Camal telefonu söndürüb, otağın küncündə oğlunu qucaqlayıb qısılan Fidana yaxınlaşdı.
– Elə bilirdin, sənə birdə əlim çatmaz? Görürsən elə də böyük şəhərdə yaşamırıq.
Qaçırılanda qorxusundan ağlayan Yaşar hər şeydən xəbərsiz anasının qucağında bəlkə də ağlı-qaralı yuxu görürdü. Camal uşaq oyanmaması üçün asta danışırdı. Fidanın da ağlamaqdan gözləri qızarmışdı.
Camal əliylə qurbanının üzünə toxunmaq istəyəndə Fidan sol əliylə onu itələdi. Camal otaqda ondan tapşırıq gözləyən təxminən özü yaşda olan kişiyə üzünü çevirdi:
– Mən gələnəcən otağın qapısını açmayın. Heç su da verməyin. Tox günlərə necə öyrəşibsə əsir olduğu yadından çıxır. Əsir olduğunu biraz hiss eləsin.
Kişi başını aşağı salmışdı. Nə Camala baxırdı, nə də Fidana. Camal otaqdan çıxanda o da çıxdı, otağın qapısını açarla bağladı.
Balaca mətbəxin qapısı ağzında cavan qadın dayanmışdı. Camal qadına baxıb otaqda dediklərini yenə təkrarladı.
– Allahın suyunu da vermirsiz. Mən gələnəcən bu qapı açılmayacaq. Pulunuz artıqlamasıyla veriləcək. O da mən deyənləri eləsəz.
Kişi Camala qadına baxa-baxa arxayınlıqla dedi. – Arxayın ol.
Qadın ərinin də, Camalın da gözləmədiyi sualı verdi.
– Birdən polis gəlib eləsə, necə olacaq?
Camal qadına cavab vermək istədi, dayandı. Kişiyə tərs-tərs baxdı, evdən çıxdı. Kişi də qadına tərs-tərs baxdı, Camalın arxasınca baxdı.
Lamiyə Cəmiləni anasıyla evinə gətirdi. Cəmilə göz yaşlarını saxlaya bilmirdi. Heç vaxt ağlına gəlməzdi neçə il bir yastığa baş qoyan kişi onu belə alçaldardı.
Oğlu da onu analıqdan silmişdi. Cəmiləyə ən çox təsir edən gəlini və qudası yanında bu vəziyyətə düşməsi idi. Lamiyə evdə işləyən köməkçiyə su gətirməsini tapşırdı.
Lamiyə – Nəyə baxırsan? Su gətir.
Köməkçi Cəmiləyə stəkanda su gətirdi. Cəmilə suyu içəndən sonra sakitləşdi. Üzünü Lamiyəyə tutub acıqla dedi:
– Hər şeyin günahkarı sənsən. Hər şey sənin ucbatından oldu.
Lamiyə ayağa qalxıb Cəmilənin qarşısında dayandı. Təəccüblə qaynanasına baxdı. Qızının yerinə Aynur sual verdi:
– Başa düşmədim, siz yola getmirsiz, qızım nə etsin ona?
Lamiyə anasına cavab verdi;
– Ümumiyyətlə bunların evini də su da bassa məndən biləcəklər. Hər şeyin günahkarı sənsən Cəmilə xanım. Özündən başqa günahkar axtarma. Başımıza nə gəlibsə sənsən səbəbkar.
Cəmilə dərindən nəfəs aldı, astaca ağlaya-ağlaya dedi: – Səfər hər şeyi bildi. Lamiyə – Nəyi bildi?
Cəmilə – Təhminəylə Fidanı qaçırtmağımı
Lamiyənin canına üşütmı gəldi, qorxmağa başladı.
– Boynuna aldın?
– Neyləməliydim? Narahat olma, sən də o evdə çox qalmayacaqsan.
Aynur təəccüblə qızına baxdı; – Bu nə danışır?
Lamiyə – Fikir vermə, ağlı qaçıb. Mən niyə o evdə qalmamalıyam? Mən ki, heç kimi qaçırtmamışam. Ola bilsin yaddaşınız zəifdir, mən xatırladım.Ərinizin məşuqəsiylə Fidanın qaçırılmağında günahım yoxdu. Sadəcə bilib susmuşam. Deyərəm məni hədələmisiz. İndiki vəziyyəti nəzərə alsaq, hamı mənə inanar.
– Onsuzda oğlum səni saxlamayacaq – Lamiyə inadkarlıqla Cəmilənin sözünü kəsdi.
– Onu sizdən başqa heç kim demir. Səfərin məni boşaması üçün səbəb yoxdu. Sizin eqonuz, insanlara yuxarıdan aşağı baxmağınız sizi bax belə tək qoydu. Hələ görəcəyiniz günləriniz qabaqdadır. Bunu sizə mən deyirəm.
Ev telefonuna zəng gəlir. Hamı telefona baxır. Köməkçi qadın mətbəxdən çıxanda Lamiyə əliylə işarə elədi.
– Özüm baxaram. Yəqin Səfərdi.
Lamiyə telefona cavab verdi. – Allo
Telefonun o biri tərəfindən tanış qadının səsi gəldi. – Salam.
– Salam.
– Cəmilə xanımı olar?
– Kim idi soruşan?
– Lətafət həkim
Lamiyə udqundu, özünü itirmədi.
– Evdə yoxdu. Nömrənizi verin gələndə deyim yığsın.
– Özüm yığacam. Sağ olun.
Lətafət dəstəyi yerinə qoydu. Şübhəylə telefona baxdı.
Cəmilə ayağa qalxıb Lamiyəyə yaxınlaşdı.
– Kim idi?
Lamiyə diqqətlə qaynanasına, sonra telefona baxdı. Nə olur olsun bir yol tapmalıydı. Lətafət yenə zəng edəcək, bilirdi. Lamiyə diqqətlə anasına baxdı, həyəcanlıydı, ixtiyarsız gözləri doldu.
– Zəng edən Fidan idi. Səfəri soruşurdu. Deməli Səfər Fidanla münasibətləri yenə davam etdirir? Siz Fidanla danışırsız?
Cəmilə – Gic-gic danışma. Yəqin nəysə vacib işi var zəng edib.
– Vacib işi? Deməli vacib işi var. Bəlkə də siz də danışırsız Fidanla. Ona görə Səfərdən boşanmağımı istəyirsiz. Bunu görməyəcəksiz. Heç kim bunu görməyəcək
Lamiyə səsini yüksəltdi, ev telefonunu yerə çırpdı.
Lamiyə – Niyə aləmi bir-birinə qatırsız?
Cəmilə də, Aynur da qorxdular.
Cəmilə bir addım geri çəkildi. Telefon iki yerə bölünmüşdü.
Cəmilə – Neylədin ay qız? Sənin başın xarab olub?
Lamiyə – Xarab eləmisiz. Əliniz nəyə dəyir məhv olur. Əl çəkin məndən.
Cəmilə Lamiyənin üstünə gedəndə Aynur qolundan tutdu;
– Dayan. Qızımı döymək istəyirsən?
Cəmilə – Allah qızını öldürsün.
Aynur – Elə səni öldürsün ki, aləmi qatırsan bir-birinə
Evin köçəkçisi Cəmilənin yanına gəldi.
Cəmilə- Rədd olun evimdən. Birdə sizi bu evdə görməyim. Bunlara bax. Vəziyyətimdən istifadə edirlər.
Aynur – Günah sənə yaxşılıq edəndədir . Gərək səni elə o vəziyyətdə də qoyardıq.
İkinci mərtəbədə otaqlardan birinin qapısı açıldı, orta yaşlı, dolu qadın otaqdan çıxdı. Aybənizin qızının dayəsi idi.
Qadın qaşqabaqlı dedi: – Xanımlar, bir az sakit. Uşaq yatıb axı!
Lamiyə anasına – Gedək ana. Bu qadından nə qədər uzaq dursaq o qədər yaxşıdır.
Cəmilə – Pozğun.
Aynur – Qızındır.Hər halda qızım qarnında uşaq gəlin köçməyib. Bəyaqda boşatmaq istədiyin əriylə tutduq. Restoranda!…
Lamiyəylə anası evdən çıxdılar. Aynur həyətdən çıxa-çıxa deyinir.
– Hardan ilişdik bunlara biz? O Fidanın da tapıb payını verəcəm.
Lamiyə təəccüblə – Fidanla işin yoxdu. Zəng edən o deyildi.
Aynur təəccübləndi. – Axı…
– Yolda başa salacam
Səfər həvəssiz atasıyla özünə mətbəxdə çay süzdü
Kərimin gözləri qızarmışdı, siması əsəbdən elə bil dəyişmişdi. Səfərin gözündən atasının üzünün rənginin dəyişməsi qaçmadı.
Səfər – Üzünün rəngi qaralıb elə bil. Gedək həkimə. Sənə görə narahatam ata.
Kərim – İstəmirəm. Qoy ölüm, birdəfəlik canım qurtarsın.Ananın üzünü birdə görməyim.
Səfər – Mənim anam yoxdu. Onu bu qapıya həsrət qoyacam.
Kərim – Uduzmuşam. Neçə il yaşadığım qadın həyatda ən böyük əxlaqsızlığı elədi.
Səfər – O vaxt nahaq Fidana inanmadım. Yazıq qızı pis vəziyyətdə yarıyolda qoydum. Elə mən də uduzdum ata. Çox heyf uduzdum. Cəmilə içində anam içində şeytanla yaşayırmış.
Kərim Səfərin üzünə baxır.
Səfər – O qadına birdə ana deməyəcəm. Ana belə olmur. Oğlunu,qızını bədbəxt eləmir. Aybənizin də əli var bu işdə?
Kərim ah çəkdi – Bilmirəm. Təki olmasın. Boşanandan sonra çalışacam buralardan çıxıb gedim.Sabahdan hər yerdə yazacaqlar ki, Kərim Kərimov könüllü istefa verib. Jurnalistlərin əlinə əsl material keçdi.
Səfər – Hara gedəcəksən?
Kərim – Bilmirəm. Yəqin əminin yanına Sant-Peterburqa gedəcəm.
Kərimin gözləri doldu. Səfər də kövrəldi. Ayağa qalxdı, atasının boynunu qucaqlayıb, başından öpdü.
Eldar çarəsiz otaqda o başa-bu başa var-gəl edirdi.
Qadir – Madam ki, Camalın ailəni sağ qoymayacağına belə əminsən, polisə zəng elə.
Eldar – Polisə tutaq ki,zəng elədim. Buracan tapan adam polisi bilməz? Gec-tez zəng edəcək. Başa düşə bilmirəmdə, bu alçaq buranı necə tapıb.
Qadir – Bəlkə izlətdirir?
Eldar – Pulu hardan tapır. Onun gərək cibində siçanlar oynasın. O gün bir oğlanla gəlmişdin bizə. Adı nəydi onun?
– Sərdarı deyirsən?
– Hə. Belə etibarlı oğlandır? – Sərdar mərd oğlandı. Ondan arxayın ol.
Eldar –İndiki vəziyyətdə heç kimə inana bilmirəm. Məndən asılı deyil.
Eldarın telefonuna zəng gələn kimi Qadir tələsik dilləndi.
– Zəng edirlər.
Telefonun ekranında “Rəşad” yazılmışdı.
– Rəşaddır.
Eldar telefona cavab Verdi:
– Alo. Yaxşıyam. Fidan? Yaxşıdır yəqin. Camal Fidanla uşağı qaçırıb. Hələ Təhminəyə heç nə demə. Siz nə vaxt qayıdırsız? Aeroportdasız? Elə bilirdim…Gözləyin, gəlirik.
Eldar Qadirə – Gedək.
Lamiyə ilə anası evə yaxınlaşanda Lamiyə dayandı.
– Qorxuram evə girməyə. Bəlkə Cəmilə nəysə deyib?
– Qorxma, ata-balanın indi onu görməyə gözləri yoxdur. Səsini eşitsələrdə telefonu adboy verəcəklər. Sən anana inan. İşdir,görürsən üstünə gəlir, Fidanı at ortalığa.
Lamiyə üzünü buruşdurdu – Sonra qızışıb Fidanı axtarmağa getsin?
Aynur – Gedə bilməz. Fidanın əri var. Narahat olma. Allah bilir, Fidanın əri çoxdan evlərini satıb.
Lamiyə təəccübləndi: – Başa düşmədim, evini niyə satır?
– Demirsən özündən böyükdür?
– Hə
– Qorxusundan. Qısqanclıqdan!
Lamiyə dərindən nəfəs alıb evinə tərəf getdi.
Aynur – Narahat olma, yanındayam. Özünü də ələ al.
Aynur qapını açıb içəri girəndə Səfər mətbəxdən qapının səsini eşitdi, ayağa qalxdı.
Səfər – Lamiyəgil də gəldi.
Kərim – Anasının yanında heç nə demə. Aynur araya girib, fikirlərini qarışdırar.
Səfərlə atası mətbəxdən çıxdı. Lamiyə qorxusundan həyəcan keçirirdi.
Lamiyə – Cəmilə xalanı anamla evə apardıq. Ona görə gecikdik.
Aynur mətbəxdən çıxan Kərimi görüb ürəkləndi.
– Kərim qardaş, nə olub axı? Cəmilə də heç nə demədi. Özünü çox pis hiss edirdi. Həkim çağırmaq istədik, razı olmadı.
Səfər Lamiyənin gözlərinin içinə baxır.
– Anam sizə heç nə demədi?
Lamiyə – Əksinə, ancaq ağlayırdı.
Səfər – Çıxaq yuxarı. Sənə sözüm var.
Kərim Aynura – Gəlin biz də mətbəxdə çay içək. Buyurun.
Lamiyə ilə Aynur bir-birilərinə baxdılar. Lamiyə pilləkənləri astaca qalxdı. Səfər də onun ardınca. Otaqlarına girənəcən Aynur onlara baxırdı.
Səfər qapını bağlayanda Lamiyə çoxdan yataqda oturmuşdu.
Səfər – Lamiyə, anama niyə demisən ki, atam Təhminəyə zəng edib?
Lamiyə – Kim? Mən?
Səfər – Səbrimi yoxlamaq üçün yalan danışma. Bu söhbəti atam, mən, bir də sən bilirdin?
Lamiyə udqundu, özünü itirmədi. – Onu mən yox, Fidan deyib anana.
Səfər təəccübləndi.
– Ay qız Fidanın nə dəxli var məsələyə?
Lamiyə ağladı, göz yaşları üz-gözünü islatdı.
– Çox dəxli var. Fidanla anan danışır. Bugün də orda olanda zəng eləmişdi. Telefona özüm cavab verdim. Səni soruşurdu. Utanmır, ailəli qadındı, ailə dağıdır.
Səfər təəcüblənir, Lamiyənin dediklərinə şübhəylə yanaşır.
– Sən nə danışırsan? Pis vəziyyətdə qalıb şər atırsan?
Lamiyə – Anandan soruşarsan. Fidan səni soruşurdu Səfər. O evli qadındır, səninlə, ananla niyə danışmalıdır?
– Gic-gic danışma. Onun mənimlə heç bir söhbəti yoxdur.
Lamiyə – Səni soruşurdu Səfər. Dedim yoxdur. Arvadın olduğumu başa düşən kimi telefonu üzümə adboy verdi.
Səfər – Danışdıqlarının heç birinə inanmıram.
Lamiyə – Anandan soruşarsan.
Səfər ” Mənim elə anam yoxdur ” demək istədi, dayandı.
Lamiyə – Guya hər şeyə sıfırdan başladıq. Guya xoşbəxt olacaqdıq. Sən hələ də keçmişində ilişib qalmısan.
Səfər – Yadından çıxartma, Fidanı sevdiyimi bilə-bilə evlənmisən mənimlə. Tələyə salmısan
Lamiyə – Nə yaxşı səni sevməkdən başqa günahım olmayıb yanınızda.Çoxdan qapının ağzındaydım
Səfər – Danışığına fikir ver. Az səhvlər eləməmisən.
Lamiyə – Mənim başqa nə səhvim olub Səfər? De bilim. İçkili vəziyyətdə sən yaxın gəlmişdin mənə. Nə sən, nə də mən bir-birimizi zorla yatağa salmamışdıq.
Səfər – İyrənc-iyrənc sözləri dilinə gətirib, məni əvvəlki Səfər eləmə. Fidan inanmıram anamla danışsın. On ən böyük pisliyi elə anam edib.
Lamiyə – Görünür bağışlayıb. Anam da yanımdaydı. Zəng edən Fidan idi.
Lamiyə üzünü ovcunda gizlədib hönkürtüylə ağlayanda Səfər qapını açdı, otaqdan çıxdı. Səfər mətbəxə gəlib qaynanasının qarşısında əyləşdi.
Səfər – Aynur xala, bugün Fidan bizə zəng eləmişdi?
Aynur – Hə,eləmişdi. Telefona Lamiyə cavab verdi. İkiniz də evlisiniz. Düzü,səndən gözləməzdim.
Kərim təəcüblə oğluna baxdı:
Kərim – Sən Fidanla yenə danışırsan?
Səfər – Mən yox. Görünür anam danışır. Hərçənd inanmıram anamla da danışsın. Yəqin nəysə olub, zəng edib. Hər halda öyrənəcəm.
Aynur – Fidanla danışacaqsan?
Kərim – Fidanla lazım deyil. Başına iş açarsan. Əri başqa cür başa düşər.
Səfər Aynurun da dediklərinə inanmır. Şübhəylə qaynanasının gözlərinin içinə baxır.Səfərin baxışlarından sıxılan Aynur gözlərini ondan yayındırmaq çalışırdı.
Yaşar Fidanın qucağında ağlayırdı. Fidan uşağını sakitləşdirməyə çalışsa da xeyri yox idi. Yaşarı sakitləşdirmək olmurdu. Həmişə yuxudan oyanan kimi uşağa şirin çay verirdi. Yaşar sussuzdan ağlayırdı. Fidan ayağa qalxdı, Yaşarı qucağında yellədə-yellədə qapını döydü.
– Kimsə var evdə? Xahiş edirəm, kimsə varsa, cavab versin. Oğluma şirin çay lazımdır. Hələ uşaqdır, yalvarıram, heç olmasa su verin. Şirin çay olmasa da olar.
Fidana cavab verən yox idi. Qadın mətbəxdə kartof soyurdu. Fidanın yalvarışlarına pis olurdu, lakin Caamalın qorxusundan qapıya yaxın dura bilmirdi. Yaşarın çığırtısından Fidan ağlayırdı.
– Uşağın çığırtısını eşidirsiz? Özümə görə heç nə istəmirəm. Yuxudan oyanıb. Acdır, sussayıb. Heç olmasa termosunu verim, ilıq su verin. Yalvarıram, insafa gəlin.
Fidan hönkürtüylə ağladı.Daha oğlunu sakitləşdirmirdi. Çarəsiq qalıb qapıdan uzaqlaşdı,kürəyini divara söykəyib yerə oturdu. Fidanın özünün də gözləmədiyi bir şey oldu. Qapı açıldı, orta yaşlı bir qadın əlində su dolu qrafinlə otağa girdi.
Qadın – Termos hanı?
Fidan ayağa qalxdı, uşaq çantasının içindən termosu çıxardıb qadına uzatdı. Qadın termosun ağzını açıb qrafindəki suyu içinə tökdü.
Fidan – Çox sağ ol. Yaxşılığını heç vaxt unutmaram.
Qadın soyuqqanlıqla – Bu barədə heç kimə heç nə demə, olsun ən böyük yaxşılıq.
Fidan – Narahat olma, aramızda qalacaq.
Qadın otaqdan çıxıb, qapını arxadan bağladı.
Yolda Təhminə eşitdiyi xəbərdən göz yaşlarını saxlaya bilmirdi. Rəşad onu sakitləşdirməyə çalışdıqca daha çox ağlayırdı.
Təhminə – Başa düşmürsüz. Mən Camalı çox yaxşı tanıyıram. Onu mənim qədər heç kim tanıya bilməz. Onun məqsədi qisas almaqdır.
Maşını Qadır sürürdü.
Qadir – əgər o adam pul istəmirsə, bunu dilimə gətirmək istəmirəm, məqsədi qisasdırsa, Fidanı da, uşağı da öldürə bilər. Yaxşısı budur, polisə zəng edək.
Rəşad – Məncədə polisə xəbər etmək məsləhətdir.
Eldar – Bilmirəm. Bu əclaf Fidanı tək başına qaçıra bilməzdi. Ona kimsə kömək edir. Düşmənimiz kimdirsə, Camaldan da təhlükəlidir. Bizi camalın əliylə vurur. Qadir, sənin dediyin o cin Həsən kimdir?
Rəşad təəccüblə – Cin Həsəni tanıyırsan?
Eldar Rəşada baxdı: – Sən tanıyırsan ki?
Rəşad – Onu mənim kimi heç kim tanıya bilməz. Zalımın oğlu, işi görəndədə təmiz görür. İynəni yerin dibində də olsa tapıb çıxardır.
Eldar – Hardan tanıyırsan?
Rəşad – Maşınımı vurmuşdu. O vaxtdan münasibətlərimiz var. Sonra bir-iki işə görə onu bəzi adamlara calamışdım. Çox pul istəyəndir, amma dəyər. Nömrəsi var məndə.
Təhminə – Neynirsiz edin, bircə Fidanı tez qurtarın.
Eldar telefonunu Rəşada uzadır.
Eldar – Al telefonu, zəng elə Həsənə. Nə qədər lazımdırsa verəcəm. Əclafın yerini yerini iyirmi dörd saata öyrənsin.
Rəşad telefonu Eldardan alır. Cibindən öz telefonunu çıxardır.
Axşam çağıdır. Lamiyə ilə anası şam yeməyini hazırlayırlar. Kərim otağında uzanmışdı. Evin qapısı döyüldü. Səfər qapını açdı, gələn Aybəniz idi.
Aybəniz – Salam. Necəsiz?
Səfər – Yaxşı gəldin. Mən də sənə zəng edəcəkdim.
Aybəniz – Xeyirdimi? Nə olub?
Aybəniz əslində valideyinləri üçün yox, özü üçün gəlmişdi.
Səfər – Xəbərin varda, atamız istefa verib?
Aybəniz eşitdiyi xəbərə çox pis oldu: – Ola bilməz. Heç yeriydi?
Səfər – Anandan da boşanır.
Aybəniz – Elə danışırsan ki, elə bil ana ayrı, ata birik. Anandan nədi daha?
Səfər – Mənim o adda anam yoxdur. Silmişəm o qadını analıqdan.
Aybənizin lap hövsələsi darıxır.
Aybəniz – Nə olub axı? Niyə belə danışırsan?
Bu zaman Lamiyəylə mətbəxdən çıxıb qonaq otağına gəldi.
Səfər – Sən ananın Fidanla Təhminəni oğurlatdırdığını bilirdin?
Aybəniz eşitdiklərinə inana bilmir.
Aybəniz – Necə?
Aynurda qonaq otağına gəldi.
Aynur – Aybəniz, qızım, yoldaşın niyə gəlmədi?
Səfər də, bacısı da Aynura baxdı.
Səfər maraqla; – Yoldaşı bura niyə gəlməlidir?
Lamiyə – Günorta restoranda gördük. Düşündük ki, barışıblar.
Səfərin hirsindən az qala gözləri qanla dola. Hirslə bacısına baxdı. Aybəniz qorxusundan udqundu.
Fidan uşaq butulkasında oğluna su verdiyi üçün Yaşar sakitləşmişdi. Fidan yumru qabın ağzını açdı. Oğlunun yeməyini hazırlamalıydı.
Bu zaman Camalın yanında gördüyü kişiylə qadının səsini eşitdi. Yaşar yerdə oturmuşdu, Butulkasıyla oynayırdı. Fidan qapıya yaxınlaşdı, qulağını qapıya yaxınlaşdırdı ki, nə isə eşidə bilsin.
Mətbəxlə Fidanın bağlı qaldığı otağın məsafəsi yaxın olduğundan danışdıqlarını eşitmək çətin deyildi. Kişi qadını danlayırdı.
Kişi – Sənin başın qaçıb? Niyə su verdin? Camal bilsə, bizim üçün yaxşı olmayacaq. Nə tapşırmışdı?
Qadın – Sən deməsən,mən deməsəm hardan biləcək? Uşağın çığırtısını eşitsəydin, sən də verərdin.
Kişi – Verməzdim. Axırıncı dəfə olsun. Gedirəm, su qabını götürəcəm. Heç kimin balası mənim balamdan artıq deyil.
Kişi mətbəxdən çıxanda Camalı qarşısında gördü. Camal ər-arvadı diqqətlə süzdükdən sonra dedi:
– Deyəsən arvadına sözün keçmir.
Kişinin rəngi qaçdı.
– Anadır, uşağın almağına ürəyi dözməyib. Bu dəqiqə su qabını götürərəm.
Kişi Fidan olan qapıya yaxınlaşdı. Fidan termosu yerdən götürdü. Yaşarı da ucağına alıb divara qısıldı. Kişi qapını açdı. Camal da, kişi də otağa girdilər.
Kişi Fidana yaxınlaşanda Fidan üstünə acıqlandı.
– Yaxınlaşma. Sənə yaxın durma deyirəm.
Kişi termosa əl atanda Fidan qışqırdı.
– Toxunma. Oğlumun suyudur, toxunma.
Anasının səsindən və həyəcanından Yaşar da qorxdu və ağlayaraq çığırdı.
Fidan kişinin əlini dişlədi.Kişi əlini çəkdi. Camal Fidana yaxınlaşıb termosu əlindən aldı.
Fidan Camala qarğış elədi – Səni görüm bir damla suya həsrət öləsən Camal. Ay əclaf, uşağın günahı nədi?
Camal – Mən deyəni edənəcən belə olacaq?
Camal kişiyə çıxması üçün işarə edir. Kişi otaqdan çıxır və qapını örtür.
Camal – Nə vaxt ki, özünü könüllü mənə verəcəksən, onda su da olacaq, yemək də.
Fidan – Oğraş, tələsmə, Eldar gec-tez payını verəcək. Bu dəfə sənə yazığı gəlməyəcək.
Camal – Mən şərtimi dedim. Yoxsa oğlunun meyidini göndərəcəm ona.
Camal ağır addımlarla otaqdan çıxdı. Fidan çığıran oğluna baxır, onu sakitləşdirməyə çalışırdı…
Ardı var…