Dəniz ,gəl bu gün gedək, doyunca gəzək. Yağmur ,sən bilmirsən ki, bu gün işlərim çoxdur .
Bilirəm, mənim də işim var. Amma işlərimizi bir gün təxirə salaq .Həyatın xoşbəxtliyimizin dadını çıxaraq. Yox, olmaz ,başqa vaxt gedərik. Eyy Dəniz ,başqa vaxt, başqa vaxt. Sən həmişə beləsən ,sənin işlərin bitəndə biz iki qoca insan olacayıq .Onda da nə ayaqlarımız tutacaq, nə də gözlərimiz ayağımızın altını görəcək .Hələ əsən, titrəyən əllərimizi demirəm .
Ehh ,onda məni sevdiyini desən də qulağım eşitməyəcək ki .
Yaxşı, yaxşı az deyin ,hazırlaş gedirik ,başımın bəlası.
Bilirdim, bilirdim mən.
Nəyi bilirdin?
Mənə’’ yox ‘’deyə bilməyəcəyini.
Cəsarət özünü oda atmaq deyil ki, cəsarət odda yanan çarəsizi ölümün pəncəsindən xilas etməkdir .
Yağmurun cəsarətliliyi də elə bunda idi ,o özünü başqalarının yandığı oda atarkən yanardı .
Və özünü yandıran qığılcımlar başqalarının işığı, çırağı olardı .
Özünü xoşbəxt hiss etməyə çalışardı, bir məktubda ,sadəcə bir məktubda olsa belə xoşbəxt olmağı bacarardı.
İlahi ,çox xoşbəxtəm .Bu gün həyatımın ən unudulmaz günüdür . Nə yaxşı ki yanımdasan .Artıq baharın füsunkar mənzərələrini səninlə birlikdə duyub, seyr edəcəyik .Xoşbəxtlik yağışının damlaları altında səninlə birgə islanmaq nə gözəl hissdir ,sevdiyim !Uzun ayrılıqdan sonra sənə qovuşmaq ,həsrətin sonundakı vüsala’’ xoş gəldin’’ demək Tanrının mənə ən gözəl hədiyyəsidir desəm ?
Bəzənsə sussam ,qəlbimlə danışsam? Amma bəzən də bütün dünyaya bəyan etmək keçir könlümdən sənə olan sonsuz, tükənməz eşqimin sevinc səslərini .
Yağmur, vaxtdır gecikirsən işə. Nə yazırsan belə ?
Qızım, nəhayət ki ,üzün gülür .Günlərdir ağlayırdın .Nə oldu birdən belə ?Nə qədər cəhd etsəm də sənin üzünü güldürə bilmirdim .Nə yaxşı ki ,yenidən təbəssüsüm qonub yanaqlarına. Səbəbi nədir bunun ,qızım ?
Bilirsən ,ana ,deyirlər xoşbəxtlik insanın öz əlindədir .
Sadəcə ovcundakı xoşbəxtliyi möhkəm saxlamalısan ki yerə düşməsin, ayaqlar altında əzilməsin .Mən də xoşbəxtliyimi özümə yaşatmaq istədim. Mən bu an xoşbəxtəm. Dənizin gedişindən sonra bütün günü ağladım ,sızladım .Dünyalar qədər sevdiyim birini itirdim ,gec də olsa fərqinə vardım .Göz yaşlarım onu geri qaytarmayacaq. Amma mən onu unutmaq istəmirəm. Qoy yaşasın xatirələrimdə.
Həyata necə baxarsansa baxışlarının qarşılığında görərsən dünyanı. Mən də bundan sonra qaranlıqdakı işığı görməyə çalışacam. Onu geri qaytarmaq mümkün deyil artıq .Mən onunla son məktubumda vidalaşacam. Yox ,yox ona qovuşacam .
Anacan, bax budur xoşbəxtliyimin səbəbi .Sadəcə bir məktub .Bu məktubda olsa belə ona olan sevgimi izhar edəcəm .Ürəyimdən keçən ən gözəl ,ən saf sözlərimi ,səadət dolu arzularımı yazacam bu məktuba. Sadəcə məktubdakı xoşbəxtliyimə sığınacam ,onunla təsəlli tapacağam.
Yağmurun bu sözləri anası Sevil xanımı kövrəltməyə bilməzdi .
Qızım, haqlısan, olmadı deyə kədərlənmə ,o zaman üsyan etmiş olarsan Allahın yazısına .
Yalançı ümidlərdənsə kiçik təsəlli yaxşıdır.
Eləysə səni məktubdakı xoşbəxtliyinlə baş- başa buraxıram .
Bilirsənmi ,əzizim, səni itirəndə yoxluğunla barışmağa alışmağın qorxusu və əzabı vardı içimdə .Nə qədər böyük dərd imiş insanın sevdiyi birini itirməsi. Səni itirəndə anladım .
Bax, indi çox xoşbəxtəm. Daha göz yaşlarımı, puç olan ümidlərimi geridə qoydum .Zülməti istəmirəm. Darıxıram sənin üçün .
Yox, daha ağlamayacağam .Axı sən yanımdasan. Xəyalən olsa belə varlığına şükr edirəm .Varlığınla yaşayıram, nəfəs alıram .Mən səni sevmirəm, mənim eşqim daha böyükdür ,əzizim !Mən sənin varlığını- nəfəsini ,baxışını, mən səni həsrətini belə sevirəm .Sənə aid olduğu üçün .
Bilirəm, mənim deyilsən, amma bu məktubdakı xoşbəxtliyim hər zaman təsəllim olacaq.
Dənizin olduğu xatirələrə dalmaq gözəl idi .
Başqa ölkədə, başqa şəhərdə, amma yenə birlikdə, xəyalən olsa belə onunla birlikdə olmaq ən gözəl hissidir dünyanın .