Dartılan yayları nə cür bağladım,
günaha batmasın oxların ucu?
gərilən kamana nə cür anladım,
dilsiz varlıqları qırmasın ovçu?!
Nə kəklik qoydular,nə də ki,turac,
indi qan içində, çəmən,gəl gül aç!
girinə keçəndə-əlində qırmanc,
şair səni nə cür vurmasın,ovçu?
Bəzəkli əliklə dar dərələrdə
üz-üzə gəlməsin–özdə yəhərdə,
yollarda çən olsun,sel bərələrdə,
izdən tanıdığın yormasın ovçu,
Uşaqkən eşitdim ata-anamdan:
“Qan işi ən ağır günahdır,aman!!”,
bir gecə yuxuda qan tutan zaman
yerinnən havalı durmasın ovcu,
Bir xəncər almışam torlar yarmağa,
balığa tapşırdım: “Gəlmə qarmağa!”,
ədalət yolunda düşmən qırmağa
saxlasın barıtın,qırmasın ovçu!!
Dadanan dinc durmaz–min söyləsən də,
qorxu var maralın göz giləsində,
çəkir Vahid ƏZİZ kirkirəsində
qızıl buğdsının yarmasın,ovçu…