heç kəs xoşbəxt olmadı bu şəhərdə
hamı bir səadət axtarışında,
saçlarını ağartdı.
və tapmadıqda, küçələri günahlandırdı,
cığırları qınadı.
yolun sonunda tikilən evləri…
insanların gözünə,
qəsəbələr də zinakar sifətində göründü,
insanlar da.
yolun başında itirmişdilər günəşin sualarını.
zülmət şəhəri idi insanların daxili.
pozulmuşdu əxlaqları…
daralmış yollar ölüləri daşıyırdı üstündə
o tərəf bu tərəfə…
eh, qoca şəhər, ölsəydin,
insanlar da xoşbəxt olardılar!