Sevirsən …
” Həyatım ” deyə sevirsən .
Sevirsən … sevinir gözündə cahan .
– De görüm sən onu niyə sevirsən ?
– Sev onu , o sənin , sən də onunsan !
Sevmirsən ….
Yuxun da çəkilir göyə ,
Xəyala çevrilir o illər , o qız .
– De niyə sevmişdin , o qızı niyə ?
– Yaxşı ki , o qızla siz ayrıldınız !
Yazırsan …
Alnında tər gilə – gilə …
Dost kimi əlindən yapışır ilham !
– Söylə , niyə yazdın , o şeri niyə ?
– Yaxşı ki , o şeri yazdın bu axşam !
Yazmırsan …
Qəlbində qalır sözlərin ,
Arzu dərin olur , misralar dayaz .
– De niyə axşamın boş keçir sənin ?
– Gündə yazmaq olmaz … dincəl də bir az .
İki səs …
Mənalı bir aləm kimi
Keçirsən beləcə dünya üzündən .
Bir səs ittihamçı ,
Bir səs vəkilmi ?
Arada əbədi müqəssir də sən…