Bizim köylerde canım,
Sıcakla toz duman olurdu.
Baharla şenlenir tarlalar,
Toprağa karışır ter,
Köylü perişan olurdu.
Ve ekinler sararır, biçilir,
Sulanır anızlar,
Atlar öküzler döner,
Peşlerinde tapan olurdu.
Düzlenir çamur,
Çeker suyunu toprak,
Bir güzel harman olurdu.
Gündüzleri, geceleri,
Kağnılarla umut taşıyan,
Nice yorgun insan olurdu…
Düvenler dönerdi saplarda,
Kağnılar geçerdi ard arda,
Bir küçük kervan olurdu.
Temmuz güneşiyle başaklar,
Dağılır saman olurdu.
Ya dikmen, ya poyraz eser,
Savrulur çecler yabalarla,
Bir kâr, bir ziyan olurdu.
Türkülerle uyurken yıldızlar,
Ay gelir meh-i tâbân olurdu.
Üzümler kesilirdi bağlardan,
Hava ve toprak temizdi…
Su temizdi insan gibi,
Ekmek ve sebzede can olurdu.
Yüzler bir güldü mü hani,
Davullar vurulur,
Güreşler kurulur,
Harman erlere meydan olurdu.
O kuru esmer insanlar,
Soyunur çıkar perdahlarla,
Birer pehlivan olurdu.
Sessizce güz gelirdi yağmurlarla,
Harmanları taşırdı kağnılar,
Sökülür alaçıklar,
Şen yurtlar viran olurdu.
Günler batardı içimde,
Yağmurlar işlerdi ruhuma,
Ve aylar eskir, yenilenir,
Fanuslar dalar karanlıklara,
Zaman, bir garip zaman olurdu.
Toparlanıp şehre dönerdik,
Bir kamyon kasasında,
Ben için için ağlardım,
Her yanım hazan olurdu….