Heç bilirsənmi səninçin nə qədər ağlamışam?
Bürüyübdür məni hicrində kədər, ağlamışam.
Durnalarla sənə göndərdim ürək sözlərimi,
Almayıb səndən, aman, yaxşı xəbər ağlamışam.
Səpmişəm göz yaşımı şeh kimi Təbriz yoluna,
Bağrıqanlar bilər ancaq nə təhər ağlamışam!
Evi zindanlar olub orda bu gün haqlıların,
Kimsəsiz evlərə saldıqca nəzər, ağlamışam.
Vəslinin həsrətidir can evimin ilk yarası,
Dostlarım qoy deməsinlər ki, hədər ağlamışam.
Vallah, təbrizli gözəl, bil ki, fərağında sənin,
Mən o Məcnunun özündən də betər ağlamışam.