Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi və “Gənc Ədiblər Məktəbi3″ün üzvü
* * *
Varla yoxun arasında
sonsuz çalardı insan.
Rənglər, xarakterlər bitmir
sinir ucluqlarında.
Özünü qavrayandan sevgi axtarışında,
sevgisizlik xətlərinə qədər uzanan yolu qət etməkdə
fırçalanır, boyanır yeni mənzərələrə.
0;1 intervalıdı xəyallar.
klassikləşmiş düşüncələrin təkanı
nəfəsini içinə çəkməkdi.
Avanqard sevgilərin əlaməti qucaqlaşmaq
və öpüşmək,
qadın yüküdür evlilik.
Uşaq ətrində evin divarları güllənir
tamamlanır qığılcımlar yeniliklərə.
Çoxluqlarda günəş doğur təpədən
kəndləri, şəhərləri səhərləyir.
Piano çalır ürəyin damarları
ritimlərə qarışır ömür.
Motivasiya doğurur
istəklərin qətiyyəti.
İnsanlaşmaq, qəlblərə düşməkdən fərqli.
Quşun dimdiyində, çiçəyin ləçəyində
və belə xırdalıqlardadı səadət.
* * *
Özünlə baş-başa qala bilməmək,
tarimar olmuş yuvaların axın dalğalarında
səssizliyə yuvarlanmaq var
hamarlanmış yolun o tayında.
İçləndiyin hıçqırıqların köləsinə çevrilmək,
ögey baxışların əsr damğası.
Köhnəldiyin küçələrdə
ayaq izi təzə.
Niyələrin ağuşunda uyuyan könülsüzlük.
Daxmalar cırcıramaların səsinə torpaq töksə də
eşitmir ümidin hayqırtısını.
Gedirəm getməməli olduğum yaşlanmağıma.
Yaşıllıqlar göyərmədi,
qönçə soldu əriyin gülləri.
O payız durnalar köç etmişdi,
o bahar sərçələr qonmuşdu armud ağacına,
cikkildəşirdi.
Haçaquyruqlar yuvalanmışdı,
dimdiyində yoğururdu yuvasını.
Qollarım yetim qalmış,
üşüyürdü ruhum.
Gəlməsin bu baharın çiçəksizliyi.
Gəlməsin kəpənəklərin iki günlük qanadlanmağı.
Yalquzaqlığın dağları da qayalaşmış
bitmək, qopmaq,
dığırlanmaq istəməzdim qiyamətə.
Onsuz, sahiblənməkdən qaçacaq
bir kimsəm yox…