* * *
Köynəyinin qoynu açıq,
Yaxası boz-bozumtuldu.
Səhərdən bəri könlümün,
Ruhumun qaşı tutuldu.
Göylərdən yerə süzülür,
Xalısız ilmə düzülür.
Bu yağış bizimki deyil,
Yolunda könlüm üzülür.
….
Nəyim vardı yaşamağa,dünyada,
Bir ananın arzusunda doğuldum.
Söz umduğum gətirmədi,heç yada,
Mən səhərin yuxusunda boğuldum…
Həsrətimi qovub qaçdı qara qış,
Gözlərimdə yuva qurdu,qaraquş..
Köksü buz bağlamış,diləyi donmuş,
Bu şəhərin atəşində kül oldum…
Birtəhərəm,qov həsrəti gözümdən,
Ağlamaqdan,sizlamaqdan yoruldum.
Çox tutuşdum,od olmadı,közümdən,
Qasırğatək odum üstə buruldum…