Min üc yüz ölu vardı
arzularımın zümzüməsində.
Keçmisdi dəlilər dərəni
Uçmuş evi havaya sovurmaqa.
Bizim evin tavanını qısqırıq səsləri
Silkələmişdi.
Bədbin ruhlu düşüncələr tarumar etmişdi nigahları.
Bir körpə qız olmuşdu,
Bir gənc qız qara yaylıq bağlamışdı içimdə.
Üzümə gülümsəyirdi
baş daşları.
Tabutlar gedirdi durna qatarı kimi.
Ayaqlarıma sərilib göz yaşları
Nağara calırdı.
Dəbə düşüb Quransız dəfn olunmaq.
Mən dəfn olmağa gedənləri qucaqlayırdım.
Hamısı keşmis zamandaydı.
Keçməmiş zamanda qurumuş vücudum
qəhqəhə çəkib gülürdü ruhuma.
ruhum özünü öldürmüşdü.