Qaşları can alan xəncər, gözləri qövğadır, dedi.
Soruşdum bu nə cövlan? İnsafsız davadır, dedi.
Bax ki, viran can evim, rəhm eylə, aman dilədim,
Söylədi, nə viranə, qəsri Züleyxadır, dedi.
Bu zülmü-cövr ilə dar qəfəsdə ağlar ürəyim,
Hər kəs heyranı olan bülbülü-şeydadır, dedi.
Busə ver, köz-köz olan bağrıma məlhəm eləyim,
Güldü, bu nə xam xəyal, bu nə xam sevdadır, dedi.
Ey dildar, həmdəmim ol, səhraya sərin su ələ,
Sənin ki tək sirdaşımn xaliqi-mövladır, dedi.
Dedim bir gəl bu bağa, bağban ol, bağın olaram,
Gəlmədi, bu nə fitmə, nə qanlı fətfadır, dedi.
Əsməra, söylə necə dərdimə dərman eləyim?
Sənin o dərd bildiyin dünyaya zibadır, dedi.