ETİRAF
Nə qədər gizləyim baxışımı mən,
Nə qədər gözündən yayınım, qaçım?
Sığınıb gecənin ağuşuna mən,
Tənha bir qüssəni nə qədər qucum?
Sənli ümidimin gerçəyi baha,
Sövq etmə əlçatmaz istəyə məni.
Ömrümün payızı yetişib daha,
Salma dərd eləyib ürəyə məni.
Bu könül dünyam da könlümü almır,
Könülsüz açılır gözümdə səhər.
Ürəyim könüllü qayğıma qalmır,
Haradan qarşıma çıxdı bu qədər?!
Səninlə bağlıdır könül süstlüyüm,
Könlümü açıram yuxutək suya.
Könlünü üzməsin könülsüzlüyüm,
Könlümdə tək sənsən – sevgili dünya.
Tər gülsən, ətrin də ürəyimcədi,
Qışımda bahartək könlüm də sənsən.
Nə desən, haqqın var – ürəyincə de…
Dəymə ürəyimə – könlümdə sənsən.
Özümdən qaçıram dili dualı
Günlərin əlində nazilir könlüm.
Bu dəli sevdamla başı havalı
Nə qədər sızlayım, əzilim, könlüm?!
Nə qədər daş olum baxışına mən,
Nə qədər gözündən o yana qaçım?
Nə deyim bu həsrət yağışına mən,
İslana-islana hayana qaçım?
PAYIZ YAMAN TƏLƏSDİ
Külək çaldi yel kökləyən kamançani,
Şahə qalxdi ağaclarin həyəcani.
Yarpaq örtdü yay ətirli göy xonçani,
Payiz yaman tələsdi.
Susdu şirin nəğməsi də turaclarin,
Doluxsundu nanəsi də yamaclarin.
Həna yaxib əllərinə ağaclarin
Payiz yaman tələsdi.
Gözüm düşdü ağaclarin sirğasina,
Əsmə külək, sirğa düşər, sirğa sinar!
Həsrət qaldi bu cöllər də durnasina,
Payiz yaman tələsdi.
Rübənd saldi çöhrəsinə ulduzlar da,
“Sari gəlin” yenə dindi ağizlarda.
Köçən köçdü, nişanlandi…
Bu qizlar da
Bu payiz yaman tələsdi.
Payiz yaman tələsdi…