SİBİR ZÜLMÜ GÖRƏN MƏNƏM-1998
Hər üzünü görüb gəldim,
Dünya, catmaz əlin mənə,
Məni məndə tapsan əgər,
Xəbər eylə, gülüm mənə.
Sinəm xənçər sözün-qını,
Qovar tülkünü, faqqını.
Haqdan söz demək haqqını,
Verib obam, elim mənə.
Baş qoyub ölləm sazıma,
Kərəm tək tərsə qızına.
Uyub, yanmadım nazına
Ad gətirə gülüm mənə.
Səbir zülmü görən-mənəm,
Sibir zülmü görən-mənəm.
Qəbir zülmü görən-mənəm,
Ləzzət verir zülüm mənə.
O dünyanı görüb gəldim,
Dərdini hönkürüb gəldim.
Ölümü öldürüb gəldim,
Neyləyəcək ölüm mənə?!
VAY HALINA
Şeir ürək istəyir,
Ürəksiz yanmaq olmur.
Uşaq çörək istəyir,
Onsuz dolanmaq olmur.
Fikirlər al qanımı
Sorur, sorur zəli tək.
Haçalanıb, ilahi,
Yolum ilan dili tək
Bu yollar ayırıcından
Başlayır “bəlalarım”.
Birində şerim durur,
Birində balalarım.
Birisi-söz mülkündə
Əyilmə, şax ol, deyir,
Birisində ehtiyac
Şaha məddah ol, deyir.
Yox, tüpürüm şahların
Sərvətinə, malına.
Şairi məddah olan
Millətin vay halına.