Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi
Issızım, ışıksızım gittin gideli,
Ölü bir kentin karanlık sokaklarında
Kaybolan parçamı arıyorum.
Çınar yaprakları kaplamış
Adana’nın taştan yollarını,
Yıldızlar bile taşınıyor
Senli memleketlere…
Yalnız hissetmemiştim kendimi
Hiç bu kadar
Sensiz kalmamıştım ki ben!
Kalabalıklar içinde yalnızmışım,
Kimsesizmişim meğer!
Ne zamanki el salladın son kez
Evinin ışığı söndü gözlerimde…
Sana güle güle derken
Ben de bende kalmadım aslında…
Yol ayrımıdır,
Yaraya tuz basmak gerek.
Farklı yönlerde yürürken
Şehrin sokakları karanlık,
Bense yalnızım, uykusuzum,
Beklentisizim,
Çaresizim, ışıksızım artık!
Sensiz kimsesizim,
Üşüyorum!
Adana.21.12.2011.SAAT: 11.30