QARABAĞIM
Düşmənlər əlində əsir qalıbdır,
Dörd yanını qara duman alıbdır.
O nankorlar, orda məskən salıbdır,
Dayanaydı tərs dövran Qarabağım,
Gözü yolda qalan can Qarabağım.
Min oyun açdılar sənin başına,
Qan tökdülər torpağına, daşına.
Od vurdular Ağdamına, Şuşana,
Məskənlər içində xan Qarabağım,
Gözü yolda qalan can Qarabağım.
Necə namərddilər, necə pisdilər,
Başından qara yel kimi əsdilər.
Yolumuzu bağladılar, kəsdilər,
Yenə susdu bu cahan Qarabağım,
Gözü yolda qalan can Qarabağım.
Dağıdıb tökdülər ocağımızı,
Qanla söndürdülər çırağımızı.
Yarıya böldülər torpağımızı,
Hələdə tökülür qan Qarabağım,
Gözü yolda qalan can Qarabağım.
Zeynəbəm, içimi yandırır kədər,
Nemə il gözlədik, bu dərdlər bitər.
Şəhid olacayıq,son ana qədər,
Gələcək o gözəl an Qarabağım,
Gözü yolda qalan can Qarabağım
QƏRİB ELİM QARABAĞIM.
Ürəklərdə vardır adın,
Bağlanıb qolun, qanadın.
Gör bir, nə günlərə qaldın,
Susdu dilim Qarabağım,
Doğma elim Qarabağım.
Düşmən sənə tələ qurdu,
Dörd yanını kəsdi durdu.
Niyə bütün dünya kordu?
Can mənzilim Qarabağım,
Doğma elim Qarabağım.
Qız, gəlinə zor etdilər,
Çöl çəməni xar etdilər.
Anaları kor etdilər,
Sazım, telim Qarabağım,
Doğma elim Qarabağım.
Əsir düşdü qoca, cavan,
Əsdi başımızda duman.
Ayağda qalıb Natəvan,
Söz, qəzəlim Qarabağım,
Doğma elim Qarabağım.
Cıdır düzü xəzan oldu,
Qan yağışı leysan oldu.
Hər yer,qara duman oldu,
Sındı belim Qarabağım,
Doğma elim Qarabağım.
Zeynəb, səndən yazır, deyir,
İçim ürəyimi yeyir.
Qəribdir ustad Üzeyir,
Çatmır əlim Qarabağım,
Doğma elim Qarabağım