Nə adı var, nə boğçası. Bilmirəm nə deyim əldən gedən insanların mənəviyyatından. Bu gün sabah sivil dövlətik deyib, küçənin ortasında da yatacaqlar. Soyunduqları kimi… Indiki nə Azərbaycan gəncliyini nə də, Azərbaycan ədəbiyyatındakı yazarları anlaya bilmirəm. Heca vəznləri dar çərçivə, modern, posmodern yazılar isə yenilik, və sərhədlərdən çıxmaq hesab olunur. Mən bu yazarları anlaya bilmirəm. Millilik, din geridə qalmışlıq hesab olunur. Halbu ki, din insana mənəviyyyatdan, əxlaqdan sevgidən vicdandan başqa bir şey öyrətmir. Necə olur şezofronik şeirlər yaşam tərzi ola bilir, din ola bilmir…. qəribədir hələ də özü icra etmədiyi şeyləri bəh-bəhlə insanlara təlqin edənləri demirəm. Bir ədəbiyyat müəllimi şezofronik şeiri məhdudiyyətdən xilas hesab edir. Ona sadəcə bir sual yetər dəyərli müəllim siz insanlara qərb təfəkkürünü sırımaqla nəyə nail olmağa çalışırsınız. Bəs siz danışdıqlarınızı demirəm. Hamının normal qarşıladığı öpüşmək prosesini öz övladınızın yanında icra edə bilərsinızmi? Qərb təfəkküründə bu normaldır. Danışdıqlarınızı niyə özünüz həyata keçirmirsiniz?!!!
Allahı inkar etməklə Amerika mükafatına yaxud şeir və yazıların məs xarici ölkələrdə tərcümə olub dildən-dilə gəzməyini istəyirlər, heç düşündünüzmü ki, Allah açmayan yolu bəndə aça bilməz. Bu necə anlayışdır ki, Allahı sevirəm lakin Ədəbiyyat başqa bir şeydir. Ədəbiyyatda Allah yoxdur. Ədəbiyyat dindən də ayrıdır. Din sadəcə bir qrup insanların başını aldatmaq üçün yaradılmış bir ideologiyadır. Dindən anlayışı olmayan bədbəxtlər sizə yalnız bunu demək istəyirəm ki, bütpərəs belə Allahı qəbul edir. Daş dövründə də insanlar Allaha inanıblar. Hal-hazırda xitistian alimləri islam dinini öyrəndikdən sonra gözəlliyinə valeh olub qəbul edir siz isə get-gedə Allahsızlaşırsız. Üç, beş kitab oxumaqla siz mənəviyyatınızı korlayırsız. Necə olur dünya ölkələri islama gəlir. Mən xurafatlardan, nədə hal-hazırda terror dəstələrindən danışmıram. Quranın bir kəliməsi yetir. “Düşünən beyinlər üçün ibrətlər var” kəsici alətin sapı odundur. Ağac isə biz özümüzük yaxşıca bizimlə bizi qırırlar. Yaxşıda edirlər. Düşünməyən yaşamağın yolunu bilməyənləri bax belə qırarlar… biz doğulandan özümüz olmaq anlayışını bilmədik. Hər zaman əsarət altında yaşamaq bizə çox dəyərli gəldi. Ona görə də, biz özümüz olmayacayıq insan olmağımızı heyvanat aləmi ilə səhf salıb, şəhvəti isə həyat tərzinin əsasına çeviririk. Adı da bu olur yaşamaq… yaşamaq budursa bəs heyvanlar nə edirlər görəsən. Bəli qəbul edək ki, o da həyatın bir hissəsidir lakin bütün dəyərlər ona bağlana bilməz. Şəhvani hisslərin quluna çevrilən insanlar onu düşünsünlər ki, it daha dəyərli ömür yaşayır. Həyatı iyrənc hala gətirənlər ədəb-əxlaqdan danışanda ədəbsizlik nümunəsini təbliğ etdiklərini unudurlar. Anlamıram bununla özlərini kimə bənzətmək istəyirlər. Əziz və dəyərli oxucular mən belə yazarlara yaxud gənclərə bir ad qoya bilmirəm. Siz düşünün bir xalqın özünə məxsus dəyərləri qalmırsa o xalq necə yaşaya bilər. Və digər xalqlardan necə seçılə bilər. Ədəbiyyatçılar xalqın demək istədiklərini deməli? Yoxsa cəmiyyətdə xalqın mənəviyyatını və mədəniyyətini sıradan çıxarmaqla məşğul olmalıdırlar? biz özümüz özümüzü ölümə məhkum etdiyimizin fərqində deyilik. Uğurlar sizə ədəbiyyatın pöhrələri. Qırın xalqınızı əllərinizə sağlıq. Xiristian aliminin bir sözünü yadıma düşdü. “bir qələm bir silahdan daha güclüdür öldürmək istədiyinizi sözün vasitəsi ilə öldürün” bax beləcə dəyərli yazarlar vaxtınız olanda Quranı da açıb oxuyun necə ki, yunan və rus ədəbiyyatını sevərək oxuduğunuz kimi…