Düşünməkdən Eldarın başı ağrıdı. Fidanın yatdığına əmin olduqdan sonra uzandığı yerdən qalxdı. Fidanın başından öpüb, oğlunun burnuna barmağını toxundurduqdan sonra otaqdan çıxdı.
Evdən çıxmaq üçün qapını açanda Rəşadın səsini eşitdi.
– Hara gedirsən?
– İti basdırmağa. Ola bilsin gecə qayıtmaram. Mən gələnə qədər yanlarında ol.
– Arxayın ol.
Eldar evdən çıxdı. Maşının səsinə Fidan oyandı. Yoldaşını yanında görməyəndə telefonuna zəng etdi.
– Gecə vaxtı hara getdin yene?
– Narahat olma, gələcəm.
Eldar çox danışmadı. Telefonu söndürdü. Fidan bir neçə dəfə “Alo” desə də cavab verən olmadı.
Fidan yuxudan oyanana kimi Təhminə uşağın altını dəyişmiş, yeməyini vermişdi. Rəşad isə, həyatda gəzdirirdi
Eldar hələ qayıtmamışdı. Fidan özünə çay süzdü, qonaq otağına gəldi. Eldara zəng vururdu, yenə zəng çatmırdı. Təhminə həyətdən içəri keçəndə Fidan deyindi:
– Telefonu niyə söndürür, bilmirəmdə. Adam narahat olur.
Fidan televizoru yandııb divanda oturdu.
– Heç olmasa Rəşadla gedərdi. Adamın ağlına hər şey gəlir.
Kanalları bir-bir dəyişirdi. Səfərin şəkilini görəndə pult əlindən düşdü. Xəbərlərdə Səfər Kərimovun avtomobil qəzası keçirdiyi deyilirdi. Kadrları görən Fidanla Təhminə bir-birilərinə baxdılar
Təhminə – Dünən biz gördük ki…
Fidan “Səfər” deyib dizlərini döydü, ağlamağa başladı.
Təhminə onu sakitləşdirməyə çalışdı.
– Ağlama. Rəşad eşitsə yaxşı deyil. Özünü ələ al, Eldar gələ bilər.
– Eşitmədin? Vəziyyəti ağırdı.
– Başa düşürəm, özünü ələ al.
– Gedəcəm yanına. Onu görməsəm, ürəyim partlayar.
– Ağlını başına yığ.
– Başa düşmürsən məni. Səfərin vəziyyəti ağırdı.
– Sən də başa düşmürsən ki, ailəlisən, Səfərin arvadı var. Eldar bilsə, fikirləşmisən nə ola bilər? Cəmilə imkan verəcək elə görəsən.
Fidan Təhminəni dinləmədi, otağına keçdi, paltarını dəyişdi.
Təhminə – Nə iş görürsən? Nə deyəcəm Eldara? Məni pis vəziyyətdə qoyursan.
– Heç kim mənə mane ola bilməz.
– Eldarla xəyanət etmək üçün evləndin?
– Gic-gic danışma.
Fidan qapıdan çıxdı. Təhminə arxasınca qaçdı. Rəşadı görüb ayaq saxladı.
Rəşad – Hara gedirsən, Fidan?
Fidan – Özümü pis hiss edirəm. Gələcəm.
Fidan həyət qapısından çıxdı. Rəşad təəccüblə Təhminəyə baxdı. Təhminə Rəşad soruşmamış cavab verdi.
– Eldara zəng çatmadı, nigaran qaldı,arxasınca getdi. Neyləyə bilərdim? Fidanı saxlamaq olmur
Rəşad – Axı, bilmir harda axtarmaq lazımdır. Eldar əsəbləşəcək.
– Tərsdir…
Təhminə yalan danışmağa məcbur olmuşdu.
Səfərin vəziyyəti ağır idi. Cəmilə Kərimə qısılıb ağlayırdı.
– Oğluma nəysə olsa, ölərəm ay Kərim. Dözə bilmərəm.
Kərimin də gözləri dolmuşdu, Cəmiləyə təskinlik verəcək halda deyildi. Lamiyə bir kənarda dayanmışdı. Səfərin qəza keçirməsinə pis olsa da ağlamırdı. Başını aşağı salmışdı. Cəmilənin gözü gəlininə sataşdı. Kərimdən ayrılıb ona yaxınlaşdı.
– Hər şey sənin ucbatından oldu. Evimizə gələn günü ayaqların qırılaydı.
Xəstəxana dəhlizində başqa xəstə yiyələri, otaqdan-otağa gedib gələn həkimlər, tibb bacıları qaynana-gəlinə baxdılar.
Kərim Cəmiləyə yaxınlaşdı, astaca dedi.
– Cəmilə, sakitləş. Camaat bizə baxır.
Cəmilə nifrətlə Lamiyəyə baxırdı, sözlərinə davam edirdi.
– Sən oğlumu bu günə saldın. Niyə getmədin ananla? Nə yapışmısan yaxamızdan? Lamiyə susurdu, səbr edirdi.
Kərimin əl telefonuna zəng gəldi, Xəstəxananın həyətinə çıxmalı oldu. Lamiyə Cəmilənin qolundan astaca tutdu, səsinin tonunu qaldırmadan dedi:
– Ağlını başına yığ, səsinin də tonunu aşağı sal. Oğlun da, mən də sənin ucbatından bədbəxt olmuşuq. Fidanı, Ərinin məşuqəsini tələyə saldığın günü nə tez unutmusan?
– Ay axmaq, onsuzda itirəcəyim heç nə yoxdur. Səni qonşular təzəlikcə kişiylə görüblər. Bircə fahişəliyin çatmırdı.
– Nədi? Qızını bakirə ərə verməmişdin?
Aybəniz gördü ki, atası yaxınlaşır, anasının qolundan tutdu.
– Sakit olun, atam gəldi. Baş qoşma ana, dəyməz.
Lamiyə bir az aralı çəkildi – Şərəfsiz şərəfdən danışır.
Fidan salondan çıxmamışdan əvvəl divarda asılmış saata baxdı. Gərək günortayacan evə qayıtsın. Fidan yol kənarında dayanan taksilərin birinə yaxınlaşdı.
Həkim Kərimə yaxınlaşdı. Cəmiləylə qızı onlara yaxınlaşdı. Səfərə 1+ qan lazım idi.
Cəmilə – Qızımla mənim qanım ikidir. Kərim, səndə birdir.
Kərim – Mən qan verə bilmərəm. Həkim də, Cəmiləgil də təəccüblə baxışdılar. Həkim – Niyə?
Kərim – Evdəkilərə özüm demirdim. Şəkərim var.
Həkim – Bəs yoldaşı?
Hər kəs Lamiyəyə baxdı. Kərim Lamiyəyə yaxınlaşdı.
– Səfərə qan lazımdır. Birinci qrup qan lazımdır.
– İkinci qrupam.
Kərim məyus həkimin yanına qayıtdı.
Eldar evdə Fidanı görməyəndə hirsindən bilmirdi neyləsin.
– Necə yəni məni tapmaq üçün çıxıb? Telefonuna zəng də çatmır. Düzünü deyin, hara gedib bu qız?
Təhminənin gözləri dolmuşdu, Fidana zəng etsə də, ona cavab verməmişdi, yalanının üzə çıxmasından qorxurdu.
Təhminə – Vallah , sənin arxanca çıxdı. Neçə dəfə zəng elədi. Sənə zəng çatmayanda narahat oldu.
Eldar – Ofisə gəlsəydi bilərdim. Ofisə də dəymişdim.
Rəşad evə keçdi. – Gətirdiyin adamlar harda qalacaqlar?
Eldar – Növbəylə qalacaqlar. Biz olmayanda Təhminəylə Fidanı hara istəsələr aparıb gətirəcəklər. İndi bunun yeridir?
Eldar yenə Fidana zəng edir. Fidana zəng çatmır. Eldar telefonu yerə çırpır. Təhminə diksinir. Rəşad Təhminənin qolundan tutdu ki,sakitləşsin.
Fidan xəstəxanaya girəndə Səfər Kərimovu soruşur. Qaldığı otağı öyrənəndə Cəmiləgili görür. Fidanın saçları sarı idi, gözündə eynək vardı. Kərimlə Cəmilənin sözlərini eşitdi.. Cəmilə ağlayırdı.
– Birinci qrup nədir ki, bu boyda xəstəxanada tapılmadı?
Kərim – Narahat olma, Rafiqə tapşırmışam.
Həkim Kərimin yanına gəldi. – Tapa bildiniz?
Cəmilə Kərimdən öncə cavab verdi – Elə bil oğlumun bəxtindəndi. Tapa bilmədik. Həkim – İnşallah tapılar. Ümidinizi itirməyin.
Həkim ikinci mərtəbəyə çıxanda, Fidan da onun arxasınca pilləkanları çıxdı. Dəhlizdə Fidan Həkimi arxadan səslədi.
– Bağışlayın, təsadüfən söhbətinizi eşitməli oldum. Kimə qan lazımdır?
– Səfər adlı xəstəyə.
– Neçənci qrup?
– 1+ – Mən hazıram – Fidan həkimin üzünə gülümsədi.
Həkim Fidana diqqətlə baxdı. – Onda mənimlə gəlin.
Fidan qan verəndən sonra ayağa qalxdı, başı gicəllənirdi. Tibb bacısı Fidana şirin çay verdi. Fidan özünə gəldikdən sonra telefonunu çantasından çıxartdı, yandırdı. Çox keçmədi Təhminədən zəng gəldi. Fidan telefona güclə cavab verirdi.
– Allo.
Təhminə yataq otağına keçdi. – Hardasan? Eldar gəlib, əsəbindən az qala evi alt-üst edə.
– Xəstəxanadayam. Səfərə qan verdim, özümü yaxşı hiss eləmirəm.
– Nə danışırsan? Mən də qorxumdan demişəm ki, Eldarın arxasınca getmisən. Tez taksiyə otur gəl.
Fidan birtəhər ayağa qalxıb dəhlizə çıxdı. Həkimlə qarşılaşdılar.
Həkim – Özünüzü necə hiss edirsiniz?
– Bir az halsızam.
– Özünüzə qara şokolad alın, qanınızı artıran vitaminlər qəbul edin. Sizi yoldaşlardan birinə tapşıraram ötürər.
– Yaxşı olar. Birdə həkim, xahiş edirəm, kimliyim haqqında məlumat verməyin. Həkim gülümsədi – Baş üstə, mənim gözlərim üstə.
Fidan tibb bacısıyla xəstəxanadan çıxanda Cəmilə ilə rastlaşdı. Göz-gözə gəldilər. Fidan eynəyini gözünə taxdı, Cəmilənin yanından keçdi. Cəmilə şübhəylə Fidanın arxasınca baxdı. Öz-özünə deməyə başladı.
– Bu qız mənə necə tanış gəlir?!…
Fidan taksiylə yola salan tibb bacısı Cəmiləyə yaxınlaşanda saxladı.
– Qızım, o xanım kim idi?
– Tanış olmadınız? Xanım sizin oğlunuza qan verdi.
Cəmilə təəccübləndi. – Adı nədir?
– Fidandır.
Cəmilə bir anlıq elə bildi ki, yerə yapışdı. Özünü güclə ələ aldı.
– Çox sağ olun.
Tibb bacısı binaya girən kimi Cəmilə xəstəxananın qarşısında dayanan taksilərdən birinə oturdu, sürücüyə də tapşırdı ki, bəyaq xəstəxanadan çıxan ağ rəngdə olan taksini izləsin.
Sürücü ağ taksini görənəcən maşını sürətlə sürdü.
Eldar həyətdə o tərəfə, bu tərəfə gedib gəlirdi. Fidan həyət qapısından içəri girən kimi ona tərəf qaçdı. Fidanın başı gicəllənirdi. Eldar Fidanın qolundan tutdu.
– Nə olub? Fidan…Fidan…
– Yatmaq istəyirəm, dincəlmək istəyirəm.
Eldar Fidanı qucağına aldı, evə tərəf getdi. Qapının ağzında Rəşad qarşısına çıxdı, həyəcanlıydı.
– Camal qayıdıbdı.
Eldar gözüylə Fidanı işarə etdi, yəni qadınlara deyib qorxutmaq lazım deyil. Fidan gözlərini yummuşdu, Rəşadın dediklərinə heş bir reaksiya göstərmədi.
Cəmilə isə, Fidanın evini öyrəndikdən sonra, taksi sürücüsünə geri qayıtmağını tapşırdı….
Ardı var…