QALMADI
Bu gün olanlar oldu ta,
Sabaha nəsə qalmadı.
Yollar yoxuşa dirəndi,
Getməyə kəsə qalmadı.
Son ümid də axtalandı,
Gözlərdə qan laxtalandı.
Fələk satan, bəxt alandı, –
Biz düşdük nəhsə, qalmadı.
Dan söküldü, qürub getdi,
Yalandan vay qurub getdi.
Gedənlər hayqırıb getdi,
Bir söz də pəsə qalmadı.
Gülüm, saçların qulacdı,
Baxdım – gözümdə gül açdı.
Dünya yaxşıya qol açdı, –
Heç zaman pisə qalmadı.
Bu son bir başlanğıc ola,
Eşidən başdan qıc ola,
Kim görüb ki, eşq qocala, –
Adəmdən bizə qalmadı.
DÜNYA BELƏ DÜNYADI…
Lənət olsun gərdişinə,
Gözdən salmaq vərdişinə,
Keçirdisə, gər, dişinə, –
Qurtulmağa ümid yoxdu.
Ömrə-günə dərd ələnib,
Edib bizi pərt, ələnib…
Düşmən elə pərdələnib,
Yırtılmağa ümid yoxdu.
İynədən, bizdən keçib ta,
Gəl sən də bizdə, keçib ta…
Bizimki bizdən keçib ta, –
Sırtılmağa ümid yoxdu.