… Həyatdır, gah qalxdın, gah da ki, endin,
Qalxdın – qürrələndin, endin – süründün.
Gah şar, gah dördbucaq kimi göründün,
Hansıdır sifətin hələ bilmirəm.
Özünə ev tikib, evlər yıxmısan,
İnsan bada verib, dövlət yığmısan.
Yüz sudan min dəfə quru çıxmısan,
Mən səndən nə deyim elə? – bilmirəm!
Daha başda durub, öndə getməzsən,
Kökün çürüyübdür, daha bitməzsən.
Bir də fürsət düşsə nələr etməzsən –
Qatıram ayları ilə, bilmirəm!