Mənəm
1976
Sənli günlərimi yadıma salıb,
Fikri çözələnib, sökülən mənəm.
Gəlmirsən, ümidim yaman azalıb,
Gözləri yoluna dikilən mənəm.
Sevirdin , günahın, suçun mən idim,
Quşdan qanad alıb uçan mən idim,
Yazdın, çiçək-çiçək açan mən idim,
Qışsan, ləçək- ləçək tökülən mənəm
Qəlbinə hamıdan yaxın da məndim,
Gözlərindən qaçan yuxun da məndim,
Onda yollarına çıxanda məndim,
İndi yollarından çəkilən mənəm.
Ürəklərə yazılan ad-
Eldar Nəsibli Sibirel 19iyun 2008
(Mustafa Kamal Ataturkə)
Sevdi Vətənini canından artıq,
Ədalət yolunu tutası oldu.
Dünyaya gələndən igidlik, mərdlik
Arzusu, istəyi,butası oldu.
Meylini qartal tək saldı zirvəyə.
Oldu arxasıza pasiban, yiyə.
O haqqın bağrından qopmuşdu-deyə,
Haqqın səsi oldu, sədası oldu.
Türkün tarixlərdə izi var-deyib.
Hər zaman deməyə sözü var-deyib.
Döyüşdə bükülməz dizi var-deyib
İnam tonqalını çatası oldu.
Qorxub çəkinmədi fırtınalardan,
Böyük bir milləti qurtardı dardan
Yağı doymayanda vuruşmalardan
Sulara qərq olub batası oldu.
Boğdu namərdliyin hər səs-küyünü,
Açdı düşmən vuran kilid,düyünü.
Bütün dünya gördü böyüklüyünü,
Səsi ulduzlara çatası oldu.
Sibirel,bu dünya qoca dünyadı.
Çox-mən-deyənləri bir-bir sınadı.
Qəlblərə yazıldı Atatürk adı,
O türk dünyasının atası oldu.
Bu Gecə Bir Mənəm,
Bir Də Ki, Qələm-1972
Bu gecə qəlbimdə bulud yığını,
Bəs dəli hisslərin şimşəyi hanı?!
Bu gecə qəlbimə sükut yığılıb,
Bu gün ulduzlardan nəğmə istərəm,
Bəs zalım gecənin ürəyi hanı?!
Bu gecə bir mənəm, bir də ki, qələm.
Sükut da soyuqdur daş kimi bu gün.
Gərək gecənin də nazını çəkəm,
Qəlbimdən bir nəğmə eşitmək üçün.
Mən ölmədim-1989
Bu dünyaya niyə gəldim, bilmirəm?!
Zalım fələk, sənə yoxdur sözüm hey.
Dizin-dizin süründürdün dünyanı,
Yollarında qabıq qoydu dizim hey.
Ayrı saldın vətənimdən, elimdən,
Kilidləyib qıfıl asdın dilimdən.
Nəyim vardı, tutub aldın əlimdən,
Mənə qaldı bu dünyada dözüm hey.
Daşdan deyil, ağacdandır otağım,
Ağac üstə saman döşək yatağım.
Neçə dosta məzar oldu qucağım,
Mən ölmədim, deyən bərkdi üzüm hey.