Azərbaycanın Xalq şairi
Qədim Gəncə çinarları
Bir-birinə dayaq olur,
Qədim Gəncə çinarları.
Axşam-səhər oyaq olur
Qədim Gəncə çinarları
Yeri öpər, höyü qucaq,
Meh toxunar, ətir saçar,
Kölgəsini dosta açar,
Qədim Gəncə çinarları.
Vaxt dolanar fəsil-fəsil,
Dözümdə dağ, çəkimdə fil,
Hər küləkdən qopan deyil,
Qədim Gəncə çinarları.
Pıçıldaşan yarpaqları,
Nəğmə deyən dodaqları,
Necə oxşar qulaqları
Qədim Gəncə çinarları.
Çay boyu qatar-qatardı,
Əsrlərdən yadigardı,
Dünya görmüş babalardı –
Qədim Gəncə Çinarları.
Qocaldım
Gəzdim qarış -qarış ana torpağı,
Nə yaxında ,nə uzaqda qocaldım.
İsti ,soyuq heç var varmadım fərqinə
Nə aranda , nə yaylaqda qocaldım.
Məlhəmdi dağ moruğu,bağ narı,
Hər kimsənin öz istəyi ,öz yarı.
Görməyəndə qədir bilən dostları
Çil-çırağlı ağ otaqda qocaldım.
Altmışımda zirvələri aşanda ,
Yaş on beşdi!- Söyləmişəm bu anda.
“Millət!” -deyə-satqın coşub-daşanda
Belə çağda ,belə xavta qocaldım.
Hüsyn Arifəm , yaxşılara yananam,
Ömür boyu yamanlara yamanam.
Sevinəndə -qoca ikən cavanam,
Qəmlənəndə -cavanlıqda qocaldım.