Bu gün uzun oldu deyəsen,
Sənsiz hansi günüm yerindədir ki?
Yoxluğun könül evimdə taxt qurub,
Səndən yadigardır deyə
Ona da baş əyirəm…
Sənsiz saat da qəsdimə durub elə bil,
Əqrəbin hər addımı
Adını pıçıldayır qulaqlarıma…
Saat məni sənə qısqanırmış elə bil
Səninləykən yel qanadı açan əqrəb
Indi yeriməyə də tənbəllik edir.
Üçümüzük otaqda:
Mən…
Yoxluğun…Və saat.
Hava da yaman soyudu birdən-birə,
Yoxsa sənsizlikdirmi
Məni üşüdən?
Sənsizliyin soyuğundan qorunmaq üçün
Sarılıram yoxluğuna,
Sığınıram xatirələrə…
Saat məni yoxluğuna da qısqanır,
Əzizim,
Deyəsən, yenə qanad açıb…