Səhərlər narahat boylanan günəş,
Ovsunlu baxışla yenə oyanar.
Fəqət dodağından bir kəlmə çıxsa,
Bu dünya qayğıya, nura boyanar.
Qədəmin atanda yenə də qadın,
İsinir qəlblərdə yad olan hisslər.
Bir anda dərdini qəlbə söyləyir,
Sevincdən, fərəhdən şad olan hisslər.
Bir günün sevinci, fərəhi demə,
Alta-alta yazılan şerə dəyərmiş.
Ömrümdə özüm də bilməzdim ki, heç,
Önündə təbiət başın əyərmiş.
Keçdikçə ömürdən günlər qatar tək,
Qayğılı gözləri arayır nəsə.
Ürək həssas olur bir uşaq kimi,
Dodaqdan süzülən adi bir səsə.
Solsa pianonun üstündə güllər,
Qadın nəfəsindən oyanacaqlar.
Hüsnünə tamaşa etməkdən ötrü,
Gəlib dəstə-dəstə dayanacaqlar.