Category: Türk xalqları ədəbiyyatı

  • Görkəmli alim Elman Quliyevin “Türk Xalqları Ədəbiyyatı” adlı yeni kitabı işıq üzü görüb

    “APOSTROF-A” nəşriyyatı tərəfindən Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin “Ədəbiyyat” kafedrasının professoru, “Türk odası”nın və Türkoloji Mərkəzin Türk ədəbiyyatı bölməsinin müdiri, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü Görkəmli alim Elman Quliyevin “Türk Xalqları Ədəbiyyatı” adlı yeni kitabı işıq üzü görüb.

    Kitabın elmi redaktoru Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının prezidenti, filologiya elmləi doktoru, professor, Əməkdar elm xadimi İsa HƏBİBƏYLİ, Rəy müəllifləri akademik, GÖVHƏR BAXŞƏLİYEVA filologiya elmləri doktoru, professor QƏZƏNFƏR PAŞAYEV, Azərbaycanda ATATÜRK MƏRKƏZİnin direktoru, filologiya elmləri doktoru, professor, akademik NİZAMİ CƏFƏROV, filologiya elmləri doktoru, professor ƏSGƏR RƏSULOV, filologiya elmləri doktoru, professor MAHİRƏ HÜSEYNOVA, filologiya elmləri doktoru, professor NİZAMİ TAĞISOYdur.

    Dərslik tədris proqramına uyğun yazılmışdır. Kitabda türk xalqları ədəbiyyatının (Türkiyə türk, özbək, türkmən, qazax, qırğız, tatar, İraq-türkman) yaradıcılıq mərhələləri, ayrı-ayrı görkəmli sənətkarlarının həyat və yaradıcılıqları geniş şəkildə tədqiq və təhlil olunmuşdur. Əvvəlki nəşrlərdən fərqli olaraq dərslikdə milli ədəbiyyatlara aid icmallar yazılmış, təsəvvüf cərəyanı və onun əsas xüsusiyyətləri haqqında geniş məlumat verilmiş, Krım-tatar ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi C.Dağcıya və İraq-türkman ədəbiyyatının tanınmış şairləri Ə.Bəndəroğlu, N.Ərbil,
    S.Növrəs və M.Bayata ayrıca yer ayrılmış, C.Rumi, A.Kunanbayev, Z.Paşa, N.Kamal, M.A.Ərsoy, T.Fikrət, İ.Qaspiralı, Ö.Seyfəddin, N.Hikmət, C.Aytmatov, M.Cəlil və s. sənətkarların həyat və yaradıcılıqlarına müəyyən əlavələr edilmişdir.
    Kitab mütəxəssislər və filologiya fakültələrinin tələbələri üçün nəzərdə tutulmuşdur.

  • Орынкүл Бағайқызы

    Тауға шығам деп жүрсем,
    Төбесінде жүр екем.
    Қолым созған ай нұры
    Алақанда тұр екен

    Жарық қайда деп жүрсем,
    Өзім шашып жүр екем.
    Мен іздеген мейірім,
    Жүрегімде тұр екен.

    Бақыт қайда деп жүрсем,
    Иеленіп алыппын.
    Жақұт қайда деп жүрсем,
    Төбемде екен жарық күн.

    Игіліктің барлығы
    Өн бойымда тұр екен.
    Арайланған әр күнім,
    Тұнып тұрған сыр екен.

  • Камчыбеков Буланбек.”Кайрыктарым деген акын кызга”

    (Динара Асанова).

    Ыр арнасам акын сулуу таарынбас,
    Калем сабың тура сенин жаңылбас.
    Мен өзүңдү Надирага теңедим,
    Жазгандарың укмуш экен карындаш.

    Зыйнат сулуу ыр жазчы экен уктуңбу,
    Зыйнат сындуу сен жарышка чыктыңбы.
    Аста кана канаттарын кайрыбай,
    Симург кушту кылтагы жок туттуңбу.

    Бир болбогон сөздөн таза жаңылбас,
    Мындай акын ичибизден табылбас.
    Омар Хаям, Хафис сындуу баракка,
    Сен ырларың жазыптырсың карындаш.

    Мен өзүңдү ырас чындап мактадым,
    Жакты мага төрт сап ырды жазганың.
    Ырың менен эң бир сонун карындаш,
    Жүрөк тушум солк дедирип таштадың.

    Сен лираны бек кучактап сүйгүнүң,
    Поэзияны ыйык тутуп жүргүнүң.
    Калемиңди барагыңды бек кармап,
    Канаты бар пегас атты мингиниң.

    УРМАРАЛ
    Талас.

  • Барно Неъмат қизи.”ТЎРТЛИКЛАР”

    Билсам, душманимни рафиқ этмасдим,
    Пушаймонликда шу ҳолга етмасдим.
    Туғилмоқ ва ўлмоқ измимда бўлса,
    Бугун келмас эдим, эрта кетмасдим.

    *
    Чархни айланмайди, дейдиган ким бор,
    Бахтим бойланмайди, дейдиган ким бор?
    Бехуд масрурликдан қулоч керганлар,
    Бир бурда нон топмай дайдиган минг бор.

    **
    Такаббур хуш кўрмас такаббурларни,
    Сур ҳам кўролмайди беюз сурларни.
    Шайтон бойлаганин билмас кўзларин,
    Тенг кўрарлар ўзларига ҳурларни.

    **
    Қарсак чин олқишдир ва дегани “соз”,
    Чапак-кўнгил учун берилган овоз.
    Қачонки гулдурос қарсак кутсангиз,
    Чўққиларни оша қилингиз парвоз.
             10.07.2023

  • Муратбек Ысмайыл Алымкулов

    ӨЧПӨГӨН АЗДЕК СЕЗИМДЕР…
    Бозойлук сырын арзуумдун,
    ​​Болмокпу, айтпай кеткенде…
    1993-жылы жазылган ырым эле…
    Чиркин өмүр…

    СЕРЕПСИЗ КЕЛЧИ ЭРКЕЛЕП!
    Кылгырып, сөзүң айта албай,
    Кырааты бар сыйдан кайта албай…
    Кызара бөртөөр ызааттын –
    Кызарган-а сырын байкабай…

    Айбыгаар сырдан айта албай,
    Абайы зор сыйдан кайта албай!
    Жүгөнүн сыйдын каттырып,
    Жүрөмүн-а секет, байкалбай!,

    КАЙРЫМА:
    Сезимдин сырын термеген –
    Секетим-а, сыйга кең элем!
    Тозоту кең текче азгыраар –
    Токмаарек-а кушка жем белем?

    Үйөрлөп калган байкеңдин -
    Үргүлө-өр түшүн термеген!
    Сезимиме тынчтык бербеген -
    Секетим-а, кандай жан элең?

    Тектирлүү зоодо кыр жокпу?
    Териксең-а тамаар тер жокпу?
    Текматы бошоң, байкеңе –
    Тентегим-а, айтчы, мээр жокпу?

    Азыган-а көөндө муз жоктой,
    Ааламда сендей суз жокпу ай?
    Жүрөгүмдүн катып жүгөнүн –
    Жүрөсүң-а секет, тоготпой!

    КАЙРЫМА:
    Сезимдин сырын термеген –
    Секетим-а, сыйга кең элем!
    Тозоту кең текче азгыраар –
    Токмаарек-а кушка жем белем?

    Үйөрлөп калган байкеңдин -
    Үргүлө-өр түшүн термеген!
    Сезимиме тынчтык бербеген -
    Секетим-а, кандай жан элең?

    Арзыган-а сыйдан энтелеп,
    Ашыгы бал ызаат бир келет!
    Сенде мээр, менде-го ‘дээр’ бышты –
    Себетсиз-а, келчи эркелеп…

    Сендегиң-а мээрге энтелеп,
    Серпилген-а зеерим не демек?
    Сепили бек сыйга, секетим –
    Серепсиз-а келчи эркелеп!

    КАЙРЫМА:
    Сезимдин сырын термеген –
    Секетим-а, сыйга кең элем!
    Тозоту кең текче азгыраар –
    Токмаарек-а кушка жем белем?

    Үйөрлөп калган байкеңдин -
    Үргүлө-өр түшүн термеген!
    Сезимиме тынчтык бербеген -
    Секетим-а, кандай жан элең?

    Муратбек Ысмайыл Алымкулов /Казыбек Казалчы/…
    ≈≈≈

    “СЕБЕПСИЗ КЕЛЧИ ЭРКЕЛЕП…”
    Сөзү: өзүмдүку, Муратбек Ысмайыл…
    Обону: Зеландия балыкчыларынын кайрыгы…

    Аранжировщик иним өзүңүз эле ырдаңыз деген кеңеши менен – өлбөгөн жанга, эстелик болуп калаар деген ниетте, энтигип атып, өзүм ырдап койдум эле…
    Кабыл алып коюңуздар!
    ≈≈≈

    КӨКҮРӨК МЫКТАГАН , КӨӨДӨНДӨН ЧЫКПАГАН
    БАБА КЕПТЕРИН УНУТПАЙЛЫ:
    ҮЙӨР – жаздагы суу үстүндө калкып аккан муздар, муз агымы…
    ТЕКМАТ – кайыш кур…
    ТОМО – мүйүздүн түбү…
    ТОЗОТ, ТОСОТ – аңчынын болжогонун күтүп, тосуп туруучу мерчемдүү жайы, орду, буктурма жай…
    ТОКМААРЕК – ток пейил…
    АБАЙ – этият….
    СЕБЕТ – чырпыктан майда согулган тор-идиш, корзина…
    СЕРЕП – тымызын чалгындоо…
    СЕПИЛ – коргонуу үчүн мыктап салынган коргон…

    Бар болуңуздар, арыбаңыздар да кемибеңиздер,
    урматтуу санаалаштарым!
    Муратбек Ысмайыл Алымкулов /Казыбек Казалчы/,
    Поэзия Ордосу…

  • Бейшеев Ашымбек Сагынбекович.”Бир- туугандарга”

    Бир атадан,бир энеден жаралган,
    Бир тууганым, кудай берген табылгам.
    Бир үзүм нан бирге жеген бөлүшүп,
    Бир колум сен,бир боорум сен,кабыргам.

    Бирге жатып, чоң жуурканды жамынып,
    Бирге уктап,таңды чогуу атырып.
    Бирге ойноп,чаң ызгытып көчөнү,
    Бирге жыргап,күлүп,ырдап,
    каткырып.

    Кыйын кезде кубат болуп карааның,
    Карбаластап издейм жылуу жамалың.
    Көздөн учкан бир тууганым ,аман бол,
    Кубанамын жакшы болсо абалың.

    Курган турмуш,туш тарапка чачырап,
    Кеттик тарап,бакыт кайдан ачылат.?
    Кездешкенде кубанабыз баарыбыз,
    Кут,береке,ырыс- кешик агылат.

    Эң башкысы ден-соолукта болгула,
    Элиң менен бирге өсүп,толгула.
    Эстей кеткис балалыкты унутпай,
    Ата-энени дайым эстеп тургула.

    Эне берет күн нурундай жылуулук,
    Эх,атаңчы аалам, дүйнө, улуулук.
    Эрте,кечте тилегеним амандык,
    Эң башкысы курчап турсун сулуулук.

    05 03 2023.

  • Маматова Кундузбү Алимбековна

    Маматова Кундузбү Алимбековна, 1965-жылы 29-ноябрда туулган.
    “Тагдыр буйругу”, “Эрке” прозаларынын, “Кирпиктеги тамчы “, “Махабат ыргагы”, “Жүрөктөгү толкун”, “Чаң жолдогу издер”, Өзбек тилинде чыккан “Жол карап” ыр жыйнактарынын автору.
    2021-жылы Кыргыз Республикасынын Президентине караштуу Мамалеккеттик тил боюнча улуттук комиссиясынын Кыргыз Республикасынын мамлекеттик тилин өнүктүрүүгө кошкон зор салымы үчүн АРДАК ГРАМОТА менен сыйланган.
    Жана башка бир нече сыйлыктардын ээси.
    Кыргыз Улуттук Жазуучулар Союзунун, Түндүк Америка жазуучулар Союзунун мүчөсү.
    Үй-бүлөлүү, төрт баланын энеси.

    БАЛА ТИЛИ БАЛ.

    ЧОҢ АТА МЕНЕН НЕБЕРЕ

    Небере
    Чоң ато-у, карасаңыз,
    Бара жатат кумурска.
    Өзүнөн чоң жүк көтөрүп,
    Жол тарткансыйт алыска.

    Чоң ата:
    Жоокерлердей так жүрүшөт,
    Чыгат күндө жүрүшкө.
    Жалкоолукту сүйбөйт алар,
    Акыл-эси жумушта.

    Небере:
    Көктө турган ай эмнеге
    Чыгат түндө жаркырап?
    Чыкпай калса эмне үчүн
    Капкараңгы туш тарап?

    Чоң ата:
    Ай асмандын сулуулугу
    Түндө гана көрүнөт.
    Уктап жаткан бөбөктайга
    Нурдан мээрим төгүлөт.

    Небере:
    Бешке-бешти кошсо канча?
    Таппай жатам эсебим.
    Дагы канча күн уктасам,
    Бийик болуп өсөмүн?

    Чоң ата:
    Бешке бешти кошсоң, балам,
    Адашпагын – он болот.
    Тил алчаактар, акылдуулар
    Мендей бийик чоң болот.

    Небере:
    Тил аламын, тентек болбойм,
    Тобум тээп ойноймун.
    Автоматчан солдат болуп,
    Мекенимди коргоймун.

    Чоң ата:
    Мекениңди корго, уулум,
    Мекен кымбат элиңе.
    Душман бутун бастырбагын,
    Ыйык туулган жериңе.

    КЫЯЛ

    Так секирем улактай, улактай,
    Оргуп агам булактай, булактай.
    Алиппемди шар окуп апамды
    Кантип турам кубантпай, кубантпай.

    Дирилдеймин бариктей, бариктей,
    Чарк айланам шариктей, шариктей,
    Мектебиме тартылам күнүгө,
    Кичинекей магниттей, магниттей.

    Боюм карыш кичине, кичине,
    Бакыт толо күлкүмдө, күлкүмдө.
    Билгим келет бүт баарын, бүт баарын,
    Сыйкырчы болсом бир күнгө, бир күнгө.

    АППАК МОНЧОК

    Асмандан мончок жаады,
    Жыбырап жердин бети.
    Апакай, бирок катуу,
    Черткилеп терезени.

    Жер жайнап көрктүү мончок,
    Төгүлөт токтобостон,
    Уучума топтоп алып,
    Бекитип ойнобосом.

    Жүгүрүп үйдөн чыгып,
    Ашыга термеледим.
    Толтуруп кочушумду,
    Кубанып термелемин.

    Колумда аппак мончок,
    Мөлтүрөйт, бирок муздак.
    Төгүлгөн мончокторго,
    Көздөрүм күлүп жайнайт.

    Кармасам улам эрип,
    Эрикпей мен да терип.
    Жылмайып күлүп алды,
    Апакем мени көрүп.

    “Бул мөндүр, мончок эмес,
    Ысыкка эрип кетет.
    Жаз айы кээ бир күнү,
    Ак мөндүр төгүп өтөт”.

    Апамдын сөзүн тыңшап,
    Ишенбей ийин күүшөп.
    Турганда колумдагы,
    Мончогум эрип түшөт.

    Өткүн деп апам айтат,
    Жер жайнайт аппак мончок,
    Эриди бир заматта,
    Колума салып койсок.

    Мөндүргө көзүм тойбой,
    Караймын улам-улам.
    Токтобой төгө бер деп,
    Асманды карап турам.

    КИЧИНЕКЕЙ ДАРЫГЕР

    “Тез жардамдын” сумкасы,
    Моюнунда асылып.
    Кичинекей Акылай,
    Иштеп жүрөт шашылып.

    Куурчагын дарылап,
    Укол сайды колуна.
    Таңып башын жылуулап,
    Күрмөсүн жаап жонуна..

    Тыңшагычын белендеп,
    Сени тыңшап берем деп.
    Чоң атасын каралайт,
    Өзүм доктур болом деп.

    Энесинин колдорун,
    Улам-улам кармалап.
    “Эт ысыган” дарысын,
    Берип келет “чайна” деп.

    “Укол сайсам ыйлаба,
    Ыйлап, мени кыйнаба.
    Айыктырам бат эле”,
    Деп күймөнөт кыйлага.

    Карс-карс күлүп чоң ата,
    Колун сунат кубанып.
    Өмүр, бакыт, келечек,
    Уланганга кубанып..

    “Дары” жеген чоң эне,
    Көңүл ачык сүйүнөт.
    Дарыгери жанында,
    Ойноп жүрөт күлүңдөп.

    Кичинекей кол менен,
    Укол жасайт баарына.
    Чоң атага, энеге,
    Өзү эле дары да.

    “Оорусуң сен жат”-десе,
    Жатып калат чоң ата.
    Жыттап саамай чачынан,
    Берет күндө ак бата.

    Биздин үйдө дарыгер,
    Кичинекей Акылай.
    Чоң атага, энеге,
    Өзгөчө бир жакын ай.

    МУГАЛИМДЕН ҮЙРӨНӨМ

    Жалкоолукту сүйбөгөн,
    Жыгылганды сүйөгөн.
    Адал оокат, эмгекти
    Айтып, таттуу сүйлөгөн,
    Кыйшык бассам түзөткөн,
    Сабагымды күзөткөн.
    Тазалыкты, тартипти,
    Мугалимден үйрөнөм.

    Калыстыгы таш жарган,
    Таразадай тактыкты,
    Чындык үчүн күрөшүп,
    Үйрөнөмүн ар шыкты.
    Мээрим чачып сүйлөгөн,
    Бийиктикке сүйрөгөн.
    Билим, илим булагын,
    Мугалимден үйрөнөм.

    Көрүп калсам сүйүнүп
    Салам берип ийилип.
    Тапшырмасын аткарып,
    Сылыктыкты үйрөнөм.
    Бардык жакшы адатты,
    Мугалимден үйрөнөм.

    СҮЙӨТ ЭЛДИ ЖҮРӨГҮМ

    Ташты тизип, кумду үйүп,
    Үйлөр салып кооздоймун.
    Чатыр жабам, шифер кагам,
    Терезесин тордоймун.

    Кичинекей күрөк менен,
    Жер казамын чарчабай.
    Буудай эгем, тер шыпырып,
    Баатыр дыйкан бабамдай.

    Жорго минем камчыланып,
    Тоо аралап ойноймун,
    Чоңойгондо Ала -Тоомду,
    Өзүм эле коргоймун.

    Уста болом, дыйкан болом,
    Актайм Мекен тилегин.
    Мен уулумун кыргызымдын,
    Сүйөт элди жүрөгүм.

    ЖАГЫМДУУ СУРОО

    • Эне, эне карасаңыз,
      Куйругу бар эмне экен?
      Делдең кулак, мүйүзү бар,
      Коркуп кеттим тиктесем.
    • Коркпо балам, корко көрбө,
      Ал музоонун апасы.
      Эмчегине сүт толтурса,
      Болбойт музоо капасы.
    • Ай чоң ата карасаңыз,
      Жал, куйрукчан эмне экен?
      Тепкилебей тынч турабы?
      Момпосуюм мен берсем.
    • Коркпо балам жал куйрукчан,
      Асыл тукум жылкы да.
      Жорго, аргымак, күлүк деген,
      Кырґыз элдин күчү да.
    • Эне, эне, энекебай,
      Тигил үрпөң эмне экен?
      Мени менен кош чуркайт,
      Алга колум сермесем.
    • Сени менен кошо чуркап,
      Так секирип ойногон.
      Күчүк болот сага окшош,
      Оюнга эч тойбогон.
    • Ай чоң ата, карасаңыз,
      Асмандагы эмине?
      Алыс кетпей жүрөт неге?
      Айланчыктап бизди эле.
    • Асмандагы учуп жүргөн,
      Ала -Тоонун бүркүтү.
      Тээ бийиктен жерин коруйт,
      Алгыр, көрктүү, ал күчтүү.
    • Эне, эне айтсаң мага,
      Колдо неге беш манжа.?
      Эки колдо кошконумда,
      Билбей турам эх канча?
    • Бир колуңда беш манжага,
      Бешти кошсоң он болот.
      Адашпастан эсептесең,
      Жолуң дагы оң болот.
    • Оо чоң ата, чоң кишини
      Укпай койсо не болот?
      “Анте көрбө, эстүүсүң сен,
      Кеп укканың оң болот”.

    ЭРКЕ КЫЗ

    Мен кичинек, акылым көп,
    Сынык, кетик тишим бар,
    Бешке эми чыксам дагы,
    Түгөнбөгөн ишим бар.

    Сылап-сылап чачтарынан,
    Гүлдөрүмө суу куям.
    Көпөлөктөр консо эгер,
    Сыбызгыган үн угам.

    Чоң энеме чай сунамын,
    Эрте менен кечинде,
    Көз айнегин тагынамын,
    Менде болот издесе.

    Жөжөлөрүм эсептеймин,
    Аппак, сары, мойну көк,
    Кызылдары бешөө экен,
    Эх адаштым, өтө көп.

    Жардам берем чоң энеме,
    Көтөрүшүп сомкесин..
    Уктаганда таппай калам,
    Бек сактаган соткесин.

  • Тойлыбай Қуаныш.”ӨМІРГЕ КЕЛГЕНІҢ БІР БАҚЫТ”

    Ойланшы ботам, налына бермей бір уақыт.
    Адамзат үшін, болатын нағыз нұр да құт.
    Болмай ма сірә, көруге жалқын жарықты,
    Ғұмырға мынау, келгеннің өзі дүр бақыт?

    Қарашы маңға, сан алуан түрде құлпырған,
    Жазира дала, болмысы көркем сыр тұнған.
    Сайраған құстар, төбеңде аспан көкпеңбек,
    Кейпімен әсем, елеңдетер тыс ырқыңнан.

    Маңады әне, төбеңде бұлттар құбылған,
    Ғажайып қалпы, жандарға ойлы ұғынған.
    Керімсал кәусар, жан сарайыңды ашатын,
    Арылтар мүлде, жаныңды құса-мұңыңнан.

    Ғұмырға мына, келгенің ботам шын бақыт,
    Сол ғұмырыңда, басыңа келер сын да құт.
    Шаттанып жүргін, өкпекте қысқа әрдайым,
    Өзің де тыңдап, сөзіңді жұртқа тыңдатып…

  • Оморов Мамбет Торонбекович.”МЕНИН БАКТЫМ”

    Менин бактым,.албетте ден соолук,
    Ден соолук бар, ой дагы, жок го бук.
    Шайырмын, баарына шүгүр кылам,
    Жаратканга ыраазымын,. аты улук.

    Менин бактым, Атакемдин насааты,
    Үйрөттү эмгек, илим, акыл, санатты.
    Атамдын мага айткан акыл сөздөрү,
    Жашоомдогу эң бир керек саамалы.

    Менин бактым, эң биринчи адамым,
    Ден соолугу өмүрү го алтын апамын.
    Апакемдей адам барбы, бу ааламда,
    Албетте жок!. Кандайча тан аламын.

    Менин бактым, бир боорум асылым,
    Бир туугандай жок го айтсам чынын.
    Бир уядан учкан менин, асылдарым,
    Тоодой өбөк, кайталангыс бакытым.

    Менин бактым, сүйгөн асыл жарым,
    Мен үчүн даяр турган билем дайым.
    Ооруму колдон, жеңилимди жерден,
    Алып жүргөн, мен үчүн күйгөн айым.

    Менин бактым, уулум да кыздарым,
    Алар менин кубанычым, кымбатым.
    Ден соолугум, өмүрүм да, бакытым,
    Түбөлүктүү келечек улаар, урпагым.

    Менин бактым эки дүйнө досторум,
    Мени эстеп кээ кездери жоктоорум.
    Бала кезден чогуу жүрүп, чоңойдук,
    Достор менен өтөт, шаңдуу доорум.

    Менин бактым чыны Кыргыз элим,
    Мен үчүн табылгыс Кыргыз жерим.
    Баарысынан жогорку бир мен үчүн,
    Ата Журтум, баасы бийик Мекеним

  • Абдугани Эшиев.”САПАР КЕТЭЭР КҮНҮМДҮ САНАБАДЫМ”

    Зымырыктап өмүрүм барасың да,
    Билинбестен күндөрдүн салаасында.
    Кечээ кеткен “ак боз ат” жайыт издеп,
    Кайсыл беттин калды экен талаасында.

    Күнгөй, терскей көз салып үңүлөмүн,
    Карааныңды көрө албай күбүлөмүн.
    Кайсыл жакта карайлап калдың экен,
    Табаарымдан мен бүгүн түңүлөмүн.

    Кеткенсидиң келбестей күндөр менен,
    Таң атылган талапсыз түндөр менен.
    Эртең чапчуу байгеге байлангандай,
    Ач-кыйкырык кишинеген үндөр менен.

    Желке-боюң сулуулар тарабадым,
    Тулпар аттай тутунуп карабады.
    Кадырыңды билдимби, билбедимби,
    Сапар кетээр күнүңдү санабадым.

    Арпа салып торбоңо ашатпадым,
    Оттотподум жүгөрү кашаттарын.
    Коё бербей бутуңа кишен салып,
    Аядымды буудайдын машактарын.

    Кырдан буйтап “ак боз ат” кеттиң качан,
    Кырк ашуунун белине жеттиң качан.
    Ээлик болбой элүү сай кечип өткөн,
    Артта калды алтымыш, – андан асан.

    Отуз жашта оттонуп турдум эле,
    Ыр куржундун ырысын курдум эле.
    Алаксыпмын ар жолдо чалынгандай,
    Турмушуң бул,- тушуккан “туйгун” беле.

    Бүгүн чыккан күнүңдүн батаары чын,
    Эртең башка күнүңдүн атаары чын.
    Сайдагы аккан суунун да эсеби жок,
    Кайтпас болуп аркага жатаары чын.

    Тайраңдаган “тай” чагың бүтөөрү чын,
    “Быштылыка” бергендей бүт үмүтүн.
    Аркы-терки чабылып, тери кургабай,
    “Асыйлыка” айланып кетээр бир күн.

    Убакыттар алмашып мезгилдерге,
    Жеткирээри анык го, жетчү жерге.
    Жөн гана биз жүргөндөй “теспе” тартып,
    Кетээриң да аныктыр, кетээр жерге.

    Жашоо ушундай,- табият мыйзамы бул,
    Бааланып да, бааланбайт учурга – учур.
    Адам жашайт кадимден, бул жашоодо,
    Толуп дагы, толбостон ага купул.

    Кечээки эле кемибес ушул дүйнөм,
    Келтиргендей кемдигин башка үйгөн.
    Баамга албай бактысын жүргөн жаным,
    Байкадым бейм алыстап чыкканда үйдөн.

    Жетпегенди толуктап жүргөн жандай,
    Жаткан кезим тытынып тыным албай.
    Тирүүлүктүн милдети – ар башта бар,
    Мен да келем ошондон сыртта калбай.

    Күндөр учуп зымырык турасың да,
    Артка көздү кылчайтып бурасың да.
    Боз мунарык… Артыңда баскан жолуң,
    Сыя челектей,- түгөткөн сыясын да.

    Абдугани Эшиев
    11.04 23 ж. Москва.

  • Маматиса Абдыкаимов.ЖАКШЫЛАРДЫН КАТАРЫНДА БОЛГУН СЕН”

    Периштелер жүрсүн сенин жаныңда,
    Тартуу кылып, кубанычтуу жаңылык.
    Каалап турам, мен силерге ушуну,
    Калгандырсың сен да мени сагынып.

    Сагындың деп, айтканымдын себеби,
    Жазбай калгам тайпаларга мен эми.
    Жамыраган көп жазмакер ичинде,
    Жок деп ойлойм, ырларымдын кереги.

    Сага айтарым, кулак салып угуп кой,
    Саламдашуу тирүүлүктүн белгиси,
    Сени бирөө капа кылса ачууң бас,
    Сабыр кылуу, сылыктыктын энчиси.

    Жакшы-жаман, эгиз жүргөн кылыктар,
    Бири кенен, а биринин ичи тар.
    Ылгап сүйлөп жакшы менен жаманды,
    Ыйман кылып, жашап жүргөн адам бар.

    Кимисине кошуламын мен өзүм,
    Калыс карап, таразала бул сөзүм.
    Таамай айтсам, ичи тарлар кызганат,
    Душман болуп, бир көзүмө бир көзүм.

    Капа болбойм, андайларга такыр мен,
    Карапайым, бир адамын ичи кең.
    Өтөт-кетет, бул жашоодон көптөрү,
    Жакшылардын катарында болгун сен.

    Таразалап коёт турмуш өзүңдү,
    Кенен кылгын пенделерим ичиңди.
    Көрүп турат так төбөңдө Жараткан,
    Жакшы-жаман кылып жаткан ишиңди,

    Күлө кара жакшылыктын жолдорун,
    Кенен ачып, май бастырбай көзүңдү
    Кээ бир жерде керек болуп калбасын,
    Көкүрөккө түйүп койгун сөзүмдү.

    1. 2021 ж.
      (архивди аралап)
  • Тойлыбай Қуаныш.”САҒЫН ДА…”

    Өзің жоқта өз жанымда,
    болмай өмір мәні тым,
    Жоқтай тіпті күндерімнің,
    өтіп жатқан сәні шын.
    Сен екенсің бар қызығым,
    мынау сәттік жалғанда,
    Дейтіндей-ақ тіреу болар,
    “жанымның әз бағысың”.
    Ай дидарлым сен деп ылғи,
    кеудемдегі жұмырым,
    Естіп жүрші бүлкілдеген,
    жүрегімнің қағысын.

    Сен болғанда өз қасымда,
    өрлеп өрге шабытым,
    Жақсы жаққа шақырады,
    сапар шегер бағытым.
    Мол шаттыққа кенеледі,
    жүрсең жұпар таратып,
    Көптен күткен өмірімнің,
    жанғандай боп бағы шын.
    Шын жасиды өзің болмай,
    жалғыз калган шағымда,
    Жігерімнің беті қайтып,
    сынғандай боп сағы тым.

    Сондықтан да кетпе алыс,
    жүрші ылғи жанымда,
    Болып әркез ықыласты,
    жақсылықтың жағында.
    Білші деймін мендік мәнді,
    жырларымның бастауы,
    Қалықтайды сұңқар шабыт,
    сенің қалқам барыңда.
    Кете қалсаң сәл ұзақтап,
    себеп болып маңымнан,
    Орала гөр аңсап жаның,
    мені қатты сағын да.

  • Долоева Нургүл.”КАНДАЙ ЖАКШЫ”

    Сотрудник Кыргызского Бюро Культуры и Литературы Портала Азербайджана

    Гүл жайнаган талаада мемилдеген.
    Кыял кармап оюмда сени издегем,
    А сен болсо түнкүсүн учуп түшкөн,
    Жылдыз болуп бактыма келдиң бекен?.

    Издедим сени күттүм санаа тартым.
    Сезимдин баарын ээлеп бара жаттың,
    Карайлап турган кезде бакыт издеп,
    Жолуктуң жолдорунда Махабатын.

    Соолуган тамырыма болуп тамчы.
    Үзүлгөн үмүтүмдү улап жакчы,
    Жүрөккө шоола чачтың учкун болуп,
    Дүйнөдө сенин барың кандай жакшы.

    10 -июль 2023 -жыл

  • Долоева Нургүл.”АЛЫСТЫК”

    Сотрудник Кыргызского Бюро Культуры и Литературы Портала Азербайджана

    Арабыз алыстык кылса дагы.
    Жашайсың сезимдер түпкүрүндө,
    Ардагым барам сизге канат байлап,
    Кечиксем жолду карап үшкүрүнбө.

    Түнкүсүн жылдыз учса жарык чачып.
    Мени салам жиберди деп билип кой,
    Куса болсоң жылдыздарга бир карап,
    Жоорокерим жылуу- жумшак күлүп кой.

    Жолубузга бөгөт коюп ар түркүн.
    Балким бизди көрүп сынап жаткандыр,
    Чыдаганга белек кылып акыры,
    Тоскоолдуктун торун алар бул тагдыр.

    Билем узак күттү жаман баарынан.
    Жолуугуга аз убакыт калгандыр,
    Насип кылып бактысынан бир үзүм,
    Жаратканым бизге дагы жазгандыр.
    10 -июль 2023 -жыл.

  • Dərviş Yunus ƏMRƏM. “Salam olsun!”

    Biz dünyadan gedər olduq
    Qalanlara səlam olsun.
    Bizim üçün xeyir-dua
    Qılanlara səlam olsun.

    Əcəl bükə belimizi
    Söylətməyə dilimizi
    Xəstə ikən halımızı
    Soranlara səlam olsun.

    Tənim ortaya açıla
    Yaxasız kömlək biçilə
    Bizi bir asan vəch ilə
    Yuyanlara səlam olsun.

    Sal verilən qəsdimizə
    Gedər olduq dostumuza
    Namaz üçün üstümüzə
    Duranlara səlam olsun.

    Dərviş Yunus söylər sözü
    Yaş dolmuşdur iki gözü
    Bilməyən nə bilsin bizi
    Bilənlərə səlam olsun.

  • Мадияр Оспанов.”ЭЛЬМИРАҒА…”

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qazaxıstan Respublikası üzrə təmsilçisi

    Өнер деген өлшенбейді, ол — шексіз,

    Табиғат та жаратылмас бөлшексіз.

    Бір бақытың жол көрсетер алдыңнан,

    Қай мұңыңды қай сырыңмен өлшепсіз?

    Керегі жоқ мұңаюдың әрнеден,

    Керегі жоқ шаршаудың да әуремен.

    Кезі келер уақыттың да бір күні,

    Ертелі-кеш жанды тербеп әнменен.

    Жарасады күліп жүріп еркелеу,

    Мүмкін емес сезімді отқа өртемеу.

    Махаббаттың сиқыры бар ұққанға,

    Соған қарай ұмтылмаса ертелеу…

    Эльмира жан,

    Падиша — ән, ханша қыз,

    Жыр жазамыз бақыттылар жанша біз.

    Білем сенің тылсым әуен, күй барын,

    Сағынышпен өтті көктем, қанша күз.

    Білем, сезем, сыршыл әлем, саз барын,

    Жүрегіңді жадыратар жаз барын.

    Айдыныңнан жоғалмасын аққуың,

    Тамаша әнмен келіп қонсын қаздарың.

    Саған анық, бақыттың да келері,

    Қалам алып бұл өмірдің жаз бәрін!!!

  • Мадияр Оспанов.”ЛАУЛАЙДЫ ӨЛЕҢ…”

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qazaxıstan Respublikası üzrə təmsilçisi

    Күліп те, жылай да алам,

    Төзіп те, шыдай да алам.

    Тосыннан сұрағыңды,

    Қоймашы бұлай маған…

    Тұтаттым жаннан жалын,

    Көрем деп алдан бәрін.

    Кеземін арман бағын,

    Сеземін Аллам барын.

    Биіктік құламайды,

    Сәтсіздік ұнамайды.

    Бір күні өзі келіп,

    Бақытым тұралайды.

    Адалдық – сенім жүгі,

    Үзілмес көңіл жібі.

    Сәбилік сезімімнен,

    Фәнилік өмір жыры.

    Ешкімнен, ештеңеден,

    Өкініп, көксемегем.

    Лаулайды қайта жанып,

    Жүректен өшкен өлең!!!

  • Guldana SERMAKHANOVA.”Lale mahnısı”

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qazaxıstan Respublikası üzrə təmsilçisi

    Lale mahnısı

    Lale mahnısı ürəkdən axır,

    Duygusal olaraq ‘qaz tükəndiyini’ hiss edirik.

    Gözləri bağlı, dəlicəsinə aşiq,

    Anlamıram, ehtiras nədir?!

    Xarakterini bəyənirəm,

    Günəşi və ayı heç bir qüsursuz təsəvvür edirəm.

    Günahsızlıq, mənim üçün hisslər,

    Bu yaxşılığın silinməz bir işarəsi kimi görünür.

    İnanıram ki, o mənə inanır,

    Yalnız iman bütün kədərlərə qalib gələ bilər.

    Korluq hissi alovlandı və Tale taleyi idarə edir və Allah bərabərdir.

  • Ülkü OLCAY.”Görmesem olmazdı dediğim SARAYBOSNA’yı yazmasam olmazdı…”

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

    Slav dillerinde Sarajevo, Osmanlı Türkçesi’nde Bosna Sarayı, bizim dilimizde sevdalinkalarında ağıtları susmayan, boynu bükük, sinesi yaralı, gözü yaşlı Saraybosna.

    Hüznü dağlara taşlara sığmayan, yıllar geçse de unutulmayan utancın adı Saraybosna.
    Öyle bir acı ki, kimi zaman heybetli Bjelašnica’nın, kimi zaman yemyeşil Igma’nın,kimi zaman başı dumanlı Trebevič’in bağrından bir çığ gibi düşer. Sonra kendini nazlı Miljacka (Milyatska) ırmağının serin sularına atar da, soğumaz yangını. Her dem yanan, her dem kavrulan yürektir Saraybosna…

    Tarihin kanla yazılmış sayfalarından silinse hafızalardan silinir mi üç koca utanç yılı. Keşke silinse, keşke acılar unutulsa, Adım atılan her yerde mezarlar olmasa keşke. Bilmesem daha yirmisini görmemiş gencecik fidanların bir gecede katledildiğini, kadınların çocuksuz, evlerin erkeksiz kaldığını.

    Bu nasıl bir öfke, nasıl bir intikam!

    Tepelere mevzilenip birkaç Müslüman öldür, pazartesi tekrar mesaiye dön! Müslümanlara duyduğun kinde boğulasın Avrupa!

    Ya Umut Tüneli…
    Sırp, şehri tamamen sarmış; ne ekmek, ne su… Bütün yardımları kesmiş. Canını dişine takmış Bosna, Elli altmış metrelik bir tünel kazmışlar keskin nişancılara görünmeden. Görünenler vurulmuş, gizlenmeyi başaranlar taşıyabildikleri kadar erzak taşımışlar yardım uçaklarından. Bir lokma ekmek, bir damla su için, ölmemek için. Savaşın en soğuk halinin utanç kanıtlarından sadece biri olan bu yer, bir nebze olsun umut vaat ettiği için Umut Tüneli denmiş adına.

    Savaştan sonra yaraları sarılmamış Bosna’yı bir anda kırmızı güller sarmış. Nasıl mı?
    Tüm dünyaya sözde medeniyet götürdüğünü savunan vahşi Avrupa’nın attığı her topun düştüğü yere kırmızı reçineler dökülmüş. Yaraları kapatamayınca yollardaki, binalardaki ayıbı kapatmaya çalışmışlar. Güllerden daha kırmızı gözyaşı döken Bosna, adına Saray Bosna Gülleri demiş ölenlerinin anısına bu çukurlara. Her biri anne, her biri kardeş, her biri kavuşulamayan sevgiliymiş Saraybosna Gülleri…

    Geceydi. Rüyaydı. Rüyadan öte gerçekti. Acıyla inleyen bir kadın sesiydi duyduğum. Gel diyordu, gel. Durgundu, yorgundu, bitkindi sesi. Belli ki anlatacakları vardı. Şehrin ışıklarının en güzel göründüğü yerdeydi, Seyir Tepesi’ndeydi. Dalga dalga yayılıyordu fısıldayan sesi.

    Savaşta duyuramadığı çığlıklarını en dingin haliyle Anavatan’a duyurabilmişti nihayet. Yahudisi, Katoliği, Ortodoksu…Bir yaren diledi belli ki yüreği, bu kadar ecnebinin içinde derdini dökecek.

    Sadece GEL dedi. O ‘gel’ her şeyi anlatmaya yetti.

    İnsanoğlu merak ederse öğrenir, öğrenirse kendini donatır ya, donandım kendimce lakin duyduklarımdan dinlediklerimden gönenmedim gönlümce. Yüreğimin sesiyle yollara düştüm bir gece vakti. Güneşi ertesi günün sabahı hüzün topraklarında doğdurursam belki dinerdi göz yaşım.

  • Tali Cohen Shabtai

    Tali Cohen Shabtai was born in Jerusalem, Israel, and is an international poet of high esteem with works translated into many languages.

     She is the author of three bilingual volumes of poetry, “Purple Diluted in a Black’s Thick”(2007), “Protest” (2012) and “Nine Years From You”(2018). 

    A fourth volume is forthcoming in 2021.  She has lived many years in Oslo, Norway, and in the U.S.A.

    She is very prominent as a poet with a special lyric, “she doesn’t give herself easily, but subject to her own rules”.

  • Tali Cohen Shabtai.”Mother”

    How much longer

    are you going to look at me

    until I reach

    the destination you bless on

    with the Shabbat candles

    blessing?

    A goal that you set for me

    whose present and future use

    that will be

    absolutely uninhabitable

    for me when you clap your hands together as a sign of

    thanksgiving?

    I told you not to bat

    an eyelid towards girls of my age.

    The difference revealed to you

    there

    about me being differentiated from them is

    the burden of my life,

    you’re not mentally prepared for it, and certainly

    not to place me with them in the same

    slot.

    A healthy and normal relationship between a mother and her daughter

    is an important factor in the daughter’s normal psychological development

    you should know

    that the common error among women is that having children means being a mother –

    I would rather you understand what I mean on this issue

    because that is not my intention.

    You gave birth to me semi-premature

    your breast milk was not secreted as a source of nutrition

    that is sometimes the only dietary source

    in the toddler’s first year –

    I tried to appoint the cause to the indication

    of the Caesarian operation that you gave birth to me

    like a heroine

    you were so beautiful when you held me in the picture,

    but this information was prevented from me.

    It is beyond me daughters who satisfy

    their mothers’ will

    I understand the source of their desire but not

    the nature of the ability

    to subordinate the good of the individual for the sake of the “common good” contradicts my theory, Mother! Which

    emphasizes the individual’s sovereignty over his life –

    even if we assume this “rule”, I cannot

    change

    I wish you had an alternative daughter and me the same

    mother.

    We have yet to find an alternative like this.

  • Madiyar OSPANOV.”ALLAHLA ƏLAQƏ”

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qazaxıstan Respublikası üzrə təmsilçisi

    Allah!
    Gənc ruhun üstünə işıq saçdı,
    İbali səsi,
    Göy açıqdır.
    Bu gerçəkdir!
    Bala, mən mələk olduğumdan,
    “Mahnı”,
    Daimi yaşayış yerim başladı.

    Mən insanam
    Hansı işarəni gizlədirəm?
    Ümid edirəm
    Tələsirəm, gülürəm və ağlayıram.
    Düşüncələr
    Əvvəldən bildiyiniz kimi
    Arman da,
    Kanalımda axdı.

    Doğum yeri,
    Duman bel sevincin dərinliyidir,
    Hər kəs,
    Xəstəliyin pozulmaz kremi.
    İnanmırsan
    Gəl mənimlə oxu,
    İstedadlı,
    Hamısı qanlı.

    Allah!
    Alov sinəmdə yanır,
    Günortadır,
    Əbədi dağ mənə güc verdi.
    Vicdan üçün
    Şərəfsiz səbrdən,
    Sənin oğlun mənəm!
    Qılıncla dünyanı fəth etdi.

    Keçmişə
    Xeyr, deməyə bir sözüm yoxdur –
    Kədərli,
    Kim sirri başa düşür?
    Çünki,
    Mükəmməl hiss etmək istəyirəm,
    Canlı can
    Mahnı baldır, şairin iti dili var !!!

  • Madiyar OSPANOV.”VƏTƏNDAŞ OLSAM VƏ TANIILSAM …”

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qazaxıstan Respublikası üzrə təmsilçisi

    Ya Rəbb!
    Sən demədin,
    Göylə, uca bir səslə məsləhətləşdim.
    Yaxşılarla və yaxşılarla böyüdüm,
    Heç kim məni yıxmadı və ağlamadı.

    Sən həqiqətsən,
    Sözün tam, sonsuz, hədsiz bir sübutdur,
    Bilirsiniz, bütün vasitələrim var, ədəbiyyat.
    Zirvələr yüksəkdir, neçə pendir var,
    Mahnılar bağlanır, ilham aləmimdir.

    Mübahisə etdim,
    Ağ buludlarla bəzəməyi sevirsənmi,
    Sinədəki atəş, çox sayda prestij?
    Yoruldum, mahnı hələ oxuyur,
    Mən uçuram və quş əbədidir.

    Oh, amma …
    Yalnız soruş, mən boş yerə enirəmmi,
    Çox istilərə və fırtınalara dözdüm.
    Ürəyimdə, görünüşümdə şərəf var,
    Kaş ki, həqiqət sözü qabaqda olsun.

    Günəş qayıdacaqmı?
    Belə bir soyad, səhv etsəm,
    Xəyalım reallaşmasa …
    Çarə eyni vəziyyətdə qalmaqdır,
    Vətəndaş olaraq, bəşəriyyətə bəlli olmaq !!!

  • Madiyar OSPANOV.”MÜSTƏQİLLİK”

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qazaxıstan Respublikası üzrə təmsilçisi

    Müstəqillik!
    Dünənki ataların xəyalı,
    Çoxdan gözlənilən günəşli səhər.
    Bugünkü və sabahkı nəsillərə hörmət et,
    Sizə lazım olan yalnız sirri anlamaqdır.

    Müstəqillik!
    Hər kəsin bilməsi əyləncəli deyil,
    Günlərimizi qiymətləndirin.
    Həyata yolsuz baxmayaq,
    Düşmən qarşınıza çıxmaq istəyirsə – bir nəfəsdə.

    Müstəqillik!
    Minnətdar ol,
    Əsas vəzifə kədər gətirməməkdir.
    “Otan” tək yaşayır,
    Xoşbəxtlik verin, evinizə baxın.

    Müstəqillik!
    O, sizin Ocağınız, Vətəniniz, Ölkəniz,
    Atəşin yanmasına icazə verməyin.
    Dəniz və Ayın cazibəsi,
    Bulaqların və çayların tükənməsi.

    Müstəqillik!
    Əbədi dəyərli, filizin, xəzinən,
    Birliyin çoxu azdan yaxşıdır.
    Bir daha heç vaxt qürur duymayacağam, ya Rəbb
    Fərq baharda !!!

  • Madiyar OSPANOV.”Tək yol”

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qazaxıstan Respublikası üzrə təmsilçisi

    Yeganə yol –
    Xəyalım gerçəkləşəcək,
    Həyatın mənası barədə bir anlayış var.
    Mən diqqətlə gəlirəm,
    Mənim seçimim! İşıqda vəftiz edin.

    Yeganə yol –
    İlləri əsrlərə bağlamaq,
    Yalanları və həqiqətləri təhlil edir.
    Hələ dözməyə gücüm var,
    Xüsusi bir ürəkdən gələn bir mahnı əbədidir.

    Yeganə yol –
    Taleyi odla yandırdı,
    Dərdim yağışla təmizlənir.
    Ağır və yüngül mübarizə,
    Səbirlə yükü qaldırdım.

    Yeganə yol –
    Allahdan böyük bir bağ istədim,
    Hər şeyi qiymətləndirdi.
    Yalnız bütün ürəyimlə sevdiyim biri
    Mənim şərəfim və müdafiəm !!!

  • Cümhuriyyət nəğməkarı şair Əhməd CAVAD.”Çırpınırdı Qara dəniz”

    Çırpınırdı Qara dəniz
    Baxıb Türkün bayrağına!
    “Ah!…” deyərdim, heç ölməzdim
    Düşə bilsəm ayağına.
    Ayrı düşmüş dost elindən,
    İllər var ki, çarpar sinən!..
    Vəfalıdır gəldi, gedən,
    Yol vər Türkün bayrağına!

    İncilər tök, gəl yoluna,
    Sırmalar səp sağ, soluna!
    Fırtınalar dursun yana,
    Salam Türkün bayrağına!

    “Həmidiyyə” o Türk qanı!
    Həç birinin bitməz şanı!
    “Kazbek” olsun ilk qurbanı!
    Heyran Türkün bayrağına!

    Dost elindən əsən yellər,
    Bana şer, salam söylər.
    Olsun turan bütün ellər
    Qurban Türkün bayrağına!

    Yol ver Türkün bayrağına!!!

  • Səlcuk Bayraktar Azərbaycana şeir həsr edib – FOTO

    “Bayraktar TB2” pilotsuz uçuş aparatının yaradıcısı, Türkiyə Prezidenti Rəcəb Tayyib Ərdoğanın kürəkəni Səlcuq Bayraktar Azərbaycana həsr edilmiş şeir yazıb. 

    O, “Twitter” hesabında paylaşdığı şeirini “Cansan can, Azərbaycan” sözləri ilə bitirib.  

    Səlcuq Bayraktar həmçinin azərbaycanlı gəncin ixtirasını səhifəsində paylaşıb.

    Şu yeryüzü er meydanı
    Gönül sevmez her meydanı
    Yüreksize yorgan döşek
    Koç yiğite ver meydanı

    Yetişsin Asım’ın nesli
    Etsin sana dar meydanı!
    Geldiği gün kutlu çağrı
    Bas, titresin yerin bağrı
    Doğu’dan batıya doğru
    Bir yay gibi ger meydanı.”

    Cansın can #Azerbaycan… 🇦🇿🇹🇷 https://t.co/zwXcpLKXcx— Selçuk Bayraktar (@Selcuk) October 24, 2020

  • Ustadım Dərviş Yunus ƏMRƏ

    Yunus Əmrə (d.1238 Sarayköy, Milhalıççıq, Əskişəhər – ö.1321 Sarayköy, Milhalıççıq, Əskişəhər) — Anadoluda türkcə şeirin banilərindən biri[7]; sufi; İslam filosofu; təsəvvüf və xalq şairi; Türk-İslam mütəfəkkiri. 1991-ci ildə UNESCO tərəfindən Yunus Əmrənin 750 illik yubileyi qeyd olunmuşdur.

    Həyatı

    Tapdıq Əmrə ilə tanış olması

    Həyatı və özü haqqında çox az şey məlum olan Yunus Əmrə, Rum sultanlığının dağılmağa və Anadolunun[10] müxtəlif yerlərində bəyliklərin yaranmağa başladığı 13-cü əsrin ortalarından[11] Osmanlı bəyliyinin yaranmağa başlandığı 14-cü əsrin ilk rübünə qədər Mərkəzi Anadolu hövzəsində dünyaya gəlmiş və yaşamış şair və ərəndir. Yunus Əmrə, Hacı Bəktaş Vəli Dərgahında[12] oldusa da[13], onu “Bizim Yunus” edən mənəvi yüksəlişini Hacı Bəktaş Vəlinin özünün göndərdiyi Tapdıq Əmrə Dərgahında yaşamış və dərgahda xidmət göstərmişdir.[14] Yunus Əmrə uzun müddət dərgahda odunçuluq fəaliyytilə də məşğul olmuşdur.[4][15]

    Digər mütəfəkkirlərlə tanış olması[redaktə | əsas redaktə]

    Yunusun yaşadığı illər, Anadolunun Monqol axın və yağmaları, daxili müharibə və çəkişmələrlə, siyasi nüfuz zəifliyi, habelə qıtlıq və quraqlıqla pərişan olduğu illərdir.[10] 13-cü əsrin ikinci yarısı, yalnız siyasi çəkişmələrin deyil, müxtəlif məzhəb və inancların, batini və mötəzili nəzərlərin də yayılmağa başladığı vaxtdır.[10] Belə bir şəraitdə, Mövlanə Cəlaləddin Rumi[4], Hacı Bəktaş Vəli, Ahi Əvran Vəli kimi elm və irfan əhli ilə birlikdə Yunus Əmrə, Allah sevgisi[16], məhəbbət və gözəl əxlaqla bağlı fikirləri, İslam təsəvvüfü və s. mövzuları mənimsəmişdir.

    Vəfatı[redaktə | əsas redaktə]

    Yunus Əmrə, “Risalətun-Nushiyyə” adlı məsnəvisinin sonunda belə bir cümlə yazmışdır:“Sözə tarix yeddi yüz yeddi idi, Yunus canı bu yolda fidiidi.[17]

    Bu cümləyə əsasən iddia olunur ki, Yunus Əmrə H. 707 (M. 1307/8) tarixlərində həyatda olmuşdur. Adnan Ərzi tərəfindən Bəyazid Dövlət Kitabxanasında tapılmış 7912 nömrəli əlyazmada belə qeyd edilmişdir:

    “Vəfatı Yunus Əmrə
    Müddəti-Ömür 82
    İl 720[17][18]

    Bu sənədə əsasən, Yunus Əmrənin H. 720-ci ildə (M. 1320-1) vəfat etdiyi və bu tarixdən 82 il əvvəl H. 648-ci ildə (M. 1240/41) doğulmuş olduğu iddia olunur.[7]

    Məzarı[redaktə | əsas redaktə]

    Əsas məqalə: Yunus Əmrənin məzarı

    Qaxın Oncallı kəndindəki Hacı Tapdıq və Şeyx Yunus ziyarətgahında Yunus Əmrəyə aid olduğu iddia edilən məzar

    Yunus Əmrənin məzarı olduğu iddia edilən[3] bir çox türbə və məzar vardır: Türkiyədə: Əskişəhər ilinin Mihalıççıq ilçəsinin Sarıköy kəndi (indiki Yunus Əmrə bəldəsi); Qaraman ilindəki Yunus Əmrə məscidinin həyəti; Bursa; Ağsaray ilinin Ortaköy ilçəsinin Rəşadiyə kəndi; Ünyə; Manisanın Kula ilinin Əmrə kəndi; Ərzurum ilinin Dutçu (Dutçu[19], Tuzcu[20] və ya Düzcü[21]) kəndi; Sparta ilinin Gönən və ya Keçiborlu ilçəsi; Afyonkarahisar ilinin Sandıqlı ilçəsi[22]; Sivas yaxınlığında bir yolun üstü, Toqatın Niksar ilçəsi və Azərbaycanda Qax rayonunun Oncallı kəndindəki Oğuz qəbiristanlığı.[23]

    Səyyah Övliya Çələbinin Səyahətnamə əsərində Qaraman ilə əlaqədar olaraq “Kirişçi Ata Məscidi həyətində Yunus Əmrə Həzrətlərinin məzarı vardır.”[24] deyə yazır. Əskişəhərin Sarıköy (indiki Yunus Əmrə) kəndində Yunus Əmrənin türbəsi olduğu iddia edilən sahədəki türbə Türkiyə İstiqlaliyyət Müyaribəsi zamanı yunanlar tərəfindən uçurlsa da, 1948-ci ildə ərazidə yenidən türbə tikilməsi məqsədilə hökumətə müraciət edilmişdir.[4] 1949-cu ildə türbə tikilməsi məqsədi ilə aparılan qazıntılarda, 15 nəfərə aid skeletlər tapılmışdı.[24] Qazıntı aparılan sahədə skeletlərin səthə çox yaxın bir nöqtədə olması, ərazinin qədim bir qəbir yeri olduğu barədə ciddi şübhələr doğurmuşdur. Müəyyən bərpa işlərindən sonra 6 may 1949-cu ildə türbənin açılışı olmuşdur.[4]

    Bəzi tədqiqatçılar Yunus Əmrənin şeirlərində bəhs edilən 23 yaşayış məntəqəsi adından 20 dənəsinin hazırda Qaraman rayonu sərhədləri içərisində yerləşən kənd, qəsəbə, abidə adları ilə eyni olmasını Yunus Əmrənin hal-hazırda Qaraman olaraq adlandırılan ilin sərhədləri daxilindəki bölgədə yaşayıb və ölmüş ola biləcəyi iddiasını irəli sürürlər.[24]

    Yaradıcılığı

    Yunus Emre: Aşkın sesi filminin afişası

    İşlədiyi mövzularla Anadoluda inkişaf edən Türk ədəbiyyatının nümayəndələrindən sayılan Yunus Əmrə, yalnız xalq və təkkə poeziyasına deyil, divan şeirinə də təsir etmişdir.[16] Heca və əruz vəznlərində yazdığı şeirlərində məhəbbəti əsas tutmuşdur.[17] Təsəvvüflə, İslam ilə əlaqədar misralarında insanın özü, əşyalarla, Allahla olan münasibətlərini mövzusunda yazmış, ölüm, doğum, həyata bağlılıq, İlahi ədalət, insan sevgisi kimi məsələləri müzakirə etmişdir.[17]

    Əsərləri

    Əsərlərinin bir neçə nüsxəsi mövcuddur: Fateh, Nuru-Osmaniyə, Yəhya Əfəndi, Qərəman, Balıqəsir, Niyazi Mısri və Bursa nüsxələri.[25]

    Divan

    Yunus Əmrənin şeirləri bir Divanda toplanmışdır.[10][17] Şeirlər əruz və heca vəznlərində yazılmışdır.[11]

    Risalətun-Nushiyyə

    Əsas məqalə: Risalətun-Nushiyyə

    Adının mənası “Nəsihətlər kitabı”dır. Didaktik əsərdir.[25] Əmrə əsərin sonunda belə bir cümlə yazmışdır:“Sözə tarix yeddi yüz yeddi idi,
    Yunus canı bu yolda fidiidi.[17]

    Bu cümləyə əsasən müəllifin əsəri H. 707-ci ildə (M. 1307/8) yazmış olduğu iddia olunur.[7][26][27] Əsər, məsnəvi tərzində yazılmış və 573 beytdən ibarətdir. Dini, təsəvvüfi və əxlaqi məzmunludur.[28]

    Əmrə sözünün mənası

    Anadoluda müxtəlif ozanların, aşıq və dərvişin adında olan Əmrə sözü türkcədə “Aşiq” mənasını verir. Bu sözün İmrə anlayışı ilə əlaqəli olduğu qəbul edilir. Türk-monqol dillərində dərman, ağız, qadınlıq, işarə bildirən (Am/Əm/Em/İm) kökündən törəyən Amramaq/Əmrəməq/İmrəməq felləri “aşiq olmaq” deməkdir. Əmrə sözü də aşiq mənası daşıyır.[29] Amrağ/Amra/Əmrə çevrilməsinə məruz qalmışdır. Anadoluda “imrəmək” və “imrənmək” feilləri bir şeyi çox sevmək, qibtə etmək, həddindən artıq istəmək mənaları daşıyır.[30]

    Mədəniyyətdə

    Əsərlər

    2009-cu ildə tədavülə çıxmış 200 Türk lirəsinin arxa üzündə Yunus Əmrənin porteti və VyanadakıYunus Əmrə Çeşməsinin şəkli əks olunmuşdur.[31][32]

    İskəndər Palanın Yunus Əmrədən bəhs edən Od romanının sonuncu nəşrinin üz qabığı

    • Od (Bir Yunus romanı)“, İskəndər Pala
    • “Yunus Emre”, Cahit Öztelli
    • “Aşka Ağlayan Derviş”, Mahmut Ulu, bioqrafik roman
    • “Yunus Emre Divan ve Risaletü’n-Nushiyye”, Mustafa Tatcı
    • Sarıköylü Yunus Emre, Eskişehir Valiliği, Bahattin Atak
    • “Yunus Emre Divanı”, Faruk K. Timurtaş
    • Bizim Yunus, Mustafa Özçelik [1][2]
    • Yunus Emre Divanı, Burhan Toprak
    • “Yunus Emre Seçme Şiirler”, Fide Yayınları
    • “Yunus Emre Külliyatı”, 2008
    • “Antologıa Shel Shırım Sufıım Me et Yunus Emre”, Denis Ojalvo, Avram Mizrahi ve Selim Amado  (ivr.)
    • “Aşkın Kandili”, Galip Argun
    • Əbdülbaqi Gölpınarlı. Yunus Əmrə: Həyatı, sənəti və şerləri. 1952.
    • Əbdülbaqi Gölpınarlı. Yunus Əmrə və təsəvvüf. 1961.
    • Nəzihə Araz. Dərdli dolab və Yunus Əmrənin həyat hekayəsi. 1961.
    • Köyxan Övliya oğlu. Anadolunun iç aydınlığı – Yunus Əmrə. 1963.

    Filmoqrafiya

    Diskoqrafiya

    Ədəbiyyat

  • Həzrət Mövlana Cəlaləddin RUMİ

    Mövlana Cəlaləddin Balkhi (fars. مولانا جلال الدین محمد رومی Mevlānā Celāl-ed-Dīn Muhammed Balkhi; 1207BəlxƏfqanıstan – 1273) — İslam və təsəvvüf dünyasında tanınmış fars[2][3][4][5][6]şairmövləvi yolunun öncülü, vəhdəti-vücud (panteizm) fəlsəfəsinin tanınmış nümayəndəsi.

    Həyatı

    Əsl adı Muhamməd Cəlaləddindir. Xudavəndiyar, Sultanul-Aşiqin (aşiqlər sultanı), Sultanul-Muhibbin (sevgililər sultanı) ləqəbləri ilə də tanınmışdır. Mövlana ləqəbi isə ona hələ gənc yaşlarında ikən Konyada dərs verməyə başladığı zamanlarda verilmişdir. Mövlana ləqəbini ilk dəfə ona Şeyx Sədrəddin Konyəvi vermişdir.

    Mövlana Cəlaləddin Rumi (Rumi adı ona Anadoluya (o vaxtlar Anadolu “Diyari Rum” adlanırdı) yerləşib orada yaşadığı üçün, “Əfəndimiz” mənasına gələn Mövlana isə özünə qarşı duyulan böyük hörmətin əlaməti olaraq verilmişdir) indiki Əfqanıstanın Bəlx şəhərində anadan olmuşdur. Rumi o dövrün İslam mədəniyyəti mərkəzlərindən biri sayılan Bəlx qəsəbəsində müəllimlik edən və Sultan-ül Üləma (alimlər sultanı) ləqəbi ilə tanınan Bəhaəddin Vələdin oğlu idi.

    Babası Əhməd Xətibi – nin oğlu Hüseyn Xətibidir. Anası əsil-nəcabətli bir ailəyə mənsub olan Möminə xatun, nənəsi Xarəzmşahlar xanədanından türk şahzadəsi Məlaikəi-Cahan Əmətullah Sultandır.

    Bəhaəddin Vələd 12141217-ci illər arasında ailəsi ilə birgə Anadoluya köçür. Mövlana bütün ömrünü o vaxt Səlcuqların paytaxtı olan Konya şəhərində keçirir, orada da dəfn edilir. Atası Bəhaəddin Vələdin ölümündən bir il sonra, 1232-ci ildə Konyaya gələn Seyyid Bürhanəddin Mövlananın tərbiyəsi ilə məşğul olmuş və Mövlana doqquz il ona xidmət etmişdir. Rumi 38 yaşında olarkən 60 yaşlı İslam piri, dərviş Şəmsəddin (Şəms) Təbrizi ilə tanış olur. Bu tanışlıq Cəlaləddinin dünyagörüşünə dərin təsir göstərir, onun fikir dünyasını kökündən dəyişdirir. Şəmsə qeyri-adi bir məhəbbətlə bağlanmış Cəlaləddin onu tanrı səviyyəsində ilahiləşdirir. Bir gün Şəms sirli şəkildə qeyb olarkən, Cəlaləddin sarsılmış və müəlliminə olan məhəbbətini, onun itməsindən doğan kədər və həsrətini bədii əsərlərində – məsnəvilərdə, rübai və qəzəllərində ifadə etmişdir. Əslən Xorasandan olan Rumi şeirlərini ana dili olab fars dilində yazmışdır, türk dilində yalnız bir neçə şeri və farsca-türkcə müxəmməsi qalmışdır.

    2007-ci ildə Mövlananın anadan olmasının 800 illiyi YUNESKO tərəfindən Dünya Mövlana İli elan edilmişdir.

    Əsərləri

    İstinadlar

    1.  https://www.kokanshakti.com/2019/12/what-do-i-know-about-rumi.html
    2.  http://www.encyclopedia.com/topic/Jalal_ad-Din_Rumi.aspx
    3.  http://www.museumstuff.com/learn/topics/Jalal_ad-Din
    4.  http://www.1902encyclopedia.com/R/RUM/jalal-ad-din-rumi.html
    5.  ^ C.E. Bosworth/B.G. Fragner, “Tādjīk”, in Encyclopaedia of Islam, Online Edition: “… In Islamic usage, eventually came to designate the Persians, as opposed to Turks […] the oldest citation for it which Schaeder could find was in verses of Djalāl al-Dīn Rūmī …”
    6.  ^ Ritter, H.; Bausani, A. “ḎJ̲alāl al- Dīn Rūmī b. Bahāʾ al-Dīn Sulṭān al-ʿulamāʾ Walad b. Ḥusayn b. Aḥmad Ḵh̲aṭībī .” Encyclopaedia of Islam. Edited by: P. Bearman , Th. Bianquis , C.E. Bosworth , E. van Donzel and W.P. Heinrichs. Brill, 2007. Brill Online. Excerpt: “known by the sobriquet Mawlānā (Mevlânâ), Persian poet and founder of the Mawlawiyya order of dervishes
  • TƏRCÜMƏÇİLƏR GÜNÜNƏ MESAJ…

    Azərbaycan Respublikasının Prezident Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Sumqayıt Bürosunun Rəhbəri

    TƏRCÜMƏÇİLƏR GÜNÜNƏ MESAJ…

    Татяна Уварова

    Москва.

    Иду уже дорогою обратной…
    Иду уже дорогою обратной,
    Но так и не доделаны дела.
    И ближний всё по-прежнему мне брат, но
    Восторженность любовная прошла.

    А ярмарка ликует за спиною:
    И музыка, и клоуны, и торг.
    Всё тише, глуше, будто за стеною
    Остался вожделенный сладкий торт.

    Погашен лес из именинных свечек.
    И месяц режет сумрак на куски.
    Медлительных немолодых овечек
    Не любят волки, полные тоски.

    Не густо в сумке крупных ассигнаций,
    Хоть славой медной бредит кошелёк.
    Чего я жду?! Людьми забыт Гораций,
    Который горы мудрости изрёк!

    Tərcümə: İbrahim İlyaslı

    TA GERI GEDƏN ÇAĞIMDI…

    Ta geri gedən çağımdır,
    Öndə yarımçıq işlər.
    Son pənahım doğmalardı,
    Bitdi havalı eşqlər.

    Sərgilənir xəyalımda
    Ərköyün ad günlərim…
    Dünyam sükuta qərq olur,
    Dinməyə yox təhərim.

    Ad günümdü… Tort bənzəyir
    Od vurulmuş meşəyə.
    Sönür şamlar, qaranlığı
    Ay keçirir tişəyə.

    Nə ruhumda o təravət,
    Nə cismimdə o can var.
    Əldən düşmüş şikarları
    Xoşlamır canavarlar.

    Al-qumaşlar olan yerdə
    Kimdi baxan bezinə?
    Çox da ki, hərdən öyülür
    Üstü zərli xəzinə.

    Daha nədi gözlədiyim
    Əfsanəvi çağlardan?!
    Nağıl bitdi… enim daha
    Güvəndiyim dağlardan.

  • Şair-publisist İbrahim İLYASLI “Qızıl qələm” Fəxri diplomuna layiq görülüb

    Qırğızstan-Azərbaycan ədəbi əlaqələrindəki fəaliyyətimə, tərcümələrimə yüksək dəyər verdiyinə görə Qırğızıstan Milli Yazıçılar İttifaqının sədri Nurlan Kalıbekova və “Gənc qırğız şeiri” antologiyasının nəşrinə göstərdiyi dəstəyə görə Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, “Mahmud Kaşqari Medalı” laureatı, Əli Kərim adına Sumqayıt şəhər Poeziya Klubunun sədri, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Portalının Sumqayıt bürosunun rəhbəri, şair İbrahim İlyaslı “Qızıl qələım” Fəxri diplomuna layiq görülüb.

    Qeyd edək ki, bundan öncə şair İbrahim İlyaslı Ümumtürk mədəniyyəti qarşısında göstərdiyi xidmətlərə görə “Mahmud Kaşqari Medalı”na və ədəbiyyat sahəsindəki fəaliyyətinə görə “Şahmar Ələkbərzadə adına Beynəlxalq Ədəbiyyat Mükafatı”na və Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin “İstiqlal marşı”nın müəllifi Mehmet Akif Ərsoyun yadigarı “SEBİLÜRREŞAD” Dərgisi Yönetim Kurulu Başkanı sayın Fatih Bayhan və EkoAvrasiya Yönetim Kurulu Başkanı sayın Hikmet Erenin müvafiq qərarıyla Türk dünyasına xidmətlərinə görə mükafata layiq görülmüşdü.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti və İctimaiyyətlə əlaqələr şöbəsi.

  • Sumqayıt Poeziya Evində “Evimizin Fəxri qonaqları” rubrikasında növbəti qonaqlarımız Qırğızstan Milli Yazıçılar İttifaqının sədri, ünlü qırğız şairi NURLAN KALIBEKOVun rəhbərliyi ilə gənc qırğız şairləri oldu

    Sumqayıt Poeziya Evində “Evimizin Fəxri qonaqları” rubrikasında növbəti qonaqlarımız Qırğızstan Milli Yazıçılar İttifaqının sədri, ünlü qırğız şairi NURLAN KALIBEKOVun rəhbərliyi ilə gənc qırğız şairləri oldular. Azərbaycanda nəşr olunmuş “Gənc qırğız şeiri antologiyası”nın təqdimatı münasibəti ilə ölkəmizə təşrif buyurmuş qələm dostlarımız şəhərimiz, şəhərimizin ədəbi mühiti ilə bağlı məlumatlandırıldılar və səfərdən çox razı qaldıqlarını dilə gətirdilər.

  • Biyografya: Oğuz Alp PAKÖZ

    Kahramanmaraş’ta 1947 yılında doğdu. İlk ve orta öğrenimini Kahramanmaraş’ta tamamladı. İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesinden 1974 yılında mezun oldu. Mezuniyet sonrası Kahramanmaraş’ta pratisyen doktor olarak meslek hayatına başladı. Askerlik görevi sonrasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesinde biyokimya bölümünde ihtisas yaptı. Mecburi hizmetini Çorum, Elbistan ve Kahramanmaraş Devlet Hastanelerinde tamamladı. 1984’ten sonra Kahramanmaraş’ta özel laboratuvar çalıştırmaya başladı. Bu görevi 2008 yılının Eylül ayına kadar devam etti. Bu tarihten sonra Kahramanmaraş’ta bir özel hastanede çalışmaya başladı. O günden beri aynı hastanede laboratuvar sorumlu doktoru ve baştabip olarak görev yapmaktadır. Oğuz Paköz evli, dört çocuk babasıdır. İki yıl (bir dönem) Türk Ocağı başkanlığında bulundu. Rauf Denktaş’ın Kahramanmaraş’ı ziyareti onun başkanlığı dönemindedir. Dört defa Tabip Odası başkanı seçildi. Kahramanmaraş Meslek Odaları Birliğinin kurucuları arasında yer aldı ve uzun süre başkanlığını yaptı. Yine aynı dönemde Güney İlleri Tabip Odaları Birliği’nin kurucu üyeleri arasında yer aldı. Oğuz Paköz 2002 yılında kurulanKahramanmaraş Kültür ve Sanat Evi (KÜSEV)Derneğinin kurucularındandır ve bu derneğin kurulduğu günden beri başkanıdır. Bu derneğin yayın organı olan sanat ve edebiyat dergisi Alkış Dergisinin dernek adına sahipliğini ve başyazarlığını on sekiz yıldıryapmaktadır.
    Yayınlanmış Eserleri: Kılgı (Deneme), Var Varanın (Deneme), Sür Sürenin (Manzum Hikaye), Bombalar Öldürmez Sevgiyi (Hikaye), Türkülerle giden İlbey (Hikaye), (İlk Çıngı İlk Çılgınlık) Maraş Destanı (Destan), Ahırdağı Destanı (Destan), Maraş Senin Nazın Var (anı ve İnceleme), Kurtlar Köyünün Görkemlisi (Roman)

  • Esat ERBİL.Yeni şiirler

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Irak temsilcisi

    Anne Sevgisi

    ŞİİR : Esat ERBİL

    NOT : Nekadarda Annem Vefat etmiş ve Allahın rahmetine kavuşmuştur, hayattayken ona bu Şiiri yazdım ve Müzisyet arkadaşlarımda güfteye bir güzel beste yaptılar, Anneler günü münasebetiyle Tüm Türk Dünyasının annelerine armağan ediyorum. Derin sevgi ve saygılarımla.

    Uzun gecelerde bana bakardın,
    O, şirin uykudan yatmaz kalkardın,
    Ninniler okurken üstüm örterdın,

    Nakarat … Anne, anne can anne
    Ben sana kurban anne
    Yüreğim çırpınıyor
    Adında her an anne.

    Beni büyütmede acılar çektin,
    Mutlu yarınlara fidanlar diktin,
    Dünyada ezildin belini büktün,

    Nakarat … Anne, anne can anne
    Ben sana kurban anne
    Yüreğim çırpınıyor
    Adında her an anne.

    Seni seveceğim başım tacısan,
    Tüm dayılarıma şirin bacısan,
    Biz hastalanirken tek sen acısın,

    Nakarat … Anne, anne can anne
    Ben sana kurban anne
    Yüreğim çırpınıyor
    Adında her an anne.

  • Riyaz DEMİRÇİ.Yeni şiirler

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Irak temsilcisi

    Ağ Olmaz Kara Bahtım

    Ezelden yazılıptır ağ olmaz kara bahtım
    Aşk gögünde yıldızken ey vah ne erken aktım
    Bir daha geri dönmez geçen mutlu günlerim
    Felekte acımadan yıktı sultanlık tahtım
    Ağlama sen gözlerim feryad etme ay gönül
    İhtiyar oldun ama kalmıştır hale vaktım

    Neşeli Aşk

    Bir kaş altı bakışla aşkına daldırdı yar
    Bu zavallı gönlümü figana saldırdı yar
    Yerimde rahat iken sevdaya kandırdı yar
    Bırakmaz gönlüm seni aşkımın tek varısın

    Gülüşün hayalimde geceler getmez oldu
    Zaman anı saymaktan saatler bitmez oldu
    Bir teselli aradım gözlerim yatmaz oldu
    Bırakmaz gönlüm seni kalbimin tek yarısın

    Seni seveni günden kalbim öyle yanırı
    Seni değil bir insan belki melek sanırı
    Yalanıda söylesen gönül sana kanırı
    Bırakmaz gönlüm seni ömrümün baharısın

    Bir çılgına dönmüşüm yar sevdanın yüzünden
    Yolumdan çıkmam amma sevda yolun düzünden
    İçim umut doludur neşeside gözünden
    Bırakmaz gönlüm seni bağımın tek berisin

    Sağlıkla Yaşa

    20-27 Ocak 2006 tarihinde Ankara’da
    düzenlenecek olan “Şairler Vicdanında DOĞRAMACI”
    konulu şiir şöleni münasebeti ile

    Irak Türkmenlerinin önderi sayılan
    prof.Dr.Sayın İhsan DOĞRAMACI
    olan bu büyük adam için yazılmıştır.

    Her yerde duyulur bilginin sesi
    Bilkenti yaptırdı aslan yuvası
    Bunlara şahittir Erbil kalesi
    Doğdu doğuşunda bir parlak yıldız
    Dünya biliminde yansıtıyor iz

    Sensin Türkmenlerin parlak çırağı
    Sensin milletimin şansı, yüz ağı
    Elinde yükseldi Türkmen bayrağı
    Seninle her zaman gurur duyarız
    Düşmanların gözün her an oyarız

    Doğramacı bin yıl sağlıkla yaşa
    Dünyaca bellidir Türkmensin paşa
    Yardımın çıkmıştır Erbil’de başa
    Sen yücelttin bizi bu duruşunla
    Ezdik düşmanları kılıc, kurşunla

    Demircioğlunun sözleri düzdü
    Çaresiz gönlüne dertleri yüzdü
    Hangi kalem kara şansımı çizdi
    Kaftan kafa çıkmış adı hocamın
    Sonsuz ışığıdır zülmet gecemin.

    Sen Her Zaman Ulusun

    Sen her zeman olusun
    Senindir çöl minaresi
    Nesrin erbilde senindir
    Senindir fuat şeh mustafa
    Cercis ali bahçeçide senindir
    Senindir kemal letif
    Senindir ömer akbas
    Adnan terzi de senindir
    Kale gibi yüce minare gibi
    Herzaman başın yüksektir
    İçten yaralı yüzün güler
    İlhanlı serçuklu atebegler
    Kara koyunlu ak koyunlu ve
    Celairiler nesliyiz
    Yılmaz evladıyız bizler.

  • Səxavət İZZƏTİ (ƏNDƏLİB).Yeni şeirlər

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının İran İslam Respublikası üzrə yeganə təmsilçisi

    KÜÇƏ MIZDƏN

    Sənin həsrətinlə a kövrək maral,
    Yanan küçəmizdən keçirəm indi .
    Mənimlə danişan xatirələrdən,
    Dinən küçəmizdən keçirəm indi.

    Dərd çalır, ğəm çalır sazının simi,
    Əl vursan ağlıyar kövrəkdir himi,
    Sənin eşqin kimi, ürəyın kimi,
    Donan küçəmizdən keçirəm indi.

    Qaldı bu küçədə nəyim var nəyim,
    Sınan telli sazım, ağlıyan neyim,
    Bir gün əllərində şair üurəyım,
    Sınan küçəmizdən keçirəm indi.

    Dözdüm hər zülümə dedim qədərdi,
    Kimlər bu küçədən gəlib gedrdi,
    Mənim keçirdiyim əzabı, dərdi,
    Qanan küçəmizdən keçirəm indi.

    “Əndəlib” dərd gəzir döşümün üstə,
    Daşım dayanmadı daşımın üstə,
    Dönüb ağ buluda başımın üstə,
    Qonan küçəmizdən keçirəm indi.

    MƏN SƏNİ UNUDA BİLMƏDİM GÜLÜM

    Sən məni unutdun xeyrin olsun,
    mən səni unuda bilmədim gülüm!
    Yazıram sevənlər oxusun bilsin,
    mən səni unuda bilmədim gülüm!

    Hələ yadımdadı ilk baharıdı,
    Əl çatmaz zirvələr tala qarıdı,
    Səni ilk gördüyüm birgün varıdı
    O günü unuda bilmdim gülüm!
    mən səni unuda bilmədim gülüm!

    Duymadım baharı, itirdim yayı,
    Keçdi ömrüm günüm keçdi havayı!
    Unutdum hər şeyi səndən savayı,
    Tək səni unuda bilmədim gülüm!

    Ey mənim ömrümün amanın kəsən!
    Mənim günlərimə şəriksən nəsən?
    Gecədə gündüzdə ürəyimdəsən,
    mən səni unuda bilmədim gülüm!

    İçim için-için qaynayır mənım,
    Həsrətin içimdə oynayır mənim,
    Bir misirə dilimdə göynəyir mənim-
    «Mən səni unuda bilmədim gülüm»

    Sevgilim ömrü, günü unutdum,
    Səhəri, axşamı, danı unutdum,
    Belə fikr eləmə səni unudum,
    Mən səni unuda bilmədim gülüm!

    ANAMIN ƏLLƏRİ

    Üzümə toxandı bir gül yarpağı
    Ay ana əllərin yadıma düşdü
    Yarpaqlar bəzədi bağçanı, bağı
    Ay ana əllərin yadıma düşdü

    Saldığın ağacın gülü danişdi
    Çaldığın laylanın dili danişdi
    O alma naqqışlı xali danişdi
    Ay ana əllərin yadıma düşdü

    Anasız bu dünya ahdı, azardı
    Nə yaxşı dünyada analar vardı
    Qızım qollarını buynuma sardı
    Ay ana əllərin yadıma düşdü

    Enişlər, yoxuşlar üzümə durdu
    Ağrılar, acılar ömrümü yurdu
    Sənsiz keçən ömür ağır ömürdü
    Ay ana əllərin yadıma düşdü

    Alışan ocağam, qovrulan sacam
    Yüx olan varlığam dağılan gücəm
    Əlin ver əlimə sənə möhtacam
    Ay ana əllərin yadıma düşdü

    KƏSMƏ ŞİKƏSTƏ

    Yox əzzim çağırıb yox əzzim deyib
    Mənimlə ağladı kəsmə şikəstə
    Bəlkə də, mənimlə köhnə tanışdı
    Məni qucaqladı kəsmə şikəstə

    Əzzim deyə-deyə ketdi əzizlər
    Qurtardı tükəndi bitdi əzizlər
    Onun nəvasiylə yatdı əzizlər
    Yenə də çağladı kəsmə şikəstə

    Yordu ilim ayım günüm könlümü
    Dərdlərə, ğəmlərə ğənim könlümü
    “Əndəlib” yenədə mənim könlümü
    Özünə bağladı kəsmə şikəstə

  • Münevver DÜVER (Türkiye Cümhuriyyeti, Adana).Muhteşem şiir

    1236562_722085574474022_177854009_n

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

    Ne Güzel Şehirsin Konya

    Sanayiyle, tarımıyla öndesin
    Ne güzel şehirsin sen böyle Konya.
    Mevlâna’nın gösterdiği yöndesin
    Ne güzel şehirsin sen böyle Konya.

    Meram bağın huzur verir insana
    Alaaddin Tepesi’nden baksana
    Yapay Göl’e dere olup aksana
    Ne güzel şehirsin sen böyle Konya.

    Selçukludan beri ismin dillerde
    Sendeki güzellik yok hiç illerde
    Taht kurmuşsun bütün her illerde
    Ne güzel şehirsin sen böyle Konya.

    Hazreti Mevlâna büyük bir dahi
    Binlerce yetişmiş burada ahi
    Sevgiyle kırılmış toprağın sahi
    Ne güzel şehirsin sen böyle Konya.

    Münevver’de geldi gezdi her yanı
    Hem güneşi gördü hem doğan tanı
    Unutamam inan artık bu anı
    Ne güzel şehirsin sen böyle Konya.

    Münevver Düver

    Wie schöne Stadt Konya

    Mit der Industrie, der Landwirtschaft
    bist du, schöne Stadt Konya.
    Die Richtung des Mevlana
    bist du, schöne Stadt Konya.

    Eine Person mit dem Band des Friedens, namens Meram
    Schauen Sie sich Aladdin an
    Fleiß wie ein Künstlicher See mit dem Akzent
    bist du, schöne Stadt Konya.

    die Sprachen der Name der Seltschuken
    Innerhalb derer keine Schönheit in den Provinzen ist
    Hab den Thron von allen Provinzen gebaut
    Das bist du, schöne Stadt Konya.

    Selbst Mevlana, eine großer Mann
    schulte Tausende hier erwachsen
    Die wahre Liebe des Bodens ist gebrochen
    Das bist du, schöne Stadt Konya.

    Münevver’ kam und tourte auf allen Seiten,
    Die sich aus sowohl der Sonne und die Natur verbunden fühlt
    Ich glaube, ich kann diesen Moment jetzt nicht vergessen
    Dich, du schöne Stadt Konya.

    Düver Münevver
    Çeviri: Aibek Kochkorov- Kırgızistan

  • Harika UFUK.”Anneler”

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

    Sevgi, saygı, inanç ile örülmüş,
    Kalpten kalbe giden yoldur anneler.
    Her iki dünyada kutsal görülmüş,
    Cennet bahçesinde güldür anneler.

    Onulmaz dertlerin tek ilacıdır;
    Her zaman, her yerde hep baş tacıdır;
    Kâbe’yi görmeden onlar hacıdır;
    Zümrüttür, yakuttur, laldır, anneler.

    Sevgi, şefkat pınarıdır gözleri,
    Kalbe ılık ılık akar sözleri,
    Sütlerinden temiz olur özleri,
    Renk renk çiçek yüklü daldır anneler.

    Gönül sarayının güzel sultanı,
    Anneler kanatsız melektir tanı,
    Harika onlarla günün her anı,
    Arı kovanında baldır anneler.

    HARİKA UFUK
    ADANA, 12 MAYIS 2010
    ANNELER GÜNÜ

    NOT 1: Bu şiir 14.05.2018 tarihinde Edebiyat Evi Sitesinde “Yıldızlı Yazı” olarak seçildi.

  • Tayyib ATMACA.”Dokunan şiirler”

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

    Her şeyin içinin boşaltıldığı bir zaman tünelinden geçiyoruz.
    22 hece taşları 5. yıl 50. sayı on5nisan2019
    wuw
    wuw
    dışta tutarsak, genel olarak özsüz bir şiir. İnsanlığın ortak değerlere ilişkin düşünsel bir altyapıdan yoksun ne yazık ki. Bu da şairlerin yeterince okumadıklarını, geçmiş kültürden, özellikle şiir birikiminden
    yeterince beslenmediklerini gösteriyor: Dolayısıyla formunu ve özünü kaybetmiş bir şiir, şiir olmaktan
    öte bir söz yığınından ibaret kalıyor. Okura bir estetik tat vermiyor. Okurun hayalini harekete geçirecek,
    okurla şiir arasında ünsiyet oluşturacak bir yapıya sahip değil günümüz şiiri. Hayatla bağı zayfı. Şair ne
    kendi içine ne de dışına yolculuk yapıyor. Böyle bir yolculuğa çıkmış olsa mutlaka birimizin kapısının
    önünden geçecektir.
    Dünya dilleri arasında Arapça, Farsça ve Fransızca ile birlikte Türkçe de şiir diline en yakın dillerden
    biri olduğu hâlde, günümüz şiirinde âdeta kekeme bir dil haline sokuldu Türkçe. Bir Yahya Kemal’in, bir
    Necip Fazıl’ın, bir Nazım Hikmet’in, bir Cahit Sıtkı Tarancı’nın, bir Ziya Osman Saba’nın, bir Behçet Necatigil’in şiirindeki Türkçenin tadına günümüz şiirinde de varma hakkı yok mu şiir okurunun?
    Görüldüğü gibi konu, bir yıllığın sınırlı sayfalarda sığmayacak boyutta; enine boyuna tartışılması, izlenmesi gereken bir konu. Yukarıda kısaca değindiğimiz hususları daha bir somutlaştırmak ve örnekleme
    açısından 2018’de bazı dergilerde yayımlanan şiirlerden bölümler alacağım.
    “Masada makas mor/ Kerpetenle manipülasyon/ Malulen kısır kusursuz kısıt/ Korkak marjinal/ Tutmadan sakal tıraşına/ Cinsiyetleri hadım etmek gibiyim”
    “Beni kör bir bıçaktan oydular/ sona eleştiriler sana/ keskin keskin soluklarla/ bir kervan göçmüş de/
    boynundaki uçmaktan/ aşağıyyyya sarkan dünyaya/ hayretimi mazur gör/ öksürüp ökşurup kendi dileyen/
    bir veremliyim belleğinden gizlenen/ ölüm kafa yorulacak bir şey değil/ değil ölüm kafa yorul: ancak şey bir/
    ölüm: kafa karış tr an bir şey” (Arif Ay’a katılmıyorum.)
    “Annem dua ederken gözlerini kapatıyordu/ Dünyaya/ Dara düşünce Allah’a sarılıyordu/ Nur üstüne
    nur/ Pırıl pırıl inci mercan/ Ziyadesiyle temizdi/ Göğsünde Allah sevgisi” (Arif Ay’a burada katılmadım.)
    “Rabbim, ben bir musalla gördüm babamın yüzünde/dua etmiyordu, sövüyordu elinde sigarası/ kimsesi
    yok babamın ama insan olarak o yüzden/insan olarak kimsesi olmaz babaların biliyorum/biliyorum Rabbim, babam da biliyor çok günah/kendi kendine konuşuyor, sövüyor bu da günah/ama sen, Rabbim yine de
    kimsesi olmayan/ babaları lütfen koru.” (Arif Ay’a kısmen katılmıyorum. Son iki dize dokundu.)
    “Çayın kandırma kuvvetini bulduğumuz doğrudur hakim/ bey/ Şekerli ve demli içtiğimizde/ Bozuk
    bir pusula olsak da/ Allah’ı bulduğumuz da/ Sahi Allah demişken/ Sen hiç Allahsız bir dilenci gördün mü
    hakim bey?”
    “Şair aşka yaya yürür/ Kaldırım taşlarına gölgesi düşen esrik saçları şehrin/ Dudaklarından şair ipliği
    getirir tebessüm/ Yoğurt lafa tutulunca olur ayran/ Kız istemeye giden şaire/ Kelimelere değip yere düşen çiçekler şahit/ Hukuk kuralları doldurmaz batarya/ Kadınlar şiirden anlayınca anne olurlar/ Bunu anlamaz
    gözleri yarı yolda kalan/ Kafka’nın sırtında uyuyan kifayetsiz kafiye” (Arif Ay’a katılıyorum.)
    Bunlar Arif Ay’ın inceledikleri dergiler ve şiir kitaplarındaki şairlerin karın gurultularından bazıları.
    Şiir Yıllığını baştan sona okuduğumda buna benzer yüzlerce artçı gurultunun altını çizmiştim ama sözü
    uzatmanın bir manası olmaz düşüncesiyle alıntılamaktan vazgeçtim. Bunun yerine Arif Ay’ın “Seçilen
    Şiirler”inden bize dokunan “Dize Seçki”leri ile yazımızı sürdürelim istedim.
    “Kırgınlık mı yorgunluk mu/ Hangisi daha ağır” Abdulkadir Budak, “Unut kalbim her şeyi, bundan
    böyle,/ Sînede yarım bırakılmış bir heyecan kalır.” Abdurrahman Alkan, “zaman kargaşasında eriyip gidiyoruz/ kara bulutların soluğuna karışıyor sesimiz” Arzu K. Ayçiçek, “aşk da eskidir işte kumların tarihi
    kadar/ taş parça parça yumuşar/ kalp damla damla erir” Bahtiyar Aslan, “bu karamsar imge yakışır mı bu
    şiire?” Celâl Soycan, “Dayandık duvarına nihayet karanlığın/ Kılıçları göz görmüyor artık/ Ne zor söylemek
    bunu biliyorum” Cengizhan Orakçı, “Biz onu dilsiz cerenlere dil veren sesinden duymuştuk” Cevat Çapan,
    “Damla damla bir türkü yayıldı ilkin/ İlkin bir gül kokusu düştü evlere” Emrehan Parlak, “Dertlerimi
    söylesem birinin ruhu acır” Enis Akın, “Gerçi bütün çekmeceler dolu olsa da/ Ali’yi anlatmaya yeter mi
    hurufat” Faruk Uysal, “Ölümden sonraya hazırla beni” Fatma Şengil Süzer, “Ninem daha gelinken düşürmüş saç bağını/ Hangi türküyü söylese sözleri hep kırışık” Gökhan Akçiçek, “Şiir senin kırlarında toplanır!”
    Haydar Ergülen, “Kopar gider can bedenden ve yavru kuş yuvadan/ Senden öyle bir ayrılışla ayrılacağım”
    Hicabi Kırlangıç, “hep aynı kırık camdan baktık sokağa/ hep aynı yerden kanadı dizimiz” Hülya Sezen,
    “Nice yokuşu inip çıka yoruldu gölgem,/ usandırdı hergünü kopyalayıp yaşamak.” Hüseyin Atabaş, “Ölünce
    tam öleceksin yaşayacaksan tek nefes/ Yarım dünya olmaz yeni içindeki çekirdekten” Hüseyin Atlansoy,
    “Gözünü toprak doyuracak şimdi gözü açık gidenin/ Göze toprak, yüze toprak tadına doyumsuz toprak”
    Hüseyin Karaca, “Gecenin kolları gibi ağaçlar, Karanlığı renklendirir yapraklar… /Sensizlik bitimsiz şarkıdır…/Sensizlik çözümsüz sorudur…/ Sensizlik sonsuz med cezirdir.” İbrahim Eryiğit, “Geceden gelmişsin,
    yıldız gibisin” İbrahim Tenekeci, “dağın arkası dağ/ ötesi herkesin şehri” İbrahim Yolalan, “Doğdum bay-
    on5nisan2019 hece taşları 5. yıl 50. sayı 23
    wuw
    wuw
    rak asmılşar kerpiçten damımıza/ Anam geçindi bildim yurt dediğin mezardır” İsmail Kılıçarslan, “ayrılığı
    taşıdım nereye gitsem/ susarak bekleyen iki ele benzedim/ birbirine yabancı iki ele…” İzzet Göldeli, “Yine de
    bir dağ doğuruyor içinde gökyüzü/ Sulardan aynalardan saklasan da yüzünü!” Mehmet Aycı, “Bu kış uzun
    sürecek diyor balkona konan serçe/ uzundüşler kur, dizeler örtmez üstünü” M. Mahzun Doğan, “dağıttım
    kırdım döktüm/dökülen bir içim var demek ki” Mehmet S. Fidancı, “belki seküler aşklardan biri çarpar/
    rüyalarında bile incinen bana” Mehmet Narlı, “ölümü yaklaştırıyor bütün yollar/ yollar yollara çıkıyor yollar hep ölüme” Mehmet Solak, “Köy kabristanına defnettiler kalbimi” Mehmet Yıldız, “Bir kuzey ülkesine
    gitmek istiyorum/ Oturup bir ulu ağacın gölgesinde/ Uzak rüzgârları anlamak için” Metin Celâl, “Her aşk
    kendi toprağının rengini alır” Metin Fındıkçı, “Zahmet sarmadan, tutmuyor yeryüzünde rahmet.” Metin
    Erol, “Ölüm böyle bir şey işte/ Giremez ölü odasına çocuklar” Mustafa Özçelik, “Yağmuru seven/ Yağmurla
    konuşan Allah’ım/ Bulutlar gönder bize” Mustafa Ruhi Şirin, “Kuşlar göçüp gidince yalnız kaldı gökyüzü”
    Nihat Hayri Azamat, “Çok sevmişken ölelim olsun hayat güzel” Nurettin Durman, “Göğsümü ateşle dolduran bu çağ/ Yıkılsın, yıkılsın artık bir akşam/ Bir çöplüğün sonsuz karanlığına” Nurullah Genç, “yüzüm
    artık toprağa benziyor… /yüzüğün taşı nedensiz kırılınca anladım/dünyanın ilk gününün bahar olduğunu”
    Orhan Tepebaş, “Sanki kuşların içinde kuşlar koşuyor/ Sanki kanatların içinde kanatlar” Osman Serhat
    Erkekli, “Yaprak ölse de ağaç ölmüyor” Osman Serhat, “Şimdi sen sustuğun için/ Sustuğunu sanıyorsun her
    şeyin” Özcan Ünlü, “Bulutlar dağlardan öte yük taşır” Recep Garip, “tanrım, söylenmemiş sözlerimiz için
    vaktimiz var mı biraz” Selçuk Küpçük, “Sahipsiz mısralarda unutulan zarif bir imgeyim ben/ Satır aralarına gömdüm kimsesizliğimi” Semra Kızmaz, “Hangi yana seslensen sus’ta bir çığlık kopar…/ Son gülüşüm
    lütfen zarif olsun Allah’ım” Serap Kadıoğlu, “içimden susuyorum kana kana” Serdar Kacır, “unutmanın
    kardeşi, bir sözün eskimesi” Şadi Kocabaş, “karnı çiçek tozu dolu bahar” Şakir Kurtulmuş, “Düpedüz
    ustasını yere gömerler/üstünü örterler yalnızlığının” Şemsettin Ünlü, “Bunca sevgini son ânı mıydı burası”
    Turgay Fişekçi, “martıların çığlıklarıyla uyanıyorum/ elimle itip alnıma düşen bulutu/ bana kalan günlerimi sayıyorum” Tuğrul Tanyol, “gel gülümseyen bir adam yap bu kırgın yüreklerden” Vefa Taşdelen, “Söylemiştin yalnız yatanın yalnız öleceğini/ sadece bunu yazdım solduran günlüğüme.” Veysel Çolak, “Acele iç
    acele çalış acele yaşa/ Öl acele” Vural Kaya, “elimde bir tek/ yokluğun kaldı” Yusuf Çotuksöken.
    Sadece bana dokunan dizeleri almaya çalıştım. Arif Ay’ın seçmiş olduğu şiirlerden bana dokunmayanları elbette bir başkasına dokunabilir. Şayet bir başkasına da dokunmazsa acıyalım o şairin haline.
    Gelelim tekrar tekrar okuyup şiir budur dediğim hem gönlümü her ruhumu dinginleştiren şiirlere:
    “ben yoksam/ sinede bu ateş neyin nesi/ ellerimi yakan ne/ ben varsam eğer/ senin yanışın niye” Arif
    Ay, “Bir yanımız dağ, bir yanımız deniz/ Deriz ve devam ederiz yürümeye/ Geçmez aklımızın ucundan yaşamak telaşı/ Eksilerek azalarak yarılarız yolu/ Eksilerek azalarak yol yarılar bizi/ Yerimiz yok atlaslarda,
    ismimiz gelip geçici/ Kalbimiz ne çok mülteci….” Burhan Sakallı, “Börek açan ev süpüren saksılara çiçek
    eken/ Bir tetiği en güzel yerinden çeken de sensin/ Bir söküğü en güzel yerinde diken de/ Kara çığırtıları susturuyor senin sesin” Cengizhan Genç, “Üç kere öptüm sözcükleri/ Terledim, yine öptüm/ Bir içerden bir dışardan öptüm… Kim sever kış sürgününü/ Günlerin azabı yığıldıkça birbiri üstüne/ Allı turnalar geçmiyor
    çoktandır türkülerden/ Dünya! Ne kadar da benzettin kendine beni” İsmail Karakurt, “Denizin üstü gemi/
    dümeninde dolunay/ geminin altı deniz/ ambar dolu mülteci/ Ay çalındı geceden/ Denizin üstü karanlık/
    beşi bebek, yetmiş çocuk/ karanlığın altı dehliz/ arkadaşları kara balık/ Ay çalındı gemiden/ Denizin üstü
    soğuk/ sınırı dikenli tel/ denizin altı oyuk/ alın yazıları ecel/ Ay çalındı denizden” Refik Durbaş, “Ninova
    tabletleri okunmaz demeyin kolay okunur/ Anlatır görene yok oluşunu asurun ya da nemrut ateşlerinin/
    Eskici pazarında satılır gibi tarih çöplüğünde kalakalırlar öyle/ Yazılır çizilir derlenir toparlanır dünya halini öğüten eski değirmen….. Seninse bombaların var, mermilerin çok, silahların var oğlu var/ Ama çınlar
    bir söz gelip dayanınca bıçağın dayandığı yere/ Çınlar dünyanın en ince uğultusu, görürsün sen yaklaşıp
    geleni/ Biz çok inandık göğün orduları var ve Allah mülkü her yanda/ Ve Allah bizimle, varsın şeytan seninle olsun; amerika seninle/ Tamam anladık kıyamete kadar mühlet aldın, bağır hiç durma/ Şarlatanlık yap
    takla at, çoğalt insanlık pazarında ölmümün kappazanını/ Ya biz ne yapalım dünya garipliğinde ne gelsin
    elimizden…” Seyfettin Ünlü.
    Bir şiirin sancısı, bir kitabın doğumu elbette birden bire olmuyor. Bir “Molla Kasım” sizin gönül teri
    döktüğünüz şiirleri şiirden saymıyor, nefsinizi okşamıyor olabilir ama kıssadan hisse çıkarmanıza vesile
    olabilir. Eğer bir Molla Kasım’a ihtiyaç duyarsanız Arif Ay’ın bunu nefsine yontmadan hakkıyla yapar.
    Öncelikle böyle bir yıllığın hazırlanması biraz da tohumdan mutfağa, mutfaktan sofraya doğru uzun
    bir emek gerektiren bir çalışma. Arif Ay’ın bu titiz çalışmasıyla birlikte bir yaraya neşter vurması biraz da
    şairlerin iç hesaplaşmalarına bir vesile olur düşüncesindeyim. Bu vesile ile bir yılın dökümü sayabileceğim bir şiir seçkisi okumuş oldum. Selam olsun kalbimize ve ruhumuza dokunan şairlere…

  • Üşüyen gözlerin insanı Arif EREN

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

    Derinsel bir kişiliğe sahip şair Arif Eren’in ilk kitabı, “Bu Kent Sende Kalsın (1965) “ dışındaki dört şiir kitabını onu
    tanıdıktan sonra okudum.Konuşurken şiirsel bir anlatısı var Eren’in.İçindeki edebiyat sevgisinin büyüklüğü sanki bakışlarına
    yansımış gibi. Zaman zaman sizi bırakıp gidiyor bakışları. Sonrasında çok daha dirilikle geliyor karşınıza. Umut ettiği ortamı
    bulamamışlığın verdiği bir de tedirginlik var üzerinde. Hep bir özlem olup büyümüş gittikçe. Okumayı sevmiş, kendi
    dünyasında bir çevreyi çok istemiş durmuş hep. Çoğu kez yalnızlığının bir köşesinde kurmuş o dünyayı.

    Eren dostlarını seçerken çok ölçülü hareket ediyor.Kendisini daha da büyük yalnızlıklara götürmeyecek dostluklar kurmak
    istiyor bu yüzden.Dostluğumuzun ilk başlangıcında hep tedirgin gördüm onu.Sonrasında rahatladı,genişletti dostluk
    sofrasını.Haksız da bulamadım onu bu konuda.Yazarlar kendi dünyalarını ortaya koyarken, kuralcıdırlar
    seçimlerinde.Bunu,dünyalarını hep dingin tutmak için yaparlar.Arif Eren’in yapıtlarını onu tanıdıktan sonra okudum desem
    yanlış olmaz sanırım.

    Yurt Tespihi, şairin ikinci yapıtı.Mayıs 1975’te basımı yapılmış. İlk sayfayı çevirdiğinizde “Sevgi Yürekte Büyür “ adlı şiiri
    çıkıyor karşınıza. Şiirde özdeki sevginin anlamı yansıdığınca,derinselliği kendi gördüğünce çıkıyor yuvasından.

    “Karanlığın tanı sevgidir/ Işık diyenler çirkinleştiriyor dünyayı /Yüreklere işlemiş renk körlüğü /Güzellik kanda değil,güldedir.

    “Bu dizelerde oluşturduğu sevginin
    Dörtlüğünde Türkçenin güzelliğini, kalıcılığını, akıcılığını son derece anlamlı bir anlatımla ortaya koyuyor. Aynı zamanda
    şiirlerindeki dil yenileşmesi de sıcacıktır Eren’in.Yürek Sıkıntısı adlı şiirinde:
    “Gurub daldan düşecek bir nar/ Birazdan aralanır kapısı akşamın /Yürekte sıkıntı, dalda isak, gölde kurbağa /O bitmez
    feryada tekrar başlarlar /Üç sesten söylenir hüzün”
    Sıkıntısını doğayla paylaşır.İçindeki hüznü seriverir doğanın kucağına.Böylece sıkıntısının büyüklüğünü, derinlerden geldiğini
    koyar önünüze. İkinci kitabında serbest olan seslenişi, üçüncü kitabında biraz daha ölçüye, uyuma yönlenmiştir.Kişiliğindeki
    ağırlık ve kuralcılık sanki şiirlerine de yansımıştır Eren’in.
    Dördüncü kitabı Görkemli Denge’de daha bir genişlik, daha bir özgürce anlayış ortaya çıkar.Özlemleri vardır ; hem
    koşullarının yoksunluğunu, hem tutkularının sınırını bilmek için.Bir arının balını yapmak için, binlerce kez çiçeklere konuşu
    gibidir Eren’in şiirsel yanı.Şiirinin kozasını örerken içinde kalmayı düşünmez.Onca,kozanın her yönüyle seçkin olması
    önemlidir.
    “Üşüyen çocukların,yaşlıların,hastaların/ Gözlerim üşüyor bakınca gözlerine”
    “Gözlerimin uyku perdesini açtırdı tren düdüğü/ Pencereden birkaç ev ve raylar gözlerimin gördüğü/ Bulunduğum
    kompartımanda herkes uyuyor/ Onlara veda etmek mümkün olmuyor/ İstasyonda inecekleri indirip gitti tren /Bu yolculardan
    biriydi Arif Eren”
    Arif Eren,yukarıdaki ayrı ayrı dizelerde de görüldüğü üzere söyleyeceklerini bir çırpıda ve herkes gibi söylemez.Dizelerinde
    gördüğümüz bir başkalıktır.Olgunlaştırılmıştır anlatımlar.Ham bir sunu, onun da kaçtığı bir noktadır.Ele aldığı konularda yeni
    açmış bir düşünce gibi gelir yanı başınıza.Sözcüklerin her biri kelebek kanadı olur sanki. “Renk yarışında görürsün çiçekleri/
    Birbirinden taze,birbirinden alımlı/
    Kırlarda seyrana çıkan güzellerin /Burcu burcu çiçek kokar elleri”
    Yukarıdaki dizelerinde bu duygulan nasıl da yaşatır size.Bir anda o kırlarda bulursunuz kendinizi.Belki de bir çiçek merhaba
    der yaklaşıp.Eren; her şeyin yerli yerine oturduğu, ölçülü,simetrik,sarsıntısız,doğal bir aydınlığa,aklın ve uygarlığın doğayla
    pekiştirilen düzenine,yozlaşıp bozulan toplum yaşamındaki düzene öylesine içten uzanır ki,okudukça bütünleşir,kol kola
    girersiniz sözcüklerinde.
    Havuz şiirinde,doğal yaşamın düzen içerisindeki seyrini aktarırken yine o havuzda insanın bozukluğa uğrayışım,bir alabalık
    örneklemesiyle doğadaki giz dolu yaşamı ustaca sergiler size.
    “Bu havuzun berrak suyunda /Alabalıklar huzur içinde gezinir /Bir başkasına benzemekten çekinir/ Ayrı bir üslupta yüzer
    /Hiçbirinin melezlik yok soyunda/
    Havuzun suyu aynı,dağ gölü gözüyle /Gene de has yavrular üretmek /Bir köşeli hüzün demek/ Sevincin olur onları yüzerken
    görmek /Dünya gözüyle/
    Havuzlar yapılıyor büyüklü küçüklü /Rasgele sularla doluyor artık /Ustadan nasip almayan çıraklık /Her suda yaşamaz
    alabalık/ Onun suyu saf köpüklü”
    Kitabının sonunda yer verdiği Selimiye adlı şiirinde Selimiye’yi bir nesir anlatımıyla şiirleştirip,yansıtır bize. Şair bu şiirinde
    aynı zamanda iç dünyasındaki inanç örüntüsünü de İslam’ın güzelliğinde adeta Selimiyeleştirir.Arif Eren’in şiirindeki değişimi
    izlerken,dil beğenisinin bu değişime paralel gittiğine tanık oluyoruz.Kelimeler onun için yaşanmış durumların çağrışımları
    olmaktan çok,yaşanmış durumların yansıyışlarıdır.Eren kelimeleri aklıyla kavradığı için,öztürkçeyi de korkusuzca kullanıyor.
    Arif Eren’in son kitabı,“Zaman Yerinde Durmaz” 2006 yılında baskıdan çıkmış.Otuz yedi şiirden oluşan yapıtta,içinde
    yaşamımızın sürüklenip gittiği “zaman” ilk konu olarak alınmış.Sonra yine “zaman” sürdürmüş etkisini.Dünyadaki
    yaşam,ölümlerin ardındaki insan,insan yaşamındaki değer yargısı,anıların içinden seslenişler,insanca yapı,mutlu olabilmek,öz
    değerlerin kaybı,yalnızlık,yürek yalnızlığı,dostluk,doğa aşkı,Kahramanmaraş üzerine, Afganlıların özgürlük savaşı,Eren’in bu
    kitabındaki konularını oluşturmuş.Zaman geçtisi ile başlayıp,genelde yalnızlığı işledikten sonra ölüme uzanış gerçeği ile son
    bulmuş.Yazın insanı,sanatçı denince çoğu kez yalnızlık akla gelir.Yazar bu yalnızlığında üretkendir.Bu yalnızlığında daha
    ötelere taşır kendini,yılmadan. Sanatçı yalnızlığını büyütürken,o yalnızlıkta da büyür durmadan.Bakınız,Eren bir yalnızlık
    şiirinde nasıl da etkili bir sesleniş yapıyor köşesinden.Ama öyle bir köşe ki orası,gün hep pırıl pırıl parlıyor.Gök ve yer
    kucaklamış düşünceyi…
    “Düşün ki şairsin yeni şiirlerin var/
    13.05.2019 Yalçın Yücel – Biyografya
    www.biyografya.com/biyografi/4960 4/5
    İnsanları sağır bir yerde/ Kime okursun/
    Yağmadıktan sonra neye yarar /Diyelim ki gökyüzünde bulutsun”
    Şairin kendisini gizlemesine de karşıdır Eren.Mademki güzel sözleri,dizeleri döküyorsa şair,o zaman okunmalı,anlaşılmalı
    diyor.Bulut yağmadıktan sonra bulut olmuş neye yarar elbet.Yazın insanı ve sanatçı da bir bulut gibi ürettikleri ile kucaklamalı
    toplumu.Yazarı, sanatçıyı ölümsüzleştiren de geride kalan yazıları,resimleri değil midir?
    “Harer,dilimde sıraya girdiler arkası arkasına /Sana bir hoş geldin demek için”
    Sözcüğüyle şiir unutulur mu dersiniz?Belki yıllar ötesinde bir edebiyat dergisinde,belki de gelecekte yazılacak denemelerde
    yer alacaktır bu sözcükler.Ses ipine asılan sözler belki de hep gülümseyecek Arif Eren’si bir bakışla ufkunuzdan.Bir şey var ki,
    Eren’in son kitabının son sayfasındaki “Şimdiden Allahaısmarladık.”sözüne güle güle demeyeceğim, diyemeyeceğim
    elbet.Güzel ve özlü şiirlerini sağlamca uzanan ipine daha nice yıllar asman dileğiyle,düşünce diline sağlıklar Arif Eren.
    Yalçın YÜCEL
    (İnceleme-Eleştiri, Arif Eren Hayatı Eserleri Şiirleri yapıtında yer aldı.)

  • Arif EREN.Muhteşem şiirler

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

    AFGAN GÜNEŞİ TEKRAR BÜYÜYECEK

    Gökten Hindikuş dağlarına
    Paraşütler gibi iniyor kar.
    Bu dağlarda
    Özgürlüğe musallat tırtılla
    Özgürlüğü can-evinde saklayan
    Afganlı mücahitlerin savaşı var.

    Hindikuş dağlarının göklerinde
    Ufaldı güneş,
    Ay’a hasret kaldı gözler.
    Napalm bombası, makineli sesi ve tank paletleri
    Tedirgin etti kurdu-kuşu,
    Tedirgin olmadı mücahitler.

    Miramşah ve diğer gerilla kamplarında
    Dalkılıç gibi yiğitler
    Nöbet tutmaktan
    Gözleri unutmuş uykuyu,
    Düşman askerinin bir sesi duyulsa,
    Ateş kusacak ellerindeki tüfekler.

    Bu savaş ustaları, emperyalist düşmanı
    Ganimet silahlarla vuruyorlar cephede.
    Kışın
    Kan dondurucu soğuğunda
    Yürekleri ve tetik çeken parmakları
    İmanla ısınıyor kardan siperlerde.

    Bir gün Hindikuş dağlarının göklerinde
    Yine büyüyecek güneş,
    Görünecek dolunay
    İnancıyla bileğli yiğitler,
    Dağlardan vatan topraklarına
    Seller gibi inecekler…

    BİR KUŞTUR ZAMAN

    Yüzde kaşlar nasıl yakışmışsa gözlere,
    Dil konuşurken öyle olmalı kelimeler.
    İnsan yüreği yufkadır,
    Kırılır kötü sözlere.

    Kökü derinde olan sabrın
    Sonunda hep hayır vardır.
    Zaman ufkundan güneş gibi
    Bir gün doğar, beklenen yarın.

    Aceleyle tanış olmak niye?
    Belirli bir zaman sonra,
    Yeşil ekin değirmende un olur,
    Sabır en iyi sermaye.

    Sorguya çekmeli insan kendini
    Vicdanıyla baş başa kaldığı an.
    Hatanın tekrarına izin yok,
    Kafesten çıkan bir kuştur zaman…

    BU KENT SENDE KALSIN

    Sen, evinde olacaksın
    Bir kış gecesi
    İstasyonda tren
    Kalkış saatini beklerken.
    Gene yedi kat gökyüzü
    Yırtılır gibi gürleyecek
    Ve yağmur yağacak.
    Biliyorum, bu kentten giderken
    Gölgem bile
    Yanımda olmayacak.

    Bir geceleyin terk edeceğim
    Bu kenti.
    Arkamdan ne el sallanacak,
    Ne de yanımda biri olacak.
    Gelişim gibi
    Yine yalnız gideceğim bu kentten.
    Kendi kendinle
    Bir başına kaldığın zaman,
    Yüreğindeki sevda bulutu
    Yağmur gibi çiseleyecek gözlerinden.

    Aradan yıllar geçecek,
    Çoluk-çocuğa karışacaksın.
    Bir gün
    O şarkı söylenirken,
    Yüreğinde
    Bir sızı duyacaksın,
    İçinden
    Bizim şarkımızdı bu diyeceksin.
    Kiminle olursan ol
    Kendini yalnız hissedeceksin…

    DÜŞÜNCE YOLCUSU

    Gözlerimin gölünde fırtına var
    İki yana sallanır durur kirpiklerim
    Bir şeyden ürken ceylanlar gibi
    Uyku suyunu içmez gözbebeklerim.

    Bitmek bilmeyen düşünce yolunda
    Bir yolcuyum tan atana dek
    Nice ovalar, dağlar aştım
    Sevinç ve hüzün çiçekleri devşirerek.

    Kimi ovalar şenlik içinde
    Yüz görümü ister kozalar
    Bir düğün sevinci yaşattı bana
    Telli duvaklı pamuklar.

    Kimi ovalarda bir hüzün sessizliği
    Talihini ağartmamış kara toprak
    Yağmur bulutlarından umut kesince
    Mümkün olmaz buraları sulamak.

    Kurak topraklar gibi dilim dilim
    Dilimlendi yüreğimde duygular
    Biliniz ki insanı insan değil
    İnsanı vicdanı sorgular…

    GÜZ DÜŞÜNCELERİ

    Yaprakların sararınca benizleri,
    Azalır damarlarında özsu,
    Çözülmeye başlar kımıl kımıl.
    Dalları sımsıkı tutan elleri
    Boşlukta sallanırken tutunmak için,
    Bulamazlar incecik bir dal,
    Tanrı’sız insanlara benzer halleri.

    Rüzgârın elinde dişli işkencelere
    Acımasız sürüklenirken yapraklar,
    Unutulmuştur dallar tarafından,
    Bir seyir bile olmayacaklar serçelere.
    Bu yapraklardan daha kötü
    Bir ölüm ve diriliş var
    Tanrı bilmezlere…

  • Biyografya: Arif EREN

    Şair ve yazar. 20 Kasım 1938’de Kahramanmaraş’ta doğdu. İlk ve ortaokulu burada okudu. İlköğretmen Okulu ve
    Erzurum Eğitim Enstitüsü Edebiyat Bölümünü bitirdikten (1963) sonra Karaman Lisesi, Bursa Kız Öğretmen Lisesi, Bursa
    Anadolu Lisesi, Kahramanmaraş Kız Meslek Lisesi, Ticaret Lisesi ve Eğitim Enstitüsünde Türkçe ve edebiyat öğretmenliği
    yaptı. Ocak 1993’de kendi isteği ile emekli oldu.
    İlk şiiri 1964’de Konya’da Şair Feyzi HalIcı’nın çıkardığı ve yayımını daha sonra Ankara’da sürdürdüğü Çağrı dergisinde
    yer aldı. Sonra; Hisar, Varlık Yıllığı, Türk Edebiyatı, Millî Kültür, Dolunay, Yeni Edebiyat Yaprağı, Defne, Ilgaz, Elif, Toprak, Tepe
    Edebiyatı, Seviye, Kültür ve Sanat, Doğuş Edebiyat, Palandöken, Harman, Çınar, Genç Kardelen, Alkış, Güneysu, Kırağı gibi
    çeşitli kir ve sanat dergilerinde şiir ve yazıları yayımlandı.
    Ocak 2016 yılında iki aylık olarak yayına başlayan Mevsimler e-dergisinin sahibi ve genel yayın yönetmeni olan Arif
    Eren’in şiir ve yazıları Mevsimler dergisinde yayımlıyor.
    2005 yılında Antalya Şair, Ozan, Yazar ve Ressamlar Kültür Derneği (ANŞOYAD) tarafından 2. Şairler Buluşması’nda
    “Yılın Akdeniz Büyük Şiir Ödülü”ne layık görüldü.
    2014’de Sütçü İmam Üniversitesi tarafından Türk edebiyatına, Kahramanmaraş kültür ve sanatına yaptığı katkılardan
    dolayı ” Takdir Ödülü” ile ödüllendirildi.
    “Ortada net bir fotoğraf var ve bu fotoğrafa göre Arif Eren şiire sadık bir şairdir. Az ama öz yazar, gündemdeki konu
    şiir oldu mu antenlerine çarpan her sesi süzgeçlerden geçirir, kalıplara döker ve çok titiz çalışır. Şairin yalın bir dili var.
    Toplumcu yanı, eğitimci yanı, her eserinde ön plana çıkar. Toplumun her kesimiyle ılık bir diyalog kurmaya yeterli bir
    Türkçeyle şiiri kanatlandırır.” (Bahaeddin Karakoç)
    “Şiirin yapısını derinlemesine incelediğimizde benzer sesli kelimelerle şiirde iç ahenk sağlandığını
    görüyoruz. Aliterasyonlardan yararlanmak, şairin belirgin bir özelliği…” (Şevket Bulut)
    Şiirlerinin Yer Aldığı Antolojiler:
    Ajans Türk Şiir Antolojisi (Haz. Necdet Evliyagil, 1966, Değişik yıllar), Resimli Malazgirt Şiirleri Antolojisi (Haz. M. Göktürk
    Uytun, 1971), Şiir Burcunda Çocuk Antolojisi (Haz. H. Özbay, B. Karakoç, M. Taşcı, 1993), Dolunay Şiir Güldestesi (Haz.
    Bahaettin Karakoç, 1993), Kahramanlık Destanları ve Türküleri Antolojisi (Haz. Cevdet Alperen, 1993), Dolunay Sevda Şiirleri
    Antolojisi (Haz. Ramazan Avcı, Mine Tuygun, 1997), Şiirlerle Öğretmen Antolojisi (Haz. Cevdet Alperen), Maraşlı Şairler,
    Yazarlar, Alimler (Haz. Cemil Çiftçi, 2000), Dünyanın Bütün Çiçekleri – Öğretmen Şiirleri Antolojisi (Haz. Mustafa Özçelik,
    2006), Kahramanmaraşlı Şairler Antolojisi, (Haz. Ramazan Avcı, 2008), Şiirlerle Kahramanmaraş Antolojisi (Haz. Ramazan
    Avcı, 2008), Türk Edebiyatında Maraşlılar (Haz. Yaşar Alparslan – Yrd. Dr. Lüt Alıcı – Serdar Yakar, 2009), Dilimiz Yunus Söyler
    (Haz. Mustafa Özçelik, 2012), Şairlerin Dilinden Kahramanmaraş (Haz. Ramazan Avcı, 2013), Akdeniz’in Altın Kenti
    Kahramanmaraş (2014), Karacaoğlan’dan Günümüze Kahramanmaraşlı Şairler (Haz. Ramazan Avcı, 2015).
    ESERLERİ (Şiir):
    Bu Kent Sende Kalsın (1965), Yurt Tesbihi (1975, 2. Baskı 1977, MEB tarafından tavsiye edildi), Hayatı Huzura
    Ayarlamak (1985), Görkemli Denge (1996), Zaman Yerinde Durmaz (2006), Arif Eren Hayatı-Sanatı- Şiirleri (2010).
    KAYNAKÇA: İhsan lşık / Yazarlar Sözlüğü (2. Bas., 1998) – Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi (2001) – Türkiye Edebiyatçılar ve
    Kültür Adamları Ansiklopedisi (Cilt 3, 2006), İlhan Geçer / Bu Kent Sende Kalsın (Ilgaz dergisi, Mayıs 1996), İrfan Ünver
    Nasrattinoğlu / Arif Eren’in Yurt Tesbihi (Arif Eren Hayatı- Sanatı- Şiirleri, 2010, s. 29), Şevket Bulut / “Arif Eren’in Mayın Gibi
    Kuşattı Kar Şiiri” (Kırağı dergisi, 15.4.1996), Sevinç Çokum / Görkemli Denge (Türkiye gazetesi, 18.04.1996), Hasan Hüsrev /
    Arif Eren Bey (Türk Edebiyatı, Ağustos 1996), Arif Eren Özel Sayısı: Bahahettin Karakoç / Görkemli Denge – Nuhuz Olcay Kılıç
    / “Kendini Bilmez Öze Uzak Olanlar”), Tebernüş / Arif Eren’le Şiir Üzerine – Yaşar Faruk İnal / Yurt Tesbihi, Ahmet Beyoğlu /
    Arif Eren / (Kültür Dünyası, Eylül 1998), Abdülkadir Güler / Arif Eren ve Görkemli Denge (Çağrı dergisi, Ağustos 1998),
    Ramazan Avcı / Selimiye’yi Abideleştiren Şiir Selimiye (Yeni Ortam gazetesi), Cevdet Alperen / Arif Eren Hakkında Genel Bilgi
    (Bir Tebessüm dergisi, 2 Haziran 2002), Osman Aytekin / Nefesimiz Gül Bahçesi, 2010), Mustafa Özçelik / Görkemli Denge
    (Arif Eren’in Hayatı – Sanatı – Şiirleri, 2010, s.80), Arif Eren Bilgi Teyidi (Kasım 2017).

  • Biyografya: Tayyib ATMACA

    Şair. 1962, Topaktaş köyü / Afşin / Kahramanmaraş/ doğumlu. Osmaniye Ticaret Lisesi (1980) mezunu. Osmaniye’de
    askerî bir komutanlıkta sivil memur olarak çalıştı.
    İlk şiiri (Bir Söyleyebilsem), 1979 yılında Kelebek gazetesinde yer almıştı. Diğer ürünlerini Güneysu, Erciyes, Mina,
    Dolunay, Palandöken, Karçiçeği, Kardelen, Türk Edebiyatı, Millî Kültür, Genç Dost, Tepe Edebiyat, Harman, Çınar,
    Gündönümü, Çırağı dergileri ile Hergün, Millet, Ortadoğu, Bayrak, Türkiye, Zaman, Millî Gazete, Akit, Yeni Düşünce
    gazetelerinde yayımladı.
    ESERLERİ (Şiir):
    Hüzünlerin Düğünü (1980), Külüngün Taşlara Çizdiği Nakış (1993).
    KAYNAK: İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2007, 2009).

  • Biyografya: Yalçın YÜCEL

    Şair ve yazar, dergi yönetmeni. 1 Kasım 1953, Kahramanmaraş doğumlu. Şair ve yazar Şevket Yücel (1930-2001)’in
    oğludur. İlk, orta ve lise öğrenimini doğduğu kentte yaptı. 1973 Adana Eğitim Enstitüsü Matematik Bölümünde eğitimini
    sürdürdü. 1977 yılında ise Kahramanmaraş MYO makine-motor bölümünden mezun oldu. 1978-79 Kahramanmaraş’ta ki
    okullarda öğretmen olarak görev aldı. 1979-80 askerliğini yedek subay olarak İstanbul’da yaptı. Askerlik dönüşü Dokumacılar
    Un Fabrikasında müdür olarak çalıştı. 1981 Devlet Su İşleri XX. Bölge Müdürlüğü’nde teknik personel olarak çalışmaya
    başladı. Yirmi beş yıl makine işletme şe olarak çalıştıktan sonra, 2006 yılında kendi isteğiyle emekliye ayrıldı.
    Yalçın Yücel, ortaokul öğrenciliği yıllarında başlayan yazma uğraşına, lise öğrenciliği yıllarında resim çalışmalarını da
    ekledi. İlk yazıları 2002 yılında Adana’da çıkan Söylem dergisinde yayımlandı. Daha sonra aynı derginin yönetiminde de yer
    aldı. Alkış, Zeytin Dalı, Edebiyat Yaprağı, Ekin Sanat, Öğretmen Dünyası, Sarı Zeybek ve Yorum Edebiyat Sanat Eki, Avrupa
    Olay, Edik, Usare, Güzlek, Mevsimler gibi dergilerde ve Azerbaycan Kültür ve Edebiyat Portalı’nda şiir, deneme, öykü ve
    eleştiri yazıları yer aldı.
    2010 yılında, Kahramanmaraş Ekspres gazetesinin genel yayın yönetmenliğini yaparak; bu gazeteye kültür, sanat ve
    edebiyat ağırlıklı bir nitelik kazandırdı. Bunun ardından birer yıl ara ile iki şiir kitabı yayımladı. 2013 yılında Yorum Gazetesi
    edebiyat / sanat ekinin genel yayın yönetmenliğini yapmaya başladı. Bir dönem Kahramanmaraş Kültür Sanat Evi’nin ve Alkış
    dergisinin yönetiminde de görev aldı. 2015 yılında Döş Cebim ve Çocuklar Bir Başka Güzel adlı iki şiir yapıtı daha yayımlandı.
    2015 Usare dergisinin (Edebiyat-sanat) yayın yaşamını başlattı. 2016 Güzlek dergisini (Edebiyat-Sanat) çıkardı. Türkiye
    Yazarlar Birliği üyesi olan Yücel halen bu iki derginin genel yayın yönetmenliğini de yürütmektedir.
    Yalçın Yücel, Kahramanmaraş’ta ikamet etmekte olup, Selma Yücel ile evli; Pelin, Yeşim, Batur Kutay adlarında da üç
    çocuk babasıdır.
    ESERLERİ (Şiir):
    Yaşamı Aralamak (2011),
    İçimde Üşüyor Günlerim (2012),
    Döş Cebim (2015),
    Çocuklar Bir Başka Güzel (2015).
    KAYNAKÇA: Adil Bozkurt / Çok Başlıklı Bir Irmak (Alkış Dergisi, Sayı: 64, 2012), Osman Nuri Poyrazoğlu (Şair Yalçın
    Yücel’den İki Yapıt (Öğretmen Dünyası, Sayı: 2012), Bilgi Formu ve Teyidi (2014, 2017), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli
    Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (C. 12, 2017).

  • Biyografya: Harika UFUK

    Şair ve yazar. 23 Temmuz 1955, Adana doğumlu. Eserlerinde “Harika” mahlasını kullandı. Adana I. İnönü İlkokulu, Ziya
    Paşa Ortaokulu ve Adana Kız Öğretmen Okulunu bitirdikten sonra İstanbul Atatürk Eğitim Enstitüsü Türkçe Bölümünde
    yüksek öğrenimini tamamladı. Çeşitli okullarda sınıf öğretmenliği, Türk dili ve edebiyatı ve Türkçe öğretmenliği yaparak 2004
    yılında emekli oldu. Sonraki yıllarda özel dershanede eğitimci olarak çalıştı. Şiir, resim, el sanatları, müzik, çocuk kitapları ve
    senaryo yazımı ilgi alanları oldu. Çeşitli derneklerde çalışmalar yaptı. Özgür Pencere, Tema, İLESAM, Çukurova Halk Ozanları
    Kültür ve Araştırma Derneği, Çukurova Edebiyatçılar Derneği, Adana Kültür Sanat Derneği üyesidir Bekâr, Sena Morkal, Seda
    Morkal adında iki çocuk annesidir.
    Yazı ve şiirleri Adana Milli Eğitim Bülteni, Yeni Adana, Adana Yenigün, Doruk gazeteleri ile Söylem, Aykırısanat,
    İmgelem, Lâl, Ankara Ekin Sanat, Alternatif Sanat, Ardıç Kuşu, Çukurovadan Dünyaya Kadirli dergilerinde ve çeşitli
    antolojilerde yayımlandı.
    Pek çok şiiri bestelendi. Karslı Murat Çobanoğlu adına düzenlenen yarışmada şiir dalında Âşık Kahraman ödülünü
    alarak Türkiye ikincisi oldu (2006), aynı aşık adına düzenlenen bir başka yarışmada Adanalı Kul Mustafa Onur Ödülünü aldı
    (2007). Karslı Murat Çobanoğlu adına düzenlenen bir diğer yarışmada Âşık Şenlik ödülüne değer görüldü ve ‘Muamma’
    dalında Türkiye birincisi oldu (2008).
    ESERLERİ (Şiir):
    Çiçek Açtı Yalnızlığım (2005), Canım Türkiyem (2008).
    KAYNAKÇA: Turuncu Antoloji (2008), Ankara Rüzgârı Antolojisi (haz. Ahmet Eroğlu, 2008), İhsan Işık / Resimli ve Metin
    Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (c. 11i 2009)

  • Şair-tərcüməçi İbrahim İlyaslı Türk dünyasına xidmətlərinə görə mükafata layiq görülüb

    1-4 may 2019-cu il tarixlərində Bakı şəhərində Türk dünyasının iki böyük unudulmaz şairinin-“İstiqlal marşı” yazarı, şair Mehmet Akif Ersoyun və Milli, istiqlal şairimiz Bəxtiyar Vahabzadəyə həsr olunan “Akiften Vahabzadeye İki Şair Bir Şei” layihəsi çərçivəsində Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, “Mahmud Kaşqari Medalı” laureatı, Əli Kərim adına Sumqayıt şəhər Poeziya Klubunun sədri, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Portalının Sumqayıt bürosunun rəhbəri, şair İbrahim İlyaslı Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin “İstiqlal marşı”nın müəllifi Mehmet Akif Ərsoyun yadigarı “SEBİLÜRREŞAD” Dərgisi Yönetim Kurulu Başkanı sayın Fatih Bayhan və EkoAvrasiya Yönetim Kurulu Başkanı sayın Hikmet Erenin müvafiq qərarıyla Türk dünyasına xidmətlərinə görə mükafata layiq görülüb.

    Qeyd edək ki, bundan öncə şair-publisist İbrahim İlyaslı Ümumtürk mədəniyyəti qarşısında göstərdiyi xidmətlərə görə “Mahmud Kaşqari Medalı”na və ədəbiyyat sahəsindəki fəaliyyətinə görə “Şahmar Ələkbərzadə adına Beynəlxalq Ədəbiyyat Mükafatı”na layiq görülmüşdü.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

  • Nuryüzlü Gülten ERTÜRK ANNEMİZİN Doğum Gününü Kutluyoruz! (1 mayıs 1970 yıl)

    Azerbaycan Gazeteçiler Birliği Sumqayıt şehir teşkilatının Günlük Analitik Haber Ajansı (gundelik.info) ve Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının (edebiyyat-azşcom) Türkiye temsilcisi Gülten ERTÜRK (Gülten SULTAN) ANNEMİZİN DOĞUM GÜNÜNÜ KUTLUYORUZ! DUDAKLARINDAN GÜLÜŞ, YANAKLARINDAN TEBESSÜM ESKİK OLMASIN! BAŞARILAR DİLİYORUZ! YÜCE ALLAH SİZİ KORUSUN! İnşAllah! AMİN!

    HOCALI ŞEHİTLERİNE

    Karabağ karalar bağladı bu gece
    Analar, babalar, evlatlar
    Bir başka ağladı bu gece
    Kör kurşunlarla gelinlik kızların
    Feryat, figanları yürekleri dağladı bu gece

    Uyan Türk’üm uyan!
    Hocalıda katliam var
    Tüm dünya sağır ve dilsiz
    Yok ki Türk’ümün Türk’ten başka sesini duyan

    Körpe kuzularım ana rahminde
    Dünya yüzünü görmeden
    Semaya yükseldiler
    Kefensiz mezarsız idiler
    Uykuda uyanık rüya gibi
    Yüzlerce can şehitlik mertebesine erdiler
    Bir Türk’ün canı dünyaya değerdi
    Dağlık Karabağ şu an nasıl bir yerdi?
    Buz kesti dağ, taş
    Yürekler buna dayanmaz
    Vicdansız ermeni soyu
    İnsanlıktan çıkmış anlamaz

    Uyan Türk’üm uyan!
    Hocalıda katliam var
    Tüm dünya sağır ve dilsiz
    Yok ki Türkümün Türk’ten başka sesini duyan

    Altı yüz on üç Türk’üme kıydılar bu gece
    Gözleri dönmüş soysuzlar
    Yüzlerce canı diri diri yaktılar bu gece
    Onlar ki İbrahim misali atılırken ateşe
    Cennetteki ebedi evlerine baktılar bu gece

    Uyan Türk’üm uyan!
    Hocalıda katliam var
    Tüm dünya sağır ve dilsiz
    Yok ki Türkümün Türk’ten başka sesini duyan

    Vahşetin bu kadarı da olmaz
    Türk’üm ahın hiçbir zaman yerde kalmaz
    Daha dün gibi içimizde sızın
    Anan, bacın, kardeşin, gelinlik kızın
    Unutmadık, unutmayacağız, unutturmayacağız
    Katliamı yapan soysuzları nefretle
    Hocalı şehitlerimizi milletçe her daim rahmetle anacağız

    Göz Yaşartanım

    Efkarlandı deli gönül daraldı
    Sana daldım yine göz yaşartanım…
    Aşkın kanununda bu bir kuraldı
    Sende kaldım yine göz yaşartanım…

    Neler geldi neler geçti gözümden
    Pek çok yaşlar döktüm bu can özümden
    Ne olursa olsun dönmem sözümden
    Sende kaldım yine göz yaşartanım…

    Sensiz dolaşmıyor damarda kanım
    Dinmiyor nedense acır sol yanım
    Göğüs kafesimde sen benim canımmm
    Sende kaldım yine göz yaşartanım…

    Sensizlik duygusu beni kemirir
    Hüznün bile bana mutluluk verir
    Buzlu dağım seni görünce erir
    Sende kaldım yine göz yaşartanım…

    Azrail geldi de gelemem dedim
    Ben yari görmeden ölemem dedim
    Onsuz hiç bir zaman gülemem dedim
    Sende kaldım yine göz yaşartanım…

    03 02 2007

    Gözüm Dalıyor

    Özlemler büyüdü kocaman oldu
    Sevgi şelalemse hâlâ çağlıyor
    Sensiz geçen günler hasretle doldu
    Yoldamısın yoksa gözüm dalıyor

    Beni hatıralar sana bağlıyor
    Güldüğüme bakma özüm çağlıyor
    Bıraktığın izlerse yürek dağlıyor
    Yoldamısın yoksa gözüm dalıyor

    Sordun mu kendine sebep neydi?
    Düğümlenen kalbim çözüm ariyor
    Gururun seni de beni de yendi.
    Yoldamısın yoksa gözüm dalıyor

    Bir sürpriz yapıp ta gel ne olursun
    Yalnızlık ağ misali beni sarıyor
    Boş bekleyen gölüm seninle dolsun
    Yoldamısın yoksa gözüm dalıyor

    Geçmişe döneriz elbet dilersen
    Her kimle konuşsam seni soruyor
    Gül yerine diken getir istersen
    Yoldamısın yoksa gözüm dalıyor

    Gülten ERTÜRK(GÜLTENSULTAN)

  • 2019-cu il təşkilat tərəfindən “İmadəddin Nəsimi ili” elan olunub

    2018-ci ildə “Türk dünyasının mədəniyyət paytaxtı” olan Türkiyənin Kastamonu şəhəri bu missiyanı başa vurur. Dekabrın 18-də şəhərdə TÜRKSOY Mədəniyyət Nazirləri Daimi Şurasının 36-cı dönəm toplantısı keçirildi.

    İclasda Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət Nazirliyinin əməkdaşı Günay Əliyeva və ölkəmizin TÜRKSOY-dakı təmsilçisi Elçin Qafarlı iştirak edirdilər.

    Tədbirdən öncə iştirakçılar Türk dünyasının mədəniyyətinə həsr edilən kitab və rəsm sərgisi ilə tanış oldular.

    Toplantını Türkiyənin mədəniyyət və turizm naziri Mehmet Nuri Ersoy açaraq Kastamonu şəhərində “Türk dünyasının mədəniyyət paytaxtı” layihəsinin uğurla başa çatdığını dedi: “İl ərzində Kastamonu ortaq dəyərlərimizin önə çıxarılmasında mühüm rol oynadı. Şəhərdə Türk dünyasının ortaq mədəni dəyərlərinin yaşadılması və bir araya gətirilməsi üçün önəmli tədbirlər həyata keçirildi. Kastamonu müxtəlif tədbirlərə, festival və konfranslara, sərgilərə, təqdimatlara ev sahibliyi etdi”. Nazir TÜRKSOY-un çoxsahəli fəaliyyətinə də toxundu və bildirdi ki, 25 illiyini qeyd edən qurum bu illər ərzində öhdəsinə düşən vəzifələri uğurla yerinə yetirib, ortaq türk mədəniyyəti və tarixinin dünyada tanıdılmasına nail olub.

    TÜRKSOY-un baş katibi Düsen Kaseinov da sözünə yubiley ilində təşkilatın fəaliyyətindən bəhs edərək başladı. Bu işlərdə əməyi keçən hər kəsə təşəkkürünü bildirən baş katib 2013-cü ildən həyata keçirilən “Türk dünyasının mədəniyyət paytaxtı” layihəsinin əhəmiyyətini vurğuladı. Qardaş cümhuriyyətlərin bu layihənin uğurla reallaşmasında böyük rol oynadığı vurğulandı.

    Kastamonu valisi Yaşar Karadəniz isə ilboyu çoxsaylı tədbirlərə ev sahibliyi etməkdən məmnun olduqlarını dedi: “Kastamonunun “paytaxt” elan olunduğu müddətdə Türk dünyasının hər yerindən çox sayda tanınmış incəsənət nümayəndələri gəldi. Qəlblər birgə döyündü. Şəhərimiz nüfuzlu mədəni tədbirlərə də ev sahibliyi etməyin qürurunu yaşadı və Türk dünyasının ortaq dəyərlərini dünya coğrafiyasına tanıtdı”.

    Kastamonu Bələdiyyəsinin başqanı Tahsin Babaş dedi: “Belə bir ünvana sahib olduğumuza görə, mövcud mədəni varlığımızı tanıtdığımız üçün əldə etdiyimiz bu fürsətə görə rolu olanlara təşəkkür edirik. Bu bir il ərzində Kastamonunun mədəniyyəti və tarixini dünyaya nümayiş etdirə bildik. Evliyalar şəhəri olan Kastamonu mənəvi özəllikləri ilə tanınır. Bu layihələrin, tədbirlərin gerçəkləşməsində TÜRKSOY-un böyük zəhməti oldu. TÜRKSOY mənəvi bağlarımızın möhkəmlənməsində böyük rol oynamaqdadır”.

    Qırğızıstan mədəniyyət və turizm nazirinin müavini Bakıtbek Sekimov da ötən 25 il ərzində TÜRKSOY-un Türk dünyasına böyük töhfələr verdiyini, 2018-ci ilin Qırğızıstan üçün əhəmiyyətli il olduğunu vurğuladı. Diqqətə çatdırdı ki, 2018-ci il TÜRKSOY tərəfindən “Çingiz Aytmatov ili” elan olunmuşdu və bu çərçivədə Azərbaycanda, Türkiyədə, digər türkdilli ölkələrdə tədbirlər keçirildi. Bütün bunlar həm də qırğız xalqına hörməti ifadə edir.

    Türkmənistan mədəniyyət nazirinin müavini ölkəsinin TÜRKSOY-la sıx əməkdaşlıq etdiyini bildirdi: “Biz də öz növbəmizdə Türk dünyasının ortaq dəyərlərinin qorunmasında və inkişafında yaxından iştirakımıza görə məmnunluq hissi keçiririk”.

    Azərbaycan Mədəniyyət Nazirliyinin nümayəndəsi Günay Əliyeva “Türk dünyasının mədəniyyət paytaxtı” layihəsinin ortaq mədəniyyət və irsimizin qorunması və təşviqinə mühüm töhfələr verdiyini qeyd etdi: “Bu layihənin gələcəkdə də davam etdirilməsi türk xalqları arasında həmrəyliyi və qarşılıqlı anlaşmanı daha da möhkəmləndirmək, beynəlxalq miqyasda ümumtürk mədəniyyətinin inkişafına kömək etmək, adət-ənənələri, incəsənəti, ədəbiyyatı qorumaq istiqamətində mühüm nailiyyətlərin əldə olunmasına səbəb olacaq”. Nazirlik rəsmisi xatırlatdı ki, Azərbaycanın Naxçıvan şəhəri 2018-ci il üçün “İslam mədəniyyətinin paytaxtı” elan olunub və il çərçivəsində bir sıra mühüm tədbirlər keçirilib.

    G.Əliyeva TÜRKSOY tərəfindən ənənəvi olaraq hər il keçirilən “Türk dünyasının öncülləri” layihəsinin əhəmiyyətinə, bu çərçivədə Azərbaycan şəxsiyyətlərinə həsr edilən tədbirlərə də toxundu və 2018-ci ildə “Qara Qarayev ili”nin qurum tərəfindən yüksək səviyyədə qeyd olunduğunu vurğuladı.

    Qeyd edək ki, toplantıda Azərbaycanın 2019-cu ildə böyük şairimiz İmadəddin Nəsiminin anadan olmasının 650 illiyi çərçivəsində “Nəsimi ili”nin keçirilməsi təklifi qəbul olundu.

    Həmçinin Türkiyənin Aşıq Veysəlin anadan olmasının 125-ci ildönümü münasibətilə gələn ilin “Aşıq Veysəl ili” elan olunması təklifi də dəstəkləndi.

    Toplantıda 2019-cu ilin “Türk dünyasının mədəniyyət paytaxtı” barədə də qərar qəbul olundu. Gələn il bu missiyanı Qırğızıstanın Oş şəhəri davam etdirəcək.

    İclasdan sonra Kastamonunun estafeti Qırğızıstanın Oş şəhərinə təhvil verməsi mərasimi keçirildi. Axşam isə “Türk dünyasının mədəniyyət paytaxtı” ilinin təntənəli bağlanış mərasimi oldu.

    Mehparə SULTANOVA
    Kastamonu

    Mənbə: http://ataturk.az

  • Nazarbayev Beynəlxalq Türkologiya Konqresinin keçirilməsinə qərar verdi

    1926-cı il Bakı Türkologiya Konqresindən sonra ikinci belə dünya miqyaslı konqresə ev sahibliyini Astana edəcək. Prezident Nursultan Nazarbayev bununla bağlı xüsusi təşəbbüslə çıxış edib. N.Nazarbayevin rəsmi dövlət qəzeti “Egemen Qazaxıstan”da yayımlanan “Böyük Çölün yeddi özəlliyi” adlı geniş məqaləsində tarixi mirasa sahib çıxmaq məqsədi ilə “Türk siviliziyası: tarixdən bu günədək” adlı böyük layihənin gerçəkləşdirilməsinin zəruriliyi qeyd olunur.
    Bu layihə çərçivəsində 2019-cu ildə Astanada Dünya Türkologiya Konqresi və müxtəlif ölkələrin muzeylərində toplanan əsərlərin də yer alacağı, Türk xalqlarının mirasını əks etdirəcək Türk Mədəniyyət Günlərinin keçirilməsi təklif olunur. Məqalədə Qazaxıstan bütün türk xalqlarının tarixi vətəni, ilkin beşiyi kimi xarakterizə olunur. Bundan başqa, Qazaxıstanın moderatorluq edəcəyi Vikipediya nümunəsində ortaq Türk onlayn kitabxanasının yaradılması ideyası irəli sürülür. Eyni zamanda, dünyanın müxtəlif arxivlərində türk dünyası ilə bağlı materialların tədqiq olunması məqsədi ilə “Arxiv – 2025” adlı 7 illik proqramın reallaşdırılması təklif edilir.

    Mənbə: http://ataturk.az

  • Kazakistanın Cümhurbaşkanı Nursultan NAZARBAYEV.”ULU BOZKIRIN YEDİ KARAKTERİ

    Uzay her şeyin, vakit ise tüm olayların boyutudur. Zaman ve uzay ufku birleştiği zaman ise ulusal tarih başlar. Bu sadece edebi bir aforizma değildir. Gerçek anlamda Almanların, İtalyanların veya Hindistan halkının tarihçelerine baktığımızda onların binlerce yıllık tarihlerinde büyük başarılarının çoğunluğu günümüzde yerleştikleri bölgelerle ilişkilendirilmesinde bir hakikat bulunmakta olduğu ifade edilebilir. Tabii ki de günümüz İtalya’sı eski Roma olmasa da İtalyanlar kendi tarihleri ile gurur duyabilmektedirler. Bu haklı bir gurur kaynağıdır. Aynen eski Gotikler ile bugünkü Almanlar da aynı milletten değildirler. Fakat onlar da Almanya’nın zengin tarihinin bir parçasıdır. Pek çok etnik grupların yer aldığı eski Hindistan medeniyeti ve günümüz Hint halkını ise tarih sürecinde kesintisiz olarak gelişen bir medeniyet olarak ele alabiliriz.
    Bu tarihi anlamada doğru bir adımdır. Bu sayede köklerimizi bilerek milli tarihimizi derin bir şekilde inceleyerek, onun ana düğümünün çözülmesine olanak sağlanır. Kazakistan tarihide sadece kendi tek ekleri ile değil, bir bütün olarak günümüz modern bilim bakış açısından bakıldığında anlaşılır olması lazımdır. Bunun için argümanlarımız da oldukça yeterlidir. Birinci olarak, katkıları daha sonra bahsedilecek olan proto-devletler birliğinin çoğunluğu günümüz Kazakistan topraklarında kurulmuş olup Kazak halkının etno-genetiğinin esas elementlerini oluşturmaktadır. İkinci olarak, bahsedeceğimiz büyük kültürel başarılar dizini coğrafyamıza dışardan gelmemiş olup, tam aksine pek çoğu uçsuz bucaksız bölgemizde meydana gelmiş olup daha sonrasında Batı’ya ve Doğu’ya, Güney’e ve Kuzey’e dağılmıştır.

    Üçüncü olarak, daha sonraları bulunan tarihi eserler bizlerin atalarımızın kendi zamanlarının en ileri ve gelişmiş teknolojilerle doğrudan ilişkilerinin olduğunu kanıtlamaktadır. Bu eserler Ulu coğrafyamızın dünya tarihi içerisindeki yerine yeni bir bakış açısı ile bakmamıza olanak sağlamaktadır. Hatta bazı boyların isimleri “Kazak” etnoniminden asırlar önceden biliniyordu. Tüm bunlar bizim milletimizin tarihinin köklerinin bugüne kadar söylenenlerden çok daha ötesine kadar ulaştığını kanıtlamaktadır. Avrupa merkezli bakış açısı Saklar, Hunlar ve günümüzdeki Türk milletlerinin ata babaları sayılan etnik grupların bizim halkımızın tarihi etno-genetik yapısının ayrılmaz bir parçası olduğunu kaçınılmaz gerçekler ile görmemize olanak sağlamamıştır. Buna ek olarak uzun zamandır topraklarımızda yaşayan pek çok etnik gruplar için ortak Kazakistan tarihi hakkında bahsedildiğine dikkat edilmelidir. Bu farklı etnik grupların birçok seçkin kişilerinin de katkıda bulunduğu tüm halkımıza ortak tarihtir.

    Günümüzde, tarihimize olumlu bir tutum ile yaklaşmamız gerekmektedir. Fakat sadece tarihimizden belli bir olaya seçmeli olarak yaklaşma ile sınırlı kalmamalıyız. Siyah ve beyaz birbirinden ayrılmayan kavramlardır. Bunlar kendi aralarında birleştikleri zaman şahısların ve tüm halkların da hayatlarına benzersiz bir renk katmaktadır. Bizim tarihimizde trajik ve üzücü olaylar, şiddetli çatışma ve savaşlar, sosyal açıdan tehlikeli sınavlar ve siyasi sürgünler az yaşanmadı. Bunları unutmaya hakkımız yok. Geniş ve çok taraflı tarihimizi doğru anlamak ve kabul etmemiz gerekmektedir. Biz başka milletlerin rolünü küçülterek kendi büyüklüğümüzü gösterme çabasında içinde değiliz. Başlıca olarak biz sağlam bilimsel kanıtlara dayanarak, dünya tarihinde kendi rolümüzü nazikçe ve doğru bir şekilde muhakeme etmeye mecburuz. Şimdide Bozkırın yedi karakteri hakkında konuşalım.

    I. ULUSUN TARİHİNDEKİ UZAY VE ZAMAN

    Bizim topraklarımız pek çok maddi kültür eserlerinin ortaya çıktığı yer ve kökeni desek abartmış sayılmayız. Günümüzde toplumların yaşamlarının vazgeçilmez birer parçası haline gelen pek çok ürünler zamanında bizim coğrafyamızda icat edilmiştir. Bozkırda yaşayan eski zamanın insanları türlü teknik yenilikler keşfederek, daha önce hiç kullanılmamış yeni aletler yapmışlardır. Bunları insanoğlu dünyanın dört bir yanında hala da kullanmaktadır. Eski tarihi kaynaklar günümüz Kazakların ata babalarının engin Avrasya kıtasındaki siyasi ve ekonomik tarihin akışını defalarca değiştirdiği hakkında bilgiler sunar.

    1. AT BİNİCİLİK KÜLTÜRÜ

    At binicilik kültürü ve at yetiştiriciliğinin Ulu Bozkır’dan kaynaklandığı bilinmektedir. Ülkenin kuzey bölgesindeki Eneolitik döneme ait Botay yerleşimindeki kazılar, atların ilk kez günümüzdeki Kazakistan topraklarında yetiştirildiğini kanıtlamıştır. Atları yetiştirip eğiten babalarımız o zamanlarda eşsiz bir hâkimiyete sahip olmuşlardır. Küresel ölçekte ise ekonomik ve askeri alanda eşi görülmemiş bir devrime yol açmıştır. Atların evcil hale getirilmesi binicilik kültürü için de bir temel oluşturmuştur. Beş silah taşıyan atlı asker, yavuz göçebe imparatorlukları çağının bir sembolüdür. Bayraklı bir savaşçının imajı, kahramanlar dönemin en ünlü amblemi ve ordunun ortaya çıkmasıyla bağlantılı olarak oluşan göçebe dünya “kültürel kodunun” ayırt edici bir unsurudur. Araç motorlarının gücü hala at gücü ile ölçülmektedir. Bu gelenek, at binicilerin egemen olduğu büyük çağa karşı saygı göstergesidir. Eski Kazak topraklarından tüm dünyaya yayılan bu büyük teknolojik devrimin meyvelerini insanoğlunun 19. yüzyıla kadar kullandığı unutulmamalıdır. Günümüz giyim modelinin temel bileşenleri, Bozkır Uygarlığının ilk aşamalarına dayanmaktadır. Ata binme kültürü atlı askerin küçük bir modelini meydana getirmiştir. At üstünde kendilerini rahat hissetmek için atalarımız ilk kez giysiyi üst ve alt kısma ayırmışlardır. Böylece, normal pantolonların ilk versiyonu ortaya çıkmıştır.

    Bu, atlı insanların harika binicilik becerilerine sahip olmalarını ve savaş sırasında rahat hareket etmelerini sağlamıştır. Bozkır sakinleri deri, keçe, kınnap, yün ve çuval bezinden pantolon dikmişlerdir. Binlerce yıl geçmesine rağmen, bu tür kıyafetler değişmemiştir. Kazma sırasında bulunan eski pantolonların modern pantolonlardan hiç bir farkı olmadığı söylenebilir. Buna ek olarak, bugün giydiğimiz her türlü çizmeler, göçebelerin ata bindiklerinde giydikleri yumuşak topuklu keçe çoraplı çizmelerin “mirasçıları” olduğu bellidir. Göçebeler, atlarına rahatça binebilmeleri için yüksek eyer ve üzengiyi icat etmişlerdir. Bu yenilik, sürücünün at üzerinde dümdüz ve sağlam bir şekilde oturabilmesine ve aynı zamanda dörtnala giderken elindeki silahı zahmetsiz ve etkili bir şekilde kullanmasına imkân sağlamıştır. Atalarımız dörtnala giden at üzerinde okçuluk yapma konusunda oldukça mükemmelleşmişlerdir.

    Bu bağlamda silahın yapısı da değişerek daha karmaşık, kullanışlı ve güçlü olmuştur. Yay ucuna tüy takılan metal ok, örme zırh gömleği delebilen bir ok haline gelmiştir. Kazakistan topraklarında yaşayan Türk boyları tarafından geliştirilen bir başka teknolojik yenilik kılıçtır. Kılıcın dümdüz veya kavisli yüzü kendine özgü bir özelliktir. Bu silah en önemli ve yaygın savaş aracına dönüşmüştür. Askeri ve bindiği atı korumak için kullanılan zırh da ilk defa atalarımız tarafından yapılmıştır. Avrasya göçebelerinin en önemli askeri yeniliklerinden biri olan demir zırhlı ordu bu şekilde kurulmuştur. Ateşli silahlar ortaya çıkarak kitleler tarafından yoğun bir şekilde kullanılmadan önce süvari ordusunun gelişimi M.Ö. birinci binyıl ile çağımızın ilk yüzyılı arasında göçebelerin uzun bir süredir eşi benzeri görülmemiş askeri hâkimiyetini sağlayan ordunun içinde yer alan özel bir takım türü olan yavuz süvari ordusunun oluşumuna katkı sağlamıştır.

    2. BÜYÜK BOZKIRDA ANTİK METALURJİ

    Metal üretmenin yollarını bulmak, yeni bir tarih çağına yol açmış ve insani gelişme sürecini önemli ölçüde değiştirmiştir. Metalik cevherlere zengin Kazak toprakları, metalürjinin ilk merkezlerinden biridir. Antik çağda Kazakistan’ın Orta, Kuzey ve Doğu bölgelerinde madencilik merkezleri ortaya çıkmış ve bronz, bakır, çinko, demir, gümüş ve altın alaşımları alınmaya başlamıştır. Atalarımız yeni, daha güçlü bir metal imalat işi geliştirmiş ve hızlı teknolojik ilerlemeye katkı sağlamıştır. Kazılar sırasında bulunan metal eritme fırınları ve el yapımı mücevherler, eski ev eşyaları ve silahlar buna delildir. Bütün bunlar, bölgemizdeki bozkır uygarlığının antik çağda teknolojik olarak ne kadar hızlı ilerlediğini göstermektedir.

    3. HAYVAN STİLİ

    Atalarımız çevre ile barış içinde yaşamış olup kendilerini doğanın ayrılmaz bir parçası olarak görmüşlerdir. Yaşamın bu ana ilkesi, Ulu Bozkır’da yaşayan insanların dünya görüşünü ve değerlerini oluşturmuştur. Kendi yazımı ve mitolojisi olan Kazakistan’ın antik sakinlerinin gelişmiş bir kültürü olmuştur. Miraslarının en parlak tezahürü, güzelliğinin ve ruhsal zenginliklerinin parlak işareti, “hayvan stili” sanatıdır. Hayvan imgelerinin günlük yaşamda kullanılması, insan ve doğa arasındaki bağlantının bir sembolü olmuş ve göçebelerin ruhsal yönelimini tanımlamıştır. Onlar çoğunlukla kedi ırklarının imgelerini daha çok kullanmışlardır. Egemen Kazakistan’ın sembollerinden birinin yerel hayvanlar dünyasında nadir görülen bir kar leoparı olması tesadüf değildir. Aynı zamanda hayvan stili, atalarımızın çok yüksek bir üretim tecrübesine sahip olduğunu göstermektedir. Onlar süs boyama, bakır ve bronz kalıplama, döküm, sac metal üretimi dâhil olmak üzere metal işleme tekniklerini iyi bilmişlerdir. Genel olarak, “hayvan stili” olgusu, en yüksek seviyedeki dünya sanatlarından biridir.

    4. ALTIN ELBİSELİ ADAM

    Bizim kökenimize farklı boyuttan bakmamıza neden olan, bilim dünyasına ses getiren haber – 1969 yılında Kazakistan’ın Esik kalesinde keşfedilen ve sanat eleştirmenleri arasında “Kazakistanlı Tutanhamun” olarak adlandırılmış “Altın Elbiseli Adam’dır”. Bu savaşçı birçok gizemli sırrı gün ışığına çıkardı. Bizim atalarımız bugüne kadar aşırı güzelliğiyle herkesi hayran bırakan yüksek seviyedeki çok güzel eserler yaratmıştır. Savaşçının altın ile kaplanmış elbiseleri eski ustaların altın işleme teknolojisini iyi benimsemiş olduklarını göstermektedir. Bununla birlikte bu haber Bozkır medeniyetinin muazzam gücünü ve estetik güzelliğini belirten zengin bir mitolojiyi dünyaya duyurdu. Bozkır halkı kendi önderlerine böylece değer verip onların statüsünü güneş gibi bir güç seviyesine getirmiş ve yüceltmiştir. Mezardaki zengin ve sanatsal donanımlar eski atalarımızın entelektüel geleneklere sahip olduklarını da göstermektedir. Savaşçının yanından bulunan gümüş kâselerin birisinin üzerinde işlenmiş işaret ve damgalar mevcuttur. Bu damga – Orta Asya bölgesindeki yazıların en eskisidir.

    5. TÜRK DÜNYASI’NIN BEŞİĞİ

    Kazakların ve Avrasya’daki başka da halkların tarihinde Altay bölgesinin yeri ayrıdır. Bu yüce dağlar asırlardır sadece Kazakistan topraklarının tacı değil, bütün Türk dünyasının beşiği olarak kabul edilmiştir. Tam bu bölgelerde bizim çağımızın ilk binyıllığının ortalarında Türk dünyası ortaya çıkmış ve Ulu bozkır üzerinde yeni bir devir başlamıştır. Tarih ve coğrafya Türki devletleri ve büyük göçebe imparatorluklarının sürekliliğinin özel modelini oluşturmuştur. Bu devletler uzun zamanlardır birbirinin yerine gelmiş, orta asırlardaki Kazakistan’ın ekonomik, siyasi ve kültürel hayatında kendi izini bırakmıştır. Aşırı büyük topraklara sahip çıkabilen Türkler, sonsuz sınırsız bozkırlarda göçebe ve yerleşik medeniyetin kendine has bir örneğini oluşturmuş, sanat, bilim ve dünya ticari merkezi haline gelmiş orta asırlardaki şehirlerin gelişmesine neden olmuştur. Örneğin, Otırar şehri dünya medeniyetinin ünlü düşünürlerinden biri Ebu Nasır El-Farabi’yi dünyaya getirdiyse, Türk halklarının manevi önderlerinden biri Hoca Ahmet Yesevi Türkistan şehrinde yaşamış ve kendi bilimini paylaşmıştır.

    6. ULU İPEK YOLU

    Ülkemiz coğrafi açıdan şanslı bir konumdadır, yani Avrasya kıtasının göbeğinde yer alması eskiden çeşitli devletler ve medeniyetler arasında transit “koridorların” oluşmasına yardımcı olmuştur. Bizim çağımızdan itibaren bu kıta yolları Büyük Avrasya’nın Doğusu ve Batısı, Kuzeyi ve Güneyi arasında ticaret ve kültür alanındaki ilişkilerinin kıtalararası ağını –Ulu İpek Yolu sistemini geliştirmiştir. Bu yol milletler arasındaki küresel mal dolaşımı ve entelektüel işbirliğinin oluşturulması ve gelişmesi için sağlam bir zemin olmuştur. Karavan yolların eksiksiz düzenlenmesini ve güvenliğini sağlayan Ulu Bozkır halkı eski ve orta asırlardaki çok önemli ticari ilişkilerin temel bağı sayılmıştır. Bozkır kuşağı Çin, Hint, Fars, Akdeniz, Orta Doğu ve Slav medeniyetleri arasında bağ kurmuştur. İlk ortaya atıldığı andan itibaren Ulu İpek Yolu haritası esas olarak Türk imparatorlukları coğrafyasından oluşmuştur. Avrasya’nın ortasında Türklerin hâkimiyetinin sürdüğü dönemde Ulu İpek Yolu tam anlamıyla gelişmişlik olarak zirveye ulaşmış olup, uluslararası seviyede ekonominin kalkınmasına ve kültürün gelişmesine katkı sağlamıştır.

    7. KAZAKİSTAN – ELMA VE LALENİN VATANI

    Yüce Alatau’ın eteklerinde elma ve lalenin “tarihi vatanı” olduğu bilimsel olarak kanıtlanmıştır. Sade fakat bütün dünya için anlamı büyük bu bitkiler bu bölgede ilk kök salmış ve bütün dünyaya yayılmıştır. Kazakistan günümüzde dünyadaki bütün elmanın en eski kaynağı sayılan Sivers elmasının vatanı sayılmaktadır. İşte bu tohum en yaygın meyveyi bütün dünyaya hediye etti. Hepimizin bildiği elma – bizim ülkemizdeki genetik elmanın bir çeşididir. O elma Kazakistan topraklarındaki İle Alatau yamaçlarından Ulu İpek Yolu’nun eski güzergâhı üzerinden ilk olarak Akdeniz’e daha sonra bütün dünyaya yayılmıştır. Bu tanınmış meyvenin derin tarihinin simgesi olarak ülkemizin güneyindeki güzel şehirlerden biri Almatı olarak adlandırılmıştır. Kazakistan coğrafyasındaki Şu, İle dağları eteklerinde günümüzde halen yerel bitkiler arasında dünyanın cevheri olarak sayılan Regel lalelerinin ilk haline rastlamak mümkündür. Bu güzel bitkiler bizim topraklarımızda Tanrı Dağları’nın etekleri ile çöl bozkırın kesiştiği noktada ortaya çıkmıştır. Kazak topraklarındaki bu kadar sade ve aynı zamanda özel çiçekler güzelliğiyle birçok milletlerin kalbini fethetmiş ve yavaşça bütün dünyaya yayılmıştır. Günümüzde bütün dünyada lalenin 3 binden fazla çeşidi mevcuttur, onların büyük çoğunluğu – bizim bozkır lalelerin soyundan gelen “nesillerdir”. Şu anda Kazakistan’da 35 çeşit lale yetişmektedir.

    II. TARİHİ BİLİNÇ MODERNİZASYONU

    Araştırılan konular kapsamlı bir anlayış ve derin bir çalışma gerektirir. Aynı zamanda bizim bakış açımızın temel dayanakları, halkımızın geçmiş, şimdiki ve geleceği ile doğrudan ilgilidir. Bu çalışmanın birkaç büyük proje ile başlatılabileceğini düşünüyorum.

    1. ARŞİV – 2025

    Bağımsızlık yılları boyunca halkımızın geçmişini incelemek için çok çalışma yapıldı. Ülkenin tarihî kronolojisindeki aralıkların yeniden doldurularak yerine getirilmesinin yolunu açan “Kültürel Miras” programı başarıyla uygulandı. Ancak, atalarımızın yaşamları ve harika uygarlıkları hakkında pek çok belge henüz bilimsel dolaşıma ulaşmamış olup tüm dünya arşivlerinde araştırmacılarını beklemektedir. Bu nedenle, antik dönemden modern zamana kadar olan dönemi kapsayan tüm yerli ve yabancı arşivler hakkında temel araştırmaları yapmak üzere yedi yıllık arşiv “Arşiv – 2025” oluşturmamız gerektiğine inanıyorum. Bu projenin uygulanması sırasında, tarihçiler, bilim adamları ve kültür araştırmacılarından oluşan gruplarının büyük yerli ve yabancı arşivlerle sistematik ve uzun süreli bir etkileşime sahip olması ile araştırma ve geliştirme faaliyetlerinin yürütülmesine özellikle dikkat edilmesi gerekir. Her durumda, bu önemli çalışma devlet tarafından karşılanan “akademik turizm” durumuna dönüşmemelidir. Sadece arşiv verilerinin toplanması değil, aynı zamanda onları dijital formatlara çevirmek de önemlidir, böylece tüm ilgili araştırmacılar ve halkın kullanımına açık olacaktır. Tarihi ile gurur duyan vatansever bireylerin yetiştirilmesi okul çağından başlamalıdır. Bu nedenle, tüm bölgelerdeki okullar ve bölgesel müzeler etrafında tarihi arkeolojik etkinlikler yapılmalıdır. Ulusun tarihinin bilinci, tüm Kazakistanlılar arasında ortak bir his duygusu yaratır.

    2. ULU BOZKIRIN ÜNLÜ İSİMLERİ

    Çoğunluğun düşüncesinde tarihsel süreçlerin özel bir karaktere sahip olması iyi bilinmektedir. Birçok insan, kendi ülkelerinin özel elçisi gibi büyük atalarının isimleriyle gurur duyuyor. Örneğin, Tutanhamon, Konfüçyüs, Büyük İskender, Shakespeare, Goethe, Puşkin ve George Washington gibi dünyaca ünlü bireyler, artık devletlerinin paha biçilemez bir sembolü olarak kabul edilmekte ve bu ülkelerin uluslararası arenada etkili bir şekilde ilerlemesini teşvik etmektedir. Bu nedenle, her şeyden önce, meşhur tarihi figürlerimizin ve başarılarımızın şerefine, gökyüzüne açılan anıtlar ve heykeller için “Ulu Bozkırın Büyük İsimleri” adlı bir eğitim ansiklopedisi parkını açmamız gerekiyor. İkinci olarak hedef odaklı devlet desteği ile modern sanatçıların, müzisyenlerin, tiyatro sanatçılarının ve şairlerin önemli bir galerisini oluşturmak gerekir. Alternatif sanatın potansiyelini klasik formlardan da kullanmak önemlidir. Bu bağlamda, sadece yerli değil, aynı zamanda yabancı ustaları ve yaratıcı ekipleri de bu tür işlere çekmek önemlidir. Üçüncüsü, ülkemizin tarihsel evrelerini kapsamlı bir şekilde içeren, “Ulu Bozkır İsimleri” adlı bilimsel dizinin yayılmasını sistemli hale getirmek ve etkinleştirmek gerekmektedir. Bu doğrultuda, Kazakistanlı bilim adamları ve yabancı uzmanlarla uluslararası çok taraflı bir takım oluşturmak mümkündür. Sonuç olarak, kahramanlarımızın hayatı ve faaliyetleri sadece ülkemizde değil, yurtdışında da bilinecektir.

    3. TÜRK DÜNYASI’NIN OLUŞUMU

    Kazakistan, tüm Türk halklarının “Ata Yurdu” dur. Dünyanın her yerinde bugünün Kazak bozkırlarından yayılan Türk aşiretleri ve halkları, diğer ülkelerin ve bölgelerin tarihsel süreçlerine önemli katkıda bulundu. Bu bağlamda, “Türk Medeniyeti: Köklerinden Günümüze” adlı bir projeye başlamak gerekiyor. Bu projenin 2019 yılında, Türkistan Türk halklarının Kültür Günleri’ni, Türkmenlerin Dünya Kongresi ve farklı ülkelerdeki müzelerin sergilenmesi üzerine eski Türk heykelleri ile organize etmek gerekiyor. Vikipedi örneğinde, Kazakistan’ın moderatörlüğünde Türk halklarının ortak kütüphanesinin açılması da önemlidir. Aynı zamanda, yeni eyalet merkezi ilan edilen Türkistan’ın uluslararası arenadaki prestijini sistematik olarak artırmak gerekmektedir. Kazakistan’ın eski başkenti sadece halkımızın manevi merkezi değil, aynı zamanda tüm Türk dünyası için kutsal bir yerdir.

    4. ULU BOZKIRIN ESKİ SANAT VE TEKNOLOJİ MÜZESİ

    “Ulu Bozkır” Eski sanat ve teknoloji müzesini açmak için büyük bir potansiyele sahibiz. Söz konusu müzeye gelişmiş sanat ve teknoloji örneklerinden hayvan stilindeki sanat ürünleri, “Altın Elbiseli Adamın” eşyaları, atların evcilleştirilmesi, metalürji gelişimi, silah ve zırh yapma sürecini yansıtan aletler ve diğer eserleri toplamak mümkündür. Müzede Kazakistan topraklarında bulunan değerli arkeolojik keşifler ve arkeolojik kompleksler sergilenecektir.

    Bu eserler herhangi bir tarihsel dönemdeki çeşitli sektörlerin gelişme sürecini yansıtabilir. Ayrıca, “Ulu Bozkırın Ulu Medeniyetleri” adlı milli tarihi yeniden yapılanma kulübünü oluşturarak Astana ve Kazakistan’ın diğer bölgelerinde eski Sakalar, Hunlar, büyük Türk kağanları dönemi ve diğer konular üzerinde festivaller düzenlemek mümkündür. Bu konulara ilgili gösterenleri dâhil ederek ilgili çalışmalar da aynı zamanda yürütülebilir. Eski Otırar şehrinin bir takım antlarını, yani, evler ve sokakları, alanları, su boruları, kale duvarları ve diğer yerlerini kısmen restorasyon çalışmalarının yapılması turizm projesi de oldukça ilginç olacaktır. Bu bakımdan, bilimin benimsenmesi ve turizmin gelişiminin desteklenmesine büyük önem verilmelidir.

    5. ULU BOZKIRIN BİN YILLIK FOLKLORU VE MÜZİĞİ

    Bu proje çerçevesinde “Ulu Bozkır folkloru Antolojisi” oluşturulmalıdır. Bu antoloji ulu bozkır halkının son bin yıllık halk edebiyatından seçilmiş örnekleri – halk hikâyeleri, efsaneleri, öyküleri ve destanlarını içerir. Ayrıca, kazakların kopuz, dombra, sıbızgı, sazsırnay ve diğer geleneksel müzik aletleri ile çalınan önemli eserlerin bir koleksiyonunu – “Ulu Bozkırın Eski Ezgileri” antolojisin hazırlamak gerekmektedir. Ulu bozkırın folklor ve melodisine modern bir dijital formatta “yeni bir nefes” getirilmelidir. Bu projelerin uygulanması için göçebelerin zengin mirasını sistemleştirebilmenin yanı sıra, onları geliştirebilecek yerli ve yabancı profesyonelleri bu tür işlere çekmek önemlidir. Kültürümüzün ana akımları, karakterleri ve ezgilerinde sınır yoktur, bu yüzden sistematik bir araştırma yaparak onları Orta Asya’ya hatta tüm dünyada tanıtmalıyız. Sözlü ve müziksel geleneğin modernizasyonu modern bir izleyici kitlesi için yakın ve anlaşılır bir formatta olmalıdır. Özellikle, arkaizm kelimeler ve metinler resimlerle beraber veya açık bir video formunda sunulabilir. Günümüzde müzik sesleri ve melodileri sadece geleneksel aletlerle değil, aynı zamanda modern elektronik versiyonlarıyla da üretilmektedir. Dolaysıyla folklor geleneklerinin ortak tarihsel temellerini bulmak için Kazakistan’ın farklı bölgelerine ve diğer ülkelere çeşitli bilimsel araştırma ve keşif saha görevlerinin düzenlenmesi gerekmektedir.

    6. TARİHİN FİLM VE TELEVİZYONDA YANSIMASI

    Sinematografi, modern toplumların tarih ve geçmiş anlayışında özel bir yere sahiptir. Genel olarak toplumun zihninde, sinematografideki parlak film karakterleri temel bilimsel monografilerdeki belgesel portrelerden daha önemli bir rol oynamaktadır. Bu nedenle, Kazakistan’daki medeniyet tarihinin tarih boyunca süre gelen gelişimini gösteren özel bir belgesel film, dizi ve uzun metrajlı filmlerin üretilmesi gerekmektedir. Söz konusu projeler, geniş uluslararası işbirliği çerçevesinde çağdaş sinematografi alanındaki en iyi yerli ve yabancı senaryo yazarlarının, yönetmenlerin, aktörlerin, yapımcıların ve diğer profesyonellerin katılımıyla gerçekleştirilmelidir. İlginç ve melodram türlerinin yanı sıra, popüler fantezi ve macera unsurları dâhil olmak üzere yeni tarihsel film ve dizi türlerini artırmak gerekir. Bu amaçla ulu bozkırın zengin mitolojik ve folklor eserleri kullanılabilir. Milli kahramanları anlatan yüksek kaliteli çocuk filmleri ve animasyon filmlerine ihtiyaç duyan genç neslin zevkine de özellikle dikkat edilmelidir. Şanlı kahramanlarımız, düşünürlerimiz ve ülke yöneticilerimiz sadece Kazakistan’da değil, hatta tüm dünyada örnek alınacak şahsiyetlerdir.

    ÖZET

    Bir buçuk yıl önce “Geleceğe Doğru: Manevi Yenilenme” isimli makalem yayınlandı. Söz konusu projeleri “Manevi Yenilenme” programının devamı olarak görüyorum. “Manevi Yenilenme” ulusal programının yeni bileşenleri, atalarımızın yüzyıllardır devam eden mirasının dijital ortamda anlaşılabilir hale gelmesini ve talep edilmesini sağlayarak yeniden canlandırılmasını sağlayacaktır. Tarihini iyi bilen, takdir eden ve gurur duyan halkın geleceğinin güzel olacağına inanıyorum. Geçmişinden gurur duymak, bugününü iyi tanımak ve geleceğe olumlu bakmak – ülkemizin başarısının anahtarıdır.

    ERI News

    Mənbə: http://ataturk.az

  • Dr. Dos. Alpaslan DEMİR HOCAMIZIN yeni kitapı yayında

    Kardeş Türkiye Cümhuriyetinin Taokat şehrinde yayınlanan TOŞAYAD (Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği) yayın organı “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin üyesi, Azerbaycan Gazeteçiler Birliği Sumqayıt şehir teşkilatının Günlük Analitik Haber Ajansı (gundelik.info) ve Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının (edebiyyat-az.com) Türkiye tümsilcisi Dr. Dos. Alpaslan DEMİR Hocamızın “Gece kitaplığı” basınlarında “Osmanlıda yaşamak” kitabı yayında.

  • Azərbaycanda ATATÜRK Mərkəzi

    Ümummilli lider Heydər Əliyevin düşüncəsində türk dünyasının görkəmli dövlət xadimlərinə, unudulmaz şəxsiyyətlərə, mütəfəkkirlərə xüsusi bir ehtiram var idi. O, böyük Atatürkün şəxsiyyətinə və irsinə, xid-mətlərinə də yüksək sayğılar bəsləyirdi. Çağdaş müstəqil Azərbaycanın qurucusu Heydər Əliyev Türkiyə Cümhuriyyətinin yaradıcısı Mustafa Kamal Atatürkün dövlətçilik təcrübəsini Azərbaycanın milli dövlət quruculuğu prosesində daim xatırlamışdır. Atatürk Mərkəzini yaratmaq fikri də bütün türklərin mütəfəkkir insanına zamanında gördüyü işlərə görə cəmiyyətimizdə minnətdarlıq hissinin ifadəsidir. Türk dövlətlərində bu tipli mərkəzlərin yaradılması ideyası çoxdan mövcud olsa da, ilkin olaraq dövlət qurumu kimi Azərbaycanda gerçəkləşmişdir.

    Ümummilli lider Heydər Əliyev Atatürkə, Türkiyəyə və türk dünyasına ehtiramının əlaməti olaraq, 9 mart 2001-ci il tarixli sərəncamla qardaş Türkiyə ilə tarixi, milli-mənəvi, mədəni bağlılığımızın inkişafı üçün mühüm əhəmiyyət daşıyan bir təsisat – Azərbaycanda Atatürk Mərkəzini yaratmışdır. Mərkəzin fəxri sədri Azərbaycan Respublikasının Prezidentidir. Prezidentin sözügedən sərəncamında və mərkəzin əsasnaməsində bu birmənalı şəkildə vurğulanır. Atatürk Mərkəzin yaradılması zərurəti konkretdir. Bu mənada, sərəncamda qeyd olunduğu kimi, təsisat «Türk dünyasının böyük öndəri, Türkiyə Cümhuriyyətinin banisi və ilk prezidenti Mustafa Kamal Atatürkün türk tarixində tutduğu mühüm yeri nəzərə alaraq, Atatürk irsinin, ümumiyyətlə, türk tarixi və mədəniyyətinin daha dərindən öyrənilməsi və təbliğ olunması məqsədi» daşıyır.

    Mərkəzin fəaliyyəti ilə tanışlıqdan aydın olur ki, qurum ictimai fikri türk dünyası və Atatürklə bağlı tarixi hadisələrə, tədqiqata, yeni münasibətlərə yenidən yönəltməyi istiqamət olaraq seçmişdir. Burada türk dünyasının tarixi, mədəniyyəti və bu sferaya daxil ola biləcək digər məsələlər araşdırılır və nəşr olunur.

    Ulu öndər 4 iyul, 2001-ci il tarixli digər bir sərəncamla görkəmli türkoloq alim, tədqiqatçı, prof. dr. Nizami Cəfərovu bu mərkəzə müdir təyin etmişdir. O vaxtdan etibarən mərkəzdə görkəmli türkolq-alimin rəhbərliyi ilə bir sıra ürəkaçan işlər görülmüşdür. Atatürk Mərkəzinin müdiri sıradan bir elm adamı, millət vəkili deyil, o, Azərbaycanda və Türk dünyasında kifayət qədər nüfuz qazanmış türkoloq-alim, ictimai xadimdir. Onun elmi araşdırmaları və kitabları dünya türkoloqları, tədqiqatçılar üçün impulsveriçi örnək kimi həmişə diqqət mərkəzindədir. Ulu öndər Heydər Əliyev rəsmi görüşlərin birində Atatürk Mərkəzinin yaradılması münasibətilə demişdi: «Çox məmnunam ki, mənim təşəbbüsümlə Azərbaycanda Atatürk Mərkəzi artıq fəaliyyət göstərməkdədir. O zamanlar mənə Beynəlxalq Atatürk Sülh Mükafatı verilərkən düşündüm ki, belə bir qurumu yaratmaq gərəkdir və buna da böyük ehtiyac varmış. Mən çox böyük bir professoru o mərkəzə başqan təyin etdim. O, bizim parlamentin millət vəkilidir. Onlara çox gözəl və tarixi bir bina verdim».

    Mərkəzdə türk dünyasının tarixi, mədəniyyəti və bu sferaya daxil ola biləcək digər məsələləri araşdırmaq da nəzərdə tutulmuşdur. Bu elm, mədəniyyət ocağında ictimai fikri türk dünyası və Atatürklə bağlı tarixi hadisələrə, araşdırmalara, gəlişən münasibətlərə yenidən yönəltmək də bir istiqamət olaraq seçilmişdir.

    Atatürk irsi, Türk dünyasının tarixi və mədəniyyəti yayınlarda
    2001-ci ildən bu yana, əsasnaməsi təsdiq olunduqdan sonra mərkəz kifayət qədər məhsuldar fəaliyyətə başladı. Bu məhsuldarlığın miqyasını xarakterizə edən, cəmiyyətə göstərən tədbirlər, nəşrlər böyük bir ədəbiyyat siyahısından ibarətdir. Hazırda mərkəz Atatürk, atatürkçülük, türk xalqlarının ədəbiyyat və mədəniyyət nümunələrinin araşdırılması və yayınlanması işilə, keçirdiyi elmi konfrans və simpoziumlarla öz vəzifəsini layiqincə həyata keçirməkdədir.

    Azərbaycan MEA-nın müxbir üzvü, millət vəkili, professor Nizami Cəfərovun rəhbərliyi ilə mərkəz öz fəaliyyəti dövründə türk dünyası və atatürkçülüklə bağlı cəmiyyətin ehtiyac duyduğu məsələləri həmişə diqqətdə saxlamışdır. Bu sahədə nəzərəçarpacaq elmi tədqiqatlar aparılmış, zəruri ədəbiyyatların (72 adda kitab və 24 sayda «Bülleten») nəşri reallaşdırılmış və bu proses indi də davam etdirilir. Azərbaycan Türkiyə münasibətlərinə dair ayrı-ayrı nəşrlərin çapı Azərbaycan və Türkiyə oxucusu üçün yeni və təqdirəlayiq ədəbiyyatlardır. (Atatürk Mərkəzinin nəşrlərinin ümumi siyahısı ayrıca verilmişdir).

    Fəaliyyətimizin digər göstəricisi və yayınlayıcısı olan «Azərbaycanda Atatürk Mərkəzi Bülleteni»ləri hər rüb ardıcıl olaraq nəşr olunmuşdur (cəmi 24 say). Burada Mərkəzin özünün keçirdiyi və iştirak etdiyi çoxsaylı tədbirlər, görüşlər, konfranslar, müşavirələr, təqdimatlar, elmi əməkdaşların araşdırma materialları və digər uyğun yazılar əksini tapır. Bu baxımdan, Atatürk Mərkəzinin təşəbbüsü ilə keçirilən, yaxud mərkəz müdirinin, onun müavininin və kollektivin iştirak etdiyi tədbirləri də xüsusilə qeyd etmək yerinə düşər. Mərkəzin konfrans salonunda 300-dək görüş, təqdimat, elmi konfrans və simpoziumlar keçirilmişdir ki, bunların əksəriyyəti bilavasitə prof. dr. Nizami Cəfərovun təşəbbüsü və təşkilatçılığı ilə baş tutmuşdur.

    Hazırda Atatürk, onun silahdaşları, Türk dünyası tarixi, mədəniyyəti ilə əlaqədar, böyük şəxsiyyətlərimiz, dövlət qurucularımız haqqında yeni kitabların hazırlanması işi davam etdirilir. Bütün bunlar isə Azərbaycanda kütləvi oxucunu, həmçinin elmi ictimaiyyəti türkçülüyün, atatürkçülüyün müxtəlif aspektləri, bütün dünyada tanınan böyük türklərin həyat və fəaliyyəti ilə tanışlığa geniş imkan yaratmaqdır. Və əsas məqsədlərdən biri də odur ki, Azərbaycan cəmiyyəti tərkib hissəsi olduğu türk dünyasının şanlı dövllətçilik tarixini dərindən öyrənsin və xalqlarımızın böyük şəxsiyyətlərini tanısın, onlarla fəxr etsin.

    ***

    Azərbaycan dövləti olaraq, beynəlxalq əlaqələrimizdə Türk dünyası faktoruna da böyük önəm verilir. Türk dünyası və Türkiyənin timsalında münasibətlərimiz xalqlarımızın tarixi, etimoloji, mədəni-mənəvi birliyindən rişələnir və yeni çağda ümummilli lider Heydər Əliyevin «Biz bir millət, iki dövlətik» — milli-ideoloji məzmunu böyük olan tarixi kəlamı anlamını və formasını almışdır.

    Prezident İlham Əliyev tarixi bağlılığı möhkəm olan xalqlarımızın çağdaş əlaqələrinə milli aspektdən, Heydər Əliyev kursuna sədaqət nümayiş etdirməklə, türk dünyasına diqqətin milli, ideoloji konturlarını müəyyənləşdirmişdir: «Biz ümumi kökləri olan bir xalqıq, bir dilimiz, bir dinimiz var. Türkiyə ilə Azərbaycan arasındakı münasibətlər həmişə dostluq və qardaşlıq kimi səciyyələndirilmişdir. Əsrlər boyu bizi ayırmaq is-təsələr də, bu cəhdlər nəticə verməmişdir. İndi də heç bir qüvvə bizi ayırmaq iqtidarında deyil. Azərbaycanın dost və qardaş münasibətinə daha böyük ehtiyacı var».

    Bu yanaşma bir qədər geniş, həm də konkret anlamda Prezident İlham Əliyevin Türkiyə ilə birlikdə türk dünyasına, türk xalqlarına, ümumi etnik-mədəni dəyərlərimizə doğma münasibətidir. Və dövlətimizin başçısının bu kimi baxışları Atatürk Mərkəzinin beynəlxalq fəaliyyətinin ideya istiqamətində mühüm şərt ola-raq götürülür. Fəaliyyət göstərdiyi müddət ərzində Atatürk Mərkəzi Azərbaycanın, Türkiyənin, Türk dünyasının əsas Atatürk mərkəzləri, elmi, mədəni qurumlarla səmərəli əməkdaşlıq qurmuş və hazırda özünün beynəlxalq əlaqələrinin miqyasını daha da genişləndirməyə çalışmışdır. Ötən 6 il ərzində prof. dr. Nizami Cəfərovun təmsilçiliyi ilə mərkəzin beynəlxalq tədbirlərdə, konfranslarda iştirakını xüsusilə əhəmiyyət daşıyan məsə-lələr sırasında qeyd etmək lazımdır:

    Istanbul şəhərinə Türk dövlət və topluluqları Dostluq və işbirliyinin qurultayı — «Azərbaycanşünaslığın metodoloji problemləri» mövzusunda məruzə (2002).
    Türkiyənin Istanbul və Ankara şəhərlərində olmuş. Türkiyə Böyük Millət Məclisində, Türkiyənin Nazirlər Kabinetində, Istanbul şəhər bələdiyyəsində, Atatürk Kültür Dil və Tarix Yüksək Qurumunda görüşlər və müzakirələr (2002).
    Quzey Kıbrıs Türk Cumihuriyətinin müstəqilliyi ilə əlaqədar Lefkoşa şəhərində dövlət şənlikləri və Osmanlı dövlətinin 721 illiyi münasibəti ilə əlaqədar Biləcik şə-hərində bayram tədbirləri (2002).
    Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin 85 və ümummilli lider Heydər Əliyevin 80 illik yubileyi ilə əlaqədar Tür-kiyənin Izmir şəhərində keçirilən tədbirləri, Türkiyənin Adana şəhərində «Türkiyə-Azərbaycan qardaşlığı» konfrası (2003).
    Türkiyənin Ankara şəhərində ezamiyyətdə olmuş-dur. Atatürkün anım günü və Antalya şəhərində mədə-niyyət tədbirləri (2004).
    Türkiyədə qondarma «erməni soyqırmı»məsələsinə həsr olunmuş tədbir, Istanbulda keçirilən Atatürk qu-rumlarının ümumi toplantısı (2005).
    Şimali Kipr Türk Cumhiriyyətinə səfər, Lefkoşda Azərbaycan nümayəndəliyinin açılışı (2005).
    Türkiyənin Qazi Universitetində «1915-ci il erməni məsələsi» mövzusunda elmi simpozium (2005).
    Istanbulun Boğaziçi Universitesində Heydər Əliye-vin anım günü münasibətilə elmi tədbir (Prezidentin Icra Aparatının şöbə müdiri Əli Həsənovla. 2005).
    Türkiyənin Antaliya şəhərində «Dialoq Avrasiya» təşkilatının 7-ci ümumi iclası (2006).
    Türkiyəyə işgüzar səfər (2006).
    Qırğız Respublikasının paytaxtı Bişkekdə Şimali Kipr Respublikasının problemlərinə həsr olunmuş tədbir (2006).
    Ukraynanın Kiyev şəhərində Dialoq Avrasiya Platformasının «Xalqların bir-birinə yaxınlaşmasında təhsilin və medianın rolu» mövzusunda toplantı (2007).
    Türkiyənin Ankara şəhərində «İCANAS -38» Beynəlxalq Asiya və Şimali Afrika Araşdırmaları konqresi (2007).
    Qırğızıstanın Bişkek şəhərində «I Uluslararası Böyük Türk Dili Qurultayı» (İhsan Doğramacının şərəfinə). «Genel olaraq Türkiyə türkcəsi» mövzusunda məruzə (2007).
    Bu kimi tədbirlərdə prof. dr. Nizami Cəfərov mərkəzi layiqincə təmsil etmiş, nəticə olaraq bir sıra beynəlxalq səviyyəli qurumlarla ikitərəfli əməkdaşlıq və elmi tədqiqat işlərinin mübadiləsində anlaşma əldə olunmuşdur.

    Bu gün, elə sonrakı dövrlər üçün də Atatürk Mərkəzinin perspektivə nəzərdə tutduğu, dəqiqliklə əməl etdiyi digər doğal prioritet istiqamət də aydın və birmənaladır – Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevin türk dünyasında qarşılıqlı əlaqələrin yaradılması və zənginləşməsi sahəsində xidmətlərini işıqlandırmaq, bu sahədə digər türk respublikalarında aparılan işləri araşdırmaq.

    Cəmiyyətə bəllidir ki, Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyev öz fəaliyyəti ilə xalqının yüksəlişi, türk dünyasının birliyi, qardaşlığı yolunda ali məqsədlərə xidmət edir. Və türk dünyasının müasir liderlərindən biri olmaq şərəfini qazanmış şəxsiyyətlərdəndir. Bu mənada, Nizami Cəfərovun Atatürk Mərkəzində həyata keçirdiyi siyasət və bu siyasi düşüncədən irəli gələn əsas prinsip belədir – mərkəz Azərbaycan dövlətinin siyasətini, müstəqillik uğrunda mübarizəsini, Heydər Əliyevin yaratdığı ənənələri təbliğ etməli, Azərbaycanın türk dünyasında nüfuzunun yüksəldilməsi işində öz köməyini göstərməlidir, və şübhəsiz göstərir də.

  • Nizami CƏFƏROV.”Ümummilli lider Heydər Əliyevin ideyaları daim Azərbaycanın inkişafının önündə gedəcək”

    Azərbaycanda ATATÜRK Mərkəzinin direktoru, filologiya elmləri doktoru, professor, akademik, Əməkdar elm xadimi, Milli Məclisin üzvü.

    Akademik, Millət vəkili Nizami Cəfərovun yap.org.az –a müsahibəsi

    – Nizami müəllim, bugünlər Azərbaycan növbəti bir mötəbər beynəlxalq tədbirə ev sahibliyi etdi. Bakı şəhərində keçirilən BMT-nin Sivilizasiyalar Alyansının VII Qlobal Forumunun əhəmiyyəti nədən ibarətdir? Sizcə, bu tipli tədbirlər dünya ictimayyətinə nə kimi mesajlar verir?

    – Əlbəttə ki, belə bir nüfuzlu beynəlxalq tədbirin ölkəmizdə keçirilməsinin kökündə Azərbaycanın dünya miqyasında artan imicinin göstəricisidir. Forumda sivilizasiyalar arasında dialoqun, multikulturializmin dünyanın indiki mürəkkəb şəraitində nə qədər vacib olduğunu bir daha vurğulandı. Azərbaycan Respublikasının Prezidentinin 2016-cı ili ölkəmizdə «Multikluturalizm ili» elan etməsi təsadüfi deyil. Hər şeydən əvvəl ona görə ki, Azərbaycan xalqı yüz, hətta min illər boyu multikultural bir xalq kimi formalaşıb, Azərbaycanın tarixi coğrafiyası həmişə multikulturalizmin bütün dünyada əsas vətənlərindən biri olub. İkincisi ona görə ki, müstəqil Azərbaycan dövlətinin qurucusu, Azərbaycan xalqının Ümummilli lideri Heydər Əliyev tarixi ənənələrə istinad edərək multikulturalizmi Azərbaycan dövlətinin siyasəti səviyyəsinə yüksəltməklə həmin siyasətin geniş perspektivlərini, potensial imkanlarını da müəyyənləşdirib. Üçüncüsü ona görə ki, beynəlxalq aləmdə get-gedə iqtisadi, ictimai-siyasi və mədəni nüfuzu güclənən Azərbaycanın əsas müəlliflərindən biri olduğu multikulturalizm siyasətini və ideologiyasını müasir dünyaya daha geniş miqyasda çatdırmasına böyük ehtiyac vardır.

    Multikulturalizm bəşəriyyət və hər bir bəşər övladı üçün genetik baxımdan təbii bir hadisə olmalıdır. İlk növbədə ona görə ki, bu gün bəşəriyyəti fərqləndirən mədəni xüsusiyyətlər tarixi diferensiasiyanın nəticəsidir. Həmin fərqliliklərin genetik əsasında kifayət qədər güclü eynilik dayanır ki, bu da müasir dövrdə sürətlə gedən inteqrasiya proseslərinin ümumi məntiqində əks olunur.

    Fikrimizcə, Azərbaycanın multikulturalizmin tarixi vətəni olması özünü ilk növbədə aşağıdakı sferalarda və ya birgəyaşayış münasibətlərində göstərir: etnoqrafik münasibətlər; dil-ünsiyyət münasibətləri; dinlərarası münasibətlər; sosial-siyasi münasibətlər. Məlum olduğu kimi, Azərbaycanda ən qədim dövrlərdən həm Qafqaz, həm İran, həm də türk etnosları məskunlaşmışlar. Bu məskunlaşma prosesinin çoxspektrli yekunu müasir Azərbaycan cəmiyyətidir ki, müxtəlif etnosların sülh, əmin-amanlıq, qarşılıqlı anlaşma şəraitində yaşamasının klassik təcrübələrindən birini nümayiş etdirir.

    Multikulturalizmin Azərbaycan təcrübəsi sübut edir ki, müxtəlif mənşəli etnoslar eyni, yaxud oxşar etnoqrafik məkan yaratmaq imkanlarına malikdirlər, öz dillərinin ünsiyyət sferasını qorumaq şərtilə regionda daha geniş yayılmış Azərbaycan dilindən ümumi ünsiyyət vasitəsi kimi rahat istifadə edirlər, hər bir din təmsilçisi digər dinlərə mənsub olan azlıqlara tamamilə dözümlü yanaşır və eyni sosial-siyasi münasibətlərin subyekti olmaqla Azərbaycan Respublikasının vətəndaşıdırlar. Ulu öndər Heydər Əliyevin milli dövlət quruculuğu siyasətində yerli etnoqrafik mühitlərin qorunması və inkişaf etdirilməsi həmişə əsas olub. Bu gün isə yeni tarixi imkanlar şəraitində bu siyasət daha yüksək texnologiyalar səviyyəsində davam etdirilməkdədir.

    – Hazırki dövrdə bu siyasətin davamı Azərbaycana nə nailiyyətlər, dividentlər gətirir?

    – Bu gün Heydər Əliyev siyasətini Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyev uğurla davam və inkişaf etdirir. Azərbaycan təcrübəsində multikulturalizmin istinad nöqtəsi, təbii ki, sivilizasiyanın məhsulu və subyekti olan insandır. Sosial-siyasi münasibətlər “mən”i inkişaf etmiş cəmiyyətlərdə, hər şeydən əvvəl, vətəndaşdır. Ona görə də müasir dövrdə insanın ən mühüm göstəricisi məhz bundan ibarətdir ki, həmin ən mühüm göstəricini insan və dövlət münasibətləri müəyyən edir. Müstəqil Azərbaycan dövləti, nə qədər gənc olsa da, Azərbaycan xalqının, ümumən insanlığın zəngin tarixi birgəyaşayış təcrübəsinə əsaslanaraq, insanın və cəmiyyətin çoxspektrli mənəvi tələblərinin ödənilməsində ən humanist amil kimi insanın vətəndaşlıq dünyagörüşünün mükəmməllənməsini təmin edir. Bu isə o deməkdir ki, Azərbaycan vətəndaşı müəyyən təbii etnoqrafik mühitin subyekti olmaqla hər hansı etnoqrafik mühitə hörmət edir, müəyyən dil-ünsiyyət mühitinin subyekti olmaqla digər dil-ünsiyyət mühitlərinə hörmətlə yanaşır, müəyyən dinə (əsasən İslam dininə) mənsub olmaqla yanaşı digər dinlərə də tolerant münasibət nümayiş etdirir. Eləcə də, Azərbaycanın iqtisadi, ictimai-siyasi və mədəni həyatında bir vətəndaş olaraq fəal iştirak etməklə yanaşı özünü bu dünyanın övladı hiss edir. Bütövlükdə isə Azərbaycan Respublikasının multikulturalizm siyasəti və təcrübəsi öz zəngin ənənələri ilə bütün dünyada öyrənilməyə və tətbiq olunmağa tamamilə layiqdir.

    – Nizami müəllim, məlum olduğu kimi, may ayının 10-da Ümummilli liderimiz Heydər Əliyevin anadan olmasının 93-cü ildönümüdür. İstərdik ki, Ulu öndərimizin Azərbaycanın inkişaf və tərəqqisi istiqamətindəki xidmətləri haqqında fikirlərinizi bildirəsiniz…

    – Bilirsiniz ki, ötən əsrin 80-ci illərinin sonu, 90-cı illərinin əvvəllərindən ümumən dünyada çox böyük hadisələr baş verdi. Mən düşünürəm ki, bu hadisələri belə səciyyələndirmək olar ki, dünyada milli azadlıq hərəkatlarının artıq aşkar şəkildə getməsi və imperiyaların dağılması prosesi getdi. O cümlədən, dünyanın ən böyük imperiyası olan sovetlər birliyində də bu istiqamətdə hadisələr cərəyan etdi. Sovetlər birliyinin dağılacağını birliyin rəhbərləri bəlkə də daha yaxşı proqnozlaşdırırdı. Ümummilli lider Heydər Əliyev də belə bir dövrdə dövlət təhlükəsizlik orqanlarında çalışırdı və görürdü ki, sovetlər birliyi daxilindəki millətlərin düşüncələri nədən ibarətdir. Yaxşı bilirdi ki, birlik artıq xeyli dərəcədə öz möhkəmliyini itirirdi. Ona görə də, gənc yaşlarından istedadlı, tarixi yaxşı bilən, tarixi prosesləri düzgün dəyərləndirmə qabiliyyətinə malik bir insan olaraq diqqəti daha çox xalqın milli xüsusiyyətlərinə və onların müdafiəsinə verirdi. Biz bəzən Azərbaycanın Heydər Əliyevi deyirik. Amma Heydər Əliyev o qədər genişmiqyaslı fəaliyyət göstərirdi ki, bu fəaliyyətində də o qədər uğurlu nəticələr əldə etmişdi ki, istər-istəməz Azərbaycanın özü Heydər Əliyevin Azərbaycanına çevrilmişdi.

    Ulu öndər Heydər Əliyevin seçdiyi taktika bu məqsədlərə xidmət edirdi: Azərbaycanın iqtisadiyyatını, onun imperiya daxilindəki mövqeyini gücləndirməklə, Azərbaycan keçici qırmızı bayraqlar almalı, Azərbaycan sovetlər birliyi səviyyəsində tanınmalıdır ki, bu tanınma Azərbaycanı dünyaya çıxardan faktora çevrilsin. Heydər Əliyev böyük dövlət xadimi olduğuna və milli maraqları müdafiə etməyin texnologiyalarını yaxşı bildiyinə görə, 1960-cı illərin sonu, 1970-ci illərdə milli inkişaf meyillərinin geniş miqyasda yayılmasına nail oldu. Bir mühüm məsələ də ondan ibarət idi ki, Ulu öndər Azərbaycanı sovetlər birliyində tanınan bir respublikaya çevirdi. Heydər Əliyev bütün gücünü toplayaraq dövlət quruculuğundan daha çox xalq, millət quruculuğu işinə diqqət yetirirdi. Yəni, O bilirdi ki, mütəşəkilli olan bir millət dövlətsiz ola bilməz, gec-tez o, özünəməxsus dövlətini quracaq. Məhz 1980-ci illərin sonlarında xalq hərəkatı baş qaldırarkən hamı bilirdi ki, bu xalq Heydər Əliyevin sayəsində mütəşəkkillik tapıb və ancaq bu iradə bu mütəşəkkilliyi idarə etmək bacarığına malikdir. Çünki Ümummilli lider Heydər Əliyevin xalq, millət quruculuğundakı xidmətləri artıq müəyyən bir tarixə malik idi. Və bu tarix bütün dəqiqliyi ilə göstərirdi ki, bu təmənnasız bir tarix idi. Yəni, Heydər Əliyevin fəaliyyəti, içdən, daxildən gələn, xalqın mütəşəkkillik enerjisini özündə ifadə edən bir fəaliyyət idi və burda heç bir konyuktura yox idi. Amma təbiidir ki, müəyyən məqamlar oldu ki, bu məqamlarda bəzən tarixi şəxsiyyət obyektiv səbəblərdən hadisələrin mərkəzində ola bilmir. Burada hər dövrün öz konyukturasının böyük rolu olur.

    – Ümummilli lider Heydər Əliyevin 1993-cu ildə hakimiyyətə qayıdışıdan sonra Azərbaycanda istər siyasi, istər iqtisadi, istərsə də sosial sferalarda böyük inqilabi dəyişikliklər yarandı. Amma istərdik ki, siz ideoloji sahədə müşahidə olunmuş dəyişikliklər, qəbul olunmuş böyük qərarlar haqqında danışasınız…

    – 1990-cı illərin əvvəlində müəyyən qüvvələr Azərbaycan xalqının Ümummilli lideri haqqında çirkin təbliğat aparırdılar. Deyirdilər ki, o kommunist olub, sovet respublikalarından birinə rəhbərlik edib. Hətta belə bir konyuktur iddia irəli sürürdülər ki, guya Heydər Əliyevin hakimiyyətə gəlməsi Azərbaycanın demokratikləşməsi istiqamətində gedən prosesin qarşısını alacaq. Amma bütün hallarda onlar Heydər Əliyevin böyük şəxsiyyət olması reallığını inkar edə bilmirdilər. Hətta ən inkarçı adam belə, bilirdi ki, Heydər Əliyev böyük şəxsiyyət idi. Amma heç kəs deyə bilməzdi ki, Heydər Əliyev ölkədən hansısa neqativ hallar üçün istifadə edib, çünki Heydər Əliyev Azərbaycan SSR-in rəhbəri kimi fəaliyyət göstərdiyi dövrlərdə ancaq quruculuq işləri ilə məşğul olub. Ona görə də, Heydər Əliyev yaxşı bilirdi ki, Azərbaycan artıq müstəqil dövlətdir və həm daxili, həm də xarici siyasətdə müstəqil hərəkət etməlidir. Amma Ulu öndər Heydər Əliyev onu da yaxşı bilirdi ki, yeni tarix əvvəlki tarixin davamıdır. Yəni, xalq kökündən dəyişilməyib, Azərbaycana başqa xalq gətirilməyib, əvvəlki xalq tarixə çevrilməyib. Və bu xalqı da Heydər Əliyev yaxşı tanıyırdı. Ona görə də, Heydər Əliyev üçün yeni dövr nə qədər yeni olsa da, O, əvvəllər gördüyü işləri yeni tarixi şəraitdə davam etdirdi. Bilirsiniz ki, Onun gördüyü böyük işlər, planlar, istiqamətlər var idi və bu proqramlar, tamamilə inkar olunardısa, istər-istəməz xalqı bir yerə toplamaq, yeni dövlət quruculuğu proqramı həyata keçirmək, iqtisadiyyatı dirçəltmək, cəmiyyəti, onun milli – mənəvi gücünü toplamaq mümkün olmazdı. Ənənə davam etməli idi. Heydər Əliyev hər şeydən əvvəl azərbaycançı idi. Heydər Əliyev azərbaycançılıq ideyasını həyata keçirmiş bir dövlət xadimi olaraq Azərbaycan tarixində yaşayır. Bu xüsusi bir hadisədir. Heydər Əliyev həm də sözün həqiqi mənasında bir yenilikçi idi. Onun bu xüsusiyyəti həmişə özünü göstərib, istər Sovet dövründə, istərsə də yeni dövrdə. ümumiyyətlə isə, Heydər Əliyevin Azərbaycan dövlətçiliyini inkişaf etdirən, müstəqilliyini möhkəmləndirən addımları bir neçə sahə ilə məhdudlaşmırdı. Bütün sahələrdə çox genişmiqyaslı tədbirlər görüldü, islahatlar aparıldı. Heydər Əliyevin fəaliyyəti, Onun Azərbaycan dövlətçiliyi, xalqımız qarşısındakı xidmətləri o qədər zəngindir ki, bunu təhlil etməklə, yazmaqla, araşdırmaqla sonuna gedib çıxmaq mümkün deyil.

    Zaman keçdikcə, biz Ümummilli liderimizin fəaliyyətinin məntiqini, mahiyyətini daha yaxşı dərk etməyə başlayırıq. Heydər Əliyev heç bir işini yarımçıq qoymurdu. O hansı işə başlayırdısa, yüz ölçüb bir biçib, tələsmədən və gecikmədən həyata keçirirdi. Bu ən müxtəlif sahələrə aid olan məsələlərdə – hərc-mərcliyin aradan qaldırılmasından başlanmış, təsərrüfat həyatının qaydaya salınmasına qədər özünü göstərdi. Bu ancaq böyük dövlət adamlarına aid xüsusiyyətdir. Heç də təsadüfi deyil ki, Heydər Əliyev bu fəaliyyət tipologiyası ilə dünyanın ən böyük dövlət xadimləri ilə müqayisə olunur. Məsələn, bəziləri Heydər Əliyevin fəaliyyətini Atatürkün fəaliyyəti ilə müqayisə edirlər. Mən Heydər Əliyevin bir fikrini həmişə xatırlayıram. O Atatürkün xidmətlərindən danışarkən demişdir ki, Türkiyə Cümhuriyyəti Atatürkün sadəcə fəaliyyətinin nəticəsi deyildi. Türkiyə Cümhuriyyəti həm də Atatürkün mübarizəsinin, cəsarətinin nəticəsi idi. Eynilə, Azərbaycan dövlətinin yaranması, Azərbaycan müstəqilliyinin möhkəmlənməsi, sadəcə bir dövlət başçısı kimi Heydər Əliyevin fəaliyyətinin yox, həm də Heydər Əliyevin mübarizəsinin, cəsarətinin, böyük siyasi iradəsinin nəticəsidir.

    Bu gün isə bu işləri Prezident İlham Əliyev uğurla davam etdirir. Azərbaycan artıq yüksək səviyyədə inkişaf yoluna qədəm qoyub. Ölkəmizdə böyük quruculuq işləri həyata keçirilib və vətəndaşların sosial rifah halı əvvəlki dövrlərlə müqayisə olunmayacaq qədər yüksəkdir. Qazanılan bu uğurlar bütün sferalarda özünü göstərir. Təbii ki, bütün bu uğurlar və bundan sonrakı dövrlərdə qazanacağımız uğurlar Ulu öndər Heydər Əliyevin qoymuş olduğu möhkəm bünövrəyə söykənir. Ümummilli lider Heydər Əliyevin ideyaları isə həmişə bu inkişafın önündə gedəcək.

    02.05. 2016

    Mənbə: http://ataturk.az

  • 10 Kasım-Çağdaş Türkiye Cümhuriyetinin kurucusu ve mimarı Önerim Sayın Osman Gazi Mustafa Kemal ATATÜRKün anım günü

    Mustafa Kemal Paşa (Osmanlı Türkçesi: مصطفى كمال پاشا), Soyadı Kanunu’ndan (1934) sonra Atatürk[3] (19 Mayıs 1881[2], Selanik – 10 Kasım 1938, İstanbul), Türkiye Cumhuriyeti’nin 1923’ten 1938’e değin görev yapmış kurucusu ve ilk cumhurbaşkanı, mareşal ve daha evvelinde bir Osmanlı subayı.

    Atatürk, I. Dünya Savaşı sırasında bir ordu subayıydı. Savaş sonunda Osmanlı İmparatorluğu’nun yenilgisini takiben Türk Kurtuluş Savaşı’ndaki Türk Ulusal Hareketi’ne önderlik etmiştir. Kurtuluş Savaşı sürecinde Ankara Hükûmeti’ni kurmuş, askeri eylemleriyle İtilaf Devletleri tarafından gönderilen askeri güçleri bozguna uğratmış ve Türkleri zafere götürmüştür. Atatürk daha sonra eski Osmanlı İmparatorluğu’nu modern ve seküler bir ulus devletine dönüştürmek için politik, ekonomik, toplumsal ve kültürel reformlar başlatmıştır. Liderliği altında binlerce yeni okul inşa edildi. İlköğretim ücretsiz ve zorunlu hale getirildi. Kadınlara sivil eşitlik ve politik haklar verildi. Köylülerin sırtına yüklenen ağır vergiler azaltıldı.[4][5]

    Bu makale serisinin bir parçasıdır
    Mustafa Kemal Atatürk
    MustafaKemalAtaturk oval.png
    Özel Hayatı[göster]
    Askerî kariyeri[göster]
    Atatürk Devrimleri[göster]
    Atatürkçülük[göster]
    Ayrıca[göster]
    Galeri: Resim, Ses, video
    g t d
    Türk Orduları Başkomutanı olarak Sakarya Meydan Muharebesi’ndeki başarısından dolayı 19 Eylül 1921 tarihinde “Gazi” unvanını almış ve mareşalliğe yükselmiştir.[5] Halk Fırkası’nı kurmuş ve ilk genel başkanı olmuştur.[6] 1938 yılındaki vefatına kadar arka arkaya 4 kez cumhurbaşkanı seçilen Atatürk, bu görevi en uzun süre yürüten cumhurbaşkanı olmuştur.[5]

    Atatürk tarihte oynadığı önemli rolden dolayı pek çok yazar ve tarihçi tarafından incelenmiş ve hakkında 379 eser yazılmıştır. Bu yönüyle hakkında en çok eser yazılan ilk 100 kişi arasında yer almaktadır. Ayrıca dünyada ilk kez ve tek örnek olmak üzere, Birleşmiş Milletler’in UNESCO örgütü tarafından, kendisinin 100. doğum yılı olması sebebiyle ve tüm ülkelerin oy birliğiyle 1981 yılı “Atatürk Yılı” olarak kabul edilmiştir. Dergilerinin Kasım 1981 sayısında da, Atatürk ve Türkiye konusu ele alınmıştır.

    1839’da Kocacık’ta doğduğu sanılan[7] babası Ali Rıza Efendi, aslen Manastır’a bağlı Debre-i Bâlâ’dandır.[8] Babasını ailesi 14-15. yüzyılda Anadolu’dan bölgeye göç etmiş olan Kocacık Yörüklerindendir.[7][8][9][10][11] Bazı kaynaklara göre ise babasının ailesi Arnavutlardandır.[12][13][14][15] Annesinin kökeni ise Karaman’dan Rumeli’ye gelen Türkmenlerdendir.[16] Ailesi ile Selanik’e göç eden Ali Rıza Bey,[17] burada gümrük memurluğu ve kereste ticareti yaptı.[18] Ali Rıza Bey ayrıca 93 Harbi (1877-78) esnasında yerel birliklerde teğmenlik yapmıştı.[19]

    Ali Rıza Bey, 1871 yılında, 1857 yılında Selanik’in batısındaki Langaza’da çiftçi bir ailede doğan[19][20] Zübeyde Hanım’la evlenmişti.[21] Mustafa Kemal Atatürk, bu çiftin çocuğu olarak rumî 1296 (miladî 1881) yılında Selanik’te doğmuştur. Samsun’a çıktığı 19 Mayıs tarihini doğum günü kabul etmiştir.[22] Fatma, Ömer, Ahmet, Naciye ve Makbule adlı beş kardeşinin ilk dördü küçük yaşta hayatını kaybetmiştir.[23][24]

    Öğrenim çağına gelen Mustafa’nın hangi okula gideceği konusunda annesi ile babası arasında anlaşmazlık çıkmıştı. Annesi Mustafa’nın Hafız Mehmet Efendi’nin mahalle mektebine gitmesini istiyor, babası ise o dönemki yeni yöntemlerle eğitim yapan seküler[19] Mektebi Şemsi İbtidai’nde (Şemsi Efendi Mektebi) okumasını istiyordu. En sonunda önce mahalle mektebine başlayan Mustafa, birkaç gün sonra Şemsi Efendi Mektebi’ne geçti.[25] Atatürk, okul seçimindeki bu kararı için hayatı boyunca babasına minnettarlık duymuştur.[19] 1888 yılında babasını kaybetti.[26] Bir süre Rapla Çiftliği’nde annesinin üvey kardeşi[19] Hüseyin’in yanında kalıp hafif çiftlik işleriyle uğraştıktan sonra -eğitimsiz kalacağından endişe eden annesinin isteğiyle-[19] Selanik’e dönüp okulunu bitirdi.[27] Bu arada Zübeyde Hanım, Selanik’te gümrük memuru olan Ragıp Bey ile evlendi.[28]

    Şimdi müze olan Koca Kasım Paşa Mahallesi, Islahhane Caddesi’ndeki ev 1870’te Rodoslu müderris Hacı Mehmed Vakfı tarafından yaptırılmış ve 1878’de yeni evlenen Ali Rıza Bey tarafından kiralanmıştır ancak o öldükten sonra Mustafa ve ailesi bu evden yanındaki 2 katlı, 3 odalı ve mutfaklı daha küçük eve taşınmışlardır.[29]

    Mustafa, seküler bir okul olan ve bürokrat yetiştiren[19] Selânik Mülkiye Rüştiyesi’ne kaydoldu. Ancak muhitindeki askerî öğrencilerin üniformalarından da etkilenerek[19] -annesinin karşı çıkmasına rağmen-[19] 1893 yılında Selânik Askerî Rüştiyesi’ne girdi. Bu okulda matematik öğretmeni Yüzbaşı Üsküplü Mustafa Sabri Bey, ona anlamı mükemmellik, olgunluk olan “Kemal” adını verdi.[30] Fransızca öğretmeni Yüzbaşı Nakiyüddin Bey (Yücekök), özgürlük düşüncesiyle genç Mustafa Kemal’in düşünce yapısını etkiledi. Mustafa Kemal Kuleli Askerî İdadisi’ne girmeyi düşündüyse de ona ağabeylik yapan Selânikli subay Hasan Bey’in tavsiyesine uyarak Manastır Askerî İdadisi’ne kaydoldu. 1896-1899 yıllarında okuduğu Manastır Askerî İdadisi’nde tarih öğretmeni Kolağası Mehmet Tevfik Bey (Bilge), Mustafa Kemal’in tarihe olan merakını güçlendirdi.[31] Bu tarihte başlayan 1897 Osmanlı-Yunan Savaşı’na gönüllü olarak katılmak istediyse de hem idadi öğrencisi olduğu için hem de 16 yaşında olduğundan dolayı cepheye gidememiştir. Bu okulu ikincilikle bitirdi.[32] 13 Mart 1899’da[33] [34] İstanbul’da Mekteb-i Harbiye-i Şahane’ye girdi. Birinci sınıfı 27., ikinci sınıfı 11., üçüncü sınıfı 1902’de mülazım (bugünkü ismiyle Teğmen) rütbesiyle 549 kişi arasından piyade sınıf sekizincisi (1317 – P.8) olarak bitirdi.[32] Akabinde Erkan-ı Harbiye Mektebi’ne (Harp Akademisi) devam ederek 11 Ocak 1905’te ”kurmay yüzbaşı” rütbesiyle mezun oldu.[35]

    Askerlik (1905-1918)
    Erken dönem

    Kıdemli Yüzbaşı
    Kurmay Yüzbaşı Mustafa Kemal, mezuniyetinin ardından merkezi Şam’da bulunan 5.Ordu’ya staj amacıyla gönderildi. Bu stajında piyade, süvari ve topçu sınıflarında görev aldı.1905-1907 yılları arasında Şam’da Lütfi Müfit Bey (Özdeş) 5. Ordu emrinde görev yaptı. İlk stajı 5. Ordu’ya bağlı 30’uncu Süvari Alayı’nda gerçekleşti.[36] Bu dönemde düşük rütbeli stajyer bir kurmay subay olarak Suriye’nin çeşitli bölgelerindeki isyanlarla ilgilenen Mustafa Kemal, “küçük savaş” (gerilla savaşı) üzerine tecrübe kazandı. İsyanlarla uğraştığı dört aydan sonra Şam’a döndü. 1906 Ekim ayında Binbaşı Lütfi Bey, Dr. Mahmut Bey, Lüfti Müfit (Özdeş) Bey ve askerî tabip Mustafa Cantekin ile ‘Vatan ve Hürriyet’ adlı bir cemiyeti kurduktan sonra ordudan izinsiz Selânik’e gitti. Selânik Merkez Komutan Muavini Yüzbaşı Cemil Bey (Uybadın)’in yardımıyla karaya çıktı ve orada cemiyetinin şubesini açtı. Bir süre sonra arandığını öğrendi ve ona ağabeylik yapan Albay Hasan Bey, Yafa’ya dönüp oranın komutanı Ahmet Bey’e Mısır sınırında Bîrüssebi’ye gönderildiğini bildirmesini önerdi. Ahmet Bey de Mustafa Kemal’i Bîrüssebi’ye tayin etti ve bir süre sonra topçu staj için tekrar Şam’a gönderildi.[37] 20 Haziran 1907’de Kolağası (kıdemli yüzbaşı) oldu ve 13 Ekim 1907’de 3.Ordu’ya kurmay olarak atandı[35] ancak Selânik’e vardığında ‘Vatan ve Hürriyet’in şubesinin İttihat ve Terakki Cemiyeti’ne ilhak edildiğini öğrendi. Bu yüzden kendisi de 1908 Şubat ayında İttihat ve Terakki Cemiyeti’ne üye oldu (Üye numarası: 322)[38]. 22 Haziran 1908’de Rumeli Doğu Bölgesi Demiryolları Müfettişliğine atandı.[35]

    23 Temmuz 1908’de Meşrutiyet’in ilanından sonra Aralık 1908 sonlarında[39] İttihat ve Terakki Cemiyeti tarafından toplumsal ve siyasal sorunları ve güvenlik problemlerini incelemek üzere bugünkü Libya’nın bir parçası olan Trablusgarp’a gönderildi. Burada 1908 Devrimi’nin fikirlerini Libyalılara yaymaya ve buradaki nüfusun farklı kesimlerinden gelenleri Jön Türk politikasına kazanmaya çalıştı.[40] Bu siyasi görevin yanı sıra bölge halkının güvenliği ile de ilgilendi. Kentin dışında yapılan bir savaş tatbikatında Bingazi Garnizonu’na önderlik ederek askerlere modern taktikler öğretti. Bu tatbikat süresince isyana meyilli Şeyh Mansur’un evini sararak bölgede sistem karşıtı başka güçlü kişilere örnek olması amacıyla onu kontrol altına aldı. Ayrıca hem kentli insanları hem de kırsal bölge insanlarını korumak için bir yedek ordu planlamaya başladı.[39][41]

    13 Ocak 1909’da 3. Ordu’ya bağlı Selânik Redif Fırkası’nın Kurmay Başkanı oldu ve 13 Nisan 1909’da Meşrutiyet’e karşı 3. Ordu’ya bağlı Taşkışla’da konuşlanmış 2. ve 4. Avcı Taburları’nın isyanıyla başlayan, diğer birliklerin katılımıyla genişleyen 31 Mart Ayaklanması’nı bastırmak üzere Selânik ve Edirne’den yola çıkarak Mirliva Mahmut Şevket Paşa komutasında 19 Nisan 1909’da İstanbul’a girecek olan Hareket Ordusu’na bağlı birinci kademe birliklerinin kurmay başkanı oldu. Daha sonra 3. Ordu Kurmaylığı, 3. Ordu Subay Talimgâhı Komutanlığı, 5. Kolordu Kurmaylığı, 38. Piyade Alayı Komutanlığı görevlerinde bulundu.[35][39]

    Stuart Kline’ın Türk Havacılık Kronolojisi kitabına göre[42], Mustafa Kemal, 1910 yılında Fransa’da düzenlenen Picardie Manevraları’na katıldı. Burada yeni üretilen uçakların deneme uçuşuları yapılıyordu. Ali Rıza Paşa, bu uçuşlardan birine katılmak isteyen Mustafa Kemal’i önledi. Ve akabinde uçuş yapan o uçak dönüş esnasında yere çakıldı.[43] Bazı kaynaklar tarafından, bu hikâyeye dayanarak Atatürk’ün uçağa binmekten korktuğu iddia edilse de kitabın yazarı Kline, Atatürk’ün olaydan sonra 3 defa uçağa bindiğinden bahseder.[44]

    Mustafa Kemal, dönüşünün ardından 27 Eylül 1911’de İstanbul’da Genelkurmay Karargâhı’nda görev aldı.[45]

    Trablusgarp Savaşı
    Ayrıca bakınız: Trablusgarp Savaşı

    Trablusgarp Savaşı’nda, Mustafa Kemal
    İtalyanlar’ın Trablusgarp’a saldırısıyla 19 Eylül 1911’de başlayan Trablusgarp Savaşı’nda, 27 Kasım 1911’de Binbaşı[35] olan Mustafa Kemal, Binbaşı Enver Bey, Fuat (Bulca), Nuri (Conker) ve Binbaşı Fethi (Okyar) gibi diğer İttihatçı subaylarla birlikte 18 Aralık 1911’de hareket etti.[46] Mustafa Kemal ile grubu, Mısır’da Kahire[47] ve İskenderiye üzerinden Bingazi’ye gitti. 19 Ekimde İskenderiye’den yola çıktıktan bir süre sonra bir hastalık geçirdi.[48] 22 Aralık’ta Tobruk yakınında zafer kazandı. Derne’deki 16 – 17 Ocak 1912 taarruzunda gözünden yaralanıp bir ay hastanede tedavi gördü ve 6 Mart’ta Derne Komutanlığı’na getirildi.[49] Aynı yılın eylülünde başlayan barış görüşmelerine rağmen çatışmalar sürerken, Karadağ’ın 8 Ekim’de Osmanlı Devleti’ne savaş ilan etmesi ve Balkan Savaşları’nın başlaması nedeniyle barışa razı olunmasıyla Mustafa Kemal ve diğer subaylar İstanbul’a geri döndüler.

    Balkan Savaşları
    Ayrıca bakınız: Balkan Savaşları
    Balkan Savaşları başladığında Trablusgarp’ta görev yapan Derne Komutanı Mustafa Kemal ve Binbaşı Nuri Bey, bu savaşlarda görev almak istediler.[50] Mustafa Kemal, dönemin Osmanlı Harbiye Nezareti Enver Bey’in de izni ile 24 Ekim 1912’de Trablusgarp’tan ayrılmıştır.[50] 24 Kasım 1912’de karargâhı Bolayır’da bulunan Bahr-i Sefit Boğazı (Akdeniz Boğazı) Kuvayi Mürettebesi Harekât Şubesi Müdürlüğü’ne atandı.[51] Osmanlı ordusu burada general Stilian Georgiev Kovachev komutasındaki Bulgar 4. Ordusuna yenildi. Haziran 1913’de başlayan İkinci Balkan Savaşı’nda komutası altındaki birliklerle Dimetoka ve Edirne’ye girdi.

    27 Ekim 1913’te Sofya askerî ataşeliğine atanarak yakın arkadaşı Sofya sefiri (elçisi) Fethi Bey (Okyar)’in altında çalıştı.[52] Ek görev olarak Belgrad ve Çetine askerî ataşeliğini de yürüttü.[52] Bu görevde iken 1 Mart 1914’te yarbaylığa (kaymakam) yükseldi.[52]

  • Nizami CƏFƏROV.”TÜRK DÖVLƏT GƏNƏŞİYİ”

    Azərbaycanda ATATÜRK Mərkəzinin direktoru, filologiya elmləri doktoru, professor, akademik, Əməkdar elm xadimi, Milli Məclisin üzvü.

    Ən qədim dövrlərdən başlayaraq türkləri xarakterizə edərkən göstərilən ən mühüm keyfiyyətlərdən biri (bəlkə də, birincisi) onların (türklərin) zəngin dövlət quruculuğu (və idarəçiliyi) mədəniyyətinə malik olmalarıdır.
    Göy Türklərin Kül tiqin abidəsi (732) məlumat verir:
    «Yuxarıda mavi göy, aşağıda qara yer yaradıldıqda on-ların arasında insan oğlu yaradıldı. İnsan oğlu üzərində dədə-babalarım Bumın kağanla İstemi kağan hakim oldular. Hakim olub türk xalqının elini (dövlətini), törəsini (idarəçilik qayda-qanunlarını) dirçəldib möhkəmləndirdilər»…
    Göründüyü kimi, hər şeydən əvvəl, qədim türklər ina¬nır¬-lar ki, kağan (xaqan) hakimiyyətə Tanrının iradəsi (məs¬lə¬hə¬ti) ilə gəlir. Və bunu, maraqlıdır ki, kağan özü də «etiraf» edir:
    «Türk xalqının adı-sanı (şərəfi) yox olmasın deyə atam ka¬ğanı, anam xatını yüksəldən Tanrı, el (dövlət) verən Tanrı türk xalqının adı-sanı (şərəfi) yox olmasın deyə məni taxta oturtdu».
    Və beləliklə, Tanrı türk kağanını «seçir»… Türk kağa¬nı hakimiyyətə ona görə gətirilir ki, xalqın normal yaşayı-şını, şə-rəfini təmin etsin… Bunun üçünsə türk törəsinə, dədə-baba¬lar-dan qalmış möhkəm (və müqəddəs!) qayda-qanunlara əməl eləmək lazımdır.
    Bu tələb həm kağana, həm də xalqa aiddir.
    «Türk» sözünün bir neçə etimoloji mənalarından (tö-rə-mək, artmaq, güclü, qüdrətli və s.) biri də «törəsi (qayda-qa¬nun¬¬-ları) olan, yaxud ona riayət edən» deməkdir. Əslində, «türk» sözünə verilən populyar tarixi interpretasiyalardan hər üçü məna-məzmunca bir-birilə səsləşir: törəmək – törə ilə ya¬şamaq – güclü-qüdrətli (passionar) olmaq…
    Tarixin (və ya tarixşünaslığın) yaddaşında qalmış ən qə-dim türk dövləti Turan (e.ə. I minilliyin ortaları), ilk böyük türk hökm¬darı isə Alp Ər Tonqadır… Bu dövlətin (və onun hökm-darının) tarixi qüdrəti barədə keçən eranın sonu yeni eranın əvvəllərində yaranmış «Alp Ər Tonqa» dastanı eramızın birinci min¬illiyi boyu çox məşhur olmuş, Qəznəlilərin hökmdarı Sul¬tan Mahmud Qəznəvi İran şairi Firdovsiyə həmin mövzuda əsər yazıb türkləri (sələflərini) tərənnüm etməyi sifariş versə də, dahi şair «milli təəssübkeşliyi» ucbatından Turana yox, İrana üstünlük verdiyinə görə türk hökmdarı tərəfindən, haqlı olaraq, cəzalandırıl-mışdır. Lakin Alp Ər Tonqanın (və Tu¬ra¬nın) əzəmətinə heç «Şahnamə» müəllifi də sona qədər kölgə sala bilməmişdir.
    E.Ə. I minilliyin sonlarına doğru türklərin Hun siyasi bir¬liyi formalaşır ki, onun yaradıcısı Tümən kağan idi… Və be-ləliklə, Böyük Türk Kağanlığının «əbədi» tarixi başladı.
    Tüməndən sonra hakimiyyətə oğlu Mete – qədim türk epo¬sunun qəhrəmanı Oğluz kağan keçir… Və onun zamanında Bö¬yük Türk Kağanlığının hüdudları xeyli genişlənərək bü¬töv-lükdə Böyük Çölü əhatə edir.
    Mete (Oğzu) kağanın mənbələrdə mühafiə edilmiş məş-hur dövlət gənəşiyi, yəqin ki, türk dövlətçiliyi tarixində ilk gənəşik hadisəsi deyildi…
    Düşmən tayfalar hələ zəif olan Hunlara elçi göndərib ka-ğanın atını istəyirlər. Mete ətrafını toplayıb məsləhətləşir. «Yox» deyirlər… Ancaq kağan vəziyyəti nəzərə alıb atın ve¬ril-məsi qərarına gəlir… Düşmən bir daha elçi göndərib Metenin xanımını istəyir. Yenə də məsləhətləşmə keçirilir. Nüfuzlu adamların əxlaqsız iddiaya kəskin etirazına baxmayaraq kağan bu dəfə də güzəştə gedir… Azğınlaşmış düşmən üçüncü dəfə ölkənin yarasız bir torpaq sahəsini tələb etdikdə məsləhət üçün top¬lananlardan bəziləri kağana «ver getsin», -deyirlər – «Əv¬vəl-ki iddialarla müqayisədə bu tələb heç nədir». Kağan qəzəb¬lənib həmin adamların başını vurdurur. Və deyir ki, «əvvəl gü¬zəştə get-diklərim şəxsən mənə mənsub idi, torpaq isə döv¬lətindir, onu heç kim öz xoşuna düşmənə verə bilməz»…
    Bu əfsanə-mənbə qədim türklərdə həm dövlət gə-nəşiyinin olmasını, həm onun formatını, həm də qərar çı-xarma fəlsəfəsini (üsul, metod, son sözün kimə məxsus olması və s.) əks etdirir.
    Eramızın ilk əsrlərindən Şərqdən Qərbə «axan» hunlar həm bir sıra müasir türk (qıpçaq) xalqlarının əsasını qoyur, həm də türk törəsini (ümumən dövlətçilik mədəniyyətini) Av¬ropaya yayırlar. Xüsusilə Atilla dövründə (I minilliyin or¬talarında) Hunların (türklərin) Qərbi Avropaya təsiri yeni dinin (xristianlığın) qarşısındakı maneələri aradan qaldıraraq «qo-calmış Avropanı cavanlaşdırmaq cəhdi» kimi xarakterizə oluna bilər.
    Qərbi Avropada Hunlar (və Atilla) ilə bağlı mənfi ste-reo¬tiplərin yaranmasına baxmayaraq, obyektiv araşdır-malar (mə¬sələn, bax: Laszlo Maracz. The Huns in Western con¬s-ciousness: inages, stereotypes and civilization. – Global – Turk, 2015, №1-2) göstərir ki, türk dövlət idarəçiliyi ənənələri Avropaya əhəmiyyətli mədəni təsir göstərmişdir.
    I minilliyin ortalarında Böyük Türk Kağanlığı – Göy Türk dövləti (imperiyası) simasında təzahür edir…
    Əvvəlki türk dövlətləri kimi əsas coğrafiyasını Böyük Çö¬lün təşkil etdiyi Göy Türk imperiyası dövründə türklərin döv¬lət quruculuğu (və idarəçiliyi) texnologiyaları barəsində yal¬-nız şifahi yox, həm də zəngin yazılı mənbələr – «Kültiqin, Bil¬gə kağan, Tonikuk abidələri mövcuddur. Və bundan sonra Ta¬rix türklərin dövlətçilik mədəniyyəti, o cümlədən dövlət gənəşiyi barədə təkcə danışmır, həm də yazır.
    Turan, Hun və Göy Türk dövlət-imperiyalarından sonra türk¬lər Dünyaya harmoniya gətirən bir sıra böyük si-yasi birliklər də yaradırlar: Qaraxanlılar, Səlcuqlar, Moğol-lar, Qızıl Ordalılar, Səfəvilər, Osmanlılar…
    E.ə. II minilliyin sonu I minilliyin əvvəllərindən baş-layan (ondan bir neçə min il əvvəl isə ümumaltay «təcrübə»si olan!), təxminən üç min illik ardıcıl, davamlı tarixə malik türk dövlətçilik ənənəsinin kifayət qədər universal qanunauy¬ğun-luqlarından, modellərindən (və nəticə etibarilə, geno¬tipo¬lo¬gi-yasından) bəhs etmək olar.
    Və bu mövzuda daha əsaslı söhbət açmaq üçün bö-yük tarixçilər Əbdülqadir İnan, Bəhaəddin Ögəl, Mirəli Se-yidov… kifayət qədər geniş imkanlar yaratmışlar.
    Türk cəmiyyətinin strukturu, məlum olduğu kimi 1) ailə (oğuş), 2) ailələr birliyi (uruğ), 3) tayfa (boy), 4) tayfalar birliyi (budun), 5) xalq (el) iyerarxiyasına əsaslanır.
    Tayfanı (boyu) – bəy; tayfalar birliyini (budunu) – yab-qu, şad və ya iltəbər; xalqı (eli) isə kağan idarə edir.
    Böyük Türk Kağanlığı (imperatorluğu), əslində, «boylar konfederasiyası»dır ki, burada həm bir idarəçilik demok¬ra¬tiz¬mi, həm də mərkəzçiliyi sarsıda biləcək qədər «boy (tayfa) sər-bəstliyi» vardır.
    Və fmkrimizcə, türk dövlət gənəşiyi kağanlıq təkha¬ki-miy¬¬¬yətliliyi ilə (xalqın öz passionar azlığı vasitəsilə) dövlət idarəçiliyində iştirakı ehtiyacı arasındakı dialoq və ya diskurs (ünsiyyət) zərurətindən yaranmışdır.
    Ümumi qənaət bundan ibarətdir ki:
    «Böyük Hunlardan başlayaraq hər türk dövlətində döv-lət işlərinin müzakirə olunduğu (məsləhətləşildiyi) bir məclis var¬dır. Əvvəllər «Toy», moğollardan sonra «Qurultay» ad¬la¬nan bu məclislərin quruluşu və burada iştirak edənlər müxtəlif türk dövlətlərində bir-birindən fərqlənmiş, səlahiyyət və müzakirə (məsləhətləşmə) mövzuları da dəyişilmişdir. Boy (tay¬fa) bəy¬ləri bir sıra xanədan mənsubları və yüksək rütbəli dövlət mə¬mur¬ları bu məclisdə iştirak etmişlər» (Büyük Türk Klasikleri, I c., Ötüken – Söğüt).
    Türk dövlətlərinin (imperiyalarının) zəngin tarixi təc-rübəsindən çıxış edərək (və onları mövcud araşdırmalar əsa¬sın-da ümumiləşdirərək) türk dövlət gənəşiyini təhlil etməyə çalışaq…
    Türk dövlət gənəşiyinin xarakterini müəyyənləşdi-rən cə¬hət¬lərdən birincisi, heç şübhəsiz, hökmdar, yaxud dövlət baş-çısı kultudur… Hunların əfsanəvi hökmdarı Mete – Oğuz ka¬ğan Çin imperatoruna yazdığı məktubu bu cür başlamışdı: «Hun-ların Göy (Tanrı) tərəfindən taxta çıxarılmış kağanı» …Göy Türklərin hökmdarı da xalqa müraciətində özünü məhz bu cür təqdim eləmişdi…
    Lakin türklərdə kağan, bir sıra qədim xalqlardan fərqli olaraq, heç də Tanrı mənşəli deyil. Və ona görə də Tanrı (Göy) tərəfindən müqəddəs hökmdarlıq, xüsusi səlahiyyət (kut!) verilmiş kağan missiyasını məsuliyyətlə yerinə yetirməsə, Tan¬rı onu öz himayəsindən məhrum edib sərt cəzalandıra bilər.
    Bununla belə kağan olmaq iddiası, prinsip etibarilə, yalnız kağan soyundan (nəslindən) gələnlərə düşür. Və çoxlu id¬dia¬çılardan kimin kağan olacağını isə yenə də Tanrının ira¬dəsi müəyyən edir.
    Türk dövlətçilik təfəkküründə öz geniş əksini tapmış (hət¬ta türklər arasında kütləviləşmiş!) bir mühüm məsələ də «Dün¬ya dövləti» ideyasıdır ki, bunun məzmunu Tanrının türk ka¬ğanına bütün Dünyanı idarə etmək səlahiyyətini verməsi ina-mı¬dır. Və bu inam Osmanlı imperiyasına qədər gəlib çıx-mışdır…
    Bütün bunlar isə o deməkdir ki, türk dövlət gənəşiyinin zəruriliyini, mövzusunu, vaxtını (məqamını), formatını, yerini və s. hökmdar (dövlət başçısı) müəyyən edir. Çünki o, mü¬qəddəs bir missiya icra edən (Tanrının iradəsini yerinə yetirən) mütləq hakimdir… Lakin dövlət idarəçiliyi təcrübəsində türk hökmdarlarının məcburiyyət (aşağılardan aktiv və ya passiv təz-yiq) üzündən də gənəşik keçirmələri faktları az olmamışdır. Və bu, adətən, «aşağılar»ın hakimiyyətdən narazılığını aradan qaldırmaq (onlara ya təzyiq göstərmək, ya da güzəştə getmək) məqsədi da-şımışdır.
    Bir də törə (türk törəsi) vardır ki, kağan nə qədər «ha-kimi-mütləq» olsa da ona riayət etməyə borcludur. Və buraya, əsasən, aşağıdakı qaydalar daxildir:
    1) Xalqın (dövlətin) taleyilə bağlı məsələləri kağan gə-nəşiksiz həll edə bilməz;
    2) dövlət gənəşiyində xalq mümkün qədər maksimum təmsil olunmalıdır;
    3) heç olmasa ildə bir dəfə (və hər dəfə eyni vaxtda), zə-ruri oldu-olmadı, dövlət gənəşiyi (toy, qurultay, divan və s. formatlarında) keçirilməlidir;
    4) dövlət gənəşiyini kağan (hökmdar) yox, hamının hörmət etdiyi nüfuzlu ağsaqqal (bilgə) idarə etməlidir;
    5) arzu edən hər kəsin danışmaq, fikir söyləmək, mövqe bildirmək hüququ vardır.
    Türk dövlət gənəşiyinin xarakterini müəyyənləşdirən ikinci cəhət türk dövlət quruculuğu (və idarəçiliyi) ənənələrinin zənginliyidir, qayda-qanunlara (törəyə) ciddi riayət olun¬ma¬sıdır. Əgər kağan türk törəsinin əsaslarını pozarsa, Tanrı da ondan üz döndərər. Və bu tələb türklər islamı qəbul etdikdən sonra da özünəməxsus bir şəkildə (müsəlman dünyagörüşünə uyğun olaraq) davam etdirilmişdir…
    Türk törəsinin əsas şərt-prinsipi isə «ədalətlilik»dir!..
    Kağan idarə etdiyi xalqın – cəmiyyətin (nəticə eti-ba¬rilə, bütün insanlığın!) taleyinə cavabdehdir… Bunun həyata ke-çirilməsi üçünsə ən optimal (və populyar) yol dövlət gənə¬şiyi olmuşdur. Xalqla məsləhətləşmək (hətta buna ciddi ehtiyac görünməsə belə!) hökmdarın törəyə riayət etməsinin ən kütləvi nümayişi sayıla bilərdi.
    Lakin türklərin tarixində elə qurultaylar da olmuşdur ki, hökmdarın türk törəsinə gətirdiyi yenilikləri, yeni qaydaları təs-diq etmək (bəyənmək), yaxud da onun məzmunu ilə tanış olmaq üçün çağrılmışdır.
    Türk dövlət gənəşiyində törə özünün hamı tərəfin-dən qəbul olunmuş (ənənəvi) vəziyyətində «hökmdar (kağan) – xalq» münasibətlərinin qurulmasında, idarəçilik texnolo¬giya¬la-rının səmimiliyində, dövlətin (imperiyanın) uzunömür¬lü¬lü¬yün¬də mühüm rol oynamışdır.
    Törəyə əməl olunmasının məsuliyyətini ilk növbədə kağan daşıyırdı…
    Türk dövlət gənəşiyinin xarakterini müəyyənləşdirən üçüncü cəhət dövlətlərin ərazicə geniş coğrafiyanı əhatə etmək-lə çoxlu sayda tayfa birliklərindən təşkil olunması idi… Döv¬lət daxili informasiya mübadiləsinin, xüsusilə hökmdar fərman-larının «aşağılar»a çatdırılmasının, eləcə də «aşağılar»dakı vəziyyət barədə məlumat alınmasının operativ olmadığı (ək¬sinə, çoxlu sayda texnoloji çətinliklərin olduğu) dövrlərdə toy¬lar, qurultaylar və s. miqyasında keçirilən gənəşiklərə böyük eh¬tiyac var idi. Və bu ehtiyac çox zaman hökmdarın «mütləq ha-kimiyyət» səlahiyyətlərini məhdudlaşdırır, gənəşiklərin hətta vaxtaşırı olaraq keçirilməsi zərurətini doğururdu.
    Məsələn, «Dədə Qorqud» eposunda (və onun əsasında yazıya alınmış «Kitabi-Dədə Qorqud»da) vaxtaşırı toy (gənə-şik) keçirməyən hökmdara qarşı Oğuz bəylərinin ciddi nara¬zı-lığından, ondan incimələrindən danışılır.
    Türk dövlət gənəşiyində imperiyaların ərazinin ge-niş¬li-yi¬ndən irəli gələn problemləri həll etmək üçün bir sıra təd¬birlər gö¬rülmüşdür:
    1) tələsik keçirilməli olan dövlət gənəşiyinə yalnız az say¬da zəruri şəxslər (dövlətin «irəli çıxanlar»ı) çağırılmışdır;
    2) kağan (hökmdar) daha yaxın adamları (saray əyan¬la-rını) toplayaraq gənəşik (müzakirə) aparmış, çıxa-rılan qərarlar «aşağılar»a göndərilmişdir.
    Türk dövlət gənəşiyinin xarakterini müəyyənləşdi-rən dördüncü cəhət cəmiyyətin həyat tərzi, təsərrüfat ukladıdır… Sülh şəraitində, adətən, yüksək gənəşiyə o qədər də ehtiyac ol-madığı halda axınlar və ya müharibələr zamanı bu, qaçılmaz ol-muşdur.
    Hər şeydən əvvəl ona görə ki, hökmdar sərkərdələr tərə-fin¬dən idarə olunan ordunun ümumi başçısı, müasir təbirlə, «a¬li baş komandan»ı idi. İkincisi, axına gedəcək və ya ölkəni düşmən hücumlarından müdafiə edəcək ordunun böyük hissəsi məhz müharibə ərəfəsində xalq içərisindən toplanırdı. Və nə¬ha-yət, üçüncüsü isə, həmin ordunun əhval-ruhiyyəsini yük¬səlt¬mək, hansı ümumi ideallar (Vətən, din, hökmdar və s.) uğrunda döyüşəcəyini izah etmək lazım gəlirdi.
    Sülh şəraitində keçirilən dövlət gənəşiklərində tən-tənə, bayram əhval-ruhiyyəsi həmişə çox güclü olmuşdur. Və bu za-man dini ayinlər icrasına, yemək-içmək məclislərinə, müxtəlif xarakterli (və türklər üçün ənənəvi) yarışların keçirilməsinə, mükafatların təqdiminə xüsusi diqqət verilmişdir.
    Türk dövlət gənəşiyinin xarakterini müəyyən edən be-şinci cəhət türk dövlətinin beynəlxalq nüfuzu və ya beynəlxalq münasibətlər üçün məsuliyyətidir… Artıq qeyd edildiyi kimi, türklərdə «Dünya dövləti» ideyası (və iddiaları) kifayət qədər güclü olmuşdur. Geniş bir coğrafiyanı (Avroasiyanı!) məs¬kun-laşdıran (və idarə edən)türk hökmdarları üçün dövlət gənəşiyi ehtiyacının miqyası da geniş idi. Gənəşiyə yalnız müxtəlif türk tayfaları deyil, «hüdudsuz» coğrafiyanın müxtəlif xalqları da qa¬tılırdılar.
    Türk dövlət gənəşiyinə dəvət olunanların içərisində nəinki müxtəlif dillərdə danışan (və müxtəlif mənşəli) xalq-ların (tayfaların), hətta xarici ölkələrin (dövlətlərin) nüma¬yən¬də¬ləri də olurdu. Bu mənada türk dövlət gənəşiyinin «dünyaya açıqlığ»ı barədə cəsarətlə danışmaq olar.
    Və yeri gəlmişkən… Türk dövlət gənəşiyinin, ümu-mən türk dövlətçiliyinin həm yaranmasında, həm də inki-şafında qədim Şərq dövlət idarəçiliyi ənənələrinin (məsələn, Çin) müəyyən təsirləri də olmuşdur ki, bu, əsasən, türklərin «Dünya döv¬ləti» (dünyanı özlərinə cəlb etmək) iddialarından irəli gə-lirdi. Və «dünya ilə ünsiyyət» istəyinin (marağının və ya siya-sətinin) nəticəsi idi. Burada «kənardan təsir və ya təzyiq»dən ona görə söhbət gedə bilməz ki, türklər dövlət idarəçiliyinə «beynəlmiləl (və təbii ki, mütərəqqi!) texnologiyalar»ı zəif, yaxud əsarətdə olduqları dövrlərdə deyil, məhz güclü və ya ge-niş bir coğrafiyada hakimiyyətdə olduqları dövrlərdə mə¬nim-səmişlər.
    Türk dövlət gənəşiyinin xarakterini müəyyən edən al¬tın-cı cəhət onun iştirakçılarının seçimindən və ya tərkibin-dən ibarətdir.
    Qədimdən başlayaraq müxtəlif türk dövlətlərində (im-periya¬larında), qüvvədə olan törəyə görə, dövlət gənəşinə ilk növbədə hökmdar soyundan olan şəxslər (qeyd edək ki, onların demək olar ki, hamısı dövlət idarəçiliyində yüksək mövqe tu-turdular), ikinci növbədə, tayfa başçıları (bəylər), üçüncü növ-bədə isə, hərbi, dini və s. liderlər, ağsaqqallar dəvət edi¬lir¬di¬lər. Bu qayda o qədər möhkəm idi ki, kağan (hökmdar) tərə¬fin¬dən ona əməl olunmasa, yəni dəvət olunmalı şəxs dəvət edil¬məsə, kifayət qədər ciddi skandal yarana bilərdi.
    Qurultay və ya toyun kağan tərəfindən irəlicədən müəy-yən edilmiş miqyasından (formatından) asılı olaraq, xalq küt¬lə-lə¬rinin iştirakı da gözlənilən idi. Burada əsas rolu dövlət gə¬nəşi-yinin «janr»ı, hansı məqsədlə keçirilməsi oynayırdı. Əgər gənəşik, məsələn, müharibə etmək və ya sülh bağlamaq üçün çağırılırdısa bir, törəyə dəyişiklik, yaxud təntənə-bayram üçün idisə başqa bir tərkib müəyyən edilə bilərdi. Ancaq əsas heyət, adə¬tən, dəyişməz idi.
    Türk dövlət gənəşiyinin xarakterini müəyyən edən yed-dinci cəhət onun kifayət qədər mükəmməl keçirilmə qay¬da¬la-rının, müasir terminlə desək, protokolunun mövcud olmasıdır.
    Tarixi mənbələr (və onların verdiyi məlumatların müqa-yisəli araşdırılaraq ümumiləşdirilməsi) göstərir ki:
    1) dövlət gənəşiyinin toy, qurultay, divan və s. Forma-sın¬da keçirilməsinə uyğun xüsusi yeri (məqamı) olurdu (hətta bəzən at üstündə keçirilirdi);
    2) həmin yer dövlət simvolları (bayraq, qədəh, damğa və s.) ilə «bəzədilirdi»;
    3) hər kəsin oturmaq (hətta yatmaq, dincəolmək) üçün xüsusi yeri olurdu ( heç kim heç kimin yerini tuta bilməzdi);
    4) hər kəsə mövqeyinə, statusuna uyğun yeməklər ve-rilirdi (və hər kəs atın, malın, yaxud qoyunun hansı hissəsini yeyəcəyinə qədər bilirdi);
    5) dövlət gənəşində səs-küyün, qarışıqlığın olmama-sına, nümayəndələrin nizam-intizama riayət etmələrinə (onlar bu¬na onsuz da adət eləmişdilər) xüsusi nəzarətçi (yasavul) ca¬vabdeh idi və s.
    Bütün bunlar onu göstərir ki, Böyük Çölün dövlətçilik ənə¬nəsində dövlət gənəşiyi, doğrudan da, mükəmməl bir törə (qa¬nunvericilik) qurumu (orqanı) olmuşdur. Və o, nəinki müs¬tə-qil dövləti olan (və modern parlamentarizm tex¬no¬lo¬gi¬ya¬la¬rından uğurla faydalanan) türk xalqlarının, hətta bu və ya digər döv-lətin tərkibində milli azlıq təşkil edən türklərin də etnik təfəkküründə (etnoqrafiyasında) bu günə qədər yaşayır.

    Mənbə: http://ataturk.az