Gənc yazar Kamran Murquzovun “Kardelen” dərgisində yayınlanan şeiri

Azerbaycan toprağına düşüp güzarın, Yunusum

Mutlu olmak ne güzelmiş, bu dünyada karip-karip
Azerbaycan toprağına düşüp güzarın, Yunusum!

Hakkı buldun, çok sevindim Senin arzun gerçekleşdi,
Kader gibi unutulsun azar-bezarın, Yunusum!

Hasret çektim güller gibi Sene kovuşmakçün ben,
Oldum bu karip dünyada Senin yazarın, Yunusum!

Dergâhına geldim Senin kulun bugün Seni ister
Nerde kaldı söyle görüm, Senin mezarın, Yunusum?!

Kadir BAYRAK.”TÜRK KİMLİĞİ”

Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

1. COĞRAFYA

İnsanın, mensubu olduğu millet hakkında değerlendirme yapması kolay değil. Bizce bunun iki sebebi var; birincisi içerisinde yaşayıp, genlerini taşıdığımız milletin kendine has özelliği: Överken de, yererken de ölçüyü kaçırıyoruz. “Orta Asya’dan yola çıkan milletimiz…”diye başlayan hamaset yüklü nutuklarla, “el âlem aya giderken, biz hâlâ…” şeklindeki serzenişler bu iki tavrımıza örnek. İkincisi ve asıl önemli olanı da Everest Tepesi ile Lût Gölü kadar birbirine uzak, inişli çıkışlı tarih çizgimiz. “Orta Asya’dan…” diyerek sözlerine başlayanın bir haklılık payı var; zira o, bu milletin büyük kısmı tarih kitaplarına yansımayan, dost düşman herkesin büyüklüğünde, haşmetinde ittifak ettiği geçmişine atıfta bulunuyor. Diğeri de haksız değil, çünkü o da böyle bir tarihe sahip milletin bugününe bakıp Nasrettin Hoca misali soruyor: “Bu etse, kedi nerede; kedi ise, et nerede?” Niyetimiz esasta doğru, uygulamada hatalı her iki görüşe de saplanmadan, olabildiğince hakka yakın bir muhasebe yapabilmek…
Öncelikle şöyle bir tespitle işe başlamanın doğru olacağına inanıyorum: Bu topraklarda, bu coğrafyada, zamanın tam da bu deminde dünyaya gelmeyi, var olmayı biz tercih etmedik, kader bu şekilde tecelli etti. Zannederim işin nirengi noktası, anahtar kelimesi bu cümlede saklı; kader… Her şeyin, her şeye yol ve yön veren gücün, kaderin de sahibi Mutlak Kudret’in iradesi. Kutuplardaki Eskimo’dan Afrika’nın uçsuz bucaksız çöllerindeki yerliye kadar, fikir namusu taşıyan herkes bu ölçü karşısında baş eğmek mecburiyetinde…
İnsan tohumu Âdem peygamber, bütün insanlığın babası olduğu ve her kavmin kök başı kendisine dayandığına göre, O’nun bir millete mensubiyetini iddia etmek doğru ve mantıklı olmaz. Hal böyle olunca milletlerin birbirleri üzerinde nesebe dayalı üstünlük izafe etmelerinin, seçilmiş millet iddialarının kısacası ırkçılığın gülünçlüğü ortaya çıkıyor. Ne var ki, Mutlak Kudret’in bütün insanlığı tek bir çatı altında birleştirmek yerine, onları ayrı hususiyetler taşıyan kavimlere ayırmasında da bir hikmet bulunduğu muhakkak.
Tarih kitapları milletimizin, insanlığın ikinci babası Nuh peygamberin oğlu Yafes’ten geldiğini iddia ederler. Bu andan, Orta Asya steplerinde meydan yerine çıkıncaya kadar geçen zaman dilimi tarihin karanlık sayfalarında yazılıdır. Orta Asya bozkırlarındaki maceramızı ise tek kelime ile özetleyebiliriz; arayış. Gözlerindeki enerjisi bitmek tükenmek bilmeyen, kızgın bir mayi gibi oradan oraya akan dinamik, canlı, hareketli, at üzerinde doğup, at üzerinde ölen insanın arayışı.
8.yüzyıl aranan kanın, İslâm’ın bulunup, bir yenisine; vatan hasretine yol veren tarihtir. Bizce Anadolu’nun yurt edinilmesine kadar süren Türk’ün tarih seyri, kendisi farkında olsun olmasın, bir amaca matuftur: Genelde Anadolu, esasta ise İstanbul’un fethi. İşte bu andan sonra Türk’ün kaderine, kimliğine bu topraklar mı yön verir, yoksa Türk mü bu topraklara, orasını Allah bilir…
“Anadolu… Bozkurdun bir dere kenarında gümüş sulara dalıp gözlerindeki tılsımlı ateşi seyrede ede, içli ve mütevekkil bir söğüt ağacına istihale ettiği mübarek diyar…
Anadolu… Türk’ün, gerçek ruh muhtevasını bulur bulmaz seyyarlıktan sabitliğe geçtiği ve ruh vatanıyla iç içe yeryüzü vatanını kurduğu büyük mânâ çerçevesi…
Anadolu kıtalar arası tarihi hesaplaşmaların geçit meydanı, medeniyetlerin sergi evi, mahrem ve muazzam Asya’nın, Avrupa’ya bakan cumbası…
Anadolu… Putların ve salibin binbir cümbüşü arkasından kendisini topyekûn hilâle teslim eden ve onun davasını bütün dünyaya şâmil bir aksiyon halinde güden aslî ve asîl unsur kadrosu…”(Necip Fazıl Kısakürek, İdeolocya Örgüsü)
Ve İstanbul;
“İstanbul!.. Dünya üzerinde her çeşitten insanın ilgisini en çok çeken şehir… Ehemmiyetine bakın; onu insanlığın Ufku, ümmetine hedef gösteriyor. İdeal denebilecek bir hedef… Fethini müjdeliyor ve fethedecekleri övüyor. Bu sayede “en büyük Bayraktarı” kazanıyor İstanbul. İnsanlık tarihinin eşi bulunmaz Bayraktar’ını… İnsanlık Ufku’nun temsil ettiği Allah dâvasının bayraktarını… Yüceliğin zirvesine bakın!.. Müjdeli emir, İstanbul’a coğrafya avantajının üstünde fikri, imanî ve içtimaî bir fonksiyon kazandırıyor. Hele bizim için… Düşmanlarımız bile, onun hakkında fanatik emeller beslemekle, -farkında değiller ama- o emrin güdümünde hareket ettiler ve etmekteler.” (Ali Erdal, Yeni Bir Diyalektik)
Bilinen en eski üç kıtanın ortasında ve yine bilinen en eski medeniyetlerin merkezinde, en işlek kara, deniz ve hava ticaret yollarının üzerinde, soğuk deniz ve iklimlerle sıcaklarının arasında “yedi iklim”in hüküm sürdüğü Anadolu ve onun incisi İstanbul. Bu coğrafyaya hâkim olanın, dünya siyaseti üzerinde söz sahibi olması, insanın nefes alıp vermesi kadar doğal. Nitekim bu topraklarda devletlerini kuran Bizans (Doğu Roma) ve Osmanlı’nın dünyanın en uzun ömürlü devletleri olduklarını tarih söylüyor.
İşin nirengi noktası, anahtar kelimesi demiştik ya yukarıda, Allah’a hamd olsun ki kader bu şekilde tecelli etti ve bu topraklar bize nasip oldu. İngiliz tarihçi Arnold Toynbee’nin, dünyanın kuruluşundan bugüne kadar geçen zamanı göz önüne alıp, firavunun ehramına taş taşıyanlarla bizleri çağdaş saydığı tezini dikkate alırsak, bugün milletimizin içinden geçtiği berzahın, O’nun tarih seyri içinde deryada bir su damlası gibi kaldığını kabul edebiliriz. Yeter ki, bu coğrafyanın, bu toprakların hakkını verelim.

2. RUH

Çanakkale’de, muharebeler esnasında hücum sırası bekleyen askerlerimiz, hem şehit olan arkadaşları hem de az sonra şehit olacak kendileri için cenaze namazı kılıyorlar. Öleceklerini bildikleri halde hiçbirinin aklına cepheyi terk etmek gelmiyor.
99 depremi olduğunda devlet, felâket bölgesine aynı gün ulaşamamıştı. Deprem sırasında Gölcük’te, Adapazarı’nda olan veya kendi imkânlarıyla yardım amaçlı bölgeye ulaşanlar, oralardaki trafiği ve asayişi, sağ kurtulan gençlerin idare ettiğini anlattılar. Onbinlerce insanın enkaz altında kalıp can verdiği, bir artçı depremde sağ kalanların da hayatlarını kaybetme ihtimalinin olduğu bir ortamda kendi nefsinden geçip cemiyet hayrına bir işe kalkışmak… Bir kere bu fedakârlığın adını koymak gerek.
15 Temmuz akşamı daha Cumhurbaşkanı halkı meydanlara çağırmadan, kendini sokağa atanlara ne demeli? İhanet kalkışmasını ne zaman duydu ve anladı da eğer ben yoksam devlet de olmaz anlayışıyla inisiyatif aldı. Elinde bayrağıyla koca tankların önüne geçenleri, savaş uçaklarına meydan okuyanları gördük. İnternet vesilesiyle izledik. O gece, meyhaneden Boğaz Köprüsü’ne şehit olmaya giden gençler vardı. Göğsünü hainlerin kurşunlarına siper edenlerin hareketlerinin bir izahı olmalı.
“En ulvî tecrid ve mânâlandırmalara, çok defa en süflî teşhis ve maksatlandırmalar musallattır.”
Rahmetli Üstad, Büyük Doğu yayınlarının dördüncü, fakat bütün geçit ve kilit noktalarını gösterici ve davayı temellendirici baş eseri olarak ilân ettiği İdeolocyaÖrgüsü’nün daha başında yukarıdaki cümleyi kaleme alarak dikkatimizi bir noktaya çekiyor. Âcizane kanaatim, eserin tamamını okuyup anlamamızı arzu ediyor. Bektaşî gibi aradan bir cümleyi çekip devamı için bahane üretilmesinin önüne geçmek istiyor.
Fakir de, yazının başlığına odaklanıp, devamı hakkında kanaat sahibi olacaklar için bu hatırlatmayı yapmayı vazife bildi.
Türk milleti… Pazarlıksız, samimi Müslüman… Az sonra öleceklerini bildikleri halde cepheyi terk etmeyenlerin, kendi nefsinden geçip toplum hayrına işe kalkışan ve göğsünü hainlerin kurşunlarına siper edenlerin cemiyeti… Allah’ın İslâm ümmeti içinde aksiyonla vazifeli kıldığı topluluk…
Bu millet, bu kadar badireye rağmen hâlâ ayakta durabiliyorsa bir hikmeti olmalı. Çanakkale’de, depremde, 15 Temmuz’da gösterilen kahramanlıkları izah edebileceğimiz bir hikmet.
Zannederim işin sırrı pazarlıksız ve samimi Müslüman olmakta. Ne zaman ki kendisine İslâm teklif edilen ilk atamız, teklifi hiçbir şart koşmadan, can baş üstüne deyip kabul etti, atını ve kılıcını bu yeni imana adadı, işte o gün milletimizin kaderi de belli oldu.

3. DEVLET BİLİNCİ

İstiklal Harbi’nin devam ettiği günlerde Bilecik istasyonunda, oğluna nasihat eden Söğütlü annemizin dudaklarından dökülen cümleler, Anadolu’daki devlet bilincini uzun söze gerek bırakmayacak şekilde açıklar:
“Oğlum!.. Dayın Şıpka’da, baban Dömeke’de, ağabeylerin Çanakkale’de şehid düştü. Son yongam sensin. Eğer minareden ezan sesi kesilecekse, caminin kandilleri sönecekse sütüm sana haram olsun. Öl de köye dönme!”
Türk milletinin, Tuna’dan Nil’e, Hazar’dan, Kırım’dan Kızıldeniz’e uzandığı haşmet devirlerinde değil; toprakları verimli üç kıtadan, Anadolu’nun bozkırlarına hapsedilmeye çalışıldığı bir zamanda söylendi bu sözler. Bu sebeple kıymetli. Yoksa tarih hafızamızda daha nice örnekleri mevcuttur.
Ankara Savaşı’ndan sonra merkezî otoritenin zayıfladığı, neredeyse yok olduğu Fetret Devri’nde bile devleti yıkılmak ne kelime sanki bütün kurumlarıyla dimdik ayaktaymış gibi davranan bir milletten bahsediyoruz. Bu manâda,“kan kusup kızılcık şerbeti içtiğini” söyleyen, “kol kırılır yen içinde kalır” diyen bir milletin yakın tarihimizde atlattığı bütün darbelerden sonra sessizliğini, onun olup bitenden habersizliğine, cahilliğine yoranlar, önüne koyulan ilk sandıkta sanki sözleşmiş gibi aynı noktada nasıl birleştiğini de izaha mecburdurlar.

4. NETİCE

15 Temmuz, İslâm’da aradığı kanı, ruhu bulan, İslâm’a pazarlıksız teslim olmanın karşılığında Anadolu ve özelde İstanbulla şereflendirilen Türk Milleti’nin, devleti zora düştüğünde neler yapabileceğinin ete kemiğe bürünmüş halidir.
15 Temmuz’la ilgili olarak geleceğin tarafsız tarihçisinin yazacağını biz şimdiden söyleyelim: 1789 Fransız Devrim’i Batı dünyasında ne ifade ediyorsa, Fransız Devrimi’nin dünya tarihindeki etkisi neyse 15 Temmuz’un ondan eksiği yok fazlası vardır.
Milletin devletine sahip çıkması noktasından, Türk tarihinde ilk değildir. 15 Temmuz’a yol veren, sebep olan bütün saikleridoğru tespit edip ortadan kaldırmadıkça belli ki son da olmayacaktır. O halde son hükmü yine Üstad’a bırakalım:
“Evvelâ şahsını, sonra bütün Doğu âlemini kurtarması, daha sonra da çepeçevre yeryüzüne ve insanlık kadrosuna sahip bir kurtuluş ifadesine varması için Türk milletine gereken yol, en girift, en mahrem ve en iç kavranışiyleİSLÂMİYET’tir.

İslâm vecd ve imanının, ana sütünden daha beyaz ve daha temiz çarşafı üzerine Yirminci Asır dünyasına ait şifalı ve zehirli ne kadar yemiş varsa hepsini silkeledikten sonra, bizden olan her şeyi çekici ve bizden olmayan her şeyi itici bir ana kıyas vahidine sahip, sağ elimizde Allah’ın kul parmağı girmemiş biricik Kitabı ve sol elimizde insanoğlunun olanca fikir ve iş kütüphanesi, ânî bir şahlanışla kendi kendimizi bulmak! Kurtuluşumuzun ve dünya çapında kurtarıcılığımızın reçetesi sadece budur: Ve bu reçetenin temel unsuru İslâmiyettir. İşte bu günden başlayarak kendimizi çerçevelemeye memur bildiğimiz muhteşem ve açıklığı içinde bir o kadar mahrem hakikat!” (İdelolocya Örgüsü)

KARDELEN DERGİSİNİN 94. SAYISI ÇIKTI

Çeyrek asırdır sadece “fikrin değerini bilenlere…” istinat eden Kardelen dergisinin Ekim-Aralık 2017 tarihli 94. sayısı çıktı.
Dergi yeni sayısında “Türk Dili”ni ele alıyor. Dergi kapakta okuyucuya; Üstad Necip Fazıl’ın “Bir milletin diliyle oynamak, onun hayatıyla oynamaktır.” sözüyle sesleniyor.
Derginin “Türkçe’nin Serencamı” başlıklı başyazısında, Ali Erdal, “Ne Yapılmalıydı?” diye sorduktan sonra, “Dil, milletin dünyası… Tefekkür malzemesi. Önce kavramın Türkçe’de karşılığı aranmalı; yani kendi depomuzdan malzeme aranmalı… Bulunmazsa dilimizin türetme, birleştirme, birkaç kelime ile ifade etme yolları ile yeni kelimeler kazanma imkânı, –yani düşünce dünyamızı geliştirme imkânı– sonuna kadar kullanılmalı… Dışardan kelime, “vatandaş sen de gel” çığırtkanlığı ile ve anadilini ehemmiyetsiz görerek değil, karşılığı olmayan kavramın kelimesi son çare olarak, üzüntüyle alınmalı.” diye cevap veriyor.
Bu sayıda dergi editörü; her geçen gün aslından uzaklaştığından endişe ettiğimiz dil ve Türkçe mevzuunda, her konuda olduğu gibi örneğimizin Gaye İnsan ve Ufuk Peygamber (sav) olması gerektiğini dile getiriyor. Site editörü, “Türk Milleti” kimliğimizi korumamız için öncelikli olarak korumamız gerekenlerin başında dilimizin geldiğini ifade ediyor.
Üstad Necip Fazıl’ın “Edebiyat Mahkemeleri” eserinin “Topyekûn Ölçü” bölümüyle başlayan dergide her zaman olduğu gibi fikir yazılarına, şiirlere ve hikâyelere de yer veriliyor.
Ocak-Mart 2018 döneminde çıkacak olan 95.sayısının konusunun “Tasavvuf” olduğu belirtilen dergide yer alan yazılardan bazıları şöyle:

Dergi ile ilgili detaylı bilgilere www.kardelendergisi.com adlı internet sitesinden veya kardelen@kardelendergisi.com adlı e-posta adresinden ulaşılabilir.

KARDELEN DERGİSİNİN 93. SAYISI ÇIKTI

Çeyrek asırdır sadece “fikrin değerini bilenlere…” istinat eden Kardelen dergisinin Temmuz-Eylül 2017 tarihli 93. sayısı çıktı.
Dergi yeni sayısında hain darbe girişiminin birinci yılında “15 Temmuz Destânı”nı ele alıyor. Dergi kapakta okuyucuya; Üstad Necip Fazıl’ın “Avlanır, kim sana atarsa kement” sözüyle sesleniyor. Üstad Necip Fazıl’ın “İhtilal” isimli eserinin giriş yazısıyla başlayan dergide, her zaman olduğu gibi fikir yazılarına, şiirlere ve hikâyelere yer veriliyor.
Bu sayıda dergi editörü; “Niye yazıyorum” başlıklı sohbetinde yirmi yılı aşan kalem tecrübesinde hangi sebeplerle yazdığını belirttikten sonra Kardelen için “Okunuyormuş, okunmuyormuş, etkili oluyormuş, olmuyormuş umurumda bile değil… Bugün okunmuyorsa elbet bir gün okunur ve anlaşılır” diyerek, Türk milletinin devlet anlayışında, sahabenin Gaye İnsan Ufuk Peygamber’e olan sevgisinden izler gördüğünü ifade ediyor. Emaneti ehline vermeye dikkat çeken Site editörü, “15 Temmuz’dan ders alacak mıyız?” diye sorarken, darbe girişimine karşı halkın verdiği tepkinin gerçek bir kahramanlık örneği olduğunu dile getiriyor.
Derginin “Peygamber Ocağı bende tüter!” başlıklı başyazısında, Ali Erdal, “15 Temmuz destanını işte Türk ruh kökünde yaşayan, her ferdi tabiî Mehmetçik olan, “Vatan sevgisi imandandır” emrinden doğan Peygamber Ocağı; o iman manzumesi hayata hâkim olsun diye yazdı…” neticesine varıyor.
Kardelen dergisinin Ekim-Aralık döneminde çıkacak olan 94.sayısının konusu “Türk Dili” olarak tespit edilmiş olup dergide yer alan yazılardan bazıları şöyle:
‘Peygamber Ocağı bende tüter’ – Ali Erdal
Türk kimliği – Kadir Bayrak
15 Temmuz kahramanlığını anlamak için – Özgür Alkan ALKIŞ
Birleşirsek çok oluruz, ayrılırsak yok oluruz – Mustafa Büyükgüner
Kahraman Millet – Sinan Ayhan
Mizah Köşesi – Murat Yaramaz
Medya Sepeti – Bahadır Kaya

“Kardelen” dergisi 92. sayısı yayında

Şair-jurnalist Rafiq Odayın şeiri “Kardelen ” dərgisində çap olunub

Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının maliyyə dəstəyi ilə həyata keçirilən “Çağdaş Azərbaycan poeziyasının inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində
Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin (gundelik.info) və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının (edebiyyat-az.com) təsisçisi və direktoru, respublikanın Əməkdar jurnalisti, “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Azərbaycan təmsilçisi, şair-publisist Rafiq Odayın “Bir də mi gəlsin” şeiri Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Sakarya şəhərində fəaliyyət göstərən “Kardelen” 3 aylıq ədəbiyyat dərgisinin 92-ci sayında Türkiyə türkcəsində sayında dərc olunub. Şeiri Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə “Kardelen” dərgisinin redaktoru Kadir BAYRAK çevirib.
“Çağdaş Azərbaycan poeziyasının inkişafına dəstək” layihəsinin rəhbəri və müəllifi Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Portalının təsisçisi və direktoru, “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Azərbaycan təmsilcisinin Başkanı, şair-publisist Rafiq Odaydır.
Qeyd edək ki, bundan öncə də şair-publisist Rafiq Odayın bədii yaradıcılıq nümunələri, poeziya örnəkləri Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatı təşkilatçılığı həyata ilə keçirilən “Çağdaş Azərbaycan poeziyasının inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətində fəaliyyət göstərən “Kümbet” dərgisində (Tokat şəhəri) və “Avropa Olay” qəzetində (Adana şəhəri) dərgilərində dərc olunaraq, ictimaiyyət nümayəndələrinin nəzərinə çatdırılmışdı.

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

Şairə-publisist Rahilə Dövranın şeiri “Kardelen” dərgisində çap olunub

Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatı təşkilatçılığı həyata ilə keçirilən “Çağdaş Azərbaycan poeziyasının inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Naxçıvan Muxtar Respublikasındakı bürosunun rəhbəri, “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı, şairə-publisist Rahilə Dövranın “Ağrı Dağı” şeiri Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Sakarya şəhərində fəaliyyət göstərən “Kardelen” 3 aylıq ədəbiyyat dərgisinin 92-ci sayında Türkiyə türkcəsində sayında dərc olunub. Şeiri Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə “Kardelen” dərgisinin redaktoru Kadir BAYRAK çevirib.“Çağdaş Azərbaycan poeziyasının inkişafına dəstək” layihəsinin rəhbəri və müəllifi Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri, respublikanın Əməkdar jurnalisti, AJB Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının təsisçisi və direktoru, “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Azərbaycan təmsilciliyinin rəhbəri Rafiq Odaydır.
Qeyd edək ki, bundan öncə də şairə-publisist Rahilə Dövranın bədii yaradıcılıq nümunələri, poeziya örnəkləri Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatı təşkilatçılığı həyata ilə keçirilən “Çağdaş Azərbaycan poeziyasının inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətində fəaliyyət göstərən “Kümbet” (Tokat şəhəri) və “Hece Taşları” (Kahramanmaraş şəhəri) mədəniyyət və ədəbiyyat dərgilərində dərc olunaraq, ictimaiyyət nümayəndələrinin nəzərinə çatdırılmışdı.

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

“Kardelen” dergisi 91. sayısı yayında

Kardelen dergisi, yeni sayısında (91), Osmanlı Devleti’nin, üzerinde en çok tartışılan padişahı II.Abdülhâmid’i ele alıyor. Dergi kapakta okuyucuya; “Abdülhâmid’i anlamak her şeyi anlamak olacaktır” diye sesleniyor.
Bu sayıda dergi editörü, Abdülhâmid Han’ın ruh köküne bağlılığı ve üstün fikir sayesinde devleti ayakta tuttuğuna değinirken Ulu Hakan’ın Bilecik ve çevresine gösterdiği yakın alâkanın dergi sayfalarında genişçe işlendiğini ifade ediyor. Site editörü yazısında ise derginin bu sayısında Sultan II.Abdülhâmid’i daha iyi tanımaya, anlamaya ve anlatmaya çalışıldığını dile getiriyor. Üstâd Necip Fazıl’ın “Ulu Hakan II. Abdülhâmid Han” adlı kitabının önsözüyle başlayan dergide her zaman olduğu gibi fikir yazılarına, şiirlere ve hikâyelere de yer veriliyor.
Dergide yer alan yazılardan bazıları;

Dergi ile ilgili detaylı bilgilere www.kardelendergisi.com adlı internet sitesinden veya kardelen@kardelendergisi.com adlı e-posta adresinden ulaşılabilir. İyi okumalar…

“Kardelen” dergisi 89 sayısı yayında

Genç yazar Kenan Aydınoğlunun “Kardelen” dergisinde yayınlanan şiiri

Destanlar bu toprağa düzülendi bildim ki,
Dünyanın güzel şiiri Yunus Emre’den geldi.
Göz yaşına dönüştürülüp süzülende bildim ki,
Dünyanın güzel şiiri Yunus Emre’den geldi.

“Sübhanallah” deyince nurlu gözleri dolan,
Rumi’nin meclisinde yine ilk bahar olan,
Derin bir felsefenin karanlığına dalan,
Dünyanın güzel şiiri Yunus Emre’den geldi.

Her mısraı gevherdin, topraktan daha dolgun,
Yanakları laleden, inciden daha solgun.
Türk’ün evladı yine baktığımızda gizli-gizli,
Dünyanın güzel şiiri Yunus Emre’den geldi.

Yılların arkasında candakı ruhu gördüm,
“Kur’an-ı Kerim” de ben Adem’le Nuh’u gördüm.
Harayı arşa ulaşan figanla ahu gördüm,
Dünyanın güzel şiiri Yunus Emre’den geldi.

Ahmed’in mektupları sızıldadı tar gibi,
Bağlandı Hak dinine Hakkı seven yar gibi.
Allah’ı seven kalbe elendi bir kar gibi,
Dünyanın güzel şiiri Yunus Emre’den geldi.

Dağılanda gözümden özlem, ayrılık, üzüntü,
Sevdim Seni toprağa akan göz yaşı kadar.
Bir öyle, bir obaya yaygınlaşsın bu hoş haber:
Dünyanın güzel şiiri Yunus Emre’den geldi.

Azerbaycan türkcesinden Türkiye türkcesine çeviren:

Kamran MURQUZOV
Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Sözcüsü ve Çevirme bölümünün Baş editörü

“Kardelen” dergisi 88 sayısı yayında