rafiqoday

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri,
”Möhtəşəm Azərbaycan” müstəqil ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
”Qızıl qələm”, “Həsən bəy Zərdabi”, “Qafqaz-Media” mükafatları laureatı,
Əməkdar jurnalist

KƏRƏM ET

Mən kim anlayar de, səndən özgə,
Dada çağırıram səni, kərəm et.
Onsaz da vədəsiz qar ələnibdi,
Artırma saçımda dəni, kərəm et.

Kim məhkum eylədi bu baxta məni,
Cismin əsir etdi otaqda məni.
Bir də kim qaldırar bu taxta məni,
Gəl salma taxtımdan məni, kərəm et.

Qəsdləmi canıma qəsd eyləyirsən,
Yoxsa iradəmi test eyləyirsən?!
Bircə baxışınla məst eyləyirsən,
Sarırsan ömrümə çəni, kərəm et.

Baxmırsan şöhrətə, ada yaxırsan,
Baxmırsan doğmaya, yada yaxırsan,
Sanki bilə-bilə oda yaxırsan,
Ruhdan ayırırsan təni, kərəm et.

Gün boyu gör neçə dərd məndən keçir,
Toplu məndən keçir, fərd məndən keçir,
Bir az da sevgini qat – məndən keçir,
Bu qədər çətindi yəni? – kərəm et!

KİM SEVƏR Kİ

Mən haqqa aşiq biriyəm,
Haqqım yox susam, kiriyəm,
Açılmaz tanrı sirriyəm,
Məni özgə kim sevər ki…

Xəzan aldı ilk baharı,
Puç eylədi arzuları,
Saçımdakı dümağ qarı,
Dəni özgə kim sevər ki…

Yelə verdik son gümanı,
Baş çəkir qəlbə damanı.
Ruhlara çökən dumanı,
Çəni özgə kim sevər ki…

Bir «yox» var, bir də «bəli» var,
Çiynimdə bir dost əli var.
Yer üzündə bir dəli var –
Səni özgə kim sevər ki…