Əzəmməzdi kimsə xalqın qüdrətin,
Öz nəfsimiz sonumuza çıxdı, ey!
Sapı bizdən olan nacaq,baltalar,
Palıd idik böyrü üstə yıxdı ey!
Məsum olduq hiylələrə uyanda,
Düşmənləri evimizə qoyanda.
Acgözlərin tamahları doyanda,
Qan su oldu, küçə-küçə axdı,ey!
Yurd sevgisi köçəri bir quşmudur?
Sinəmizdə yatan ürək daşmıdır?
Tarixləri vərəqləmək boşmudur?
Babək, Nəbi tənə ilə baxdı,ey!