ADI ZEYNEL KARAGÖZ
(1931-2001)
“…..
Henüz ayaklarım tanışırken toprağa,
Bir el tutuyor ellerimi sıcacık,
Belli ki yüreğinden taşmış,
Unutturuyor o an kederi apaçık.
Adı Zeynel Karagöz,
Buyur ediyor hanesine,
Ağaçtan yapma bir ev,
Tanıtıyor bizi gül tanesine.
Teneke bir kuzine harıl harıl,
Üşümüş çiseli ruhumu ısıtıyor,
Türkü söylerken bakır ıbrıklar,
Bir yandan çocukluğumu ışıtıyor.
…..
Derken ,sarı saçlı afacan,
Yüzleri çilli tatlı bir kız,
Ellerime uzanıyor adı Nuran:
“Beraber gideceğiz “diyor” yarın”
Sonra fark ediyorum diğerini,
Saçları örgülü bir kara kız,
O da öğrencimmiş,
Soruyorum :Sona Karagöz.
……”
Tokat’tan Mısralar II