* * *
evində güzgülər bir ah tanımır..
sənin pəncərənin gecəsi olmur..
yaqut dodaqlarım çox günahkardı…
amma… elə yenə yağmur qoxuyur…
qəhərim qəhqəh çəkir küncdə-bucaqda…
saçlarım?.. sən getdin çilikləndilər…
çəkmən qapıdadı, yanır ocaq da…
söndü… yəqin ki, gəlməyəcəksən…
ulduzlar?.. yox.. daha çox ötmür…
daha diləmirəm onlardan səni…
sənə pıçıldasam səsim hönkürmür…
böyümüşəm… bilirəm dərdi sevməyi…
bir nağıl gecəyə uydurum.. sonra…
özüm inanaram uydurduğuma…
qayıtma… sevmə… mənə aldanma…
şeirlər yaz “ən xoş ayrılığına…,,
* * *
mən özüm-özümə qəniməm adam…
sənə baş ağrısı olaram ancaq…
mən sənin nəyinə gərəyəm adam?..
taleyim başına qaxınc olacaq…
mən sənə deyəndə ki heç sevməmişəm…
“bir ömür itirmisən,, deyərdin… heyif…
bir özgə nəfəsdə isinməmişəm…
dilim çox adama “xoşbəxtəm…,, deyib…
bu dünya nə səni, nə məni götürməz…
biz buralara yad adamlarıq…
ruhun şıltaqlığı bəla gətirməz…
lap gətirsə də… eşqə yozarıq…
çoxdandı təkliyimlə evliyəm adam…
qəfil xəyanətimi o bağışlamaz…
mən elə əvvəldən beləyəm adam…
sevda utancağı, haldan anlamaz…