Köç mənim

Aldanmışam sərvətinə dünyanın,
Ömrüm-günüm, yalan mənim, puç mənim.
Nahaq yerə yaxasından yapışdım,
Taqsır mənim, günah mənim, suç mənim.

Beş-altı gün yas paltarı geyəllər,
Hərdən yaxşı, hərdən yaman deyəllər.
Ehsanımı şirin-şirin yeyəllər,
Qırxa qədər yeddi mənim, üç mənim.

Qələm alsın başdaşımı yazanlar,
Bel götürsün məzarımı qazanlar.
Ay Zəlimxan, ağı desin ozanlar,
Kəfən mənim, karvan mənim, köç mənim

Dünya

Vaxtında uzadıb kömək əlini,
Vermədin mənimlə əl-ələ, dünya!
Nəyimə gərəkdi vaxtı keçəndə,
Göydən qızıl yağdır, ləl ələ, dünya!


Acı yel üstümdən əsdikcə əsdi,
Yağan qar yolumu bağladı, kəsdi.
Gəl, məni bu qədər yandırma, bəsdi,
Mən ki nə Kərəməm, nə Lələ, dünya!


Yolsuz yoxuşlarda yordum dizləri,
Ahımla qurutdum göy dənizləri.
Qaldı kürəyimdə kəndir izləri,
Dərdi dərd üstündən şələlə, dünya!


Aşılmaz dağları mən necə aşım,
Zəlimxan, fikirdən çatılıb qaşım.
O sənin daşındı, bu mənim başım,
Nə qədər istəsən, gəl, ələ, dünya!

Vəfalıymış

Nə vaxta arxalan, nə baxta aldan,

Nə dövran, nə də bir çağ vəfalıymış.

Min bir daşürəkli dostdan, tanışdan

Bir daşlı, qayalı dağ vəfalıymış.

Nə toxa bel bağla, nə aca söykən,

Nə şaha arxalan, nə taca söykən,

Özün basdırdığın ağaca söykən,

Bağbandan min dəfə bağ vəfalıymış.

Zəlimxan dilində min dürlü dastan,

Gah toydan söz açır, gah da ki, yasdan.

Bahalı köynəkdən, əlvan libasdan

Kəfən etibarlı, ağ vəfalıymış.

OLA

Dəlib-deşir ürəyi dərd ürəkdə qalanda,

Dərdləşmək gözəl işdi, dərdini duyan ola.

Ürəyindən keçəni gözlərindən oxuyan,

Sənə ömrünü verib, vaxtını qıyan ola.

Qayğılar sığal çəkə könül adlı sazına,

Naz satasan dünyaya, dünya dözə nazına.

İnsan qibləyə dönə, durasan namazına,

Sirrinə yaxşı sirdaş, qəlbinə həyan ola.

Səslər içində səsin, adlar içində adın,

Əzizinə dönəsən həm doğmanın, həm yadın.

İçində boğulmaya arzun, eşqin, muradın,

Hökmünü, qüdrətini ellərə yayan ola.

Yalan, zülmət, qaranlıq, doğru – səhər, doğru – dan,

Danışasan doyunca həqiqətdən, doğrudan.

Nə ruhunu sarsıdan, nə başını ağrıdan,

Nə dediyin söz üstə dərini soyan ola!

Ömür-gün varaqlana qədim bir kitab kimi,

Sevinci sevinc kimi, əzabı əzab kimi,

Duyğular, düşüncələr çözələnə sap kimi,

Fikir fikrə, səs səsə, söz sözə uyan ola!

Hökmü sənə yar ola dəqiqənin, saatın,

Nuruna çevriləsən, bu nurlu Kainatın.

O qədər şirinləşə ömrün, günün, həyatın,

Nə sən doymaq biləsən, nə səndən doyan ola!

EH, BU QOCA DƏYİRMAN

İnsan niyә vurulur ada, şana-şöhrәtә,

Dünyanın sәrvәtindә, zәrindә nә var görәn?

Rahatlıq yoxdu yerdә, Adәm yerә düşәndәn,

Bu xaraba dünyanın yerindә nә var görәn?

Ağrımız çoxalanda yaranı keyitmәdi,

Dәrdi hәr gün böyütdü, sevinci böyütmәdi.

Eh, bu qoca dәyirman kimlәri üyütmәdi,

Dәyirmanın çarxında, pәrindә nә var görәn?

Tәmiz ürәk gözәldi, isti can, isti sinə,

Kin-küdurәt bağlasa, hisdi can, hisdi sinә.

Düşәndә tәbiәtin oduna, istisinә

Niyә kölgә gәzirik, sәrindә nә var görәn?

Savaşların, qanların göz açmırıq yasından,

Tәmizlәnә bilmirik paxırından, pasından.

Niyә әlini çәkmir dünyanın yaxasından,

Şeytanın fitnәsindә, şәrindә nә var görәn?

Uyduq fani dünyanın adәtinә, dәbinә,

Möhtac olduq axırda dәrmanına, hәbinә.

Ömrü boyu can atdıq dәryaların dibinә,

Heyif, bilә bilmәdik dәrindә nә var görәn?