Category: Azərbaycan ədəbiyyatı

Qəlbinin, könlünün qapısı bağlı,
Ona bir nəfəslik qoyaydın , barı!
Günlər ötüşdükcə qaralı, ağlı,
Həsrətdən, hicrandan doyaydın, barı!

Könlümdən, gözümdən uzaqda durub,
İztirab odunda alışıb yanma!
Kədərdən, qəhərdən bir xeymə qurub,
İçində gizlənib, sevgini danma!

Qəlbinin qapısın açıb önümə,
Bu eşqli könlümə bir künc verəydin!
Ya da ki , yas tutub qara günümə,
Məzarım üstünə çiçək sərəydin!

Könlündə söndürüb sevda işığın,
Qəlbini zülmətə gəl oda etmə!
Gəlib də vüsala yetir aşiqin,
Qəhərdə ərimə, həsrətdə itmə!

13. 10. 2016.

Ana yurdum,-taleyimin, baxtımın,
Ana dilim,- varlığımın aynası.
Səndən ayrı qəlbim bir an toxtamır,
Sən anamın şirin-şəkər laylası.

Od ürəkli oğulları görənlər,
Odlar yurdu söylədilər adına.
Şöhrətinə uzananda yad əllər,
Kür biləkli Babək çatdı dadına.

Şah Xətai qələmiylə dilini,
Qılıncıyla torpağını qorudu.
Yad sözlərin sovurduqca külünü,
Düşmənlərin dili, qəddi qurudu.

Düşündükcə taleyini bu gün mən,
Nə Arazda günah gördüm, nə səndə.
Baş açmadıq bu qarışıq düyündən,
Gec ayıldıq,- yolumuzu kəsəndə.

Ürəyinə od götürüb odundan,
İgidlərin qanda qeyrət bəsləyir.
Yüz illərdir ad saxlayıb yadında,
Dədəm Qorqud sahibini gözləyir.

Layiq olsam o inama, o ada,
Halal etsən çörəyini, bəsimdir.
Sərhədlərə sığışmayan inadam,
Şimşəklərim harayımdır, səsimdir.

Babalardan əmanətim, mirasım,
Sevincinlə, kədərimlə mənimsən.
Gələcəyə qanadlanan murazım,
Əsrlərdən keçib gələn ünümsən.

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

V Ə T Ə N İ M
/Qəzəllərim – silsiləsindən/

Sevin, gül, fəxr et könül, vardır şöhrət, şanım mənim,
Var Odlar Yurdu kimi, dövrü-qədim bir Vətənim.

Dostuna-dost olubdur, düşmənini edib zəlil,
Həm daşı, həm torpağı xainlərə olub qənim.

Ərləri, ərənləri at belində, əldə qılınc,
Tarixi hünər dolu, həm bu günüm, həm dünənim.

Ucaldıb bayrağını beş qitənin üstə bu gün,
Xalqları, ölkələri valeh edir şux gülşənim.

Dillərdə dastan olub ehtişamı, əzəməti,
Qurbanam qeyrətinə, qeyri hara mən güvənim?…

Dövrana fəxarətdir olmaq ona “vətən daşı”,
Haqqımdır cənnətməkan, vətənimlə qürrələnim.

05.11.2015.

DUZ DAĞI
/”Vətənimdir ” – silsiləsindən/

Ay elimin sevinci,
Naxçıvanın duz dağı.
İlahidən dürr-inci,
Naxçıvanın duz dağı.

Saf, ağ duzu təzə-tər,
Yer altında qızıl, zər.
Hər qayası şah əsər,
Naxçıvanın duz dağı.

Bir varsan ki, tükənməz,
Düşmənlərin çəkənməz.
Sənə eşqim heç sönməz,
Naxçıvanın duz dağı.

Ləçəyisən gülümün,
Sərvətisən elimin.
Ləzzətisən dilimin,
Naxçıvanın duz dağı.

Qayaların şir, aslan,
Baxışından qorxarsan.
Ay Nun eli Nuh çıxan,
Naxçıvanın duz dağı.

ATAMIN ƏLİNƏ BAXIRAM,GÜLÜM!
(“Tələbəlik illəri” silsiləsindən)

Atamın əlinə baxıram,gülüm,
Özüm qazanmıram çörəyi hələ.
Dost-tanış yanında gödəkdir dilim,
Rahat nəfəs almır ürəyim hələ.

İyirmi yaşımı haqlasam belə,
Əl tuta bilmirəm ata-anama.
Bacara bilmirım ürəyim ilə,
Hələ tələbəyəm məni qınama.

Mən ki bir ocağı qoyub gəlmişəm,
Orda məndən həsrət gizləyənlər var.
Demirəm-obamdan doyub gəlmişəm,
Yolumu ümidlə gözləyənlər var.

Hələ ki sevinci qüssə dalayır,
Hələ ki arzular çeşmə-çeşmədir.
Arzuya yön olan yollar dolayı,
Ümidlə yaşanan ömrüm çeşmədir.

Hələ bu cahandan tələblərim çox-
Hələ ev tikməli,ad almalıyam.
Səndəsə gözləmək hövsələsi yox…
Görünür mən sənə yad olmalıyam.

Çəkmə imtahana baxışla məni,
Qınama ürəkdən gələn sözümü.
Bağışla gözəlim,bağışla məni,
Hələ ki,gəzirəm özüm-özümü.

Atamın əlinə baxıram,gülüm,
Özüm qazanmıram çörəyi hələ.
Dost-tanış yanında gödəkdir dilim,
Rahat nəfəs almır ürəyim hələ.

Azərbaycan.Bakı.1984

ÜZÜNÜN SUYUNDAN GÖZÜM SU İÇMİR

Üzünü ağ etmir üzgörənliyin,
Üzünün suyunu töküb gedirsən.
İçindən bulanıb üzünün suyu,
Suyunda lillənib çıxıb gedirsən.

O qədər üz görüb üzün dünyada,
Üzünün ağlığı üzdə qalmayıb.
Üzünü çevirib üzlər üzündən,
Üzünə üz tutan üz də qalmayıb.

Üzünün suyundan gözüm su içmir,
Üzündə bozarır saxta qürurun.
Səndə bu üz ki var,çətin durula
Üzündə,gözündə Məhəmməd(s.) nuru.

Üzünə tutmağa ələk gəzirsən,
Üzündə üz varmı ələk tutası?
Hələ söz deməyə bir üzün də var-
Üzünə çökdükcə içinin pası?!

Çevirib astarın üzünə üzün,
Üz varmı bir daha üzə çıxasan?
Çətin ki qədərin bataqlığından,
Nəfsinin üzündən üzə çıxasan.

Azərbaycan.Quba.
30.05.2000.

GƏLDİM

Nə vaxtdı mən sənə gələ bilmirdim,
Sevdanı səninlə bölə bilmirdim,
Danışa bilmirdim, gülə bilmirdim,
Yolları yollara calayıb gəldim.

Yar oldum mehrabdan enən sevginə,
Yel oldum külünə dönən sevginə,
Eşqimi qor etdim, sönən sevgnə,
Sevgi tonqalını qalayıb, gəldim.

Könlüm ki, Könlünə olubdu həmdəm,
Daha olmayacaq nə kədər, nə qəm,
İnan, getməyəcəm, yenidən gələm,
Həsrəti, hicranı talayıb, gəldim.

17. 10. 2016

GÜNAHA BATIR

Bulud tutub göz – qaşını,
Payız tökür göz yaşını,
Yerə sərib üst – başını,
Ağaclar günaha batır!

Yuvasının yox tavanı,
Atıb, tərk edib yuvanı,
Gözə alıb ab – havanı,
Quşlar kol, ağacda yatır.

Geyib qara çuxasını,
Səma açıb yaxasını,
Alıb şimşək toxasını,
Dağı çapır, düzü çapır.

16. 10. 2016

GÖYLƏRİN EŞQİNƏ

İtirsək borcu, hesabı,
Ruh çəkəcək bu əzabı.
Göylərdən gələn kitabı,
Oxu, göylərin eşqinə.

Nurlandıraq qəlbimizi,
Qoy tox olsun qəlbin gözü,
Yaradıbdır Tanrı bizi,
Axı, göylərin eşqinə.

Mənəviyyat bilsək nədir,
Rahat olar qəlb məbədi,–
Tutanda bizi əbədi
Yuxu, göylərin eşqinə.

Yaxşılıq et savab qazan,
Allaha yaxın olasan,
Bu ömrü sanır imtahan,
Çoxu göylərin eşqinə.

TORPAQLARIMIZ

Fərəhim, iftixarım, ey qarı torpaqlarımız,
Ən qədim tariximin memarı torpaqlarımız.

Keçdi düşmən əlinə fitnə-fəsad, hiylə ilə.
İndi yoxdur əlimizdə yarı torpaqlarımız.

Hərə bir tarix icad eyləyərək işğal edib,
Amma hifz etmədədir aşkarı torpaqlarımız.

Başqasından kömək ummaqla qorunmaz ki, Vətən.
Qayıda öz gücümüzlə barı torpaqlarımız.

Gücümüz, qeyrətimiz bəs eləyər, tarixə bax,
Yetirib gör nə qədər sərdarı torpaqlarımız.

Yurdumun tarixini təhrif edənlər bilsin,
Əsla qəbul eləməz murdarı torpaqlarımız.

Bir çiçəkdir bu Vətən, bəslə, Müzəffər, gec-tez,
Göməcək üstünə qonmuş xarı torpaqlarımız.

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

Dövlət bayrağı gününüz mübarək!

Pak duyğudur, dum- duru,
Könüllərin qüruru.
Ay- Ulduzu göz nuru,
Qayə, amal bayrağım!

Yüksəlibdir Ayacan,
Ülvi hisslər, həyəcan.
Simvolu,- Azərbaycan,
Hürr, istiqlal bayrağım!

Türk oğlunun şöhrəti,
Azad, güclü dövləti.
Köks qabardır qüdrəti,
Ulduz, Hilal bayrağım!

Dövranın iftixarı,
Əzəməti, vüqarı.
Milli sərvəti, varı,
Üçrəngli, al bayrağım!

Niyə məni tək yaratdın,Allahım,
Necə dözüm bu ağrıya,acıya?
Görən nədir bu dünyada,günahım?
Anam da yox bu halıma acıya.

Nə bacım var,nə qızım var dünyada,
Varaq üstə hönkürürəm sözbəsöz.
Gözdən düşən,dərdimə yar dünyada
Söz atanın neştərinə dözhadöz.

Çiçəklənən sevdamı yel vurandan,
Çiçək-çiçək çiçəklənən kədərəm.
Qədərimlə misra-misra dərd udan,
Bu dünyanın boğazında qəhərəm.

İndən belə çiçəkləməz gözümdə,
Kipriyimdə muncuqlanan gümanım.
Göz dağıymış yerə düşən sözüm də,
Qəlb dağlayır məni məndən umanım.

Hara getsəm üz döndərib özümdən,
Qəlbə dinclik verən deyil yaddaşım.
Gün görmədim bu dünyanın üzündən,
Bəlkə sənlə sənsizliyə yadlaşım?!

Sözüm yerə düşənəcən sən demə
Kaş düşəydi inamsızlıq gözündən.
Yazılana döz ürəyim,qəm yemə,
Dərd göyərir asıldığım sözümdən!

Azərbaycan.Quba.
11.01.2016.

Verdim bi ürəyi, bayrağın olsun,
Zülməti qəlbindən, könlündən silsin!
Verdim bu ürəyi, bayrağın olsun,
Namusdan, qeyrətdən, eşqdən tikilsin!

Verdim bu ürəyi, bayrağın olsun,
Onsuz bircə an da qalma heç zaman!
Döyünsün, xoş sədan, sorağın olsun,
Köksündən aşağı salma, heç zaman!

Verdim bu ürəyi, bayrağın olsun,
Müqəddəs sevgiylə qoru, sən onu!
Ruhuna ruh versin, dayağın olsun,
Bu eşqin, sevginin olmasın sonu!

Verdim bu ürəyi, bayrağın olsun,
İçində qövr edən şəhid qanıdı!
Zirvəyə ucalan növrağın olsun,
Bayraq kətan deyil, qəlbdi, canlıdı!

Verdim bu ürəyi, bayrağın olsun,
Başının üstündə saxla hər zaman!
Saçına əl çəkən darağın olsun,
Gözün onda olsun, yoxla hər zaman!

09.11.2016

Gün kimi şölə saçır şanlı zəfər bayrağımız,
Sabaha yollar açır nurlu, hünər bayrağımız.
Qəhrəman nəslimizin töhfəsidir bayrağımız,
Neçə xalqın bərəkət süfrəsidir bayrağımız.

Xalqımın nurlu ziyasından alıb şəfqətini,
O böyük, şanlı dühasından alıb şəfqətini,
Birliyin “Urra” sədasından alıb qüdrətini,
Dinimiz, türklüyümüz, ər qanıdır bayrağımız,
Yurdumun, millətimin dastanıdır bayrağımız.

Haqq-ədalət yolunun məşəlidir, sönməyəcək,
Sancılıbdır bəşərin zirvəsinə, enməyəcək,
Daima dalğalanır, şölələnir nur seli tək,
Müstəqil ölkəmizin şöhrətidir bayrağımız,
İnamı, iftixarı, qüdrətidir bayrağımız.

Dalğalandıqca dönür düşmənimin göz dağına,
Bənzəyir nurlu, al-əlvan açılan sübh çağına,
Dönəcək yer üzünün sülh daşıyan bayrağına,
Yer verər hər kəsə altında uca bayrağımız,
Dönəcək daima aləmdə taca bayrağımız.

Vəliyev Əliağa Həsənağa oğlu (Əliağa Kürçaylı) — şair, dramaturq, tərcüməçi, 1951-ci ildən Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü.

Həyatı

Bakı Dəmir Yolu Texnikumunda birillik mühasiblər kursunda oxuduqdan sonra baş mühasib olmuş, Salyan Dram Teatrında eyni vəzifəyə dəyişilmişdir (1946-1947). Bu dövrdə onda poeziyaya güclü maraq oyanmışdır. “Sənin gözlərin” adlı ilk şeiri ilə (“Azərbaycan gəncləri”, 1946) ədəbiyyata gəlişi uğurlu olmuş, mərkəzi və respublika dövri mətbuatda müntəzəm çıxış etmişdir. Salyan radio qovşağında redaktor işləmiş, gənc yazıçıların I Respublika müşavirəsində iştirak etmişdir (1947). Bakıda fəhlə gənclər orta məktəbinin son sinfini bitirib ADU-nun Filologiya fakültəsinə daxil olmuşdur. Onu M.Qorki adına Ədəbiyyat İnstituduna təhsil almağa göndərirlər, a-havası düşmədiyindən geri qayıdıb universitetdə təhsili davam etdirir (1949-1954), eyni zamanda “Kommunist” qəzeti redaksiyasında ədəbi işçi, “Ədəbiyyat və incəsənət” qəzetində şöbə müdiri (1953-1955) işləyir. Moskvada ali ədəbiyyat kursunun dinləyicisi (1955-1957), “Azərbaycan gəncləri” qəzeti zredaksiyasında şöbə müdiri (1959-1965), “Azərbaycan” jurnalı redaksiyasında məsul katib, Azərbaycan Yazıçılar İttifaqı nəşriyyat şöbəsinin rəisi (1965-1966), “Literaturnıy Azerbaydjan” jurnalı redaksiyasında məsul katib, Azərbaycan Dövlət Nəşriyyatında redaktor (1966-1967) işləmiş, sonra bir müddət yaradıcılıq fəaliyyəti ilə məşğul olmuş, yazıçılar ittifaqında dramaturgiya bölməsinə rəhbərlik etmiş (1975), “Yazıçı” nəşriyyatında (1978-ci ilin mayından ömrünün axırınadək baş redaktor olmuşdur.
1980-ci il fevralın 11-də vəfat etmişdir.

Mükafatları

Azərbaycan SSR əməkdar incəsənət xadimi — 30.07.1979

Kitabları

Arifin bağçası. Bakı: Uşaqgəncnəşr, 16 səh.
Salam, gələcək illər. Bakı: Azərnəşr, 4, 112 səh.
Gözəllik. Bakı: Azərnəşr, 195856 səh.
Cavabsız məktublar. Bakı: Azərnəşr, 1960, 76 səh.
Nargindən əsən külək. Bakı: Uşaqgəncnəşr, 1961, S səh.
Şeirlər. Bakı: Azərnəşr, 1963, 90 səh.
Əsmər və Zəfər. Bakı: Azərnəşr, 1964, 32 səh.
Səfərə çıxıram. Bakı: Azərnəşr, 1965, 212 səh.
Durnalar cənuba uçur. Bakı: Gənclik, 1967, 255 səh.
Seçilmiş əsərləri. Bakı: Azərnəşr, 1969, 488 səh.
Yollarda axtar məni (şeirlər və poemalar). Bakı: Gənclik, 1970, 180 səh.
Həyatın dolayları. Bakı: Azərnəşr, 1973, 232 səh.
Dünya ovcumdadır (şeirlər və poemalar). Bakı: Gənclik, 1976, 243 səh.
Bütövlük (şeirlər və poemalar). Bakı: Yazıçı, 1978, 60 səh.
Ülkər. Bakı: Yazıçı, 1980, 23 səh.
Qəlbin sıxılsa əgər… (şeirlər və poemalar). Bakı: Yazıçı, 1987, 300 səh.
Seçilmiş əsərləri. Bakı: Azərnəşr, 1989, 344 səh.
Seçilmiş əsərləri. Bakı: Şərq-Qərb,2004, 400 səh.

Tərcümələri
(ruscadan)

Sergey Yesenin. Şeirlər və poemalar. Bakı: Azərnəşr, 1965, 182 səh.
Sergey Yesenin. Qadına məktub. Bakı: Gənclik, 197(, 170 səh.
Dante Aligyeri. İlahi Komediya. Bakı: Azərnəşr, 1973, 546 səh.
Sergey Yesenin. Şeirlər və poemalar. Bakı: Azərnəşr, 1975, 253 səh.

Bakı

Uzaq elli əziz dostum soruşdu
-Sizin Bakı söylə, necə şəhərdir?
Dedim: -Qardaş, mənim doğma şəhərim
Yazılmamış, oxunmamış əsərdir.

Çıiçək desən- könül açan çiçəyi,
Külək desən- ev uçuran küləyi,
Qasırğada ağ dalğalar ləçəyi,
Sakit gündə gözü mavi Xəzərdir.

Nəğməsidir zavodların fit səsi,
Suya düşüb buruqların kölgəsi.
Ətirlidir bağlarının meyvəsi,
Ağ şanısı elə bil ki, şəkərdir.

Dost görəndə tükənməyir hörməti,
Düşmən görsə, dərya olur nifrəti,
Bir qədər də dəlisovdur adəti,
Əziz dostum, Bakı belə şəhərdir.

Yadına düşürəmmi?

Qaldı arxada artıq ömrün xöşbəxt illəri,
İndi mənim əlimə dəyməz sənin əllərin.
Söylə hərdən əsəndə soyuq payız yelləri,
Dağılanda üzünə o pərişan tellərin,
Deyirsənmi olaydıq eşqin gənclik yazında?
Heç olmasa xəyalın dumanlı aynasında
Səninlə bir anlığa gəlıb görüşürəmmi?
Yadına düşürəmmi?

Səadət fürsətini qaçırtdıq sən də, mən də,
Onu köhlən at kimi salmalıydıq kəməndə,
Hərdən sevda yolunu azıb dumanda, çəndə,
Sənə ümid verəcək bir işıq görməyəndə
Bələdçi olurammı cığırlar arasında?
Heç olmasa xəyalın dumanlı aynasında
Səninlə bir anlığa gəlıb görüşürəmmi?
Yadına düşürəmmi?

Gəl indi xatırlayaq bütün olanları biz,
Özümüz yazmalıykən hökmü biz, qərarı biz,
Taleyin əllərinə verdik ixtiyarı biz,
Günah kimdədir görən? Mən bilmirəm! Barı biz
Bir nişanə qoymadıq xatirə dünyasında.
Heç olmasa xəyalın dumanlı aynasında
Səninlə bir anlığa gəlib görüşürəmmi?
Yadına düşürəmmi?

Lövhə

Səmada dövrələnirkən
buludların düzümü
Zillədim göylərə həsrətlə
yol çəkən gözümü.
İldırımlar
mənə göstərdi
nurlu gündüzümü.

Sübhədək
mən belə süzdüm
bahar yağışlarını,
Saplı mirvaritək üzdüm
bahar yağışlarını,
Güllərin boynuna düzdüm
bahar yağışlarını.

Yadıma sən düşürsən

Hər çiçəyin öz ətri,
hər gülün öz rəngi var,
Hər qəlbin öz istəyi,
öz sözü, ahəngi var.

Hər insan öz ömrünə
dost seçir, həmdəm seçir.
Mənimsə ürəyimdən
qəmli bir nisgil keçir,
Yadıma sən düşürsən.

Göydə bulud dolaşır
axşam düşür, yel əsir,
Heç bilmirəm nədəndir
könlüm belə tələsir.
Yollarına baxıram,
nə gələn var, nə gedən.
Qəlbimdəki intizar
nədir, düşünürəm mən.
Yadıma sən düşürsən.

Təklik üz verir mənə,
çıxıram otağımdan,
Sevgililər küçədə
deyib-gülür mehriban…
Onları belə xöşbəxt
belə məsud görəndə
Duyğular dalğa kimi
çırpınır bu sinəmdə,
Yadıma sən düşürsən.

Əbədiyyət

Mən sənin nəğmənin əks sədası,
Könlünün tükənməz arzularıyam.
Qışında- bir ilıq payız havası,
Yayında- bir sərin quzey qarıyam.

Gecə zülmətində, qaranlığında
Qəfildən parlayan qəmərinəm mən.
Kədərli çağında, qəmli çağında
Dərdini dağıdan xəbərinəm mən.

Səadətli keçən illərinəm mən,
Mənsiz itirirsən bu səadəti.
Günəşə uzanan əllərinəm mən
Məndədir qəlbinin od hərarəti.

Mən sənin yaşanmış dəqiqələrin,
Hələ yaşanacaq ayın, ilinəm.
Mən sənin məhəbbət adlı əsərin,
Sevgi xallarıyla ötən dilinəm.

Mən sənin….
Təsviri mümkünmü məgər?
Hər şeyi söyləmək çətindir, çətin.
Axı necə deyim… Dağlar, dərələr
Kiçik zərrəsidir əbədiyyətin.

Qüssəli çağlarında…

Qüssəli çağlarında
Sənin dodaqlarında
Təbəssüm görünübsə,
Gülüşə bürünübsə
Kədərlərin bir anda-
Bu uğurlu zamanda
Demək hələ mən varam!

Ümid dumanda, çəndə
Səni atıb gedəndə,
Qəlbinə şölə kimi,
Kiçik bir gilə kimi
Təzə ümid dolubsa,
Belə günün olubsa,
Demək hələ mən varam!

Qış şaxtadan qılıncı,
Çiynində ağ yapıncı
Əlini kəsən zaman,
Sərt yellər əsən zaman
Bir çiçək görmüsənsə,
Əyilib dərmisənsə,
Demək hələ mən varam!

Baharınam xəzanda,
Bələdçinəm azanda.
İşığınam zülmətdə,
Həyatınam qürbətdə,
Sənin çətin anında
Mən hazıram yanında,
Demək hələ mən varam!

Xərclədim gəncliyi…

Xərclədim gəncliyi qara pul kimi
Yerini bilmədən, əsirgəmədən.
Vardan-yoxdan çıxan bir yoxsul kimi
Oxu axtarıram, axtarıram mən.

Kefdəmi, nəşələr qucağındamı
Getdi o illərim, getdi gəncliyim?
Gözəl xanımların dodağındamı
Soyuq öpüş kimi itdi gəncliyim?!

Culyetta

Səni mənim qədər kimsə anlamaz,
Kimsə duya bilməz səni mənimtək.
Sən ölmək istədin dünyada bir az,
Beş saat…
Bir saat…
Bir qədər ölmək!

Sonra yenə qalxıb soyuq məzardan
Duymaq məhəbbətin şirin dadını.
Sənə söyləyərdi hamı o zaman
Cavan Romeonun gözəl qadını.
Vəssalam.
Yaxşıdır bəlkə bu ölüm –
Yenə dirilirsən, ömr eləyirsən.
Sevgidə Culyetta,
A mənim gülüm,
Belə bir oyunu istəmirəm mən.

Əgər baş tutsaydı bu oyun, düzü,
Min ləkə gələrdi saf məhəbbətə.
Nə sən, nə devdiyin Romeo özü
Qovuşa bilməzdi əbədiyyətə.

Uşaq oyuncağı deyil məhəbbət,
Onun əzabı da, nəşəsi də var.
O, həqiqət sevir, yalnız həqiqət –
Həqiqi bir həyat!
Həqiqi məzar!

Bir ovuc günəş

İlk dəfə anamdan eşitdim bunu:
Bir ovuc günəşin nə olduğunu.
Naqafil səsdən, bir gurultudan
Bizi bürüyərdi qorxu, həyəcan.
Faşist təyyarəsi gəlir sanardıq,
Torpaq qazmalarda daldalanardıq.
Elə ki qaranlıq qazmaya girdik,
Anam söylənirdi, gileylənirdi:
“Bir ovuc günəş də qəhətdi bizə,
Qaranlıq yazılıb taleyimizə…”

O gündən bir ovuc günəş sözünü,
Bir ovuc günəşin, nurun özünü
Gəzdirdim qəlbimdə öz qanım kimi.
Nəmli daxmaların dərmanı kimi.
Bildim o həyatdır, güldür. çiçəkdir.
Hamıya hər yerdə günəş gərəkdir.
Gərəkdir barmaqlıq arxasında da,
Laləli düzlərin yaxasında da.
Ya bir ovuc olsun, ya da bir qətrə –
O gərək nurunu salsın hər yerə.

Al günəş parlayır indi elimdə,
Bütöv bir günəş var mənim əlimdə.
Lakin gizləyərək öz həsrətini,
Bir ovuc günəşin hərarətini
Gözləyən xalqlar var, qəbilələr var.
Günəşsiz açılan neçə səhər var.
Günəşsiz günləri açıram bu gün,
Anamın sözləri keçir qəlbimdən.
Bir ovuc günəşi gətirmək üçün
Bir ömür piyada yol gedirəm mən.

Səninkidir

Nə çox pəncərə var şəhərimizdə,
Ən çox işıqlısı…
O səninkidir!
Gör neçə qağayı üzür dənizdə,
Ən ağı-bəyazı
O səninkidir!

Nəzər sal xurmayı, sarı saçlara,
Ən tündü, qarası…
O səninkidir!
Qəlbimi bəzəyir neçə min yara,
Ən dərin yarası…
O səninkidir!

Mənim borc alınmış bir həyatım var.
Əmanət bir həyat…
O səninkidir!
Mənim şair kimi ülvi adım var,
Ləkəsiz, təmiz ad…
O səninkidir!

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

SƏMƏD VURĞUNA

”Şair,nə tez qocaldın sən?!

Dədə Vurğun döğru deyir,
“Şair olan qəm də yeyir.
Şair qəlbi dərd kanıdır,
Sehirli, sirr məkanıdır.
Qəlb sədası hər bir şeir
Pıçıldayır mənə pəsdən:-
“Şair, nə tez qocaldın sən?!”

Heyran- heyran hey ğəzdiyim,
Sinəsində ot əzdiyim.
Zümrüd meşə göy yaylaqdan,
Qarli zirvə, “Zorbulaq”dan,
Hər sətrinə gül düzdüyüm
Duydum qoşma, təcnisimdən:-
“Şair, nə tez qocaldın sən?!”

Hərdən əsir soyuq külək,
Səbəbini biləm gərək.
Ömür boyu sirdaş olan,
Gah boşalan, gah da dolan.
Yurda, elə bağlı ürək
“Üzəvura, deyir hərdən:-
Şair, nə tez qocaldın sən?!”

Yazdıqlarım sərvət, varım,
Nəğməkardır həyat tarım.
Şərəfimlə ömür sürdüm,
Yaxşı gördüm, yaman gördüm…
Hey ox oldum, yayı tarım
Səda gəldi hədəflərdən:-
“Şair, nə tez qocaldın sən?!”

Saç ağartdım, əldə qələm,
Dop- doludur hələ sinəm.
Gur bulaqdır təbim mənim,
Sadiq yarım, hürr vətənim.
Yaratdıqca mənə nə qəm?
Qoy deməsin yarım, Vətən:-
Dövran, “nə tez qocaldın sən?!”…

OLMUSAN

Qəzəllərim- silsiləsindən

Görən nə səbəbdir gülüm,belə qansız olmusan,
Görmürəm gül üzümü,yoxsa inamsız olmusan.

Hey edirsən bəhanə,gəlməyirsən heç görüşə,
Səbəbin söylə bilim,niyə amansız olmusan.

Yəqin ki,eyləyibdir sevməyənlər ərzi-giley,
Uyub bədxah sözünə,ruhsuz və cansız olmusan.

Eylə qeyrət ki,bizə, toxunmasın fəsli-xəzan,
Sən bahar çiçəyisən,sissiz,dumansız olmusan.

Inamım var sabaha,görəcəyəm gül üzünü,
Inan öz sevdiyinə,yoxsa gümansız olmusan.

Təlaşın varsa gülüm,həvalə et sən- Dövrana,
Kimsələr söyləməsin vaxtsız,zamansız olmusa

DALĞIN BAXIŞINA BAXA BİLMİRƏM!

Dalğın baxışına baxa bilmirəm,
Sənin ki, gözlərin dan işığıydı.
Dünən gözlərində dinən sözlərin,
Sevən ürəyinin danışığıydı.

Daha düz oxumur özündə sözün,
Sözündə məhəbbət dağım-dağımmış.
Nifrətin gözündə peşiman qüssə,
Dilinin riyası röya dağımmış.

Sən demə susarmış gözündə sözün,
Gözümün dünyası sözümün canı.
Çətin kimsə sevə mənim tək səni,
Salma qəribliyə sözümü, canım.

Çılğın dəniz kimi coşqun dalğalı,
Sevdalı qəlbimdə qədərim sənsən.
Yapışıb yaddaşın yaş yaxasından
Sızlayan sözümdə qəhərim sənsən.

Sən demə bu sevda alın yazısı,
Qüssəsi ölüncə bəs edər mənə.
Ümidim üzülməz nazilsə belə
Qədər toy tutsa da bəs qədər mənə.

Gülüm, üz çevirib o gül üzündən
Tale gül üzünü səndən, sən məndən.
Bəlkə bağışlayım günəşi sənə,
Barı uzaq olsun çisən,çən səndən.

Dalğın baxışınla baxsam dünyaya,
Başını itirər bu dünya belə.
Səni sevəcəyəm son nəfəsəcən,
İçimi göynədən nisgilin ilə!

Bülbül yuvasıyam kövrək budaqda,
Sevdalı ürəyim bübülə həsrət,
Qənim kəsildiyin göz yaşlarınla
Dərdim çiçəkləyir tər gülə həsrət…

Dalğın baxışına baxa bilmirəm,
Sənin ki gözlərin yar işığıydı.
Dünən gözlərində dinən sözlərin
Sevdalı qəlbimin yaraşığıydı.

Azərbaycan.Quba.
23.05.2016.

QADASI.

Mən bu yolda saçlarımı ağartdım,
Ağarmadı sənsiz günüm,qadası.
Qədərimə de, nə qədər göz yumum?
Ötüşməyir çənsiz günüm qadası.

Göz yaşınam-quru dərdə yaşam mən,
Sel deyiləm dağ çayı tək daşam mən.
Bəlkə sənin nəzərində daşam mən?
Üzə gülmür ayım, günüm, qadası.

Nəsibimmiş şimşək kimi çaxmağın,
İntizarın od püskürən çaxmağım…
Olmasaydı eşq qapısın çaxmağın,
Ağlamazdı sənli günüm, qadası.

Fikirlərin nə qaradır, nə ağdır,
Yersiz küsüb, inciməyin nahaqdır.
Bilməyirsən-nə yalandır, nə haqdır?
Yetmir sənə ürək ünüm, qadası?!

Sənsiz yağır yağmur ümid yollara,
Barı bir yol bu yollardan yol ara!
Canım nədir, ürəyimi yollaram,
Sən istəsən ömrüm-günüm qadası.

Qayıt, gülüm-könlüm gülsün, gülüm, sən
Gül üzünlə bir üzümə gülümsə.
Gözlərimdə qəlbən gülən gülümsən,
Gəlsən, gülər ayım, günüm, qadası.

Gəl, gülüm, gül, gül ömrümün mənası,
Qəmlə ötən günlərimdən məna sız.
Abdullayam, sənsiz ömrü mənasız.
Calayıram günə günü, qadası.

Azərbaycan.Quba.
08.06.2016.

SÖZ ETSİN

Qədərsiz sevginə ümman kimiyəm,
Eşqinlə, sevdanla doldur nəhrimi.
Sevdanın acıyam, uman kimiyəm,
Gətir sevincimi, itir qəhrimi.

Hələki uzaqsan, əlim çatmayır,
Ruhumdu ruhunun qonağı olan.
Gecələr dincəlmir, yazır, yatmayır,
Könüldü fəraqdan saçımda solan!

Yanıbdı bu saçlar kədər közündə ,
İtirib rəngini olub bımbəyaz .
Qəlbimi ehtiva edir özündə,
İçində payızdı, nə bahar, nə yaz.

Saçıma sığal çək, rəngi durulsun,
Əlinin təması külü köz etsin.
Könlümdə sevgidən xeymə qurulsun,
Dilə düşsün bu eşq, bilən söz etsin!

SEVGI – MƏHƏBBƏT

Bir dayan, doyunca baxım üzünə,
Rəsmimi həkk edim qumral gözünə,
“Sevmək nə gözəldi “- söylə özünə,
Həyat cövhəridi sevgi – məhəbbət!

Sevgi – məhəbbətlə ömr edir əyyam,
Bu eşqə, sevgiyə eyləmə qiyam,
Cahan gövhəriyik söyləmiş Xəyyam,
Duyğu gövhəridi sevgi – məhəbbət!

Qəlbləri dolduran ümman kimidi,
Könüldə inləyən kaman kimidi,
Elə yer kimidi, zaman kimidi,
Bəşər məhvəridi sevgi – məhəbbət!

Tanrının sevgisi yaratdı onu,
Ülvi məhəbbətdi həm canı, donu,
Sevgi bərqərarsa yetişməz sonu,
Cahandan bəridi sevgi – məhəbbət!

Atır səhralara Məcnun da edir,
Çaldırır sazını Cünun da edir,
Şeir də yazdırır, məmnun da edir, )))
Şair şeiridi sevgi – məhəbbət!

18. 10. 2016

SÖZ ETSİN

Qədərsiz sevginə ümman kimiyəm,
Eşqinlə, sevdanla doldur nəhrimi.
Sevdanın acıyam, uman kimiyəm,
Gətir sevincimi, itir qəhrimi.

Hələki uzaqsan, əlim çatmayır,
Ruhumdu ruhunun qonağı olan.
Gecələr dincəlmir, yazır, yatmayır,
Könüldü fəraqdan saçımda solan!

Yanıbdı bu saçlar kədər közündə ,
İtirib rəngini olub bımbəyaz .
Qəlbimi ehtiva edir özündə,
İçində payızdı, nə bahar, nə yaz.

Saçıma sığal çək, rəngi durulsun,
Əlinin təması külü köz etsin.
Könlümdə sevgidən xeymə qurulsun,
Dilə düşsün bu eşq, bilən söz etsin!

SEVGI – MƏHƏBBƏT

Bir dayan, doyunca baxım üzünə,
Rəsmimi həkk edim qumral gözünə,
“Sevmək nə gözəldi “- söylə özünə,
Həyat cövhəridi sevgi – məhəbbət!

Sevgi – məhəbbətlə ömr edir əyyam,
Bu eşqə, sevgiyə eyləmə qiyam,
Cahan gövhəriyik söyləmiş Xəyyam,
Duyğu gövhəridi sevgi – məhəbbət!

Qəlbləri dolduran ümman kimidi,
Könüldə inləyən kaman kimidi,
Elə yer kimidi, zaman kimidi,
Bəşər məhvəridi sevgi – məhəbbət!

Tanrının sevgisi yaratdı onu,
Ülvi məhəbbətdi həm canı, donu,
Sevgi bərqərarsa yetişməz sonu,
Cahandan bəridi sevgi – məhəbbət!

Atır səhralara Məcnun da edir,
Çaldırır sazını Cünun da edir,
Şeir də yazdırır, məmnun da edir, )))
Şair şeiridi sevgi – məhəbbət!

18. 10. 2016

MİLLƏTİM

Küsmə taleyindən, baxtından, oyan,
Çox keçib durğunluq vaxtından, oyan,
Enmə Şah İsmayıl taxtından, oyan,
Qorqud ümidini, qırma millətim.

Tarix ələyindən çıxmısan narın,
Dünyaya bəllidir üzün, astarın,
Düşmənin nə qədər olsa da harın,
Önündə boynunu burma, millətim.

Ləkədir yurdunda köçkünlük sənə,
Nə verdi bu süstlük, üzgünlük sənə,
Yaraşmır baxtından küskünlük sənə,
Əlləri qoynunda durma, millətim.

Olma ehtiyaca, olma kölə sən,
Namərdlər önündə susma belə sən,
Qarşıda aşrım çox, kükrə hələ sən,
Özünü enişdə yorma, millətim.

Bəsdir, yarı yolda qurdun bardaşı,
Səbrlə göyərtdin o qara daşı,
Qoyma ki, korşala tarix yaddaşı,
Özünü özgədən sorma, millətim.

RAMİL

Neftçala rayonunun Aşağı Qaramanlı kəndindən
Qarabağ uğrunda döyüşlərdə şəhid olmuş
zabitimiz leytinant İmanov Ramil Davud oğlunun əziz xatirəsinə.

Vətən sevgisindən, məhəbbətindən,
Təpər, dözüm aldı, güc aldı Ramil.
Öz zabit adına şərəf gətirdi,
Qüdsal əməliylə ucaldı Ramil.

Vətənə xidmətdi müqəddəs andı,
Daim bu eşq ilə alışdı, yandı,
Yurdun keşiyində sayıq dayandı,
Hər dəfə düşməndən öc aldı Ramil.

Bildi torpağına həyan ömrünü,
Şərəflə yaşadı cavan ömrünü,
Ləyaqətlə verdi qurban ömrünü,
Vaxtdan ölməzliyi bac aldı Ramil.

Sevib inandığı saf ülviyyətdən,
Azadlıq amallı bəşəriyyətdən,
Sonsuz ucalıqdan, əbədiyyətdən,
Şəhidlik adında tac aldı Ramil.

Ömrünə bənzəyir solmaz çiçəklər,
Ruhunu hifz edir göydə fələklər,
Çaldıqca əbədi layla mələklər,
Cəsur ürəklərə saçıldı Ramil.

Sumqayıt şəhər Mədəniyyət və Turizm idarəsinin və Corat qəsəbə mədəniyyət evinin birgə təşkilatçılığı ilə Əli Kərim adına Poeziya Evində Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinin dosenti, sənətşünaslıq üzrə fəlsəfə doktoru Məleykə Alıqızı ilə görüş keçirilib. Görüşə Məleykə Alıqızının tələbələri və sənət dostu, aktrisa Həlimət Sultan da qatılıblar.
Sumqayıt şəhər Mədəniyyət və Turizm idarəsinin Mətbuat xidmətindən [url=http://gundelik.info/][color=#990000][b]Gundelik.info[/b][/color][/url]-ya bildiriblər ki, tədbiri giriş sözü ilə açan Sumqayıt şəhər Mədəniyyət və Turizm idarəsinin rəisi Mehman Şükürov qonaqları salamlayıb və şəhərimizdə görməkdən məmmunluğunu ifadə edib, xoş arzularının çatdırıb.
O, bildirib ki, bu qəbildən olan görüşlərin şəhərimizdə təşkili əhalidə böyük maraq doğurur və mədəniyyət müəssisələrinə olan diqqəti artırır. Şəhərdə görülən işlərdən danışan idarə rəisi qonaqları əsaslı təmir olunmuş Sumqayıt Dövlət Dram Teatrının binası və Heydər Əliyev Mərkəzi ilə yaxından tanış olmağa dəvət edib.
Daha sonra söz sənətkarlara verilib. Tamaşaçılar Məleykə Alıqızının və Səlimət Sultanın ifasında Əhməd Cavadın, Almas İldırımın, Musa Yaqubun, Ramiz Rövşənin şeirlərini maraqla dinləyiblər.
Daha sonra sənətkarın tələbələrinə söz verilib. Xəyyam Abdullayev, Nuranə Dadaşova, Fatimə Fidayeva çıxış edərək müəllimləri haqqında xöş sözlər söyləyib, sevgi və arzularını ifadə ediblər.
Tədbirə qatılan Məleykə Alıqızının tələbəsi gənc müğənni Emin Nəsirlinin ifasında “Çırpınırdı Qara dəniz” mahnısı, muğam üçlüyünün ifasında muğam parçaları və xalq mahnıları tədbir iştirakçıları tərəfindən maraqla qarşılanıb.

Sumqayıt şəhər Mədəniyyət və Turizm idarəsinin mətbuat xidməti

İlhamım yar olub qara buluda,
Çıxıbdı qəlbimdən, dönübdü yada,
Yağdıqca yağışlar, süzülür o, da
Daha necə yazım, daha nə deyim!

Daha yaşadıqca, durduqca burda,
Ruhum sığışmayır bu yerə, yurda,
Artıq kömək etmir təbil də, sur da,
Daha necə yazım, daha nə deyim!

İçimdə əsdikcə səmum yelləri,
Qəlbimi yalayır soyuq dilləri,
Könül də qaldırmır zindan əlləri,
Daha necə yazım, daha nə deyim!

Söylənən kəlmələr nifaq salırsa,
Rəngini dəyişir, tərs rəng alırsa,
Bu ürək xiffətə, qəmə dalırsa,
Daha necə yazım, daha nə deyim!?

21.10.2016

Ayazdan, şaxtadan, çovğundan sonra,
Səmada doğulan bir günəş kimi,
Ətalət, sükutdan, durğundan sonra
Ruhum alov saçan bir atəş kimi,
Qəlblərə nur kimi axacam, deyir!

Doludan, leysandan, yağışdan sonra
Səmada iz qoyan göyqurşağıtək,
Dünyaya bir təzə baxışdan sonra
Könlüm də, Ruhum da haqqaşığıtək,
Pislik, istibdadı yıxacam, deyir!

Özünə qapılan qəfəsdən sonra
Nəğmələr söyləyən bir qarğı kimi,
Aldığı ikinci nəfəsdən sonra
Qıy vurub yüksələn bir qırğı kimi,
Əlyetməz zirvəyə çıxacam, deyir!

23. 10. 2016

Bir günahkar bəndə varsa, yox nicat insanlığa,
Hər bir insan saf əməl versin zəkat insanlığa.

Qoy arınsın büs-bütün hər cür günahdan bəndələr,
Eyləsinlər çox savab işlər barat insanlığa.

Durmadan karvan gedir, yollar uzaqdır, yük ağır,
Sən də ver öz töhfəni, vaxtında çat insanlığa.

Vermə əldən insafı, fürsət var ikən adil ol,
Pak əməllər bəxş edər sonsuz həyat insanlığa.

Sözlərinlə, gəl, Müzəffər, qəlbləri abad elə,
Mənəviyyat müjdəni şövq ilə qat insanlığa.

Sənin eşqinlə, gülüm, cismə gələn can kimiyəm.
Sən küləksən, mən isə kükrəmiş ümman kimiyəm.

Sevgimiz nur selidir, qərq eləyib ömrümüzü,
Sən günəş, mən işığından ağaran dan kimiyəm.

Ömrümüz güllü-gülüstandı bütün, sayəndə,
Sevgimiz bal, sən arı, mən dolu bir şan kimiyəm.

Sən mənim eşqimə təşnə çiçəyimsən, mən isə,
Bir məhəbbət buludu, eşq dolu leysan kimiyəm.

Tapdı xoşbəxtliyini səndə Müzəffər əbədi,
O zamandan elə öz ömrümə mehman kimiyəm.

Yalnız Sənə yazdım eşq məktubumu
Çünki başqasına baxa bilmədim
Qələm əllərimdə illər uzunu
Səndən başqasına yaza bilmədim

Yalnız Sənə yazdım eşq məktubumu
Sevgimi saxlayıb gizlədəmmədim
Həm əvvəli yazdın həm də sonunu
Qədərdən kənara çıxa bilmədim

Yalnız Sənə yazdım eşq məktubumu
Kərəm tək əsliyə yana bilmədim
İllərlə sakitcə büküb boynumu
Kimsə hüzurunda dura bilmədim

Yalnız Sənə yazdım eşq məktubumu
Roman qəhrəmanı ola bilmədim
Fərhadtək çırmayıb əlim qolumu
Şirinçün dağları yara bilmədim

Yalnız Sənə yazdım eşq məktubumu
Mülkündə ortağı görə bilmədim
Məcnuntək qaçaraq səhranı qumu
Leyliyçün divanə ola bilmədim

Yalnız Sənə yazdım eşq məktubumu
Sənsiz bircə an da qala bimədim
Sevmədim şan şöhrət,qızıl,pulunu
Dünyanın zövqünü ala bilmədim

Yalnız Sənə yazdım eşq məktubumu
Etibarlı bir dost tapa bilmədim
Bircə səndə tapdım güvən duyğumu
onunçün mən Səndən qopa bilmədim

Yalnız Sənə yazdım eşq məktubumu
Şeytanın yanında dura bilmədim
Səninçün seçirəm cənnət yurdunu
Rəhmətindən uzaq ola bilmədim

Yalnız Sənə yazdım eşq məktubumu
Qəlbim sənə aid məndə bilmədim
Bürümüş durumda bütün ruhumu
Sevgin məhəbbətin yox deyəmmədim

Yalnız Sənə yazdım eşq məktubumu
Başlanğıc da Allah sonu da Allah
Sevgiylə yoğurdun qul vücudunu
Sevdirən də Allah sevən də Allah.

Axtarır

Simasını itirənlər,
Üz qoymayıb, üz axtarır.
Ömrə dərd-qəm gətirənlər,
Onda bunda düz axtarır.

Meydən cana gəlir, canı,
Beləsində həya hanı?
Nə dini var, nə imanı,
Beşcə arşın bez axtarır.

Hər işində etibarsız,
Əli əyri, qəlbi barsız,
Üzə gülür arsız-arsız,
Kül içində köz axtarır.

Ürək, tab et, döz bu dərdə,
Aralıqdan qalxdı pərdə,
Həm xeyirdə, həm də şərdə,
Astarı yox, üz axtarır.

Hər çiçəkdə, güldə Polad,
Hər ağızda, dildə Polad,
Sevə-sevə eldə Polad,
İnci gəzir, söz axtarır.

9.06.2015.

Həqiqəti deyən az olur

Əlim gətirirdi, qazancım vardı,
Çox idi dövrəmdə dostum, tanışım,
Elə ki, kasıblıq tutdu yaxamdan,
Bir-bir dağıldılar, tək qaldı başım.

Çox vaxt dil çıxardıb, yalvaran adam,
Adamı diliylə sancır ilantək.
Hər işə gizlində pəl vuran adam,
Gül kimi görünür, batır tikantək.

Dost kimi gözümə görünən yaltaq,
Mən dara düşəndə, gözümdən itdi.
Gözdən pərdə asan “qəhrəman” qorxaq,
Qəfil yoxa çıxdı biryolluq getdi.

Mən onun yolunda yanıb kül oldum,
Halıma yalandan yanmağı varmış.
Mən onu dərindən dartan əl oldum,
Xoş günə çıxanda, danmağı varmış.

Yaman güvənirdim əhdə, ilqara,
Özümü öz zənnim aldatdı mənim,
Gülə-gülə vurdu qəlbimə yara,
Dondurdu qanımı qaraltdı mənim.

Yaltağın biri də, arada gəzdi,
Gördü ki, dardayam, çıxdı aradan,
Güclüyə yalmandı gücsüzü əzdi,
Heyif ki, gec seçdim ağı qaradan.

Dostluğun körpüsü halal bir loxma,
Bu halal loxmadan, yeyən az olur.
Polad, haqqa sığın, çətindən qorxma,
Bil ki, həqiqəti deyən az olur.

22.10.2016.

Üşüyərmi görəsən,
De, qonaq da, İlahi?!
Pəncərə də qırıqdı,
Bu otaqda, İlahi!

Yurdun torpaq, daşı var,
Aqil ilə naşı var.
Həsrətin göz yaşı var.
Bu yarpaqda, İlahi!

Dağlar çənə bürünür,
Dünya gözəl görünür.
Xatirələr sürünür,
Bu ocaqda, İlahi!

Böyük Türkün əslidir,
Koroğlunun nəslidir.
Ömrün bahar fəslidir,
O Qazaxda, İlahi!

Çətinə sinə gərdim,
Şeir aparıb, gəldim.
Haray qoparıb, gəldim,
Mən uzaqda, İlahi!

Ay doğur, günəş batır,
Ömür otuza çatır.
Babək, Koroğlu yatır,
Bu torpaqda, İlahi!

Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin
Mətbuat xidmətinin rəhbəri,
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü.
Bakı şəhəri.2-3 noyabr 2016-cı il.

Ən yeni dövr Azərbaycan ədəbiyyatının birinci mərhələsində (1918-1950) yaşayıb, bədii yaradıcılıq fəaliyyəti ilə məşğul olan gənc şairlərdən biri Süleyman Rüstəm idi.Erkən yaşlarından yaradıcılığa başalayan və qısa zaman kəsiyində öz yaradıcılıq münifestini elan edən istedadlı şair Süleyman Rüstəm sovet hakimiyyətinin öncədən müəyyən etdiyi siyasətin tələblərinə uyğun olaraq, yaradıcılıq fəaliyyətini uğurla davam etdirmişdir.
“Partbiletim sol cibimdə, ürəyimin başındadı” misrası sovet şairin ən məşhur deyimlərindən biri kimi diqqəti cəlb edir.Geniş və zəngin yaradıcılıq yolu keçən şair-dramaturq Süleyman Rüstəm istər xalq şeiri, istərsə də klassik üslubda bədii yaradıcılıq nümunələri ərsəyə gətirməyə müəssər olmuşdu.Həmyaşıdları kimi, o da Azərbaycan Yazıçılar İttifaqına üzv qəbul olunmuş, Əməkdar incəsənət xadimi, Xalq şairi, SSRİ dövlət mükafatına layiq görülmüşdür.
XX əsrin 70-ci illərindən etibarən, yaradıcılığında daha çox klassik üslunbda yazdığı şeirlərə, xüsusilə də qəzəllərə təsadüf olunur.Mövzu-ideya, forma-məzmun sənətkarlığı baxıımından yüksək sənətkarlıq nümunələri sayılmağa layiq olan həmin nümunələr qısa zaman ərzində muğam ifaçılarının repertuarında özünə yer tapdı.Şeirlərinin bir qisminə isə bəstəkarlar tərəfindən mahnılar bəstələndi.Dillər əzbərinə çevrilən həmin nəğmələr sonradan karifey sənətkarlarımızın da ifasında mədəniyyət və incəsənətimizin inkişafında özünəməxsus mərhələ kimi xarakterizə olundu.
Hələ keçən əsrin əvvələrində Azərbaycan ədəbiyyatının mühüm məsələlərindən biri hesab olunan şimal-cənub həsrəti digər həmyaşıdları, xüsusilə Məhəmmədhüseyn Şəhriyar və Bulud Qaraçorlu Səhənd kimi, şair Süleyman Rüstəmin də zəngin yaradıcılığından yan keçməmişdi.O taylı, bu taylı Azərbaycan həsrəti ilə yaşayan sevimli şairimiz bu ağrıya, bu acıya dözə bilməmiş, qəlbinin dərinliyindəki ən saf və səmimi duyğuları nəzmə çəkməyə müəssər olmuşdu.Bu baxımdan “Təbrizim”, “Təbrizli Analar” şeirləri xüsusilə seçilir:

Mən təbrizli analara bələdəm,
Fəxrimdir bu əziz, qoçaq analar.
Körpəsinin beşiyinin başında,
Sübhə qədər qalar oyaq analar.

Gənclik illərindən etibarən, xalqın adət-ənənəsini dərindən öyrənməyə başlaması, daha çox xalq şeirinə meyl göstərməsi, böyüyüb, boya-başa çatdığı və vurğunu olduğu doğma yurdumuz Azərbaycan təbiətinin gözəlliklərini vəsf etməkdən doymaması deyilənlərə əyani sübutdur.“Gəlsin” rədifli şeirini misal göstərmək olar:

Vətənimin seyrinə çağırıram elləri,
Sərvət görmək istəyən Azərbaycana gəlsin!

Xalq şairi Süleyman Rüstəmin geniş və zəngin yaradıcılıq fəaliyyəti SSR Rəhbərliyinin daim diqqətində olmuş, nəticədə Sovet ədəbiyyatının inkişafındakı xidmətlərə görə müxtəlif fəxri adlara layiq görülmüşdü.Anadan olmasının 100 və 110 illik yubleyləri dövlətimizin başçısı Prezident cənab İlham Əliyevin sərəncamına uyğun olaraq, republikanın müxtəlif rayon və şəhərlərində dövlət səviyyəsində qeyd olunmuşdu, əsərləri kütləvi tirajla işıq üzü görmüşdü.Nəfis tərtibatla işıq üzü görən həmin kitablar respublikanın orta və ali təhsil müəssələrinin kitabxanalarına hədiyyə edilmişdi.
Keşməkeşli ömrün ən çətin günlərində belə, mənsub olduğu xalqın yanında olmağı bacaran istedadlı qələm sahibi Xalq şairi Süleyman Rüstəmin Fəxri Xiyabanda dəfn olunması xalqın şair oğluna bəslədiyi sevgi ehtiramın təcəssümü kimi qəbul olunmalıdır.

Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin
Mətbuat xidmətinin rəhbəri,
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü
Bakı şəhəri.3 noyabr 2016-cı il.

Gözlər baxır həsrət ilə,
Yolun üstdən “yollar çəkir”.
Baxışların şəfqət ilə,
İzlərimə çiçək əkir!

O baxışın, o , gözlərin,
Aşiqi mən, vurğunu mən.
Cana məlhəm bal sözlərin,
Qəlbdə vurur sən gedəndən!

Xəyalımda çiçəkləri,
Baxışımla dərim gərək.
Bircə- bircə ləçəkləri,
Könlümüzə sərim gərək!

Çiçək ətri gəlsin gərək,
Ruhumuzdan, qəlbimizdən.
Duyğulardan çələng hörək,
Dəstə tutaq eşqimizdən!

Bu sevginin ətiriylə,
Nəfəs verək, nəfəs alaq.
Xəyalların çətiriylə,
Daldalanaq, birgə qalaq!

24.10. 2016

Gözəllər içində sən birincisən,
Ömrümün bəzəyi, sən bir incisən,
Günəşim qaralar məndən incisən,
Könlümə mərhəm ol, sevdiyim ol, gəl!

Gövhərsən, yaqutsan, ya almazmısan,
Aşiqi yanına qiz almazmısan,
Alıb eşq bağına tez salmazmısan,
Könlümə mərhəm ol, sevdiyim ol, gəl!

İndi mən saydıqca daşı- qaşları,
Qaldırıb endirmə kaman qaşları,
Yoxsa boyayaram bəytaz saçları(((
Könlümə mərhəm ol, sevdiyim ol, gəl!

Sən mənim çiçəyim, şəbingülümsən,
Eşqim səndə ada, lazur gölümsən,
Küləyəm, dağımsan, orman , çölümsən,
Könlümə mərhəm ol, sevdiyim ol, gəl!

25.10.2016

Ruhumuza çəkilən yanar dağdır Xocalı,
Qisas yaddaşımıza bir mayaqdır Xocalı.
İllərdir haray çəkir əsir qalmış o ellər,
Yadlaşır doğma diyar dəyişdikcə nəsillər.
Bu yurdun dağlarında, düzlərində dolaşan,
Bir ac yalquzaq kimi uğuldayan, ulaşan,
Sərgərdan küləklərə qarışıb haray səsi,
Zülümlə qətl edilən körpələrin naləsi.
Günahsız qadınların, qocaların fəryadı,
Uyuyan vicdanları diksindirir, oyadır.
Öc almağa çağırar bu susmaz səslər bizi,
Dinclik, rahatlıq verməz , döyüşə səslər bizi.
Yağmalayıb yurdumu erməni qatilləri,
Millətimin qanına batıb murdar əlləri.
İntiqam məqamıdır, ey yurdun igidləri,
Bu cənnət yurdumuzdan qovaq sülək itləri.
Şəhidlərin ruhuna məlhəm qisasımızdır,
Ağlayıb sızıldamaq əbədi yasımızdır.
Yolumuzu gözləyir Şuşa, Laçın, Xocalı,
Bizim əlimizdədir Qarabağın açarı.
Nicat gözləyən yurda qeyrətimizdir əlac,
Nə kimsədən kömək um, nə də kimsəyə əl aç.

Atlan igidim, dada yetiş, Allaha and iç,
Qeyrətlə, inamla yola düş, bir daha and iç,
Bu yurdur bizə dünyada candan baha, and iç,
And iç, bilirəm mərd igidim dada yetəndir,
Namus da, əmanət də bu torpaqdır, Vətəndir.

Yoxdursa onu qoruyan əsgər, Vətən ağlar,
Birləşməsə yumruq kimi ərlər, Vətən ağlar,
Boş qalsa bu dar gündə də səngər, Vətən ağlar,
Ağlar, o kömək görməsə bil, ərliyimizdən,
Gəl, atəşə dönsün gücümüz birliyimizdən.

“Haqqdan ucalan bayrağımız bir daha enməz”,
Heç kəs bu müqəddəs, ulu yoldan geri dönməz,
Yoxdursa ürək atəşimiz torpaq isinməz,
Dağlar kül olar hər yağı düşmən od aparsa,
Versək bir ovuc torpağımızdan yad aparsa.

Qan-qan deyənin qan iyi var hər kələyində,
Acgöz qaraçı nəfsi yatıb hər diləyində,
Son fitnəsi də keçmədi sərraf ələyindən,
Heç heyvan özü bir belə haqqı daşa qaxmaz,
Hər yersizə yer versə də xalqım başa qaxmaz.

Birlikdədir güc, səngərimiz hər qala, hər bənd,
Versin Bakı, Təbriz əl-ələ, bir də ki, Dərbənd,
Dönsün öz ulu keçmişinə Borçalı, Xankənd,
Min köhlənini Urmiyadan Göycəyəcən çap,
Xalqın, Vətənin dərdinə mərdanə nicat tap.

Hər yandan açıb üstümüzə ağzını böhtan,
Fır-fır dolanır ortada bir sərsəri şeytan,
Meydan açalım, fitnəkara süngülü meydan,
Atlan, yola düş, xalqımızın hərbi bilinsin,
Qaldır igidim yumruğunu, zərbi bilinsin.

Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin
Mətbuat xidmətinin rəhbəri,
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü

Böyük fəxr hissi ilə Ümummilli lider Heydər Əliyevdən
sitatlar gətirən Əziz qardaşım Ülvi Qarayevə

Ömrün çətin günlərini,
Yaşamışam mən də, qardaş!
Öndərin hər kəlməsini,
Unutma gəl, sən də, qardaş!

Araya düşdükcə yenə,
Yurdun, elin toy-düyünü.
Kitab kimi varaqlanır,
Ömrümüzün hər bir günü.

Müəmmalar ilin denən,
Görək hansı ayındadı?!
Qədim tarix, zəngin sərvət,-
Yurdumuzun payındadı.

Şeirlərim keşik çəksin,
Məndən sonra izim üçün.
Bu torpağın hər qarışı,
Yaradılıb bizim üçün.

Hər insanın bu dünyada,
Doğması da, yadı da var.
Hikmət dolu Haqq “Quran”da,
Ana yurdun adı da var.

MaşAllah! Heç yorulmadın,
Pis əməldən əl çəkirsən
Hər məqamda, hər saatada,
Öndərdən misal çəkirsən.

Bakı şəhəri.2 noyabr 2016-cı il.

Oktyabrın ayının 31-i saat 11:00-da Yunis Əmrə İnstitutu Bakı Türk Mədəniyyət Mərkəzində bir qrup gənc yazarın təşkilatçılığı ilə bütöv Azərbaycanın ünlü şairi Ustad şair Məhəmmədhüsyen Şəhriyarın oğlu Hadi ŞƏHRİYARın bir qism ziyalılar, ədəbiyyat nümayəndələri və gənc yazarlarla görüşü baş tutmuşdur. Tədbiri giriş sözü ilə açan gənc şair Emil Rasimoğlu hər kəsi salamladıqdan sonra Məhəmmədhüseyn Şəhriyarın keçməkeşli və çoxşaxəli həyat və yaradıcılığından söz açmış, nitq söyləmişdir.
Sonra Mərkəzin əməkdaşı Əli İhsan Çevik, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Güney Azərbaycan şöbəsinin müdiri şair Sayman Aruz, Ustad Şəhriyarın oğlu Hadi Şəhriyar, Təbrizli tənqidçi Məhəmməd Rəhmanifər, Urmiyalı şairə Sümayə Əsədi, şair Fərqanə Mehdiyeva, ədəbiyyatşünas-tənqidçi İradə Əlili, şair Nəriman Zeynalzadə, gənc yazar İntiqam Yaşar, “Buta fm Radio və Televiziya” MMC-nin baş redaktoru, gənc yazar Şahanə Müşfiq və başqaları çıxış edərək ölməz Şair Məhəmmədhüseyn Şəhriyarın həyat və yaradıcılığı, onun Güneyli, Cənublu Azərbaycan ədəbiyyatındakı yeri və rolu haqqında geniş fikirlər sərgiləmişlər. Gənc aşıq Dərya Cəbrayıllının ifası tədbirə ayrı maraq qatmışdır.Görüşün sonunda xatirə şəkilləri çəkilib.
Onu da xatırladaq ki, ustad şairin oğlu Hadi Şəhriyar artıq 5 gündür paytaxtımızda qonaqdır.

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

Sumqayıt şəhər Mədəniyyət və Turizm idarəsinin mətbuat xidmətindən Ədəbiyyat-Az.Com bildiriblər ki, Sumqayıtda uşaqların asudə vaxtının təşkili, mədəniyyət və incəsənət sahəsinə olan maraqlarının artırılması məqsədilə silsilə tədbirlər keçirilib.
N.Nərimanov adına mədəniyyət mərkəzində “Müasir Qafqaz Rəqsi” və “Dəcəllər” rəqs qruplarının birgə konserti bu qəbildən olan tədbirlərdəndir. Xareoqraflar Fərhad Dadaşov və Elnarə Xəlilova tərəfindən hazırlanmış konsert proqramında rəqs qruplarının ifasında milli rəqslərimizlə yanaşı qafqaz xalqlarının, eləcə də hind və özbək xalqlarının rəqsləri tamaşaçılar tərəfindən alqışlarla qarşılanıb. Konsertdə həmçinin vətənpərvərlik mövzusunda illüziya nömrələri, o cümlədən, slink shou böyük marağa səbəb olub.
Daha bir tədbir isə S.Vurğun adına Mərkəzi Kitabxananın uşaq şöbəsində baş tutub.
Belə ki, uşaqların mütaliə maraqlarının artırılması və kitabxanalara cəlb olunması məqsədilə tədbir keçirilib. Uşaqlar “Payız mozaikası” mövzusunda rəngli kağızlardan istifadə etməklə öz əl qabiliyyətlərini, istedad və bacarıqlarını nümayiş etdiriblər. Valideynlərə tədbirin keçirilməsində sərbəst imkanlar yaradan kitabxana kollektivinə sonda təşəkkür edilib və belə tədbirlərin davamlı olması arzulanıb.
Xatırladaq ki, artıq uşaq şöbəsində “Bizim rənglər dünyamız” adlı guşə yaradılıb və burada oxucuların əl işlərinin nümayişinə başlanılıb.

Sumqayıt şəhər Mədəniyyət və Turizm idarəsinin mətbuat xidməti

Kiminə çox rahat gediləcək yol
Kiminə keçilməz qaladır dünya
Birinə ruzidən bərəkətdən bol
Birinə aclıqdan çaladı dünya

Solunda birinə məzar olanda
Sağında toy edən haydadı dünya
Bir üzü qaranlıq zülmət qalanda
Bir üzü günəşli aynadı dünya

Kimini yaddaşa möhkəm həkk edib
Kimi unutduran havadı dünya
Neçə firovunlar burda məhv edib
Sultan Süleymana qalmadı dünya

Kiminə mehriban qayğıkeş bir dost
Kimisinə çox sərt qabadı dünya
Kimə qorunacaq güvənli bir post
Kimə arxa dönən yabadı dünya

Bəzi zamanlarda sözünə bütün
Bəzənsə sözünü satandı dünya
Bəzən güvənilir möhkəm bir sütun
Bəzən də aranı qatandı dünya

Hərdən sel su tufan boran çən duman
Hərdən sakitləşən şıltaqdı düya
Hərdən inandırır adamı yaman
Əslində iki üz yaltaqdı dünya

Söz ilə aldadıb üzünə gülüb
Güya ki, arxanda durandı dünya
Hərləyib fırlayıb toruna salıb
Xəyanətlə zərbə vurandı dünya

Özü də seyr edir seyrəngahında
Qədərin içində yol alıb dünya
Son mənzil görsənir qibləgahında
Qiyamət gününə az qalıb, dünya!
Qiyamət gününə az qalıb, dünya!

SƏNİ YARALI SEVDİM

Gözdən, könüldən uzaq
Düşüb aralı, sevdim.
Oxlanıb kirpiyinlə,
Səni yaralı sevdim.

Lalələr qan içində,
Ha alış, yan içində.
Dağda duman içində
İtən maralı sevdim.

Heykəl qurub xəzəldən,
Eşq umdum hər gözəldən.
Bu dünyanı əzəldən
Ağlı-qaralı sevdim.

GÖRƏK KİM GÖZƏL AYRILIR

Gün keçdi dağın dalına,
Dağ sevindi bu halına.
Gəl ayrılıq vağzalına,
Görək kim gözəl ayrılır?!

Çiçəklədi tökdüyün qan,
Ruha tamarzıdır bu can.
Nəğmə öpür dodağımdan,
Könlümdən qəzəl ayrılır.

Sil ömrün-günün pasını,
Saxlayaq sevda yasını.
Payız açıb yaxasını.
Budaqdan xəzəl ayrılır.

DÜNYANIN DÜZƏLMƏK
TƏHLÜKƏSİ VAR

Şimşək işığına düşdü gözlərim,
Buludlar dərdimə məlhəm aradı.
Sabahı ürəklə qarşılamağa,-
Ümidim sevdiyim adamlaradı.

Kölgəm də haçandır düşüb dalımca,
İstidən çəkinmir, soyuqdan qaçmır.
Yaxşı ki, dilənmir kölgəm adamtək,
Yaxşı ki, heç kimə əlini açmır.

Gəlmir xoşunuza divanəliyim,
Ruhumu çarmıxa çəkən adamlar!
Atın özünüzü Yer kürəsindən,-
Dünyanın düzəlmək təhlükəsi var!.

KÖNÜL HEYRAN OLUB UCALIQLARA

Quşlar dimdiyini şehə batırıb,
İbadət eləyir yarpağın üstə.
Torpağın altından çıxan nə varsa.
Tapır qiymətini torpağın üstə.

Hər dağ bir təpənin əlindən tutub,
Könül heyran olub ucalıqlara.
Sən də ayağını Yerə möhkəm bas,
Özünə dağlar tək ucalıq ara.

Vətən torpağına bərəkət verir,
Bu zəhmət çiçəyi alın tərimiz.
Hər doğan Günəşin şəfəqlərində.-
Gülüb aynalanır ümidlərimiz.

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

Çox gəncdim, naşıydım, həm də cavandım,
Həyat görməmişdim, həm də əvvamdım.
Bilmirdim hayan üz, hayan uvandım,
Hardan peyda olub gözümə dəydin?
Kaş məni özünə öyrətməyəydin.

Bilmədim vallahi,bu necə işdi,
Səni görcək ayım, günüm dəyişdi.
Bilmədim baharmı, yoxsa ki qışdı,
O vaxt öz yolunla çıxıb gedəydin,
Kaş məni özünə öyrətməyəydin.

Onda həm göyçəkdin, həm də ki, mətin,
Məni yoldan etdi boyun, qamətin.
Belə lütf önündə dayanmaq çətin,
Bağçamın gül açmış budağın əydin,
Kaş məni özünə öyrətməyəydin.

Eşq yox ki, həyatda dərdsiz, cəfasız,
Sanmazdım olarsan, bunca vəfasız.
Ömrə çökdü zülmət günəşsiz, aysız,
Dövrana bu zülmü sən etməyəydin,
Kaş məni özünə öyrətməyəydin.

30.10.2015.

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

Vaxt çatanda ağ libası geyinməyə,
Hacət qalmır təkəbbürə, öyünməyə.
Başlayırlar, əldə təsbeh deyinməyə
Sanki varmış bu günədək öndə duran,
Yada düşür oruc, namaz, həm də Quran.

Sığışmayır ziyarətlər günə, aya,
“Canıdişdə” qatlaşırlar hər bəlaya.
Güzar düşür Məşhəd, Həccə, Kərbəlaya
Hamı olur minbərlərə alın vuran,
Yada düşür namaz, oruc, həm də Quran.

Açarını qazanmaqçün axirətin,
Inkar edir vəbalların, qəbahətin.
Namazlarda ön cərgədə durur mətin
Dönüb olur molla, mömün yüz- yüz vuran,
Yada düşür namaz, oruc, həm də Quran.

“Küpü süzür” zorbaların, harınların,
Anlayırlar faniliyin varın- karın.
Toplamaqçün əkdikləri “əməl barın”
Mələk olur qəlb sındıran, könül qıran,
Yada düşür oruc, namaz, həm də Quran.

Nə ziyarət, nə nəzirlər çatmaz dada,
Axirəti qazanarlar bu dünyada.
Çiyindəki mələkləri salıb yada
Nöqtə qoyur misrasına şair Dövran,
Yada düşür oruc, namaz, həm də Quran…

Bir gözümdə dəli sevdam,
Bir gözümdə bəyaz günah.
Sağ ovcumda ürəyimdir,
Sol ovcumda güman,Allah!

Üzümə gülən qədərim
Sevindirir doğmaları.
Sözümə qibtə edənə
Nuş olmur söz loxmalarım.

Eşqlə yandım diri-diri,
Hər günümü üzdü gülüm.
Kül altında közüm diri,
Gələn günə közdü külüm.

Yarı bəndə,yarı mələk,
Yarı sevinc,yarı dərdəm.
Yarı röya,yarı gerçək,
Qədərimin yarı dərdəm.

Yarı quldur,yarı cənab,
Yarı yolun yarı canım.
Sevincimə yarımadın,
Barı dərdə yarı canım.

Söz altında yoxdur yerim,
Yol gedirəm,haqq əynimdə.
“Ol” sözündən yaranmışam,
Gedəsiyəm söz çiynində.

Dilimdə kədərim böyüyür Allah,
Böyüyür,ağzıma sığmayır daha.
Qədərim sevinci kürüyür,Allah,
Ürəyim köksümə sığmayır daha.

Daha daşdan keçən sözüm daş olub
Yağır ürəklərin daş xarasına.
Ümidlə yaşanan dözüm daş olub
Atılır göz ilə qaş arasına.

Torpaq yad əlində,qeyrət yuxuda,
Atılan söz oxum hey daşa dəyir.
Girəvə gözləyir qorxu pusquda,
Hədələr önündə kədər baş əyir.

Ağarır başımda qara günlərim-
Yağır saçlarıma qar kimi qədər.
Hərə öz ömrünə kəsilir qənim,
Hərə itkilərə dözür birtəhər.

…Mənim kədərimdir o Dərbənd qalam,
Babamın yurdunda qonaq kimiyəm.
Qında korşalarmış ər qala-qala,
Dünyanın ovcunda balıq kimiyəm.

Mənə-öz kədərim bəsimdir,mənə
Bəsimdir Təbrizim,bəsimdir Göyçəm.
Arazım,Samurum bəsimdir mənə,
Bəsimdir Xocalım yerdən göyəcən!..

Dilimdə kədərim böyüyür yaman,
Böyüyür,sözümə sığmayır,Allah!
Günlərim sevinci kürüyür yaman,
Ürəyim sözümə sığmayır,Allah!

Azərbaycan.Quba.
25.11.1995.

SANİYƏ SAYIR

Dəqiqəm sənsizdi, saatım sənsiz,
Gecəni gündüzdən indi gəl ayır.
Qalmışam sevgiyə, eşqə güvənsiz,
Könlüm də, qəlbim də saniyə sayır.

Günüm bir il olub, sönüb günəşi,
Gecənin zülməti qaraltmış gözüm.
Qəlbdə tüğyan edir həsrət atəşi,
Hicrinə əzizim, qalmayıb dözüm.

Baxışım yollarda ilişib qalıb,
Zaman da insafsız, yollar da sonsuz.
Zaman ki, ömrümü çaldıqca çalıb,
Çiskinli payızdı yarpaqsız, donsuz.

Sən gəlsən ömrümün dəyişər fəsli,
Yox olar payızı, yetişər yazı.
Gəl yetir özünü sevda nəfəslim,
Gətir baharımı, itir ayazı.

27.10.2016

EYLƏMƏ

Həsrətə, hicrana dalmışsa gözlər,
Gözlərə qəhərdən bulud çökəcək.
Kədər buluduyla dolmuşsa gözlər,
Yağış yağrıracaq, leysan tökəcək.

İntizar, iztirab dondursa qəlbi,
Ağrısı, acısı gözə axacaq.
Sevdanın atəşi yandırsa qəlbi,
Yanağı göz yaşı köztək yaxacaq!

Yaşlı gözlərini gördükcə, gülüm,
Göz yaşın qəlbimin taxtın uçurur.
Kipriyin yaşlara hördükcə, gülüm,
Bir nisgil talenin baxtın uçurur!

Ciyərim dağlama, bağrım teyləmə,
Yaşlı gözlərinə baxa bilmirəm.
Ruhumu qoparıb məndən eyləmə,
Naçaram, gözlərin silə bilmirəm!

26. 10. 2016

QURBANI OLSUN!

Gözümün önündə xəyalın durub,
Demək ki, səbəb var, görüşə gəlib.
Naəlac kimidi, boynunu burub,
Gəlibsə güvənib, pənahı bilib!

Səndən uzaqdayam, çatmayır əlin,
Ruhumu göndərdim, dayağın olsun!
Getməsə ayağın, ağrısa belin,
Demişəm qaldırsın, ayağın olsun!

Dolsun nəfəsinə, dolsun gözünə,
Sızlayan könlünün dərmanı olsun!
Doğması, öz canı, bilsin özünə,
Ağrıyan qəlbinin qurbanı olsun!

Tezliklə xəyalın gülüşlə gəlsin,
Gətirsin ruhumu, qaytarsın geri.
Nigaran qəlbimdən nisgili silsin,
Sükuta qərq olub, bomboşdu yeri!

30. 10. 2016

KEÇİM GEDİM!

Mənə yolum göstər , Allah,
Bu nə yoldu, cığır təki.
Könül xoş gün istər, Allah,
Susub durub, fağır təki.

Nadanlar var yolum ustdə,
Hiyləgərlər qazır izim.
Qoyma olsun ruhum xəstə,
Bükülməsin qəmdən dizim!

Sevincin az, ələmin çox,
Payız gedir, qışın gəlir.
Hərisliklə gələnin çox,
Nə gəlirsə, naşın gəlir!

Bir yol eylə, keçim gedim,
Yoxuşunu düzən eylə.
Nur çeşməndən içim, gedim,
Haqqa gedim, gülə- gülə!!!

28.10.2016

Ətəyində qocaldığım zirvədir,
Arzulardan bac aldığım zirvədir,
Ömür verib ucaldığım zirvədir,
Bu zirvənin zəhmi məni qorxudur.

Dörd tərəfim baxılmamış mənzərə,
Bir qəriblik çəni çöküb hər yerə,
Pıçıltımdan uğuldayır dağ, dərə,
Tənhalığın vəhmi məni qorxudur.

Sıxılıram gur alqışlar içində.
Təklənirəm yad baxışlar içində,
Yol gedirəm ağ yağışlar içində,
Taleyimin rəhmi məni qorxudur.

Duyulduqca doğmalığın itkisi,
Göz yaşardır ürəyimin tüstüsü,
Əllərimdə dost əlinin istisi,
Ayrılığın fəhmi məni qorxudur.

Pilləkənlərdə əyləşib
İki səfil yanaşı,
Onların soyuqluğundan
Buza dönüb altlarındakı
Pilləkən daşı.
Birinin əlində
Pivə şüşəsi,
O birinin qarşısında
Boşalmış, yalanmış
Koserv qutusu.
Hərəsi öz aləmində…
Biri tez-tez gəyirir,
O biri tez-tez əsnəyir.
Adam it günündədir,
İt isə adam olmaqdan ötəri
İtliyindən çıxıb deyəsən
bir az…
Hər canlı özündən çıxmasa
Dünyada səfil olmaz.

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri,
”Möhtəşəm Azərbaycan” müstəqil ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
”Qızıl qələm”, “Həsən bəy Zərdabi”, “Qafqaz-Media” mükafatları laureatı,
Əməkdar jurnalist

Şəxsiyyətinə hörmət, sənətinə rəğbət bəslədiyim,
respublikanın Əməkdar artisti Elnarə xanım Abdullayevaya

Tanrının bəxş etdiyi ilahi səsə qurban,
Adam istər canını bu səsə kəsə qurban.

Olanlar çox tapılar fəda qeybdən gələnə, –
Mən razı olarammı özgəsi desə qurban.

Zilində dağ tərpənir, bəmində daş oynayır,
Dünyaya laylay deyən yanıqlı pəsə qurban.

Aman, bu nə hayqırış, aman, bu necə nalə?! –
Bülbül ilə girdiyin eşq adlı bəhsə qurban.

Səbrim yox gendən gələm vəslinə qovuşmağa,
İzin ver qoy yetirim özümü kəsə qurban.

Davud heyran qalardı, olsaydı bu zamanda,
İnan o da deyərdi bu səsə nəsə qurban.

Oday dinləyir səni canında min təlatüm,
Hər dəfə yüz yol deyir o, əsə-əsə qurban.

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri,
”Möhtəşəm Azərbaycan” müstəqil ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
”Qızıl qələm”, “Həsən bəy Zərdabi”, “Qafqaz-Media” mükafatları laureatı,
Əməkdar jurnalist

Kül olsun bu ağıl ilə,
Başına, ağıl yiyəsi.
Adam öncə bir düşünüb,
Daşınar, ağıl yiyəsi.

Hayıf bu boya-buxuna,
Loxluğun üzdən oxunar,
Baxıb etmədin axı ar
Yaşına, ağıl yiyəsi.

Özünsən qəsdinə duran,
Toxunur şəstinə duran,
Niyə qoydun oran-buran
Qaşına, ağıl yiyəsi.

Olmusan hava alanı,
Gələn minib havalanır.
Çirp başını Savalanın
Daşına, ağıl yiyəsi.

Çıxarmısan lap ağını,
At üstündən qapağını.
Bircə yol qoy papağını,
Qarşına, ağıl yiyəsi.

Yol varmı yolunca, qafil?
Dünyada qalınca, qafil –
Tanrım tuş eyləsin qəfil
Qurşuna, ağıl yiyəsi.

Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin
Mətbuat xidmətinin rəhbəri,
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü

Gözümün önündə indicə, qardaş,
Tarix varaqlanır bir kitab kimi!
Bu dünya yenə də qəriblərdəndi,
Ömrümə yazılan bir əzab kimi.

Deyirlər Təbriz də Gəncəmiz kimi,
Ana torpağıma dayaq olubdu.
Həsrət də, nisgil də şair ömrümə,
Gör neçə ildi ki, qonaq olubdu.

Babək, Koroğlular yetirib Vətən,
Meydanda döyüşüb, candan keçiblər.
Vətən uğrundan şəhid olmağı,-
Özünə ən böyük şərəf seçiblər.

Vaxt olub, Ərdəbil Marağam kimi,
Ağlayıb, ağlayıb gözləri dolub.
İranda-Təbrizdə Milli qəhrəman,
Yetişib, adı da Səttarxan olub.

Ustad Şəhriyarın yolun gözləyib,
Güllər də bağçada, saralıb, solur.
Təbrizin göz yaşı qurumur deyə,
Gəncə həsrətindən saçını yolur.

Bakı şəhəri.29 oktyabr 2016-cı il.

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

“Mənim dünyam” – silsiləsindən

Bir hasar çəkmisən, yıxa bilmirəm,
Gözümdə intizar, baxa bilmirəm.
Kədər, qəm selindən çıxa bilmirəm,
De, niyə dəyişdin , dünyamı mənim?

Nə tez doydun məndən, sözün qalmayıb,
Necə alışdın ki, közün qalmayıb.
Bu eşqin yolunda, izin qalmayıb,
De, niyə dəyişdin, dünyamı mənim?

Başına od yağsa sərin bilirsən,
İlan zəhərini, şirin bilirsən.
Hər üzə güləni, pirin bilirsən,
De, niyə dəyişdin, dünyamı mənim?

Qalmışam yaxınla, yadla üz- üzə,
Yanar təndirdəyəm, badla üz- üzə.
Təkcəyəm, quruca adla üz- üzə,
De, niyə dəyişdin, dünyamı mənim?

Bir eşqi, sevdanı, xar elədin sən,
Şəvə saçlarıma, qar ələdin sən.
Dünyanı Dövrana, dar elədin sən,
De, niyə dəyişdin, dünyamı mənim?…

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

“Köhül dəftərim” – silsiləsindən

Getmişdim onunla vidalaşmağa,
Buludtək doluydu, qara gözləri.
Baxışı axırdı sola, gah sağa,
Tapa bilməyirdi, çara gözləri.

O, məsum,günahsız, nazənin pəri,
Yanağda gözlərin, yağışdan zəri.
Qəm, qüssə, kədərin, yoxdu bənzəri,
Sitəmdən gəlmişdi, zara gözləri.

Üzgün baxışları çox şey söylədi,
Nəmli çilvələri,-getmə dilədi.
Kipriklər durmadan dürlər ələdi,
Heyranmış, mən adlı, yara gözləri.

O gözlər qaytardı, məni özümə,
Onlar sahib etdi, məni sözümə.
Qoymadı bəd nəzər dəysin gözümə,
Dövransız baxarmış, hara gözləri?!…

Qəriblik bəxtimə yazılan yazı,
Qəlbimə kədərlə calandı dünya.
Qürbətdə qədərmiş vətən həsrəti,
Bulud tək boşalıb dolandı dünya.

Dünya duyğuların xəyal aləmi,
Ürəkdə yaşayır sevinci, qəmi.
Daim halal kəsin olub qəmmi,
Düzləri düzlərə salandı dünya.

Xilqəti yaratdı Uca Yaradan,
Ona həyat verdi torpaqdan, sudan.
Gör kimlər bac alıb doydu dünyadan,
Məzar daşlarına qalandı dünya,

Sənə bel bağlayan yığıldı cana,
Ruhun dərinliyi güc verdi qana,
Bir ömür bəxş etdi Xaliq insana,
Nəfsinə qul olub qalandı dünya.

Kimə həqiqətdir, kimə yalandı,
Sözdə gah ucalan, gah alçalandı.
Acdan üz döndərib toxa qalandı,
Dilimin altında ilandı dünya.

Dünya sevənlərə qədərmiş, Çiçək,
Bu fani dünyanı, gəl sevmə, ürək.
Həyat müvəqqəti, ömürsə gödək,
Ömrü girov verib, alandı dünya.

19.09.16.Kiyev.

(Şair-filoloq Elnur Rəsuloğlu Əliyevə)

Bu dəyirman darğaların…
Ver əlini çıxaq gedək.
Ögeyləşən doğmaların
Sol əlini sıxaq gedək.

Haram kalan, halal talan
Pərdələyir haqqı yalan.
Həqiqəti düzdə qalan
Doğruları yiğaq gedək.

Tərəzinin gözü əyri,
Söz verənin sözü əyri…
Düz dünyanın düzü əyri,
Əyilmədən çıxaq gedək.

Doğruya yalan dünyanın,
Oğruya talan dünyanın,
Əğyara qalan dünyanın
Qapısını çaxaq gedək.

Əməl sözə qənim olsa,
Gözəl gözə qənim olsa,
Əcəl düzə qənim olsa-
Gözünə düz baxaq gedək!

Azərbaycan.Quba

Dedin:”Yol acıqdır üzünə sənin,”
Dünya gözlərimdən düşdü bir anda.
Utandım baxmağa gözünə sənin,
Sözlərin üşütdü həyamı canda.

Nə idi istəyin,nə idi,de nə?
Payız tək saraldım bahar gözümdə.
Qınadım özümü hey dönə-dönə,
Sanki heçə döndü- nə var gözümdə.

Oduna qalanıb yolunda yandım,
Üstümə bir zərrə su çiləmədin.
Dərdinin önündə sipər dayandım,
Yaxşı ki səbrimə kül ələmədin.

Dünyamı yuxulu,mənmi yuxulu?
Səni sevməyim də yuxuymuş,demə.
Çiçəyin çırtlayıb yalan qoxulu,
Zərrəcə insafın yoxuymuş,demə!

Olan insafın da çəkilib göyə,
Daş əsri deyil ki,daşa dönəsən.
Göz də o göz deyil-gözümü döyəm,
Gözümdə həsrətdən yaşa dönəsən.

Ömrün payızında saralan güləm,
Dərdin ümidinə qoymusan məni.
Çətin ki sevinib ürəkdən güləm,
Sən ki dar ayaqda saymısan məni!

Bir dünya qüssəsən gözümdə mənim,
Dərdimin üzünə gülə bilmirəm.
Sən elə etmisən özümdən məni,
Daha özümə də gələ bilmirəm.

Dedin:”Səni anıb gəzməz ürəyim,
Daha mənim üçün quruca adsan”.
Səni ələmədi qüssə ələyim,
Yaxşı ki dar gündə dərdimə yadsan.

Azərbaycan.Quba.
26.12.2002.

Gözüm səndə qaldı, yaman sürüşdüm,
Yıxıldım, daş dəydi dizimə mənim.
Sənin baxışından qəzaya düşdüm,
Allah da baxmadı üzümə mənim.

Sərhəd tanımayan sevgi-məhəbbət,
Nə qaya tanıyır, nə də ki, dağ-daş.
Deyirəm, dünyada bütün sevənlər,
Mənim tək qəzaya uğrayaydı kaş.

Ustad aşıq Pənah Pənahova

Sinəsində sazı-sözü,
Gəzdi doğma yurdu Pənah.
Bayram oldu hər gəlişi,
Harda məclis qurdu Pənah.

Həm şairdi, həm aşıqdı,
Toy-düyünə yaraşıqdı,
Tükənməyən bir işıqdı,
Könüllərdə nurdu Pənah.

Koroğlunun Cünunuydu,
El-obanın yananıydı,
Dindi, meydan onun idi,
Hər sözü bir ordu Pənah.

Hikmət vardı duruşunda,
Ər idi söz vuruşunda,
Böyük sənət yarışında,
Çoxlarını yordu Pənah.

Pərdələrdə gəzə-gəzə,
Barmaqları döndü közə,
Yaratdığı hər bir sözə,
Min bir naxış vurdu Pənah.

Qanında Kür qeyrətinin,
Böyük-kiçik hörmətinin,
Ölməz bu el sənətinin,
Keşiyində durdu Pənah.

Bəs sənin öz izin hanı?
Gedilmiş yola çıxırsan.
Sütük çəkmələr altında,
Didilmiş yola çıxırsan.

Düşmüsən yolun ağına,
Daş dolaşır ayağına,
Özgə məsləkə sığınan,
Ütülmüş yola çıxırsan.

Bu yol ki, belə yellidir,
Demək hər kəsə bəllidir.
Uğurun da təsəllidir,
Güdülmüş yola çıxırsan.

Nə bilirsən hara gedir?
Bütövdür, ya para gedir?
Bəlkə də məzara gedir,
Bitilmiş yola çıxırsan?

Azərbycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“Qızıl Qələm” Media Mükafatı laureatı,
“Möhtəşəm Azərbaycan” müstəqil ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəzetinin redaktoru,

Bir gün

Bir gün unudular sənin də adın,
Başına- gözünə döyərsən sən də.
Bağrını yandıran alovun, odun
Tüstüsü gözünə dolar güləndə.

Bir gün əməllərin çıxar qarşına,
Başını yamanca qatar bu dünya.
Üstündə əsdiyin hər nəyin varsa,
Əlüstü özgəyə satar bu dünya.

Bir gün gözlərindən yaş gilə-gilə,
Süzülər gizlicə yanaqlarına.
Qonar yuvasına dönən quş kimi,
‘Bağışla” kəlməsi dodaqlarına.

Bir ovuc torpağam

Hərdən yollarımı duman,çən kəsir,
Ürəyim bir parça gümana əsir.
İllər qatarlanıb elə tələsir,
Özümə yazığım gəlir…

Dolanır qovgalar başımın üstə,
Ayrı bir biçimdə,ayrı həvəsdə.
Canım çırpındıqca quru qəfəsdə,
Özümə yazığım gəlir…

Ocağın gözündə çatlayan közəm,
Çətin bu ağrıya qatlanam, dözəm.
Bir ovuc torpağam, beş arşın bezəm,
Özünə yazığım gəlir…

OL

Ürəyimdə dağ olan kəs,
Kürəyimdə gəlib dağ ol.
Ay üzümə ağ olan kəs ,
El içində üzü ağ ol.

Daş-kəsək atma önümə,
Yetiş dada ,çat ünümə,
Şərik oldun xoş günümə,
Pis günümə gəl ortaq ol.

Deyə-deyə yalan palan,
Keçən keçdi oldu olan,
Mənəm yanan,qeydə qalan,
Yaxşı saydın məni sağ ol.

Mən incidim,sən incimə,
Baxıb sevin dürr incimə,
Polad,qoşul sevincimə,
Xoşbəxt yaşa, min budaq ol.

27.05.2015.

Ürəyim

O qədər dərd uddu , əzab yedi ki,
Qorxuram dözməyə dərdə, ürəyim.
Ürək sındırmadı, könül qırmadı,
Saxladı arada pərdə, ürəyim.

Haqqı , ədaləti böyük saydı o,
Əyrini pislədi, düzü yaydı o,
Könül ovundurdu, qəlb oxşadı o,
Həmişə xeyirdə,şərdə,ürəyim.

Duyğusu yerində, qılıncdan iti,
Həm zarafatı var , həm də nifrəti,
Pisə də , pisliyin etmədi qəti,
Özünü həsr etdi mərdə , ürəyim.

Sösbazdan gen durdu,sözdə atmadı,
Sözü duymayana, sözün satmadı,
Halal mayasına, haram qatmadı,
Ruhum göydə gəzdi , yerdə , ürəyim.

Polad qayğı biçdi, yaxşılıq əkdi ,
Həyatın şələsi çiynində yükdü ,
Qırılıb , bitişmiş, nazik bir tükdü ,
Sən demə , sevərmiş bir də , ürəyim.

14.12.2014.

Dünya qocalıbdır ölmək istəyir
Yaradan rəbbinə dönmək istəyir.

Haqlının haqsızdan qorxduğu vaxtdır
Bilənin bilməzə susduğu vaxtdır
Quldurun qanunu qovduğu vaxtdır
Dünya qocalıbdır ölmək istəyir
Yaradan Rəbbinə dönmək istəyir.

Bəsdir fırlatdılar bu qədər onu
Şalvar əvəzinə satdılar donu
Özü də bilir ki, yaxındır sonu
Dünya qocalıbdır ölmək istəyir
Yaradan rəbbinə dönmək istəyir.

Doyub artıq qana udquna bilmir
Savaşlar qurtarmır müharibə dinmir
Əslər oldu ki, kimsə sevinmir
Dünya qocalıbdır ölmək istəyir
Yaradan Rəbbinə dönmək istəyir

Bir adam tapmır ki, dərdini deyə
Nə qədər ah nalə ucalar göyə?
Artıq günahsızlar ölməsin deyə
Dünya qocalıbdır ölmək istəyir
Yaradan Rəbbinə dönmək istəyir

Şirin təqdim etdi zəhər acını
Bəzəkli göstərdi taxtı tacını
Onun üçün vurur qardaş bacını
Dünya qocalıbdır ölmək istəyir
Yaradan Rəbbinə dönmək istəyir

İmtahan dünyası oldu millətə
Kimi cəhənnəmə kimi cənnətə
Daha dönə bilmir heçbir cəhətə
Dünya qocalıbdır ölmək istəyir
Yaradan Rəbbinə dönmək istəyir!

“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, AYB və AJB üzvü,
Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

O, arvadını sevdiyi kimi bu dünyada heç kimi sevməmişdi. Ona elə gəlirdi ki, bir gün, bir neçə saat Bayansız qalsa, dünyası dağılar. Qurduğu bütün arzular, “gələcək” adlı sonsuzluğa doğru getdiyində ürəyinə yığıb apardığı bütün ümidlər Bayanla bağlı idi. Sanki, arvadının varlığı tarixin hansı dönəmində tikildiyi bəlli olmayan çox qədim, möhkəm bünövrəli bir qala idi; o isə bu qalanı hər gün üzü günəşə doğru aparan sərkərdəyə bənzəyirdi.
O, uzun illərdi ki, poçtda yükdaşıyan işləyirdi. Hər səhər saat doqquzdan evdən çıxır, bir də axşam altıda qayıdırdı. Hər axşam da yolunu evlərinin yanındakı kiçik mağazadan salır, sol cibindən arvadının yazdığı siyahını çıxarır, bircə-bircə aldığının adını karandaşla qaralayırdı. Günlər çox gözəl keçirdi… Neçə ildi ki, sakit, təmkinli və məsuliyyətli ailə başçısı kimi öz xoşbəxtliyinin dadını çıxarmağa çalışırdı və bunu bacarırdı.
O, bu gün də kiçik mağazada növbədə dayanmışdı. Yaşlı qadın və on-on iki yaşlı bir oğlan uşağından sonra siyahısını çıxarıb satıcıya tərəf addımladı. İki şirin bibər, bir kiloqram yumru düyü, on beş yumurta, bir şüşə alma sirkəsi, kəpək əleyhinə şampun və şokolad ətirli sabun. Siyahının sonunda gülən adamcıq işarəsi də vardı. Gülümsədi… Bayanın uşaq ərköyünlüyü onun bütün yorğunluğuna qarşı mövcud olan zərdab kimi idi; kiçicik bir uşaq şıltaqlığı və o, tam enerji ilə günün günortadan sonrasını davam edirdi.
O, şokoladı uşaqlıqdan sevmirdi. Bayanın istədiyi şokolad ətirli sabunu alsa da, əlini onunla yumaq heç də xoşuna gəlmirdi. Özünü məcbur edərək sabun əriyib yox olana qədər dözməyi qərara almışdı. Çünki, hər dəfə əlini yuyandan sonra Bayanın ovuclarını burnuna yapışdırıb var gücüylə bu qoxunu içinə çəkdiyini görürdü. Gördükcə də bu sabunun tez yaxud gec əriməsini arzulamasına tərəddüd edirdi. Onun üçün sabundan gələn şokolad ətri kəskin dərəcədə dəhşətli idi. Bəzən axşamlar darvazadan girincə bu sabunun ətri burnuna toxunur, onu sağ əlinin ovcu ilə burnunu ovxalayaraq asqırmağa məcbur edirdi.
O, bir gün işdən bir saat tez çıxmışdı. Kiçik mağazada növbəsi də az olmuşdu. Odur ki, addımlarını daha gümrah ataraq dölmələrinin başına yaxınlaşırdı. Bu vaxt qara papaqlı gödəkçə geyinmiş bir gənc oğlanın dölmədən çıxaraq tələsik addımlarla əks tərəfə getdiyini gördü. Oğlanı tanımırdı. Dölmədə cəmi iki darvaza vardı: onların və əmisigilin. Onlara kimsə gəlsəydi Bayan mütləq zəng edib xəbər verərdi. Əmisigil isə yay tətilini Hacıkənddəki evlərində keçirirdilər. Beynini çox yormasa da özlüyündə bu qərara gəldi ki, oğlan əmisigilin evinə oğurluğa gəlmiş olar. Həmin axşam əmisinə zəng edib evin təhlükəsizliyi barədə bir az söhbət etdi. Əmisi ona darvazanın üstündəki videokameranın və dəstəyə qoşulmuş siqnalizasiya sisteminin necə işləməsini öyrədəcəyini söz verərək “sabah görüşərik”-deyib sağollaşdı.
O, bu gün nahardan sonra işdən icazə alıb evə tələsirdi. Əmisi onu öz evində gözləməliydi. Bu dəfə kiçik mağazaya da dönmədi. Birbaşa əmisigilə gedəcəkdi. Ordan çıxandan sonra mağazaya qayıtmağa vaxtı qalardı. Əmisigildən saat dörddə çıxıb üzü öz evlərinə tərəf dayandı. İlk dəfə idi ki, öz darvazalarının üz-üzə dayandığı şir başı təsvir olunmuş darvazanın yanında balaca və miskin olduğunun fərqinə varırdı. Düşündü ki, bu yay keçdi, gələn yay kredit götürüb darvazanı yeniləsə, heç də pis olmaz. Fikirli-fikirli dölmənin sonuna tərəf irəlilədi. Əli ilə sol cibini üstdən sığalladı, Bayanın siyahı yazdığı kiçik kağız parçası xəfifcə xışıldadı. Dodaqlarının kənarları azca qırışdı, lakin burnuna toxunan kəskin qoxu onu gülməyə qoymadı. Qara gödəkçəli oğlan onun yanından sürətlə keçərək dölmədən çıxdı. O isə adətinə xilaf çıxaraq əlinin içi ilə burnunu ovuşdurmadı, əksinə, gözlərini bərəldərək asqırdı. Oğlandan geriyə kəskin dərəcədə dəhşətli şokoladlı sabunun ətri qalmışdı…

***

Elə tez alışanam
Adicə bir xoş sözə,
Bir kiçik gülümsəmə,
Yüngül bir nəvazişə

Çiçək kimi boy verib
Günəşə boylanıram.
Elə tez alışanam,
Alışıram, yanıram…

İnsanlara inanıb,
Hər dəfə aldanıram.
Gizlədirəm özümü
Aldanmağı danıram.

Elə tez alışanam,
Həyat adlı bu nəsnə
Vursa da hey silləni
Körpəcə uşaq kimi.

Unuduram yenə də
Üzərinə qaçıram…
Elə tez alışanam
Alışıram hər şeyə.

Ağrıları udmağa
Özümdən pay ayırıb
Başqa dünya qurmağa.
Mən də belə dəliyəm…

Alışanam mən, qağa!
Öldürməz hər dərd məni
Alışdım yaşamağa,
Alışdım yaşamağa…

25.10.2016

P.S. bütün gün camaata çiçəkdən, böcəkdən yazdır, mənə gələndə ağlat. P.S.S. İlham pərisi də hər şeyə alışan olduğumu bilir.

Getmisən

Bir ovuc göz yaşı qoyub yerinə
Yuxumu gözümdən alıb getmisən.
Gedəndə bir zəhmət hər şeyi topla,
Xatirələr burda qalıb, getmisən..
.
Bu yolun deyəsən dönüşü yoxmuş,
Mənə yoxuş düşüb, enişi yoxmuş,
Deyəsən sənin də yüklərin çoxmuş,
Həsrətini yolda salıb getmisən.

Kim belə sevgini yaşardı səndə,
Mən yenə qayayam külək əsəndə.
Bəlkə istəyindi… İstəməsən də
Hicran dəryasına dalıb getmisən.

21.10.2016

Oktyabrın 21-i Sumqayıt şəhərində “İnkişaf zamanı” proqramı və “MitOst”un dəstəyi ilə “Sosial dəyişikliklər naminə incəsənət” proyekti çərçivəsində “EcoArt” layihəsinin ilk mərhələsi keçirilib.
25 nömrəli məktəbdə keçirilən layihədə həmin məktəbin 20 şagirdinə ekoloji incəsənət mövzusunda təlimlər keçirilmişdir. Təlim görmüş şagirdlər tullantılardan əl işləri hazırlamaq vərdişlərinə yiyələnərək əl işləri hazırlamışlar.
Layihə təşkilatçılarından olan Toğrul Bayramlının sözlərinə görə, ekologiya elmi yer üzərində həyatın davamı və inkişafı ücün vacib olan bir istiqamətdir. Ekoloji biliklər yaş və peşədən asılı olmayaraq hamıya lazımdır. Bu səbəbdən, “EcoArt” ayihəsinin icrasına start verilmişdir.
Layihənin əsas məqsədi diqqəti ekoloji problemlərə yönəldərək əhali arasında maridləndirmənin aparılması, şəhərin daha təmiz görünüş alması, tullantıların təkrar emalının həvəsləndirilməsi, mötivlərinin artırılması, ekoloji mədəniyyətin erkən yaşda formalaşdırılmasına nail olmaq, ekoloji tərbiyyənin yaş səddini unudub bu işə könüllü yanaşan hər bir gəncin əli ilə digər insanlara da səsimizi yetirə bilməkdən ibarətdir. Həmçinin həyat üçün ətraf mühitin qorunmasının vacibliyini çatdırmaq, əhalinin tullantıları xüsusi konteynerlərə atmasına nail olmaq, vətandaşları zibilatma mədəniyyətini və zibil qutularına atılmayan tullantıların ətraf mühitə zərərli olduğu fikrini aşılamaq, gənclərin ətraf mühit mövzusunda öz fikirlərini, düşüncələrini, qabiliyyət və bacarıqlarını nümayiş etdirmələrinə və bu sahədə təcrübə əldə etmələrinə imkan yaratmaq, məişət tullantılarının düzgün idarə olunması məsələləri haqqında çəkilən rəsmlərlə əhali arasında informasiyanın daha da yayılmasına dəstək olmaqdan ibarətdir.
Qeyd edək ki, layihənin növbəti mərhələsində Sumqayıt şəhərində yerləşən məhəllələrdəki tullantı konteynlərinin üzərində ekoloji problemlərə maraq oyadan, ekoloji mədəniyyəti, təmizliyi təbliğ edən rəsmlər çəkiləcəkdir.