Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi
Dışarda ilkten bahar
içim telaşlı neşe
Yeşermiş güzden kalma
gül goncalı has bahçe
Erguvanlar dermişim
boyumun yettiğince
Yüreğim kar tanesi
su damlasından sade
Kanatlanıp uçardım
senin olduğun yere
Şavkı loş evinizin
önündeydim kaç kere
Yasemenler açardı
hep seni düşününce
Sevmeyi aşk sanmışım
çocuksu sevinçlerle
Aslında sen aynıydın
dev olmuştun gözümde
Sen kudretli hükümdar
ben kapında bir köle
Derken titredi zaman
hakikati görünce
Bir rüyaydı uyandım
paramparçaydı gece
Hayallerim pürhüzün
âtide bir tükenme
Savruldukça kayboldum
dalgası sert denizde
Bir yağmur damlasına
mutlu oldum gönlümce
Mevsimler geldi geçti
aklımda o düşünce
Rastlaşsaydık bir yerde
sorabilseydim keşke
Büyüdüğüm için mi sen
küçüldün öylece ?