MİNACAT – DİVANİ
Bir divani bağlamaqda, Xudam, kömək ol mənə,
Saz götürüm, dərgahında izininlə söz deyim.
Halallıqla haqqa varmaq qəsdim oldu dünyada,–
Nəfsim çəkdi imtahana imanımı – düz deyim.
Tapındığım Adın oldu, tanıdığım kərəmin,
«La İlahə İlləllah!»dı cövhərində zərrəbin.
Günahlardan yan ötmədim, ver cəzamı birə min,
Könlüm evi abad olsun, can evimə döz deyim.
Cazibəndə dövrəkaram, təcəllana mailəm,
Varın, yoxun könlümcədi, şükür Sənə!– qailəm.
Bəni-Adəm İbrahiməm, səhralarda sailəm,
Sidqimdi Ərşi-əlada, sinəmdi köz-köz – deyim.
YASƏMƏNDƏDI
(təcnis)
Nazınnan oynayar hərə bir gülün,
Könül, sənin meylin yasəməndədi.
Yasəməni tərpən, yasəməni din,
Yasəməni ağla – yasəmən də di.
İrmağa su gələr, dolar arxa da,
Xəlq eləyən Xaliq olar arxa da.
Atişləməz yollar qalar arxada,–
Ya köhlənə yalvar, ya səməndə di.
Təbib, yaram çoxdu, bir di dərməni–
Bir doğrayar məni, bir didər məni.
İbrahim, dərdiyin birdi dərməni,–
Yasəmən misallın YASƏMƏNdədi.
YA DAĞLAR
(təcnis)
Mənim yüküm binəsindən bəllidi,
Çiynimdədi ya dəryalar, ya dağlar.
Zalım fələk, nədi mənə tutduğun?-
Hallarıma yaxın göynər, yad ağlar.
Dost buyurdu:–od ol dedi, odam da,
Dosta qurban ocağım da, odam da.
Üç gündən bir müsafirdi odamda,
Ya zülümlər, ya sitəmlər, ya dağlar.
Sinəm üstü qəmə xırman yeridi,
Qəm karvanı, qəsdin budu, yeri di.
Yan, İbrahim, al kəcavən yeridi,
Dalınca da yad qaralar, yad ağlar.
BU ELDƏ QATIĞA QARA DEYIRLƏR…
Bu eldə qatığa qara deyirlər,
Burda şər çağrılır xeyirin adı.
Bu eldə bütövə para deyirlər,
Burda zəhrimardı şərbətin dadı.
Gecəsi gündüzdü, gündüzü gecə
Axşamı sabahdı, sabahı axşam.
İlahi, dözürəm – dözürəm necə?
İlahi görürsən – dəmirəm, daşam.
Dillənən dilindən çəkilir dara,
Gözü düz görənin ovulur gözü.
Dirəyib divara, alıb hasara
Alma qabığı tək soyurlar sözü.
Deməzlər gözünün üstə qaşın var,
Yamana yaxşı de, yaxşıya pis de.
Dayanıb marıqda çəpik çalanlar,
Haqsıza bağır de, haqlıya sus de!
Taciri ayaqda, darğası başda,
Qoçusu ortada kəshakəsdədi.
Aşığı kababda, mollası aşda,
Şairi kürsüdə gödən bəsləyir.
Qolunu bağlayır, başını kəsir
Daşının üstünə daş qoyanların.
Anası ağlardı, balası yesir
Bu yurdun uğrunda baş qoyanların.
Çıxmır azadlığı top lüləsindən,
Məmləkət basılır – millət götürür.
Nə gündü – bu elin fərarisindən
Bu yurdun qazisi minnət götürür.
Boyaq tapılacaq qaradan artıq,
Bu eldə qatığa ağ deyəcəklər.
Bir az gec olacaq, qoy olur olsun,
Görərsən – gələcək vaxt, deyəcəklər.
KIMDI MƏNI SƏSLƏYƏN
Tanrım, görən mən kiməm,
Nəçiyəm bu dünyada?–
Bir payı quru torpaq,
Üç payı su dünyada!
Adım Peyğəmbər adı,
Özüm adi bir adam.
Bir də bu adilikdən
Bezib çıxan fəryadam.
Qənşərində durduğum,
Aynadakı mənəmmi?
Ruhum mənə dardımı,
Mən ruhuma binəmmi?
Əvvəl-axır deyilən
Bir ölçü-biçi varmı?
Varsa bəs ölçüsüzlük
Nədi, bilmək olarmı?
Bu cismi-can varlıqdı,
Yoxluq divanəsiyəm.
La İlahə İlləllah!
Kimdi məni səsləyən?!