Nəyə çat vermisən, torpaq,
kimin həsrətin çəkirsən?
bu nə sevgi?!
sənin istəyin bəlli,
səni istəmək ağır,
ruhsuz gəlir qucağına
bağrına basdığın adam,
qoynuna gələn fağır.
Üstündə həyat-həyat oynayanlar,
dünyayla başın qatanlar,
səni sevənlər,
səni satanlar
eyni gözlə baxırsan hamıya
bu nə böyüklük,
nə səbir?!
torpaq, torpaq,
qoynun gülüstan,
için qəbir.
Hörmətli Mayil Tagiyevin qızı Nigar xanımın vaxtsız vəfatından təsirlənib yazdığım şeir.