Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,
SEYRİ – SƏFA
“Vətənimdir” – silsiləsindən
Gəlsə də yay fəsli,yaylaqda yazdır,
Heç solmaz dağların gülü,çiçəyi.
Zirvə yay tanımır,hey qarı vardır,
Qırov bağlayıbdır dağın birçəyi.
Rayihə bürüyüb yalı,çəməni,
Şəfalı bitkilər ürkəkcə baxir.
Yamaclar yamyaşıl,sanki səməni,
Qar suyu dərədə şur ilə axır.
Baldırqan,gicitkən,qaraqınığa,
Lilpar qantəpərə qaş-göz eyləyir.
Süsən,solmazgülü yanaq-yanağa,
Həmərsün səhləbə nəğmə söyləyir.
Əsgərtək düzülüb çobanyastığı,
Seyrana çıxıbdır boymadərənlər.
Yemşanın təzəcə “tərləyir bığı”,
Quşburnu,kəkotu,-olğun ərənlər.
Güc alıb çisəkdən,çəndən,dumandan,
Ələyəz,əvəlik şux,dilim-dilim.
Təkqıçlı göbələk boylanır qından,
Boyunu göstərir şomu,cincilim.
Yarpız,nanə,çaşır,quzuqulağı,
Şövq ilə sarmaşıb,girib qol-qola.
Dövrəyə alaraq nazlı bulağı,
Gizlicə,həsrətlə baxırlar yola.
Buz kimi havası,ətirli mehi,
Sanki bir behiştdir bulud kölgəsi.
Məst edir ruhları ot,çəmən şehi,
Dövran,bir cənnətdir Odlar ölkəsi.
DƏLİ KÖNLÜM
“Vətənimdir” – silsiləsindən
Yenə coşdu, daşdı, bu dəli könlüm,
Apardı özüynən məni dağlara.
Nə vaxt coşacağın, mən hardan bilim,
Özüm güzar salım, göy yaylaqlara.
Köhləndi fərəhdən qəlbimin tarı,
Ilhamım bələndi gülə, çiçəyə.
Dağa halay tutdu bulud qatarı,
Təbim qaş- göz etdi, şehli qönçəyə.
Sevinc savaş açdı kədərə, qəmə,
Qübarı əritdi bulaq nəğməsi.
Mizrab tumar çəkdi, hey sarı simə,
Qondu sətirlərə qəlbimin səsi.
Mehdən ləpələnən lalə dənizi,
Qərq edib yamacı, yalı al qana.
Qayalar, sal daşlar dağın kənizi,
Təzimdə dayanıb, səssiz yan- yana.
Otlardan boylanır kəklik fərəsi,
Dağın mehmanların təlasla süzür,
Hay salıb aləmə çayın nəğməsi,
Çöl qazı qoynunda ahəstə üzür.
Göl güzgü tutubdur, zümrüd meşəyə,
Yam-yaşıl ağaclar gölün təkində.
Ağsaçlı zirvə də, uyub nəşəyə,
Buludla qol- boyun, gəzir əksində.
Dövran səpdi dağa könül qayğısın,
Nuş etdi fərəhlə, dağ səfasından.
Ələdi yaylağa dərdin, ağrısın,
Yük tutdu qəlb dolu saf şəfasından.