Category: Azərbaycan ədəbiyyatı

Respublikamızda tanınmış şair Nüsrət Kəsəmənlinin 70 illiyinə həsr edilmiş silsilə tədbirlər keçirilməkdədir. Bu silsilədən Sumqayıt şəhər M.Ə.Sabir adına kitabxana filialda da “Bir sevda ağlayır içimdə mənim” adlı tədbir keçirildi. Tədbirdə Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Sumqayıt təşkilatının nəzdində fəaliyyət göstərən “Zərif qadın” ədəbi məclisinin üzvləri, kitabxananın fəal oxucuları iştirak etdilər.
Tədbiri giriş sözü ilə kitabxananin müdiri Hafizə Əliqızı açaraq N.Kəsəmənlinin həyat və yaradıcılığı haqqında məlumat verdi, kitabxana oxucularının şairin şeirlərinə olah dərin sevgisi və rəbətini xüsusilə vurğuladı.
Tədbirdə iştirak edən “Zərif qadin” ədəbi məclisinin sədri, şairə Xatirə Fərəcli, “Turan” ədəbi məclisinin sədri, şairə Rəfiqə Şəms, “Möhtəşəm Azərbaycan” qəzetinin redaktoru, şairə-publisist Nisə Qədirova, şairə-publisist Qaratel Azəri, və “Zərif qadın” ədəbi məclisinin üzvləri Çimnaz Cəbrayılqızı, Sevda Kərimli, Sevinc Qərib və kitabxananın kiçik yaşlı üzvləri müxtəlif şeir töhfələri ilə çıxış etdilər. Qeyq olundu ki, bu kimi tədbirlərin keçirilməsinin yeniyetmə və gənclərimizin mütaliə vərdişlərinin formalaşmasında böyük rolu var.
Sazla sözün vəhdəti tədbiri daha yaddaqalan etdi. Kitabxananın fəal üzvlərinin ifasında şairin şeirləri maraqla dinlənildi.
Sonda tədbir iştirakçıları kitabxananın müdüri Hafizə Əliqızıya və tədbirdə zəhməti keçənlərə dərin minnətdarlıqlarını bildirdilər.

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

Sumqayıt şəhər Əli Kərim adına Poeziya evində Sumqayıt şəhər İcra Hakimiyyətinin dəstəyi və şəhər Mədəniyyət və Turizm idarəsinin təşkilatçılığı ilə AYB Sumqayıt bölməsinin sədri, şair Sabir Sarvanın 60 illik yubiley gecəsi keçirilib.
Gecəni giriş sözü ilə açan şair Əjdər Ol Sabir Sarvanın həyatı və yaradıcılığından danışıb. “Hər bir şair milli ruhun daşyıcısıdır. Sabir Sarvan milli ruhu özündə daşıyan və yaşadan şairlərdəndir” deyən natiq yubilyarı təbriuk edib, xoş arzularını çatdırıb.
Sumqayıt şəhər İcra Hakimiyyəti başçısının müavini Teymur Səmədov çıxış edərək olkə və şəhər rəhbərliyinin ədəbi mühitə diqqət və qayğısından danışıb, yubilyarı şəhər İcra Hakimiyyətinin başçısı Zakir Fərəcovun adından təbrik edib, Fəxri Fərman və hədiyyə təqdim edərək yaradıcılıq uğurları arzulayıb.
Daha sonra AYB-nin katibi İlqar Fəhmi, tənqidçi İlham Abbasov,cənub Azərbaycan ədəbiyyatının nümayəndəsi Sayman Arus, yazışı Varis və digərləri çıxış edərək Sabir Sarvanı təbrik edib, xoş arzularını çatdırıblar.
Gecədə muğam üşülüyünün ifası, Sumqayıt Dövlət Dram teatrının aktyorlarının ifasında səslənən şeirlər dinləyicilər tərəfindən maraqla qarşılanıb.
Sonda şair Sabir sarvan gecənin təşkilatçılarına, şəhər rəhbərliyinə və iştirakçılara təşəkkürünü bildirib, müxtəlif illərdə yazdığı şeirlərini oxuyub.

Sumqayıt şəhər Mədəniyyət və Turizm İdarəsinin Mətbuat xidməti

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

İNCİDİR MƏNİ

“Könül dəftərim” – silsiləsindən

Məni- məndən alıb, kənara atdın,
Tökülən xəzantək, tonqala çatdın.
Şirin, bal dünyama, sən zəhər qatdın,
Vurduğun yaralar, incidir məni.

Gəlin saçlarımı, şövqlə hörmədim,
Könül, qəlb bağından çiçək dərmədim.
Bu zalım dünyada, nələr görmədim?
Vurduğun yaralar, incidir məni.

Zamanla başıma qara bağladım,
Gecəli- gündüzlü, zar- zar ağladım.
Qan axan yaramı, özüm bağladım,
Vurduğun yaralar, incidir məni.

Görmədim düz ilqar, nə də etibar,
Ömür- can sirdaşı, nə vəfalı yar.
Canımda səksəkə, gözdə intizar,
Vurduğun yaralar, ağrıdır məni.

Cəfakeş Ozanam, Haqq deyən diləm,
Göz yaşım mürəkkəb, kədərim qələm.
Dərdlər heç qoymadı, bir an dincələm,
Vurduğun yaralar, ağrıdır məni.

Söylə, fələk verən hökümmüsən- sən?
Dövrana dağ kimi, çəkilmisən- sən.
Gözümdən yaş olub, tökülmüsən- sən,
Vurduğun yaralar, incidir məni…

D O S T

“Mənim dünyam” – silsiləsindən

Vardır dostu, sirdaşı,
Hər Adəm övladının.
Dost, sayılar qardaşı,
Həm kişi, həm qadının.

Dost odur ki,ürəyi,
Dost ilə həmdərd ola.
Dost odur ki, çörəyin,
Dost ilə hey tən bölə.

Başı qalda olarsa,
Dostu çatar dadına.
Toyu, düyünü varsa,
Dostu düşər yadına.

Süfrəsi hesab edər,
Dostunun süfrəsini.
Ağır günündə gedər,
Güldürər çöhrəsini.

Dost olmaz təmənnada,
Dosta dəsdək olanda.
Fürsəti verməz yada,
Lazım olan zamanda.

Dostluğun təməlidir,
Düzlük, sədaqət, vəfa.
Dövrana da bəllidir,
Dost-dostçün çəkər çəfa…

“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, AYB və AJB üzvü,
Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

Kənddə Xıdır İlyas gününə möhtəşəm hazırlıqlar gedirdi. Qonşular seçilmiş buğdaları xəlbirləmək üçün bir-birini çəpərin üstündən haraylayırdılar. Usta İbrahim Allahın rəhmətinə gedəndən təkadamlıq xəlbirlər qıt olmuşdu. Usta özündən sonra dünyanın bu üzündə tez qırılan hacatı düzəldə biləcək bir şəyird qoymamışdı. Odur ki, kəndlilər məcburən Namaz kişinin ixtira etdiyi iri, ikiadamlıq xəlbirlərə möhtac qalmışdı. Xəlbirlənən buğdalar qovrulur, bez parçadan hazırlanmış süfrələrin üstündə soyudulur, ovuc-ovuc kirkirənin boğazından tökülmək üçün hazır vəziyyətə gətirilirdi. Qovrulmuş buğda-qovurğa kirkirənin boğazından keçərək üyüdülür, qovut olurdu.
Xıdır İlyas gününün özəlliyi qovut idi. Bu qovut bütün evlərdə bişirilirdi. Xıdır İlyas günündə axşamdan bir qab qovut dama qoyulurdu. İnanca görə, həmin gecə Xıdır İlyas damları gəzər, o qovutlardan dadardı. Bu isə növbəti məhsul ilinin daha da bolluqla keçməsinə onun verdiyi xeyir-dua olardı.
Bu il kənddə kirkirə də qəhətə çıxmışdı. Biri yuxarı məhəllədə Nizam arvadgildəydi. Hər ilin bu vaxtlarında Nizam arvadın eyni açılardı, o, babasının ona cehizlik hazırladığı kirkirəni toxunma xurcundan çıxarar, silər, təmizləyər, əzizləyə-əzizləyə qapıya gələnlərə amanat edərdi:
-Bax, ha, qadan ürəyimə, çalış sındırma. Kirkirə daşı köyrək olur, bircə yerindən oyxalansa, küsər, ovula-ovula gedər.
İkinci kirkirəni Səməd ötən yay düzəltmişdi. Hələ bu hacatı heç kim siftə eləməmişdi. Hamı güman edirdi ki, hacatın siftəsini Səməd özü edər. Amma, yaşı otuza çatsa da evlənmək fikrində olmayan Səməd tək yaşayırdı. Qonum-qonşunun dediyinə görə, o, bu il heç buğda xəlbirləməmişdi. Kənddə hamının növbəsini gözlədiyi vaxtda yalnız Bəxtiyar özündə Səməddən kirkirə istəmək cəsarətini tapdı. Bir gün axşamçağı Səmədin sevinərək, qürurlanaraq keçəyə bükdüyü təzə kirkirəsini Bəxtiyara verməsi hamının öz evində qovurğasını barmaqlarıyla qarışdırmağına səbəb oldu. Sonrakı gün növbə ona çata bilərdi-deyə hər kəs hazırlıqlı idi.
Səhər-səhər kəndə düşən hay qovurğaların bez süfrələrdə daha bərk-bərk bükülməsiylə həmahəng qapı və bacalardan içəri girirdi. Bəxtiyar axşam Səmədin kirkirəsini evə aparıb kiçik çadırın üstündə qurmuşdu. Boğazlıqdan tökülən ilk ovucdanca qovurğalar üyünmüşdü. Lakin, kirkirənin ətrafına qovutla birlikdə qan da axmağa başlamışdı. Qanlı qovut evin adamlarını heyrətə salmış, bütün gecəni yatmamışdılar. Obaşdan kirkirəni götürüb bulaq üstünə aparmışdılar. Tər-təmiz yuyulan kirkirəni evə gətirib işə başlayınca həmin hadisə təkrarlanmışdı. Kirkirənin hər fırlanışında çadırın üstünə qovutqarışıq qan axırdı. Kirkirənin bu qanlı hekayətindən sonra heç kimin Nizam arvadgilin doqqazında nöbətə durmaqdan başqa çarəsi qalmamışdı.
Səməd isə boynunu bükərək kənd camaatından qaçırdı. Bu qanlı qovut əhvalatında özünü nədə günahlandıracağını bilmirdi. Sadəcə, kənddəki qoca arvadların onu dilə-dişə salmaqları artıq onun da bacasından içəri təpilmişdi. Danışırdılar ki, guya Səməd lənətlənib. Hələ on yaşındaykən ata-anası köç yolunda arabanın altında qalıb ölmüşdü. Baxacaq kimsə olmadığından kənd camaatı onu aralıqda böyütmüşdü. Gündüzlər aralıqda dolansa da axşamları öz evlərinə dönən uşağın bəzən səhərədək pəncərəsindən süzülən lampa işığı keçməzdi. Hələ o vaxtdan uşaqlar onun gecələr divlərlə oynadığını uydurmuşdular. Lakin, zamanla Səməd kəndin ən sayılıb-seçilən oğullarından olmuş, ağacdan qaşıqlar, balta sapı, bel sapı, həvəngdəstə hazırlayıb kənd camaatının işinə yaradığına görə uşaqların uydurduğu “divlərin oyun yoldaşı” kimi söyləmələr unudulmuşdu.
Kirkinənin qanlı əhvalatının ardınca artıq hamı o vaxtkı deyilənləri sözbəsöz xatırlayır, bir-birinə baxaraq Səmədin evini işarə edib başlarını bulayırdılar. Yaxınlaşan Xıdır İlyas gününə gedən qızğın hazırlıq da cavan oğlanı kənd camaatının yadından çıxartmır, söhbətdən kənarlaşdırmırdı.
Bir gün səhər alaqaranlığında kimsə Səmədin kirkirə çiynində kənddən çıxdığını, üzü dağ yoluna tərəf getdiyini görmüşdü. Kəndə çaxnaşma düşmüşdü. Hər nə olursa-olsun, dillərində söyləmələr böyüyüb dağdan böyük olsa da, bu kənddə hamının ürəyi saf, duyğuları bu gün-sabah qapıya dayanacaq bahar kimi zərif idi. Heç kim Səmədin bu kənddən getməyini, özü də küsüb getməyini istəməzdi. Məsələni kənd ağsaqqalları müzakirə etməyə çalışırdılar. Lakin, “müzakirə” anlayışı hələ bu kəndə gəlib çatmamışdı. Hərə öz fikrini qışqıra-qışqıra deyir, qarşısındakı insanın nə düşündüyünü eşitməyə hövsələsi çatmırmış kimi əsəbiliklə əl-qolunu ölçürdü. Nəhayət, yenə Nizam arvad öz təmkini, “ağır oturub, batman gəlişi” ilə məsələyə müdaxilə elədi. O, bir ucu qurğuşunlu koğasını dizinə dayaq eləyib üzünü dağ yoluna tutdu. Birinci daşlığa çatmamış artıq kənd camaatı Muncuqlu gölünün qarışıq düşmüş muncuqları kimi onun arxasınca yol başlamışdı.
Kəndlilər Səmədi çox uzaqda tapdılar. Oğlan el arasında “Qanlı daş” deyilən daşın böyründəcə kirkirəsi qarşısında oturub məhzun-məhzun bayatı çağırırdı. Adamları gördükdə ayağa qalxıb köynəyinin biləyilə gözünü silməyə cəhd elədi. Nizam arvad yaşı bilinməyən, əsrlərdir yağışlarda yuyunmuş, qardan kürk geyinmiş, yayın qızmarında dəmirçi kürəsi kimi istidən köyrümüş boz daşların birinin üstündə oturub nəfəsini dərdi. Səsinə bir az mərhəmət, bir az da danlaq qatdı:
-Bala, adamın ürəyini üzməzlər. Səhərin alatoranından burda nə işin var, a qadasın aldığım? Bəs sən bilmirsən ki, rəhmətliklərin bu kəndə amanatısan? Bizi onların yanına üzüqaramı göndərmək istəyirsən? Deməzlərmi ki, ay camaat, amanata xəyanət edibsiniz?
Səməd günahkar duruşu ilə adamların ürəyini çoxdan yumşaltmışdı. İndi hamı onun nə söyləyəcəyini eşitmək üçün bir-birini irəli itəliyirdi. Səməd gözünü qanlı kirkirəyə zilləyib sözə başladı:
-Hər dəfə bu tərəflərə gələndə atam mənə “Qanlı daş” əfsanəsini danışardı. Buraları o qədər həzinliklə sevirəm ki… Atam o əhvalatı danışdıqca özümü bu daşın qarşısında suçlu sanırdım. Bu “Qanlı daş”ın hekayəsinin də söylənti olduğunu güman edirdim. Gerçək imiş…
Kənd camaatı bir-birini daha səbirsizliklə itələyir, Səmədin sözlərini kəlmə-kəlmə yaddaşlarında heykələ çevirməyə çalışırdılar. Səməd danışırdı:
-Sarısu da cavan bir ovçu yaşayırmış. Oxundan bir hədəf yayına bilməzmiş. Onun ovçuluq məharətindən cavanlar da, qocalar da ağız dolusu danışarmış. Cavan ovçu qonşu qızı Gülpərinin eşqinə alışır. Necə deyərlər, sinəsi işvəsindən, qəmzəsindən qara daşları əridən gözəllər gözəli Gülpərinin nişangahına çevrilir. Gündüzlər meşələri dolaşan aşiqin gecələr gözlərinə yuxu getmir. Gülpəri əvəzinə ulduzlarla danışır. Ovçu ata-baba adətilə qıza elçi göndərir. Qızın təkidilə atası oğlanı çətin sınaqdan çıxarmağı qərara alır: “Meşədə maralı nənəm də vurar. Kəpəz dağında-Maralgölün qırağında, daşlar arasında məskən salan bir maral var. Əgər onu vurub gətirsə, qızı ona verərəm. ” Cavan ovçu ox-yayını götürüb daşlı-qayalı yerə gedir. Deyilən maralı görüb izinə düşür. Ox atır, amma marala dəymir. Yenə ox atır, yenə maral salamat qalır. Hər dəfə bir qaya sipərə çevrilib maralı qoruyur. Oxlar qayaya dəyir, marala dəymir. Gecə-gündüz maralla ovçu arasında çətin mübarizə gedir. Ancaq ovçu yavaş-yavaş maralı sıxışdırır, ağzını qayalıqdan daşlığa salır. Qayalar kiçilir, sipərlər xırdalanır, maral üçün gizlənmək çətinləşir. Əlacı kəsilən, qayalardan uzaq düşən maral daşlara sığınır. Daşlar da fədakarlığını göstərir, sədaqətini sübuta yetirir. Kiçik sinəsini böyük maralın önünə verir, mahir ovçunun oxuna hədəf edir. Nəhayət, ovçu maralı haldan salır. Maral amansız oxdan yayınmaq üçün getdikcə balacalaşan daşların arxasında çox çətinliklə gizlənir. İşi asanlaşan ovçu maralı yaman yerdə yaxalayır. Bu dağların, meşələrin yaraşığını qoruyan daş maralın özündən qat-qat kiçik olur. Marala sipər olmağa, dayaq olmağa imkanı çatmır. Elə bu dəm ovçu arzusuna çatmaq üçün yayı çəkir. Ox beş addımlıqdakı marala dəyir. Ancaq onun əvəzinə daş inləyir. Son nəfəsdə maralı qoruya bilməyən daşın köksündən al-qırmızı qan axır. Oğlan “Qanlı daş”a baxıb ovçuluqdan da, belə sevdadan da əl çəkir… Mən kirkirəni bu daşdan hazırlamışdım. Bu daşın lənətli olmadığına, elin işinə yarayacağına özümü inandırmaq istəyirdim… Amma, daş məni də yendi. O, hələ də maralın yasını saxlayır.
Səməd susdu. Kəndlilər “Qanlı daş”dan, bir də onun böyründə almaz quzu axura sığınmış kimi duran kirkirədən heyrət dolu baxışlarını ayıra bilmirdilər. Minilliklərin açılmamış sirri onların anlayacağı dildə deyildi…

BİR DÜNYA QÜSSƏSƏN GÖZÜMDƏ MƏNİM.

Dedin:”Yol acıqdır üzünə sənin,”
Dünya gözlərimdən düşdü bir anda.
Utandım baxmağa gözünə sənin,
Sözlərin üşütdü həyamı canda.

Nə idi istəyin,nə idi,de nə?
Payız tək saraldım bahar gözümdə.
Qınadım özümü hey dönə-dönə,
Sanki heçə döndü- nə var gözümdə.

Oduna qalanıb yolunda yandım,
Üstümə bir zərrə su çiləmədin.
Dərdinin önündə sipər dayandım,
Yaxşı ki səbrimə kül ələmədin.

Dünyamı yuxulu,mənmi yuxulu?
Səni sevməyim də yuxuymuş,demə.
Çiçəyin çırtlayıb yalan qoxulu,
Zərrəcə insafın yoxuymuş,demə!

Olan insafın da çəkilib göyə,
Daş əsri deyil ki,daşa dönəsən.
Göz də o göz deyil-gözümü döyəm,
Gözümdə həsrətdən yaşa dönəsən.

Ömrün payızında saralan güləm,
Dərdin ümidinə qoymusan məni.
Çətin ki sevinib ürəkdən güləm,
Sən ki dar ayaqda saymısan məni!

Bir dünya qüssəsən gözümdə mənim,
Dərdimin üzünə gülə bilmirəm.
Sən elə etmisən özümdən məni,
Daha özümə də gələ bilmirəm.

Dedin:”Səni anıb gəzməz ürəyim,
Daha mənim üçün quruca adsan”.
Səni ələmədi qüssə ələyim,
Yaxşı ki dar gündə dərdimə yadsan.

Azərbaycan.Quba.
26.12.2002.

GƏRƏK ÇIXMAYAYDIN YOLUMA BİR DƏ.

Gərək çıxmayaydın önümə bir də,
Kaş elə qalaydın dünənimdə sən.
De,niyə dönmüsən günümə bir də?
Sən ki sənə bağlı dünənimdəsən.

Yadıma düşdükcə sənli o çağım,
Yenə də ürəyim yerindən çıxır.
Külü də sovrulub sənli ocağın,
Başımın üstündə şimşəyi çaxır.

Yeriyir üstümə dərd dönə-dönə,
Yeyir ürəyimi sənli fikirlər.
Sən özün-özünü saldın düyünə,
Dumanlı,çisənli,çənli fikirlə.

Düşüb şübhələrin bəd qəlibinə,
Dedin:”Yanılmışam sevən anımdan.”
Köçürə bilmədin məni qəlbinə,
Kəsildin məhəbbət imtahanından.

Getdin,qədərimə yar oldu dünyan,
Əsdi qara yellər yollarım üstə.
Payız yarpağı tək saraldı sevdam,
Eşqin gül tək soldu qollarım üstə.

Geyib dərd donunu kəsilir qənim,
Sevdalı dünənim,yaslı bu günüm.
Məni də salmısan gözümdən-məni,
Gözümdən düşənlə necə öyünüm?!

Dəlir ürəyimi məsum görkəmin,
Gözümə dağ çəkir baxışların da.
Mənə bəxş etdiyin ayrılıq qəmi
Sızlayır alnımın qırışlarında.

Gərək çıxmayaydın yoluma bir də,
Kaş elə qalaydın dünənimdə sən.
Söylə necə dözüm sən boyda dərdə,
Necə zənn eləyim dünənimdəsən?!

Azərbaycan.Quba.
09.07.2000.

Vardın, ömrüm şirin idi noğultək,
Həyat mənə görünürdü nağıltək…
İstəyinə layiqəmsə oğultək,
Halal eylə onda məni, atacan.

Zəhmətinlə, qayğın ilə böyüdüm,
Sevgin ilə, sayğın ilə böyüdüm,
Ən müqəddəs duyğun ilə böyüdüm,
Yaşadıram canda səni, atacan.

Ocağımda hərarətin qalıbdır,
Saf süfrəmdə bərəkətin qalıbdır,
Ürəyimdə məhəbbətin qalıbdır,
Cücərtmişəm sevgi dəni, atacan.

Sənsizliyə kürəyibdir ömrümü,
Con dalana dirəyibdir ömrümü,
Birdəfəlik bürüyübdür ömrümü,
Ayrılığın qatı çəni, atacan.

Öz ömrünü ləyaqətlə yaşadın,
El-obaya sədaqətlə yaşadın,
Mərhəmətlə, ədalətlə yaşadın,
Rəhmət sənə qəni-qəni, atacan.

Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının nümayəndəsi, istedadlı şair Gülşən Mustafanın”Kəpənək ömrü” adlı yeni şeirlər kitabının Atatürk mərkəzində təqdimat mərasimi keçirilib. Təqdimatı mərasimini tənqidçi, şair Balayar Sadiq aparıb.Təqdimatda kitabın redaktoru Namiq Hacıheydərli, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “Qızım Qələm” Media Mükafatı laureatı, Dünya Azərbaycanlıları Mədəniyyət Mərkəzinin idarə heyətinin və Qadınlar Şurasının üzvü şairə jurnalist Nəcibə İlkin, araşdırmaçı esseist İradə Əlili, dəyərli şairlərimiz Məmməd Abdullayev, Nəcibə İlkin, Rafael Həbiboğlu, Şərafəddin İlkin, Nadir Qədimli, İlqar Türkoğlu, Rafiq Göyçəli, Fəxrəddin Meydanlı, Məhərrəm Şəmkirli, Mayıl Məmmədli, Xuraman Camalqızı, Aygün Hüseyn, Ədalət Bədirxanlı, Telli Sənəm Borçalı müəllifin yaradıcılığından söhbət açdılar və onun qələminin özünə məxsusluğundan danışdılar. Şeirlərinə müraciət edərək yeni fikirlər, gözəl poetik ifadələr olan misralar nümunə gətirdilər. Bundan başqa tədbirdə iştirak edən gənc qələm sahiblərindən Vüsalə Süleyman, İltimas Səmimi, Məhərrəm Biləsüvarlı, Nuru Abdullayev, Mütalib Tahiroğlu , Şəfaqət Cavanşirzadə, Gülər Eldarqızı, Məlahət Fərəcova, Ənvər Məsud öz qələm dostlarını təbrik edib, ona yaradıcılıq uğurları arzuladılar.
Tədbirdə Gülşən Mustafanın hekayə, məqalə və şeirlərlə çıxış etdiyi qəzet və jurnalların nümayəndələrindən də iştirak edirdilər. “Təhsil və zaman” qəzetinin redaktoru Böyükağa Mikayıllı, “Təhsil problemləri” qəzetinin və “Azərbaycan məktəbi” jurnalının əməkdaşı İlham Hüseyinli, “Xəzan” ədəbi bədii jurnalının baş redaktoru Əli bəy Azəri də öz növbəsində kitab haqqında öz fikirlərini söylədi və müəllifi təbrik etdilər.
Gülşən Mustafanın işlədiyi Xətai rayon 64 saylı məktəbin müəllim kollektivi də tədbirdə iştirak edirdi.Onlar da öz həmkarlarına yaradıcılıq uğurları arzuladılar.
Şairin şeirlərindən söylədilər, şeirə çəkilmiş klip nümayiş etdirildi. Sonda Gülşən Mustafa bütün iştirakçılara öz minnətdarlığını bildirdi. Yaradıcılığının bundan sonrası üçün bu təqdimatın bir stimul olduğunu söylədi.

Gülnarə ŞÖHRƏDDİNQIZI,
“Möhtəşəm Azərbaycan”.

EY BAŞI BƏLALI VƏTƏN!

Gör kimlər başına nə cür iş açır,
Əzəldən ey başı bəlalı Vətən!
Bütün cavabdehlər cavabdan qaçır,
Kimə ünvanlayaq sualı, Vətən?

De, sənin haqqını kimlər yeyibdir?
Kim zərə bürünüb, kim bez geyibdir?
Elə bil aqillər boşa deyibdir
Bu qədər öyüdü, misalı, Vətən!

Səni tox görənlər içdən yanıblar,
Haqqı batil edib, görüb danıblar.
Səni tək biliblər, aciz sanıblar,
Qaldır başın üstdən zavalı, Vətən!

Özünü təsdiq et, de ki, buyam, bu!
Azadlıq təşnəsi – tənha quyam, qu!
Yanan ürəklərə axar suyam, su!
Ey dili alxışlı, dualı Vətən!

Tarixlər boyunca Türküm var olub,
Qeyrəti, cürəti ərzə car olub!
Bütün zamanlarda bayraqdar olub –
Bayrağı ulduzlu, hilallı Vətən!

14.10.2015.

QALMADI

Bəyaz örpək salan dağlar,
Qarın da mənə qalmadı.
Gəlib çatmadım yaxana,
Yarın da mənə qalmadı.

Baxmadın gözü giryana,
Salıb axıtdın dəryana.
Buğda dillərin bir yana,
Darın da mənə qalmadı.

Bu nə çağrış, bu nə zəngdi,
Qulaq yağır, qulaq dəngdi.
Üzümdəki hansı rəngdi,
Sarın da mənə qalmadı.

Söz tapmayıb dərd yazaram,
Qəm alıb-satan bazaram.
Yoxun əlindən bezaram, –
Varın da mənə qalmadı.

YENƏ GÖZLƏYİRƏM

Gözləmək olubdur əzəldən peşəm,
Nə qayğım qurtarır, nə də əndişəm.
Elə bil dünyaya dərdə gəlmişəm,
Sevginə deyiləm naşükür, Allah.

İnsan var, unudur, ölüm günü var,
Dünyanı düz minib, tərsinə çapar,
Nə abır saxlayar, nə də ar qanar,
Sevginə deyiləm naşükür, Allah.

Hər kəsin yolunu bilib saxlayan,
Kimsəsiz ömrünə gülüb, ağlayan,
Qaratelin hər yerdə bəxtin bağlayan,
Sevginə deyiləm naşükür, Allah.

24.08.2015

BİZDƏN EHSAN PAYLAYIRLAR

Bəxt atımı çapammadım,
Öz yarımı tapammadım,
Kitab yazdım, satammadım,
Sözdən ehsan paylayırlar.

Dünya qaynar qazan olub,
İnsanlarla daşıb, dolub,
Yol dolaşıb, göz tutulub,
İzdən ehsan paylayırlar.

Bizləri şeytan çaşdırıb,
Girib qəlbə, lap coşdurub,
Düşmən çömçəsin doldurub,
Bizdən ehsan paylayırlar.

12.10.2015

XƏBİSLƏR

Bütün uğurlarımı görməzdən gəldilər

Həqiqətə badalaq vurdular,
Səndələyib yıxılanda,
Üstündən keçdilər, ayaqladılar,
görmədik dedilər.
Şərin ayaqlarına, taxtadan ayaq vurdular,
Göylərə qaldırdılar,
haray saldılar.
Qışqırdılar,
gördünüz dedilər?!
Bəs xeyirxah mələklər hara
baxırlar,
Bizi nədən, necə qoruyurlar?!
Həqiqətin ağzına daş basanları,
qulaqları tutanları,
Gözləri bağlayanları,
buynuzlu şeytanları
görmürlərmi?!
Hərdən mən acizin,
yazığı gəlir mələklərə –
məndən də aciz olanlara.
Gözlə görə bilsəydim,
kömək edərdim –
Bizə həyan duranlara!

26.04.2014

SEVGİM UTANCAQDIR

Sevgim utancaqdır, üzə çıxmır heç,
Uzaqdan boylanır, sözə çıxmır heç,
Atəşi yandırır, közə çıxmır heç,
Alovundan ürəyimə köz düşür.

Yanağımın cizgilərin dondurur,
Qızarıram, istisi üz yandırır,
Mən bilməmiş özgələri qandırır,
Bədxahların dillərinə söz düşür.

Anlamazlar, sən də cansan, insansan,
Ürəyin var, eşq oduna yanasan,
Qoymazlar ki, yarla kama çatasan,
İmansızlar ünvanına tez düşür.

18.04.2014

* * *

Mən həsrətə bu qədər yaxınkən
Tutmursansa əllərimdən,
Uçurum başındayam, ürəyim,
Hər an yıxıla bilərəm…
Sənsizliyin ən qaranlıq dibinə
Nə dəli bir məhəbbətdi bu?!
Ağlımı alırsa başdan,
Hələ yaşanacaq illərmi var?!
İnanmıram ötəm bu yaşdan…
Gedəm üzə gələn ilinə

* * *

Hər şey fərqlidir,
Bilirsənmi?!
İndi Günəş belə
Əvvəlki deyil.
Arzularımızın işığı tükənib məsələn.
Ümidlərimiz belə çağırmır sabaha.
Əslində
Heç nə
Əvvəlki deyil.
Nə yaşımız üstünə yığılan yaşlar,
Nə də başımıza dəyən daşlar
Eynidir…
Əllərimizi uzatdığımız əllər qırışıb,
Öpdüyümüz saçların da dəyişib rəngi…
Hətta qapılar var ki, açılmır daha.
Daha nə deyim sənə?!
Hər gün bir az daha solur,
Sənə 10 il öncə yazılan məktub.
Köhnə şəkillərin üzü qat kəsir,
Toz tutub sonuncu şeirimi də…
İndi kəndimizdə evlər dəyişib,
Nağıllar dəyişib, divlər dəyişib.
Heç nə əvvəlki deyil,
Bilirsənmi?!
Keçmişdən xatirə göz yaşlarımız
Hətta kədərimizin tonu başqadı.
Daha nə deyim sənə?!
Nə əvvəlki şıltaq halım var,
Nə də cingildəyən şux gülüşlərim…
Bir az təbəssümüm qalıb,
Bir az ürəyim.
Ürəyim, nə deyim axı sənə,
Nə deyim?!
Axı heç nə əvvəlki deyil…

16.11.2016

Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi və “Gənc Ədiblər Məktəbi3″ün üzvü

* * *

Mehribanlıqda sığallanmaq,
əzizləndikdə
canlanmaqdı sevgi.
Toxunmayan barmaqların
müqəddəsliyi…
Fərdilikdə əzməməkdi yaşamaq.
Ayrılıqdan
sığındığını qazanmağa addımlayan,
istəklərin həvəsi…
Bu sən deyilsən
bu mənim uğursuzluğumdu.
Xoş sözlərin ölüşünü
qollarımda daşımağa alışdım.
Yad ümidlər,
öpməməli göz yaşımı.
Toxunduğum hər şeydə sən olmalı…
Təsəllim olma!
Səndə bütövləşmək,
yarpaqlamaq
sussuz çiçəyin dirçəlişidi.

Çilik ağac

Qorxu sarılıb düşüncələrin xam yerinə.
bir az vəzifə korlaşdırıb
əqidənin dilini
biz az köynək, qalstuk.
cazibəlidir sarayın üst qapağı,
çəkib aparır səs dalğasını.
Həmişəki kimisən kilsə keşikçisi,
məscid üləması,
minbər həzrəti.
O günlə bu günün dəyişməyib
qum padişahı.
Troya müharibəsində qadın sehriydi hiyləliyin adı,
indi sevgilər üzü qara çıxır.
Prometey zəncirlidi ayaqların hərəkətliliyi.
Qarğalar dimdiklədiyi ciyərləri,
neftin mazutuyla yuyur məmurlar.
Niyə öldün soruşacaqdım babamdan,
sözüm ürəyimdə qurğuşun ərintili
asılıb böyük vətən müharibəsinin alt üzündən.
Oyun oynamağa gəlmişdi Qarabağ qazisi,
cütləşdirə bilmədi ayaqlarını
birini snayper aparmışdı çilik ağac oyununda.

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və
“Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru

EŞQİMİN QIŞ HARAYI

Payız elə gəldi, qış belə getdi,
Ayrılıq küləyi əsdi bir ucdan.
Görüşə bilmədik bu necə dərddi?
Qar da yolumuzu kəsdi bur yandan.

Sanki acıq çıxır təbiət bizdən,
Görüşmək vədəmiz uzanır yaman.
Həsrət də qar kimi gözlərimizdən-
Yağıb yolumuzda qoparır tufan.

Bölündük sevginin fəsillrinə,
Eşqimiz baharkən, özümüz qışıq.
Bəlkə ömrümüzün son illərindən,
Bəxtin yollarına atılmış daşıq?!

Eh…yenə səbrimin üstünə əsir,
Sənin gətirdiyin şaxta, qar, boran.
İnan ki, yolumu eşqimiz kəsir,
Yoxsa bu yollarda kimidi ki, duran?!

Məni mənsiz tapan eşqim

Çiçəklərin qönçəsiydi,
Sevgilərin öncəsiydi,
Taleyimin bircəsiydi,
Məni mənsiz tapan eşqim.

Əvvəl-əvvəl qan elədi,
Canımı candan elədi,
Bəxtimlə üsyan elədi,
Məni mənsiz tapan eşqim.

Dağlarımın göy üzüydü,
Hər gecəmin gündüzüydü,
Bəlkə bəxtimin özüydü,
Məni mənsiz tapan eşqim.

Ay halımdan bixəbərlər,
Bilin, nələr çəkdim, nələr…
Məni eylədi ”bəxtəvər”,
Məni mənsiz tapan eşqim.

YAXIN GƏL

Hər gecəni xəyalınla yatıram,
Yuxulara yuxuları qatıram.
Dan üzünə həsrətinlə çatıram,
Paltarımda qalıb ətir qoxun, gəl.

Hicranınla od qaladım sinəmdə,
Sənsiz heçəm, qalxıb-enməz sinəm də.
Bu sevgiyə layla denən sinəndə,
Dodağınla yanağıma toxun, gəl.

Sən Tanrıdan mənə düşən payımsan,
Ulduzumsan, Günəşimsən, Ayımsan.
Bu qış vaxtı qəlb qızdıran yayımsan,
Dodağımda eşq nəgməsi oxun, gəl.

Doğmam sənsən, səndən başqa kimim var,
Sən olmasan xəyalları alar qar.
Durar qəlbim, gözlərim də qaralar,
Kənar durma, gülüm mənə yaxın gəl.

21.02.2016

AD GÜNÜN MÜBARƏK

Sən mənə dost oldun, sən mənə sirdaş,
Həm ana, həm ata, həm də ki, qardaş.
Mənimlə yol gedib olmusan yoldaş,
Sən uca zirvəmsən, başında tacı.
Ad günün mübarək, mübarək bacı.

Ağladın mənimlə, güldün mənimlə,
Dərdini danışıb, böldün mənimlə.
Yazda yağışnla, qışda çəninlə,
Bütün dərdlərimin sənsən əlacı.
Ad günün mübarək, mübarək bacı.

Ana yadığarı, ömür bəzəyi,
Ata ərməğanı, qardaş gərəyi.
Sənsən qardaşının vuran ürəyi,
Acısı, şirini, tək ehtiyacı,
Ad günün mübarək, mübarək bacı.

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

BİR GÜN GECİKƏRSƏN

Sən bir bəhanə tap, gecik görüşə,
Ürəyim həsrətlə çırpınsın bir az.
Gecik əllərimdə solsun bənövşə,

Qoy məni ağlatsın bu işvə, bu naz.
Axtarsın gözlərim elə hey səni,
Xəyalım dalınca yollara çıxsın,
Gülüm intizarda sən saxla məni,

Gözümdən dünyanın sel, suyu axsın.
Gəldiyin yollara sərim kölgəmi,
Yolların tozu da dəyməsin sənə.
Öyrət bir az mənə həsrəti, qəmi,

Ayrılıq dağ çəksin odlu sinəmə.
Öyrət bu həsrətə, öyrət sən məni,
Sənsiz bulaq kimi çağlasın gözüm.
Gülüm, görməyəndə bircə gün səni,

Sənsiz yaşamağa tablayım, dözüm.
Sevinclə gedirəm hər gün görüşə,
Sənsiz darıxıram qonçə çiçəyim.
Gəlmə sən vaxtında, gəlmə görüşə,
Bir gün gecikərsən, dözməz ürəyim.

QAYIDIM

Torpaq eylə, bir daş eylə sən məni,
Küləklərə yoldaş eylə sən məni,
Qanadlanan bir quş eylə sən məni,
Dağlar, yol ver Cəbrayıla qayıdım.

Övladınam istəyimə yox demə,
Bu həsrəti tökmə daha üstümə,
Qoyma fələk, dursun mənim qəsdimə,
Dağlar, yol ver Cəbrayıla qayıdım.

İstəyirəm yurd-yuvaya gedəm mən,
Çiçək olub bağça-bağda bitəm mən,
Öz arzuma, diləyimə yetəm mən,
Dağlar, yol ver Cəbrayıla qayıdım.

Öyrənmişəm tay yağışa, çiskinə,
Tanrı niyə əzab verir küskünə?
Bu ayrılıq məni qoyub pis günə,
Dağlar, yol ver Cəbrayıla qayıdım.

Ana yurdum, sən anasan, mən bala,
Bu ürəyi od-alova qalama,
Əziz Musa dəli olub az qala,
Dağlar, yol ver Cəbrayıla qayıdım.

AĞ TUT AĞACIMIZ VARIDI

Ağ tut ağacımız varıdı,
Meyvəsi qənd-şəkər, balıdı,
Babamızdan yadigardı.
Budaqları elə böyük,
Götürərdi nə qədər «yük».
Yetişib bar verən zaman,
Çırpıb qablara yığardıq,
Qonşulara paylayardıq.
Allahdan babama rəhmət,
Diləyirdi hər tut yeyən.
Tut paylamaq savabını
Qazanardı Zeynəb nənəm.
Tutu qablara yığardı,
Ev-ev mənə payladardı.
Uşaqların gözlərində,
İşıq, sevinc parlayardı,
Mənə mükafat olardı.
Çox sevirdim öz «işimi»,
İndi nənəm, nə ağac var.
Bir nağıla dönüb onlar,
Nənəm ömrün bağışladı,
Ağac kökdən qopammadı,
Biztək qaçıb qınanmadı.
Yurdda qaldı şəhid oldu.
Torpağımız yerlə yeksan,
Azadlıqdan utanıram.

25.04.2014

YALANLARDAN YORULDUM

Kimə inanım?!

Göz yaşımla söz yudum mən,
Bu qadın da yalan dedi.
Üzündən şər oxudum mən,
Süfrəmdə duz-çörək yedi.

Mən dünyadan baş açmadım,
İnanım bəs de, kimlərə?
Söz verib, sözdən qaçmadım,
Misal oldum kişilərə.

Sadəlik başa bəlaymış,
Səmimiyyət ondan betər.
Dünya kirli bir «talaymış»
Burda çiçək çətin bitər.

YALAN DÜNYA

Tüstüsünə qazan asıb,
İstisinə daş qaynadıb,
Qabı qaba taqqıldadıb,
Acı ələ salan dünya.

Bir dən təki bizi əkir,
Sünbül kimi yetişdirir,
Sonra üstdən vəlin çəkir,
Ömrü edir talan dünya.

Dərd paylayır, qada verir,
Alışdırır, oda verir,
İnsanları bada verir,
Qarğalara qalan dünya.

Bizlərdən sirr saxlayaraq,
Gözümüzü bağlayaraq,
Xəlbirləyib, çalxayaraq,
Canımızı alan dünya.

15.08.2014

YANDIM AXI

Aşıq qardaş, bir hava çal, havalanım,
Halay çəksin Kəpəz, Murov, Savalanım.
Səsə gəlsin çalpapaqlı Avey dağım,
Dağlarımın ağsaqqalı Babadağım,
Aşıq qardaş, elə çal ki, havalanım.
Çağırıram hay da vermir,
məndən küsüb Hərtiz dağım,
Zəngəzurun dağlarıtək
qəlbim olub dağım-dağım.
Yanar dağım şahid olub dağlarımın dağlarına,
İndi bildim niyə yanır dilim-dilim Yanar dağım,
Aşıq qardaş, yaxşı çal ki, havalanım.
Gavur deyir: “bizim olub Ağrı dağı,
Biz nəsillər necə aldıq Qarabağı,
Gələn nəsil türkdən alsın Ağrı dağı.”
Aşıq qardaş, tez-tez çal ki, havalanım.
Aşıq qardaş, “Cəngi” çal ki, oyansınlar,
Dəli Domrul, igid Nəbim, qoç Koroğlum.
Misri qılınc şimşək olub şaqqıldasın,
Dolu kimi güllə yağdırsın Aynalı,
Görüm necə əl-qol atır bu erməni dığaları?!
Yandım axı…

24.12.2014

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

AŞİQ OLMUŞAM

Artıq qərarlıyam, bu gün deyəcəm,
Qoy hamı bilsin ki, mən vurulmuşam.
Öz alın yazıma boyun əyəcəm,
Görsünlər mən sənə, aşiq olmuşam.

Gül olub yolunun üstə bitəcəm,
Bülbültək eşqimə nəğmə ötəcəm.
Könlümdə nə varsa, açıb tökəcəm,
Görsünlər mən sənə, aşiq olmuşam.

Səninlə coşacaq ilhamım, təbim,
Eşqinlə vuracaq nəbizim, qəlbim.
“Hə” söylə, olginən yaşam səbəbim,
Görsünlər mən sənə, aşiq olmuşam.

O gizlin baxışlar, az söz demədi,
Bilirəm, sənin də, könlün mənədi.
Söylə öz sözünü,- meylin kimədi?
Görsünlər mən sənə, aşiq olmuşam.

Söylə aşiqəm mən, şair Dövrana,
Son qoyaq bu gündən həsrət, hicrana.
Yayılsın bu sevgi, yurdda hər yana,
Görsünlər mən sənə, aşiq olmuşam.

21.12.2015.

SƏNƏ GƏLDİM

“Könül dəftərim” – silsiləsindən

Sevdam üçün çox uğraşdım,
Neçə ulus, el dolaşdım.
Keçilməyən sədlər aşdım,
Gəldim gülüm, sənə gəldim.

Qönçə gültək, tər- təzəsən,
Qıymadım ki, qəlb üzəsən.
Heç rəvamı, tək gəzəsən?
Gəldim gülüm, sənə gəldim.

Həm arzumsan, həm muradım,
Hissim, duyğum, damaq dadım.
Qoy çəkilsin, sənlə adım,
Gəldim gülüm, sənə gəldim.

Vüsalın bal, şərbət mənə,
Adın, sanın, şöhrət mənə.
Sənsiz dünya, qürbət mənə,
Gəldim gülüm, sənə gəldim.

Allah verən qismət, payam,
Hər dəqiqə, anındayam.
Dövranınam, yanındayam,
Gəldim gülüm, sənə gəldim…

DAĞLARA

Duman zirvələri əsir götürüb,
Qonmağa yer tapmır quşum dağlara.
Gəl quzey qarında şəkil çəkdirək,
Bir az da qarışsın başım dağlara.

Qərib yuvasıdır bu koğuş da,ah!
Nə yolda iz qoyur,nə baxışda,ah.
Yolub qanadını çəkir quş da ah,
Zalımlar sıxanda qurşun dağlara.

Dumansız dağların belindən yapış,
Sənə arxa duran elindən yapış.
Mizrab vur,bu sazın telindən yapış,
Ən gözəl nəğməmi qoşum dağlara.

İŞIQ SALMIR Kİ BU ŞAM…

Qanadından tələyə düşən bir qərib quşam,
Ahımdan köz götürüb,işıq salmır ki bu şam.
Daha özgə göyündə uçmaqdan yorulmuşam,
Yol verin,ağuşuna dönüm Azərbaycanın.

Hələ arzuladığım ayrılıq yox,ölüm yox,
Çırpısız tüstülənən ocağımda külüm yox.
Bu qürbət məmləkətin baharında gülüm yox,
Sevib qarlı qışına dönüm Azərbaycanın.

Yalandan yaşamışam neçə arxda su ömrün,
Sən də qanıma tutub günahını yu ömrün.
Halallıq olsun deyə,son günündə bu ömrün,-
Torpağına,daşına dönüm Azərbaycanın.

Eşq ağacım bar verir hər gün

Sənə yaxın gəldim yandırdın məni,
Uzaq dayandıqca donub buz oldum.
Güldürdün üstümə dostu, düşməni,
Niyə bəs səninçün çox ucuz oldum?

Sən idin əzəldən düşkünüm axı,
Bəs niyə sonradan düşdüm gözündən?
Baş-ayaq fırlanır fələyin çarxı,
İndi də küsmüsən özün-özündən.

Göyün yerə eşqi sirri üfiqin,
Bizimsə sirrimiz tək bizə bəlli.
O qədər süründüm, dalınca eşqin,
Qalxdım zirvəsində tapdım təsəlli.

Sən məni ayırdın xoş niyyətimdən,
Yamana xoş gəlir yamanlıq hissi.
Mən bu gün xoş halam öz qismətimdən,
Səni öldürəcək peşmanlıq hissi.

Öz sevgi qismətim başımın tacı,
Məni baş eyləyən məhəbbətim var.
Sən oldun əbədi,sevginin acı,
Mənimsə eşq adlı bol sərvətim var.

Bürünüb gecənin qaranlığına,
Aydinlığa çıxan yolum var mənim.
Göz dikib səhərin toranlığına,
Ucalığa dartan qolum var mənim.

Gedirəm bu yolu, su səpə-səpə,
Eşqin atəşinə bələnib bütün.
Sonsuz təşəkkürüm, Allahımadı,
Şükür, eşq ağacım bar verir hər gün.

16.12.2016.

Ölüm çıxım azadlığa

Mən sığmıram bu dünyaya,
Dünya dəmir qəfəs mənə.
Sığınmışam günə, aya
Heç nə vermir həvəs mənə.

Bulud olum nur çiləyim,
Yuyum yerin kirin, pasın.
Ağuşuna alıb Allah,
Məni göylərə aparsın.

İşıq saçım, günəş olum,
Şəfa tapsın qoy yer üzü.
El aləmi qucsun qolum,
Baxa-baxa eşqin gözü.

Alıb aparsın küləklər,
Yaxşı-yaman görsün məni.
Şehə dönüm gül çiçəklər,
Öz üstünə sərsin məni.

Duman olum yamanların,
Tuta bilim gözlərini.
Haqqın üstə cumanların,
Büküm, sıxım dizlərini.

İçim eşqin bulağından,
İlham alım ruhlanım mən.
Yarpaqların qulağından,
Sırğa olum sallanım mən.

Şimşək olum qamçı çəkim,
Yaltaqların kürəyinə.
Heç kimsənin kaş ki, heç kim,
Dəyməyəydi çörəyinə.

Hər işimi başa vurum,
Yarımçıq heç nə qalmasın.
Tam olmayan yazılarım,
Mənsiz qalıb saralmasın.

Haram kəslər halalları,
Məhkum edib kasadlığa.
Görməməkçün olanları,
Ölüm, çıxım azadlığa.

19.12.2016.

ŞƏKƏR BALAM

(Məmmədov Cavid Abdulla oğluna)

Mərhəmətli və Rəhimli ALLAHIN adı ilə.
Həzrət ƏLI(Ə) buyurmuşdur:
“Mən 3dəfə bu dünyanın təlaqını vermişəm.”

Dərdimə acıyan- özüm,
Dərdimin acıyam-özüm.
Kimiyə acıyam özüm,
Kimisinə şəkər-balam,
Şəkər balam.

Qəlbə daman-HAQQDAN damır,
Ocaqların damı damır.
Dəyişir ruzunun tamı,
Qarışdıqca şəker bala,
Şəkər balam

Dünya fani-yarı YALAN,
Yarı viran,yarı talan…
Halal şəxsə ALLAH həyan,
Haramı qan çəkər,balam,
Şəkər balam.

Bu dünyanın dərd yükünü,
Özü boyda sərt yükünü,
Ulusunun yurd yükünü,
Hərə bir cür çəkər,balam,
Şəkər balam.

Taleyin bu boz üzündə,
Qoru özünü özündə!
Söz verənlərin sözündə
Xemir çox su çəkər,balam,
Şəkər balam.

Gördüyün sənə qalandı-
HAQQI danan dil qalandı.
Dünya əfi bir ilandı,
Dişində var zəhər,balam,
Şəkər balam, şəkər balam!

Quba.18.12.1997.

GERÇƏK YUXU.

“DİDƏRGİN ŞƏRQİSİ, QAÇQIN HARAYI” SİLSİLƏSİNDƏN.

İstedadlı şair, əziz müəllimim Hafiz Rəhimə ithaf edirəm.

(şeir)

Gecə həmdəm olub qəhərə qədər,
Əlini çəkmir heç qəm boğazımdan.
Dərdi sirkələdim səhərə qədər,
Yapışıb zülmətin daş yaxasından.

Bu dərd əliyalın, ayağı yalın,
Əridir sevinci talan qəıbləri.
Boz üzlü dünyanın gönümü qalın?!
Sükutu dağlayır yanan qəlbləri.

Qapı cırıldayır, diksinir sükut,
Qurd-quşa yem olan doğma ocaqda.
Göydə doluxsunub sızlayır bulud,
Torpaq da çat verir kimsəsiz bağda.

Hörüb pərdəsini tordan hörümçək,
Ayla müzgüləyir, günlə isinir.
Payızda sevinci sovuran külək
Yazda dağ çayının selində dinir…

Yol çəkən gözlərin yaşartısından,
Solğun yanaqlara süzülür ürək.
Sübhün buludlanan işartısında
Küləyin səsindən üzülür ürək.

Qocaya cavana baxmır bir an da,
Vədəsiz qırışır alında həsrət.
Ümidin Vətənsiz öldüyü andan,
Bilsən- necə gönü qalındı həsrət?!

Didərgin başlarda ağarır dən-dən,
Vətənsiz özümü göynədən içim.
Bu gecə yuxumda ağladım, Vətən,
Dərdini ağladım, hey için- için.

Bu dərd Kəlbəcərdir, bu dərd Laçındır,
Bu dərd Qubadlıdır, Şuşadır… bu dərd.
Tanrı dərgahına əllərin açan
Didərgin dilində duadır bu dərd!

Bu dərd əliyalın, ayağı yalın,
Əridir sevinci talan qəıbləri.
Boz üzlü dünyanın gönümü qalın?!
Sükutu dağlayır yanan qəlbləri!

Azerbaycan. Quba.
08.06.2015

ÇATMIR

Nə maaş alırıq, nə də təqaüd,
Əlimiz dayazdan dərinə çatmır.
Arada-sırada pul olanda da,
Heç hansı dərdinə-sərinə çatmır.

Nisyə dəftərində adımız başda,
Düşmür başımıza havayı daş da,
İldə bircə dəfə dəmlənən aş da,
Birinə çatanda birinə çatmır.

Pul kimin yoluna işıqlar saçdı,
Kiminin də bağlı baxtını açdı,
Biz əl çirki dedik, bərəkət qaçdı,
Qazamc əlimizin kirinə çatmır.

Əllərimiz boşdur, üzümüz qara,
Aylarla həsrətik dükan-bazara,
Bu dərdi deməkdən gəlmişik zara,
Nə qədər yazırıq, yerinə çatmır.

Kasıblıq zay etdi illərimizi,
Soldurdu çox arzu güllərimizi.
Elə boşaldıblar əllərimizi,
Elin də xeyrinə-şərinə çatmır.

ƏN QÜDSAL İNCİDİR

Qorusan sənindir, ək, halal olsun.
Nə əksən torpağa yetirəcəkdir,
Ha çalış, ha vuruş faydası yoxdur,
Qoruya bilməsən itirəcəkdir.

Torpağının əsl sahibi olsan,
Kimsə tərpədəmməz yerindən səni.
Torpaq bir qaladır, qoruya bilsən,
Qoruyar düşmənin şərindən səni.

Bizə həm Vətəndir, həm ruzi verən,
Yoxdur bərabəri səxavətində.
Dünya qurulandan, torpaq insanın,
Ən qüdsal incidir əmanətində,

Bizi damla bilər ümman dünyamız,
Torpağa yağarıq, buxarlanarıq.
Yaşar içimizdə güman dünyamız,
Yenə qönçə-qönçə baharlanarıq.

Dərbənd həsrətim

Gedirəm, yenidən qayıdam, gələm,
Sevgimi bölüşəm, sevincdən öləm.
Həsrəti qılınctək doğrayam, böləm,
Bitmədi, ey anam Dərbənd, həsrətim!

Ömrü qısa oldu ilk vüsalımın,
Həsrətdən nəm çəkdi ucu şalımın.
O göyçək hüsnünlə bir şad halımı
Etmədi, ey anam Dərbənd, həsrətim!

Dağına, daşına sarılacaqdım,
Gözünün yaşına sorulacaqdım.
Bayraqtək başına sancılacaqdım,
Yetmədi, ey anam Dərbənd, həsrətim!

Yeriyə bilmədim bir addım belə,
Tutuldum – doğmammış hər yadım belə.
Unutdum… Dərbəndmiş öz adım belə,
İtmədi, ey anam Dərbənd, həsrətim!

Mən sənə Dərbəndmi, Təbrizmi deyim,
Bu qoşa qanada əkizmi deyim,
Türklüyü yaşadan bir izmi deyim,
Ötmədi, ey anam Dərbənd, həsrətim!

Can atdım “can” deyəm, dilim lal oldu,
Hər ləhzə qəlbimə axan bal oldu.
Ürək elə coşdu – halbahal oldu,
Getmədi, ey anam Dərbənd, həsrətim!

Dəmirqapı Dərbənd, ey ulu Dərbənd,
Bir qolum Təbrizdi, bir qolum Dərbənd.
Müqəddəs pir yolum, sirr yolum Dərbənd,
Bitmədi, ey anam Dərbənd, həsrətim,
Ötmədi, ey anam Dərbənd, həsrətim!

Dekabrın 16-da Atatürk Mərkəzində gənc şairə Gülnarə İsrafilin “Torpaq adamlar” adlı şeir kitabının təqdimat mərasimi keçirilib. Təqdimatda, kitabın redaktoru şair, yazıçı Kənan Hacı, Azərbaycan jurnalının poeziya şöbəsinin müdiri, uşaq ədəbiyyatı seksyasının rəhbəri, Qəşəm Nəcəfzadə, tənqidçi, şair, Balayar Sadiq, fəlsəfə doktoru, şair esseist Əli Şirin Şükürlü, şair, tənqidçi, Akəm Xaqan, Dəyərli qələm sahibi şair İlham Qəhrəman, şair, yazıçı Səxavət Talıblı, araşdırmaçı esseist İradə Əlili “Oxu məni” qəzetinin şöbə müdiri, İsa Rəvan, Mediaxəbərli.az-ın rəhbəri Ələddin Qarayev, Turaninfo.az –ın rəhbəri Daşqın Nuriyev, Tolk.tv-nin, Günəş jurnalının əməkdaşları və Azərbaycan ədəbiyyatında özünə məxsus qələmi olan, gənc şairlər və oxucular iştirak ediblər.
Qonaqlar, Gülnarə İsrafilin yaradıcılıq yolundan danışıb, yeni işıq üzü görən kitabı haqqında xoş fikirlər səsləndiriblər.
Qeyd edək ki, kitab, “OL” nəşriyyatı tərəfindən 300 tiraj, 152 səhifəlik, heca, sərbəst şeirlər və şeir-esselər toplusudur. Kitabın redaktoru Kənan Hacı, korrektoru Şəhanə Müşfiq, Dizayneri Gülnarə Sadiq, Rəssamı Firdovsi Səfərovdur.
Sonda, Gülnarə İsrafil, bu kitabla bərabər 2015-ci ildə müəllifi və layihə rəhbəri olduğu “Zərrələr” antologiyasından söhbət açıb. İl ərzində, görüş keçirdiyi kitabxanaların, şeirlər yayımlanan mətbuatların adını çəkib. Və layihənin davam edəcəyini vurğulayıb.

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

“Vətənimdir” – silsiləsindən

Bəd illər az qalır, qərinə olsun,
Qübarı könüldən, silə bilmirəm.
Çatlamış boş sənək, çətin ki, dolsun,
Laçınsız, Şüşasız, gülə bilmirəm.

Neçə ki, Kəlbəcər, qolu bağlıdır,
Neçə ki, Ağdamım, sinədağlıdır.
Neçə ki, “Stepan”,-“Qarabağlıdır”,
Necə yaşayıram, hələ bilmirəm.

Cəbrayıl yaralı, həm də qəfəsdə,
Füzuli can verir, qulağı səsdə.
Qubadlı, Zəngilan, kürəyi üstə,
Məzarım qazılıb, ölə bilmirəm.

İrəvan, Zəngəzur, Göyçəm hardadır?
Mehri, Qafan,Vedim, gör nə haldadır.
Gorusum, Ağkilsəm, qeylü-qaldadır,
Həsrətin zirehin, dələ bilmirəm.

Aprel döyüşləri, mesaj -düşmənə,
Göz dağı verəcəm, işğal edənə,
Bir kimsə dünyada, qızammaz mənə,
Yurdda eldən- elə, gələ bilmirəm.

Yüksəldək Murovdan “Cəngi”nin səsin,
Silək Ulu Yurdun, qara ləkəsin.
Dövran vəsf eləsin, Odlar Ölkəsin,
Nəyi gözləyirik, bilə- bilmirəm?!…

Koroğlu gözlədi otuz doqquz gün
Cəmi bircə günə səbri çatmadı.
Yuxusu gözündən düşdü didərgin,
İlan vuran yatdı, osa yatmadı.

Tələsdi məqsədə, kama yetməyə,
Gizlicə seyr etdi öz atlarını.
Günəşdən süzülən zərrin şəfəqlər,
Əritdi atların qanadlarını.

Peşiman olsa da öz əməlimdən.
Boğdu qəzəbini, səbrlə dözdü,
Yəhərsiz-yüyənsiz mindi Qıratı,
Dağlarda, düzlərdə quş kimi süzdü.

At duydu belində ürəkli ər var,
Çapdıqca hey çapdı, açdı qol-qanad.
…Belcə Dürat da çıxdı sınaqdan,
Verdi bəhrəsini cəsarət, inad…

Artıq atlarımız qanad çıxarıb,
Hələ də səbr edib gözləyirik biz.
Dəli bir nərə çək səbrsiz babam,
Bəlkə də diksinib daşa səbrimiz.

Qanadlı atlar yox, Koroğlu kimi,
Qanadlı igidlər istəyir Vətən.
Əsl vətənpərvər oğullar minsə,
Atlar qanad açar ər qeyrətindən.

Qiyas HƏMİD (Həmidov Qiyas Abdulla oğlu) 1954-cü il noyabr ayının 9-da Masallı rayonunun Böyük Xocavar kəndində anadan olmuşdur. 1973-cü ildə doğma kəndlərində orta təhsilini başa vurmuş, həmin ildə ordu sıralarına çağırılmışdır. Hərbi xidmətdən sonra indiki Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinin Mədəni Maarif fakültəsinə daxil olmuş, 1982-ci ildə universiteti bitirmişdir. Sonraki illərdə Qiyas Həmid Sumqayıtda İnşaatçıların Mədəniyyət evində Dram dərnəyinin rəhbəri, Kimya Sənaye İstehsalat Birliyində radio verilişləri redaksiyasının redaktoru, “Sintez” qəzetinin müxbiri, Səthi Aktiv Maddələr zavodunda radio verilişləri redaksiyasında redaktor vəzifəsində çalışmışdır.
Son vaxtlar MBS Sumqayıt İnformasiya Agentliyinin müxbiri idi. Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Sumqayıt bölməsinin fəal üzvlə­rin­dən olan Qiyas Həmid şeirləri və publisist yazıları ilə dövrü mətbuatda, radio kanallarında çıxış edirdi. Onun 1997-ci ildə “Çiçəklər solmaya kaş” şeirlər toplusu maraqla qarşılanmışdır. 1998-ci ildə “Hacı Mirheydər ağa” kitabı isə onun publisist qələminin məhsulu idi.
2003-cü ildə Tatarıstanın Kazan şəhərində “Araz aka, canqa kaqa” adlı kitabı işıq üzü görmüş, 2005-ci ildə Kazan şəhərinin 1000 illiyində Rusiya Prezidentinin qərarı ilə və Tatarıstan prezidenti M.Ş.Şəmiyevin imzası ilə medalla təltif olunmuşdur.
2008-ci il dekabr ayının 1-də Tatarıstanın Kazan şəhərində vəfat etmiş, həmin ilin dekabr ayının 3-də Masallı rayonunun Böyük Xocavar kəndində dəfn edilmişdir.

HEYDƏR ƏLİYEV DÜHASI

Ümummilli liderimiz, Azərbaycanın baş memarı Heydər Əliyevə

Sönməz ocaq,
Batmaz Gündür,
Bitməz arzu,
İtməz ündür.
Qurtarmayan ömür-gündür,
Heydər Əliyev dühası!

Nur paylayar eldən-elə
Aydan-aya, ildən-ilə,
Sığmaz yerə, sığmaz göyə
Heydər Əliyev dühası!

Ən uzaq yolları belə,
Yad izlərdən silə-silə,
Birləşdirir böyük hisslə
Heydər Əliyev dühası!

Azərbaycan adlı yurddan,
İlhamını alıb hər an,
Azərbaycan qədər qalxıb,
Ucalıb yerdən göyəcən,
Hər deyəndə Azərbaycan
Heydər Əliyev dühası!

Günəşdir, heç zaman sönməz!
Şimşəkdir, göylərdən enməz!
Azərbaycanı sabaha,
Aparan düz yoldan dönməz,
Heydər Əliyev dühası!

06.05.2008, Sumqayıt

AZƏRBAYCAN DEYƏNDƏ

Azərbaycan deyəndə,
Ucallam dönə-dönə.
Ürək köksümə sığmır,
Sevgim yer kürəsinə.

İstəyirəm bir anda
Göylərə qanad açam.
Sərhəd, yol tanımayam,
Hər yana quş tək uçam.

Uçam Ənqa quşutək,
Di, şəkk getməz yerlərə,
Di, qarı heç əriməz,
Gülü bitməz yerlərə.

Azərbaycan deyəndə,
Qarı əriməz yerin.
Qarı da dönər suya,
Çiçəklənər, güllənər
O yer də birdən-birə,
Qışı da dönər yaya!

Azərbaycan deyəndə,
Sıxaram neçə yerdə,
Dost, qardaş əllərini,
Nəfəsimlə əridib,
Yox edərəm bir anda,
Ən bərk, qalın hörülmüş,
Sərhəd məftillərini!

Azərbaycan deyəndə,
Heç nə yan, ayrı düşmür.
Azərbaycan deyəndə,
Birə-beş boyum artır.
Candan-can ayrı düşmür.

Azərbaycan deyəndə,
Bir də hər an, hər zaman.
Yadıma anam düşür.
Anam yada düşəndə,
Günəş də yer üzünə
Nur saçan gözlərimlə
Azərbaycan düşür!
12.08.2007, Kazan

BU KÖÇ O KÖÇDƏN DEYİL

Sirrimi bilənə yox,
Arxamca gülənə yox,
Dərdini bölənə yox,
Didənə qoşun məni.

Hər daş üstə bitməz ot,
Qəlbdə bitən – itməz ot.
Ürəyini yanar od
Edənə qoşun məni.

Daha saçları qaram,
Sağalmaz bitən yaram,
Bu ağrıdan doymaram,
Dadana qoşun məni.

Ömür-gün heçdən deyil,
Qocalıq yaşnan deyil,
Bu köç o köçdən deyil, –
Gedənə qoşun məni.

BAYATILAR

Bu axan çaydı, gəlin,
Nəğməsi paydı, gəlin.
Ləkin təzə otaqdı,
Lampası Aydı gəlin!

Dərənin qolu gələr,
Dəldikcə qolu, gələr.
Ürəyim bir yuxadı,
Ağlasam, dolu gələr.

Mən aşiq, yaz oldu, gəl,
Dərd-qəmim az oldu, gəl.
Onsuz da deyiklisən,
Arada söz oldu, gəl.

Yağış yağar, lillənər,
Sular axar, sellənər.
Mənə könül açsan sən
Bağça-bağlar güllənər.

Mən aşiqəm daş-daşı,
Ova bilməz daş, daşı.
Bəxtin daşa dəyibsə,
Daş götürmə, daş daşı!

VƏTƏN GÖRƏN GÖZÜMDÜ

Qollarımı açıram
Ana yurdu qucmağa.
Vətən vuran ürəyim,
Yox qanadım uçmağa!

Daşım, suyum müqəddəs,
Ocağında gəzəm mən.
Vətən görən gözümdü,
Vətənimə gözəm mən!

Qurban olum yurdumun
Torpağına, daşına.
Lazım gəlsə, çevrilləm
Ömür boyu başına.

Torpağına qarışsam,
Deyirəm, daha nə qəm.
Bir gün çiçəyə dönüb
Mən təzədən dirilləm!

ATA PENCƏYİ

Biz hər gecə yatanda,
Atamın pencəyini
Anam yorğan əvəzi
Atardı üstümüzə,
Soyuq dəyməsin deyə
Gecə yatanda bizə!

İndi ta böyümüşük,
Atamız da yaşlaşıb.
Üstümüzə atılan
O pencəyi də indi
Daha gəlmir əyninə.

İndi üşüyər deyə,
Bizim pencəyimizi
Atam alır çiyninə!

Ancaq yenə,
Biz ata pencəyinin altında
Görürük özümüzü.
Üşüyürük, harda ki,
Ata pencəyi ilə
Örtməsək üstümüzü!

15.11.2006, Sumqayıt

ÜRƏK, MƏNİ YOLDA QOYMA

Gözlərim çuxura düşüb,
Qəlbim sözə bənd kimidir.
Dəyirmanı olmayan kənd
Yolu uçuq kənd kimidir.

İndi zaman, güman başqa,
Ömür yolu çətin, sərtdi.
Bu dünyada heçdi ölüm,
Ancaq ölmək də bir dərdi.

Gecə-gündüz ürəyimdən
Ötənimin oxşarı yox.
Bu dünyada min yer gəzim,
Vətənimin oxşarı yox.

Söz var, qəlbdən ah çıxarır,
Söz var qəlbə dəyən oxdu.
Ürək, məni yolda qoyma,
Bu dünyada görüləsi
Mənim hələ işim çoxdur!
Kazan

BURDA NECƏ ÇƏKMƏYİM AH

Şairlər peyda olublar,
Yazan-yazdıran sairlər.
Şairlər peyda olublar,
Azan-azdıran şairlər.

Şairlər peyda olublar,
Pencəkləri bezdən olub.
Şeirə, irsözə dürtdükləri,
Astarları dizdən olub.

Yazıçılar birliyinin,
Üzvü də çoxdan olurlar.
Şair, nasir olmaq üçün
Çox vardan-yoxdan olurlar.

Qəlblərisə söz odundan,
Yananlar bir yanda qalır.
Sənət yolu ki, boş oldu –
Sabir bağında düşünür,
Füzuli meydanda qalır.

Burda necə ağrımayım,
Qəlbim necə çəkməsin ah.
Bu adamlı yer üzündə
Demək, bir tək olan mənəm,
Bir də Allah!

“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, AYB və AJB üzvü,
Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

Bu şeiri 2010-da yazmışam… bu gün də oxuyub kövrəlmişəm…

Nəm çəkmişəm havasından sevginin,
Çiskin tökmək necə olur, bilirəm.
Öz yurdundan, yuvasından sevgini
Köçkün etmək necə olur, bilirəm.

Mənsizliyin söylənməmiş nağılmış,
Məni atmaq bir ölçüdə ağılmış.
Ümidləri dörd bir yana dağılmış
Qəlbi sevmək necə olur, bilirəm.

Mürəkkəb deyil ki, sevgi düsturu;
Ya sev, ya da unut…
Kəmdən uzaq dur!
Bir gün xatirəm də kabusun olur,
Hər gün ölmək necə olur, bilirəm.

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

TƏNHA DƏRVİŞ

Bu gün Səttar Bəhlulzadənin dogum günüdür.Böyük sənətkarımızı sayqı və rəhmətlə yad edək

Çiynində üçayaq, nimdaş, rəsm çantası,
Dərviştək aləmin, bərri-biyaban.
Hey çöl, dağ, dənizdən gələrdi sədan,
Düşərdin günəşin, ayın dalınca-
Fırçan kükrəyərdi, ilham alınca.

Oxşardın nahamar, cadar kətanı,
Qaçmazdı gözündən zamanın anı.
Canlı yaradardın üfüqü, danı,
Durmazdı barmaqlar, razı qalınca-
Fırçan kükrəyərdi, ilham alınca.

Duyurdun Xəzərin hər zərrəsini,
Duyurdun qağayı düşüncəsini.
Duyurdun gül, çiçək, yarpaq səsini,
Qövsü-qüzeh rəngli xalı salınca-
Fırçan kükrəyərdi, ilham alınca.

Rənglər aləminə daldıqca- daldın,
Nə şöhrət diləndin, nə də, ad aldın.
Fırçanın sehriylə, Sən hey ucaldın,
Düşmədin var-dövlət, nə pul dalınca-
Fırçan kükrəyərdi, ilham alınca.

Dahi oğlu oldun, O Sənə Ana,
Fəxarət, qürursan Azərbaycana.
Ilhamından pay ver, şair Dövrana,
Sarılsın var güclə qələm, qılınca-
Səttar babasından ilham alınca.

BÜLBÜLÜM

“Vətənimdir” – silsiləsindən

Bu qədər ağlayıb, qəlbimi oyma,
Sevda xiffətindən, solan bülbülüm.
Elini şeydana intizar qoyma,
Gözləri həsrətdən, dolan bülbülüm.

Nə vaxtdan Şuşaya güzar salmayan,
Xarı bülbülünün, könlün almayan.
Gülxarsız gecəsi,gündüz olmayan,
Yuvası viranə, qalan bülbülüm.

Qonşu namərd oldu, kəsdi yolları,
Arxadan oxladı, mərd oğulları.
Unutdun dastanı, ər nagılların,
Uydun bayatıya, nalan bülbülüm.

Dağ belə- dağ olmaz, dumansız, çənsiz,
Söylə, ruh neyləsin, cansız, bədənsiz?
Neçə yaz gül açdı, Gülxarın sənsiz,
Əhdinə vəfası yalan bülbülüm.

Güman var vüsala, bitəcək hicran,
Bizə də güləcək, Yaradan, Mövlan.
Sizi cüt, qol- qola, görəcək Dövran,
Gücünü eşqindən, alan bülbülüm…

ÖMRÜMÜN KƏDƏRLİ,SEVİNCLİ GÜNÜNÜ

Yoxsa bu səmimiyyət çıxıb getdi aradan,
Nə yaxşı ki, ay Allah, seçdim ağı qaradan.
Səni dayaq bilmişəm mən özümə,Yaradan,
Ömrümün ən kədərli, sevincli günündə də.

Gərək qadağa qoyum qazanan günahına
Hər zaman sığınmışam Allahın dərgahına,
Çalışdım tuş gəlməyəm özgənin tamahına.
Ömrümün ən kədərli, sevincli günündə də.

Qoynunda böyüdüyüm torpaq oldu, daş oldu,
Həsrətdən gözlərimdən axan yenə daş oldu.
Torpaq yenə mənimçün yeni vətəndaş oldu,
Ömrümün ən kədərli, sevincli günündə də.

Axan şəhidin qanı bu torpağa qarışdı,
Şərin özü xeyirə əl uzadıb barışdı.
Dünənki bir vətəndaş öz dərdini danışdı,
Ömrümün ən kədərli, sevincli günündə də.

Kaman özü oxşadı hər gözəlin qaşına,
Fərhad həsəd apardı Şirinin göz yaşına.
Nələr gəlmədi denən, bu millətin başına,
Ömrümün ən kədərli, sevincli günündə də.

Bax, vətənin həsrəti yeni bayatı oldu,
Hər igidin həyatı Babək həyatı oldu.
Dərdlərə dözən yenə Koroğlu atı oldu,
Ömrümün ən kədərli, sevincli günündə də.

Sevinərəm, desələr ünüm çatdı haraya,
Dərdimi eşidəndə yerindən qopdu qaya.
Az qaldı ki, həsrətdən axıb qarışım çaya,
Ömrümün ən kədərli, sevincli günündə də.

Nəfsimi boğanda ruh xeyir, uğur tapardı,
Fikir mənim duyğumu o dağlara apardı.
Dəli könlmü yerində fəryad, üsyan qopardı,
Ömrümün ən kədərli, sevincli günündə də.

Zaman-zaman bu dünya sevinc verib qəm aldı,
Dərdini yaza-yaza şairi qələm çaldı.
Qızıl qələmim hər an dərdimi yada saldı,
Ömrümün ən kədərli, sevincli günündə də.

Mart 2010.Sumqayıt şəhəri.

“GÖZ YAŞI İÇİNDƏ GÜLÜŞ” GƏTİRDİN

“Molla Nəsrəddin” jurnalının redaktoru, böyük ədib,
görkəmli satirik mühərrir Cəlil Məmmədquluzadəyə.

Sən ana torpağa bir vaxt, ay ustad,
“göz yaşı içində gülüş” gətirdin.
Qəflət pərdəsini gözlərdə açıb,
Yeni təbəssümlə görüş gətirdin.

Sən “Usta Zeynal”la “Poçt qutusu”ny,
Bilirəm, yazmadım əbəsdən, ustad.
Nə yaxşı, o dövrün çətinliyində,
Düşmədin, düşmədin həvəsdən, ustad.

Dərd-səri yazmışdın sətirbəsətir,
Bu ana torpağın daşına, ustad.
Nələ gətirmədi inqilab, denən,
Bu yazıq millətin başına, ustad.

Duyduqca kəlməni sətirbəsətir,
Mən indi bildim ki, göz yaşın nədir.

2010.Bakı şəhəri

BAŞ ALIB GEDİRƏM ÜZÜ PAYIZA

Hər günüm ömürdən qaçan ilmədi,
Əlim günlərimə çata bilmədi.
Sözlə eşqə ocaq çata bilmədim,
Baş alıb gedirəm üzü payıza.

Kiminin qəlbində fikir daşıyam,
Kiminin həmdəmi fikirdaşıyam.
Bir ürək nə qədər fikir daşıyar?
Baş alıb gedirəm üzü payıza.

Novruz tonqalında illər qalanır,
Alın qırışımda səhvlər qalanır…
Yanlış, etirafmı mənə qalanı?!
Baş alıb gedirəm üzü payıza.

Varı ehsan edən yoxundan çəkir,
Yada doğmalaşan yaxından çəkir.
Gecələr ömrümü yuxumdan çəkib
Baş alıb gedirəm üzü payıza.

Ürəyi kinlilər dərdə yaramır,
Sevincə sülənən yerdə yarımır…
Qədərlə sarıyıb həsrət yaramı
Baş alıb gedirəm üzü payıza.

Sevinc məndən qaçır, dərd məndən kəsir,
Günlərim gümanın əlində əsir.
Didərgin şərqisi dilimdə əsir,
Baş alıb gedirəm üzü payıza.

Yağı tapdağında yurd üzü qara,
Gözləri yol çəkən dərd üzü qara.
Yurdumda yuvasız, pərt, üzüqara,
Baş alıb gedirəm üzü payıza.

Gün günə calanır, axar su kimi
Axır yaddaşıma bahar su kimi.
Deməyin dünyaya tamarzı kimi
Baş alıb gedirəm üzü payıza.
Azərbaycan. Quba.

OXU ÜRƏYİMİ

Qəlbimdən keçəni bilmək istəsən,
Oxu ürəyimi-o yazımdadır.
Həm şaxta görərsən,həm də isti sən,
Çiskin payızımda,gün yazımdadır.

Qaynar bir ocağam,qızmar bir yayam,
Dünənim yaşayır sətirlərimdə.
Səhvimə tuşlanan tək oxlu yayam,
Hopub misralara sərt illərim də.

İlham göylərində bəzən ay azıb,
İçimdə ağlayıb,sızlamışam mən.
Bəzən də qəlbimdə eşqin ayazı,
Bulaq tək sözümdən sızlamışam mən.

Hərdən istəyimə qəlpə toxunub,
Yaşayıb yaralı ad iliyimdə.
Elə söz deyiblər qəlbə toxunub,
Avamlıq gəziblər adiliyimdə.

Ata ocağında tənha köz olub,
Alışıb yanmışam hey için-için.
Səbrimə sığınıb,dərdə göz olub
Sözümü tapmışam özümdən keçib.

Azərbaycan.Quba.

GEDİR

Ömrə-günə nə etibar,
Göz görəsi axıb gedir.
Bu dünyanın göy üzündən,
Şimşək kimi çaxıb gedir.

Yol yorğunu olub daha,
Bəxt əlinə verib yaxa,
Cangüdəni qaraçuxa,–
Bəd ayaqda çıxıb gedir.

Ömür köhlən, dünya cıdır.
Bu qovha-qov can acıdır,
Fələk cığal oyunçudur,
Qurduğunu yıxıb gedir.

İnsan qənimdir özünə,–
Ölüm görünmür gözünə,
Dünyanın soyuq üzünə,
Məsum-məsum baxıb gedir.

SÖZDÜR

Rəssamın sözü rənglər,
Yazarın rəngi sözdür.
Dilin, gözün, ürəyin,
Düyğunun dəngi sözdür.

Yığılır gilə-gilə,
Fikirdən axır dilə.
Yaranışdan cism ilə,
Ruhun ahəngi sözdür

İnsandır sözə məkan,
Odur xəzinə, ümman,
Bayatı, layla, dastan,
Muğamat, cəngi sözdür.

Ürəyin elçisidir,
Kamillik ölçüsüdür,
Məhəbbət külçəsidir,
Sevgi çələngi sözdür.

Tanrıdan müjdə alan,
Ruh ilə cismə dolan,
İnsana qismət olan,
Bəxtin nəhəngi sözdür. Teqlər:

“Gülüm!”

Elnur Rəsuloğlu (Əliyev)

İndi yatmaq vaxtı deyil,
Nə yatmısan? Oyan, gülüm!
Gözlərinin yaşını sil,
Öz rənginə boyan, gülüm!

Tanımadan sol-sağını,
Dost bildilər çox yağını.
Yaramızın qaysağını
Olacaqmı soyan, gülüm?!

Səslər gəlir qazamatdan:
“Vicdan üstün varidatdan!”
Yerdən, göydən, kainatdan,
Görən, varmı doyan, gülüm?!

Çöküb duman, sis günlərə,
Ucuzlaşan, mis günlərə.
Bizi bu cür pis günlərə,
De, kimlərdir qoyan, gülüm?!

Söylədilər sözlərini,
Faş etdilər özlərini.
Namərdlərin gözlərini
Tapılarmı oyan, gülüm?!

Gülüm

Elnur Resuloğlu (Aliyev)

İndi yatmaq vaktı deyil,
Ne yatmısan? Oyan, gülüm!
Gözlerinin yaşını sil,
Öz rengine boyan, gülüm!

Tanımadan sol-sağını,
Dost bildiler çox yağını.
Yaramızın qaysağını
Olacaqmı soyan, gülüm?!

Sesler gelir qazamatdan:
“Vicdan üstün varidatdan!”
Yerden, göyden, kainatdan,
Gören, varmı doyan, gülüm?!

Çöküb duman, sis günlere,
Ucuzlaşan, mis günlere.
Bizi bu cür pis günlere,
De, kimlerdir qoyan, gülüm?!

Söylediler sözlerini,
Faş etdiler özlerini.
Namerdlerin gözlerini
Tapılarmı oyan, gülüm?!

TӘXMİS

( dırnaq arasında olan beytlər Baba Pünhana məxsusdur )

Tərk etdi qular , göllər indi vağlara qaldı
Orman qırılıb , təkcə güman bağlara qaldı
Dərdin əlacı bir dənə çildağlara qaldı ,
« Həsrət dolu gözlər dikilib dağlara qaldı
Yüksəkləri verdik , ümid alçaqlara qaldı »

Dərdin yükü bir an belə düşməz belimizdən
Daşdı neçə çaylar yenə bu qəm selimizdən
Düz söz qaçaq olmuş nə zamandır dilimizdən
« Torpaqlarımız getdiyi gündən əlimizdən
Әllər uzanıb şorməzə torpaqlara qaldı »

Başlar yerə düşdü , başıboşlar başa çıxdı
Yandı qurusu od , alovu düz yaşa çıxdı
Getdi biri , gəldi yerinə lap qoşa çıxdı ,
« Allah deyən oldu , bu deyənlər boşa çıxdı
Yersiz hədə-qorxu quru barmaqlara qaldı »

Haqqı görənin gözlərini qarğalar oydu
Banklar sələm ilə nə qədər insanı soydu
Nə durdu , dayandı nə də ki , bir kərə doydu
« Şənlikdə bir alçağı şişirdib dağa qoydu
Mənlik ayaq altındaki tapdaqlara qaldı »

İndi bizə çatdı çoxu heç haqlı deyilmiş
Düşmən tərəfindən nəyimiz varsa yeyilmiş
Xilqət elə tarix boyu şiddətlə döyülmüş
« Әyri bel ilə əkdiyi də çıxdı əyilmiş ,
Yəni ki , bu xislət gələcək çağlara qaldı »

Kimlər bizə atdı badalaq gördü çəpiklər
Milyonları verdik bizəsə düşdü qəpiklər
Alqış belə bir gərdişə , sürəkli çəpiklər ,
« Bayram günü bayraqdara dəydikcə təpiklər
Bayraq kimi yüksəlmək o bayraqdara qaldı »

Qalib , yaz elə dərdi-səri , dayanma bir an ,
Bitməz bu gediş ilə , dəqiq , ah ilə əfğan
Rəhmət sənə , ustad , elədin haqq sözə imkan
« Dövlət onun uğrundakı yaltaqlara , Pünhan
Zillət vətən uğrundakı dustaqlara qaldı »

Dədə Qorquda şikayət

Dəyişib zəmanə , ay Dədə Qorqud ,
Adı rüşvət ilə alırlar indi !
Tülküyə , çaqqala pələng deyirlər ,
Aslanı taxtından salırlar indi !

Haqlının üzünə yoxdur baxanı ,
Fələk durquzammır bəndə yıxanı !
Haqqı danışanı , səsi çıxanı ,
Qaz yerinə qoyub yolurlar indi !

Məmləkət talanır gedir bir ucdan ,
Bir toxun xəbəri yoxdur bir acdan !
Şeyxülislam bilmir hardadı vicdan ,
Vicdana məəttəl qalırlar indi !

Yayılıb bu bəla Türk torpağında ,
Tuş olub zavala Türk torpağında !
Pekaka , asala Türk torpağında ,
Zəfər nəğmələri çalırlar indi !

Bundan da xəbərin yoxdu bəlkə də ,
Şamxaloğlu desin eşit , ay Dədə ,
Mərdlərə hökm edir nakişi , gədə ,
Namərdlər hər yerə dolurlar indi !

12 dekabr 2015

Əsgər bala!

Bu gecə havalar yaman soyudu,
Postda möhkəm dayan, döz, əsgər bala!
Vətənin yolunda candan keçənə,
Allah olar qulaq-göz, əsgər bala!

Sevgilin yolunu gözləyir inan,
Təki öz posdunda sən möhkəm dayan.
Toyuna tədarük görür öz anan,
Birdə qara gözlü qız, əsgər bala!

Vətənin fəxrisən, qolunun gücü,
Atanın, ananın başının tacı.
Qarabağ dağına dərman, əlacı,
Səndən gözləyirik biz əsgər bala!

Vətən qoruyursan bunla fəxr elə,
Vətənə sipərsən, düşmənə tələ.
Bilirəm möhkəmsən dayan bax belə,
Nail der: tərifli söz, əsgəg bala!

Şirin arzular

Qadsın aldığım nazıl cananın,
Tutam əllərindən öpəm üzündən.
Üz-üzə, göz-gözə, dodaq-dodağa,
Danışsaq doymaram şirin sözündən.

Bizə yetişəndə vüsalın dəmi,
Başımızdan gedə hicranın qəmi.
Baş qoyam dincələm bir yasdıq kimi,
Zövq alam, həzz alam incə dizindən.

Səhər-səhər gələ eşqimiz cuşa,
Əhdi-peymanımız qaynaya daşa.
İkimiz bir yerdə verib baş-başa,
Badələr qaldıraq eşqin camından.

Nail deyər bu sevgidən zövq alaq,
Qaynayaq qarışaq bir qaba dolaq.
Sevgi yollarında qoşa şam olaq,
Od alaq alışaq eşqin közündən.

10.08.2016.

PAYIZ LÖVHƏSİ

Yaman qaş-qabağın töküb göy üzü,
Bəyaz buludların qanı qaralıb
Sükutu küləyin götürmür gözü,
Xofdan ağacların rəngi saralır.

Külək yel atını dördnala çapır,
Önündə ağaclar baş əyir qul tək.
Qatıb qabağına qayaya çırpır,
Selləmə yağışı bu çılğın külək.

Sıyırıb qınından şimşək xəncəri
Yazıq buludların cumur üstünə.
Köçəri quşların dolur gözləri,
Küləyin quşlarla görən qəsdi nə?!

Yenə bulud-bulud ağlayır səma,
Yenə də çayların gözü bulanır.
Könlünü günəşə bağlayan səma,
Şimşək qəzəbindən oda qalanır.

Yaşıl yarpaqların qızarır üzü,
Qızarır həyalı qız bənizi tək.
Kipriyi ləçəkli güllərin gözü,
Dərdini ağlayır hey ləçək-ləçək.

Döyür pəncərəmi şıdırğı yağış,
Oyadır yuxudan xatirələri.
Bu payız yağışı günümə naxış,
Bu yağış payızın Tanrı qədəri.

Yaşıl ümidlərin yaşarır gözü,
Saralan yarpaqlar yaşarmır daha
Qızılı payızın yaşaran üzü
Şıdırğı yağışla başarmır daha

Bu payız həsrətin yarı yarpaqlar,
Daha pıçıldamır öz arasinda.
Qızılı yarpaqlar,sarı yarpaqlar
Vurnuxur qaş ilə göz arasında.

Bu payız-əlləri hənalı uşaq,
Yağışı payızın söz qismətidir.
Yaşıl libasını dəyişən torpaq-
Saralan yal-yamac yaz həsrətidir…

Azərbaycan.Quba.
16.09.2015.

SƏNİ DÜŞÜNÜRƏM

Səni düşünürəm, sənsizliyimlə
Dumanda yol azan gəmiyəm, ay qiz.
Nəyimlə fəxr edim-sənsiz nəyimlə?
Sünbülü sovrulan zəmiyəm, ay qiz.

Səni düşünürəm, qulaqlarimdan
Getmir bir an belə piçiltilarin.
Donur tebessümüm dodaqlarimda,
Gəzir divarlari siziltilarim.

Özümdən qaçsam da səndən qaçmaram,
Ürəyim daş deyil daşinim səndən.
Mən ki sən deyiləm gendən qaçmaram,
Əşya da deyiləm daşinim səndən.

Ağlağan uşağa dönüb günlərim,
Kədəri neynirəm kədərəm sənsiz.
Sənin tək əhdinə dönük günlərin
Əlindən baş alib gederem sənsiz.

Qara bir buluddur sevincim mənim,
Bir himə bənd imiş-hönkürür indi,
Sənin tək unutdu sevincim məni,
Ayriliq bənd imiş-o da sənindi.

Səni düşünürəm, səni-sən indi
Mənə dünənimdən yaxinsan, yaxin.
Demirəm-ürəyim qəlbim sənindi,
Demirəm sən məni yaxin san, yaxin…

Sahilə çirpilan dəli dalğayam,
Məni dəniz belə qoynuna almaz.
Sənli günlərimi mənə bağlayan
Sevdali qəlbimdə sevgim qocalmaz!

Azərbaycan Quba.
22.05.1991.

Mən səndən sonrada sevə bilərdim

Mən səndən sonrada sevə bilərdim
Sevmədim xəyanət mənə yaraşmaz
mən səndən sonrada ölə bilərdim
aşiqsən susarsan dildə danışmaz.

Ölmək çıxış deyil bilirəm bunu
nə önü xoş gələr nə dəki sonu
əyninə keçirib bir nifrət donu
ürəkdə kin tutar daha barışmaz..

Yazdıqca yazılar qəmli şerlər
oxyub ağladar özlü sətirlər
bir gün unudarsan belə deyirlər
insan düşdüyün heçvaxt unutmaz..

Bu ömür paysada tanrıdan bizə
isdəmədən belə gətirər gözə
insan möhtac qalıb adi bir sözə
deməyə nə gözlər üzdə tapılmaz…

Fidan misralardan asılı qalan
hər baxış bir sevgi deyildir inan
unudar sanarkən ötüşər zaman
birdə görərsən ki yolun tapılmaz

Susmağın cox cavabı varmış

anlayana bilənə
Bəzən yarı yol gedib dizləri qanayarkən
səndə çarə görənə…
Bilmədiyin səflərin , etmədiyin günahın, qazandığın savabın
yalnız səni görənə qismət işmiş anladım..
O qədər ac ruhumuz düzgünlüyə, düzlüyə
vaxta tapa bilmirik baxa bilək güzgüyə
özümüzə yad olub doğmalaşıb özgəyə
elə içdən yanırıq heç bilmirik doğrumu
səni məndən gizlədib çala bilən oğrumu
hər gün bir həsrət ilə öz-özümü danladım…..
Bir əlimdə yağ oldu, bir dilimdə bal oldu
çevrildim baxım dala gözlərimdə yox oldu
həqiqətin sayları.
Məhəbbəti axdarıb, səadəti qovarkən
sankı ipdən qırılıb ömrümüzə calarkən
harda günah edmişik bir gün səndən sormadım…
Qınayaraq qisməti taleyimə küsmüşəm
o qədər zamanımı boş-boşuna gəzmişəm
uşaq vaxtı kimisə xoşum gəlib sevmişəm
üsdündən zaman keçib cavanlıqdan əsər yox
sevgi beləmi olur nə etdimsə qanmadım…
Hər cəfaya dözənə tanrı qulu deyilməz
sevirsənsə tez əyil eşqdə qürur əyilməz
heçmi insan bir dəfə xoşbəxtliyə sevinməz
yalnız kədər yüklədik bu qismətə bu bəxdə
səni ömrüm boyunca xoşbəxtliyim sanmadım…
Yazıb, pozub nə qədər cümlələri yaratdım
günlər keçdi içimdə fani dünya yaratdım
gündüzü gücə sanıb çırağımı qaraltdım
Fidan həsrət bir olsa bitməz deyirlər hələ
Bilmədiyin səflərin , etmədiyin günahın, qazandığın savabın
yalnız səni görənə qismət işmiş anladım..

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

MƏN ŞUŞANIN DAĞLARINDA QAR GÖRÜRƏM

Gəlib vətən torpağına nazlı bahar,
Dönür yurda durnalarım qatar-qatar.
Sevincindən ulduzlar da göydən baxar,
Bu sevinci özüm üçün ar görürəm,
Mən Şuşanın dağlarında qar görürəm.

Geyinməyib ətəyinə güllü donu,
Yaz günəşi əzizləmir hələ onu.
Çovğunların, fırtınanın min oyunu…
Bülbülləri susqun, dinməz, xar görürəm,
Mən Şuşanın dağlarında qar görürəm.

Quzğun kimi Qarabağda yad, yağılar,
Səmasında qara-qara buludlar var.
Vaqif, Zakir, Xurşidbanu çox intizar,
Çiçəyini həsrətli bir yar görürəm,
Mən Şuşanın dağlarında qar görürəm.

Qəfəsdədir Cabbarımın, Xanın səsi,
Bülbülümün, Seyidimin, zənguləsi.
Qan ağlayır “Qarabağın şikəstəsi”,
Susan qaval, susan kaman, tar görürəm,
Mən Şuşanın dağlarında qar görürəm.

Döyüşümüz, vurşumuz haqqdır bizim,
Komandandan əmr gözlər oğlum, qızım.
Zülfüqardır, qoç Fəridim, Mübarizim,
Qarabağın xilasını var görürəm.
Mən Şuşanın dağlarında qar görürəm.

SƏMƏD VURĞUNA

”Şair,nə tez qocaldın sən?!

Dədə Vurğun döğru deyir,
“Şair olan qəm də yeyir.
Şair qəlbi dərd kanıdır,
Sehirli, sirr məkanıdır.
Qəlb sədası hər bir şeir
Pıçıldayır mənə pəsdən:-
“Şair, nə tez qocaldın sən?!”

Heyran- heyran hey ğəzdiyim,
Sinəsində ot əzdiyim.
Zümrüd meşə göy yaylaqdan,
Qarli zirvə, “Zorbulaq”dan,
Hər sətrinə gül düzdüyüm
Duydum qoşma, təcnisimdən:-
“Şair, nə tez qocaldın sən?!”

Hərdən əsir soyuq külək,
Səbəbini biləm gərək.
Ömür boyu sirdaş olan,
Gah boşalan, gah da dolan.
Yurda, elə bağlı ürək
“Üzəvura, deyir hərdən:-
Şair, nə tez qocaldın sən?!”

Yazdıqlarım sərvət, varım,
Nəğməkardır həyat tarım.
Şərəfimlə ömür sürdüm,
Yaxşı gördüm, yaman gördüm…
Hey ox oldum, yayı tarım
Səda gəldi hədəflərdən:-
“Şair, nə tez qocaldın sən?!”

Saç ağartdım, əldə qələm,
Dop- doludur hələ sinəm.
Gur bulaqdır təbim mənim,
Sadiq yarım, hürr vətənim.
Yaratdıqca mənə nə qəm?
Qoy deməsin yarım, Vətən:-
Dövran, “nə tez qocaldın sən?!”…

uşaq idik…
evimizdən evinizin damı görünərdi…
bir-balaca.

hələ onda
qonşum idin sadəcə.
mahiyyətini anlamırdım.
düşünməzdim hələ o vaxt
sonra mənə əziz olar
damınızın görünən o hissəsi…
uşaqlığımızdan və qonşuluğumuzdan xatirə kimi…

uşaq idik…
evimizdən evinizin damı görünərdi…
boylanmazdım heç o tərəfə
bütün evlər kimi idi
sizin kiçik eviniz də…
böyümək haqqında fikirlərim vardı,
bir də həkim olmaq…
böyüdüm, amma həkim olmadım

ilk arzumdu
ilk istəyim…
qayalara çırpılan…
çiliklənən ümidimin
getmir səsi qulağımdan…
sən vardın birdə
qonşum idin sadəcə
hələ onda…

sonralar sınan ümidlərimin cərgəsinə qarışan
fərqli nəsə vardı
səni hər gördüyüm zaman
beynimdə dolaşan….

tək bildiyim indi daha adi bir şey deyil
evinizin görünən o hissəsi…
bəzən ümiddi, bəzən tənhalıq…
bəzən kədər, bəzən utancaqlıq..
indi elə baxıram ki, evinizin damına…
sanki bir gün çıxıb oturacaqsan sən orda…

Sənə
“Özünə yaxşı bax” demək istəyirəm,
Sonra dönüb arxaya belə baxmadan
Başımı ayağıma tapşırıb
Bir ömür boyu səndən qaçmaq.
Sonra düşünürəm, çox səhlənkarsan.
Baxa bilməyəcəksən
Mənim gözümlə Sənə
Və itirib özünü
Yollarda qalacaqsan…
Ən pisi isə odur ki
Bir gün özün belə
Qaçacaqsan özündən.
Və həmin gün
Mən nə qədər uzaqda olsam belə
Ölsəm məzarım, qalsam ürəyim sızlayacaq.
Və hər şeyin sonunda
Olan mənə olacaq…
28.11.2016

HƏLƏ VARIQ BİZ

Bölünüb cənuba, şimala, qərbə,
Qəlbimizdə bütöv yaşayan yurdum.
Sağalmır düşmənin vurduğu zərbə,
Yaralı qəlbimə oxşayan yurdum.

Ürək üzülsə də acı həsrətdən,
Titrəyə-tıtrəyə döyünür hələ.
Bizə oğul deyir anamız Vətən,
Baxıb boyumuza öyünür hələ.

Vətən öyündükcə boy-buxunumdan,
Boyumu lap yerə soxmağım gəlir.
Xəcalət hissiylə ötdükcə zaman,
Qəzəbim, nifrətim bağrımı dəlir.

Dərbənddən, Göyçədən qovdular bizi,
Borçalı, Qarabağ, Təbriz pay oldu.
Hər yerdən silinir xalqımın izi,
Min illik zəhmətim, haqqım zay oldu.

Doğma yurdumuzda qaçqına döndük,
Sığındıq bir ovuc yurdun içinə.
Babalardan qalan tonqaldıq, söndük,
Qorxunu kim səpdi mərdin içinə?

Tarixin önündə oğullar çəkir,
Məğlub ataların xəcalətini.
Sorğuya çəkəcək yurd bizi bir-bir,-
Qoruya bilmədik əmanətini,

Kükrəyək, görsünlər hələ varıq biz,
Hər qarış torpağım qayıdacaqdır.
Bir gün tükənəcək daşan səbrimiz,
Yatan ruhumuzu oyadacaqdır.

GƏTİRƏR

Dostu dosta imkanı yox,
Məhəbbət qovar gətirər.
Gəlişində ümman sevinc,
Üzündə bahar gətirər.

Giley də bir təsəllidir,
Hər kəsin işi bəllidir,
Könlüm sözlü-qəzəllidir,
Dindirsən qubar gətirər.

Qəm sevincə bir tələdir,
Dərd belimizdə şələdir,
Dünyanın işi belədir,
İstəsən tapar, gətirər.

Taledən ki, küsmək olmaz,
Ümidləri kəsmək olmaz,
Yerli-yersiz əsmək olmaz,
Qış küləyi qar gətirər.

Səbr verən çətən-çətən,
Qayıtmaz ömürdən itən,
Arzular könüldə bitən,
Yoldur, bir gün bar gətirər.

“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, AYB və AJB üzvü,
Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

Sığmadığım şəhərə
Xatirələr yetmir ki…
Daşıyıram səhərə
Sənsiz gecə bitmir ki..
.
Bilirəm…
Sən sonuncu
Gəmiydin limanımda…
Mərhəmətin onuncu
Zəncinin günahında…

Barmaq boyumla dünən
Bəxtlə savaşa girdim…
Gülümsəyib ürəkdən
Hüznümü əzizlədim…

Nazını çəkdim yenə
Ümidsizcə qəhərin…
Büküldüm təkliyinə
Sığmadığım şəhərin…

16 dekabr 2016-cı il tarixində saat 12:00-da Azərbaycanda ATATÜRK Mərkəzində DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi3″ün üzvü, şairə-jurnalist-publisist Gülnarə xanım İsrafilqızının “Torpaq adamlar” kitabının təqdimat mərasimi keçiriləcək.Kütləvi informasiya nümayəndələrinin, ictimaiyyət nümayəndələrinin, mədəniyyət, ədəbiyyat, incəsənət xadimlərinin, müəllifin yazar dostlarının da iştirakı gözlənilir.İştirak etmək istəyən hər kəs dəvətlidir.
Şairə-publisist Gülnarə İsrafilqızının “Torpaq adamlar” adlı ilk şeirlər kitabı 2016-cı ildə respublikanın paytaxtı Bakı şəhərində “Ol” Nəşriyyatı tərəfindən işıq üzü görüb.
Kitab müəllifin oxucuları ilə ilk görüşüdür.Kitabda müəllifin son illərdə qələmə aldığı ədəbi-bədii nümunələri, poeziya örnəkləri toplanıb.Geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulub.Oxucuların rəğbətini qazanacağına ümid edirik.
Qeyd edək ki, şairə-jurnalist Gülnarə İsrafilqızının şeirləri Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının maliyyə dəstəyi ilə həyata keçirilən “Yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndələrinin inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin fəaliyyət göstərən “Kümbet” (Tokat şəhəri) və “Usare” (Kahramanmaraş şəhəri) ədəbiyyat dərgilərində Türkiyə türkcəsində dərc olunaraq, ictimaiyyət nümayəndələrinin nəzərinə çatdırılıb.

Ünvan:Bakı, AZ1001, Tərlan Əliyarbəyov küçəsi, 5. Fəvvarələr meydanına yaxın, Atatürk mərkəzi.

Gülnarə ŞÖHRƏDDİNQIZI,
“Möhtəşəm Azərbaycan” qəzeti

Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Irak temsilcisi

İltimas İsmayılı Facebook sayfesinde tesadüfen tanıştım bir öğretmen ve şaiire olarak, şiirlerini okudukça meraklandım ve fazla takıpçısı oldum. Diye bilirim bütün yaydığı şiirlerini okuyup gözden gönülden geçirdim, çünkü şiirleri dikkatımı çekti. Nedeni ise bu hanımın şiirleri güzel ve mükkemel, öğüt ve felsefe dolu, insanın hayatında başından geçtiklerini bir çok türlü konularda bir öğretmen diye dersler ve öğütler vermektedir. Öyleyse ilk önce bakalım :
İltimas İsmayılı kimdir ?
İltimas Hanımı yakından tanımak için onun hayat hikayesini kısaca anlatmak istiyorum :
– Azerbaycan – Nexçıvan’da 13 Mayıs 1963 tarihinde gözlerini dünyaya açtı.
– Şerur rayon İbadulla kend mektebinde okudu
– Nexçıvan Dövlet Üniversitesinde Azerbaycan Dil ve Edebiyatı okudu ( 1 Eylül 1980 – 21 Temmuz 1984 ).
– Baki Şehrinde – Nizami Rayonunda – K – Eyyübov 12 sayılı Okulunda Azerbaycan Dil ve Edebiyat Çğretmenidir.
– Nürettin İsmayıl ile evli ve üç kız çocukları vardır ( Günay, Günel ve Tahire ), heppsi Üniversite bitirmişlerdir.
– Bakü’d yaşıyor memleketi Nexçıvandır.
– Sevdiği Sözler ise : Büyük Turana Doğru.
İltimas Hanımın dikkatça şiirlerine bir göz atarsak özelliklede bir araştırmacı olarak görürüz ki böyle şiirler ve etkili konular yazan şair gerçekten bir yazar ve şair sayılmaktadır, çünkü şair koşulları hepsi onda bulunmaktadır ve içinden çoşan her konuyu okuyucuya çok açık, net ve derin hisslerle anlatmaktadır. Şair olmak her kese nasip olmaz, İltimas Hanıma bu Allah’ın vergisi olarak nasip olmuştur ne mutlu onave geleçektede onun hayat ve meslek yönünde bol şanslar dilerim. Genelde şiirlerinde tüm hayat felsefesi, anlam bütünlüğü, güzel diziler ve misralar birbirini tamamlayıp konularından hiç çıkmadan olayları mükkemelce anlatıyor, bunlar yanında da mısralar arasında müzik bütünlüğü vardır. Gerçekçi bir şaire, hayat ve yaşam konularını ustaca işlemiştir( Vatan, Bayrak, Sevgi, Vefa, Dost, Mühabbet, Yar, Ayrılık ve hasret ) konular şiirlerinde hep dikkat çekmektedir, diye bilirim bir çok konuları gerçek hayattan almış hisslerini kaleme alıp beyaz sayfaları karaltmıştır, kimi bir ders olarak hayat okulundan örnek vermiştir ve güzel, faydalı konularda seçmiştir okuyuculara. Kimide milli duygularını vatanını ne kadar sevdiğini yansıtmıştır, hepsinden de önemli Turan sevdalısıdır, işte bizi bu ortak neden daha ciddi dost etmiştir. Örnek olarak bir şiirini aşağıya alıyoruz :
Yaralı Yurdum Qarabağ…

Qarabağ qoxusu gəldi burnuma
Daşlıdır yolları keçə bilmirəm
Yayda buz kəsilən çaylar qoynuna
Dalıb bircə ovuc içə bilmirəm.

Qədimdir Şuşanın qala divarı
Keçəməzdi ondan xain süvari
Hər dağı, dərəni, bütün çivarı
Xəyalımla gəzib uça bilmirəm .

Şəhıdlər yurdudur Xocalı kəndi
Övladları öldü kəsildi bəndi
Düşmənın başında çatlasın fəndi
Baş alıb qəmimdən qaça bilmirəm.

Laçın, Kəlbəcərin uca dağına
Obalı yaylaqlı dastan çağına
Süsənli sünbüllü çiçək bağına
Umidləri əkdim biçə bilmirəm.

Ağdam Fizulinin tərifi yoxdur
Zəngəzur elinin dərdləri çoxdur
Qubadlı, Zəngilan bağrımda oxdur
Dərdimi kimsəyə aça bilmirəm.

Cəbrayıl, Xocavənd xalqı hardadır
Ağdərə, Xankəndi başı dardadır
Yaralı ürəyim burda zordadır
Deyim hansı dərdi seçə bilmirəm.

Yukarıda yazılan şire iyice bir göz atarsak, görürüz ki ne kadar şaire yurdunun dört bir yanının hasretlerini çekmektedir, aziz vatanından kopulan namertçe üzerine el koyan yad ellerine nefret ederek yurdunun yaralı parçalarını özleyip hasretinde olduğunu ve özgür olmaların bir gün önce görmesine hasretle yaşıyor.
İltimas Hanımın şiirlerini okuyucu dikkatla okursa içince hissler uyanır vatana bağlanır esir kalan rayonları her zaman düşünüp unutmayacaktır, ve gençlerimizi mücadeleye çağırıp ana vatanlarını unutmamak için şiirle hitap etmektedir.
İltimaz Müalimin şiirleri çok güzel ve etkili olduğuna insan onların okunmasından ayrılmak istemez işte bende bir okuyucu olarak bu şiiri okudukça bir çok eski anılarımı ve gençliğimi hatırlıyarak nasıl ki gizli mücadele dönemlerimizi sürdürmüştük zalim Saddam Rejiminin yaman adamlarından gizli işlerimizi yapıyorduk, o günlere dönderiyordu beni.
İnsan oğlu Hayatında ve sevdiği insandan azap ve elem görerse hayata küsüp kötümser olarak bakmalıdır işte İltimas hanımda bir onlardan dert ve işkence içinde yaşadığını ne güzelce anlatıyor ( Kim Demiş ) :

Kim demiş ki her gecenin bir sabahı var,
Bir çoğuna hiç bir zaman gneş doğmadı.
Şiirler şarkılar yaktı kalbi etti har,
Cihan içre rüsva oldu, dendi boğmadı.

Bakınız şiir hakında yazdığı ne güzel bir şiir yazmıştır, şiiri can, hayat ve yaşam saymaktadır. Şiir insana tesellidir şiir insana hayat bağışlar ( İltimas Hanıma göre şiir yürek esir eden, gönül kızdıran, israrla kendini yazdırıp, aşktır sevenler onu salamaz, insanı sevindirip gahta üzütür, sıhırlı nağmedir, sevenleri ağladıp ya da güldürür ve Destandır şiir ) son olara şiirsiz insan yaşamadığını çok ustaca anlatmaktadır :

Yazdırır şiir…
Yüreği sözlerle esir ediyor Şairin gönlünü kızdırır şiir Kalemi tuttudup tesir ediyor Israrla kendini yazdırır şiir.
Sevdadır silahı kimse yenemez Arifler şansını asla denemez Sırtına binenler artık inemez Aşkı yüreklere sızdırır şiir.
Kelam çeşmesinden tek tek süzülür Beyaz kağıtlara resmi çizilir Okuyan sevinir, bazen üzülür Gönülde mezarlar kazdırır şiir.
Sihirli nağmedir gönülden akar Hedefi bulunca derinden yakar Seveni ağlatıp kenardan bakar Lal olan dilleri çözdürür şiir.
Mecnuna hanedir Hicaz çölünde Leyla’ya namedir, mecaz dilinde Görünmez Huma dır muciz halinde Hayal dünyasında gezdirir şiir.
Diğer yandan bakarsak bir başka şiirine İltimas Hanım ( Dedim Dayan Gönül… ) şirinde çok açıkça aşkı öyle mükaddes bildiğine sevgili ne kadar zalımca devranmışsa da ama o gönlü yumşak ve sevgi dolu olarak her zülme dayanarak kendi gönlüne sitemler yağdırıyor, örneğin : Demedim sevme, demedim aşk zordur, demedim uyanık ol, demedim yürekten inanıp delice sevme. İltimas İsmayılı şirinin son mısralarında gelecek kuşaklarımıza aşk destanlarının adlarını bildiriyor, bu destanları ( Aslı Kerem, Şirin Ferhat, Tahir Zühre, Leyla Mecnun ve Yusuf Peygambere aşık olan Züleyha Destanları )’nı meraklatıp okumalarını teşvik ediyor, çünkü o Destanlarda hakkıkı aşk doğru sevda yolları varmiş :
Söz dinlemedin bak olanlar oldu Anladın mı gönül sevda ne imiş? Gül gibi sarardın al rengin soldu Anladın mı gönül sevda ne imiş?
Dedim gitme dayan uyma güzele Yemyeşil yapraktın döndün gazele Viran olmuş kalbin sanmam düzele Anladın mı gönül sevda ne imiş?
Leylayı örnek al başına gelen Humarı hatırla aşkıyla ölen Aslı Kerem ile yapmadı şölen Anladın mı gönül sevda ne imiş?
Ferhat Şirin için dağları deldi Züleyha Yusuf’la imana geldi Zöhre de Tahir’in aklını çeldi Anladın mı gönül sevda ne imiş?
Aşkın şarabını içip vuruldun Sanki saat gibi aşka kuruldun Izıdırap çekince hemen yoruldun Anladın mı gönül sevda ne imiş?
Zülfünün kokusu derde devadır İçime çektiğim nefes havadır En güzel sevgiler sana revadır Anladın mı gönül sevda ne imiş?
Aşıklık gerçektir yalanı olmaz Hayaller yolcudur kalbinde kalmaz İçi boş sözleri aklımız almaz Anladın mı gönül sevda ne imiş?
İltimas Hanımın şiirleri petekten çıkan bal gibi ne kadar okuyup doymaz olur sevgi yürekliler, bakınız işte ( Seni Unutmam ) şiirinde umudu bitmez ve sevgisi ölmez birisi gibi sevdiğini beklemekte, aşka vefa, sevgiye düşkün, sevgilini unutmamak dilinden hiç düşmiyor ve geri dönmeyi imkansız olduğuna reğmen umut kesmiyor hep beklemektedir sevgilini :
Geri gelmen belki imkansız ama,
Her zaman anarım seni unutmam.
Bindiğin o gemi dönmezsiz ama,
Rüzgara dönerim seni unutmam.
Bir daha dönersek Vatan sevgisine İltimas hanım asla ve asla yurdunun bir karış toprağını hiç unutmayıp özelliklede Vatan bayrağını her zaman ala tutmuştur işte ( Şuşa zirvesinde dalğanacaktır bu Bayrak ) şiirinde ne güzel ve mükkemel bir vatan sever kadın olduğunu vurguluyor :
En güzel renkleri alıp koynuna,
Samada yücelir güzel Bayrağım,
Her bir çalarında tarih yaşayır,
Göglerden bac alır güzel Bayrağım.
( Suç Yoktu Bende ) şirine gelirsek ne güzel vefadarlı birisi olduğunu açıkça göstermektedir, sevgiye sadık kalmasını, pervane olup aşk ışığında yandığını, ağlayıp hayat mücadelesinde hiç gülmediğini, sevgilisinin yakılıp kül olmasına bile kendinde suç olmadığını ve karşı tarafın yanlışlıkları oluğunu gösterip çok güzelce ve ustaca yüreğinin tatlı, ahengli ve ateşli sözleri ile yansıtmaktadır :
Dağıttım aklımı yollara vardım
Vefanı görmedim gamınla yardım
Hayalini alıp sıkıca sardım
Hapise tıkılsan suç yoktur bende.

Aşkı vüslat nedir ah bilemedim
Pervanetek yandım aff dilemedim
Ağladım ömrümce hiç gülemedim
Ateşte yakılsan suç yoktur bende.
( Gelmez Sevgilim ) şirine hızlı bir göz atarsak, açık ve güzelce vefasını, hasretini ve elemini ustaca şiirin mısralarında ifade etmektedir. Bunun yanında da vefasız dünya çilesini çekerken ve yarı vefasız olup onu bırakırken halede sevgi ile yolunu beklemektedir, buda sadece bir gerçeği ifade etmektedir oda şarire İltimas Hanım hayat boyunca sevgisine sadık kalıp ve gördüğü mutlu, sevinci ve elemleri unutmayıp anılarını her zaman yaşamaktadır ve gözleri hep yollarda bir gün sevgi kaynağı geri dönüp umuduyla yaşamaktadır :
Giderken aklımı aldı götürdü,
Yellere kaptırıp çölde yitirdi,
Beni bu ayrılık yedi, bitirdi,
Beklerim yolunu gelmez sevdiğim.

Rüzgarlar saçımı yoldu, kopardı,
Vefasız yarime name apardı,
Bu yazık divane ona tapardı,
Beklerim yolunu gelmez sevdiğim.

İltimas yıllarca çeker yorulmaz,
Aşığa neden ya diye sorulmaz,
Sevdaya tutulan derde darılmaz,
Beklerim yolunu gelmez sevdiğim.
İltimas Hanım hece şiirlerinde başarlı olduğu gibi serbest şiirlerinde de çok becerli ve başarlı olmuştur, her iki tarızda yazdığı şiirlerde yetenegini profısonal olarak usta olduğunu pek açık becermiştir, serbest şiirlerinde anlam bütünlüğü ve müzik semfonısı tam görülmektedir. Gerçekten normal hayatta öğretmen olarak edebiyat yolunda da becerli bir öğretmen olduğunu yazdığı şiirleri ile ispat etmiştir ( Öksüz Sevda ) şiirini örnek alacağız :

Eğer mutlu olacaksan
Bırakalım sevgimizi…
Öksüz kalsın bu sevdamız
Koy yas tutsun yüreğimiz
Hep ağlasın gözlerimiz.

Hiç kimsenin haberi yok
Korkma…
Bu cinayeti
Bir sen bilirsin, bir de ben.

Ha… istersen sen de unut
Ben çekerim ağrısını acısını.
Ben alırım üzerime tüm suçunu.

Bir öksüz de bizden kalsın…
Nolacak ki…
Dünya öksüzlerle dolu.
Yüzü asık, üstü başı leke leke
Vurulmuşsa bir sokakta
Ayağını çeke çeke
Dilenecek sevgi payı
Ölene dek bir yerlerde
Sürünerek yaşayacak, yaşlanacak..

Hatırlamaz seni belki
O küçüktü…
Çok küçüktü sen vaz geçtin
Bizi bırakıp gittin…
Susacağım sorsa bana
Öksüz sevgim, yazık sevgim.
Biz tek idik, yalnız idik
Diyeceğim.
Sevenimiz hiç olmadı…
Yüreğimiz aştı, taştı.
Hiç dolmadı.
Bu aşkımız yarım kaldı
İleriye yol almadı.
Öksüz kaldı…Öksüz kaldı…
Son olarak derin sevgi ve saygılarımı İltimas Hanıma sunup, her iki hayatında normal ve Edebiyatta başılılar dileğimle. Ben gerçekleri yazdım çünkü Hanım Şaire hak ediyordu gerisi sevgili okuyucularımıza kalır, hürmetlerimle.

Sən zülmət gecələrin bir ümid çırağısan,
Sən elin ağsaqqalı, sən yurdun dayağısan,
Sən hürriyyət sədası, azadlıq sorağısan,
Hər qarışda izin var, bu izi silmək çətin,
Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.

Vətənin hər daşını sevginlə naxışladın,
Bu yurda kəc baxanın yolunu yoxuşladın,
Sən qalan ömrünü də xalqına bağışladın,
Əbədiyyət rəmzi var kökündə bu ülfətin,
Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.

Əshabi-kəhf timsallı neçə pirlər burada,
Hər qayanda qorunur neçə sirlər burada,
Sənə yön çevirdilər “91-lər” burada,
Bir daha bəlli oldu xalqına sədaqətin,
Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.

Sən haqqa arxa durdun, əsarətə yox dedin,
Acın dərdini bilməz heç bir zaman tox, dedin,
Oyan, ey ulu millət, qaranlıqdan çıx dedin,
Aydınlıq nuru qonsun üzünə məmləkətin,
Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.

Bu dövlətin qırılmaz təməlində yaşarsan,
Ən müqəddəs, ən ülvi əməlində yaşarsan,
Vətən sevdalıları cəm elində – yaşarsan,
Xalq görür bəhrəsini çəkdiyin hər zəhmətin,
Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.

Sənə xalq məhəbbəti sonsuz – dərindən dərin,
Yüksəliş müjdəlidi hər açılan səhərin,
Daha yolu rəvandı aşılmaz zirvələrin,
Bütün dünya çevirib yurduma öz diqqətin,
Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.

Ən böyük əmanətin İlham Əliyev bizə,
Bir də müqəddəs Vərən – döğma ocaq, ev bizə.
Onunçün o, qatır ki, gecəsini gündüzə,
Heç zaman laxlamasın özülü bu qüdrətin,
Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.

Azərbaycan – Türkiyə qardaşlıq nümünəsi,
Bütün cahan bir ola boğa bilməz bu səsi,
Hələ qarşımızdadır Qarabağ təntənəsi,
Ürəyində gömərik düşmənin bəd niyyətin,
Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.

And içirik günəşin sübh doğan çağına,
And içirik qan ilə boyanan torpağina,
And içirik üçrəngli müqəddəs bayqağına,
Kokünü kəsəcəyik hər zülmün, hər zillətin,
Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.

BİR İNSAN ÖMRÜNƏ NƏLƏR SIĞARMIŞ…
Proloq

Nə zamandır düşünürəm dərin-dərin,
Dərdləşirəm mən gecələr əqlim ilə.
Yaratmaqçün dastanını mən Öndərin,
Toplayıram dürr-incilər gilə-gilə.

Mən bir qorxmaz əsgəriyəm həqiqətin,
Yazdıqlarım ümmandakı bir damladır.
Söz, sənət də fövqündədir məhəbbətin,
Mənim gecəm, həm gündüzüm ilhamladır.

Ümümmilli liderimə olan sevgi,
İnanıram çağlayacaq qələmimdən.
Hər qafiyəm, hər bir hecam nizə,süngü,
Söz qılıncdır,düşməyəcək heç əlimdən.

Ötsə də çox əbədiyyət səfərindən,
Ölməzdir O,sıramızda bizimlədir.
Məst olmuşam müstəqillik zəfərindən,
Ulu Öndər aramızda, bizimlədir.

Şəfəqləri al günəşdir doğma elə,
Azadlığın, hürrüyyətin şöləsidir.
Qəhrəmanlıq nəğməsidir düşüb dilə,
Ataların, babaların haqq səsidir.

Koroğlutək sinəsində dəli nərə,
Düşüncəsi nə savaşdır, nə də qandır.
Millətimin dərdlərinə məlhəm, çarə,
Ümidləri qərq eyləyən bir ümmandır.

Cəsarəti nuş eylədi udum-udum,
Qalib oldu cahangirlər meydanında.
Müstəqillik… Azad ölkəm… Güclü ordum…
Oxa döndü zəmanənin kamanında.

İdeyası istiqlalın rəmzi olub,
Adı zəfər bayrağıdır dalğalanır.
Heydər eşqi, Haqq sədası qəlbə dolub,
Günü-gündən məşəl kimi alovlanır.

Belə ömrün hər zərrəsi bir günəşdir,
Qaranlığa, zülmətlərə qatı düşmən.
O, qəlblərdə yaşayan eşq, nur, atəşdir,
Hara getdim ancaq bunu eşitdim mən.

Şah əsəri azad, yeni Azərbaycan,
Xoşbəxt-xoşbəxt gülümsəyir baxanlara.
Düşmənlərə qənim olan şimsək, tufan
Yollar açır zəfərlərlə xoş anlara.

HEYDƏR ƏLİYEV MUZEYİNDƏ

Xəyallarım bələdçitək yol göstərir,
Dayanmışam muzeyində Öndərimin.
Göz önündən xatirələr keçir bir-bir,
Axan yaşın əzizlərəm gözlərimin.

Söz açılıb həyatının hər anından,
Ona bağlı sənət, foto, lal əşyalar.
Ötmək olmur həyacansız yanlarından,
Hər birində gizli hikmət ,gizli əsrar…

Çevirirəm zəmanənin illərini,
Təsbeh kimi düzüm-düzüm cərgələnib.
Ümman olub mən içirəm sellərini,
Qara saça qırov düşüb, qar ələnib.

Min doqquz yüz iyirmi üçün may ayında,
Böyük Tanrı əta etdi bir körpəni.
Ay sevindi kəhkəşanlar sarayında,
Nur şəfəqə boyanmışdı beşik,nənni.

Böyüdü O, İzzət ana qucağında,
Atəş aldı Əlirza kürəsindən.
Poladlaşdı ömrünün lap gənc çağında,
Tük ürpəndi qoç Koroğlu nərəsindən.

Dayanmışam nəhəng rəsmin önündə mən,
Zaman donub, xəyal coşur, silkələnir.
Kiçik Heydər süzür bizi çərçivədən,
Baxışından qəlbə həzin nur çilənir.

Eksponat, hər nə varsa bir dastandır,
Səhifələnən ömründən varaq-varaq.
Tər-təmizdir, ləkəsizdir, gülüstandır,
Uşaq kimi təəccüblə baxır maraq.

Bu insanla necə qürur duymayasan?
Hər bir anı vətən üçün qəhrəmanlıq.
Necə öpüb göz üstünə qoymayasan?!
Qılıncını saxlamayıb bircə anlıq.

Baxıram mən Onun qiymət cədvəlinə,
Qardaş kimi qucaqlaşıb, baxır beşlər.
Baş əyirəm cəfakeşlik heykəlinə,
Köhnəlməyən xatirələr, təzəcə-tər.

Hərbi mundir sıxır enli sinəsini,
Çox yaraşır cüssəsinə bu şux geyim.
Yeni-yeni qurur şöhrət binasını,
Hünər dolu xidmətlərin hansın deyim?…

Zərli-zərli, ulduzludur paqonları,
Qamətinə biçilibdir sanki Haqqdan.
Əzəməti titrədəcək nadanları,
Vətn üçün qurban deyib canı çoxdan.

Düymələri cərgələnən əsgər kimi,
Ordenləri qəhrəmanlıq mayağıdır.
Həyəcanım bir romantik əsər kimi,
Düşüncələr ilhamımın bulağıdır.

Cəngavərdir təltifləri,medalları,
Hər birinin ayrıca bir dastanı var.
Sıldırımlı,sərt qayalı o yolların,
Yaddaşına həkk olunmuş çox anı var.

Kəmənd atıb ram eylədi O,zirvəni,
Qartal kimi uçrumlardan süzüb keçdi.
Şəfəqiylə aydınlatdı duman, çəni,
Neçə-neçə zirehləri dəlib keçdi.

* * *

Dalıb fikir dünyasına, xəyal gedir o çağlara,
Sovet dövrü… Ağır zaman… İnləyirdi Azərbaycan…
Odlar yurdu tapdaq idi həm qırmızı, həm ağlara,
Kommunistə, ateistə, qan qoxuyan alçaqlara.

Varidatım bəxşiş kimi paylanmışdı sağa-sola,
Yem olmuşduq ağzı qanlı çaqqallara, quzğunlara.
Talanmışdı nemətlərim, dikilmişdi gözlər yola,
Sürünürdüm ilan kimi, özüm qartal ola-ola.

Bu bağrı qan, viran olmuş yurda oldun sahib duran,
Öz xalqına, millətinə arxa oldun, dayaq oldun.
Ulu öndər, Baş Komandan, alqışladı səni zaman,
Varlığınla fəxr eylədi, hey öyündü qoça Turan.

Al günəştək yayılanda zərrin-zərrin şəfəqlərin,
Həyat verdi hərarətin buz bağlamış ölkəmizə.
Nurlandırdın vətənimin səmasını, üfüqlərin,
Qamaşdırdın ğözlərini düşmənlərin, rəqiblərin.

Ümman kimi boy göstərdin tüğyan eden nəhənglərə,
Hər dəqiqən, hər saniyən xalqın üçün, vətən üçün.
Qəhrəmanlıq nəğməsidir boyük adin al səhərə,
Yatmış vulkan, fırtınadır, zəlzələdir zəhmin,gücün.

* * *

Canlı bir şahiddir foto, sənədlər,
Dövrün, zamanənin aynası kimi.
Yurdun həm gecəsi.gündüzü zəhər,
Rəhbərlər xalqına bir asi kimi.

Naşı siyasətdən pəjmürdə vətən,
Qartal caynağında qanlı ov kimi.
Hər rayon, bölgədə boran, duman çən,
Bürüyub olkəni qar, qırov kimi.

Vətən səmasında parlaq Günəştək,
Can verdi çiçəyə,gülünə birdən.
Əldə misri qılınc hücum çəkərək,
Heydər qisas aldı fələk, qədərdən.

İntibah yol açdı Azərbaycana,
Keçici bayraqlar ard-arda gəldi.
Dönüb örnək olduq bütün cahana,
Vətənin şöhrəti, adı yüksəldi.

İttifaq hörmətlə baş əydi Ona,
Mərkəzi Komitə Ondan danışdı.
Odlar ölkəsinin mətin oğluna,
“Siyasi Büro da dostdu, qardaşdı.”

* * *

Heydər dönür ittifaqda əfsanəyə,
Moskvanın gözündə o,bir incidir.
Zəfərlərə mahnı, nəğmə deyə-deyə,
Neçə ildir Azərbaycan birincidir.

Mərkəzdəki rəhbərləri ovsunladı.
O,dünyanı valeh etdi hünəriylə.
Nə etdisə bunuVətən borcu saydı,
Qürur duydu Ulu millət Heydəriylə.

Çox ciddiydi “Böyük qardaş” nəzarəti,
Amma Heydər bu sədləri yıxdı, aşdı.
Onun böyük siyasətdə məharəti,
Kəhkəşana, ümmanlara ayaq açdı.

O qaytardı sahibinə doğma dili,
Ad verərək alqışladı Dədə Qorqud.
O, Xaqani, O, Nizami, O, Füzuli,
Fəxr eylədi: Öndəriylə bu ulu yurd.

Hey içdikcə onun zəka bulağından,
Süslənirdi böyük sovet, rus dövləti.
Nur alırdı parlaq idrak çırağından,
Mayak idi ər Öndərin güc-qüvvəti.

Tanınmayan bir ölkəni məşhur etdi,
Dünya duydu Azərbaycan,Bakı adın.
Susuz,şoran səhralarda güllər bitdi,
Xoşbəxt etdi bu diyarın hər övladın.

şair-publisist, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü

Ulu öndər, Ümummilli lider Heydər Əliyevə

Qəlbi Vətən eşqiylə
Dolu – Heydər babanın.
Bizik indi qanadı,
Qolu – Heydər babanın.

Bir fəxarət yoludur,
Şan-şərafət yoludur,
Haqq-ədalət yoludur
Yolu – Heydər babanın.

Xoş müjdə, xoş niyyətdir,
Sözü əbədiyyətdir,
Özü əbədiyyətdir,
Ulu Heydər babanın.

OYANDIR RUHUMU

Ayrılıq min ildir qol-qanad gərib,
Qara kölgəsini üstümə sərib,
Orda sən qəribsən, burda mən qərib,
Təbrizim, Dərbəndim, Borçalım, Şuşam.

Dolaş addım-addım ulu vətəni,
Dağıt üzərindən dumanı, çəni,
Tarixi axtaran oxusun məni,
Yurdun özülündə qranit daşam.

Varmı bu dünyada bizə tay, Dədə,
Kimlərə verildi bu yurd pay, Dədə,
Qəzəblən, səsimə hay ver, hay, Dədə,
Qoyma bu yollarda büdrəyəm, çaşam.

İnanmaq, aldanmaq qismətimizmiş,
İllərcə uyuyan qeyrətimizmiş,
Təkcə oyaq qalan həsrətimizmiş,
O da fayda verməz yüz il çalışam.

Vətən gözümüzdə dağ idi, itdi,
Səbr kasamız da tükəndi, bitdi,
Nə fərqi, sən verdin, mən verdim, getdi,
Mən bu itkilərlə çətin barışam.

Oyandır ruhumu tanrım, amandır,
Yatmaq ölümdən də mənə yamandır,
Bu gün gözlədiyim həmin zamandır,
Gərək önümdəki dağları aşam.

BU YOLUN

Elə tutdu gözəlliyi gözümü,
Ürəyimdə hay qoparmış bu yolun.
Sinəsində saxlamadı izimi,
Təməli buz, üzü qarmış bu yolun.

Ümidlrim əl oldular, yaxa mən,
O mənzildən əl götürdüm daha mən,
Qırovlandı saçlarımda duman, çən,
Hər addımı intizarmış bu yolun.

A Müzəffər, arzuların ilk bahar,
Həsrətini ürəyinə yığ, apar…
Düşünürdüm, bir əbədi gediş var,
Nə biləydim sonu varmış bu yolun.

ƏNİ ƏVVƏLKİ TƏK SEVƏ BİLMİRƏM

Yenə ərşə çəkir yuxumu sevgi,
Gecə-gözlərimdə gülümsər üzün.
Dərdi at oynadan didərgin kimi
Sənli xəyalımda gülümsər üzün.

Yuxumu qaçıran sənli fikirlər
Ahıma qoşulub, ərşə çəkilir.
Dincliyi qaçıran sənli fikirlə
Gözlərim sübhədək yola dikilir.

Gündüz yol çəkməkdən bezdirir ,məni
Səni xəyallarda oxşayan gözüm.
Məni məndən alıb-gəzdirir məni
Sırğa tək qulaqda yaşayan sözün.

Səni ağlayıram varağın üstə,
Səni yaşatdığım misralar qədər.
Dərdəm-özüm boyda, ayağım üstə,
Hicranam-içimi göynədir qədər.

Qədər məni qovur,mən də yuxumu,
Qara buludlar tək qaralır qanım.
Tutub silkələyir həsrət yaxamı,
Gözümün kökündə saralır canım.

Yolur saçlarını ürəyimdə qəm,
Həsrətin əlində nəbzim tərs vurur…
Səni əvvəlki tək sevə bilmirəm,
Dərdimə göz yuman gözümün nuru.

Getdiyin yollara yağan yağışlar,
Yağır yaddaşıma yad daşı kimi.
Bir gün geri dönsən dalğın baxışla,
Məni görəcəksən baş daşı kimi.

SƏN MƏNİM YOLUMU GÖZLƏYƏCƏKSƏN!

Hər axşam qoşulub tənha qüssənə.
Qəlbində qəmini közləyəcəksən.
Elə od qoyacaq intizar sənə,
Bu odu hamıdan gizləyəcəksən,
Sən mənim yolumu gözləyəcəksən.

Gündüzlər qəlbində yaşaran ümid.
Gecələr yuxunu ərşə çəkəcək.
Donacaq gözündə yaşaran ümid,
Qəmli baxışın da hey yol çəkəcək,
Sən mənim yolumu gözləyəcəksən.

Gözünün odunu alacaq yollar,
Yenə düyünlənib baxışlarına.
Bu yollar həsrəti gözünə yollar…
Düşərək xatirə yağışlarına,
Sən mənim yolumu gözləyəcəksən.

Mənə qalan olsa-gözün qalacaq-
Sevinci,kədəri yaradan baxış.
Sənin o günlərdə gözün qalacaq,
Gözündən gələcək yar atan baxış,
Sən mənim yolumu gözləyəcəksən.

Nə qədər gec deyil-bir daşın,düşün,
Nə qədər düşməyib işlər düyünə.
Belə at oynatma,atından düşüb
Üz tutub qarşıdan gələn hər günə,
Sən mənim yolumu gözləyəcəksən!

Azərbaycan.Quba.
1985-ci il.

Mətləb verib

Həmişə qayğımla, diqqətimlə mən,
Oqədər üzləri güldürdüm qağa.
Öz bəxtim üzümə gülmədi , heyif,
Hissimi içimdə öldürdüm qağa.

Könlüm meyl etmədi bərə, bəzəyə,
Ömrümün bəzəyi adım sanımdı.
Tənə vurmadım mən sınmış ürəyə,
Halalıq, dürüstlük tək ünvanımdır.

Kimin cibi dərin, aglı dayazsa,
Bəyənməz ağıldan güc alanları.
Allah el içində uca saxladı,
Halal zəhmətiylə ucalanları.

Dünyanı dərk edib duyandan bəri,
Gözümə yolları göründü qəmin.
Ah çəkdim yerindən tərpətdim yeri,
Pislər dörd tərəfin tutub aləmin.

Alnımın yazısı alın tərimdi,
Əlimin qabarı , fərəhim mənim.
Çoxu sevincindən sığmır dünyaya,
Sevinc göz yaşlarım bəh-bəhim mənim.

Tək bircə gümanım təbimə gəlir,
Şükür ki, Allahım mənə təb verib.
Hər yazı yazanda ruhum dincəlir,
Ay Polad, hərəyə bir mətləb verib.

22.11.2016.

Güvənir

Məni alıb gedir bu düşüncələr,
Tamahkar yalmanır, yala güvənir.
Axtara-axtara itirdim nələr,
O qədər adam var , mala güvənir.

Daşı mum edərəm,daş da olaram,
Yaşı qurudaram, yaş da olaram,
Başsız da qalaram, baş da olaram,
Mən yara, mənə də bala güvənir.

Sevginin ləzzətin dadın görmüşəm,
Ömrümün doğmasın yadın görmüşəm,
Kişi hünərində qadın görmüşəm,
Elə papaqlı var şala güvənir.

Göynəyə-göynəyəközə sığındım,
Sözə arxalandım, sözə sığındım,
Əyriyə dikəldim, düzə sığındım,
Heyif ki, çoxları fala güvənir.

Gözümü oxşayan xal şirin olur,
Hər güldə çiçəkdə bal şirin olur,
Sinədə dəyməmiş kal şirin olur,
Polad nar bağında kala güvənir.

29.06.2015.

Necə deyim

Kiminsə səhvinə, bəd əməlinə,
Göz yumub qəlbimə döz necə deyim?
Uymayıb dünyanın gəlhagəlinə,
Haqqa qul olana söz necə deyim?

Verie misql-misqal alır bir ətək,
Yanan tapılmırsa, halına tək-tək,
Kəsirsə yolunu düzün daş kəsək,
Külə od, tüstüyə köz necə deyim.

Nə ağıl kəsmirsə, nə qəlb yanmırsa,
Yaxşını bilmirsə, pisi anmırsa,
Əyrin görmürsə, düzü qanmırsa,
Qanmaza hər işi çöz necə deyim?

Mənim söz dünyama, söz mülkümə gəl,
Ləli cəvahiri gəzirəm əl-əl.
Əsli çirkin qızı edərsə, gözəl,
Atlasa, qumaşa bez necə deyim?

Kimi baş girləyir baş qata-qata,
Kimi də söz tutur, söz ata-ata,
Kiməsə, gözündən gəlirsə xəta,
Sonra mən o gözə göz necə deyim?

Ömrüm haqq işiçün keçdi savaşda,
Qardaş atsa daşı, günah yox daşda,
Nadan alimdən durursa, başda,
Polada səbr elə, döz necə deyim?

15.08.2015.

Gəlir

Allah özün qoru bizi,
Arvad ərə kələk gəlir.
Pərdələnib, cildə girib,
Tutub üzə ələk gəlir.

Sönmüş ocaq alışanda,
Ağ qaraya qarışanda,
Haqsız haqdan danışanda,
Ağzımdan lap ürək gəlir.

Ümid gəlir güman altdan,
Ay boylanır duman altdan,
Su yeridir saman altdan,
Elə bil ki, mələk gəlir.

Əzməmişəm bir kimsəni,
Əzə bilməz heç kim məni,
Haqqı uca tutub, yəni,
Kişi gəlsə də tək gəlir.

Vay o gündən ki, mərd sına,
Namərdi sən onda qına,
Qohum qardaş qarşısına,
Polad əldə çörək gəlir.

30.05.2014.

YADİNA DÜŞÜRƏMMİ?

Qaldı arxada artıq ömrün xöşbəxt illəri,
İndi mənim əlimə dəyməz sənin əllərin.
Söylə hərdən əsəndə soyuq payız yelləri,
Dağılanda üzünə o pərişan tellərin,
Deyirsənmi olaydıq eşqin gənclik yazında?
Heç olmasa xəyalın dumanlı aynasında
Səninlə bir anlığa gəlıb görüşürəmmi?
Yadına düşürəmmi?

Səadət fürsətini qaçırtdıq sən də, mən də,
Onu köhlən at kimi salmalıydıq kəməndə,
Hərdən sevda yolunu azıb dumanda, çəndə,
Sənə ümid verəcək bir işıq görməyəndə
Bələdçi olurammı cığırlar arasında?
Heç olmasa xəyalın dumanlı aynasında
Səninlə bir anlığa gəlıb görüşürəmmi?
Yadına düşürəmmi?

Gəl indi xatırlayaq bütün olanları biz,
Özümüz yazmalıykən hökmü biz, qərarı biz,
Taleyin əllərinə verdik ixtiyarı biz,
Günah kimdədir görən? Mən bilmirəm! Barı biz
Bir nişanə qoymadıq xatirə dünyasında.
Heç olmasa xəyalın dumanlı aynasında
Səninlə bir anlığa gəlib görüşürəmmi?
Yadına düşürəmmi?

ƏBƏDİYYƏT

Mən sənin nəğmənin əks sədası,
Könlünün tükənməz arzularıyam.
Qışında- bir ilıq payız havası,
Yayında- bir sərin quzey qarıyam.

Gecə zülmətində, qaranlığında
Qəfildən parlayan qəmərinəm mən.
Kədərli çağında, qəmli çağında
Dərdini dağıdan xəbərinəm mən.

Səadətli keçən illərinəm mən,
Mənsiz itirirsən bu səadəti.
Günəşə uzanan əllərinəm mən
Məndədir qəlbinin od hərarəti.

Mən sənin yaşanmış dəqiqələrin,
Hələ yaşanacaq ayın, ilinəm.
Mən sənin məhəbbət adlı əsərin,
Sevgi xallarıyla ötən dilinəm.

Mən sənin….
Təsviri mümkünmü məgər?
Hər şeyi söyləmək çətindir, çətin.
Axı necə deyim… Dağlar, dərələr
Kiçik zərrəsidir əbədiyyətin.

YADIMA SƏN DÜŞÜRSƏN

Hər çiçəyin öz ətri,
hər gülün öz rəngi var,
Hər qəlbin öz istəyi,
öz sözü, ahəngi var.

Hər insan öz ömrünə
dost seçir, həmdəm seçir.
Mənimsə ürəyimdən
qəmli bir nisgil keçir,
Yadıma sən düşürsən.

Göydə bulud dolaşır
axşam düşür, yel əsir,
Heç bilmirəm nədəndir
könlüm belə tələsir.
Yollarına baxıram,
nə gələn var, nə gedən.
Qəlbimdəki intizar
nədir, düşünürəm mən.
Yadıma sən düşürsən.

Təklik üz verir mənə,
çıxıram otağımdan,
Sevgililər küçədə
deyib-gülür mehriban…
Onları belə xöşbəxt
belə məsud görəndə
Duyğular dalğa kimi
çırpınır bu sinəmdə,
Yadıma sən düşürsən.

BAKI

Uzaq elli əziz dostum soruşdu
-Sizin Bakı söylə, necə şəhərdir?
Dedim: -Qardaş, mənim doğma şəhərim
Yazılmamış, oxunmamış əsərdir.

Çıiçək desən- könül açan çiçəyi,
Külək desən- ev uçuran küləyi,
Qasırğada ağ dalğalar ləçəyi,
Sakit gündə gözü mavi Xəzərdir.

Nəğməsidir zavodların fit səsi,
Suya düşüb buruqların kölgəsi.
Ətirlidir bağlarının meyvəsi,
Ağ şanısı elə bil ki, şəkərdir.

Dost görəndə tükənməyir hörməti,
Düşmən görsə, dərya olur nifrəti,
Bir qədər də dəlisovdur adəti,
Əziz dostum, Bakı belə şəhərdir.

LÖVHƏ

Səmada dövrələnirkən buludların düzümü
Zillədim göylərə həsrətlə yol çəkən gözümü.
İldırımlar mənə göstərdi nurlu gündüzümü.

Sübhədək mən belə süzdüm bahar yağışlarını,
Saplı mirvaritək üzdüm bahar yağışlarını,
Güllərin boynuna düzdüm bahar yağışlarını.
* * *
Qüssəli çağlarında
Sənin dodaqlarında
Təbəssüm görünübsə,
Gülüşə bürünübsə
Kədərlərin bir anda-
Bu uğurlu zamanda
Demək hələ mən varam!

Ümid dumanda, çəndə
Səni atıb gedəndə,
Qəlbinə şölə kimi,
Kiçik bir gilə kimi
Təzə ümid dolubsa,
Belə günün olubsa,
Demək hələ mən varam!

Qış şaxtadan qılıncı,
Çiynində ağ yapıncı
Əlini kəsən zaman,
Sərt yellər əsən zaman
Bir çiçək görmüsənsə,
Əyilib dərmisənsə,
Demək hələ mən varam!

Baharınam xəzanda,
Bələdçinəm azanda.
İşığınam zülmətdə,
Həyatınam qürbətdə,
Sənin çətin anında
Mən hazıram yanında,
Demək hələ mən varam!

Sumqayıt şəhər S.Vurğun adına Mərkəzi Kitabxananın uşaq şöbəsində “Qış lövhələri” adlə əyləncəli tədbir keçirilib.
Tədbirdə balaca oxucular qış mənzərələrini əks etdirən əl işləri hazırlayıblar. Rəngli kağızlardan və küknar ağacının qozalarından istifadə olunaraq hazırlanan əl işləri uşaq şöbəsi tərəfindən sərgilənib.
Kitabxanada növbəti tədbir NAKO Edu club tədris mərkəzi ilə birgə baş tutub. “Sehirli kitabların yaşadığı ev “adlı tədbirdə nağıl qəhrəmanları Cırtdan, Göyçək Fatimə və Tıq-tıq xanım tərəfindən qarşılanan qonaqları şöbənin müdiri Yeganə Hüseynova salamlayıb və kitabxana haqqında məlumat verərək onları böyük və kiçik abonement, qiraət zalı, multimedia və nağıl otaqları ilə tanış edib.
Nağıl otaqında balaca qonaqlara nağıl qəhrəmanları Cırtdan və Göyçək Fatimə Azərbaycan xalq nağıllarını oxuyub, əyləncəli oyunlar keçiriblər.
Daha sonra oxu zalında qonaqlar cizgi filmi izləyib, oxucuların əl işlərindən ibarət hazırlanan “Qış lövhələri” sərgisi ilə yaxından tanış olublar.
Sonda NAKO Edu club tədris mərkəzinin müəllimləri əməkdaşlıq və səmimi qarşılanmaya görə təşəkkürünü bildirib və əməkdaşlığın bundan sonra da davam edəcəyini vurğulayıblar.

Sumqayıt şəhər Mədəniyyət və Turizm idarəsinin Mətbuat xidməti

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

OLAN OLDU

“Könül dəftərim” – silsiləsindən

Lənət olsun kor şeytana,
Sevgim, sevdam, yalan oldu.
Həyat çəkdi imtahana,
Sənli dünyam, talan oldu.

Qəfil çarpdı, zalım fələk,
Arzularım getdi hədər.
Məsum vüsal, hey dərbə-dər,
Fələk qisas, alan oldu.

Həyat eşqi, inam söndü,
Dünya gözə dar göründü.
Üz- üvandım, tərsə döndü,
Könül ağlar, nalan oldu.

Kimlər qurdu bu qurğunu?
Hər həsrətin, var bir sonu.
Ala gözlər yol yorğunu,
Möhlət, vədə,dolan oldu.

Bir az qeyrət, bir az hünər,
Fitnə odu susar, sönər.
Dövran, sevən geri dönər
Sən də söylə;- “olan- oldu”…

GÖRÜŞƏCƏYİK

“Könül dəftərim” – silsiləsindən

Ayrılıq gör necə haxladı məni,
Çökdü başım üstə, həsrətin çəni.
Qəflətən gələrmiş, ayrılıq dəmi,
Qismətdə vardısa, görüşəcəyik.

Odlanıb yanırıq, bax için- için,
Karvanı yetişdi, bu qəmli köçün.
Qəlbimdə söylədim, təsəlli üçün;-
Qismətdə vardısa, görüşəcəyik.

Yollar zənci saçı, çözə bilmədik,
Qanadsız quş kimi, süzə bilmədik.
Adadan- adaya, üzə bilmədik,
Qismətdə vardısa, görüşəcəyik.

Vüsalın uzaqda, bir güman kimi,
Qəddimi əyibdir, yay- kaman kimi.
Hicran sarsa belə, sis- duman kimi,
Qismətdə vardısa, görüşəcəyik.

Vardır zərbi- məsəl, atalar sözü;-
“Kül altda qorunar, ocağın közü”.
Yollardan yığışar, Dövranın gözü,
Qismətdə vardısa, görüşəcəyik…

İNSANLIĞA

Bir günahkar bəndə varsa, yox nicat insanlığa,
Hər bir insan saf əməl versin zəkat insanlığa.

Qoy arınsın büs-bütün hər cür günahdan bəndələr,
Eyləsinlər çox savab işlər barat insanlığa.

Durmadan karvan gedir, yollar uzaqdır, yük ağır,
Sən də ver öz töhfəni, vaxtında çat insanlığa.

Vermə əldən insafı, fürsət var ikən adil ol,
Pak əməllər bəxş edər sonsuz həyat insanlığa.

Sözlərinlə, gəl, Müzəffər, qəlbləri abad elə,
Mənəviyyat müjdəni şövq ilə qat insanlığa.

KİMİYƏM

Sənin eşqinlə, gülüm, cismə gələn can kimiyəm.
Sən küləksən, mən isə kükrəmiş ümman kimiyəm.

Sevgimiz nur selidir, qərq eləyib ömrümüzü,
Sən günəş, mən işığından ağaran dan kimiyəm.

Ömrümüz güllü-gülüstandı bütün, sayəndə,
Sevgimiz bal, sən arı, mən dolu bir şan kimiyəm.

Sən mənim eşqimə təşnə çiçəyimsən, mən isə,
Bir məhəbbət buludu, eşq dolu leysan kimiyəm.

Tapdı xoşbəxtliyini səndə Müzəffər əbədi,
O zamandan elə öz ömrümə mehman kimiyəm.

* * *

Bir arzum var içimdə,səni deyib uçunar,
Qanadı bərkiməmiş qaranquş balasıdı.
Su içməsə bir dəfə titrəyən əllərindən
Ömrüboyu ümidi gözündə qalasıdı…

Hər gecə yuxusunda uçar səsinə sarı,
Hər səhər yuxusundan durar hamıdan öncə.
Çırpar qanadlarını ürəyimin başına,
Səsi tutular,ancaq susmaz sən gəlməyincə.

Bircə sözünə bənddi,min ildi yol gözləyir,
Bir anda təslim olar gəlsən dodaqlaına.
Barı insafın olsun,bir gün gəlib çıxmasan
Özünü çırpıb ölər qəlbimin divarına…

***
Yenə damır ürəyim,
Isladır ağ varağı.
Azalır yavaş-yavaş
Ömrün-günün marağı.

Islanır pəncərəmiz
Payızın nəfəsindən.
Gecələrin yuxusu
Qaçır addım səsindən.

Üşüyür qaranquşun
Eyvanda boş yuvası.
Özümə qəsd edirəm
Hər gecə sözdən asıb…

Narın yağışlar yağır
Kövrək xatirələrdən.
Bürünüb həsrətinə
Yenə üşüyürəm mən.

***

Məni yollar çağırar,
düşüb yola gedərəm.
Bir ömrü sonunacan
bir sağ ola gedərəm.

Yolum adsız dağacan,
ya qaradan ağacan.
Ürəkdən yanağacan
dola-dola gedərəm.

Bir sevda məni danıb,
bu yolda əlim yanıb…
Ya sevgiyə aldanıb,
ya xəyala,gedərəm…

***

İçinə su dolan gəmi kimiyəm,
Elə qərq olmuşam ümidsizliyə.
Qəfil yıxılmışam arzularımdan,
Daha bircə kimsə yetməz köməyə.

Tufanlar qabartmaz ağ yelkənimi,
Mənə yoldaş olan yellər susdular.
Yolumu gözləyən gözlər yoruldu,
Arxamca əl edən əllər susdular…

Mənsiz qəribsəməz bir doğma liman,
Adım bir sahilin yadından çıxar.
Ürəyim bir qara qutudan betər,
Yanmış xatirələr altından çıxar.

Ömür bir səfərdi,bitər nə vaxtsa…
Yalan elə şirin, həqiqət acı.
Mən elə ölmüşəm biganəlikdən,
Daha təsəlliyə yox ehtiyacım.

***

Qanadım çıxmışdı dünən,
Təzə qalxmışdım göylərə.
Sənə güvənmişdim,heyif…
Alıb məni vurdun yerə.

Sənə sığınmışdım bir az,
Yağışa düşən quş kimi.
Dedim bahar olub isit,
Demədim dondur qış kimi.

Hamıdan üzdüm əlimi,
Üz tutmağa yox bir adam.
Üzdə hamının doğması,
Könüldə hər kəsə yadam.

Daha buz tutub ürəklər,
Yoxdu sevgi,yoxdu qılıq…
Gözlə, gəlirəm,təkliyim!
Sevin,səninəm,ayrılıq!

***

Mən tez gəldim dünyaya,
Yoxsa sənmi gecikdin?
Nə yollarda durmaqdan,
Nə baxmaqdan bezikdim.

Of…bu görüş nə imiş,
Bəs nəymiş ayrılıqlar?!
Necə çəksin bu dərdi
Mənim kimi yazıqlar?

Axı indi neyləyim,
yoxsa gülüm bəxtimə?
Ya sən bir asca ağla
Mənimtək bəxti kəmə.

Bu gecə elə uzun…
Ahımdan asılmışam.
Kimsəsiz uşaq kimi
Adına qısılmışam.

Könlüm sığala həsrət,
Bir xoş sözə acam mən.
Məni qırma nə olar,
Tək sənə möhtacam mən.

***
Unutmuşam nə vaxtdı,
xəbərim yox… adımı.
beləmi çıxardırlar
darıxmağın dadını?!

Təklənib sığınmışam
içimdəki kədərə.
Daşıyıram gecəni
kipriyimdə səhərə.

Gəl,külümlə oynama,
çoxdan sönmüş təndirəm.
Nə adamdan-adamam,
nə qəbirdən qəbirəm…

Mən getdiyim yol deyil,
bəlkə də elə sondu…
Əlimdən tutanların
əli çibində dondu…

Boşla,nə varsa,getsin…
dərd etmə,ömrüm-günüm!
Başının üstündən as
səni gördüyüm günü.

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

ÖMÜR

Bu payızı qışa calaq eylədim,
Əkdiyimi yazda alaq eylədim,
Kimi gördüm, öz sözümü söylədim,
Eylədim yağır yolu.

Aran çılpaq, dağlar yaşıl donludu,
Axan selin ağzı qurd tək qanlıdı,
Dağ da, daş da möcüzədi, canlıdı,
Açdım bir cığır yolu.

Naz eyləyir şəlalə dağ çayına,
O, buz bulaq gözəllərə bir ayna,
Öyrənmişəm qartalların qıyına,
Yordum mən fağır yolu
.
Bu dağların hər qayası qızıldı,
Elə bilmə var-dövləti azaldı,
Taleyimə qəmli günlər yazıldı,
Ümidim sıxır yolu.

Qış işində, yaz işində tarazdı,
Dərdə düşən Həkəridi, Arazdı,
Əziz Musa dərddən, qəmdən çox yazdı,
Keçdi bu ağır yolu.

OLUR

Sözünə vəfalı, sadiq çıxanın,
Ömrü uzun olur, günü xoş olur.
Öz evi yıxılır, evlər yıxanın,
Könlü tox olanın, cibi boş olur.

Kaş ki, ilk məhəbbət daşa dəyməsin,
Heç kimin işini fələk əyməsin,
Ana məhəbbəti görməyən kəsin,
Ürəyi daş olur, qəlbi daş olur.

Eşqdir bəzəyən ömrü, həyatı,
Sevgidi insanın qolu, qanadı,
Ürəyi kövrəldir həzin bayatı,
Sevgisiz bir ömür qarlı qış olur.

Gülün bülbülü var, gölün sonası,
Gözlərdi ürəyin billur aynası,
Ağlamaz igidin, mərdin anası,
Namərdin qazancı qan-qarğış olur.

İnsandı dünyanın əşrəfi, tacı,
Qardaşı hörmətə mindirər bacı,
Həyat gah şirindi, gahda kı, acı,
Sevinc də, kədər də gözdə yaş olur.

İnsaf da, mürvət də dinlə yarıdı,
Qeyrət də, namus da ömrün varıdı,
Kim ki haqq, ədalət tərəfdarıdı,
Əziz Musa ilə dost, qardaş olur

VAR

Görünən hər bir şeyin,
İlkini, təməli var.
Yaxşılığın, pisliyin,
Mütləq bir bədəli var.

Dünya tək şənlik deyil,
Dərdləri sənlik deyil.
Uyma, beş günlük deyil,
Axırı, əvvəli var.

Varın artsa öyünmə,
Qürurdan don geyinmə,
Bəxtin yatsa deyinmə,
Eniş-yoxuş, bəli, var.

Asi olma heç zaman,
Çıx şübhə dumanından,
Qorxmaz haqq divanından,
Kimin düz əməli var.

Həyatın hikmətində,
İnsanın xislətində,
Hər kəsin qismətində,
Allahın öz əli var.

SÖZÜN

Kül altında qoyma sönə,
Odunu qaçırma sözün.
Yoğur, vəzlə dönə-dönə,
Zatını qaçırma sözün.

Boşa atma tilovunu,
Vermə yelə alovunu,
Möhkəm saxla cilovunu,
Atını qaçırma sözün.

Varlığına odur xoca,
Qoy əbədi dönsün taca,
Gün kimi, ay kimi uca
Adını qaçırma sözün.

Dur amadə yedəyində,
Yerin olsun ətəyində,
Yığ, ballansın pətəyində,
Dadını qaçırma sözün.

4-Dekabr Qubada ustad şair Ramiz Qusarçaylının rəhbərlik və təsis etdiyi “Ay işığı” ədəbi məclisinin üzvü Mürfəttar Seyidməmmədovun “Nəyi qalıb bu dünyanın”ilk şeirlər kitabının imza günü qeyd olunmuşdur. Qubanın və Qusarın görməli yerlərini gəzəndən sonra dəvət olunan qonaqlar Qusarda “Ay işığı” istirahət zonasına toplaşmışlar. Dəyərli şairin sənət dostları onun yaradıcılığı haqqında çıxış edərək öz ürək sözlərini söyləmişlər. Musiqili-ədəbi gecəni nura, şeirə qərq edən sənət adamları şairi təbrik edərək yeni-yeni yaradıcılıq uğurları arzulamışlar.

Şakir RƏHMAN,
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının
Sumqayıt şəhəri üzrə xüsusi müxbiri,
(FOTOQRAF-Foto müxbiri)

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

NAZ SAÇIRSAN

“Könül dəftərim” – silsiləsindən

Görən nədir qəbahətim?
Tükənmişəm, yox taqətim.
Yaya dönüb, şah qamətim,
Əda, işvə, naz saçırsan.

Yaradana alqış, əhsən,
Gözəllikdə yeganəsən.
Lalə, Nərgiz, Yasəmənsən,
Günü- gündən gül açırsan.

Kiçik deyil gülüm,- yaşın,
Gəlin olub dost- sirdaşın.
At ətəkdən inad daşın,
Niyə məndən gen qaçırsan?

Yetər qaldım, bəxti qara,
Daha dözüm gəlmir kara.
Gəl, son qoyaq intizara,
Qəlbə qəmə, ox sancırsan.

Ey qəlbimin həyəcanı,
Insaf elə, Haqqı tanı.
Asiliklə, mən Dövranı,
Sönməz oda, sən atırsan…

YADINDAMI

Yadındamı, aylı gecə,
Bulaq başı, salxım söyüd?
Qəlb unutsun onu-necə?
Mən bir pəri, sən bir igid.

Yadındamı, sevgi dolu,
Söylədiyin bal kəlmələr?
Gözlərində samanyolu,
Necə gözəl, xoş ilmələr.

Yadındamı, pıçıldaşan,
O, baş-başa cüt qumrular?
Sevdasıyla qucaqlaşan,
Gah kövrələn, gah da ağlar.

Yadındamı, sən də mənim,
Gözlərimdən öpüb dedin:-
“Mən səninəm, sən də mənim?!”
Sonra həmən, gülümsədin.
Yadındamı???…

03.12.2015.

DÜŞÜNCƏ

Küləklər səmanın silgiləridir,
Sıxdı buludları, yudu göyləri.
Şəfəqlər Günəşin gölgələridir,
Bir anda yandırdı odu göyləri.

Təzadlar olmasa yaşamaz aləm,
Kainat görünməz nizamla dönür.
Qiyamət yaradar təbiətdə kəm,-
Bir ulduz yananda bir ulduz sönür.

Bu sonsuz kəhkəşan nurdan yaranıb,
Günəşi, ulduzu, ayı da nurdur.
Torpağa can verən yağışın, qarın,
Göylərdən süzülən suyu da nurdur.

Üzür Yer gəmimiz öz ləngəriylə,
Sonsuz kainatın ənginliyində.
Hələ də qorunur sirr səngəriylə,
Dünya öz tükənməz zənginliyində.

BİLƏ-BİLƏ

Düşmən danır haqqımızı,
Həqiqəti bilə-bilə.
Min fəsadla ləkələyir,
Əmanəti, bilə-bilə.

Olan-olmazı talayır,
Kökümüzü baltalayır,
Hər fürsətdə tapdalayır,
Ləyaqəti, bilə-bilə.

Dörd yanımız şeytan, iblis,
Bəd fikirli xain-xəbis,
Hər yandan yağdırır pis-pıs,
Həqarəti, bilə-bilə.

Böhtan yayır barəmizdə,
Qurdalanır yaramızda,
Qarışdırır aramızda,
Ədavəti, bilə-bilə.

Nə həs qanır, nə hüs qanır,
Nə yorulur, nə usanır,
İrişə-irişə danır,
Ədaləti, bilə-bilə.

Söz gəzirlər sözümüzdə,
Qıl çəkirlər gözümüzdən,
Axtarırlar özümüzdə,
Qəbahəti, bilə-bilə.

Qalmışıq bu çilədə biz,
Çırpınırıq tələdə biz,
Aldanırıq hələ də biz,
Bəd niyyəti bilə-bilə.

Nədir bəla, nədir illət?
Yetər, çırpın, oyan millət,
Bəsdir çəkdin bunca zillət,
Xəyanəti bilə-bilə.

Birləş, qoru torpağını,
Qoru vahid bayrağını,
Qeyrətinlə poz yağının,
Vəhdətini bilə-bilə.

Dekabrın 1-də “Hüseyn Cavid Ədəbi Məclisi”nin təşkilatçılığı ilə Yeni Yasamal 1-də yerləşən 286 saylı tam orta məktəbdə tanınmış şair, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Prezident təqaüdçüsü, Əli Kərim adına Sumqayıt şəhər Poeziya klubunun direktoru İbrahim İlyaslı ilə görüş keçirildi.Kütləvi informasiya vasitələrinin, ictimaiyyət nümayəndələrinin iştirakı ilə keçirilən tədbirdə məktəblilər və poeziyasevərlər iştirak etdilər.
Tədbiri giriş sözü ilə “Hüseyn Cavid Ədəbi Məclisi”nin sədri, şair Kəmaləddin Qədim açdı. O, iştirakçıları salamlayaraq, məclisimizin fəaliyyəti barədə qısa məlumat verdi. Sonra İbrahim İlyaslının yaradıcılığını izlədiyini və şairin qələminin uğurundan söhbət açdı. Çıxış üçün söz Məclisin üzvlərindən filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, şair Adilə Nəzərə verildi. Adilə xanım İbrahim İlyaslını öncə milli-mənəvi dəyərlərimizə sahib çıxan, əslini unutmayan, barışdan yana, türk olmanın haqlı qürurunu yaşayan bir şair, ozan, eyni zamanda ədəbiyyatımızın, mədəniyyətimizin xidmətində layiqincə dayanan bir məsul şəxs kimi, sonra isə sirli-sehrli, irfan yolu ilə seçilən şeirlər müəllifi kimi tanıdığını, qələminin vurğunu olduğunu qeyd etdi. Şairin şeirlərindən nümünələr oxudu. Sonra çıxış üçün söz şair-publisist Mübariz Məsimoğluna verildi. O, belə ədəbi tədbirlərin məktəblərdə keçirilməsinin önəmindən danışdı, şagirdlərin Azərbaycanın şairlərini, yazıçılarını – bir sözlə yaradıcı adamlarını tanıması baxımından bu görüşlərin faydalı olacağını qeyd etdi. Şagirdlərə əlifbadan başlayaraq ümumi ədəbiyyatın nə olduğunu, şeir nədir, şair kimdir? – deyə anlatdı. Milli duyğuların aşılanması baxımından İbrahim İlyaslının şeirlərini öyrənməyi tövsiyyə etdi.
Məktəblilərdən Hüseynbəyli Əfsanə, Tağızadə Sənan, Əliyeva Aida, Vəlizadə Səbinə, Zeynalova Tamilla şairin şeirlərini qiraət etdilər.
Hüquq elmləri doktoru, professor Məhəbbət Dəmirçiyeva söz alaraq, şairi təbrik etdi, İ.İlyaslının xüsusilə təbiət şeirlərini bəyəndiyini vurğuladı. Növbəti təbrik Sultan xanımdan gəldi. O, tədbirin təşkilatçılarına və şairə uğurlar arzuladı. Daha sonra iştirakçılardan tanınmış şair və yazıçı kimi oxucular tərəfindən sevilən Vaqif Nəsib Sarıhüseynoğlu Hüseyn Cavidi yad edərək məclisimizə və şairə uğurlu yol arzuladı. O, H.Cavidin “Qız məktəbində” şeirini məktəblilər üçün səsləndirdi.
Tədbir iştirakçılarından Aləm Kəngərli, Nəriman Zeynalzadə, Kamil Məhərrəmoğlu, Arzu Nehrəmli, İlqar Türkoğlu, Niyaz Əsgərov, Firudin Şahbuz, Ələsgər Talıboğlu, Surxay Qocayev, Rəhim Mehnət, Yusif Məhəmmədoğlu təbriklərə qoşuldular və şairdən şeirlər oxumasını arzu etdilər.
Şair İbrahim İlyaslı fasilələrlə, xüsusilə auditoriyanın çoxunun məktəblilərdən ibarət olduğunu nəzərə alaraq milli ruhda yazılmış şeirlərindən səsləndirdi. O, tədbirin təşkilatçılarına və iştirak edən qonaqlara təşəkkür etdi.
Tədbirin aparıcısı, şair Kəmaləddin Qədim də öz novbəsində gələn qonaqlara, xüsusilə, tədbirin keçirilməsi üçün şərait yaradan məktəbin direktoru Samir Mehdizadəyə və iştirak edən müəllim heyətinə təşəkkürünü bildirdi. Tədbirin sonunda xatirə şəkilləri çəkdirildi.

Şakir RƏHMAN,
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının
Sumqayıt şəhəri üzrə xüsusi müxbiri,
(FOTOQRAF-Foto müxbiri)

Azərbycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“Qızıl Qələm” Media Mükafatı laureatı,
“Möhtəşəm Azərbaycan” müstəqil ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəzetinin redaktoru,

Nəyə gərək

Göz deyirsə dil deyəni,
Danışmağın nəyə gərək?
Köz qalmırsa yandığından
Alışmağın nəyə gərək?

Arzu sonsuz,ömür qısa,
Tez itirdik nə tapdıqca.
Bəxt dediyin qaradırsa,
Çalışmağın nəyə gərək?

Boş ümüddü yanıb sönüb,
Ömür zülmətə bürünüb.
Sevmirsənsə, geri dönüb
Barışmağın nəyə gərək?

Ağlarsan

Dönüb getdin, sən də bir gün
Yetməzsən başa,ağlarsan.
Sevənləri şəhər-axşam,
Görərsən qoşa,ağlarsan.

Ümidlərin puça çıxar,
Fələk üzünə kəc baxar,
Başın üstə şimşək çaxar,
Baxıb yağışa ağlarsan.

Səsini çox çəkmə zilə,
Aldadarlar gülə-gülə,
Bacarırsan innən belə,
Sevgisiz yaşa…ağlarsan!