Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri,
”Möhtəşəm Azərbaycan” müstəqil ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
”Qızıl qələm”, “Həsən bəy Zərdabi”, “Qafqaz-Media” mükafatları laureatı,
Əməkdar jurnalist
İstedadlı qələm dostum, Kəlbəcər nisgilli Namiq Dəlidağlıya
İyirmi ildir gözlərindən axıdır qan Kəlbəcər,-
(İki ili mən azaltdım, sən öylə san Kəlbəcər.)
Cüyürləri perik düşən, maralları ürküşən,
Ay xanəsi viran olan, könlü talan Kəlbəcər.
Ər oğullar kök altında-çıxmağa imkan gəzir,
İmkanı olanlar, fəqət, baxırlar yan, Kəlbəcər.
Qaf dağından əlini üz, Savalana qıyya çək,
De ki, igid, vaxt yetişdi, oyan, oyan!-Kəlbəcər.
De ki, nə tez, unutdun bəs Qorqud verən öyüdü:
Torpaq qeyrət, torpaq ismət, şərəf və şan, Kəlbəcər.
Qoy qan tutsun gözümüzü-qan gölünə dönüşsün,
Ki, qovuşsun aryı düşən Kanla Məkan, Kəlbəcər.
Yerlərdən əl üzüldükcə, göylər çatar imdada,
“O”ndan bizə əmanətdi RUH ilə CAN, Kəlbəcər.
RUHla CANa, təpər istə YARADANDAN hər gecə,
Bəlkə bir gün müjdə ilə sökülə dan, Kəlbəcər.
Qoymaz qala qiyamətə Dəlidağlı qisası,-
ODAY onda mələdəcək görü nçə “yan”, Kəlbəcər.