine uygun anlatırsanız zaten sıkıntı yaşamıyorsunuz.
İyi bir yazarsın. Eserlerin hakkında kısaca bilgi alabilir miyim?
Eserlerim hakkında bilgi verecek olursam dört kitabım bulunmakta… İkisi çocuk kitabı, ikisi roman… Çocuk kitaplarımdan biri “Bilmecelere Gizlenmiş Türkçe” Bu kitapta Türkçe dersini eğlenceli bir şekilde çocuklara aktarmak istedim. Türkçenin 30 konusu 900 bilmece halinde çocuklara yöneltiliyor, cevapları isteniyor ve zaten ben onlara arkada cevabı fısıldamış oluyorum.
İkinci kitabım “Yeryüzü Masalı” … Yeryüzü Masalı’nda 18 yeryüzü şekli bir masalın içerisinde karakter olarak karşınıza çıkıyor. Masal devam ederken siz bu yeryüzü şekillerinin özelliklerini ve ne olduğunu öğrenmiş oluyorsunuz.
Romanlarıma geçecek olursak ilk romanım “Ölümün Gölgesinde”… Bu romanda genç bir kadının yaşadığı sıkıntılar, sevgi arayışı, bu sevgiyi bulamadıkça daha da hırçınlaşması, ölmesi ve ölümünün ardındaki giz…
En son kitabım ise “Yüreğimdeki Deprem”… Bu; daha çok yeni, bu yıl yayınlandı. Bu kitapta ise genç bir psikologun deprem yıkıntılarının altında kalması, bu yıkıntıların altından fiziken ve ruhen bambaşka bir insan olarak çıkması, insanların bu duruma inanamamaları ve onun insanlara aktardıklarının ardındaki bir giz. Yine polisiye bir romanla okurlarımla birlikteyim.
Yazmanın zorluklarını anlatır mısın?
Ta çocukluktan beri yazı yazmaya düşkün hatta âşık bir insan olarak yazmakla ilgili bir sorun yaşamadım. Yazmak benim hayatımın önemli parçalarından biridir. Ne zaman bilgisayarın başına oturduysam zihnim hep bana izin verdi. Bu anlamda şanslı olduğumu düşünüyorum.
Bazı engelliler hor görüldükleri zannıyla kendilerini toplumdan soyutlayarak içlerine kapanıyorlar. Bazıları da engellerini abartarak kendilerine acıyorlar veya kendilerini acındırıyorlar. Farklı duygular içindeler elbette haklılık payı da vardır. Engelli arkadaşlarımıza neler tavsiye edersin?
Engellilere tavsiyem şu olacaktır: Toplumdaki bakış açısını düzeltmek, öncelikle kendi bakış açımızı düzeltmekle başlar. Biz kendi bakış açımızı düzelttikten sonra insanlara kendi gücümüzü, neler başarabildiğimizi göstereceğiz ki toplumdaki insanlar da bunu anlayarak önyargılarını yıkacaklar ve bize o şekilde bakacaklar. Her şeyi biz yapabiliriz. Önyargıları da yine biz yıkabiliriz. İnanırsak başarabiliriz.
Dünyada engelli pek çok sanatçı var. Beni en çok etkileyen kişi yabancı ülkelerden Helen Keler’dir. Türkiye’den de Âşık Veysel’dir. Bu konuda bir de “Engel Tanımayan Sanatçılar” başlıklı köşe yazım vardır. Seni en çok etkileyen engelli sanatçı hangisidir?
Etkilendiğim bir engellinin ismini söylemek çok zor. Birden fazla isim var. Daha doğrusu başarmış, kabuğunu kırmış insanların her biri benim için çok değerlidir. Her birinin ardında koca bir roman olduğunu düşünürüm. Bu anlamda tüm insanların yaşamları kendilerine özeldir ve her biri çok önemli izler taşımaktadır.
Görme engelli biri olarak yaşadığın zorlukları anlatabilir misin?
Yaşadığım zorluklara bakacak olursak evet zamanında zorluklar yaşadım. Bunları aştım. Şu anda tek hedefim de sıkıntı yaşayan insanların zorluklarını aşmaları için onlara bir ses, bir nefes, bir el olmaktır.
Ailenin ve çevrenin sana karşı tutumu nasıldır?
Çevremdeki insanlara ve aileme bakacak olursak elbette ki ailem beni korumak için kendilerince önlemler aldılar. Sıkıntılar yaşamayayım diye öncelikle geri planda kalmamı; üzülmemem için kanatlarının altında kalmamı istediler. Ancak ben bunu kabul etmedim. Daha benim başarabileceğim şeyler vardı. Onlara ve tüm insanlara göstermem için bu sıkıntıları yaşamam gerekiyordu. Çevremdeki insanlar ve ailem de gördü, bana katıldılar. Artık yapacağım şeylere karşı bir tereddüt ve endişe yaşamıyorlar. Dolayısı ile her zaman destekçim, her zaman yanımda oldular. Bu anlamda da başarıya yürürken beni her olayda teşvik ediyorlar.
Yetkili biri olsaydın engellilerin hayatlarını kolaylaştırmak ve sorunlarını çözmek için neler yapardın?
Yetkili biri olsaydım her ile tüm engellilerin kullanabileceği büyük kompleksler kurardım. Burada eğitim, sanat, spor her şey yapılabilirdi. Bu komplekslerde insanların tüm isteklerini gerçekleştirmek, eksiklerini tamamlamak, sıkıntılarını gidermek için özel kurullar oluştururdum. Bu kurullara düzenli aralıklarla yetkili isimlerin, milletvekillerinin, bakanlıklardan isimlerin gelmelerini arzu ederdim. Böylelikleri sıkıntıları konuşmak ve sıkıntıları gidermek için önemli adımlar atılacağını düşünürdüm.
Gelecekle ilgili planların nelerdir?
Gelecekle ilgili hem özel, hem genel olarak birçok hayalim var. Özel olarak yeni kitaplar yazmak, yeni okurlara ulaşmak, birçok alanda yeni imzalar atmak istiyorum. Genel olarak ise tüm engelliler, tüm kadınlar için yeni adımlar atmak, onların sıkıntılarını gidermek… Birçok engellinin, birçok insanın hayatlarına dokunabilirim. Umarım bu hayallerime ulaşabilirim.
Sen kendiyle barışık muhteşem bir insansın. Çalışmalarını yakından takip ediyorum ve hayranlık duyuyorum. Başarılarının devamını diliyorum Bana vakit ayırdığın için çok teşekkür ederim.

Harika UFUK.
ADANA. 5 MAYIS 2019 yıl. SAAT: 20.30

İncəsənət xadimlərinə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin mükafatlarının verilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı

İncəsənət xadimlərinə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin mükafatlarının verilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı

Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 109-cu maddəsinin 32-ci bəndini rəhbər tutaraq və “İncəsənət xadimləri üçün Azərbaycan Respublikası Prezidentinin mükafatlarının təsis edilməsi haqqında” Azərbaycan Respublikası Prezidentinin 2002-ci il 28 may tarixli 707 nömrəli Fərmanına uyğun olaraq qərara alıram:

1. Səhnə fəaliyyəti ilə bağlı aşağıdakı aparıcı incəsənət xadimlərinə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin mükafatları verilsin:

Abbasov Tariyel Abbasqulu oğlu
Abdullayev Mətləb Fətəli oğlu
Abdullayeva Xurşid Lütfəli qızı
Abdurahmanov Yusif Fikrət oğlu
Adıgözəlov Yalçın Vasif oğlu
Axundov Bəxtiyar Ağayar oğlu
Allahverdiyev Vasif Kərim oğlu
Allahverdiyeva Naibə Siyavuş qızı
Babayev Zeynalabdin Abdulla oğlu
Babayeva Stella Rza qızı
Bağırov Tamerlan Kamal oğlu
Baliyeva Natalya Gennadyevna
Bayramov Təyyar Allahverdi oğlu
Bəxtiyarov Rəşad Bəhram oğlu
Bulax Svetlana Mixaylovna
Butenko İqor Leonidoviç
Cəfərov Mircavad Mirqəfər oğlu
Cəfərov Novruz Adil oğlu
Cəfərov Samir Qədir oğlu
Eldarova Nəsibə Novruz qızı
Eyyubov Musa Eyyub oğlu
Əbdülsəmədova Zemfira Feyzulla qızı
Əhmədli Bəhruz Vaqif oğlu
Əhmədov İlkin Qənbər oğlu
Ələkbərzadə Mehriban Zaur qızı
Əliyev Ələkbər Həsən oğlu
Əliyev Sərvər Bəhlul oğlu
Əliyev Vahid Əsgər oğlu
Əliyev Vaqif Səfər oğlu
Əliyeva Böyükxanım Həsənbala qızı
Əliyeva Dilarə Asif qızı
Əliyeva Gülüstan Həsən qızı
Əliyeva Nərgiz Arzu qızı
Əliyeva Şəfəq Rəsul qızı
Əmirbəyova Rita Cəmil qızı
Əmirov Cəmil Fikrət oğlu
Əsədova Məleykə Əlifağa qızı
Əsədova Səbinə Çingizovna
Əsədullayev Toğrul Mirnazim oğlu
Əsgərov Əli Rəhim oğlu
Əsgərov Əsgər Əkbər oğlu
Əsgərov Qoçaq Məhərrəm oğlu
Əzizov Əzizağa Ağayar oğlu
Ferşdant Makar Sergeyeviç
Göyçayev Teymur Ənvər oğlu
Gözəlova İradə Vaqif qızı
Hacıyeva Fidan Hacıağa qızı
Hacıyeva Sevil İnşalla qızı
Heybətov Anar Mithət oğlu
Heydərova Çinarə Yaşar qızı
Həmidov Əjdər Qüdrət oğlu
Həsənquliyev Kazım Feyruz oğlu
Həsənova İradə Aslan qızı
Həşimova Növrəstə Xanəli qızı
Hüseynov Tofiq Əbdülrəhim oğlu
Hüseynova Gülnarə Hüseyn qızı
Hüseynova Kamilla Fikrət qızı
Hüseynova Laləzar Ramil qızı
Xanızadə Bəxtiyar Oqtay oğlu
Xanlarova Mehriban Aslan qızı
Xasıyev Nadir Şənbə oğlu
Xəlilzadə Rüfət Eldar oğlu
İbrahimova Səbinə Vaqif qızı
İbrahimova Şəhla İbrahim qızı
İmanov Vaxtanq Yaşar oğlu
İmanova Gülbacı Əliəkbər qızı
İsgəndərova Sənubər Sabir qızı
İsmayılov Qurban İbrahim oğlu
Kazımov Nicat Mirəziz oğlu
Kərimov Fəxrəddin Nuri oğlu
Kərimov Loğman Seyfulla oğlu
Kərimova Cəmilə Rüstəm qızı
Kərimova Qərinə Rəhim qızı
Qarayev Elnar Cəfər oğlu
Qasımov Məmmədsəfa Məmmədəli oğlu
Qasımov Yusif Əli oğlu
Qəmbərli Ayaz Vahab oğlu
Qəmbərov Salman Hüseyn oğlu
Qəribova Nargilə Dursun qızı
Qrafkin Boris Fyodoroviç
Quliyev Cəmil Elşad oğlu
Quliyev Elxan Əlibala oğlu
Quliyev Əyyub Ramiz oğlu
Quliyev Hafiz Məhərrəm oğlu
Quliyev Qabil Əzizulla oğlu
Quliyev Rövşən Vaqif oğlu
Quliyeva İntizar Təhməzqulu qızı
Quliyeva Şəlalə Şahvələd qızı
Qurbanov Cahangir Qafar oğlu
Qurbanov Oruc İzzət oğlu
Qurbanova Gülzar Qurban qızı
Qurbanova Pərvanə Yaqub qızı
Mahmudov Zülfüqar Xudaverdi oğlu
Mehmandarov Mustafa Adil oğlu
Məhərrəmov Firudin Əliməmməd oğlu
Məmmədxan Ucal İsa oğlu
Məmmədov Anar Ramiz oğlu
Məmmədov Əbülfəz Səid oğlu
Məmmədov Maqsud Fazil oğlu
Məmmədov Natiq Hidayət oğlu
Məmmədov Sabir Novruz oğlu
Məmmədov Səyyad Çapay oğlu
Məsimov Qurban Abdulla oğlu
Məstanov Vaqif Teyyuboviç
Mikayılov Anar Şamil oğlu
Mirişli Nazim Ramiz oğlu
Mirqasımova Ayan Oqtay qızı
Mirzəhəsənov Hüseyn-Səfa Qvaməddin oğlu
Mirzəyev Gülağası Ağahüseyn oğlu
Mirzəyev Rafiq İsmayıl oğlu
Musayeva Səmayə Məmməd qızı
Musayeva Şükufə İmran qızı
Mustafayev Arzu Əhməd oğlu
Mustafayeva Laləzar Bəşir qızı
Nəbizadə Zabit Gülxan oğlu
Nəsirova Hicran Fətəli qızı
Nəzərov İlham İslam oğlu
Novruzova Nübar Qulu qızı
Nuriyev Nurlan Nurməmməd oğlu
Nurzadə Əli Qayıb oğlu
Osmanov Bəhram Məcid oğlu
Piriyev İvtixar Fəhrat oğlu
Poladov Əkrəm Nicat oğlu
Rüstəmov Elşən Mərdan oğlu
Sabayev Andrey Yuryeviç
Sadıqov Anar Babalı oğlu
Salahov Əbülfət Yusif oğlu
Salmanov Nicat Fərhad oğlu
Seyidov Uran Seyidmusa oğlu
Səlimli Mirbala Seyidəsgər oğlu
Səlimov Ruslan Xanbala oğlu
Səmədov Şükür Hacıbala oğlu
Spitsina Yelena Eduardovna
Süleymanova Ulduz İbrahim qızı
Şarovskaya Natalya Yuryevna
Şərifəliyeva Səidə Vahid qızı
Şərifov Munis Məhəmməd İsmayıl oğlu
Şıxəliyev Ramin Tofiq oğlu
Şirəliyev Elşən Şıxəli oğlu
Şirməmmədov Xamis Xanmirzə oğlu
Tağızadə İrana Tofiq qızı
Vahabzadə Səbinə Qulam qızı
Vəliyev Nofəl Abdulməcid oğlu
Vəliyeva Nigar Natiq qızı
Yaqubov Şıxı Miriş oğlu
Yaqubova Ella İsmayıl qızı
Zeynalov Azər Zeynalabdin oğlu
Zeynalov Elnur Əli oğlu
Zəki Mehriban Mürvət qızı
Zülfüqarov Cahangir Oqtay oğlu.

2. Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabineti bu Sərəncamdan irəli gələn məsələləri həll etsin.

3. “İncəsənət xadimlərinə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin mükafatlarının verilməsi haqqında” Azərbaycan Respublikası Prezidentinin 2018-ci il 9 may tarixli 62 nömrəli Sərəncamının (Azərbaycan Respublikasının Qanunvericilik Toplusu, 2018, № 5, maddə 1000) 1-ci hissəsi ləğv edilsin.

İlham Əliyev
Azərbaycan Respublikasının Prezidenti
Bakı şəhəri, 10 may 2019-cu il.

Mənbə: http://www.president.az

Azərbaycan mədəniyyət və incəsənət xadimlərinə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin fərdi təqaüdlərinin verilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı

Azərbaycan mədəniyyət və incəsənət xadimlərinə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin fərdi təqaüdlərinin verilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı

Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 109-cu maddəsinin 32-ci bəndini rəhbər tutaraq və “Azərbaycan Respublikası Prezidentinin fərdi təqaüdünün təsis edilməsi haqqında” Azərbaycan Respublikası Prezidentinin 2002-ci il 11 iyun tarixli 715 nömrəli Fərmanına uyğun olaraq qərara alıram:

1. Azərbaycan mədəniyyəti və incəsənətinin inkişafında xidmətlərinə görə aşağıdakı şəxslərə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin fərdi təqaüdü verilsin:

Abdullayev Ağasəlim Sahib oğlu
Ağamalızadə Müzəffər Məmməd İbrahim oğlu
İslamzadə Akif Qədir oğlu
Quliyeva Səidə Əbülfəz qızı
Mütəllimova Firəngiz Bəhər qızı
Nərimanova Zemfira Əli qızı

Rəhimli İlham Əziz oğlu.

2. Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabineti bu Sərəncamdan irəli gələn məsələləri həll etsin.

İlham Əliyev
Azərbaycan Respublikasının Prezidenti
Bakı şəhəri, 10 may 2019-cu il.

Mənbə: http://www.president.az

Şairə Adilə Nəzərinin yeni kitabının təqdimat və imza günü keçiriləcək

18 may 2019-cu il tarixində saat 15:00-da Azərbaycan Respublikası Təhsil İnstitunun aparıcı elmi işçisi, zərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, “Kitab Evi” İctimai Birliyinin sədri, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru şairə Adilə Nəzərinin “Topla məni, İlahi” adlı şeirlər kitabının təqdimat və imza günü keçiriləcək.

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

Şairə Adilə Nəzərinin “Topla məni, İlahi” adlı şeirlər kitabı gün üzü görüb

Azərbaycan Respublikası Təhsil İnstitunun aparıcı elmi işçisi, zərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, “Kitab Evi” İctimai Birliyinin sədri, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru şairə Adilə Nəzərinin “Topla məni, İlahi” adlı şeirlər kitabı “Qanun” nəşriyyatı tərəfindən 192 səhifə həcmində, 500 tirajla işıq üzü görüb. Kitabın redaktoru Aləm Kəngərli, ön söz müəllifi isə yazıçı Səfər Alışarlıdır.

Kitab müəllifin oxucularla sayca 8-ci görüşüdür. Geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulub. Ədəbiyyatşünas-alimlər, poeziya həvəskarları, ədəbiyyatsevərlər tərəfindən rəğbətlə qarşılanacağına ümid edirik.

Ədəbiyyat sahəsindəki fəaliyyəti yüksək qiymətləndirilib. Mahmud Kaşğarlı Beynəlxalq Fondunun “San yarlığı” mükafatına layiq görülüb. Şeirləri Türkiyə türkcəsinə, rus, fars, ingilis, qazax və özbək dillərinə tərcümə olunub.

Bundan başqa, istedadlı şairə Adilə Nəzər 2 elmi əsərin (“Fəlsəfə terminlərinin izahlı lüğəti” və “Monoqrafiya”) müəllifidir.

Qeyd edək ki, bundan öncə şairə-publisist Adilə Nəzərinin “Həsrəti öldürürəm”, “Sabahım sənmisən gələn”, “Yuxuma yağış yağır”, “Sevgi qum saatıdır”, “Xəbərin oldumu”, “Mən və sonrası”, “Beşinci mövsüm” şeirlər kitabı nəşr olunmuşdu.

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

Rahilə DÖVRAN.Yeni şeirlər

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

XATIRLA MƏNİ
/”Könül dəftərim” – silsiləsindən/

Kor olsun talenin, qismətin gözü.
Görən necə qıydı, ayırdı bizi.
Baxma ki, “soyuqdur torpağın üzü”,
Hər nəfəs alanda, xatırla mənı.

Hər axşam al günəş qürub edəndə,
Hər payız durnalar köçüb gedəndə.
Hər kədər, hər qüssə, qəlbə yetəndə,
Hicranda qalanda, xatırla məni.

Gecələr təklikdən yuxun qaçanda,
Səhər pəncərəndən şəfəq saçanda.
İlk bahar yasəmən, nərgiz açanda,
Payızda solanda, xatırla məni.

Axşam ay çıxanda, ulduz doğanda,
Həsrət güc gələndə, qəhər boğanda,
Şimşəklər çaxanda, yağış yağanda,
Buludlar dolanda, xatırla məni.

Soyuq otağımda tənha qalanda,
Gözlərin şəklimə baxıb dolanda.
Xəyal, xatirələr saçın yolanda,
Sübh, əzan olanda, xatırla məni.

Qəmimi çatdırsın dağların mehi,
Qüssəmi anlatsın lalənin şehi.
Həsrətim şeirimin bəhri, təşbehi,
Yadına salanda, xatırla məni.

Hərdən sevənləri qoşa görəndə,
Saça taxmaq üçün çiçək dərəndə.
Çobanyastığından çələng hörəndə,
Xəyala dalanda, xatırla məni.

Xatırla Dövranı, yaşat bu gün də,
Siması dayansın hey göz önündə.
Hər bir ziyafətdə, toyda, düyündə,
“Vağzalı” çalanda, xatırla məni…

– BU GÜN ŞUŞANIN İŞĞALI GÜNÜDÜR –
BÜLBÜLÜM

Bu qədər ağlayıb qəlbimi oyma,
Sevda xiffətindən solan bülbülüm.
Elini şeydaya intizar qoyma,
Gözləri həsrətdən, dolan bülbülüm.

Nə vaxtdan Şuşaya güzar salmayan,
Xarı bülbülünün könlün almayan.
Gülxarsız gecəsi- gündüz olmayan,
Yuvası viranə, qalan bülbülüm.

Qonşu namərd oldu, kəsdi yolları,
Arxadan oxladı, mərd oğulları.
Unutdun dastanı, ər nağılların,
Uydun bayatıya, nalan bülbülüm.

Dağ belə dağ olmaz, dumansız, çənsiz,
Söylə, ruh neyləsin cansız, bədənsiz.
Neçə yaz açıbdır, Gülxarın sənsiz,
Əhdinə vəfası, yalan bülbülüm.

Güman var vüsala, bitəcək hicran,
Bizə də güləcək Yaradan, Mövlan.
Sizi cüt, qol- qola görəcək Dövran,
Gücünü eşqindən, alan bülbülüm.

HAQQIN DƏRGAHI

“Düşünçələrim” – silsiləsindən

Hər məzar bir qapı, Haqq dünyasına,
Torpaq qapılara qıfıl, baş daşı.
Buradan keçərlər can bahasına,
O an başa çatar bir ömrün yaşı.

Başlanar əbədi axirət yolu,
Əməli bələdçi olar insana.
Olarlar səssizcə imanın qulu,
Məhşər xofu düşər, burda hər cana.

Haqqdan uzaq düşən bənizlər solar,
Tutqun bulud kimi üzləri gülməz.
Hamı bir geyimdə, bərabər olar,
Kimsə bir kimsəyə hökm edə bilməz.

Sirat üstün açar suçun, günahın,
Tük qədər vəbal da gözdən yayılmaz.
Sözü keçməz bəyin, xaqanın, şahın,
Ruha sahib çıxar ibadət, namaz.

Əməli salihlər hüzur taparlar,
Gəzərlər İrəmdə qumrular kimi.
İmanlı ruhları zöhrətək parlar,
Olarlar ey Dövran, behişt sakini.

Əziz MUSA.Yeni şeirlər

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

CƏBRAYILLI ŞAİR

Göylərə qaldıran şeiri, sənəti,
Çiynində daşıyan hər əzyyəti,
Hörmətə mindirən sözü , söhbəti,
Cəbrayıllı şair Əziz Musadı.

Haqsızlıq görəndə gözləri dolan,
Köməyə tələsən ağatlı oğlan,
Alimlər yanında öz yeri olan,
Cəbrayıllı şair Əziz Musadı.

Nazlı gözəllərə nəğmələr qoşan,
İlhamı gələndə kükrəyən, coşan,
Sözü qanadlanıb zirvələr aşan,
Cəbrayıllı şair Əziz Musadı.

Hər sözü söhbəti dillərdə dastan,
Qəlbində bir Allah, əlində Quran,
Haqqın qarşısında əyilən insan,
Cəbrayıllı şair Əziz Musadı.

Sözlərdən tac hörən, çələng toxuyan,
Eşidib, biləni sözlə mat qoyan,
Yurdun şöhrətini dünyaya yayan,
Cəbrayıllı şair Əziz Musadı.

Haram bir tikə də çörək yeməyən,
Əhdindən, sözündan heç vaxt dönməyən,
Haqsız danışmayan, nahaq deməyən,
Cəbrayıllı şair Əziz Musadı.

NECƏ DƏ QƏŞƏNGSƏN

Necə də qəşəngsən, vurğunam sənə,
Sən ki, bir gözəllik ilahəsisən.
Baxmaqdan doymuram o gül hüsnünə,
Sən sevgi çələngi, eşq nəgməsisən.

Könlümü oxşayır gül üzün sənin,
Çirindi gülüşün, baldı dodağın,
Elə bil nəğmədir, xoş təbəssümün.
Vallah tamaşadı alma yanağın.

Sanki günəş gülür gül camalında,
Gözlərin can alır od-alovuyla.
Nurlu bir Günəşdi qara xalın da.
Sən bəhsə girirsən Günəşlə, Ayla.

Tanrının sevimli bir bəndəsisən,
Üzü qələm çəkib o göz, qaşına.
Elə Ay da sənsən, elə Gün də sən,
Ulduzlar dolanır sənin başına.

Şəfəqlər süzülür, baxışlarından,
Yaradan heyrandı öz mələyinə.
Yoxdu bu dünyada o göz, qaşından,
Heyranam gözəlim, gözəlliyinə.

Şairə-publisist Nəcibə İLKİN.Seçmə şeirlər

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidenti Təqaüd Fəndunun təqaüdçüsü,
“Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və
“Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru

Bu gecə Qarabaģa
Gedən həstətim yanır

Bu gecə intihara
Yol gedir ümidlərim.
Ogey baxışlarımda
Güzgülənir dərdlərim.

Azalır dodagımda
Gülüşümün sayları.
Bir bir ölüb gedirlər
Ürəyimin tayları.

Gozlərimin işıģı
Ųrəyimdən güc alır.
Əllərimdə üşüyən
Arzularım qocalır.

Həstətimə tül tutub
Dərdimə yorģan salır.
Vətən göyərdən arzum
Yarı yollarda qalır.

Daş üstündə açılır
Axşama dönən sabah.
Vətən vətən dogulan
Vətənsiz ölən sabah.

Bu gecə Qarabaģa
Gedən həstətim yanır.
Bu gecə ümidlərim
Sözümdə qalaqlanır.

Ay Şuşam

May 1997…..

Bahar gəlib yaz olurmu sinəndə?
Işvə, əda, naz olurmu sinəndə?
Bulaq üstə saz olurmu sinəndə?
Dillənirmi dağın, daşın, ay Şuşam?!

Perikdimi bülbüllərin, qartalın?
Məlul-məlul boylanırmı maralın?
Ürəyimdə qan ağlayır bu halın,
Harda qaldı ilk sirdaşın, ay Şuşam?!

Niyə mənim gözlərimdə yaş oldun,
Ürəyimdə bir əriməz daş oldun,
Tərlan idin, bayquslara tuş oldun
Nə bəladır çəkir başın, ay Şuşam?!

Durna köçü yol salanda üstündən,
Namə yazıb göndərəydim gərək mən,
Kaş böləydim nisgilimi sənlə tən,
Nə bacın var, nə qardaşın, ay Şuşam!

Natəvanın ruhu sızlar ahəstə,
Vaqif yatmaz bu harayda, bu səsdə,
Üzeyirin qəmli notları üstdə,
Xan oxusun çatıb qaşın, ay Şuşam!

Bulaqların həzin-həzin ağlayır,
Kədər məni için-için dağlayır,
Ürəyimdə qəm sirsira bağlayır,
Silən yoxdu gözüm yaşın, ay Şuşam!

Dağlarına duman olub bürünəm,
Torpağında dizin-dizin sürünəm,
Bircə anlıq yollarında görünəm,
Bu həsrətin ataq daşın, ay Şuşam!

Ölümlü gecəm

İslatdı dərdimi göz yaşlarımda,
Qucağında ölüm gətirən gecə.
Hönkürtü səsində açılan səhər,
Kəsdi kələyimi dan yerinəcən.

Donmuş nəfəsimdə şehə bələndi,
Ruhumun can adlı sızıltıları.
Sən demə dərd elə üzə güləndi,
Açıldı ömrümün ölüm qatları.

Susdu kabus kimi, susdu o gecə,
Ölüm küləyinin əsdi yelləri.
Asdı ürəyimdən kəfənliyimi,
Açıldı qəbrimin qərib dilləri.

Bir ölüm gətirdi mənə o gecə,
Bir ölüm oxudu ömür payıma.
Mən can diləmədim, heyf bu ömür-
Can verə bilmədi vətən hayına.

04.05.2019

“Kultur.az” internet dərgisinin təsisçisi və baş redaktoru Xanıməfəndi İradə Aytelə başsağlığı

Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Rəhbərliyi və bütün kollektivi cənab Rafiq Oday başda olmaqla, Sizə, “Kultur.az” internet dərgisinin təsisçisi və baş redaktoru Xanıməfəndi İradə Aytelə, Anasının vəfatından kədərləndiklərini bildirir, dərin hüzn və kədərlə başsağlığı veririlər!!!
ALLAH rəhmət etsin!!! Ruhu şad, Məkanı, yeri CƏNNƏT olsun!!!
Uca Yaradandan səbir və dözüm diləyir!!! İnşAllah!

Mətbuat xidməti

“Ədəbi Körpü” aylıq ədəbi dərgisinin 6. sayısı yayında

“Ədəbi Körpü” aylıq ədəbi dərgisinin 7. sayısı yayında

Görkəmli alim, akademik Rəfiqə xanım Əliyevanın əziz xatirəsi həmişə qəlbimizdə yaşayacaq

Müasir dövrdə həyatımızın hər bir sahəsində kimya elmi çox böyük əhəmiyyətə malikdir. Digər elmlərlə müqayisədə ən dinamik inkişaf edən elmlərdən biri hesab olunur. Kimya elmi üzrə dünya alimləri içərisində Azərbaycan alimlərinin də xidmətləri olmuşdur və bu danılmazdır. Məhz bu mənada XX əsrdə Azərbaycanda kimya sənayesinin inkişafı mühim əhəmiyyət kəsb etmişdir. Neft-kimya və kimya sənayesinin inkişafı bir çox alimlərimizin apardığı tədqiqatların nəticələri üçün çəkilən fədakar əməyin hesabına başa gəlmişdir. Belə bir məsuliyyətli işi çiyinlərində daşıyan şəxsiyyətlərdən biri də dünya şöhrətli alim, akademik, pedoqoq və müəllim Rəfiqə xanım Əliyevadır.

O, kimyaçı kimi əmək fəaliyyətinə AMEA-nın indiki “Kataliz və qeyri üzvi kimya” Elmi-tədqiqat İnstitunda çox mühim tədqiqat işləri apararaq kimya elmləri namizədi elmi dərəcəsi almışdır. Rəfiqə xanım elmi tədqiqat işləri ilə davamlı olaraq və yorulmadan məşğul olmuş, bütün həyatını kimya elminə həsr etməklə pedoqoji fəaliyyətini çox uğurla aparmışdır. Bu baxımdan da Bakı Dövlət Universitetində bölğü zamanı Rəfiqə xanımın tədris etdiyi qrupa düşən tələbələr bəxti gətirmiş tələbələr hesab olunurdular. Aspirantlar və doktorantlara da eyni fikirləri aid etmək olardı. Dünya şöhrətli alim, akademik Rəfiqə xanımın böyük ixtiraları və apardığı geniş tədqiqat işləri sayəsində əldə etdiyi yenilikləri, uğur və nailiyyətləri tələbələrinə aşılaması, tələbkarlığı, bir tərəfdən də bir ana kimi qayğıkeşliyi dediklərimin əyani sübutudur.

Rəfiqə xanın Əliyeva kimya elminin ən vacib sahələrindən olan analitik kimya üzrə problemlərin araşdırılması və tədrisi ilə məşğul olmaqla yanaşı ekologiya elmi, ətraf mühitin çirklənməsinin qarşısının alınması və fəsadların aradan qaldırılması yolları ilə də ciddi məşğul olmuşdur.

Görkəmli bir alim kimi hər bir elmi problemləri öncədən hiss edərək, əks tədbirlərin görulməsi üçün məsələlərin həlli istiqamətində işlərin aparılması ilə məşğul olan Rəfiqə xanım, müasir dövürdə neft, neft-kimya və kimya sənayelərində istifadə olunan analiz metodlarına həsr olunmuş üç hissədən ibarət kitabaın ərsiyə gəlməsində çox böyük əmək sərf etmişdir. Məhz bu baxımdan inşa edilən və istismara buraxılan yeni və müasir komplekslərdə onun rəhbərliyi ilə dərc olunmuş vəsaitlər öz bəhrəsini verir.
Mənim üçün görkəmli alim barəsində söz demək biraz çətin və məsuliyyətlidir. Artıq iki ildir ki, cismən bizdən ayrı olmasına baxmayaraq, onun əziz xatirəsi daima anılır, ruhuna dualar oxunur. Rəfiqə xanımın yarımçıq qalmış elmi işləri – onun layiqli davamçısı, sevimli qızı, BDU-nun ekoloji kimya kafedrasının müdiri, professor Sevinc xanım Hacıyevanın rəhbərliyi ilə uğurla davam etdirilir.
Mən yenə də Bakı Dövlət Universitetinə vaxtaşırı gedirəm. Kabinetinin önündəki baralyefin qarşısına gül-çiçək qoyaraq xatirəsini yad edir və ondan qalan xoş və unudulmaz xatirələri yada salıram.

Rəfiqə xanımın tələbələri onun haqqında çox xoş xatirələr danışır, onun alim kimi yüksək ziyalılq keyfiyyətlərini dilə gətirərək, qayğıkeş müəllim, yüksək dəyərlərə malik müdrik insan kimi yaddaşlara həkk olunduğunu qeyd edirlər.

Bizim müəllim – tələbə münasibətlərimiz düz 39 il davam etmişdir. Əlbəttə, insan ömrü üçün çox böyük hesab edilən belə bir uzunmüddətli münasibətim olduğu üçün özümü xoşbəxt hesab edirəm. Mənə öyrətdiyi bilikləri, həmçinin verdiyi dəyərli tövsiyələri uca tutaraq yeni elmi axtarışlar istiqamətində işlərimi, elmi fəaliyyətimi bundan sonra da davam etdirəcəyəm. Və əminliklə deyirəm ki, görkəmli alim, akademik Rəfiqə xanım Əliyevanın əziz və unudulmaz xatirəsi daima bizim qəlbimizdə yaşayacaqdır.

Ruhuna hörmət və ehtiramla,

Zakir MƏMMƏDOV,
tələbəsi, kimya üzrə fəlsəfə doktru

Azərbaycanlı şair Əkbər Qoşalının şeiri Təbrizdə işıq üzü görüb

Təbriz şəhərində fəaliyyət göstərən “Ədəbi Körpü” aylıq ədəbi dərgisinin 7-ci sayında Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Prezident təqaüdçüsü, Azərbaycanda ATATÜRK MƏRKƏZİnin ictimai-siyasi şöbəsinin müdiri, Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi (DGTYB) Məsləhət Şurasının Başkanı, şair, publisist, yazıçı Əkbər Qoşalının “Bayatı sayağı” şeiri Azərbaycan və fars dillərində dərc olunub.
Şeiri Azərbaycan türkcəsindən fars dilində “Ədəbi Körpü” dərgisinin təsisçisi və baş redaktoru, tanınmış şair-publisist Səxavət İzzəti uyğunlaşdırıb.

Qeyd edək ki, bundan öncə Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının təşəbbüsü ilə gerçəkləşdirilən “Çağdaş Azərbaycan poeziyasının inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində şairə-publisist Əkbər Qoşalının bədii yaradıcılıq nümunələri, poeziya örnəkləri “Kardelen” (Bilcek şəhəri) dərgisində dərc olunaraq, ictimaiyyət nümayəndələrinin nəzərinə çatdırılmışdı.

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

Əkbər Qoşalının “Ürək daşı” adlı yeni şeirlər kitabının təqdimat və imza günü keçiriləcək(

Yazıçı Varis Yolçiyevin kitabının təqdimat və imza günü keçiriləcək

Şair-publisist Əkbər QOŞALI.”Torpağa taprşırrıq ölən olanda”

Torpağa taprşırrıq ölən olanda,
Baxmarıq, ürəyi daşdı
yoxsa ki
ürəyi dağlıdı zalımoğlunun…
Və bir gün
üzə çıxar o ürək:
Ürəkdə dərd görünər,
dərddəsə ömür…
Bir də daş qoyarıq – adı: başdaşı…
Dünyanın o –
ən soyuq
daşına
isti sözlər yazarıq…
Yazıya ürək,
ürəyə dərd qoyarıq…
Beləcə,
dərd dolanar dünyada:
torpaq-torpaq,
daş-daş,
yazı-yazı,
ürək-ürək…
Deyirəm,
gedim torpaq dərdimi yazım,
ürəklər daş olmamış…

Şəfa VƏLİYEVA.”Bütün arzuların saçımda qaldı”

“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, AYB və AJB üzvü,
Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

bütün arzuların saçımda qaldı,
daraq tanımağı günah bilirəm…
mən səni dünyanın gözündən saldım,
yolumu kəsəcək min “ah”, bilirəm…

açıq pəncərəndə rəqs edən pərdə
qovuşmaz əlimin qırışlarına…
hədiyyə etmişəm səni bu dərdə,
sükutun yuvadır qu quşlarına…

bağışlama gedişimi, qadası,
üzü sənə tərəf iz qoymamışam..
sən olan şeirlər vicdan həyası;
bu gün qələmimi düz qoymamışam…

Şəfa EYVAZ.Yeni şeirlər

***

Səssiz bir sükutla bağırır gecə,
Saat əqrəbləri çalır ömrümü.
Çiy palçıq zənn edir məni bu dünya,
Gündə bir qəlibə salır ömrümü.

Alır verdiyini gözüm doymamış,
Bükür göy əskiyə bəyaz günümü.
Bəzən də aldadır saf uşaq kimi,
Ovcunun içinə alır ömrümü.

***
Allah,
sevməyi bilməyənlərin
əlinə bıçaq vermə.
sonra necə gəldi vururlar
kürəyindən adamı.

***
Eşidin, ey insanlar,
Şumlanmış ürəklərə
Sevgi toxumu əkin!
Əgər bacarmırsınız,
Bir sevgi böyütməyi
Ürəklərdən əl çəkin!
Duzlu göz yaşlarından
Parlaq sevgi cücərməz,
Köçəri quş sevgilər,
Uçdusa geri dönməz…
Eşidin, ey insanlar,
Siz ürək ovlamayin,
Sizinçün bir kabablıq
Ət deyilki ürəklər,
İnsan ömrü qısadır,
Qəm çəkməyə gün yetməz…
Eşidin, ey insanlar,
Əgər eşitmirsinizsə,
O zaman dinməyin də,
Barı sizi lal sansın
Cövhəri saf ürəklər…

Gülnarə İSRAFİL.Yeni şeirlər

Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi və “Gənc Ədiblər Məktəbi3″ün üzvü

Mən buralarda bir qərib qız
boynumu bükmüşəm;
adamları mənə Bakını xatırladır.
mən buralarda
dar küçələr keçirəm,
salxaq duyğulara rast gəlirəm.
Bir qoyunda
isinmək varkən buzlamışam.
İki, üç günlük “sevgi”-
hamının düşüncəsinə hökm edir.

Mən buralarda bir qız axtarıram:
sərvi boylu,
qönçə dodaqlı.

Mən bir ürəkdən sevgi içmək istəyirəm
burulğan xəyallarıma.

Sızqa xatirələrdən
qaynar ömrə yetişmək mənim haqqım…

Bir yaşıl yarpağın
Yaz ətri
bətnimə girir
bir gün qəhqəhəsinə ayrılıram yuxudan,
bir gün inqəsinə.

Bir əlin istisi çatmır mənə…

Mən buralarda
Sirddharthanın keçdiyi yolda
suyun eyni yerdən axmasını
dönüb dolanıb eyni yerə axmasını
seyr edirəm.

Bir az Sabir ömrüdür,
bir az Vazeh ömrü…
Və Cek London kimi hər gün bir az
intihar edirəm.

Səni öz halına buraxsam

Allah görəsən məni daha necə cəzalandıracaq?

Mən, hər kəsi halına buraxan yolcuyam
Səni ruhuma çəkmişəm
Fərqimdə deyilsən.
Gün gələr bütün qadınlar
Düşüncəndə bəlkə böyüyər
Kiciklikdə böyüklük
Təklikdə tənhalıqmış.
Fərqimdə deyilsən
Sən heç bu da deyilsən.
Gözlərimdə işıqlanan nur kimisən
Sabahları içimdə hiss etdiyim.

Sən sən ol, mən də mən.
Qoy gülsün bizə bütün aşiqlər
Sevgi bir gecəlik
Nə bir günlükdur.
Sevgi boğaz körpüsünün üzərindən
Keçən metrobüsdür.
Sevgi gəminin su urəyinə iz salmasıdır.
Sevgi o suyun damlalaridir.
Sən bunu bir gün
Mən olmadığında axtaracaqsan.
Səni ruhuma çəkmişəm
Təbiətimin yaşıllığısan
Fərqimdə deyilsən!

Bu gün ən təmiz gündür
Səni ruhuma çəkdiyim…