Lalənin bağrına elə qan çıxıb,
Görsən,deyərsən ki,burda can çıxıb.
Məni xatırlamaq yadından çıxıb,
Sevdası başqadır bu ayrılığın.
Sazın sinəsinə hər eşq sim çəkib,
Məni bu görüşə öz nəfsim çəkib.
Bunu kim yaradıb,belə kim çəkib,-
Son nəğmə rəsmidir Qu ayrılığın?!
Hələ barışmaz ki bu eşq,bu dinlə,
Sevib adam oldun ibadətinlə.
Hər gün həsrətimi üst-üstə çinlə,-
Tökdüyüm qanını yu ayrılığın!