Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,
O nə əda idi, necə naz idi?
Səni sevən qəlbi, xar eylədin sən.
O nə baxış idi, necə üz idi?
Dünyanı başıma dar eylədin sən.
Baxmadın o ülvi əhdi – peymana,
Sanki biz deyildik, o and içənlər.
Çevrildin gah sisə, gah da dumana,
Durna sürbəsiymiş, olub keçənlər.
Son bahar sellər də, döyüşkən olar,
Xəzəllər tutsa da, selin özünü.
Payızda havalar dəyişkən olar,
Amansız şimşəklər, öyər özünü.
Arzumu saçıntək hördüyüm anda,
Ümid can atırdı, sənli sabaha.
Səni özgəsiylə gördüyüm anda,
Bu eşqə inamım qalmadı daha.
Atdın sən Dövranı, atəsə, oda,
Onun nə gündüzü, gecəsi vardır.
Kimsəsiz, tək otaq, sahilsiz ada,
Bu dərdə vəsilə, vəfasız yardır…