SƏNDƏN ÖYRƏNDİM
Xəzərim! Gilavar narı əsəndə,
Üzüyumşaqlığı səndən öyrəndim.
Sinəndə oynarkən ağ ləpələrin
Baxıb, uşaqlığı səndən öyrəndim.
Bəzən köpürürsən, bəzən daşırsan,
Sahilin başına oyun açırsan.
Öpüb ayağını sonra qaçırsan,
Belə şıltaqlığı səndən öyrəndim.
Olanda xəzriylə sən əlbəyaxa
Hər dalğan çevrilir uca bir dağa.
Xəzrinin qəsdini çıxarır yoxa,
Mən bu qoçaqlığı səndən öyrəndim.
SƏN DƏ GƏRƏK…
Oğlum, yazıq bu dünyamız beş günlükdür, deyənə.
Sən də gərək atan kimi el qədrini biləsən.
Cürətinlə, hünərinlə bəzəyəsən ömrünü,
Varlığınla bağlanasan vətənə sən, elə sən.
Oğlum, gərək “mən, mən” – deyib öyməyəsən özünü,
Arzum budur, görməyəsən qara günün üzünü.
Başqasının süfrəsinə dikməyəsən gözünü.
Süfrəndəki duz-çörəyi dostlarınla böləsən.
El içində zəhmətinlə qazanmasan etibar,
Bahar çağı gül bağına dolu yağar, qar yağar.
Mən nə deyim? Əcəb deyib bizim ulu babalar
Gərək bir gün öləndə də kişi kimi öləsən
OLSUN, OLMASIN
Sevgilim, könlüm sənin heyranın olsun, olmasın!
Can deyib, candan keçən cananın olsun, olmasın!
Bəlkə bilmirsən özün, çoxdan mənim qəlbimdəsən,
Canına bağlı bu can da canın olsun, olmasın?
Bir gün hicran yollarında könlünə üz versə qəm,
Odlu, ilk busəm sənin dərmanın olsun, olmasın! –
Şux çiçəklər, güllər öpsün gül dodağmdan gərək,
Aşiqiıs bağçanda öz bağbanm olsun, olmasın!
Mən Süleyınan Rüstomom, dillon görüm, yandım ki, mən
Gündə min yol can sənin qurbaıım olsun, olmasm?
ƏKSİNİ GÖRDÜM
Qəlbimdə yenə saf, ləkəsiz güzgünü gördüm,
Mən orda böyük eşqimin öz mülkünü gördüm.
Uçdum dağa bir durna qatanyla bərabor,
Göy göldə bu rəqqasələrin rəqsini gördüm.
Endim Xəzərin sahilinə, yelkənə bənzər
Quş ordusumın qar kimi ağ köksünü gördüm.
Sən bəxtimə bax, ayaa kimi mavi sularda
Axşam ayı, ulduzları, gundüz günü görduüm.
Hər tərpənişi naz dolu şıltaq ləpələrdə
Sandım ki, mən öz scvgilimin əksini gördüm!