Madam ki, ürəyin quş ürəyidir,
Burda dayanmağın yeridirmi heç?
Hədəf nişançının öz kürəyidir,
Meydan sənin deyil, dayanma, gəl, keç.
Gəlib dayanmısan yol ayrıcında,
Bilmirsən gedəsən haraya indi.
Həqiqət pas atıb dilin ucunda,
Hay-küyün də gəlməz haraya indi.
Səni təqib edən qorxaqlığındır,
Düşübdür ardınca qaraba-qara.
Sanırsan batmısan, qürub çağındır,
Ruhun bədənində çəkilir dara.
Zamanın gərdişi qorxudur səni,
Uçuna-uçuna ömr eləyirsən.
Sıxıb bağlamısan bərk-bərk,
Ölü sükutu da hey ələyirsən.
Haçansa söz deyib peşman olmusan,
Dilinə yiyəlik öyrədibdilər.
Öz cəsarətinə düşmən olmusan,
“Necə”lik, “niyə”lik öyrədibdilər.
Yazıq, nə görmüsən, bu ki, toydur, toy,
Azmısan yel qovan dumanda, çəndə.
Hər şeyi taleyin ümidinə qoy,
Bəlkə Allah sənə yar ola, bəndə.