Hüseyn Cavidin Əziz xatirəsinə
Cəsatərlə atdı ilk addımını
Şeirlə dərk etdi dünyanı Cavid
Sığınıb bir ana məhəbbətinə
Sənətə bəxş etdi “Ana”nı Cavid
Axır gəlib torpağına qovuşdu
O düşmənlə qələmilə vuruşdu
Üçrəngli bayrağa şeirlər qoşdu
Ana bildi Azərbaycanı Cavid
İblis yarasıydı onu ağrıdan
Daim nigarandı vətən sarıdan
Uca eşq dilədi ulu Tanrıdan
Göylərə ucaltdı Sənanı Cavid
Sevgilə gözəllik onun Allahı
Məhəbbət şeirinin o oldu şahı
Sübut edilmədən heç bir günahı
Oldu namərdlərin qurbanı Cavid
Uşaqlıq şeirlərimdən…30.11.2005-ci il
* * *
Bir qəfəsdə ölsə bülbül
Hər gül,çiçək ağlar
Bu səhnəni görən insan
Çətin dözsün gərək ağlar
Sevməkdirsə cinayətin
Dustağı ol məhəbbətin
Görəndə yar xəyaanətin
Gözdən əvvəl ürək ağlar
İnsan oğlu xəyal qurar
Bir-birinə dayaq durar
Dost arasın şeytan vurar
Onda göydə mələk ağlar
01.10.2003-cü il