Şairə-jurnalist-publisist Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Naxçıvan Muxtar Respublikası Bürosunun Rəhbəri, “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı
D Ö V R A N S I Z
Açıb doğma yurdda ilk bahar gülü,
Nərgizlər bəzəyib çəməni, çölü.
Gül- gülü səsləyir, bülbül- bülbülü
Açılıb bayram süfrəm sevdasız, yarsız,
Qovuşduq Novruza bu il Dövransız.
Hər zaman sevərdi toyu, düyünü,
Nəzm ilə söylərdi təbrik sözünü.
Sevincdən coşardı hər bayram günü
Deyildi bu qədər qəddar, amansız,
Necə rəva bildi, qaldıq Dövransız?.
Süfrədə rəsmiylə qaldıq göz- gözə,
Bir hacət qalmadı kəlməyə, sözə.
Ürək daş ola ki, bu dərdə dözə
Bu ömür necə keçsin baharsız, yazsız?
Fələk bizi qoydu yarsız, Dövransız…
Təsəlli edər dostlar, bəzən də danlar,
Sevdası yarım qalan bu dərddən anlar.
Qəlbdə qövr eləyir Onlu anılar
Bilsəm də yaşam yox- boransız, qarsız,
Hər günüm bir ildir nazlı Dövransız…
TALEHSİZ ŞAİR
/”Düşüncələrim” – silsiləsindən/
Bağım, bağçam evim uçdu, töküldü,
Təməli boş imiş, kökdən söküldü.
Nə qədər arzumun boynu büküldü
Bu qada, bu bəla gəldi haradan?
Əl üzdü taehsiz, şair dünyadan.
Uymadı əl çirki, dünya malına,
Düşmədi var- sərvət qalma- qalına.
Heç xilaf çıxmadan saf amalına
Qıymadı adına söylənsin- nadan,
Əl üzdü taehsiz, şair dünyadan.
Olmadı göz yaşın, qadasın silən,
Olmadı doğması, üzünə gülən.
Olmadı qədrini, qiymətin bilən
Don geyib ismətdən, abır, həyadan,
Əl üzdü taehsiz, şair dünyadan.
Bir ömür gecəni- gündüzə qatdı,
Səfalət içində yazdı, yaratdı.
Illərlə yazdığı sandıqda yatdı
Olmadı nəşr edən, dərc edib yayan,
Əl üzdü taehsiz, şair dünyadan.
Aldığı təqaüd çatmadı dada,
Bitməmiş çox əsər, getdi hey bada.
Sədası çevrildi haqlı fəryada
Etmədən kimsəyə dərdini bəyan,
Əl üzdü talehsiz Dövran dünyadan.