* * *
Dağın pıçıltısını,
Eşitmir kar olan qulaq.
Görmür gözlər,
Çəkir başa,
Çəkir başa bəyaz duvaq.
köksündə qayanı görür,
Çınqılı boz daşı görür,
Bilmir, bilmir çox heyif ki..
Dağın da qəlbi döyünür.
Dağın nəfəsi kəslir,
Bağırır səsi kəsilir.
Çağırır səsi gəlmir heç,
danışan çağı kəslir.
Görmür kor olan gözlər,
Eşitmir kar olan qulaq.
Öz özünə deyir susur,
O səsi geyinir dərə,
O səsi geyinir bulaq.
Sular dəyir çınqıllara…
Bəlkə dağın səsi elə,
Bu cür, bu cür eşidilə.
Bütün aləm yığışıb
Boynumda bitib ağac,
Torpağa budaq atıb,
Iki budaq havada,
Ikisi qucaq açıb.
Hər budağın beş çiçək,
Beş yaşıl yarpağı var.
Ağacın gövdəsində,
Suyu var, torpağı var.
Fəsil bahar istisi,
Fəsil qışın şaxtası.
Həm yay ətri qoxuyur,
Həm də payız havası.
Dörd fəsil bir fəsildə,
Bir fəsil dörd fəsildə.
Min ahəng var,min rəng var,
Bu gövdədə, bu sirrdə.
Göyün də, ahəngi var,
Yerin də, ahəngi var.
Bütün yad cisimlərin,
Bu gövdədə rəngi var.
Sinədə damar-damar,
Okianlar parçalanıb.
Yerə pərçim olunmuş,
Dağlar, daşlar dolanıb.
Göylərin parıltısı,
Boyundan az yuxarı,
Əks etdirir üzündə,
Günəşi, ulduzları.
Ağacın kökü yumru,
Ucalıb göyə tərəf.
Görnüşü çox balaca.
Bütün planetləri,
Bütün hərəkətləri,
Yığıb ovcuna tərəf.
Baş qoyub min bir aləm,
Min aləmin dizinə.
Bütün aləm yığışıb,
Bir aləmin gözünə.