Oxunmayacaq şeirim….
Ana… Bağışla atamı…
Onda mən də bir belə oxşamaram payıza…
Ana… Bağışla atamı…
“Bizə pislik edənə ən böyük qisas bağışlamaqdısa…,,
Ana… Bağışla atamı…
Mən hələ yoxluğa təslim etməmişəm onu…
Qorxuram çöl adamı kimi kimsəsiz, səssiz və… bizsiz olacaq sonu…
Ana… Bağışla atamı…
Səni and verirəm o payız toyunuza…
Səni and verirəm bu payız qızınıza…
Birdə… Sənə məni yetirən o nağıl sevdanıza…
Ana… Bağışla atamı…
Yaranı saran o yaranı açandı elə..
Gəl, incikliyi buza yazıb günəşin altına qoyaq,
Bəlkə əriyə…
Ana… Bağışla atamı…
Bütün dağnıqlıqların qurbanı uşaqlardısa,
“Ürəyin yıxılıb qanamağı” bütün ağrılardan ağır olursa…,,
Ana… Bağışla atamı…
Mən… Mən Tanrının qızıyam!
Bax, Tanrı bağışladı…
Sən də… Sən də bağışla…
“…Bir daha yalvarımmı?…,,
“Bulanarsan saflığa…,,
Gecəni gözlərimdən
Silə bilmir anam da…
Tanrı eşitmir məni…
Unudub qaranlıqda…
Kiminsə gözlərində
Ağaracaq dan yeri…
Görünür dözməliyəm…
Udub “utancaq qəhəri…,,
Hönkürsəm gözlərinə…
“Bulanarsan saflığa…”
Yox, küsmə kədərinə…
“Onu qoru…,, yalvarıram…,,